download PDF - dwars - Universiteit Antwerpen

Dat dit vermeende taalconflict zo levendig is in derand rond Brussel, lijkt enigszins logisch. Dat hetook in Antwerpen en elders tot een politiek issuevan belang kon uitgroeien, doet toch de wenkbrauwenfronsen. De voornaamste manier waaropwij in aanraking komen met de Franse taal isnamelijk via ons onderwijs, waar we de taal al vanjongs af aan leren. In Wallonië is men op dit vlakzelfs progressiever door onderdompelingsonderwijsaan te bieden. Bovendien worden meerderevakken daar in het Nederlands onderricht.Uit cijfers van het OCMW en Non-Profit Datablijkt dat in onze stad ruim honderdvijftig nationaliteitenhuizen. Deze diversiteit overstijgt detaalproblematiek in elk aspect. Multiculturalismeis doordringender aanwezig in de Antwerpse staden kan onmogelijk gecategoriseerd worden onderde noemer Waals of Vlaams. Waarom is een bipolairtaalconflict dan toch zo actueel?IT’S THE ECONOMY, STUPIDEen en ander heeft te maken met de welvaartsklooftussen Vlaanderen en Wallonië. De communautaireproblematiek wordt economisch onderbouwd.De Belgische Financieringswet is namelijkvoorzien van een solidariteitsmechanisme waardoorgeld van noord naar zuid stroomt. Geenenkele prognose die dit betwist. Het toekomstigeverloop van deze financieringsstromen is daarentegenwel onderwerp van discussie. De vraagof de vergrijzing deze effecten zal neutraliseren,staat daarbij centraal. Toch dringt zich ook hierde kwestie op: dient institutionele vernieuwing deeconomische versterking van de gewesten na testreven?‘Parking’ genereert meerinkomsten voor minder uitgaven.Een economische analyse dient normaliter verderte kijken dan de gewesten in ons land. Luik enDinant zijn geen pot nat, net zoals Antwerpen enZoutleeuw dat evenmin zijn. Een beleid op maatvan regionale tewerkstellingspolen - de stedelijkegewesten - lijkt daarom meer aan de orde. BinnenVlaanderen vinden namelijk ook transfers plaats.Via Eurostat blijkt al gauw dat vanuit het arrondissementAntwerpen een substantieel groterebijdrage wordt geleverd aan het BBP. Als we dekoopkracht per capita als indicator nemen vandie bijdrage ligt Antwerpen met zijn 37.000 eurover voor op de rest van Vlaanderen - we latenWallonië hier zelfs even buiten beschouwing. VanDiksmuide over Dendermonde tot in Tongereneen streefcijfer van 20.000 euro per hoofd heetdaar ambitieus te zijn. Als Antwerpenaar ben jeom die reden nu eenmaal solidair met mensen uitde Westhoek of die andere uithoek: Limburg. Isdat dan evident? Normaliter wel, de noord-zuidproblematiekvormt echter een precedent waardoorwe principieel niet langer akkoord hoeven tegaan.Het BBP wijst in essentie op de economischesterkte van een regio. Het vertelt echter vrij weinigover de welvaartsverdeling binnen die regio.Op dat vlak is het Antwerpse rapport minder positief.De activiteitsgraad ligt volgens Lokale Statistiekenbeduidend lager dan elders en dus is hetgeen verrassing dat de werkloosheid met bijna 12procent hoge toppen scheert. We presteren opdit vlak ruim 5 procent slechter dan de provincialegemiddeldes. De budgetten staan mede daardooronder grote druk: slechts 35 procent van detotale Antwerpse bevolking ontving volgens hetOCMW in 2007 een inkomen door arbeid. Kwatongenzouden dit haast ‘Waalse maatstaven’durven noemen.‘T STAD WIL OOK WATAls grootstad oefent Antwerpen daarnaast ookeen belangrijke centrumfunctie uit, en die kostgeld. Dagelijks pendelen duizenden mensen naar29