die Harald ons laat zien, heeft er die daggeen zin in. Het is te warm. Hij/zij is nietgeconcentreerd, nergens toe te motiverenen wil ook niet meer terug naar zijn verblijf.Dat is een probleem, want de volgendeartiest is een konijnenuil. U weetde kleinste <strong>van</strong> de uilensoorten. En diesamen met de oehoe levert geen leukeshow op. De vrije vluchtshow moet ingekortworden.Dan maar direct over naar de hoofdgasten<strong>van</strong> <strong>van</strong>daag, de gieren. In Azië zorgt eengifprobleem voor een gevaar voor voortbestaan<strong>van</strong> de gieren aldaar. De koeien inAzië zijn heilig. Wordt een koe ziek dangaat men ermee naar de dierenarts diedaar een medicijn aan voorschrijft. Eenantibioticum genaamd diclovenac. Ditmedicijn toegediend aan koeien komt inNepal, Pakistan in het ecosysteem. De gierendie de kadavers <strong>van</strong> de koeien opetengaan eraan dood. Aangezien gieren alsgroep eten, gaan er per keer een aantal tegelijkdood. Dat kunnen er wel twintig totdertig per keer zijn. Ondertussen hebbende regeringen het probleem voor de vogelsonderkend en is het middel verboden.Maar daarmee is het middel, dat ookgoedkoop in aanschaf is, niet onmiddellijk<strong>van</strong> de markt verdwenen. Er is een landelijkproject opgezet waarbij gieren ge<strong>van</strong>genworden. Deze dieren zorgen voornakomelingen die vervolgens weer uitgezetkunnen worden.Met onze gift voor het gierenverblijf hebbenwe een gift gegeven aan een projectin Nepal. Met onze gift bouwen ze eengoede omheining en een deugdelijke watervoorziening.Zodat we weer een goedeen gezonde populatie helpen opbouwenin Azië. Tegelijkertijd met de opening <strong>van</strong>ons verblijf zijn jongeren in de weer meteen handtekeningactie om het project inAzië te ondersteunen. Hopelijk helpt datsamen met onze gift de publieke opiniebeïnvloeden. Samen met een prooi voorde gieren in de vorm <strong>van</strong> een dood schaapverlaten we de vrije vlucht show om hetverblijf te openen.Ja, het is groot en ja het is open en uitnodigendom lekker in te vliegen. Hetnieuwe gierenverblijf is indrukwekkend.De Rüppel’s en kapgieren zijn de vorigedag naar het verblijf overgebracht. Ze zijndus al een beetje gewend aan hun nieuweomgeving. De Rüppel’s gieren zijn een <strong>van</strong>de grootste gierensoorten. Zij hebben envleugelspanwijdte <strong>van</strong> wel 2,5 meter. Dekapgieren daarentegen is een kleineresoort. Ze woonden al een tijd samen in devolière naast de vleermuisgrot. Aangezienhet beide sociale dieren zijn, gewend aanhet optrekken als groep zijn ze goed aanelkaar gewaagd. Ze laten zich het kaasniet <strong>van</strong> het brood eten, zoals men datnoemt.Naast de gieren wonen er drie paartjesmaraboes. De maraboes kunnen nog nietvliegen, tot voor kort werden hun vleugelsgekort. Aangezien ze in hun verblijf geenvliegmogelijkheid hadden, werden hunvliegpinnen een paar maal per jaar geknipt.Die mogen nu weer aangroeien. Datduurt wel even. De verwachting is dat zein het voorjaar in de nok <strong>van</strong> het verblijfvliegen. Nu deden ze al wel hun best omhoger op te komen. De grote rotsen zijnzeer in trek. Triomfantelijk staan ze zohoog mogelijk. De verwachting is dat ze injanuari, zoals in hun natuurlijke habitat,gaan broeden. Mannetjes zowel alsvrouwtjes vertonen een verkleuring alsteken <strong>van</strong> opwinding. In de nek ontstaatdan een rode plek en ook in de hals verschijnteen roodachtige zwelling. Hoe datmet de paring samenhangt, weten wenog niet exact. In het oude giraffenverblijf,waar ze tot nu huisden, deden ze alwel pogingen tot nestelen. Dus dat scheptverwachtingen!Het verblijf is opgedeeld in een linker eneen rechterdeel. Het linkerdeel is moerassigen het rechtdeel droger. Dus links voorde maraboes en rechts voor de droge habitat<strong>van</strong> gieren. Tja, of dat zo uit gaatwerken, weet ik niet, tot nu toe staan demaraboes vooral rechts. En die gieren? Ja,zowel rechts als links. De RET (RotterdamseElektische Tramwegmaatschappij)willen wij nog speciaal bedanken, want zijleverden oude, duurzame, palen <strong>van</strong> detrams. Bovendien zijn ze door hen zelf geplaatst,wat ook weer centen scheelde.Naast deze bewoners zijn er ook kraanvogels,al eerder buren <strong>van</strong> de maraboes inhet oude giraffenverblijf, hier gehuisvest.Rustige bewoners die zeker voor kuikensgaan zorgen. Nieuw voor veel bezoekerszijn de hoornraven. Met hun rode keel enoogkas, hoogte <strong>van</strong> circa 80 centimeter engewicht <strong>van</strong> ongeveer vier kilo, zijn ze opzienbarendevogels. Na een week mogenook de hoornraven naar de nieuwe volière.Het zijn vogels die gezien hun grotegewicht, veel op de grond lopen. Zij zijngeen familie <strong>van</strong> de raven, what is in aname, maar <strong>van</strong> de neushoornvogels. Devrouwtjes zijn <strong>van</strong> de mannetjes te onderscheidendoor de blauwe delen rond deogen en keel. De vogels zijn na een schenkingsinds vorig jaar weer terug in de collectie.Na de openingsplechtigheid werden weals vrienden onthaald door de directie.Op het terras <strong>van</strong> de Lotus serre stondenallerlei lekkernijen te wachten: vegetarischebroodjes, saté met lekkere saus etc.De zon scheen, de vogels blij met hunnieuwe vliegkunsten en wij voelden onsgesterkt in ons streven om voor het jubileumgeschenkeens flink uit te pakken.Nou ja, nog meer uit te pakken!4 | <strong>Vrienden</strong>nieuws 3 | 20<strong>10</strong>foto’s: Koos <strong>van</strong> Leeuwenfoto: Peter <strong>van</strong> Norde
<strong>Blijdorp</strong>NI E U W Suur zagen de verzorgers het kleintje al bijmoeder drinken.Tekst: Gerda Nijssenfoto: Fred <strong>van</strong> TielToch nog onverwacht, de verwachting wasergens tussen 1 juli en eind augustus, bevielBangka op 20 juli <strong>van</strong> een gezondedochter. Met een draagtijd <strong>van</strong> circa 642dagen moet je niet op een dagje letten. Bijgeboorte woog het kalf 75 kilo. Dat is relatiefweinig voor een baby olifant. Bangkabeviel midden in haar kudde zoals de gewoonteis. Nieuw is dat zij buiten beviel.Sinds kort kunnen de olifanten ervoor kiezenom ’s nachts buiten te blijven. Dat kandankzij een afgeschermd terrein vlak achterhun binnenverblijf. Het buitenterrein isbedekt met aarde en heeft niet zoals binneneen betonnen bodem. Het vruchtwatermaakt namelijk dat het betonspiegelglad wordt. Het is dan voor de pasgeborenelastig om overeind te komen indie gladde smurrie. Door de buitenbevallinghad dit kalf meer houvast en stond zegelijk, alhoewel nog een beetje bibberdebibber,op vier poten op de aarde. Datscheelt veel moeite en meer energie omde nieuwe wereld te begroeten. Na eenDe vreugde is natuurlijk weer heel groot,zeker omdat het een vrouwtje is. Die kunnenlang bij de kudde blijven. Dit is de 14ebevalling in <strong>Blijdorp</strong>. Vader Timber die voorhet eerst vader werd, was op afstand getuige<strong>van</strong> het gebeuren. Ook hij kwam 12jaar geleden in <strong>Blijdorp</strong> ter wereld. Velen<strong>van</strong> u zullen zijn vader Ramon nog kennen.Moeder Khaing Phyo Phyo is verhuisd naarAntwerpen. Bangka, moeder Irma en vaderAlexander, is ook al in Rotterdam geboren.Alexander verhuisde naar Amersfoort,maar Irma blijft voor altijd bij ons. Er staannu dus drie generaties in Taman Indah.Irma is met haar 40 jaar een waardigegrootmoeder. Op de webcam, waar ik devolgende ochtend na een mailtje mijnnieuwsgierigheid kon bevredigen, zag ikde tantes, nichtje Tonya en oma <strong>van</strong>vreugde met zand gooien. Zeker nichtTonya moest iedere keer weer even methaar slurf aan die kleine snuffelen. Bangkablijft er rustig onder en doet net of hethaar zoveelste jong is.Het publiek kwam massaal langs opkraamvisite. Een welkome aanvulling ophet tegenvallende bezoekersaantal in hetvoorjaar. Tenslotte moet er wel brood opde plank blijven komen.foto: Fred <strong>van</strong> Tiel5 | <strong>Vrienden</strong>nieuws 3 | 20<strong>10</strong>
Change language