jon & the nightriders the legends… or not? ruby ... - Boppin' Around

JON & THE NIGHTRIDERSEXCLUSIEF INTERVIEW MET JOHN BLAIRTHE LEGENDS… OR NOT?DE 25 MEEST BIJZONDERE STERFGEVALLEN INDE R&R GESCHIEDENIS (deel 2)RUBY DEE &THE SNAKEHANDLERSEXCLUSIEF INTERVIEW MET RUBY DEEBRILLANTINE…DE P(L)AKKER(D) VAN DE ROCK ‘N’ ROLL!

ISSN: 1381-4532...is een niet-commercieel rock‘n’ roll magazine met als doel:“Het promoten van de rock ‘n’roll en een steentje bijdragenaan het in stand houden van derock ‘n’ roll cultuur”Uitgever: Stichting Boppin’ Around (KvK: 41106520) te BredaVoorzitter: Frans van Dongen; Penningmeester: Ron van de Klundert;Secretaris: Antoon Gorissenwww.boppinaround.nlABONNEREN OP BOPPIN’ AROUNDBoppin’ Around Magazine wordt 4 keer per jaar uitgegeven en verschijntaan het begin van de maanden maart, juni, september en december. Eenabonnement bedraagt € 18,- per kalenderjaar (buitenland: € 20,--). Losnummer: € 5,50 (buitenland: € 7,50)Aanmelden kan via onze internetsite of bij de:(Abonnementen)administratieRon van de KlundertDagpauwoog 314818 VG BredaTel.: 076-5138591 (ma-vr. in principe van 20.00-22.00 uur)E-mail: administratie@boppinaround.nlDit adres is tevens voor adreswijzigingen en opzeggingen.Deze moeten uiterlijk 2 maanden van te voren schriftelijk bij onsbinnen zijn (per e-mail of post).Postbank: 72 27 619IBAN: NL58 PSTB 0007 2276 19BIC:PSTBNL21ADVERTEREN BIJ BOPPIN’ AROUNDFor information and / or advertising: please e-mail or call!Advertentiebeheer & VormgevingAntoon Gorissenp/a Hooiweg 554874 MH Etten-LeurTel.: 0161-850291E-mail: adver teren@boppinaround.nlAdvertentietarievenzwart / witfull-colourA4 € 80,-- € 200,--A5 € 45,-- € 100,--A6 € 30,-- € 60,--A7 n.v.t. € 40,--internetbanner per jaar € 30,--• Jaarcontracten: 4 advertenties = 10% korting + gratis internetbanner!• Prijzen zijn incl. BTW (foreign tax excluded) • Informeer naar devoorwaarden van aanleveren advertentiemateriaalLayout ontwerpM.C. Buschman, Amsterdam (www.underthehat.net)DrukkerijG. Lankhorst, Rijen (0161-240000 / dedrukker@planet.nl)BOPPIN’ AROUND REDACTIONEELHoofdredactieFrans van DongenHooiweg 554874 MH Etten-LeurTel.: 076-5032884 (voice-mail)E-mail: redactie@boppinaround.nlDit adres is voor alles wat met de redactionele inhoud van hetMagazine te maken heeft (incl. de agenda Be There!©)Boppin’ Around RedactieFrank Nelissen / Frantic Franky (redactie België) / Henri Smeets /Charlie Discount / Jantje Bluecap / Antoon Gorissen (vormgeving) /Frans van Dongen (hoofd- & eindredactie)DeadlinesUitgave: Algemeen: Nieuws/agenda/advertenties:Maart: 1 februari 21 februariJuni: 1 mei 21 meiSeptember: 1 augustus 21 augustusDecember: 1 november 21 november

INDEX4 Big News12 Up Close:The Rockin´ Swallows14 The Legends... or not? (2)De 25 meest bijzondere sterfgevallenin de R&R geschiedenis20 CD Recensies34 Boppin’ to the GalsRuby Dee39 Boppin’ to the BandsRockin’ Henri40 R&R Around The WorldBrillantine40 Up CloseJohn Blair, the Nightrider47 DVD Recensies48 Rockin’ Lifestyle54 Be There!©De Beste rock ‘n’ roll agendavan Nederland en BelgiëBijna 15 jaar heeft hij er over gedaan om hetschrijven van ‘van de redactie’ een keer uithanden te geven. In voor- en tegenspoed,onze Frans schreef ALTIJD een stukje aanjullie, onze lezers. Soms waren deze binnenkomerszakelijk en soms erg persoonlijk.Maar altijd uit zijn hart! Nu ik dan, als ‘layoutmannetje’voor het eerst in die bijna 15jaar een keer het woord mag nemen, profiteerik er meteen even van. Nee, niet zoalsop de radio om pa en ma even de groeten te doen (alhoewel… pa, ma,groetjes van je zoon) maar om mijn maatjes van ‘het bestuur’ van Boppin’Around eens in het zonnetje te zetten. Ron, die al vanaf het eersteuur alle administratieve rompslomp op zich neemt en Frans en mijervoor behoed dat we meer geld uitgeven dan we binnenkrijgen of ruziemet de fiscus krijgen. En natuurlijk Frans die, en dat meen ik oprecht,dé drijvende kracht achter Boppin’ Around is. Zonder zijn bezieling……zou Boppin’ Around gewoonweg niet bestaan! En geloof mij als ik zegdat het vaak 6 x per jaar, en op dit moment 4 x per jaar, maken van deBoppin’ Around de nodige zweetdruppels en hoofdbrekens heeft gekost.Maar het is het waard, zeker als we in de scene de reacties van jullie,onze lezers, terughoren! Niet vergeten, maar Boppin’ Around zou Boppin’Around ook niet zijn zonder onze club van redacteuren en fotografen!Maar goed, genoeg gemijmer. Ook deze 73e Boppin’ Around hebik, zoals gewoonlijk tegen de klok racend en soms tot in de kleine lateuurtjes een foto nog even een beetje ‘fotoshoppend’ (ai, jullie dachtendat het helemaal authentiek was…), weer met plezier voorzien van zijnjasje en de inhoud wat vorm gegeven. Wetende dat er een hele club metmensen uitkijken naar de dag dat deze Boppin’ Around op de deurmatvalt en hem dan ook direct van voor tot achter en van achter naar voorverslinden.Normaal bestaat er enkel een ´papieren versie´ van de Boppin´ Around,maar, omdat we anderen de kans willen geven om toch eens een keerin de Boppin´ Around te snuffelen, hebben we deze keer een ´digitaleversie´ op het internet geplaatst. Kijk op www.boppinaround.nl/inkijkeren download de digitale versie (die overigens wat meer kleur bevatdan de papieren versie). En schroom ook niet om anderen ervan opde hoogte te stellen dat ze dit keer een digitaal inkijkexemplaar gratiskunnen ophalen… En voor nu… weer veel Boppin’ Around!TOP TIEN BOPPIN’AROUND HOOFDREDACTIEvan hedendaagse songs vanrecente CD’s of platenNamens het bestuur,Secretaris en vormgever Boppin´ AroundAntoonBOPPIN’ CRACKSHOT:High Octane – JEFF POTTER (USA)volgende uitgave!Fragmenten van deze songs zijn te beluisteren op www.boppinaround.nl

ARNOLD LASSEUR OPGENOMENIN ‘WERELDSTERRENELFTAL’The World International Blue Grass Band is een band met dé gigantenuit de wereld van de bluegrass. Wie staan er opgesteld? Jawel, niemandminder als onze Hillbilly Boogieman Arnold Lasseur (in dit aspect is hijuiteraard beter bekend van The Bluegrass Boogiemen) als mandolinespeler!Eveneens gecontracteerd zijn Butch Robins (USA: Bill Monroe’s BlueGrass Boys; banjo), Kazuhiro Inaba (Japan; gitaar en zang), Sean McKerr(Ierland; contrabass), Hamish Davidson (Australië; viool en zang), JanJohansson (Zweden; eveneens viool en zang). Het sterrenteam zal vooralsnogenkel alleen in de States te zien zijn. ♪ALLERLAATSTE ORIGINELEDRIFTER OVERLEDENOp 4 juli overleed bas-bariton zanger Bill Pinkney, stichtend en laatsteoriginele lid van The Drifters. De op 15 augustus 1925 geboren Pinkneygroeide op met gospel en begon zijn carrière als baseballer. Tijdens detweede wereldoorlog kreeg hij vier bronzen sterren, na de oorlog begonhij opnieuw te zingen in gospelkoren, tot hij werd benaderd door ClydeMcPhatter, die net uit Billy Ward & The Dominoes was gestapt, om eennieuwe groep op te richten voor Atlantic Records. Hij is te horen op devroegste Drifters opnames als Money Honey, White Christmas, HoneyLove en Ruby Baby. Pinkney stapte in 1958 na een financieel dispuutuit The Drifters (hij werd ontslagen toen hij meer geld vroeg) en is danook niet aanwezig op hun latere hits als Under The Boardwalk, Save TheLast Dance For Me, On Broadway, noch op hun jaren ‘70 disco hits. In1958 nam hij als Bill Pinky één singleop voor Sun sublabel Phillips International,After The Hop/ Sally’s Got ASister. Nadat in 1958 alle Drifters doorhun management collectief werdenontslagen en vervangen door ledenvan The Five Crowns onder leidingvan Ben E. King, richtte Pinkney meteen aantal andere originele Drifterszijn eigen Drifters op onder de naamThe Original Drifters. Sindsdien is hetDrifters kluwen nooit meer ontwarden enkel vergelijkbaar met de onwaarschijnlijkvertakte stamboomvan The Platters, ondertussen uitgegroeidtot een oerwoud. Ook vandaagde dag treden er wereldwijdverschillende Drifters-groepen opdie totaal niets met de échte Drifterste maken hebben. Pinkney heeft zijn eigen Drifters door de jarenheen altijd on the road gehouden in telkens wisselende bezettingen - opeen bepaald moment maakte zelfs Clyde McPhatter’s zoon Billy McPhatterdeel uit van de band.Pinkney overleed in een hotel in Florida. Het Drifters optreden die avondging gewoon door zonder hem…♪SUE BLIJFT BEZIGE ROCKIN’ BIJBezige rockin’ bij Sue Moreno gaat een CD opnemen met Danny B Harvey(onder meer producer van Wanda Jackson, Nancy Sinatra en van demuziek van de Bettie Page-film), Slim Jim Phantom (de Stray Cat, jawel),en Bernie Dresel (ex-bassist van The Brian Setzer Orchestra). Nummerszijn al geschreven en de CD zal in L.A. worden opgenomen. Daarnaastgaat Sue ook de studio in met Bob Butfoy en Jack Rabbit Slim voorhet Engelse Western Star label. “Het wordt rockabilly met een zwoelrandje”, aldus Sue. Nog ‘zwoeler’ zal het er waarschijnlijk aan toegaanin het project met pianist Henk Jan Heuvelink en saxofonist Mister Mills.Met hen heeft Sue zogenaamde ‘nightclub’-opnames gepland. En o ja,Sue blijft Europees recordhouder ‘In Zoveel MogelijkLanden Spelen In Eén Jaar’, want ze heeftGriekenland aan haar lijstje toegevoegd. Ze zaldaar volgende maand voor een aantal optredensnaartoe reizen. ♪BUDDY HOLLY: OHBOY…Buddy Holly’s weduwe Maria Elena Holley heeftprotest aangetekend tegen het gebruik vande benamingen Buddy Holly Walk Of Fame enBuddy Holly Terrace door Civic Lubbock Inc.,een non-profit organisatie die afhangt van hetstadje Lubbock, Texas en kunst en cultuur in enrond Lubbock promoot. Maria Elena claimt datde namen indruisen tegen haar copyright op denaam Buddy Holly. Merkwaardig genoeg wasMaria Elena, die nu beweert nooit toestemmingte hebben gegeven voor het gebruik van Buddy’snaam, in 1995 wel aanwezig bij de inhuldigingvan de Buddy Holly Walk Of Fame en de BuddyHolly Terrace (een eerbetoon aan artiesten dieenerzijds aan Buddy gelieerd zijn, anderzijds te

maken hebben met Lubbock) en ontvangt ze een percentage van deopbrengst van de verkoop van Buddy Holly merchandise in het door destad uitgebate Buddy Holly Center. Civic Lubbock Inc. berekende dat hetgebruik van de naam hen jaarlijks tot 10.000 dollar kan kosten, verandertdaarom de namen in West Texas Hall Of Fame en West Texas Terrace,en dreigt er mee alle officiële verwijzingen naar Buddy te verwijderenen desnoods zijn standbeeld te verplaatsen. Eerder al werd het BuddyHolly Music Festival dat elk jaar rond Buddy’s verjaardag plaatsvindtomgedoopt tot Lubbock Music Festival nadat Maria Elena haar prijs verhoogde.Al dit geharrewar zal er wellicht niet toe bijdragen dat er snel een eindekomt aan de vete die al jaren aansleept tussen Buddy’s weduwe en derest van zijn familie, ook al ontving Maria Elena samen met Buddy’s erfgenamen(zijnde zijn 78-jarige zus Pat Kaiter en zijn respectievelijk 80-en 82-jarige broers Travis en Larry) en Lyle Walker van het Norman PettyEstate in april het gezamenlijke bedrag van 250.000 dollar + interest ineen rechtszaak met MCA Records die al 10 jaar aansleept in verbandmet achterstallige en ten onrechte afgeroomde royalties. Crickets JerryAllison en Joe B. Mauldin ontvangen samen 234.000 dollar + interesten.Alle partijen dienen evenwel zelf op te draaien voor hun eigen rechtskosten,wat betekent dat de grote winnaars in deze de advocaten zijn...De uitspraak brengt ons ook geen stap verder naar de langverwachteCD-box met Buddy’s complete werk, die steeds uitgesteld wordt wegensdisputen omtrent wie welke liedjes schreef en wie eigenaar is van demastertapes.In gerelateerd Buddy Holly nieuws toerde Tommy Allsup (leadgitarist vanBuddy Holly van april 1958 tot diens dood en de man die toste met RitchieValens voor een zitje in het vliegtuig) in juni voor het eerst in Engeland,aan de zijde van Americana countryrock zanger Kevin Montgomery,zoon van Bob Montgomery met wie Buddy helemaal in het begin vanzijn carrière een duo vormde onder het motto “Buddy & Bob - western &bop”. Jerry Naylor (zanger van The Crickets van 1960 tot 1965) heeft vanzijn kant een boek/ DVD uitgebracht getiteld The Rockabilly Legends:They Called It Rockabilly Long Before They Called It Rock And Roll. DeDVD belooft interviews met rockabilly pioniers en hun familieleden enonuitgegeven livebeelden. ♪RIP HANK MEDRESS:THE LION SLEEPS FOREVEROp 19 juni overleed Hank Medress van vocal harmony groep The Tokensaan longkanker. De op 19 november 1938 geboren Medress richtte deband op in 1956 aan de Lincoln High School in Brooklyn, New York meteen medestudent uit zijn klas Engels wiens naam u bekend in de oren zalkinken: Neil Sedaka! Oorspronkelijk noemden ze zich The Linctones (naarhun school), onder welke naam ze de single I Love My Baby/ While I Dreamuitbrengen. Sedaka verlaat de band in 1958 om aan zijn eigen carrière tetimmeren. In 1960 wordt Tonight I Fell In Love een lokaal hitje en in 1961halen The Tokens de jackpot binnen met The Lion Sleeps Tonight, gebaseerdop folkzanger Pete Seeger’s arrangement van het Afrikaanse liedje Wimoweh,met een Engelse tekst geschreven door George Weiss, de man die voorElvis Can’t Help Falling In Love schreef - of beter gezegd een nieuwe tekstverzon op het 17de eeuwse klassieke muziekstuk Plaisir D’Amour van JeanPaul Egide Martini. The Lion Sleeps Tonight zal nog decennia lang in diverserechtbanken tot discussies leiden als blijkt dat Wimoweh geen traditional ismaar in 1939 onder de titel Mbube werd geschreven door de zwarte Zuid-Afrikaan Solomon Linda, leadzanger van vocal group The Evening Birds. Indie tijd hadden zwarten geen rechten, laat staan auteursrechten, en Lindaverkocht het door hem tijdens een opnamesessie geïmproviseerde acapellaMbube voor 10 shilling... De familie van Linda, die straatarm overleed in1962, vecht nog steeds om een deel van de rechten op The Lion SleepsTonight op te eisen.Tot 1970 halen The Tokens nog 9 keer de hitlijsten, maar wanneer ze in1973 onder de naam Cross Country een hit scoren met In The MidnightHour is Medress al uit de groep gestapt. Medress en de overige Tokenswaren ook actief als producers van ondermeer meidengroep The Chiffons(He’s So Fine werd in 1963 afgewezen door majors Capitol, RCA,MCA en Columbia tot het kleine Laurie Records de gok waagde, OneFine Day), Tony Orlando & Dawn (Knock Three Times, Tie A Yellow Ribbon,geproduced door The Tokens in samenwerking met Dave Appell van TheApplejacks), Frankie Valli, en Buster Poindexter’s titelloze debuutalbumuit 1987. Medress zong ook backings vocals in voor Chubby Checker enConnie Francis, en werkte later bij EMI Music Publishing Canada en auteursrechtenorganisatieSound Exchange. Hij overleed aan longkanker.The Tokens zelf bestaan nog steeds, straffer, er zijn zelfs twee verschillendeTokens actief: die van leadzanger Jay Siegel, en de familiebandvan de broers Mitch en Philip Margo. Zowel Siegel als de Margo broerszongen mee op The Lion Sleeps Tonight. ♪RIP THE RAN-DELLSOp 4 juli overleed Steven Rappaport van The Ran-Dells, de groep vooreeuwig verbonden aan de nonsensikale doo-wop-pastiche Martian Hop.The Ran-Dells waren de neven Steven Rappaport, Robert Rappaport enJohn Spirt, drie studenten die besloten een nummer te schrijven rond hettoen populaire space thema en zich noemden naar de naam die Steven gebruikteals radiodeejay, Steve Randle. In januari 1963 namen ze voor 330$ de master op van Martian Hop, met Robert op leadzang en gitaar, ende andere twee op backing vocals en de rest van de instrumenten. Steven,een student elektronische muziek, zorgde - 10 jaar vóór Robert Moog desynthesizer uitvond - voor de science fiction geluiden waarmee het nummeropent. Toen ze Martian Hop opnamen was Brill Building componist GerryGoffin toevallig in de studio aanwezig, en hij bracht het liedje onder de aandachtvan producer Don Kirschner, die het in juni uitbracht op zijn Chairmanlabel.Twee maanden later, op 22 augustus 1963, playbackten The Ran-Dells deMartian Hop, inclusief bijhorende dans, op American Bandstand. Het plaatjehaalde de 16de plaats in de Amerikaanse hitparade en werd ook een hit inFrankrijk, Duitsland, Griekenland en Israel. The Ran-Dells zouden evenweleen one hit wonder blijven, want hun volgende singles konden het succesvan Martian Hop niet evenaren. Merkwaardig: Come On And Love Me Too,de B-kant van hun tweede single Sound Of The Sun, was een nieuwe vocaltrack op de instrumentale master van Surf City van Jan & Dean, die Kirschnernog had liggen. Ook hun derde en laatste single Beyond The Stars/ Wintertimeop RSVP, flopte. In november 1964 kreeg Steven een gouden plaat voorde verkoop van 1 miljoen Martian Hops wereldwijd.Robert Rappaport werd later hotelmanager, John Spirt werd songschrijver,en Steven Rappaport werd advocaat. In 1982 schreef hij onder hetpseudoniem Devarahi het handboek The Complete Guide To Synthesizers,en hij richtte een bedrijf op dat CD-roms maakte over rockmuzieken elektronische muziek. Hij speelde revival rock ‘n’ roll onder de naamAce Luxo en was de gastheer van de letstalkoldies website. Steven Rappaportwerd 64 jaar. ♪LEE HAZLEWOOD GESTORVENOp 4 augustus verloor de 78-jarige Lee Hazlewood de strijdtegen nierkanker. Hazlewoodbegon zijn carrière middenjaren ‘50 als radio deejay, alvorensover te stappen naarproductie. Hij scoorde metSanford Clark (The Fool 1956)en vooral Duane Eddy (RebelRouser, Because They’re Young,Forty Miles Of Bad Road, BossGuitar, Shazam, Dance WithThe Guitar Man). Hazlewoodwordt ook beschouwd als deuitvinder van Eddy’s twangysound, een geluid dat hij bekwamdoor Eddy’s gitaarversterkeraan het ene eind vaneen lege watertank te zettenen de opnamemicrofoon aan de andere kant. In 1963 bezorgt HazlewoodAl Casey de hit Surfin’ Hootenanny. Midden jaren ‘60 scoort hijopnieuw aan de hand van Nancy Sinatra (These Boots Are Made For Walking,Jackson - Hazlewood zingt dit duet met Nancy, Something Stupid).Daarnaast was hij ook zelf actief als zanger. Vorig jaar bracht hij nog eensolo-CD, Cake Or Death. ♪BOOTS RANDOLPH OVERLEDENOp 3 juli overleed Homer Louis “Boots” Randolph III, die sax speeldeop platen van Brenda Lee (Let’s Jump The Broomstick, I’m Sorry, SweetNothings, Rockin’ Around The Christmas Tree), Buddy Holly (de rock ‘n’roll versie van Rock Around With Ollie Vee), Johnny Cash (The Long BlackVeil), Johnny Tillotson (Poetry In Motion), Connie Francis (Vacation), JerryLee Lewis (de LP Soul My Way uit 1967), en Roy Orbison (Mean Woman

Blues, Pretty Woman, Only The Lonely, In Dreams). Roy Orbison stonder trouwens op dat Randolph áltijd aanwezig was bij zijn opnames alsgeluksbrenger, zelfs als hij niet moest meespelen!De op 3 juni 1927 geboren Randolph begon met ukelele en trombone,en schakelde op zijn 16de over op saxofoon. Tijdens zijn legerdienstspeelde hij in de muziekkapel, nadat hij afzwaaide ging hij aan het werkals professioneel jazzmuzikant. In 1958 werd hij sessiemuzikant voorRCA, in 1963 scoorde hij zelf een hit met het gezellig slurpende YaketySax, gebaseerd op King Curtis’ saxsolo in Yakety Yak van The Coasters.Yakety Sax zou jarenlang dienst doen als het thema van de Britse komiekBenny Hill. Boots Randolph, die meer dan 40 albums uitbracht ondereigen naam, was de eerste saxofonist die opnam met Elvis, de enigesaxofonist die ooit mocht soleren op een Elvisplaat (Reconsider Baby),hij begeleidde op 25 maart 1961 Elvis live on stage op de USS Arizonabenefiet in Hawaii, en is te horen op de soundtrack van acht Elvisfilms.In 1977 opende hij zijn eigen Boots Randolph’s nightclub in Nashville,die hij 17 jaar lang runde. Boots Randolph, die net de nieuwe jazz-CD AWhole New Ballgame uithad, lag in coma na een hersenbloeding op 25juni. Op 3 juli werd de stekker uitgetrokken. Voor de toeteraars onder u:hij speelde op een Selmer Super 80 Series II met een Bobby Dukoff D-9mondstuk en een #3 Rico riet. ♪RIP FRANK J. GUIDAOp 19 mei overleed de 84-jarige Frank J. Guida, de ontdekker vanGary US Bonds. De in Sicilië geboren Italo-Amerikaan was tijdens detweede wereldoorlog gestationeerd in Trinidad, waar hij in aanrakingkwam met calypso muziek. Na zijn legerdienst zong hij calypsoin New York, om snel tot de constaclusie te komen dat er niet echtvraag was naar een blanke zanger begeleid door een zwarte band. In1953 opent hij in Norfolk, Virginia de jazz en rhythm and blues platenzaakFrankie’s Birdland, waar hij niet alleen zijn vinger op de muzikalepolsslag hield maar vooral leerde dat er meer geld te verdienenviel met het maken dan met het verkopen van platen. Hij opendeboven zijn winkel een opnamestudio, richtte verschillende labels op,en scoorde met Gary US Bonds’ hits New Orleans (1960, geschrevendoor Guida) en Quarter To Three (1961, gebaseerd op de gospel ANight With Daddy G, populair in de lokale kerkgemeenschap van derondtrekkende predikant Bishop Daddy Grace). Guida bedacht ookde artiestennaam US Bonds als gimmick om de radiostations geïnteresseerdte krijgen in een plaatje van een onbekende zanger op eenonbekend label: de naam wekte de indruk dat het ging om een overheidsuitgavevan “US bonds”, coupons die het publiek kon kopenom de door de oorlog lamgelegde economie aan te zwengelen! Eenaantal door Bonds afgewezen calypso-achtige songs liet Guida opnemendoor Jimmy Soul, die een hit had met If You Wanna Be Happy(1963), gebaseerd op het calypso liedje The Ugly Woman. Een vierdedoor Guida geproduceerde hit was High School USA van ex-Blue CapTommy Facenda. Guida was van mening dat een liedje meer insloegals er plaatsnamen in werden vermeld (een theorie waar ook ChuckBerry zijn voordeel mee deed) en trok dat door tot in het extremedoor Facenda dertig versies van High School USA te laten opnemenmet in elke versie zoveel mogelijk namen gepropt van scholen uiteen bepaalde regio, samen goed voor zo’n 850 schoolnamen! Als uons niet gelooft: alle 30 versies staan op Facenda’s CD High SchoolUSA. In elk geval: de truc werkte in 1959, het nummer haalde de Top30 en werd geleased aan het grote Atlantic Records. Frankie Guidazou actief blijven tot de jaren ‘90 met platenwinkels en zo’n 14 LP’sen 150 singles op een een stuk of 20 verschillende labels. En zoalseen handige jongen past, doen ook over Guida een aantal niet verifieerbaregeruchten de ronde, die door Guida zelf vooral niet tegengesprokenwerden. Zo claimde hij diegene te zijn die The AndrewsSisters aan het liedje Rum And Coca Cola hielp en later Ben E. Kingrichting de oude gospel Stand By Me stuurde. Ook ging hij er pratop dat The Beatles en hun producer George Martin bijzonder geïntrigeerdwaren door zijn opnametechnieken.Een interessante CD op Ace is A Night With Daddy G. met opnamesvan Guida’s vaste studioband The Church Street Five. ♪KORT NEDERLANDS R&R NIEUWSThe Taildraggers hebben zichzelf opgedoekt. Het laatste optreden vande band, die op vele binnen- en buitenlandse rock ‘n’ roll evenementente zien was, vond plaats op het Rockin’ Fest 3 te Green Bay, USA*** Zangeres Kristel van Catslappin’ Chrissy beviel 29 mei jl. van eenkerngezonde zoon, Vince. Van harte! Ondanks dat Kristel aka Chrissygewoon blijft optreden, zullen de heren vaker op de planken gaan staanonder de naam Catslappin’ Trio. De eerste CD van Catslappin’ Chrissywordt in de volgende uitgave besproken *** Een nieuwe band aan hetrock ‘n’ roll firmament: The Wild Romano Bros. Deze viermansformatiebestaat uit leden van The Wheelers, de ex-begeleidingsgroep van rock‘n’ roll pianist Magic Dave en als frontman fungeert de Belgische zanger/gitarist Little Franki *** Een nieuwe plaats in onze hoofdstad waarrock ‘n’ roll elke zaterdagavond zal floreren is Winston Kingdom. Zin opdaar te spelen? Mail naar nielsnijhoff@hotmail.com *** Erwin Princen,die al geruime tijd zeer actief bands boekte voor De Kroeg in Geldrop,gaat dat nu vooral doen voor The Rambler in Eindhoven *** Jazeker,ze bestonden nog: rock ‘n’ roll bands zonder website. Bij Pipeline ’61 isdaar verandering in gekomen. Kijk op www.pipeline61.nl *** We kunnenecht niet elk festival dat in onze Be There!© staat apart aanhalen.Voor Rock ‘n’ Roll For KiKa moeten we wel een uitzondering maken,want dit festival werft belangeloos financiën voor het fonds KiKa datijvert voor de zeven kinderkankercentra in Nederland. Even belangelooszullen The Eightball Boppers, ‘57 Fairlane, Lil’ Esther & the Tin Stars ende organisatoren van The Boppin’ Rhythm Boozers optreden, en wel op22 maart 2008 a.s. Zie www.brboozers.nl *** Slaggitarist/ tweede zangerRockin’ Ramon speelt niet meer bij The Reno Brothers. Zijn plaatsis inmiddels overgenomen door Rolf die we kennen als gitarist van TheHaystack Hi-Tones *** De band Highway ’54 heeft een nieuwe gitaristgevonden in de naam van Gert Top, voorheen bekend van Uncle Luke’sCousins uit Groningen. Binnenkort wordt hun debuutalbum SouthernTales (met nog Albert Visser als gitarist) uitgebracht door TombstoneRecords *** Blue Diamonds’ Riem de Wolff zal zijn filmdebuut makenin de Indische speelfilm Ver Van Familie van Marion Bloem. Het is eenfilm over Indische migranten die in een andere omgeving een nieuw

weekend organiseren. Bedoeling is dat Bill Wyman & The RhythmKings er een resem Britse 50’s artiesten zal begeleiden. Headlinerzou de enige echte Cliff Richard worden. ♪KORT EUROPEES R&R NIEUWSDe Spaanse instrumental rock ‘n’ roll band Los Jets neemt momenteeleen album op met gastmusikanten Jimmy Torres (TheString-A-Longs) en Brian ‘Licorice’ Locking (The Shadows) *** Nanegen succesvolle edities verhuist de Screamin Weekender volgendjaar van Calella naar een nieuwe voorlopig nog geheimelocatie *** Op 26 oktober verschijnt de nieuwe Boss Hoss-CDStallion Battalion. Er komt ook een limited edition met een extralive DVD. ♪KORT AMERIKAANS R&RNIEUWS – ‘OUDGEDIENDEN’Het speelt contrabas en smaakt erg lekker met vlammende knoflooksaus?Ray Scampi! Het zingt rock ‘n’ roll en eet bamboe?Panda Jackson! Het droeg een bril en je kon er een punt aanzuigen? Buddy Lolly! Wie zong het nummer Darty Poll? KnuddyBox! Zin in iets ijskouds? Neem mijn vrouw! Ja, we lachen wataf hier ten kantore, maar ter zake, en wel naar Medisch CentrumWest, alwaar de 81-jarige Ferlin Husky alias Simon Crum werdgehospitaliseerd nadat artsen verstopte aders vonden in zijnbenen. Husky onderging een open hartoperatie in 1977 en had in 1983een hartaanval. In mei stond hij nog op het podium in Green Bay, in juniwerden zijn beide benen geopereerd *** De 69-jarige Etta James werdin juli opgenomen wegens complicaties na een buikoperatie in juni ***Maar er is ook goed nieuws uit Medisch Centrum West, met name vanJimmie Rodgers, die in 1957 scoorde met het aanstekelijke Honeycomb.Rodgers haalde daarna nog twintig keer de Top 10, maar daaraan kwameen eind toen hij in onduidelijk gebleven omstandigheden in 1967 inelkaar geslagen werd door een politieman die hij per ongeluk de weghad afgesneden (de politiebeweerde dat Rodgerszigzagde over de weg enzo dronken was dat hijop zijn hoofd viel toenhij uit zijn auto stapte).Drie hersenoperaties laterwerd een flink deel van derechterzijde van zijn schedelverwijderd en vervangendoor een staalplaat.Rodgers moest opnieuwleren lopen en spreken, enis uiteindelijk zelfs op beperkteschaal opnieuw beginnenoptreden, al werdhij nooit meer de oude.De plaat werd regelmatigbijgesteld, maar door hetstrakker worden van dehuid op oudere leeftijdbegon ze door de huidte barsten en Rodgers’hersenen bloot te leggen.Bij een poging op 28 juniom de plaat te vervangenontdekten artsen dat deschedel zelf inmiddels voldoendewas gegenereerden de plaat niet meerhoefde vervangen te worden. Eén uur na de ingreep wandelde de 73-jarige Rodgers op eigen kracht de operatiekamer uit *** The Venturesblijven maar gaan (en niet lopen): hun nieuwste is getiteld Rocky, enongetwijfeld een aanrader voor wie Ventures versies wil van Eye Of TheTiger, I Will Survive en We Are The World *** Geen Janis Martin op hetAmericana festival (GB) in juli jongstleden: begin mei werd meegedeelddat Janis een hartaanval had gehad. Haar plaats op Americana werdingenomen door Ray Campi *** Op 9 mei kon Griffith Park Observatory,de sterrenwacht die de belangrijkste locatie is in Rebel Without A Cause,ternauwernood gered worden toen een bosbrand de groene long rondLos Angeles teisterde. Meer dan300 hectare oftewel één vijfde van Griffith Park ging daarbij op in devlammen *** Op 29 juni bracht de Canadese PTT een postzegel uit vanPaul Anka *** Anka werd geboren in Canada maar heeft ondertussende Amerikaanse nationaliteit... *** Vorig jaar verscheen er al een postzegelvan acteur Lorne Greene (Pa Cartwright in Bonanza) die tussen1963 en 1966 vijf country LP’s opnam voor RCA Victor *** Het postkantoorop Minner Avenue in Oildale, Bakersfield, California wordt officieel(George Bush tekende de wetswijziging) omgedoopt tot Buck OwensPost Office. In totaal 15Amerikaanse postkantorenkrijgen de namen vanatleten, wetenschappers,schrijvers, staatsmannenen gesneuvelde soldaten.Owens is de enige muzikantop het lijstje ***Kan iemand ons overigensvertellen waaromaan de muurschilderingenop de RockabillyHall Of Fame in Jackson,Tennessee het portretvan Paul McCartney vanThe Beatles zal wordentoegevoegd? *** Na CarlMann en Sonny Burgesskomt dit jaar nóg eenSun-legende naar Nederland:op 20 oktobertreedt niemand minderdan Billy Lee Riley op inRoermond *** Nog hoogbezoek: op zondag 18november speelt ChuckBerry ten dans in de 013in Tilburg. Als u nog geentickets hebt, hebt u pech:Chuck is reeds vollediguitverkocht *** Connie Francis spant een rechtszaak aan tegen de familievan een fan die Connie bankbrieven ter waarde van 300.000 $ nalietalvorens zelfmoord te plegen De familie weigert Connie het geld tegeven en beschuldigt haar ervan druk te hebben uitgeoefend op de fan.Connie zegt dat ze van niets wist en de vrouw in kwestie in geen 10 jaargesproken had *** En in november-december surft Dick Dale nog eensdoor de lage landen, maar dat is al lang geen nieuws meer natuurlijk...*** Ramblin’ Man: Short Stories From The Life Of Hank Williams is eennieuw boek van Brian Turpen dat 51 onbekende aspecten van Hank’s levenbehandelt *** Billy Poore, auteur van Rockabilly: A 40 Year Journey

Wahrer vervangt. Wahrer zong lead opSurfin’ Bird *** Billy ‘zoon van Dorsey’Burnette heeft een nieuwe CD uit,Bluegrass Elvises Vol. 1. Het gaat om– juist! – bluegrass covers van Elvissongs. ♪KORT OVERIGAMERIKAANSR&R NIEUWS(1998) werkt aan een nieuw boek getiteld Rockabilly Rumours: UntoldTales And More *** In de Fondation Cartier, Boulevard Raspail 261,Parijs loopt tot 28 oktober de tentoonstelling Rock ‘n’ Roll 39-59, metondermeer Elvis’ akoestische Martin D-18 gitaar, Buddy Holly’s GibsonG-45 en Carl Perkins’ Harmony Electric Stratotone solid body. Eregastenop het galadiner bij de opening waren Little Richard en Wanda Jackson*** Hugh Hefner heeft groen licht gegeven voor een bioscoopfilmover zijn leven. De film zal ook de ontstaansgeschiedenis van Playboymagazine in de jaren ‘50 belichten *** Fastlane Entertainment kondigteen filmbio over Carl Perkins aan, gebaseerd op een script geschrevendoor Carl’s dochter Debbie “DJ” Perkins. Het project krijgt de steun vanmuzikanten als Paul McCartney *** Het feit dat McCartney middelszijn bedrijf MPL de publishing rights op Carl’s muziek bezit zal er ookwel iets mee te maken hebben...*** Fats Domino kreeg op 13 augustustijdens een hulde in de Tipitina’s club in New Orleans van Capitol/ EMI(eigenaar van de Imperial backcatalogus) in één klap 20 gouden platenom de exemplaren te vervangen die verloren gingen tijdens HurricaneKatrina *** Het feit dat Capitol/ EMI net de nieuwe Greatest GreatestHits: Walking To New Orleans CD met 30 Fats hits uitbracht zal er ookwel iets mee te maken hebben... *** Hebt U zich ook altijd afgevraagdhoe het kwam dat op de 8CD-box The Road Is Rocky met het completeoeuvre van Gene Vincent zo weinig alternatieve versies stonden? BearFamily geeft het antwoord met The Outtakes, een digibox van maarliefst 6 CD’s met, alstublieft, 226 alternatieve versies 1958-1967... ***Het goede nieuws is dat The Trashmen op 12 oktober voor de allereerstekeer optreden in Europa *** Het slechte nieuws is dat ze eenmaligoverkomen voor één enkel optreden op een 60’s garagerock festivalin Spanje, het Funtastic Dracula Carnival *** The Trashmen scoordenin 1963 een wereldhit met het knotsgekke Surfin’ Bird, stopten ermeeeind 1967, en kwamen midden jaren ‘80 opnieuw bij elkaar. Ze bestaannog steeds uit originele groepsleden Dan Winslow (zang + gitaar), TonyAdreason (leadgitaar) en Bob Reed (bas), aangevuld met Tony’s broerMark Andreason die de in 1989 aan kanker overleden drummer Steve10Bernie Dresel is na 15 jaar om persoonlijkeredenen uit het Brian SetzerOrchestra gestapt. Dresel drumde opalle BSO albums en speelde ook metSetzer’s Nashvillains en 68 ComebackSpecial *** Red Hot & Live is eenlive-CD van Brian Setzer & The Nashvillainsopgenomen oktober 2006 inJapan, en het BSO neemt momenteelhun eerste niet-kerst-CD in 7 jaar oponder de werktitel Wolfgang’s BigNight Out. Het album zou enkel rock‘n’ roll versies van klassieke muziekvan componisten als Bach, Mozart,Beethoven en Mendelsohn bevatten.Er is ook een nieuwe BSO live-DVD(hun derde) op komst, One Rockin’Night, de registratie van een concertin Montreal op 1 juli 1995 ***Setzer-fans kunnen trouwens ookop zoek naar de single We Are TheMarauders van The Marauders, eentrio uit Pennsylvania. Het nummerdat speciaal voor hen werd geschrevendoor niemand minder dan BrianSetzer zelf verscheen vorig jaar ophun titelloze derde full-CD, en is nuuit als vinylsingle in een oplage vanslechts 500 exemplaren *** JimmySutton’s Four Charms speelden in Green Bay hun laatsteconcert: alle groepsleden willen zich toeleggen op hun eigen projecten*** Gespot in de studio: ex-Ray Campi’s Rockabilly Rebels gitaristJerry Sikorski en drummer Steve Clark. Samen met Steve’s echtgenoteLisa Clark (ex-Colin Winksi Helldorado Band) op contrabas noemen zezich het Jerry Sikorski Combo *** Reverend Horton Heat heeft een CDuit met zijn zijproject Reverend Organ Drum, bestaande uit Jim op gitaar,Todd Soesbe (jazzdrummer en Jim’s buurman) op drums en TimAlexander (lid van western swing band Asleep At The Wheel van 1984tot 1996) op Hammond orgel. “Het is geen nieuw Horton Heat album,maar iets totaal anders”, zo waarschuwt de Rev... Luister naar de jazzygrooves die ze neerleggen op live covers van Duane Eddy, Louis Jordanen Frank Sinatra op reverendorgandrum.com *** Al & The Black Catszijn bezig met de opnames van zes nummers voor een 7” EP *** Ophet ogenblik dat bij ons de remake van Hairspray (1988) in de biosloopt/ zou moeten lopen, is er eveneens sprake van een remake vanJohn Waters’ andere cult rock ‘n’ roll film Cry Baby (1990) *** Net uit inde States: de hardcore porno rockabilly DVD The Rebelle Rousers, metop de soundtrack Luis & The Wildfires. ♪KORT OVERIG R&R NIEUWSOp 10 juni overleed George Rrurrambu Burarrawanga, stichtend lid enfrontman van The Warumpi Band, een groep bestaande uit AustralischeAboriginals wier debuutsingle Jailanguru Pakarnu in 1983 niet alleende eerste rocksong was gezongen in een Aborinigal taal, maar bovendienprima rock ‘n’ roll: het nummer lijkt op primitieve Chuck Berry!The Warumpi Band toerde in 1989 door Europa en bestaat nog steeds.Rrurrambu, ook actief als solo artiest, leed aan botkanker en werd 50jaar. ♪ELVIS NEWS & GOSSIPKorte berichten over de King in sneltreinvaart? Snelvis! Maar ter zake,

en wel naar 20 mei, de dag waarop de 85-jarige componist Ben Weisman,hofleverancier van koning Elvis, overleed. Weisman was een klassiekgeschoolde pianist die in 1956 van muziekuitgeverij Hill & Rangede opdracht kreeg enkele liedjes voor Elvis te schrijven. Dat werden eruiteindelijk maar liefst 57, waaronder Follow That Dream, I Got Lucky,Rubbernecking, Fame And Fortune, Wooden Heart, Rock-A-Hula Baby,Got A Lot Of Living To Do en Crawfish. Hij liet zijn demo’s voor Elvisopnemen door zangers als Otis Blackwell, Glen Campbell, PJ Proby,Ray Peterson en Dorsey Burnette, begeleid door muzikanten als PhilSpector, Hal Blaine en Leon Russell. Enkele van hen, zoals Ronnie Tutt,Glen D. Hardin en James Burton, zouden later ook effectief bij Elvis zelfgaan spelen. Weisman componeerde ook een pianoconcerto getiteldConcerto For Elvis, en is de man achter Danny (alias Lonely Blue Boy,Conway Twitty), The Night Has A Thousand Eyes (Bobby Vee) en LendMe Your Comb (Carl Perkins). Weisman leed aan Alzheimer en had inapril een beroerte *** Op 11 mei overleed de 75-jarige Puertoricaansezanger German Vega van The Amigos, de groep die in januari 1963 debacking vocals deed voor de Fun In Acapulco sessies *** De Italiaansestad Parma heeft een straat naar de King genoemd, de Via Elvis Presley*** In de reeks merkwaardige Elvisboeken: Elvis Presley’s Private Investigator,Billy Who? *** De memoires van Billy Miller, inderdaad Elvis’privé-privédetective. Naar eigen zeggen dan toch... *** Van hetzelfdelaken een broek: Growing Up In The Shadow Of A King van Roger Loyd,de memoires van de zoon van beveiligingsagent Harold Loyd die depoort van Graceland bewaakte van begin jaren ‘60 tot begin jaren ‘90.Harold’s moeder was de zus van Elvis’ moeder *** Op 8 juni overleedde 59-jarige journalist Dirk Vellenga, auteur van het boek Elvis En DeKolonel (1988), aan kanker *** Op 23 juni verscheen In De Ban Van DeKing, de autobio van de Nederlandse Elvisimitator Johnny Lewis ***Op een veiling van Hollywood memorabilia op 16 juni in Beverley Hillswerd een Louisiana Hayride microfoon gebruikt door Elvis, Johnny Cash,Jerry Lee Lewis en Hank Williams verkocht voor 15.000 $, en een metgoud en ivoor ingelegde Walther PPK half-automatische .380 mm revolvervan de King verwisselde van eigenaar voor 28.800 $. Opmerkelijksteitem was een flesje pillen door de dubieuze dokter Nichopoulos voorgeschrevenaan Elvis. Hoewel de Naldecon pillen die nog in het flesjezaten niet mochten verhandeld worden van de politie, haalde het legeflesje met het etiket met Elvis’ naam nog 2640 $ *** Op dezelfde veilingwerd een paraplu gebruikt door Marilyn Monroe bij een fotoshootin 1949 verkocht voor 42.000 $ *** Wij hadden graag geboden op eendoor Hank Williams ondertekende brief, maar de verwachte prijs van 2à 3000 $ lag net buiten ons budget… *** Ook op de politieveiling vaneen Elviscollectie die bij elkaar werd verzameld door een Britse gemeentebeambtedie over een periode van 9 jaar zo’n 557.000 £ stal uit dekas van de parkeerretributies, viel interessant spul uit de brand te slepen,zoals een originele That’s All Right Sun 209 die 2100 £ haalde. Tochbracht de veiling in totaal slechts 102.000 £ op, want de vrouw bleekzich in haar verzamelwoede niet te laden leiden door de waarde vande items die ze kocht, waardoor ze meer prullaria dan collector’s itemsbezat. De 47-jarige vrouw in kwestie zit ondertussen een celstraf vandrie jaar uit *** Bizarre memorabilia: Shirley “dochter van JD” Sumnerverkoopt een velg van een auto die Elvis aan JD gaf. Vraagprijs: 4000dollar *** En in de Tupelo Hardware Store waar Gladys Presley in 1947de allereerste gitaar van haar oogappel kocht, is de glazen toonkastwaarin die gitaar toen lag kapotgevallen. De 400 glasscherven gaan nude deur uit à 4,95 $ per stuk *** Nog een zeldzaamheidje voor de fans:op 11 juli verscheen de CD-single Don’t Close Your Door, gezongen doorElvis’ vader. Het gaat om een opname uit 1973, voor zover bekend deenige keer dat Vernon Presley ooit een liedje opnam *** Er is nog geenuitzenddatum bekend voor het in juli opgenomen BBC programma TheWorld’s Greatest Elvis, een zoektocht uit 30 kandidaten naar de besteElvis imitator *** Tot en met 29 september loopt er in Hoek Van Hollandeen expositie over Elvis Presley. Deze expositie is opgezet door eenstichting die tot doel heeft om een nationaal popmuseum in Nederlandte realiseren. Kijk op www.rockart.nl *** Het Elvis-album The DutchCollection staat op het moment van ter perse gaan op nummer één inde Nederlandse albumchart. De CD werd samengesteld door fans dieop hun favoriete Elvis-song konden stemmen. Het is de derde keer sindsde start van de albumhitparade in 1969 dat The King de eerste positievan de lijst bereikt. ♪11

Er zijn van die rock ‘n’ roll-bands uit de jaren zestig, dievrij onbekend waren (afgezet tegen de grote bands vantoen) en die nooit verder kwamen dan de amateurstatus,maar die desondanks toch bekend zijn bij een grotehedendaagse groep muziekliefhebbers. Tot die categoriebehoren ongetwijfeld The Rocking Swallows uit Dordrecht.Bekend bij verzamelaars van gitaar-rock ‘n’ roll(instro) vanwege zes opnames uit 1962 die sinds enkelejaren regelmatig van eigenaar wisselen binnen de instro-scene.Tijd dus om eens de band te leren kennen,die zich achter die opnames verbergt.een eigen fanclub en hebben zeopvallend genoeg ook nooit grotenamen mogen begeleiden als diein de buurt waren, toch was hun instrumentariumopvallend te noemenvoor een dergelijk blijkbaar ombemindeband (smile). Frits: “als gitarenwerden gebruikt; Framus (Duitsmerk: samentrekking van FRAnconianMUSical, eerst violen, sinds1946 gitaren), Höfner (Duits merk,eerst violen, sinds 1955 gitaren) enEgmond (Nederlands merk uit Best,sinds 1935) en de drums was een allegaartje.Voor de versterker gebruiktenwe een radio. Later kochtenwe versterkers, Philips en Geloso,en een oude Amroh bandrecorder,dat was onze echo en dat was alheel wat! De drums werd vervangendoor een Sonor drumstel. We tradenop in Dordrecht, Roosendaal en omgevingen toen verdienden we eenbeetje geld en daarvan werden viernieuwe Galanti gitaren (Italiaansmerk, vanaf 1917 accordeons, laterook gitaren) aangeschaft en hetdrumstel uitgebreid”.Maar waar kwam dan eigenlijk tochdie bandnaam vandaan? Frits: “Denaam was afkomstig van het lucifermerkSwallow (Zwaluw) en toen vielhet kwartje, The Rocking Swallowswaren geboren”. [red.: Zwaluw was(is) een overbekend lucifermerk datin Zweden in Jönköping werd gefabriceerd,waar de lucifers säkerhetständstickorAan het woord is drummer Frits van Kempen:“De band kwam uit Dordrecht. We bestondenuit zes personen: Hans van Kempen (leadgitaar),Jan Verhagen (ritmegitaar), Wout Dost (ritmegitaar),Gerrit Verwey (basgitaar), Loek den Heldop zang, deze is later vervangen door indorockerWilly Malakusea uit Roosendaal, en ik (Frits vanKempen) op drums. Wout heeft na circa tweejaar de band weer vroegtijdig verlaten. Onzemuzikaal leider was Freek Rietveld. Freek konzelf heel goed spelen en hierdoor leidde hij deband naar een hoger speltechniekniveau. Hijwas muzikaal leider, maar geen manager. Deoptredens kregen we gewoon via mond totmond reclame”. Jan Verhagen ging na TheRocking Swallows naar de Bergen Op ZoomseSparks [die in 1966 nog een plaatje opnamenbij Bovema in Heemstede (dat op CNRwerd uitgebracht) na een aanbod van Bredasetalentscout en platenlabeleigenaar vanRigatone, Gaby Dirne (die ook zelf diverseplaatjes heeft opgenomen)]. Ook al warenThe Rocking Swallows niet gezegend met12

DE 25 MEEST BIJZONDERE STERF-GEVALLEN IN DE R&R GESCHIEDENISTHE LEGENDS… OR NO ?Zoals belooft volgt nu deel 2 van de top 25 OrigineleAmerikaanse Rock ‘n’ Roll-artiesten die te vroeg zijnoverleden. In de vorige uitgave kun je de ‘spelregels’lezen tot hoe men in de lijst is gekomen. Zo besprakik in de vorige uitgave vier artiesten die weinig voorde rock ‘n’ roll hebben betekend. Twee van hen, JimReeves en Dinah Washington waren wel hele bekendeartiesten uit het rock ‘n’ roll tijdperk, terwijl deandere twee artiesten, Jesse Belvin en Johnny Ace,veel minder bekend waren. Zij waren echter op eenbijzondere wijze aan hun eind gekomen, terwijl zenog jong waren en een hele carrière voor de boeghadden. Nu volgen de nummers 21 tot en met 18 enje zult merken dat deze vier artiesten al veel meervoor de rock ‘n’ roll hebben betekend.# 21 PATSY CLINE (30 jaar)C&W-artiest, bekend van onder meer hetnummer CrazyGeboren op 8 sept. 1932, gestorven op 5maart 1963 (vliegtuigongeluk)14Patsy Cline werd in Winchester,Virginia geborenen had geen prettigejeugd. Toen ze 13jaar was had ze eenernstige longontstekingwaarbijze aan de zuurstofmoest omhet te overleven.Op haar15e verliethaar vader,die zelfop 11 dece m b e r‘56 overleedaanl o n g -kanker.N e td a a r -v o o rh a dP a t s yWalkin’A f t e rMidnighto p g e -n o m e n ;haar eerstegrote( c r o s s -over hit)dat niet alleende topop de C&Wchartshaaldemaar op 2 maart ‘57 ook de#12 op de veel grote popchartsbereikte. Hiermee wasze de eerste countryzangeresdie later door Brenda Lee,Wanda Jackson en ConnieFrancis werd gevolgd.Meer cross-over hits volgdenzoals: I Fall In Peaces, eennummer dat mede geschrevenwerd door Hank Cochrandie ooit met Eddie Cochranhet duo The Cochran Brothersvormde. I Fall To Pieceshaalde #12 pop in juli‘61. Haar grootste hit washet nummer Crazy, #9 pop innovember ‘61 en haar laatsteShe’s Got You (ook medegeschreven door Hank Cochran),#14 in februari ‘62. Aldeze hits waren min of meercountryballades en hebbeneigenlijk niets met rock ‘n’roll te maken.Hoewel het dus vanaf1961 met haarcarrière uitstekendginghad ze inhaar privélevenookweer pech.Op 14 juni‘61 kwamze samenmet haarbroer Samin een autoongeluk terecht.Voorde tweedekeer kwamze bijna aanhaar einde. Twee jaar later na eenoptreden in Kansas en onderwegnaar een optreden in de Grand OleOpry Show stapte ze samen metcountryartiesten Cowboy Copas enHawkshaw Hawkins (die beide nooiteen cross-over hit hadden gescoord)in een klein chartervliegtuigje. Ditvliegtuigje stortte neer in de bergenen werd haar en haar mede passagiersnoodlottig. Ook de pilootRandy Hughes kwam om het leven.Randy was Patsy’s manager en deschoonzoon van Cowboy Compas.Bizar: hij had het vliegen geleerdvan de zelfde leraar die ook countrysterJim Reeves had leren vliegen.Ook Jim Reeves kwam om het levendoor een vliegtuig ongeluk waarbijhij zelf de piloot was…Na haar dood werd een film overhaar leven gemaakt, Sweet Dreamsuit 1985 met Jessica Lange in dehoofdrol. De muziek en zang indeze film waren de originele opnamesvan Patsy Cline zelf. In 1980werd er ook een film gemaakt vancountryzangeres Loretta Lynn, getiteldCoalminer’s Daughter. Ook indeze film is Patsy Cline aanwezig,gespeeld door Beverly D’angelo.In Ame- rika wasC r a z y d e

grootste hit van Patsy maar vreemdgenoeg deed het niets in de Britselijsten. Echter, 29 jaar later in december‘90 kwam er een opnieuwgeperste versie van Crazy in de Britsecharts en behaalde #14. Hiermeewerd Crazy ook in Engeland haargrootste hit. Patsy Cline was één vande grootste countryartiesten dieooit geleefd heeft. Ze was ook nogeen hitartieste toen ze op 30-jarigeleeftijd omkwam. Ze heeft de twijfelachtigeeer dat ze samen met DinahWashington de enige vrouwenzijn in deze lijst, maar voor de rock‘n’ roll heeft ze eigenlijk weinig betekend,al nam ze wel een paar leukerockabillynummers op, waarvande bekendste Stop Look And Listenis. Vanwege haar beperkte inbrengin de rock ‘n’ roll, maar dankzij haarte vroege dood scoort ze nummer21 in op deze lijst.Zowel Cowboy Copas als HawkshawHawkins waren wat ouder dan Patsyen waren eigenlijk al op hun retour.Copas was op 15 juli ‘13 geboren enhad een hele reeds C&W hits op zijnnaam met onder ander Candy Kissesuit ‘49 dat gecoverd werd door BillHaley. Copas werd 49 jaar. Hawkshawwas op 22 december ‘21 geborenen had ook wat C&W hits maargeen enkele werd door rock ‘n’roll artiesten gecoverd. Hawksawwerd 40 jaar.Het is leuk om te wetendat in 1981 destem van Jim Reevesen van Patsy Clinesamengemixt werden i nhet nummer Have You Ever BeenLonely en in 1982 in het nummerI Fall In Pieces. Zo vonden detwee artiesten met behulp vande techniek elkaar toch nog naal die jaren…#20 LITTLE WILLIEJOHN (30 jaar)R&B artiest, vooralmeer bekend van hetnummer FeverGeboren op 25 november1937, gestorven op26 mei 1968 (doodsoorzaakonbekend)Litlle Willie John, wiensechte naam WilliamEdgar John was, werddoor Johnny Otis ontdektnadat hij in eenR&B-club speelde. Johnny adviseerdehem om naar King Records tegaan wat hij ook deed. Dit bezorgdehem behoorlijk wat succes: 17 R&Bhits waarvan 4 de top 40 popchartshaalde. Zijn eerste pophit was inmei ‘56 Fever dat #24 pop en #1 R&Bbereikte. Twee jaar later werd Feverdoor Peggy Lee gecoverd. Haarversie haalde in juli ‘58 de #8 op depopcharts en een maand later #5 inde R&B en in de Britse charts. OokElvis Presley zou een hele sexy versieopnemen maar deze uitvoeringwerd vreemd genoeg geen hit. Hetgrote succes van Peggy Lee’s Feverzorgde ervoor dat ook de versie vanLittle Willie John meer waarderingkreeg. De drie andere pophits vanLittle Willie John waren: Talk To Me,Talk To Me #20 pop in april ‘58 en #5R&B. Heartbreakscoorde #38 pop injuli ‘60 en #6 R&B,en zijn grootstehit, Sleep, bereiktede #13 pop in oktober‘60 en de #10R&B. Maar helaashad Little WillieJohn het tegelijkertijdook moeilijkmet zichzelfen gingen succesen onzekerheid inzijn carrière handin hand. Little WillieJohn was slechts1 meter 63 lang enzwaar alcoholist.Tijdens het hoogtepuntvan zijncarrière speelde hijmet succes in hetberoemde Apollo Theater in Harlemmaar droeg wel een pistool bij zich.Jaren later toen het succes minderwerd kon hij dit maar moeilijk verwerken.In oktober 1964 raaktehij in een gevecht en dooddeeen man in Seattle met zijnmes. In mei 1966 werd hijdoor deze gebeurtenisvoor doodslag veroordeeld.Twee jaar later stierf Little WillieJohn in de staatsgevangenis inWalla Walla, Washington. Het isniet helemaal duidelijk of hij aaneen hartstilstand of aan een longontstekingstierf, of – opmerkelijker– dat hij gewurgdwas…Little Willie John waseen talentvolle zangerdie zeer gevoeligeballades kon zingenmaar hij kreegin zijn leven nooitde waardering diehij eigenlijk wel verdiende.Na zijn doodheeft James Browneen plaat opgenomenter nagedachtenisvan hem, getiteldThinking Of Little Willie John... AndOther Nice Things. Rita Coolidgenam in 1972 een cover op van Feveren haalde #76 op de pop charts, inaugustus ‘92 haalde Peggy Lee wederomde Britse hitparade met Fevermaar reikte dit keer slechts totde #75.In 1996 is Little Willie John opgenomenin de Rock And Roll Hall ofFame. Dankzij zijn mysterieuze dooden omdat hij de originele vertolkervan de hit Fever is, komt Little WillieJohn op nummer 20 in deze lijstterecht.#19 LITTLE WALTER (37 jaar)Bluesartiest, bekend van het nummerMy BabeGeboren op 1 mei 1930, gestorvenop 15 februari 1968 (vermoord)Little Walterbehoorts a m e nmet SonnyBoy Williamsontotde grootsteharmoni c a s p e -lers in deb l u e s m u -ziek dieooit hebbengeleefd.Tegelijkertijdzal hij zekerookherinnerdworden alsde origineleartiestvan de bluesklassieker My Babe.Marion Walter Jacobs werd geborenin Marksville in Louisiana. Vanjongs af aan was hij al een temperamentvollejongen die op achtjarigeleeftijd wegliep van huis, maar hijwas ook een talentvolle muzikantdie al gauw in de straten en clubsvan New Orleans speelde. In 1946verhuisde hij naar Chicago waar hijsamen met de blueslegendes Big BillBroonzy en Memphis Slim speelde.Het jaar daarop nam hij zijn eersteopnames op bij het kleine platenlabelOra Nelle. In 1948 kwam hij bijde grote Muddy Waters in zijn band15

terecht waar hijtot 1952 speelde.Toen werd het tijdom meer aan zijneigen carrière tewerken en richtteLittle Walter zijneigen band op,The Jukes. DankzijMuddy Waterswisten ze al bijChess Records watvoor talent LittleWalter had en waseen contract bijdit legendarischeblueslabel gauwgeregeld. Het succesliet niet langop zich wachten want in datzelfdejaar 1952 stond Little Walter metJuke vanaf september maar liefsacht weken lang op #1 R&B. Jukewas de eerste instrumentale hit metde harmonica als hoofdinstrument.Little Walter’s drummer Fred Belowzou wat later de huisdrummer vanChess Records worden en vanaf 1955op bijna alle opnames van ChuckBerry en Bo Diddley spelen. Net alsWillie Dixon die op bijna alle Chessartiestencontrabas zou spelen. Zelfsop de nummers van rockabillyartiestDale Hawkins, die tot de weinigeblanken van Chess behoorde. MaarWillie Dixon had dan ook wel wat tevertellen bij Chess en zo speelde hijniet alleen contrabas op bijna alleopnames maar schreef hij ook eenhoop nummers voor aldie artiesten of bombardeerdehij zichzelftot eigenaar van bepaaldenummers. Daardoormaakte hij niet altijdpopulair. Zo had hettraditionele bluesnummerMy Babe, Dixon’sauteursnaam gekregenen wist hij Little Walterzover te krijgen dathij dit opnam. LittleWalter, die bijna al zijnnummers zelf schreef,deed het toch en metgroot succes want hetwerd in maart ‘55 zijn2e #1 R&B hit voor vijfweken lang.Hierna zou de hit My Babe een eigenloopbaan krijgen en door tallozeartiesten waaronder vele rock‘n’ roll- en rockabillyartiesten gecoverdworden, zoals: Willie Dixon,Dale Hawkins, Elvis Presley, ChuckBerry, Jerry Lee Lewis, Ray Charles,Gene Vincent, The Everly Brothers,Ike Turner, Bo Diddley, The Coasters,Memphis Slim, Sonny Boy Williamson,Rick Nelson, Nappy Brown,Conway Twitty, Sleepy La Beef, NarvelFelts, Richard Berry, Cliff Richarden nog veel en veel meer!Little Walter zou zelf tussen ‘52 en‘58 100 nummers voor Chess opnemen,waaronder 14 top 10 R&B hits.Maar vanaf 1960 was zijn succes overen ook zou zijn alcoholisme op zijneerst zo knappe gezicht zich steedsmeer te vertonen en hem in een lelijkevent veranderen.In 1964 had zijn carrière weer watlicht gezien toen hij samen met TheRolling Stones een tournee doorGroot-Britanië maakte.Vier jaar later zorgde zijn temperamentvollekarakter voor het fataleeinde. Little Walter raakte in eenstraatgevecht en overleed aan zijnhoofdverwondingen terwijl de daderonbekend is gebleven. Kort nazijn dood kwam My Babe in de versievan Willie Mitchell wederom inde R&B-charts en haalde in november’69 de 37e plaats.Dankzij de onsterflijke hit My Babeen het grote talent van deze legendarischebluesartiest heeft LittleWalter wat mij betreft de nummer19 positie op deze lijst verdiend.#18 BILLY BLACK (39 jaar)Bassist van Elvis Presley en bandleadervan The Bill Black ComboGeboren op 17 september 1926, gestorvenop 21 oktober 1965 (longkanker)William Patton Black jr. werd alsoudste geboren in Memphis Tennesseevan vader Bill Black sr. en moederRuby Holland Black. Bill groeide opin een groot gezin met maar liefstdrie broers en vier zussen. Bill jr. hadzijn dienstijd in Virginia uitgezetenen kort daarna ontmoette hij in1946 de 18-jarige Evelyn waarmee16

hij in 1947 trouwde. Ze zouden driekinderen krijgen; een zoon LouisPatton en twee dochters, NancyLynn en Leigh Ann. Na zijn dienstijdwerkte Bill bij een garage en speeldehij in een paar lokale amateurbands.Rond 1950 kwam Bill in deband The Wranglers waar hij de gitaristScotty Moore leerde kennen.Bill en Scotty werden goede vriendenen Bill mocht zijn contrabas bijScotty plaatsen omdat hij zelf geenruimte in zijn huis had. De andere ledenvan The Wranglers waren DougPoindexter als zanger, Miljard Yeowals violist, Tommy Seal als steelgitaristen Clyde Rush als ritmegitarist.Scotty was met zijn leadgitaar meerde muzikale bandleider terwijl Billmet zijn wijde tuinbroek met grotegekleurde kniestukken erop meer declown van de band was. Het kwamvaker voor dat de bassist in een hillbillybandook een soort clown rol inde band had maar Bill was van natureal een grappenmaker. ScottyMoore kende Sam Phillips van SunRecords al in 1952 maar Sun wastoen een rhythm & blues-label enSam had geen interesse in hillbillybands.Kort daarna was het HarmonicaFrank die als eerste blanke bijSun terecht kwam, maar hij klonkdan ook als een zwarte bluesartiest.Rond deze tijd hadden Bill Black enScotty Moore naast hun eigen bandook Dorsey Burnette begeleid. Hetzou nog twee jaar duren voordatScotty het voor elkaar had om eensingle te mogen opnemen bij Sun.Onder de naam Doug Poindexter &The Starlite Wranglers werd de singleNow She Cares No More For Me/My Kind Of Carrying On opgenomendie in mei ‘54 uitkwam. De B-kanthad een klein beetje weg van eenrockabillynummer. Nu waren ze nietde eerste blanken bij Sun maar nogsteeds wel één van de eerste blankendie een officiële opname maaktebij Sun, want er waren ook nogvele onofficiële opnames gemaakt.Zo had op 18 juli ‘53 een onzekere18-jarige jongeman een single opgenomenmet het excuus dat het eenverjaardagscadeau voor zijn moederwas. Het is bijna ongelooflijk, maarop aanraden van Marion Keisker desecretaresse die voor Sam Phillipswerkte, werd deze jongeman op 5juli ‘54 nog eens een keer terug gevraagd.Maar deze keer werd er eenopnamesessie geregeld en er zouop die dag muziek geschiedenis geschrevenworden!Deze jongeman was natuurlijk ElvisPresley, die de dag voor deze opnamesessie met Scotty en Bill bijScotty thuis had geoefend. Scottyen Bill waren niet zo onder de indrukvan zijn zangprestaties maarwel van het rose pak dat Elvis droeg.Ook Sam Phillips was tijdens de sessieniet erg onder de indruk. OverBill had hij ooit eens gezegd: “Het isde slechtste bassist waar ik ooit meeheb gewerkt, maar man wat kon hijzijn contrabas laten slappen”. Enmet Elvis die allerlei ballades probeerdeop te nemen schoot het inbegin ook niet op. Totdat Elvis in depause gewoon spontaan wat wildbegon te zingen en hierdoor de lateresingle That’s All Right Mama/Blue Moon Of Kentucky werd opgenomen…Hierna ging het snel, want in oktober‘54 gaven ze alle drie hun baanop om professioneel als band hunkost te gaan verdienen. Maar eenvetpot was het zeker niet want huneerste contract was voor een radioshow,The Louisiana Hayride waarze een jaar lang elke week moestenoptreden. Het bracht slechts 18dollar per optreden voor Elvis op,terwijl Scotty en Bill het met slechts12 dollar voor elk genoegen moestennemen. In de tussentijd speeldeScotty en Bill ook nog met TheStarlite Wranglers en zong Elvis weleens mee als gastmuzikant. Maarnaar mate de populariteit van Elvisgroeide werd het optreden met TheWranglers steeds minder en hieldenze in 1955 op met bestaan metslechts één single op hun naam.De optredens met Elvis liepen in het17

vroege begin (eind ‘54) nietaltijd even vlekkeloos. ScottyMoore zou veel later in eeninterview vertellen hoe belangrijkBill Black was tijdensdeze eerste optredens. “Elviswas met zijn manier vanoptreden en van kleden ietstotaal nieuws. Soms ging datdan ook moeilijk tijdens hetbegin van een optreden. Maardan begon Bill Black zijn grappenuit te halen. Hij sleeptezijn bas over het hele podium,schreeuwde zo af en toe tijdenseen nummer en stak danzijn beide handen in de lucht.Of hij trok met zijn kunstgebitrare bekken waardoor velemensen moesten lachen enniet veel later zou Elvis hethele publiek in de palm vanzijn hand hebben.”In de beginjaren ontstond ereen vriendschap tussen Elvismet Scotty en Bill maar er zatwel een kloof tussen hen. Denieuwkomer Elvis verdiendegelijk van het begin af aanal meer geld en naar gelanghet succes van Elvis groeidewerd dit verschil met enormestappen vergroot. Natuurlijkwisten ook Scotty en Bill dathet publiek voor Elvis kwamen niet voor hen, maar ook zijmoesten elke keer weer hunwerk doen. Er waren dan ookgrote verschillen tussen Bill en Elvis.Bill was 19 jaar ouder dan Elvis, datwas in de begintijd 2x Elvis zijn leeftijd.Bill was wat aan de zware kant,had een onderkin en had al heel wathaar verloren, ook al in zijn beginjarenmet Elvis. Kort gesteld: Bill wasniet bepaald een lustobject, terwijlElvis dit duidelijk wel was. Bill was algetrouwd en had al kinderen terwijlElvis genoot van zijn vrijgezellen levenen van de vrouwelijke fans. Op18 augustus ‘55 werd Colonel TomParker hun nieuwe manager en hijzou er gauw voor zorgen dat dekloof tussen Elvis en zijn bandledensteeds groter werd. Hij vertelde BillBlack ook om niet meer de clown uitte hangen tijdens de optredens. “Demensen komen om ‘mijn jongen’ tezien en jullie zijn er om hem te begeleidenen meer niet. In Elvis eerstefilm Love Me Tender mocht zijn eigenband niet eens in mee doen. InElvis tweede film, Lovin’ You, mochtzijn band wel meespelen, ook al washet maar een kleine rol. Vooral BillBlack vond het maar niks deze filmopnames. “Het was vooral wachtenen niks doen en we zagen Elvis alleenals we samen moesten spelen.Als we niet samen speelden werdenwe op een afstand gehouden vanhem.” Over het algemeen kon BillBlack met iedereen overweg en washij een vriendelijke man. Maar het18was begrijpelijk dat hij steeds meereen hekel aan Tom Parker kreeg.Ook de jongere broer van Bill Blackwas vrijwel geheel onverwachts ineen rock ‘n’ roll-film genaamd Rock,Rock, Rock te zien. Johnny vervingDorsey Burnette als bassist van deJohnny Burnette Trio. Meer hieroverkunt je in de Johnny Burnette storylezen die over enige tijd in Boppin’Around zal verschijnen.Bill was één van de eerste blankebassisten die de overgang maaktevan contrabas naar basgitaar. Hijhad begin 1957 zijn eerste FenderPrecision bas gekocht en op aanmoedigingvan Elvis oefende hij erhard op om het nieuwe instrumenteigen te maken. Elvis zou zijn derdefilm maken, genaamd JailhouseRock en zijn band mocht hierook in meespelen. Toen Elvisen zijn band op 8 mei nummersaan het opnemen warenvoor deze film, lukte hetBill niet om het intro van Baby IDon’t Care te spelen. Nadat hij het aleen paar keer had geprobeerd gooidehij kwaad zijn nieuwe basgitaarop de grond. Elvis raapte het instrumentop en na wat oefenen speeldehij het nummer tijdens de opnameszelf. Tijdens de film Jailhouse Rockzien we Bill met zijn eerste basgitaarin beeld, wat uiteraard goede reclamewas voor Fender, wantal gauw volgden vele bassistendeze trend. Nadat Billgewend was aan de basgitaaris hij nooit meer teruggegaan naar zijn contrabas.Maar zijn contrabas zouwel, vele jaren na zijn doodin de handen van Paul Mc-Cartney komen. Paul speeldeer vanaf 1979 verschillendekeren op, zowel opopnames als in een TV-showen een film. Paul had ooksamen met de twee toennog in leven zijnde Beatlesleden Ringo Star en GeorgeHarrison opnames gemaaktmet deze oude contrabas.Opmerkelijk is dat Paulnooit contrabas speelde tijdenszijn Beatles periodemaar Paul hield wel van curiositeitwant hij was ook inhet bezit van Buddy Holly’stweede Fendergitaar.Intussen werd de ergernisvoor Bill en Scotty te veel. Inde begintijd hadden Scottyen Bill de afspraak dat zijeen kwart van de verdienstenzouden krijgen. Dehelft zou naar Elvis gaan enhet overige naar Tom Parkeren DJ Fontana. Maar zekregen slechts 200 dollarper week als ze op tourneewaren en anders slechts 100dollar. En voor kerst kregen ze eenbonus van 1000 dollar. Dit kloptenatuurlijk niet want aan Elvis werdener miljoenen verdiend. Al ruimtwee jaar klaagden Bill en Scottyhierover, maar tevergeefs. Nog netvoor de laatste sessie, voordat Elvisnaar Duitsland ging (Elvis laatste opnamesvan de jaren ‘50) stapte Scottyen Bill uit de band. Scotty werdvervangen door Hank Garland enBill door Bob Moore.Kort hierna bleef Scotty zijn kostverdienen als gitarist van andere artiesten,zoals onder andere van JerryLee Lewis. Hij zou aan het begin vande jaren ‘60 nog wat opnames makenmet Elvis nadat deze in 1960uit dienst kwam. Maar BillBlack zou nooit meer voorElvis spelen. Hij wilde nietmeer op de achtergrondblijven van andereartiesten en hadgrotere plannen.Kort nadat BillElvis had verlatenrichtte hij zijn eigenBill Black Combo op. Hijhad geen beter tijdstipkunnen verlangen om solote gaan. Elvis ging tochvoor twee jaar het legerin en in 1958 was de rock‘n’ roll ook wat aan het

veranderen. Omdat Bill geen zangerwas kon hij alleen bandleiderworden van een intrumentale band.Bill had weer geluk want juist eindjaren ‘50 en begin jaren ’60 wareninstrumentale bands erg in. Het wasvrij logisch dat muzikanten die eensolo-instrument bespeelden, zoalssaxofoon of leadgitaar ook bandleiderswerden. Dit was bijvoorbeeldook het geval bij Johnny & The Hurricanesen Duane Eddy & The Rebels.Maar er waren ook instrumentalebands waar een muzikant meteen ritme instrument de bandleiderwerd. Zoals bij Sandy Nelson diedrummer van zijn eigen band was,of Dave Burgess die ‘slechts’ ritmegitaarspeelde bij The Champs.Bill Black’s nieuwe band had als leadgitaristReggie Young en de bandnaamzou dan ook eerst The ReggieYoung Combo heten, maar omdatBill Black veel bekender was vanwegezijn werk met Elvis werd het TheBill Black Combo. Reggie Young hadvoordat hij bij de Bill Black Combokwam al gitaar gespeeld voor rockabillysterEddie Bond. De overigebandleden waren Jerry Arnold op dedrums, Joe Louis Hall op de piano enMartin Willis als saxofonist. Martinwas de saxofonist van de wilde SunrockerBilly Riley geweest. De bandkreeg een contract bij Hi Records enhad een vergelijkbare sound als Johhny& The Hurricanes met als hoofdinstrumentde sax, maar de muziekwas ook vergelijkbaar met Bill Doggett’shit Honky Tonk en met de BillJustis hit Raunchy. Na hun eerste succesin begin 1960 werd Martin Willisvervangen door Ace Cannon en JoeCarl Louis Hall werd vervangen doorCarl McVoy. Carl was een neef vanJerry Lee Lewis en had You’re MySunshine/ Tootsie in de Sun-studioopgenomen dat in juni ‘58 op PhillipsInternational uitkwam. Maarecht succes heeft Carl nooit gehadin zijn artiestenleven en dus was hijerg blij met zijn plaats in The BillBlack Combo.Nog geen twee jaar nadat Bill BlackElvis had verlaten wist hij zeker dathij er geen spijt van had want in december‘59 scoorde ze hun eerstehit, Smokie. Het eigenlijk niet meerdan een bluestune die de band tijdenshet repeteren speelde, maarhet was Bill Black die zich de auteursrechtentoe-eigende. Smokiehaalde #17 pop en de eerste plaatsop de R&B-charts. Hun tweede hitwerd zelfs een top 10 hit: Met WhiteSilver Sand haalde band in maart ’60een #9 pophit en ook weer de eersteplaats op de R&B-charts. Hierdoorverdiende Bill meer dan hij ooitbij Elvis verdiende. Met White SilverSand haalde Bill ook zijn eersteBritse succes, al kwam het daar nietverder dan #50. Rond deze tijd werdde orgel een belangrijk instrumentin de popmuziek en zodoende werdBobby Emmons bij de band gehaald.Hij en gitarist Reggie Young zoudenlater in 1969 voor Elvis spelen opde plaat From Elvis In Memphis, bekendvan de hits Suspicious Mind enIn The Ghetto.In juli ’60 scoorden ze alweer hunderde hit met Josephine (#18 pop). Inoktober ‘60 scoorde Bill’s combo eenhit met een cover van Elvis’ Don’t BeCruel (#11 pop en #9 R&B). Bill hadzelf met zijn contrabas op het origineelmeegespeeld. Don’t Be Cruelzou Bill’s tweede en laatste succesworden in de Britse charts, ook alkwam het niet hoger dan #32. Bill’sCombo was duidelijk veel minderpopulair in Europa dan in Amerika.In december ‘60 scoorde Bill zijn laatstehit van dat jaar met Blue Tango(#16 pop). In maart ‘61 scoorde zeweer een hit, nu met een cover vanThe Charms, Hearts Of Stone (#20pop en #22 R&B). Bill’s versie wasna The Charmsen The FontaineSisters de derdeversie van ditnummer dat eenhit werd en hetwas tevens zijnlaatste R&B hit. Injuni ‘61 scoordeBill’s combo metOle ButtermilkSky #25 pop enin januari ‘62 wistBill nog net meete profiteren vande twistrage metTwist-Her (#26 pop). Bill wist in netwat meer dan twee jaar tijd (vanafdec. ‘59 tot en met jan ‘62) maarliefst acht keer de top 30 pop te halenen twee keer de #1 op de R&Bcharts.The Bill Black Combo kwamook nog eens in een rock ‘n’ roll-filmvoor: Teenage Millionaire uit 1961.Andere bekende artiesten in dezefilm waren Dion en Jackie Wilson.Dit alles bij elkaar was helemaal nietslecht voor een redelijke, doch geentopbassist!Maar helaas ging het met Bill’s gezondheidna 1962 niet zo goed ende band speelde slechts nog semiprofessioneel.Hierdoor scoordenze ook geen hits meer en werdener verschillende bandleden wel eensverwisseld. Zelfs Bill Black werd weleens verwisseld voor Bob Tuckeren daardoor kwam het ook voordat er tegelijkertijd andere bandsontstonden met dezelfde naam. Erword zelfs beweerd dat er op eengegeven moment vijf verschillendeBill Black combo’s in omloop waren,waarvan er één een Britse toerdeed en een openingsact voor TomJones was. The Bill Black combo bestonduit allerlei muzikanten uit deomgeving van Memphis die naastde band er ook nog ander werk opna hielden. Van alle bandleden wasde saxofonist Ace Cannon nog demeest succesvolste, want hij scoordein 1962 nog twee instrumentale hitsmet Tuff (#17 pop en #3 R&B) en eencover van Blues Stay Away From Me(#36 pop).The Bill Black Combo maakte nogwel vele platen waarvan er één opvaltomdat het een ode aan ChuckBerry is. Hierin werden allerlei ChuckBerry hits als instrumentals opgenomen.Naarmate de jaren verstrekenwerd de gezondheid van Bill steedsslechter en ze ontdekten een hersentumor.Maar Bill beleefde nogwel een hoogtepunt toen hij metzijn band tussen 18 augustus en 21september ‘64 de openingsact voorThe Beatles waren tijdens diens eersteAmerikaanse toer. Dit deden zesamen met The Righteous Brothers,Jackie DeShannon en The Exciters. In1965 ging het erg slecht met Bill enhij moest verschillende keren naarhet ziekenhuis. Hijwerd vegetarischen stopte met optreden.Slechts eenpaar weken na zijn39e verjaardag probeerdendoktorendoor middel vaneen operatie zijntumor weg te halen.Helaas luktedit niet en Bill stierfin hetzelfde ziekenhuisdat 12 jaarlater ook Elvis officieeldood verklaarde.Bill’s lichaam werd in Forest Hillin Memphis begraven. Elvis kwamniet op Bill’s begrafenis uit voorzorgdat de media meer aandacht aanhem zouden besteden dan aan Bill’sbegrafenis. Elvis vader, Vernon waswel aanwezig en Elvis zou samenmet zijn vrouw Priscilla de weduwevan Bill, Evelyn bezoeken. Het is jammerdat Bill niet nog een aantal jaarhad mogen blijven leven want driejaar later gaf Elvis zijn legendarische‘68 Comeback Show. Elvis deed ditsamen met onder andere zijn eerstebandleden Scotty Moore en DJFontana. Wat zou het voor ons rockabillyfansleuk geweest zijn als ookBill Black met zijn contrabas hadmee gespeeld en zijn rare strekenuit zijn begin tijd had uitgehaald!Al zou Bill meer hebben verdiendaan zijn eigen Bill Black Combo,toch zullen de meeste rock ‘n’ rollfanshem voornamelijk herinnerenals de eerste en enige contrabassistvan Elvis en omdat hij veel te vroegis overleden terwijl hij met zijn combonog volop in de belangstellingstond verdiend Bill zeker de nummer18 in deze lijst.Deel 3 vind je in devolgende uitgaveJantje Bluecap -foto’s: Boppin’ Around Archief19

Recente hedendaagseR&R-CD’s BeneluxOLD DOGS DON’TEIGHTBALL BOPPERS8BB Records, 8BB 00001Old Dogs Don’t is het tweede album vande Nederlandse allround rock ‘n’ roll-bandEightball Boppers, want in 2005 werd doorHCD Records het debuutalbum Bop Till YouDrop uitgebracht. Ook verscheen er een DVDmet diezelfde titel.Dat de ‘oude honden’ het nog niet rustigeraan gaan doen bewijst het openingsnummerER Night, een zelfgeschreven song in een mixvan rockabilly en een beetje neo-rockabillymet lekker scheurend gitaarwerk en staat inschril contrast tot Walk My Way Back Homevan Vern Pullens, relaxter maar nog steedsheel erg swingend en uitgevoerd met eenaparte muzikaal ritme van de gitaar op deachtergrond en prima gitaarsolo’s. Zeergeslaagd is ook Hole in The Wall van BillWyman’s Rhytm Kings, swingende rockabillymet een vette sound. De song zit muzikaalen vocaal prima in elkaar. Heel gewaagdvoor een rock ‘n’ roll-band vind ik de rock‘n’ roll/ rockabilly-uitvoering van BlitzkriegBop van New Wave-band The Ramones. Ditis een heel erg leuke uitvoering gewordendie beheerst en meer richting ouderwetserock ‘n’ roll/ rockabilly dan moderne muziekwordt uitgevoerd. Een ander erg gewaagd,en zeker niet alledaags eigen nummer isMessing With Mabel. Het is zeer stevigemoderne rockabilly met veel humor over eenlid van het Koningshuis in een erg grappignummer met de koppeling tussen blond enintelligentie in relatie tot de karakterschetstype carrièrevrouwtje, want als je de titelbekijkt vraag je jezelf meteen af hoe ze haarcarrière heeft opgebouwd. De band heeftnog gekozen voor een20tweede cover van The Ramones, namelijkBop Till You Drop, heel aparte en leukerockabilly met fraaie muzikale overgangenen prima stevig gitaarwerk. Dat de bandvan veel markten thuis is bewijst ze methet lekker dansbare (Then) I Found Youvan The Paladins, swingende rock ‘n’ rollmet leuk gitaarwerk. Heel iets anders, maarook weer een stijl die de band goed ligtis de surf op Speed Surfin’ en Guitar AmpFrom Hell. Op Speed Surfin’ hoor je veelgitaarinvloeden van diverse soorten, zoalsDick Dale, jaren ‘60 gitaargroepen en opeen gegeven moment een stukje gitaarwerkwat me zelfs een beetje aan Eddie van Halen(Running With The Devil) doet denken. Hetis een stevige song zonder te verzanden ineen moderne sound. Ik vind het heel goedgedaan en heel grappig is de overgang vanzo’n stevig nummer naar weer het heelrelaxt swingende en zeer dansbare KnockKnock Rattle van Rex Allen/ Clyde Mitchellwaarop de band ook vocaal (samenzang)prima uit de verf komt. Little Lizzy is eennummer wat je met de voorgaande songkunt vergelijken, want het is leuke dansbarerock ‘n’ roll met goede samenzang. MeanMean Woman van de Rockers is daarentegenweer meer up tempo rockabilly wat mij quazang een beetje aan Jeff Lynne van ELO doetdenken en wat uitgevoerd wordt met scherpgitaarwerk.Ik vind dit een prima album met voor elkwat wils, rockabilly, rock ‘n’ roll, surf en eenbeetje neo-rockabilly. Info: www.8bb.nl of0485-453500. (Frank Nelissen)THANKS FORNOTHING BABYLOUIS & THE LOSERSMaxanter Records, CD MAX 75256Op dit debuutalbumstaan 18 nummersdie door hunandere en langereuitvoering deluisterraar trakteertop één uur zeerswingende endansbare muziek,zoals het bekendeopeningsnummerJust Because,van oorsprongeen rockabillynummer, maarin de versie vanLouis & TheLosers, veel meereen swing/ jive versie met piano en sax inde hoofdrollen. Heel gaaf en lekker bluesyvind ik het door Louis zelf geschreventitelnummer met een swingende FatsDomino / New Orleans-achtige pianostijl dieik uitstekend vind. Heel anders en geheeleigen zijn de uitvoeringen van rock ‘n’ rollklassiekers van Jerry Lee Lewis (Great Balls OfFire, Drinkin’ Wine Spo Dee O Dee en See SeeRider). Voor Buck Owen’s Cryin’ Time werdvocaal en muzikaal de hulp ingeroepen vande talentvolle zangeres Meike van de Veer,maar waarbij de arrangementen meer in destijlrichting van Fats Domino opgaan dandie van Buck Owens. De heel goede zang vanLouis en Meikewordt heel vakkundig begeleid met pianoen sax als extra smaakmakers en een heelfraai bluesy einde. Heel opvallend vind ik deswingversie van Queen’s rock ‘n’ roll nummerCrazy Little Thing Called Love. Louis heeftgekozen voor heel veel swing in de zangen ook doet die manier van zingen mij watdenken aan de swingstijl manier van zingenzoals Paul Anka dat recentelijk deed. Ik vindhet een hele goede cover met een gave boogiewoogie piano en een prima sound. Eveneensopvallend zijn de drie Chuck Berry nummersRock ‘n Roll Music, Memphis Tennessee (doorhet gebruik van de accordeon) en You NeverCan Tell (ook met accordeon, waardoor jestijlmatig bijna in een heel andere richtingkomt). Ook Bij Never Can Tell hoor je weerdie fraai swing stijl zang à la Paul Anka dieik al eerder noemde. Heel creatief en zeergeslaagd vind ik de overgang van Drinkin’Wine Spo Dee O Dee (bekend van Jerry LeeLewis) naar Rock ‘n Roll Music (Chuck Berry)en bij Corinna naar Lucille. Omdat ook Fatstot de grote inspiratiebronnen van Louisbehoort, ontbreken natuurlijk ook niet desongs van Fats Domino, zoals I’m Walkin’ (metaccordeon en gaaf drumwerk), Goin’ To TheRiver en My Blue Heaven (zeer swingend, ookdoor de zang). Het album wordt vakkundigbesloten met het onder meer van Bill Haleybekende Shake Rattle & Roll. Je hoort heelgoed het enthousiasmevan de band, omdat hetalbum live is ingespeeld,er geen overdubs werdengemaakt en alle 18songs in slechts één dagwerden opgenomen,waardoor de spontaniteitbewaard is gebleven enniet weg is geproduceerd.Ik vind Thanks For NothingBaby een heel geslaagddebuutalbum met veelkwaliteitsmuziek in diverseheerlijke smaken, zoals jive,stevige rhym & blues, boogiewoogie en slow blues. Hetlabel Maxanter Records is eennieuw en jong Nederlandsjazzlabel, waar daarnaast ook Soulfulreleases te vinden zijn van o.a. Rita Reys.Info: 033-4754644 (Lodewijk van der Linden)of kijk op www.maxanter.nl (Frank Nelissen)ONE MORE HOPRAY CAMPI WITH THE BELLHOPSRaucous Records, RAUCD 187De Limburgse Bellhops laten hetrockabillyhartje van jullie Limburgseredacteur iets sneller kloppen. Een beetjechauvinisme is geoorloofd, toch? Eenband die ooit in 1989 het levenslicht zag,

verschillende bezettingen kende en na eenbreak, aan het begin van deze eeuw weervan zich liet horen, met in 2003 een demovan The Wild Ones, die helaas twee wekenvoordat ze in mijn toenmalige radioshowacte de presence zouden geven, uit elkaargingen. Dus gingen Emilio Garcia en zoonEnrico verder in de nieuwe versie van deBellhops, op de CD bijgestaan door John Fox(contrabas).In 2005 namen ze met 50’s en revivalgrootheid Ray Campi 13 songs op, die nuaan het zilveren schijfje toevertrouwd zijn.De CD bevat covers en twee self pennedsongs, eentje van bandleader Emilio himselfen drie van meester Ray. De rockabilly BrownBoots is typische Ray Campi sound. Zeerwaarschijnlijk dat contrabassist Ray alleenzingt op dit album, want John betokkelthier de ‘grote viool’. I Crossed My Heart iszo’n sentimenteel nummer, zoals we dat vande oude rockabillyrotkennen uit lang vervlogentijden, toen we zelf nog een dos haar haddenom er een kuif van te maken. De lieftalligeLoretta is natuurlijk Ray’s muzikale liefjeuit 1958. Wat meteen opvalt aan dit albumis het subtiele en sublieme gitaarspel vanEmilio. Dat vergeten we niet, evenmin alshet voor zich uit denderende tjsoek tjsoekcountrydeuntje Don’t Forget The Trains (eennummer dat met de vertragingen bij onzenationale NS een zeer toepasselijke titel isen ook zo traag klinkt als de vertragingen).Lekker boppen in mid-tempo Crazy MixedEmotions en jiven and swingen in One MoreHop… hop hop hop… daar gaan de voetjesweer. Zoals vele rockabillies is ook Raymet de jaren wat meer op de countrytoergegaan en zo ontwaren we wederom eenvertegenwoordiging uit dat genre. Ditmaalwordt Ray echter bijgestaan door eenonbekende zangeres. Wie is die mysterygirl? Soms countryzangeres Kimmie Rhodes,die ooit opgroeide in Lubbock Texas (yep,de woonplaats van wijlen Buddy Holly)?(Wellicht Jolanda, de wederhelft van Emilio?Hfdred.) Traditional rockabilly in Rock MeUp, maar helaas wat te tam. Het mid-tempoBlue To The Bone laat Ray weer waterigeoogjes krijgen, die hij met ons deelt. Aande verkeerde kant van het hart van eenrockabella zit blijkbaar de boezem die volvan rockabilly is, althans als we de titel vandeze billy, Wrong Side Of Her Heart, mogengeloven. Daar waar de meeste songs onsdoen denken aan de eerste editie van TheBellhops, die het album Ain’t Gonna TakeIt No More hebben opgenomen, is SwampFox een herinnering aan de bezetting die deCD Wild, Wet And Juicy heeft opgenomen.Niettemin, Baby Don’t You Lie is eenletterlijke replica van het album Ain’t GonnaTake It No More, maar ditmaal gezongendoor Ray Campi. De CD wordt afgesloten meteen pennenvruchtje van Ray uit 1958: TheCrossing. Een zeer verdienstelijk album! Info:www.raucousrecords.com (Henri Smeets)Recente hedendaagseverzamel-R&R-CD’sbuitenlandDON’T MESS WITHTHE REB’S Vol. 3Preußen Reb’s Records, PRR 003Dit is niet alleen de meest frequentuitkomende verzamelaar, het is ook éénvan de leukste. Waarom? Qua variatie is deserie compilaties bijna niet te overtreffen,qua kwaliteit vinden we een aantalgerenommeerde bands alsmede enkelemindere Goden die prima muziek maken,en qua kwantiteit is 20 songs helemaal nietslecht.Good Rockin’ Tonight brengt haarprofessionele, melodieuze rock ‘n’ roll(Let’s Swing, Betty Lou), Bonnevillelaat ons onvervalste teddyboy rock ‘n’roll horen (Trouble, Bonneville Bop) enThe Woodchoppers doen het met eenuitstekende bluesbopper (That’s Why ILove My Sweet Girl) en – geheel in contrast– doo-wop (Come Go With Me). Hi-Voltagepresenteert ons eind jaren ’50 styled rock‘n’ roll (de instrumental When The Big CatsWalk, de bluesbopper Rock No More), TheFirebirds zijn hier vertegenwoordigd metdoo-wop (This Little Girl en Runaround Sue)en wat The Surfin’ Gorillas voor muziekmaken is wel duidelijk aan de hand van detitel van de band én haar tracks (Badman,Miserlou). Ook weer bluesbop – maar daniets alternatiever van aard – vinden we bijThe Hillbilly Moon Explosion (ClarksdaleBoogie, Dead Cat Boogie), de teddyboys vanThe Teen Cats doenhet zo ‘straight’ het maar kan(Keep On Rockin’, ‘Cause I’m A Teddy Boy) enhet is swingen troef bij R&B-formatie Big BoyBloater & the Southside Stompers (It Ain’tMeat It’s The Motion, You Better Believe It).De CD wordt afgesloten door de Brit MarioBradley die prima boogie-achtige geluidenbrengt (Bradley’s Boogie, Blue Moon Baby).De wijze van op welke basis de CD issamengesteld is me niet geheel duidelijk(eigenlijk is het een allergaartje vanhedendaagse bands en tracks), maar dat istotaal niet belangrijk bij zo’n appetijtelijkeCD. Info: www.bebesrecords.de (Frans vanDongen)ROCKABILLY #1Raucous Records, RAUCD174What the hell is dit nu weer allemaal? StrayCats, Elvis, Bill Haley, Little Richard? Datvraagt nadere beluistering....The Stray Cats tracks zijn akoestische versiesvan Summertime Blues, Stray Cat Strut (desolo lijkt wel klassieke Spaanse muziek) enOh Boy met borsteltjes en akoestische gitaar,die klinken alsof ze getapet werden vaneen of andere MTVUnplugged-achtige TV-show,alsmede een krakkemikkige en 7 en eenhalve minuut gerekte oude live-versie vanRock This Town. En er vallen nog katten tegeselen: The Polecats (met nog maar eenseen nauwelijks verschillende alternatieveversie van hun pop-abilly hitje Make ACircuit With Me), 13 Cats en The Rockats (3xmoderne rockabilly met de nadruk op rock)en The Swing Cats (jumpin’ jive + een bluesySt. James Infirmary). Er is ook plaats voorrechtdoor rock ‘n’ roll met Lemmy Motorhead(Good Rockin’ Tonight) en surf rock ‘n’ rollmet Johnny Ramone (een instrumentaleViva Las Vegas), beide begeleid door Danny‘Rockats’ Harvey en Slim Jim ‘Stray Cats’Phantom. Waarna het pas echt vreemdwordt: een aantal remixen van pré-copyrightnummers waarvan de originele zang opnieuwe muziek wordt gezet! Zo wordt Elvis’That’s All Right Mama met de nieuwe backingvan 13 Cats plots neo, en Gene Vincent’s 60’sversie van Be-Bop-A-Lula door diezelfde 13Cats getransformeerd tot swing. The SwingCats geven swingarrangementen aan RockAround The Clock en Good Golly Miss Molly,Woody Guthrie’s folky Worried Man Blueswordt rockabilly die in tegenstelling tot watde titel Rumble Remix suggereert niets metRumble te maken heeft. Marilyn Monroe’sDiamonds Are A Girl’s Best Friend wordtomgetoverd tot prima big band swing, BillieHoliday’s God Bless The Child blijkt helaasveel te zoete jazz. Eigenlijk heeft producer21

Recente hedendaagseR&R-CD’s buitenland– kort besprokenPRETTIEST GIRL IN TOWN/HICKSVILLE BOMBERSRaucous Records, RAUCD 190Een aantal CD’s van het Engelse trio TheHicksville Bombers hebben we de afgelopenjaren aan bod laten komen. Dit is hun vierdeCD op Raucous Records uit 1998 die nuopnieuw is uitgebracht. In totaal telt Raucouszes releases van The Hicksville Bombers. Hethandelsmerk van de Bombers is rock ‘n’ roll ineen combinatievan eigen songsen covers,waarbij vooral deeigen songs vaaku i t g e s p r o k e nm e l o d i e u szijn, soms inballadstijl, afen toe met eencountryinvloeden heel somsals eenblues. Desound van het trio wordt altijd voorzienvan een robuust contrabasgeluid,in de up-tempo nummers voorzienvan een overduidelijke slap. ZangerDave Brown zingt prima, af en toenet tegen het overdrijven aan wat jekunt vertalen als ‘een uitgesprokengoed gevoel voor de muziek hebben’.De laatste track is Rockabilly Man, livevertolkt samen met Ray Campi in TheThunderbird Rock ‘n’ Roll Club, alweerin 1997. John Lewis bespeelt hierop deslaggitaar. Over het algemeen is deze CD watrustiger van aard dan hun meeste andere CD’s.Info: www.raucousrecords.com (Frans vanDongen)WEEKENDSNAKE-BITETCY Records, TCY005Elke uitgave zit er wel één CD tussen dieonwaarschijnlijk slecht is, en dit is ‘m!Onbegrijpelijk dat iemand dit durft uitbrengen:het is slecht gespeeld, slecht gezongen,slecht opgenomen en slecht gemixt! En datis jammer, want de muziek die deze Duitsersbrengen bestaat uit melodieuze modernemelodieën (boordevol bizarre tempowissels enstructuren) gespeeld (nou ja) in hedendaagserockabillystijl, zoals ook blijkt uit de covers:Buzz Buzz Buzz( H o l l y w o o dFlames) enTeenager in Love(Dion) gaan handin hand met hunversie van de 80’snew wave hit JustCan’t Get Enough(Depeche Mode).Op enkele songstoetert eensaxofoon mee die22nog valser klinkt dan King Uszniewicz. Zondevan de moeite en van uw geld. TCY staat voorTaking Care Of Yourself. Misschien is dat eengoed idee voor de volgende CD van Snake-Bite. Info: snake-bite.org en www.tcy-records.com (Frantic Franky)COBRA RECORDSTHE COFFINSHAKERSCobra Records, COBRA001Het artwork en de horrortitels doen denkendat dit een soort Nekromantix psycho is,maar dat is het niet: dit is verrassend rustigehedendaagse rockabilly die baadt in dewesternsfeer van koeienpunkers als TheBeat Farmers en Disneyland After Dark. Deonvermijdelijke vergelijkingen met StrayCats, Cramps en Johnny Cash slaanevenwel nergens op. Ik lees dat dit in1995 opgerichte Finse kwartet al eenstuk of zes singles, een LP (We Are TheUndead, 1999) en een mini-CD (DarkWings Over Finland, 2001) uitbracht,alsmede twee solosingles van frontmanRob Coffinshaker. Dat wijst erop datdit wel degelijk een echte band is engeen gelegenheidsproject, zoals ikeerst dacht.Coffinshakers.com biedt geenuitkomst, maarje kan er wel enkelesongs beluisteren.Maakt niet uit: ditklinkt best aardig, zijhet niet beklijvendomdat het nergenstot uitbarsting komten alle songs klinkenalsof ze op één daguit de mouw zijngeschud. Ook uit op vinyl. De Nederlandsedistributie is in handen van Bertus en de CDis dus derhalve overal verkrijgbaar. (FranticFranky)WILD ROCKIN’ MAMATHE BEAT DEVILSTCY Records TCY003Een in 2001 in Moskou opgerichte bandop een Zwitsers label, kijk eens aan, meteen heruitgave van hun debuut Get TheBeat And Meet the Devils, oorspronkelijkuitgebracht in 2005 op het Russische labelMysteria Zvuka. Geen beat (gelukkig), wel eentypische trio opstelling met drums, leadgitaaren contrabas, 11 eigen nummers (amper 35minuten) die teruggrijpen naar springerigejaren ‘80 neo: moderne melodieën gespeeldop z’n rockabilly’s, met onwaarschijnlijk veelstop-start patronen. In Loser gebruiken zehet chiwawa mambo-thema. Niet onaardig,goed gespeeld, klinkt lekker,maar erg repetitief en nietgespeend van clichés en alslos zand aan elkaar hangendeeindes. Deze CD lijkt me eenbeetje een vluggertje.Engelstalige info, MP3s envideoclips die ik niet openkreeg vind je op beatdevils.ru, op tcy-records com kanje alle songsdownloadenvoor 99eurocent perstuk. Vriendjesworden kan opmyspace.com/rusbeatdevils(Frantic Franky)KING HOKUMC.W. STONEKINGVoodoo Rhythm Records, VRCD38Er kan geen gek rondlopen of Voodoo Rhythmweet ‘m te vangen. Stoneking is een Amerikaandie een tijdje bij de Australische aboriginalswoonde en nu gestrand is in Duitsland. Als datwaar is tenminste,want met VoodooRhythm weet jenooit. Wat er ookvan zij, de muziekis blues anno jaren‘20 en ‘30 gespeeldop een verroestklinkende gitaar meteen New Orleansfanfare er achteraanz w a b b e r e n d .F a n t a s t i s c hnagedaan, maarhelaas enkel voor mensen die alleen platenkopen van artiesten met de adjectieven ‘blind’,‘dumb’ of ‘deaf’ in de naam. Ook te koop alsLP onder bestelnummer VR1238. Voor nogmeer weird shit: www.voodoorhythm.com(Frantic Franky)HIGHWAVE TO HELLEL RAYGreen Cookie Records, GC016/ SE003Beter surf dan sorry, dus welkom aan ditkwartet uit Kopenhagen dat in mei nogvoor vijf dagen in België zat, met een BestOf So Far bestaande uit 23 tracks 2001-2006geplukt uit hun El Frank Francesco D’Angelodemo EP, de full CD’s Shoot From The Hip enTick Tick Tick, en de 10-inch vinyl Holiday OnIce. Wat exact waar vandaan komt is me niethelemaal duidelijk, maar het lijkt me dat allenummers al eerder verschenen. De muziekevolueert van stevige hedendaagse surf metinvloed van Dick Dale anno nu tot een watharder, trashier garagegeluid met af en toeeen laagje orgel. De melodie en de twangygitaren blijven evenwel centraal staan, en deverplichte Oosterse wijsjes en westernthemasontbreken niet. Ook positief: er staan heel watrustige nummers tussen. 20 eigen compo’s + decovers Casbah (Richie Podolar), El Rey (Satan’sPilgrims) en de enige vocale bijdrage, het(totaal misplaatste) garagepunknummer TooDrunk To Fuck van punkbandThe Dead Kennedys. Catchy,fris en modern, maar met eenknipoog naar het surfverleden.Niks nieuws, wel goed gedaan.Aangename kennismaking.Luisteren en kijken kanop elray.dk – Verdere info:www.greencookie.gr (FranticFranky)

Danny Harvey hiermee het perfecte coverenuitgevonden, want je neemt een originelevocal track en doet ermee wat je wil.Anderzijds is Good Golly Miss Molly al 50jaar perfect en hoeft daar helemaal niets aanveranderd, want als we zo gaan beginnen ishet hek van de dam en kunnen we straksvoor de zoveelste keer kopen wat we al vijfkeer in diverse formaten in huis hebben. Eeneindeloze discussie, dus oordeelt u vooralzelf of u het resultaat geslaagd vindt. Zoalsmijn oma zei toen ze voor het eerst op deCalella Psychobilly Holidays kwam: een bontallegaartje!PS: deze CD verscheen reeds in 2004 met eenander hoesje op Cleopatra Records onder detitel Stray Cats Ball: No Dogs Allowed. Info:www.raucousrecords.nl (Frantic Franky)Recente hedendaagseR&R-CD’s buitenlandNOT TOO LAZY,NOT TOO FATKENDY TOMS & THE RED BOOTSElite Special, ES 73727Zowel het Franstalige als Duitstalige gedeeltevan Zwitserland kent een relatief bezigerock ‘n’ roll scene. Kendy Toms & the RedBoots komen uit het Duitstalige gedeeltevan Zwitserland en mocht je de naam nietszeggen kan ik je wellicht een lampje doenbranden met hun CD Stompin’ op RockhouseRecords in 1997. Ze vormen een vaste waardein de Zwitserse rock ‘n’ roll scene sinds 1993en je kunt ze het best omschrijven als een allroundrock ‘n’ roll band met fanclub en al.Hun nieuwe en vijfde CD is dan ook eengevarieerd geheel geworden dat een watgroter publiek zal aanspreken. Doordat deband de nodige ervaring heeft opgebouwden mede zodoende genoeg kwaliteit bezitzal de band zeker ook in de smaak vallenbij vele rockers onder ons. Ze doen namelijkgeen gekke dingen en ze stoten ons nergensvoor het hoofd. Plezierige, en vaak zelfuitgedachte versies van (ons) bekenderock ‘n’ roll nummers zijn het resultaat.Red Cadillac And A Black Moustache is eenbijzondere, wat sneller gespeelde swingendeversie geworden, Lazy Cat is een eigenwerkje met een gemakkelijke melodie, enChris Isaak’s Blue Hotel is flink opgerockt.Met hun ideeën over Ring Of Fire komtdeze Cash song eindelijk eens in een totaalandere jas tevoorschijn. De accordeon heeftdaarin de leidende rol,maar ook de subtieleachtergrondzang doetuitstekend zijn werk.Wat minder eigenszit er in de, overigensuitstekend gecoverderock ‘n’ roll- enrockabillysongs TheHouse Is Rockin’,Rock This Town, SlowDown, Honey Don’t enWalk This Way (naarde hedendaagseversie van deDuitse Dick Brave). Devijfmansformatie – ja vijf, op de foto’s en CDhoeskomt ook steevast de verschijning vanhun technische man, roadie en chauffeur voor– telt ook een pianist en het is daarom watvoorspelbaar dat High School Confidentialook opgenomen wordt. Heel opvallend isdan wel weer het romantische gezicht vande band, uitgedragen door de relatief veleballads op het album, de ene keer sterk, deene keer wat overbodig. De meest aardigeballad is als je het mij vraagt Lonely BlueBoy dat we kennen van Conway Twitty, watminder goed gekozen vind ik toch Only TheLonely, maar dat kan ook komen omdatOrbison’s origineel zo vast in mijn geheugengegrift staat. The Jordanaires verzorgdentrouwens de achtergrondvocalen in As LongAs I Have You en Love Letters.Info over deze band en haar aantrekkelijkeCD is te verkrijgen via TCY Records: www.tcy-records.com en www.redboots.ch (Fransvan Dongen)WAY OUT THEREMARK GAMSJAGER & THE LUSTRE KINGSWild Boar Records, WBLP-006Volgens Deke Dickerson – die de linernotesschreef – worden The Lustre Kings elkjaar beter. Nu is dit de eerste CD die wijvan het vijftal mogen beluisteren dus datkunnen we alleen maar aannemen. Zonderverwachtingen is het een vaststaand feitdat The Lustre Kings, woonachtig aan deoostkust van de V.S., een aansprekendesound hebben. Ze bewegen zich in eenscala van rootsstijlen als rockabilly enwestern-bop voort. Opvallend is dat hetalbum slechts elf songs telt, allemaal noggecovered ook. Dat laatste is nu mindererg, om de doodeenvoudige reden datde meeste songs niet direct voor de handliggen. Hoogtepuntjes in deze zijn de vocalehotrod song Diesel On My Tail en het watruiger klinkende Long Lean Baby van BobbyWayne & his Warriors dat oorspronkelijk tochal weer uit 1955 dateert en me qua soundwat doet denken aan The Planet Rockers (zecoveren trouwens ook de Eddie Angel songHumes High). Ook goed, maar dan een stukmelodieuzer is de westernbopper Mr. Big enhet nog melodieuzere Empty Town dat meerrichting ballad gaat. En zo kan ik eigenlijkwel alle elf songs aanhalen, want om welkesong het ook gaat, de muziek van The LustreKings klinkt vrij spontaan en aangenaam.Mark Gamsjager heeft een wat hogere stemdie je wat kunt vergelijken met de stem vanDave Gonzalez van The Paladins. Maar verdergeen vergelijkingen: de muziek van TheLustre Kings is een stuksubtieler, zeg maargerust, authentieker.Uitstekend is ook hetgitaarspel waarbijhet me opvalt datveelzijdigheid troefis in de wijze van hetbespelen van dezeGretch. De gitarist(en)beheersen zowel dehonky-tonk stijl, hetwestern swing genreén het primitieve vande rockabilly. De pianovaltniet echt op, maar maaktdeel uit van de totale sound van The LustreKings.The Lustre Kings: Sprankelend is hun muziekzeker! Info: www.lustrekings.com (Frans vanDongen)IT CAME FROMCROPSEYVILLE!ROCKY VELVETRocky Velvet, RVM CD 001Cropseyville kan qua naam best staan vooriets in een jaren ‘50 setting, zeker als je eentitel onder ogen krijgt als: ‘It Came FromCropseyville!’ Is er hier een relatie met eenjaren ’50 horrorfilm? Nee, Cropseyville isheus waar een bestaand plaatsje in hetnoordoosten van Amerika. Leuke titel voordeze CD dus, van deze lieden van RockyVelvet die daar ook ergens uit de buurtkomen.We hebben hier een debuut-CD voor onsliggen en men kent ons als we bij een eerstezilverling altijd wat meer krediet geven.Nu niet, want deze CD komt helemaal vanover de plas en dat zoumoeten betekenen dat hetde moeite waard is. Waarom zou je anderseen magazine in het kleine Nederlandbenaderen? De opener King Kong, eenobscure cover origineel van Big T. Tyler, bevaltqua sound, qua opzet en qua uitvoering. Watwillen we nog meer? De sound van de bandis goed in het gehoor liggend, absoluut nietovergeproduceerd en dus puur. De boel klinktniet specifiek authentiek, maar wel goedouderwets met af en toe vermakelijk watextra energie toevoegend aan een song diedat ook hoort te hebben. Voorbeeld: ComeOn, dat doet denken aan de uitvoering vanThe Planet Rockers. Nog meer prima covers:23

All I Can Do Is Cry (Wayne Walker), MoveAround (Groovey Joe Poovey), Rock AndRoll Guitar (Johnny Knight) en een handvol(nog) minder bekendere covers. Niet dat zehet halen bij de oorspronkelijke uitvoering,doch alles klinkt zeer acceptabel tot zeergoed. Ook het brengen van eigen werk gaathet viertal goed af, al zijn het er maar drie.Poor Poor Lonely Me is een melodieus, watsentimenteel werkje, Built Like A Rock iseen nummer met een repetitief gitaarloopjeen is mede daardoor een lust voor het oor.Als je de band per se met iets anders wiltvergelijken, doe dat dan met de BelgischeBe-Bops. Zelfde toonhoogte in de zang,zelfde minimale, doch volle sound, en af entoe zelfde manier van songwriting, zo is tehoren in het nummer Can’t Stop.Dit debuut is zonder meer zeer aan teprijzen. Info: www.rockyvelvet.com (Fransvan Dongen)TYRANNICAL MEXTHE SHILLELAGH SISTERSRaucous Records, RAUCD 188The Shillelagh Sisters werden opgericht rond1982-1983 door contrabassiste Lynder Halpinen zangeres Jacquie O’Sullivan (respectievelijkhet lief van Boz Boorer en Phil Bloomberg,gitarist en drummer van The Polecats) alsvolledig uit vrouwen bestaande rockabillyband. Die gimmick duurde niet lang, en alsnel werd Boz niet enkel hun gitarist maarlater ook deechtgenoot vanHalpin. Nog meertrivia: O’Sullivanwerd later lidvan popbandB a n a n a r a m a .Na twee singlesvoor majorCBS vielenThe ShillelaghSisters eind1984 uit elkaarom in 1993weer samente komen vooreen Japansetoer, en te dier gelegenheid namenze in Liam Watson’s Toe Rag Studios in ééndag hun eerste LP Tyrannical Mex op, pasin 2002 gevolgd door Sham’ Rock & Roll.Tyrannical Mex bevat – het mag niet verbazen– vooral female rockabilly van zangeressenals Wanda Jackson, Janis Martin, Patsy Cline,Lorrie Collins en Joyce Green, alsmede eenrockabilly cover van These Boots Are MadeFor Walking. De bezetting was Boorer,Halpin, O’Sullivan en ex-Meteors drummerWoodie Taylor. Anno nu klinkt TyrannicalMex ondanks het weggemoffelde geluid(dit kraakt als een Collector CD, in bepaaldekringen een compliment) nog steeds frisdoor het ongebreidelde enthousiasme,de vurige gitaar, het stevige drumwerk ende zang uit volle borsten.De betere rockabilly,aanbevelenswaardig vooriedereen die nog niet genoegBang Bangs, Gotta LottaRhythm In My Souls en HoyHoys in huis heeft. Deze CDbevat de 12 tracks van de LP + 2bonusbluesboppers gezongendoor Boz: Mojo Boogie (JBLenoir) en Dig Myself A Hole(Arthur Crudup). Als ik me nietvergis komen die van de Boz’sBlues NVEP 8, waarvan de tweeandere nummers reeds werdengerecycleerd op de Nervouscompilatie-CD Shake Baby Baby.Wat ze doen op deze ShillelaghSisters CD is me een raadsel. Info: www.raucousrecords.com (Frantic Franky)WAGONMASTERPORTER WAGONERAnti Records, 6859-2AHey Porter! Anti, de alternatieve off-shootvan onafhankelijk punklabel Epitaph, doetopnieuw een Johnny Cash-je door na tweenieuwe Merle Haggard releases een andereoude countryzanger een schitterend nieuwalbum te laten opnemen. En oud is PorterWagoner zeker: de man is ondertussen...80 jaar! Heeft ie een comeback nodig?Nauwelijks: Wagoner is nooit gestopt met24

opnemen. Werd hettijd dat ie nog eenseen echt goeie plaatmaakte in idealeomstandigheden?Dat moeten ze in elkgeval gedacht hebbenbij Anti, die MartyStuart (ex-schoonzoonvan Johnny Cash)inhuurden om hetproject in goedebanen te leiden. Hetresultaat is misschienwel Wagoner’smuzikale testament:kort voor de opnamesbegafWagoner’s buikslagader het, en de hoesfotois in zo’n scherp zwart-wit getrokken dat hetlijkt alsof Wagoner al dood is. Als het zo zalmoeten zijn, verlaat Wagoner deze wereldin schoonheid.Wagoner staat bekend als eencountrytraditionalist, maar heeftdaarnaast eind jaren ‘60 begin ‘70 ook eenaantal nummers opgenomen die haastpsychedelische country zijn, niet zozeerqua muziek, want die blijft traditioneel,wel qua teksten en thematiek: duistereafdalingen in de menselijke psyche, mogelijkter verwerking van de trauma’s waarmeeAmerika in die periode kampte. Ik denkaan songs als Wino, The First Mrs Jones, TheCarroll County Accident, The Cold Hard FactsOf Life en andere killer country. Moest ueen zwak hebben voor dergelijke muzikaleaberraties kan ik u de vorig jaar verschenenverzamelaar The Rubber Room: TheHaunting Poetic Songs Of Porter Wagoner1966-1977 aanbevelen. Toch mogen weWagoner hier niet op vastpinnen, want metvijftig jaar dienst in de Grand Ole Opry ishij veel meer dan dat (Dolly Parton schreefI Will Always Love You over Wagoner!), enhet siert Anti dat ze niet focussen op datbeperkende aspect van Wagoner. Al kunnenze het niet laten: zie Committed To Parkview(een countryversie van One Flew Over TheCuckoo’s Nest), waarvan we uit de hoesnota’sleren dat Johnny Cash het destijds schreefvoor Wagoner, maar Stuart (die toen bij Cashspeelde) het domweg vergat aan Wagonerte geven. Cash nam het uiteindelijk zelf opvoor zijn eerste Highwaymen LP in 1985.Detail: naar verluidt hebben zowel Cash alsWagoner effectief ‘gerevalideerd’ in hetParkview sanitorium in Nashville...Of Wagoner echt een Johnny Cash-je gaatdoen, valt evenwel te betwijfelen, wantin tegenstelling tot de Man In Het Zwartzingt Wagoner hier geenbewerkingen van rock- enpopsongs. Deze CD bevatenkel hardcore country:hartverscheurende ballads,upbeat nummers, bluegrass,declamaties (Wagoner is eenvan de allerlaatste artiestendie de aloude traditie van decountryvertelling in ere houdt),en nieuwe versies van zijn oudenummers als Late Love Of Mine,Albert Irving, Brother HeroldDee, My Many Hurried SouthernTrips, The Agony Of Waiting, enSatan’s River. Bijna haddenwe geschreven datWagoner exact dezelfdemuziek brengt als ie altijdgedaan heeft, maar danhebt u duidelijk nooitzijn experimenten metcountrydisco gehoord.Deze Wagonmasteris in elk geval 200 %traditionele PorterWagoner, in eenuitstekende productieen met een rijkei n s t r u m e n t a t i e .Wagoner zelf zingtdoorleefd, vanuit zijn ziel en zijn hart, alverraadt zijn stem zijn gevorderde leeftijd,wat enkel bijdraagt aan de doorleefdheidvan de songs. Let ook op de teksten, diepgeworteld in de van bloed, zweet, tranen enandere lichaamssappen doortrokken klei vande southern gothic.Google de Committed To Parkview clipop Youtube, kijk de dood in de ogen, enhuiver. Wagoner draagt nog steeds zijnglitterpakken, maar is vel over been, en zijngezicht lijkt een schedel met een zilveren kuif.We wensen hem nog een lang leven en veelCD’s van dit kaliber toe. Check de foto’s, dekostuums en ‘s mans kuif op porterwagoner.com (Frantic Franky)THE COOL & THE CRAZYRIP MASTERSRattler Records, geen cat. nr.Rip Masters is een redelijk bekendeAmerikaanse rockabilly-/ rock ‘n’ roll-artiestdie bekend werd door Rollin’ Rock. Deze CDbevat geen nieuwe opnamen, maar de bestesongs van de elpee The Cool And The Crazydie Rip voor Commando Records opnam. Hetalbum werd goed ontvangen en dus werder nog meer opnamen gemaakt die echterop de plank bleven liggen. Verder staanop dit album ook de singletracks die Rip in1984 voor Commando Records in Singaporeopnam. In de band van Rip Masters zittenbekende muzikanten als Eddie Cochran’ssaxofonist Mike Henderson en gitarist DekeDickerson.Het album start beresterk met hettitelnummer, klassieke rock ‘n’ roll, swingendtot op de graat, met piano, supercoolegitaarwerk en veel herkenbaar en dus cool encrazy, zeer zeker. Een hele leuke compositievind ik de singletrack I’ve Had It met eengitaarintro à la Carl Perkin’s Honey Don’t,s t e v i g egitaarlicks in eenmix van country,rock ‘n roll eneen beetjeA m e r i k a a n s erock ‘n’ roll.De B-kant vande voormaligesingle GonnaFlip heeftook heelveel mooisin zich, zoalsr o c k a b i l l y(o.a. eenvleugje GeneVincent), maar ook rock ‘n’ roll met pianoen veel gave echo op de zang. Een song dieik ook zeer goed vind is het zelf geschrevenGet Right Up, swingende en zeer dansbarerock ‘n’ roll met een muzikaal duel tussenpiano en gitaar en een creatief bluesyeinde. Zeer de moeite van het besprekenwaard vind ik het zelf geschreven Grinand Bear It, Rollin’ Rock rockabilly met eenvette contrabas, piano, lekker up-tempo enmet fraaie overgangen van piano, gitaaren bas. Grappig vind ik La-Do-Dada, geenbrabbeltaaltje van een baby, maar een songvan Dale Hawkins met een orgeltje (licht),ook een piano op de achtergrond en watik het best kan omschrijven als dansbarerock ‘n’ roll. Iets heel anders, namelijk eenhele mooie ballad, die ingetogen wordtgezongen en uitgevoerd met fraaie baszangin de backing is The Girk Of My Best Friend.Hey Hey Little Girl is een prima uitsmijter metapart geproduceerde zang, snelle countryachtigerock ‘n’ roll met een aparte sounden zoals op het hele album een supercoolepiano en dito gitaar.Een zeer goed album dus met uniekeopnamen van ongeveer 25 jaar geleden diede tand des tijds prima hebben doorstaan.Voor info, check de site van Rip: www.ripmasters.com (Frank Nelissen)REVENGE OF THE ROCKERSREBELS REVENGE &FOGGY MOUTAIN ROCKERSPart Records, PART CD 627.006Dit is het derde album van de Noorseformatie Rebels Revenge, al is deze CD dezekeer een gedeeld album met de Duitse FoggyMountain Rockers.De CD begint met 13 songs van RebelsRevenge, waarbij de band heeft gekozenvoor een heelverrassend openingsnummer,namelijk ELO’s Rock ‘n’ Roll Is King, vetterock ‘n’ roll met bijpassend stevig gitaarwerken als zodanig een prima binnenkomer. Ookhet eigen nummer Dongeri Doll vind ik eenuitschieter, lekker snelle rock ‘n’ roll, zeerscherp gitaarwerk, het beter hakwerk op dedrums en een coole sound van de basgitaar.Een voorbeeld van een stevigere/ moderneresound is Basket Case met prima zang en eenklein vleugje popinvloeden. Voor een teddyboy rock ‘n’ roll-band mogen de gebruikelijkesongs over teddy boys niet ontbreken endaarvoor schreef de band Bad Ted Boogie en25

Teddy Boy. Een heel gave song vind ikLena, want mij op de een of anderemanier een beetje aan Teencats doetdenken, up-tempo dansbare rock‘n roll. Heel opvallend is de geheeleigen zeer snelle en stevige versie vanJohnny Cash’ Ring Of Fire met eenechte revival sound. Door de sound ende eigen arrangementen een primacover. Een zeer stevig, maar ook ergleuk eigen nummer is Mighty, MightyWoman, energieke rock ‘n’ roll metprima zang. Gewaagd is het ook omeen geheel eigen versie te makenvan een teddy boy klassieker alsCrazy Cavan’s My Little Sister Got AMotorbike, want de versie van RebelsRevenge klinkt veel steviger en watmoderner dan we gewend zijn. Ookdeze uitvoering wordt gedragendoor het echte handelsmerk vanRebels Revenge, namelijk rauwezang en stevig gitaarwerk en op ditnummer aangevuld met een vettebasgitaarsolo. Voor de uitsmijterheeft de band gekozen voor eenrauwe combinatie van twee R&R-klassiekersMatchbox en Little Queenie enerzijds en eenstukje van een song van Foggy MountainRockers, getiteld Don’t Cut My Hair.De tweede band, Foggy Mountain Rockersuit Duitsland, is door zijn vele releasesen optredens in Nederland al lang geenonbekenden meer en omdat veel van desongs uit hun set al eerder op hun CD’sverschenen, pik ik er hier een daar watnummers uit. Heel mooi vind ik de overgangvan het a-capella gezongen Livin’ In TheFoggy Mountain Rockers naar de gave FlyingSaucers song Texas Calls You Home met dekarakteristieke percussie met de lepels enmet gaaf gitaarwerk -afwisselend een beetjein de stijl van Johnny Burnette en de anderekeer stevig- en prima zang. Een gave revivalsong vind ik Teenage Paradise met een vettesound (basgitaar en percussie), mooie zangen fantastisch gitaarwerk. Klasse! Een heelgeslaagde cover is She’s Too Young vanTeddy & The Tigers (Finland) met gevoeligezang en mooi bijpassend twangy gitaarwerk.Door dit alles is dit een rock ‘n’ roll song metelementen van een ballad. Ook de FoggyMountain Rockers ontkomen niet aan songsover teddy boys, want ze schreven speciaalvoor de teddy boys een aantal songs, zoalsThank God I’m A Teddy Boy, WanTED envooral het supervette Teddy Boy Bop.Een heel fraai en rustig nummer met ditozang vind ik My Baby Came To Town vanBlack Knights. Het is een mooie ballad metinvloeden van country en hillbilly en heelfraai opgeluisterd met zeer gave gitaarsolo’s.Pure klasse! Als tweede toegift volgt dan nogeen hartstikke gave uitvoering van Shotgun’sTennessee Rockin’ in een aparte combinatievan enerzijds beheerste zang en anderzijdsstevige rock ‘n’ roll met de voor deze bandkenmerkende percussie en gitaarwerk watmij hier en daar het meeste doet denken aande uitvoering van Shaking Silhouets met EdDieckman als gastgitarist (voor Rockhouse)in combinatie tot gitaarwerk zoals dat op deoriginele versie van Shotgun te horen is.Een prima CD met een heel goede live soundvan twee bands die stijlmatig heel veel van26elkaar verschillen, want Rebels Revengeheeft een heel stevige sound die soms ietste hard of wat te modern klinkt en verderis op een aantal songs de zang erg rauw.Daardoor vind ik een aantal nummersvan Rebel Revenge soms iets te veel opelkaar lijken. Aan de andere kant is FoggyMountain Rockers een rock ‘n’ roll-band diemijn inziens veel allrounder is met naast rock‘n’ roll, rockabilly, country ook hillbilly etcook meer variatie in de sound en de zang.Info: www.rebelsrevenge.com en www.foggy-mountain-rockers.de (Frank Nelissen)STILL A LOT OF ROCKIN’SNAKEBITEPower House Records, PHR 001Dit is al weer het vijfde bandalbum van deZweedse R&R-formatie Snakebite, genoemdnaar het smakelijke en verraderlijke Engelsedranke (mix van bier -Lager-, Cider enGrenadine). Verderbracht de band alsThe Houserockersdrie albums op metWild Bob Burgosen was er nog eentweede project naastWild Bob Burgos, wantals Crossfire werd ervoor Booze Records deEP Rock ‘n’ Roll Poweropgenomen.De vijfmans formatiegeeft aan nog steedsover veel rockin’ powerte beschikken, want deband trapt beresterk afmet de zeer up tempoen scherp gespeeldeMickey Hawks compositie Bib Bop Boom metde voor Snakebite kenmerkende gave piano.Stevige rock ‘n’ roll met scherp gitaarwerkover een boppende vrijgezel is Bachelor Bop,een prima eigen nummer met gitaar en pianoals drijvende krachten achter de sound enhet ritme. Prima teddy boy rock ‘n’ roll meteen revival sound is het ook zelf geschrevenTeddy Boy Flu, met veel herkenbaars endaarnaast gave screams à la Wild Bob Burgosen een prima piano, waardoor het weer netsiets anders klinkt dat we vaak met teddyboy rock ‘n’ roll associëren. Naast rock ‘n’roll ook herkenbaar klinkende rockabillyvia het eigen nummer Rockabilly Beat meteen vette contrabas. Van rockabilly weernaar supersnelle rock ‘n’ roll, getiteld JustFor You over een reelin & rockin’ man diebijpassend rauw wordt gezongen en metstevig scheurend gitaarwerk is uitgevoerd.Een gave cover vind ik Bop Bop A Doo Bopvan Larry Williams. Het nummer heeft eenvolle rockabilly sound met stevig gitaarwerken staat in een heel ander daglicht dan deblues op Red Light District, If You Wanna en21 Blues die meer in de richting van Wild BobBurgos te plaatsen zijn. Een ander favorietnummer naast Bib Bop Boom is Ronnie Self’sBop-A-Lena, want ook deze song wordtprima gecoverd, namelijkals rauwe up tempo rock‘n’ roll met lekker scherpegitaarriffs en een pianistdie alle zeilen moetbijzetten om het tempobij te kunnen houden.Echte Shotgun-stijlrockabilly vind ik hetredelijk rustige ApeMan Boogie, terwijl desupersnelle uitvoeringCrazy Cavan’s BigBlack Cadillac iets heelanders is. Ik vind diteen gave uitvoering,al is de combinatievan een snel ritme energ beheerste zangheel apart en wel even wennen.Het is een stevig album met naast vooral veelrock ‘n’ roll, een beetje rockabilly en verderwat blues en wat je stijlmatig een beetjekunt plaatsen tussen Wild Angels (door depiano), Shotgun en Wild Bob Burgos (bluesen soms de manier van zingen en rauwescreeams). Verder zijn ook de invloeden vandie hiervoor genoemde (teddy boy) rock ‘n’

oll en revival rock ‘n’ roll-bands en artiestenvaak duidelijk hoorbaar. Info: http://hem.passagen.se/noise/snakebite - Info m.b.t.Power House Records: +46-738243436 (FrankNelissen)WHEN I HIT MY STRIDEDI MAGGIO BROTHERSArea Pirata, AP016Marco di Maggio wordt geroemd om zijnkwaliteiten als gitarist en ook vocaal zingthij een ‘hoge’ noot (zij het dat zijn broerMassimo hem overtreft). Sinds de oprichtingin 1997, is de band rondom deze virtuooseen begrip geworden in de rockabilly-/countrywereld. We hebben het dan over TheDi Maggio Bros., één van de vier projectenwaarin Marco actief is. De ‘broers’ bestaan uitMarco himself (lead gitaar, vocals), Massimodi Maggio (lead vocals, acoustische gitaar),Matteo Giannetti (contrabas, backing vocals)en Marco Barsanti (drums). Niettemin opde CD is geen Marco B. te horen, maar welMarco di M. op drums. Strikt genomen is hetalbum van de broers alleen, want Matteospeelt slechts op vijf nummers de bas.De opener van deze CD is een remake vanPatrick Hernandez’s discohit uit 1979: Born ToBe Alive. Vrij rommelig nummer, maar altijd nogbeter dan disco (smile). When I Hit My Stridedaarentegen is wat je noemt vakmanschapinzake rockabilly. J ehoort PaulBurlison ademenin het JohnnyBurnette Triosfeertje van dezetitelsong. Yep!Vervolgens op decountrytour in ADate With Fate(niet bepaaldde naam vaneen lieftalligej o n g e d a m e ,maar hetn o o d l o t ,dat metverschillendenonder ons ooiteen keer het handje gehouden heeft). Detroebele oogjes mogen weer hun werkdoen in een supergaaf Everly Brothers alikeself penned Blue Refrain, dat af en toezelfs nog de ster van de jonge Cliff Richard& The Shadows laat schitteren. Ook de DiMaggio’s coveren, maar net ietsje anders.Geen platonische Walk The Line, nee, eenverfrissende doch herkenbare gitaargeniekekopie van Johnny Cash’s meeloper uit de50’s. G-o-e-d! Roger Miller’s early 60’s revivalIf You Want Me To zit lekker in elkaar, goeiecountryrocker, met Duane Eddy guitarlicks.Felice en Boudleaux’s pennenvruchtje,Raining In My Heart, dat Buddy Holly voor deafwisseling eens mocht zingen in plaats vande Everly’s, vind ik niet zo’n geslaagde cover.Te rommelig voor zo’n gevoelig nummer.Bij Latin Night denk je eigenlijk meer aanzuiderlijke klanken uit Romaanse contreien,echter als je de ogen dicht doet, lijkt het welalsof René Shuman himself hier zingt (ookqua sound)! Dit toont de diverse achtergrondvan met name Marco Di Maggio. High levellate 40’s d’wappen in aswinging mood met ALotta Swing. Elvis wordtbij de vleet gecoverd.Op haar eigenzinnigemanier brengt de band,met gevoel voor de 50’ssound en ruimte vooreen solo voor kwijlendegitaarfreaks, I GotStung. Crazy From Youis wederom country enin het Restless-achtigeUptown kan men tochecht Roy Orbison’s Uptownlichtjes in het refrein horendoorklinken. Ook eenzame traantjes vallen,zo meldt ons het countrynummer LonelyTears Will Fall. Daarentegen is Mystery Girleen voorbeeld van een, in early 60’s Cliff &Shadows sound, bezongen signorita. De instroBruno is een ode aan de overleden vader vande Di Maggio Brothers. Een waardig afscheidvan een eveneens waardevol album. Info:www.areapirata.com (Henri Smeets)SUSPENTED TIMEASTROPHONIXArea Pirata, TR2007-1/AP0C7De Italiaanse, in 2002 opgerichte, bandrondom de pas 20 jarige Simone Di Maggio(neefje van)(leadgitaar) en verder bestaandeuit Lorenzo “Larry Kotroz”Cotrozzi op drums enDaniele “Danny La Torre”Torrini op contrabas, is eenband die met 50’s bezettingzoiets als powersurfrockopneemt, met een duidelijkehardrock gitaarinslag.Kwestie van smaak. Met watfantasie komt de band af entoe in sommige nummers inde buurt van de band 13 Cats(het project rondom Slim JimPhantom (Stray Cats), SmuttySmith (Rockats), Danny BHarvey (Rockats) en Tim Polecat(Polecats)).Rave On heeft niets van doenmet Buddy Holly’s nummer,maar is een self penned nummer van deband met een hoog powersurfrock gehalte,opgenomen in de studio van befaamderockabillyoom Marco Di Maggio. Decontrabas evenwel klinkt hier bijna als eenbasgitaar, dus dient wellichtmeer als gimmick en dat geldteveneens voor de Gretsch diehier ‘misbruikt’ wordt voor eenhardrocksound. Hypermodernerockabilly is te horen in City OfVice en The Rejected kon zo vaneen hardrock-CD voor softiesgeplukt zijn. We hebben langmoeten wachten, maar in hetvierde nummer horen we daneindelijk iets doorklinken watook thuishoort in een 50’sstyled magazine als Boppin’Around: titelsong SuspendedTime. Doe de ogen dicht enje hoort de talkpoederversievan de jonge Stray Cats. Goedvoor baby’s billies,maar niet ruw genoegvoor pure rock-abillies.Niettemin, hetnummer is best aardig.Zeker na de eerste driesongs van dit album.You’ll Be Mine zegje alleen als je heelruim denkend bentinzake rockabilly. BijMr. Lie zeg je dat,niet gelogen, zeerzeker! Hier komtde band enigszins in debuurt van de jonge Stray Cats, zonder dat zezich daarmee identificeren trouwens (maarde invloed is overduidelijk hoorbaar). Lekkersurfen op een flinterdun surfboardje tussende puristische rockabillyhaaien door in NeverDid It For Romance. Hap hap hap, maarhet surfboardje blijft heel! Sweet Dreams(Are Made Of This) is een zeer geslaagdepowersurf cover van de tachtiger jaren hitvan de popband Eurythmics. Cool! ‘Wat omeMarco kan, kan ik ook’, moet Simone zichgedacht hebben en speelt een wervelenderockabillyswinger: Guitar Madness, meteveneens een solo-rol voor de contrabas ende drums. De punkrocker Fate Is Fake doetde deur van dit album letterlijk en figuurlijkdicht. Desondanks een opvallend albumen je weet het: verandering van spijs doeteten, toch? Info: www.areapirata.com (HenriSmeets)TEDDY TRIGGER & THEGATLING GUNSRaucous Records, RAUCD 189Tja, zo’n bandnaam is een inkoppertje vooreen redacteur: haal de trekker van je pistoolover en schiet er maar op los! Hahaaaaaaa.Gelegenheid daartoe geeft de band volop,want zoals op de CD-hoes reeds te lezen valt,gooit deze Noorse band het traditionelerockabilly speelschema volledig overboord.Desondanks is het genietbare ruwe powerrockabilly.De band telt de illustere verschijningen Fredop contrabas, Anders op gitaar, Torgeir opdrums en Teddy Trigger himself op vocals.De CD is overgoten met een overdosis galmen Get A Life laat je daardoor eventjes eenmarsman voelen in outer space. Ondanksdat de band wil doen geloven dat zerevolutionaire rockabilly maken, zit BreakUp in het traditionele neo-rockabillyvaarwater.Dat geldtniet voorBreath It,dat meerweg heeftvan poppyr o c k a b i l l y.De hel wordtop zijn kopgezet metpowerbilly TiedTo Hell en nahet uitmaken(Break Up)gaan we nudoorbreken met27

onze nieuwe ‘aanwinst’in powerbluesabillyBreak Through. Datde band niet echtvernieuwend is,blijkt ook weer in de‘tradbilly’ Bad MoonBopster. Movin’ Upzet deze lijn voort.Op zich zit het albumwel fatsoenlijk inelkaar, toch is hetallemaal wat tegewoontjes om vaneen nieuwe sensatie te spreken. Men heeftgeprobeerd met een overgeproduceerde CDeen ruwe vette sound neer te zetten. Lijkteerder een album te zijn dat goed aanslaatbij de nieuwe generatie rockabillyfans, voorwie het allemaal niet ‘power’ genoeg kanzijn. Hier en daar is het wat overdreven, alshet maar ‘bangt’ [bengt] (van headbangen).Een trend die duidelijk waarneembaar isbij jonge bands bestaande uit teenies oftwens. Volcano is daar een schitterendvoorbeeld van. Wild Wild Love, een eigenverzinsel net als de ander songs op ditalbum, kon daarentegen weer geschrevenzijn voor de dertigers en veertigers aan hetrockabillyfront. Man’s Lust is net zo drivingals wat de titel suggereert! Daar waarik gewoonlijk een vergelijking placht tetrekken met andere artiesten om een ideete geven van hoe een nummer klinkt, moetik de band evenwel een compliment maken.De nummers klinken geen van allen als dievan andere artiesten, ook al hoor je duidelijkwel invloeden van anderen doorklinken (kanook niet anders). Rocketeer en Early In TheMorning (niet de Buddy Holly/ Bobby Darinsong) zijn weer traditionele rockabilles(tradbillies). Alleen de zang is, net zoalsop de meeste nummers, wat schreeuwerig.American styled neo-rockabilly en zelfs eenvleugje British teddyboy rock ‘n’ roll ontwarenwe in I Go For Rock, Maple Hill en afsluiterTrouble. Problemen zal de band desondanksniet krijgen, want de doelgroep is duidelijk:de nieuwe generatie rockabillies, die nogniet eens mama’s buik verlaten hebben, toende rock ‘n’ roll revival eind jaren zeventig enbegin jaren tachtig diezelfde mama’s, nog inhun eigen teens, liet dromen van baby’s. Info:www.raucousrecords.com (Henri Smeets)Revival R&R CD’s(‘70s & ‘80s)ROCK ‘N ROLL MAN/ MALGRAY & THE WILD ANGELSRockstar Records, RSRCD 029Een uniek muzikaal document is dit album metmaar liefst 32 songs, namelijk 22 opnamenvan Mal Gray & the Wild Angels, tweeversies van twee nummers die Gene Vincentmet The Wild Angels opnam en vier tracksvan Mal Gray zelf. Op de CD staat dat hetom niet eerder uitgebrachte opnamen gaat,maar dat waag ik een beetje te betwijfelen,omdat een groot aantal van die songs aleerder op hun singles en elpees verschenen.Maar omdat die platen zo zeldzaam zijn zoudit album al een heel goed en betaalbaar28alternatief zijn voor diedure collectors items. Ikdenk eigenlijk zelf veelmeer dat aan een aantalvan die Wild Angelsnummers iets toegevoegdis of anderszins ietsveranderd zijn, want alsik naar songs luister dieThe Wild Angels al eerderopnamen, zoals FortyDays, Mean Woman Bluesen Buzz Buzz A Diddle Itklinkt dat mij toch hele veelin delijn van de vorige opnamenuit de jaren ‘60 en ‘70. Op dit album staande bekende rock ‘n’ roll-klassiekers van Elvis,Eddie Cochran, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis,Buddy Holly, Carl Perkins, Gene Vincent enBuddy Holly. Naast stevige authentieke rock‘n’ roll ook aandacht voor mooi ingetogenwerk als When Will I Be Loved (prima versiemet gave zang) en de mooie ballad Dearest.Het handelsmerk voor The Wild Angels isnaast de energieke rock ‘n’ roll stijl, de rauwezang van Mal Gray, vooral ook de dynamischepianostijl van Bill Kingston. Uniek is verderook het interview met Gene Vincent ende twee takes van de twee nummers dieGene Vincent met The Wild Angels opnam(I Hear That Lonesome Whistleen Good Golly Miss Molly). DeCD wordt besloten door viersongs van Mal Gray zelf met eenbegeleidingsband met ondermeer gitarist Dave Briggs in degelederen. Het titelnummer isleuke swingende rock ‘n’ roll overde ontmoetingen van Mal Graymet Gene Vinent, Bill Haley en FatsDomino. Een beetje commercieeldaarentegen, maar ook in de jaren‘70 stijl klinkt Good Morning LittleSchoolgirl. Ook de rauwe versievan Sea of Heartbreak kan mijevenals de uitsmijter Rock ‘n RollRebel zeker behoren. De uitsmijteris gewoon het beter jatwerk, wanthet is niets anders dan RockabillyRebel van Matchbox, maar dan het woordrockabilly vervangen door rock ‘n’ roll enook de stijl aangepast van rockabilly naarrock ‘n’ roll. Ook een compliment voor hetCD-boekje met een uitgebreide Mal GrayStory en unieke foto’s met Bill Haley en GeneVincent en uit de gloriedagen van The WildAngels. Voor alle informatie over Mal Gray:www.americanmusicconnection.co.uk - Vooralle informatie over Rockstar releases kan jeouderwets contact opnemen met RockstarRecords, PO Box 22, Woodford Greene, EssexIG8 DEH (GB) (Frank Nelissen)Recente jaren‘50 & ‘60 CD’sGONNA SHAKE THIS SHACKTONIGHT!Bear Family Records, BCD 16864Wat de That’ll Flat Git It reeks voor rockabillyis, lijkt inmiddels de Gonna Shake This ShackTonight de serie te worden voor alles wat –oneerbiedig gezegd – nét geen rockabilly is,oftewel – een stuk eerbiediger gezegd – wathonky tonk, countrybop, western swing enaanverwant is, terwijl het toch dicht tegende rock ‘n’ roll zit. Met het verschil dat deGonna Shake This Shack Tonight altijd omeen bepaalde artiest of groep draait. Tot nutoe dan.Deze keer heeft Bear Family 30 diverse tracksop een verzamelaar bijeengebracht. Nu benik niet de eerst aangewezene in onze Boppin’Around-ploeg om dit genre te bespreken,maar om aan te geven dat het af en toe fijnis om wat verder dan je rockabillyneus tekijken wil ik toch een poging wagen. Wantwat dacht je van de uitstekende uitvoeringvan The Cues’ Burn That Candle van CharlineArthur. Okay, Bill Haley ging met de hit lopen,maar wat had ik het dat meiske gegund! Zeheeft een uitgesproken felle, enthousiasteen vooral toch zuivere stem. Eveneens zwartvan origine is de melodieuze meezinger KoKo Mo, origineel van Gene & Eunice, maar inde versie van de cowboy Hawkshaw Hawkinsbevalt het eveneens. Absolute favoriet vanonze The Hillbilly Boogiemen zal zondertwijfel de felle viool in Terry Fell’s TruckDriving Men zijn. Dichter bij de rock ‘n’ roll,maar toch daterend uit 1952 is de TennesseeErnie Ford cover Blackberry Boogie doorJohnnie LeeWills & hisBoys. Bijnazo rockendals laterBill Haleyhet deed.De meestea r t i e s t e nk o m e nverder ophet albume n k e l ek e r e nt e r u g ,zo ookJ o h n n i eLee Willsdie als blankein 1952 al een behoorlijke back-beat neerzet,ook in bijvoorbeeld het nummer Oo OoohDaddy. Dat western-swing een cross-over isvan country en swing maakt Martha Carsonduidelijk middels haar Satisfied, niet in hetlaatste plaats dankzij de aanwezige trompet.Sommige pre-rock ‘n’ roll countryboogies zijnook al verrekt swingend, zo wordt bewezenmet Lee Bell (Beatin’ Out The Boogie) doorHank Penny (Hadacillin Boogie), en doorde meer bekendere Davis Sisters (ChristmasBoogie).Vele rockers onder ons hebben toch eenzwak voor deze muziek van vóór de rock ‘n’roll-boom. Voor diegenen die zich als Boppin’Around lezer zal afvragen of dat ook voorhem of haar geldt raad ik volmondig dezeCD aan. Natuurlijk op eigen risico, maardesalniettemin… Info: www.bear-family.de(Frans van Dongen)WILD ROCKIN’ WITH VOCALBACKINGCollector Records, CLCD 4516Collector CD’s zijn vaak thematisch van aardwat een voordeel kan zijn naar gelang je

smaak want je kuntgerichter te werk gaanin de CD-bakken. Eindjaren ‘50 rock ‘n’ rollis vaak voorzien vanbackin’ vocals en hetresultaat is dan opdoo-wop gebaseerderock ‘n’ roll met hierhet ultieme voorbeeldCrazy Little Mamadoor The Van-Dells(wat niet anders isals het nummer AtMy Front Door vanThe Eldorados).Echter, soms duikener zoetsappigedameskoortjes op en dan wordt het vaakeen ander verhaal. Voorbeelden hiervanzijn de bijdragen van Keith Parkera (ReleaseMe) en The Kisses With M. King & His CrowdWith Ted Forbes (juist, ja) die het nummerThe Flirt brengen. Op zich prima rock ‘n’roll, maar de flauwe achtergrondzang gooitroet in het eten. Een stuk aardiger is danweer Mississippi Ride door The Beavers &Sundowners en Casual Little Girl door LittleJohnny Sala waarbij de achtergrondzangniet hinderlijk is en warempel wat toevoegt.Helemaal top is daarentegen de songThe Fugitive, een werkelijk wilde rockerdoor The Thunderbirds. Hier blijven deachtergrondvocalen waar ze horen: op deachtergrond! Wat een vreemd einde heeftdeze zong trouwens. Het houdt ineens op envervolgens horen we sirenes. Waarschijnlijkworden de muzikanten afgemat naar hetdichtstbijzijnde ziekenhuis vervoerd. Ietsgeheel anders, maar zeker uitstekend ishet jivenummer CarnivalRock ‘n’ Roll waarvan hetuitgerekend niet bekend iswie de uitvoerende groepis. De sound lijkt wat opdie van Freddie Bell & theBell Boys. Niet echt metbackingvocals is I’d WaitForever door The Del Royals.Zij vertolken het nummernamelijk met duozang.Opvallend is de saxsolo dieverdomd veel lijkt op de tunevan de sketches van de latere(doch reeds overleden) Britsekomiek Benny Hill! O ja, wehebben nog een vreemdeeend in de bijt op deze CD,en wel het instrumentaleRock De La Risa van The Bluenotes (diekomen we vaker op Collector CD’s tegen)want als ‘backing vocals’ fungeert hier eenaanstekelijke lachbui.Deze CD is niet echt iets voor rockabillies, voorander rockerspluimage kan de muziek bestinteressant zijn. Info: www.collectorrecords.nl (Frans van Dongen)EASY TO LOVE: THE SUNYEARS, PLUSMACK SELFBear Family Records, BCD 16519 AHIn juni maakte Sun rocker Mack Self op deRockabilly Rave zijn Europees debuut. Geenmoment te vroeg:Mack is ondertussen 77jaar. Mack Self brachtéén single uit op Sunen één op Sun sublabelPhillips International,waarvan Easy To Love enEveryday countrywalsjeszijn. Mad At You isspringeringe countrybilly(altijd gedacht dat dietweede stem CharlieFeathers was, blijkt hetcontrabassist JimmyEvans), Willie Brownis een westernthemaverpakt in rock ‘n’ roll metsax, een kruising tussenTom Dooley (KingstonTrio), Don’t Take Your Guns To Town (JohnnyCash) en The Three Bells (The Browns).Bear Family biedt twee alternatieve EasyTo Loves (nóg countrier door de fiddle diede uiteindelijke release niet haalde), tweeextra Everydays, en een bonus Mad At Youen Willie Brown die niet onderdoen voor deofficiële versie. Later ontdekt werk is Mack’srockabillyklepper Vibrate (voorzien van eennauwelijks verschillende alternatieve versie),het countrywalsje Little One (inclusief valsestart waarin meer gevloekt, gehoest engelachen dan gespeeld wordt), een royaleportie Loving Memories (3 versies + 2 falsestarts) en de één-man-op-een-akoestischegitaardemo van Got You On My Mindwaarvan nog steeds niet duidelijk is of ditnu Mack Self of Ernie Chaffin is. Mack zelf(die woordspeling konden we niet laten) kanzich herkennen in de stem, maar geeft eerlijktoe dat ie niet zekeris en zich het liedjeniet herinnert. EénSun nummer opdeze CD lijkt meecht ‘nieuw’: GoingCrazy, een vrolijkecountrydeun in delijn van Mad AtYou, hier in drieerg verschillendeversies. PostSun zijn tweeonuitgebrachtevoor Hio p g e n o m e ndoor Bill Blackg e p r o d u c e d etwangy countryrocksongs uit 1962, een door Chips Momangeproducede country single uit datzelfdejaar (let op het mambo-ënde That MexicanLimbo), twee onuitgebrachte Sun tracksuit 1967 (een snelle Folsom Prison die werdopgenomen als opwarmertje om de balans teregelen en zo spontaan is dat Mack de strofesverwisselt + een twangy countrypopsongmet duidelijke Cash invloed), en tenslotteeen meer dan gemiddeld goeie countrysonguit 1972. En als dit alles u nog niet obscuurgenoeg is: When Darkness Falls In Memphiswerd opgenomen door de telefoon! U kanhet met telefonische interviewfragmentenbeluisteren achteraan de CD als bewijs datMack nog steeds wondermooie country uitde mouw kan schudden.Blij dat Mack Self in de herfst van zijn levende erkenning krijgt die hij getuige deze CDmeer dan verdient. Info: www.bear-family.de (Frantic Franky)SH-BOOM(LIFE COULD BE A DREAM)BOBBY WILLIAMSONBear Family Records, BCD 16843 AHNooit gehoord van Bobby Williamson? Dat isgeen schande, want hij was een hillbillyzangerzoals er begin jaren ‘50 massa’s waren:meer talent dan ambitie, best succesvollokaal en wellichtzelfs regionaal, maar nooitnationaal doorgebroken. Williamson namin zijn hele leven exact 22 kantjes op, goedvoor 10 singles op RCA Victor tussen 1952 en1954, en het mag gezien de tijdsgeest geenverwondering wekken dat het merendeelvan die opnames traag en medium-tempo isen het midden houdt tussen countrycroon,novelty, en de toen gebruikelijke ge-updateher-interpretatie van Hank Williams, waarbijde occasionele jodel en snik in de stem nietontbreekt. Zeker niet slecht, Williamsonbrengt dit alles op gedegen en overtuigendewijze, maar toch een beetje dertien in eendozijn. Nee, het is dat handjevol up-tempotracks die het ‘m doen: de honky tonk pianodie klinkt als een vibrafoon in Let Me Know,de houterige (bijna ska) drums in Willamson’scountrycover van Sh-Boom, de drumrolls inLove March. En tegelijkertijd klinkt het uptempoLovin’ Around dan weer meer varietédan rock ‘n’ roll. Volgens mij probeerdeWilliamson (of RCA) zowat elke stijl uit.Baatte het niet, dan schaadde het niet, enhelaas heeft het voor Bobby Williamsonniet gebaat. Deze CD noopt niet tot hetherschrijven van de muziekgeschiedenis, deopwarming van de aarde zal er niet doorgestopt worden, maar de wereld is een dikuur zalig relaxte muziek rijker, en dat is ookveel waard. Williamson stopte midden jaren‘60 met de muziek, al wordt in het CD-boekjeniet gezegd waarom. De one nighters inkroegen en achterafzaaltjes beu? Toch meereen familieman dan een artiest? Was hetgewoon op? Of uiteindelijk meer gezondverstand dan ambitie? We zullen het wellichtnooit weten, want Williamson overleed in1996. Moge deze CD de herinnering aanhem eeuwig levend houden. Info: www.bear-family.de (Frantic Franky)29

KOOLIT:THE SUN YEARS, PLUSTOMMY BLAKEBear Family Records, BCD 16797 AHBear Family bracht door de jaren heen dedefinitieve Sun-dities van alle grote namen opSam Phillips’ magische label, nu belicht de reeksThe Sun Years, Plus de mindere goden doorhun beperkte, doch volledige Sun-werkte plaatsen inhet kader van wat ze buiten Sun uitspookten.Na Ernie Chaffin, Malcolm Yelvington en GeneSimmons is het de beurt aan Tommy Blake, enhet blijft onwaarschijnlijk dat van iemand diewelgeteld twee singles uitbracht op Sun 50jaar na datum een CD van een uur verschijnt.Wat u geacht wordt al in huis te hebben zijnFlat Foot Sam, Lordy Hoody, en I Dig You Baby,drie lappen lillende rock ‘n’ roll die gerustnaast het beste van Sun mogen staan, netals Shake Around en You Better Believe It dieontdekt werden toen slimme jongens de Sunkluizenbegonnen uit te mesten. En als u uwshit erg goed kent, kent u ook het lichtelijksleazy strollende $ F-olding Money $ (1959,Recco) en Blake’s originele Honky Tonk Mind(The Woman I Need), samen met All NightLong (het origineel van Lordy Hoody) in 1988vrijgegeven door RCA waar het sinds 1957lag te rotten in de archieven. Tommy Blake isinderdaad de componist van de dikke hit vanJohnny Horton, al nam Horton het vier dagenvoor Blake op. De legale rotzooi achter ditalles kan u op uw gemak nalezen in het dikkeCD-boekje. Overigens nam Blake wel vakerde verkeerde beslissing: in het CD-bookletstaat het contract afgedrukt, geschreven opbriefpapier van een motel, waarmee Blakeop 7 februari 1961 voor 100 dollar zijn TenderYears verkocht aan ene Darrell Edwards.George Jones zou er een miljoenenhit meescoren, Johnny Hallyday idem dito met deFranse vertaling Tes Tendres Années, en wijkennen het als Willeke Alberti’s Spiegelbeeld.En dat is alles wat betreft Tommy Blake. Niet?Niet dus: deze CD biedt u twee singles dieBlake uitbracht vóór Sun (Koolit is hiccuppenderurale rockabilly, Mister Hoody is een mamboendegitaarinstro, de B-kantjes zijn tragecountry), het reeds vermelde $ F-olding Money$ (B-kant The Hanging Judge is een opvallendlaag gezongen westernballad met opnieuween mamboritme), en de twee reeds vermeldeRCA tracks. De berebehandeling betekentdat u daarbovenop nog heel wat extra’skrijgt, zoals de onuitgebrachte wilde postSun rocker Cool Alligator uit 1958, blijkbaarbedoeld als single, want Blake nam toen ookeen ballad op. De hoofdmoot zijn evenweleen tiental onuitgebrachte Sun opnames,enerzijds twee alternatieve Shake Aroundsen twee alternatieve You Better Believe Its(van dezelfde sessie als de bekende versies,dus echt veel verschil zit er niet op), anderzijdseen tape die Blake op zijn eentje opnammet elektrische gitaar. Die toont vooral datBlake een verdomd goeie balladeer was dieprobleemloos mooie country melodieën uitde mouw kon schudden, en het is een genotom de embryonale versies van Shake Arounden You Better Believe It te horen.Eerherstel voor een te vaak over het hoofdgeziene rocker! En als u zich afvraagt waaromTommy Blake niet naar Europa komt: deman werd na een leven vol drank, drugs envrouwen op kerstdag 1985 door zijn eigenvrouw doodgeschoten. Info: www.bearfamily.de(Frantic Franky)ASSAULT THEROCK AND ROLL ERAHOMER & JETHROBear Family Records, BCD 16857 ARSinds de uitvinding van de geluidsdrager(Edison, 1877) bestaat de hit, én mensen diemenen dat je het best een hit kan scoren meteen grappig liedje of een grappige versie vaneen bestaande hit. De parodie, jawel, waaropheel wat artiesten een hele carrière bouwden.Spike Jones & His City Slickers! Stan Freberg!The Smothers Brothers! The GeezinslawBrothers! Weird Al Yankovic! André Van Duin!En Homer & Jethro, van de jaren ‘40 tot ‘60de beste en beroemdste countryparodisten.Comedy routines maakte trouwens altijdal deel uit vancountrymuziek. Je kan geenfoto zien van een oude countryrevue of erstaat wel iemand tussen verkleed als hillbillyof vogelverschrikker. Meestal de bassist,omdat de contrabas zich nu eenmaal hetbeste leent tot capriolen.Toen RCA Victor in 1949 Homer & Jethrotekende hadden die hun act al meer dan 15jaar geperfectioneerd on the road, op deradio, via een reeks platen voor King Records,en zelfs kortstondig bij Spike Jones. Hetrock ‘n’ roll tijdperk in de titel van deze CD(een uitgebreide versie van de gelijknamigeBear Family LP uit 1988) mag je evenwel nietletterlijk nemen. Deze CD bevat 31 songsopgenomen tussen 1951 en 1968, en daarvankunnen enkel Hound Dog (in twee versies), AtThe Hop (bij hen wordt het At The Flop!), BlueSuede Shoes, Green Door en Heartbreak Hotelals echte rock ‘n’ roll beschouwd worden. Ofbeter gezegd als rockabilly die qua sound nietverschilt van de rockabilly zoals andere majorsdie uitbrachten en zoals die te beluisterenvalt op de That’ll Flat Get It reeks. RCA zetteimmers zijn beste studiomuzikanten op deHomer & Jethro platen, zoals Chet Atkins,Bob Moore, The Jordanaires, Floyd Cramer,Hank Garland, Owen Bradley, Grady Martin,Buddy Harman, Pig Robbins, Jerry Reed...Ook Jethro’s bluegrass mandoline is vaakprominent aanwezig. Rock Boogie en Middle-Aged Teenager zijn sympathieke pogingenom zelf een rock ‘n’ roll song te verzinnen,maar het leeuwendeel van de tracks zijnparodieën op de countryhits uit die dagen:Kawliga, Hey Good Lookin’, Settin’ TheWoods On Fire, Jambalaya, Oh Lonesome Me,Ballad Of Davy Crockett (Davy Crew-Cut!),16 Tons, Guess Things Happen That Way,Battle Of New Orleans, My Special Angel,I’m Movin’ On, Don’t Let The Stars Get InYour Eyes, Yellow Rose Of Texas. Naarmatede jaren vorderen krijgen we ook Homer &Jethro’s versies van Itys Bitsy Teenie WeenieEnzovoort Bikini, I Wanna Hold Your Hand enShe Loves You van The Beatles, WinchesterCathedral, Little Arrows, tot zelfs een ergsixties Mohair Sam (hier No Hair Sam!) metorgel. Let wel op: Homer & Jethro gingenmeestal voor de subtiele aanpak door op debestaande hits een nieuwe, domme tekst teschrijven (in tegenstelling tot bijvoorbeeld deanarchistische chaos van Spike Jones), en BearFamily verwent de liefhebbers door al dieteksten af te drukken in het dikke CD-boekje.Op zijn best leidt die aanpak tot het soortcorny hillbilly humor waar recenter ook Dave& Deke hun voordeel mee deden.Op Youtube staan heel wat Homer & Jethroclips. Info: www.bear-family.de (FranticFranky)THE GOLDRUSH IS OVERHANK SNOWBear Family BCD, 16813 AHDit is een erg goeie CD. Als je weet wat je inhuis haalt...Het grondbeginsel van de Gonna Shake ThisShack Tonight reeks is (ik heb het voor allezekerheid nog eens nagekeken op de BearFamily site) “country boys from the mid1940’s onwards get hip to the jive: where thefirst generation rockabilly stars got half theirstyle and half their cool”. Maar is Hank Snoween rock ‘n’ roll pionier? Nam hij ooit protorockabillyop? Ik dacht het niet. Snow hadnaar verluidt zelfs een hardnekkige hekel aanrock ‘n’ roll. Is Hula Rock (1956) rock? Nee.Is het een erg goeie song? Jazeker, als u vanHawaiiaanse countryboogie houdt. Was Snoween erg goeie countryzanger ? Het zal wel30

zijn! Hank Snow nam volgens delaatste telling vanaf 1934 exact 833 nummersop voor RCA, tot RCA hem ontsloeg in 1981.De executive die dat besloot nadat RCAmeer dan 100 LP’s lang aan Hank Snow hadverdiend zou ik graag hoogstpersoonlijk opzijn gezicht slaan. Was waarschijnlijk hetzelfdevetbetaalde kereltje dat in 1986 besloot datColumbia Johnny Cash op straat moest zettenna 28 jaar trouwe dienst. Maar ik wijk af, endaar houdt mijn hoofdredacteur niet van.Snow begon zijn carrière begin jaren ‘30als jodelende ranger in de stijl van JimmieRodgers en eindigde zijn carrière op hetpodium van de Grand Ole Opry naast AlanJackson en Garth Brooks. Als je hits scoort inde jaren ’50, ‘60 én ’70 móét je erg goed zijn.Bear Family heeft al een indrukwekkend HansSnow re-issue programma achter de rug (6CD-dozen, samen goed voor 39 CD’s - ik wilze niet onder mijn arm dragen), en uit diestapel zo hoog als de heuvels van Tennesseezouden deze 30 tracks dus Snow’s meest rock‘n’ roll-achtige songs moeten zijn. Mag ik zovrij zijn dat te betwijfelen? Als Hula Rock magdoorgaan voor rock ‘n’ roll, mag Rockin Rollin’Ocean dat ook, en dat staat hier niét op. DezeCD is wel een erg goeie Snow verzamelaar,met alles wat u van de man in huis moethebben: I’m Moving On (Snow is componisten originele uitvoerder van deze klassieker),Rhumba Boogie, The Golden Rocket, ReindeerBoogie, I’ve Been Everywhere, HoneymoonOn A Rocketship. We krijgen ook enkeleoudere nummers zoals Blue Ranger (1945),die vooral aantonen dat wat de man met deneus-ste stem aller tijden later deed gewooneen aan de tijden en aan alle rages (mambo,rumba, Hawaiiaanse muziek, kerstliedjes, hetspace age thema...) aangepaste versie wasvan wat ie altijd al had gedaan. De meesteandere tracks lijken dan weergeselecteerd op basis van hetfeit dat ze vooral bekend zijnin de versies van anderen: I’mHere To Get My Baby Out OfJail (Everly’s), A Fool Such AsI (Bill Haley, Elvis - had ik u alverteld dat Snow de eerstemanager van Elvis was? Entoen kwam Kolonel Parkerop de proppen...), One MoreRide (Johnny Cash), WreckOf The Old 97 (Cash, HankC. Burnette), en het killercountry Miller’s Cave (LouisArmstrong!).Samengevat : nauwelijks als rock ‘n’ roll tebestempelen, maar voor wie houdt van oldskool country een erg goeie CD. Of had ik datal gezegd ? En natuurlijk een pak goedkoperdan die 6 dozen. Op hanksnow.com kan uHank Snow drinkbekers, -nummerplaten en-oorbellen kopen. Info: www.bear-family.de(Frantic Franky)HOT STEAMY LOVERSVOL. 3 + 4 + 5Collector Records, CLCD 4511 + 4512 + 4513Deel 1 en 2 waren nauwelijks uit of zeworden ze al op de hielen gezeten door3, 4 en 5: Collector heeft een nieuwe bronaangeboord! Het principe: 3 x 33 covers vanbekende en minder bekende rock ‘n’ rollsongs in alle mogelijke stijlen die Collectortyperen: wazige white rock, electrifiedcountry, rollende ragtime piano’s, jaren ‘60rock ‘n’ roll (aha, u dacht dat Greasy RockAnd Roll daar het monopolie op had) eninstrumentals allerhande. De manier waaropgecove-rd wordt varieert van noot voor nootgecopiëerd tot totaal onbegrijpelijk, zoalsLalo Guerrero’s chiwawa versie van HoundDog, Piano Red’s live honky tonk pianoboogie Right String Baby But The Wrong YoYo, of de medium tempo country pianoversievan Are You LonesomeTonight door eneHerman Schmerdley,niet echt een naamom carrière mee temaken. Bekendstenummer is de oporkaankracht loeiendes a x o f o o n s t o m p e rSummertime van Rodney& The Blazers (recenterschaamteloos maar evenopwindend nagedaandoor Rob Grazebrook enzijn Playboys), een anderprijsbeest is de MuleSkinner Blues van HankJarman, voor één keergebaseerd op de rock ‘n’ rollversie van The Fendermen in plaats van op dejodelversie van Jimmie Rodgers. Zwakste trackis Tennessee Ernie Ford’s Blackberry Boogiein de tamme versie van ene Mel Berry. Nooitvan gehoord? Houden zo! Buitenbeentjeis de mid 60’s countryrock versie (zo klinktDickey McCanless in elk geval) van A ThingCalled Love (in 1971 een hit voor JohnnyCash), en voortsstaan deze drieCD’s boordevolmerkwaardigeopnames. DatRock-A-Beatin’Boogie van ArtieMalvin & TheR & R RhythmRockets meerte maken heeftmet de swing vanThe Treniers (hetorigineel van dezeBill Haleycompositie schijnt trouwens niet van TheTreniers maar van The Esquire Boys te zijn) ofeen Freddie Bell dan met de rock ‘n’ roll vanBill Haley, hey, no problemo. Maar rockabillyklassiekers Rock And Roll Ruby of My BabyLeft Me in swing hoor je niet alle dagen.Eigenlijk net als de budget artiesten daarvoorverantwoordelijk, respectievelijk The Saintsen Loren Becker. Of neem traditional FrankieAnd Johnny in de bluegrassversie van TedPrillaman & The Virginia Ramblers die meerop cajun- dan op bluegrasspatronen steunt,leunt en omvervalt. Ooit een Wipe Out metsteel gehoord? Hier zijn The Tansi Cherokees!Een loungy That’ll Be The Day? Collector vondhem op een 6-trackcover-EP waarvan deplatenfirma zo cheapwas dat ze zelfs demoeite niet namom de namen vande uitvoerders tevermelden. Om nogmaar te zwijgen vande valsspelers die zichbijvoorbeeld LittleRichard Morelandnoemden, of SteveDrexel, acteur in HotRod Gang (1958), diede twee nummersdie Gene Vincentin die film zongsnel zelf uitbrachtop single... En daarna krijg je weer een OhBoy met een early 60’s feel door ene RogerRudy & The Pyramid (in het enkelvoud, jawel)die alles weer goed maakt, want voor elketenenkrullend slechte South Of The Border(Armando & The Chilli Peppers) staat hier weleen prima Short Shorts (Bill & Ronnie & TheJimmy Carroll Orchestra) op.En zo kunnen we nog wel even doorgaan.Meer bepaald meer dan drie en een half uur,zoveel waar krijgt u voor uw geld. You getmy drift: ondergetekende raadt dit aan aanalle mensen die zich amuseren met het makenvan hun eigen compilaties van ongewonecovers, want de kwaliteit van de covers blijftconsequent consistent. Goed om weten voorde verzamelaars: op volume 5 vinden weheel wat Australische artiesten. Alsmedeéén foutje: I Can’t Help It van Mike Callahan,hier opgevoerd als Hank Williams cover,heeft buiten de titel niets met dat nummergemeen. Voor de volledige tracklist, checkwww.collectorrecords.nl (Frantic Franky)31

Recente jaren ‘50 & ‘60CD’s – kort besprokenWILD GUITAR ROCKERSCollector Records, CLCD 4514De titel WildGuitar Rockersstaat hier voorinstrumentalerock ‘n’ rollen op vollesnelheid rijdenwe meteenmee met TheJaguars en hunDog Catcher. Ditis toffe hot-rodmuziek en hetkan nauwelijkswilder! Niet allesis even wild, maardat brengt onsvariatie. Zo is hetmildere Mashed Potatoes eenuitstekende rocker en The Emotions hebbendan ook een uitstekende gitarist in hun midden.The Starliters zijn een soort instrumentaleBill Haley & his Comets-band zo is te horendankzij hun Harmony Rock. The Paladinszien voor hun nummer Party Time niet directeen hoofdrol voor de gitaar, doch voor desaxofoon een weggelegd. Zou Dave Gonzaleztrouwens weten dat er inde jaren ’50 al een groepwas die zich The Paladinsnoemde? Groepen alsThe Four Satins stondenduidelijk aan de wiegvoor het genre dat TheVentures zich laterzouden toe-eigenen.Hun Drop Off wordtwel een stuk wilder ensneller gebracht en datis meteen het groteverschil tussen deze ende latere instrumentalsuit de jaren ‘60. BeetleBoogie is al een linknaar de latere surf,met dank aan The FourShades. En zo vinden we meer groepen metillustere, doch pakkende namen als The MadPlaids, The Triumphs, The Lancers en noemmaar op.Ja hoor, dit is real-honest music, primitive wilden rare killer stuff! Leuk zijn de enkele foto’svan de aanwezige groepen op deze CD en defanatiekeling kan zich vergapen aan de 19labelshots. Info: www.collectorrecords.nl (Fransvan Dongen)MEAN MAMAS AND DO-RIGHT DADDIES: ROUGH &ROWDY HILLBILLY OF THE1930’s Vol. 3Collector Records, CLCD 2878Dit derde deel komt schijnbaar zomaar uit delucht vallen, maar is het vervolg op de tweeRough And Rowdy Hillbilly CD’s met muziek uitde jaren ‘30 begin ‘40 van Bill & Cliff Carlisleen Bill Cox & Cliff Hobbs die enkele jaren terug32verschenen. De roots van de rock ‘n’ roll gaanimmers heel diep, en Collector verzamelt hier29 tracks uit de jaren stillekens die toch nietzó stil bleken wanneer de dikke 78 toerenwerden bovengehaald. De geest van JimmieRodgers is nooit veraf, jodelen was nog eenkunstvorm, fiddles krassen alsofze een passerende trein willenoverstemmen, vreemd vibrerendeklanken worden ontlokt aandobro’s, mandolines geven gas,accordeons trekken dat het eenlieve lust is, western swing enragtime echoën door de songs,hier en daar weerklinkt zelfseen toeter, stemmen klinkenhemels. Toch is alles minderonschuldig dan het lijkt, wantwie naar de teksten luisterthoort dat het allemaal gaatover Long Legged Daddies enTriflin’ Women die the habithebben, alles weggeven,of juist verkopen wat zevroeger gratis weggaven. Dat‘rowdy’ in de titel verwijst dan ook eerder naarde teksten, net zoals dat ‘rough’ slaat op deopnamekwaliteit en niet zozeer op de muziekzelf: die is eerder onstuimig dan wild. Bekendeliedjes zijn Deep Elem Blues (later Jerry LeeLewis), I’m A Do Right Papa (later herwerkt totFrankie Miller’s True Blue) en het instrumentaleTrain Special (dat verdacht veel op die anderetrein, de Orange Blossom Special lijkt). Namendie een belletje doen rinkelen zijn Al Dexter (deman van Pistol Packin’Mama), de Carlislebroers en Leon Chappel(hier onder zijn echtenaam Leon Chappelear).The Callaghan Brothers,Walter Hurdt, TheShelton Brothers,Sammy & Smithy, BuddyJones en Evelyn Hairedaarentegen zijn allang tussen de plooienvan de geschiedenis enin de afgronden dervergetelheid gevallen.Collector biedt hendriekwart eeuw na datumeen digitaal platform.Verzamelaars van dit ultrazeldzaam spul mogen beginnen likkebaarden:deel 4 is ook al onderweg. Info: www.collectorrecords.nl (Frantic Franky)HOODLUM ROCKIN’ Vol. 6Collector Records, CLCD 4509Van een reeks met de titel Hoodlum Rockin’verwacht je rock ‘n’ roll voor nozems, maardat is niet echt het sfeertje dat deze CDuitstraalt. Wel is het een meer dan gemiddeldgoeie Collector, met een respectabel aantaltracks die toch mogen gerekend worden bijde betere melodieuze rockabilly en primitievecountrybop. Al zijn ze natuurlijk niet alle 30even geslaagd: Little Drummer van The Rocketsis een merkwaardige poging om Johnny B.Goode te transponeren naar een drummer,Trucker’s Lament van Frank Bell & Aaron Smithheeft meer met folky bluegrass dan met rock ‘n’roll te maken, het Joe Garlin Trio brouwt een welheel bizarre breakdown, en zovallen nog wel enkele tracks onder de IncrediblyStrange Music noemer. Maar zolang wij kunnengenieten van Ain’t No Sign I Wouldn’t If I Could(Ford Nix & The Moonshiners), Jilted Again (TheCollins Coins) en Snuffy Smith (Johnny Acton)hoort u ons niet klagen. Als Boppin’ Aroundhet blad is voor een desperate 50’s lifestyle,is dit de geknipte soundtrack. Info: www.collectorrecords.nl (Frantic Franky)ROCKIN’ WITHUNKNOWN GREATSCollector Records, CLCD 4510Geen woord van gelogen: we durven er eenkratje op zetten dat u buiten het genialeTrapped Love van Keith Courville de 30 tracks opdeze Collector nog nooit hebt gehoord. Waarheeft Cees Klop ze toch allemaal opgedolven,en waar blijft ie ze halen? De ingrediënten zijnbekend: sixties rock ‘n’ roll met de nadruk oprock ‘n’ roll in plaats van op sixties, krakendecountryknakkers, white rock van halfdronkenpubers. Het zijn natuurlijk niet allemáál KeithCourvilles hier, er staan namelijk ook BigBopper imitaties, indianeninstrumentals, deoccasionele cover (Midnight Special, Susie Q),en zelfs een vleugje zwarte doo-wop tussen.Veel verschil met de andere rock ‘n’ roll releasesop Collector is er dus niet, maar deze biedt inelk geval een redelijke muzikale kwaliteit (dehifi kwaliteit daarentegenkraakt aan alle kanten) enstaat vol met het soort nummers dat je in hetpré-CD tijdperk op goed geluk per 14 kocht opverzamelelpees. Nu vang je er in één keer 30hogelijk geapprecieerd in kringen waar rock‘n’ roll loeihard wordt opgezet. Stoney Kilroy’sversie van Johnny B. Goode is even goed alsde geniaalste Indorock! Doe er uw voordeelmee, in de wetenschap dat The Rhythm Surfersduizend keer beter waren dan U2 ooit zal zijn.Info: www.collectorrecords.nl (Frantic Franky)

TAKE OFF AND MORELEON McAULIFFE & HIS CIMARRON BOYSBear Family Records, BCD 16854 AHLeon McAuliffe wordt beschouwd als eenvan de beste steel gitaristen ooit. Hij leerdehet vak begin jaren‘30 bij W. Lee O’Daniel’sLight Crust Doughboys, enwerd een ster bij Bob Wills’Texas Playboys die hij vanflitsende solos voorzag van1935 tot 1942. Na de tweedewereldoorlog ging McAuliffesolo met zijn eigen CimarronBoys, die opnamen voorColumbia. In 1957 tekendehij voor twee jaar bij Dot, endeze CD verzamelt de LP TakeOff, de EP Take It Away Leon,de single What’s The Use/Under The Double Eagle, zesnummers die links en rechtsop compilaties verschenen,en twee onuitgegevennummers. Die 26 tracksvormen samen McAuliffe’stotale output voor Dot, oftoch bijna: twee andereonuitgebrachte opnamesblijken spoorloos. Pakwegtweederde van de tracks zijninstrumentaal, de muziekzelf is een mix van westernswing, dixieland jazz, pop envariété, verpakt in genialebigbandarrangementenvoor gitaar, verschillendefiddles, piano, klarinet,alt- en tenorsax. De steel isuiteraard voorbeeldig, depiano gaat bij momentenwel heel erg jazzy of juistmierzoet, de sax klinktronduit plat in de stijl vaneen Earl Bostic. En ook alwordt Bill Doggett’s HonkyTonk gecoverd, van enigerock ‘n’ roll toegeving is geensprake, wat geen verbazingmag wekken. Western swing incorporeertimmers de facto elementen uit jumpenderhythm and blues. Het repertoire bestaatvooral uit nieuwe versies van nummers dieMcAuliffe al eerder had opgenomen (TakeIt Away Leon, Steel Guitar Rag, PanhandleRag, Panhandle Waltz, Red Skin Rag,Cimarron Rag, Blue Man’s Blues, Little Girl(Go And) Ask Your Mama, Maiden’s Prayer,Lone Star Rag, Silver Bell, Twinkle TwinkleLittle Star, Hear Me Now), aangevuld metwestern swing (Under The Double Eagle) enjazzklassiekers (Count Basie’s One O’ ClockJump). Geweldige muziek, maar enkel voorde liefhebbers van western swing. Info:www.bear-family.de (Frantic Franky)THIRTY DAYSERNEST TUBBBear Family Records, BCD 16866 AHNog meer Gonna Shake This ShackTonight op een CD die vergelijkbaar ismet die van Hank Snow, en niet alleenomdat er parallellen zijntussen de carrière van beide heren.Ook Tubb begon in de jaren ‘30 zwaarbeïnvloed door Jimmie Rodgers, enevolueerde over country met eenkermisorgel naar wat begin jaren ‘60de basis van de honky tonkcountry zou worden. Dat valthier mooi te volgen van MeanMama Blues (1941) tot tracksals de Hank Williams coverLong Gone Daddy (1959). Uit5 Ernest Tubb dozen, samen30 CD’s, puurt Bear Familyde 30 zogenaamd meestrock ‘n’ roll-achtige tracks1941-1960, maar opnieuw zitdaar geen échte rockabillytussen. De Chuck Berry coverThirty Days (1955) klinktprima maar blijft up-tempocountry met fiddle, steel enhonky tonk piano, met alsenige rock ‘n’ roll toegevingde geprononceerdeslagtrommel. Goed spul isverder Walking The FloorOver You (1941, helaas staatde kerstversie Walking TheFloor This Christmas hierniet op) plus nog veel meercountrymoois, al lijkende meeste songs eerdergeselecteerd op basis vanhun link met rock ‘n’ roll danop hun eigen rock ‘n’ rollgehalte (Tomorrow NeverComes, You Nearly Lose YourMind, Tennessee Border (ineen komische duetversie metRed Foley), Driving Nails In MyCoffin, Crazy Arms, TennesseeSaturday Night), dan welop het criterium dat in inde titel het woord “honkytonk”, “hillbilly”, “blues” of“Tennessee” voorkomt. Tocheen uitstekende old timecountry-CD. Info: www.bearfamily.de(Frantic Franky)33

en we besteedden niet alleen heel wat tijdmet zingen, maar ik zat in het koor dat zedirigeerde.Op 14 april 2007 bezocht ondergetekende een optreden van RubyDee & the Snakehandlers in de Batcave van 013 te Tilburg. Op dieavond had ik haar volwaardige CD North Of Bakersfield gekocht enhad tussen de twee sets door zowel met Ruby Dee als gitarist JorgeHarada gesproken. Hieronder kunnen jullie lezen wat de 42-jarigeRuby Dee op mijn vragen antwoordde.Door wie ben je als zangeresbeïnvloed?RUBY DEE: Loretta Lynn, Tammy Wynette,Dolly Parton, Patsy Cline, Patti Smith, DebbieHarry, Willie Nelson, Buck Owens, HankWilliams, Elvis Presley, Alejandro Escovedoen zo vele anderen waar ik nu even niet opkan komen. Ik probeer niet om mijn stem telaten klinken als mijn voorbeelden. Ik luistersimpelweg zowel naar de geweldige stemmenvan elk van deze zangers/ zangeressen alsnaar het geweldige schrijfwerk en de emotieen de ongelooflijke simpele en effectievemanier van contact leggen met het publiek.Allereerst, op welke leeftijd ben jebegonnen met zingen?RUBY DEE: Ik zing al vanaf dat ik een kleinkind was. Wij woonden op het plattelandaan de oostkant van North-CentralCalifornia. Omdat er geen andere kinderenwaren om mee te spelen ging ik maar langewandelingen maken en verzon verhalen en34liedjes, en zong tegen mijn denkbeeldig kleinmannetje die ik in een eikenboom zag, ofachter een rozenstruik of zelfs in een poort.Ook reed mijn moeder een vrachtwagenvoor de kost, en soms ging ik met haar mee.We brachten uren zingend door met al haarcountry & western bandjes en de radio. Enmijn oma was een amateur operazangeres,Het zijn niet de vocale trucjes die je verstelddoen staan, het is de echte ziel van depersoon en de beleving dat elke stem eenongelooflijk en memorabele stoot geeft. Datzijn de stemmen die mij beïnvloeden.Hoe en wanneer kreeg je interesse incountry en rockabilly?

Kaarten in de voorverkoop €12,50 per persoonte bestellen door overmaken van gewensteaantal x €12,50 naar girorekening 4674779 t.n.v.SRR Management o.v.v. shake rattle rijpereilandenof mail of bel ons.Kaarten aan de deur €15,-Aanbieding: 2 kaarten + twee persoonskamermet ontbijt voor €95,- tijdig reserveren!info@srrmanagement.nl075-642627435

RUBY DEE: country ismij door mijn moedermet de paplepelingegoten. Dat is waarwe thuis en onderwegnaar luisterden. Ikbracht ook enkelevan mijn kinderjarendoor in Texas, waarik leerde hoe ‘echte’countrymuziek klinkt.Later, ging mijninteresse naar punkrock,en vele jaren laterkwam ik weer terug bijcountry, met nog steedsdie punkinvloed in mijnachterhoofd, dus ik denkdat je kunt zeggen dat ikdoor een soort muzikaleachterdeur tot rockabillyben gekomen. En goed,Jorge heeft me echt warmgemaakt voor rockabilly- de basis en ritmes ervan,de grondleggers en de in standhouderservan. Ik kom met de country, hij komtmet de rockabilly, en we hebbensamen denken we iets goeds lopen.Je speelt een mix van country enrockabilly. Waar gaat je voorkeurzelf naar uit?RUBY DEE: Ik denk dat ik datnet hierboven beantwoord heb.Hoewel, alhoewel ik uit eencountry achtergrond kom (met diepunk invloed als maatstaaf), benik echt into rockabilly! Ik hou vande ritmes, de zang, het slappenvan de basgitaar, de drijvendebeat, het wanhopige zweet entraanvolle vreugde… Het is allemaal eenbeetje onbezonnen en ‘old school’ terwijlhet toch meteen uniek nieuw en fris blijft.Maar dan breng je dat countrygeluid er in,de lange emotionele uithalen, de ‘hikjes’en diverse drumbeats, en man, dan heb jegeweldige muziek! Dus, ik weet het niet. Ikhou van ze allebei.Trouwens, speel je zelf ook eeninstrument?RUBY DEE: Ik speel een klein beetje gitaar,maar niet goed genoeg voor nu op hetpodium. Niettemin zal dat spoedig komen.Ik schrijf het grootste deel van mijn nummerszonder een instrument, hoewel dat wel eenbeetje tegenwerkt. Ik hoor het nummerin mijn hoofd, en als ik het dan niet kanspelen, dan is dat frustrerend. Dus… ik speelgrotendeels mijn stem, maar let op voor alsik op een dag een ‘flat top box’ voorbind eneen beetje ritmegitaar begin te spelen.Wat heb je gedaan voordat je met TheSnakehandlers begon?RUBY DEE: Ik zong enkele jaren backingvocals in een band genaamd Deadwood.Ook was ik medeauteur en zong ik met MarcOlsen, Gerald Collier en nog een paar anderen.Vele, vele jaren geleden, zong ik wat backingvocals in een band genaamd Mexican DeathHoliday, maar ik was toentertijd veel te gekbezig met drugs om daar iets van te maken.36Wanneer benje met TheSnakehandlersbegonnen?RUBY DEE:Ik stopte metDeadwood enbegon mijneigen bandbij elkaar tekrijgen datuiteindelijk TheSnakehandlerswerd. Dit wasin 2002, dat isnu alweer vijfjaar geleden.Hoe ben jeaan gitaristJorge Harada,voormalig vanDragstrip 77,gekomen?RUBY DEE: Hah!Nou dat is eenverhaal. Ik wasop zoek naar eengitarist voor de band,en een hoop vanmijn vrienden in demuziekgemeenschapwisten dat ik op zoekwas en hielden hunoren en ogen voor mijopen. Er is een plaats inSeattle genaamd LittleRed Hen, en ze hebbengebruikelijk wekelijkseen huisband. Elke band speelt op dezelfdeavond. Deze vrienden van mij, The Swains,waren de huisband op de donderdag, endeze nodigden mensen uit om een nummerof twee mee te spelen, tenminste als ze jekende. Ik eindigde meestal op het podiumvoor een nummer of twee, en op eendonderdag, stootte een vriend van mij mezachtjes met zijn elleboog aan en zei “hey,daar is je gitarist” en hij wees naar Jorge. Ikwachtte totdat Jorge gespeeld had en hijwas verdomd goed! en toen liep ik recht ophem af en zei “ik begrijp dat jij mijn nieuwegitarist bent!” Hij keek me aan en zei: “Well,show me what you got”. Beroemde laatstewoorden…We kwamen bij mij thuis samen om enkelevan mijn nummers te spelen. Hij vond zegoed, ik hield van zijn stijl, we brachten eenritmesectie bij elkaar en begonnen te spelenals The Snakehandlers! Hoe dan ook eindvan dat hoofdstuk. Volgende verhaal!Liz Smith speelt ritmegitaar in de banden verzorgd de backing vocals. Ook Lizheeft een prachtige stem. Hoe ben jeaan haar gekomen?RUBY DEE: Eigenlijk, Lizzy heeft onlangsbesloten om de band te verlaten. Ze heeft erlang en hard over nagedacht aangezien haarechte droom is om rock ‘n’ roll te spelen,zoals haar helden Heart. Nadat we van onzelaatste tour door Europa terugkeerden,besloot Liz dat ze erecht mee moeststoppen alvorenswij echt iets vanonszelf beginnen temaken en het steedsmoeilijker wordt voorhaar om te gaan. Wezijn er droevig om,maar we zijn reedsbezig met nieuwearrangementen - wehebben besloten omhaar niet te vervangen -ik zal de gitaar oppikken,Jorge en Lewis zullende backing vocals gaandoen, en we gaan als eenkwartet verder. Ook deedik bijna allebacking vocals op de CD,dus dat zal niet veranderen.Na de 5-track EP Five For The Road(uit 2003) heb je in 2006 op het labelDionysus Records je volwaardige debuutNorth Of Bakersfield uitgebracht. Heb jevoor dit label gekozen omdat Jorge metDragstrip 77 het album Sin City Hotrodsop dat label heeft uitgebracht?RUBY DEE: Reken maar! Eigenlijk namenwe de CD zelf op en gingen ermee langsplatenlabels. Dionysus was erg cool en gafons een geweldige deal zodat we nog steeds

Boppin’ To The BandsThe Lightning Recorders was plaatsvan handeling voor deze verse demowaarbij Henri werd bijgestaan doorThe Rock-A-Tones, niemand minderdan bandleden van gerenommeerde,authentiek klinkende bands als Ike &the Capers, Cherry Casino & the Gamblersen The Round Up Boys.Henri noemde zijn stijl van muziekmaken Sociabillywoprock, oftewel eenmix van rockabilly, doo-wop, straightrock ‘n’ roll voorzien van teksten oversociale thema’s. Dat laatste is niet directtyperend voor rock ‘n’ roll, maarnergens staat ook geschreven dat datverboden is! Feit is dat Henri aardigkan schrijven, en nog zinnig ook. Quasound is zijn demo, die er goed verzorgduitziet (compleet met uitgebreidbooklet en persbericht), verdeeld intwee categorieën: het sentimenteledeel versus het rockende gedeelte. Vande eerste categorie bevalt mij In MyDreams het beste. In de song, vertellendover een ‘gedwongen’ vrijgezellenbestaan,geeft Henri zich helemaalbloot. Iets dat vele muzikanten maarhalf kunnen… of durven. Gene Vincent’sIn My Dreams stond wat modelvoor deze song. De zang van Henriis duidelijk verbeterd in vergelijkingtot zijn eerste demo. Beter uitgebalanceerdkun je zeggen. Ietwat minderuit de verf komt dan toch het (sowiesogedurfde) acapella nummertjeWhy Do You Hurt The One You Love(dat gaat over een afgewezen liefde).Een acapella vertolkte song wordt geheelteruggebracht tot de basis, quazang zelfs tot de essentie van een uitingvan gevoel. Dit is erg moeilijk enalleen de allerbeste zangers kunnendan ook een dergelijke song dragen.Het is een aardige poging, dat wel.Over naar the rockin’ side of Rockin’Henri & the Rock-A-Tones. Niet typischeen rebelse rock ‘n’ roll tekst heeft desong Mom And Dad. Het eerbetoonaan pa en ma is echter gemeend enhet is uitermate grappig dat Henrihet tegenovergestelde doet vanwat de rockin’ rebels in de jaren vijftigdeden: hetzich afzetten tegen oudere gen- eraties!The Rock-A-Tones voelen zich alseen rockende vis in een rollende vijver.De composities van Henri liggen deband wel. En mij bevalt dan weer hetkarakteristieke geluid van band én studio:we horen een ruimtelijke, helderesound. Vandaar ookhet prima gezongeneerbetoon LightningRecorders Song. DaddyCountry And MamaBlues, met een flinkeGene Vincent touch, iszo’n uitgesproken expressieverock ‘n’ rollsong, en It’s All Rock &Roll is een prima jiverdie je zo meezingt.Wennen is de in hetNederlands, met Limburgsetongval gezongenMijn Leven GingAan Mij Voorbij. Quamelodie en sound ishet sowieso geslaagd,en daar gaat het ookom. Zeg waar het opstaat (ofwel: Henri iswél een rebel!) is hetDuitstalige (!) Ich BinKein Schleimer. Klinktgoed, al prefereerik toch Engelstaligeteksten in de rock ‘n’roll. Don’t Steal MySongs bijvoorbeeld,als eerbetoon voor deverbitterde rockabillycultster RonnieHaig die zich sterk afkeert tegen hetbootleggen van zijn (en andersmans)songs.Slotconclusie: Een gedurfde samenstellingvan zelfgeschreven songs, primauitgevoerd, weer een stuk betergezongen dan de eerste demo en eensollicitatie richting de platenlabels inde rock ‘n’ roll wereld…39

BRILLANTINEDE P(L)AKKER(D) VAN DE ROCK ‘N’ ROLLAls 50’s het thema is, dan horen daar naastde muziek steevast bepaalde attributen bij:jukebox, Cadillacs, petticoats en kuiven c.q.paardenstaarten (ponytails), ofwel; accessoires,voertuigen, kleding en… haardracht,yep! Als er iets kenmerkend is voor een rock‘n’ roll-liefhebber, dan is het toch wel dehaardracht. Want ook al kleed je je 50’s, ophet werk of op andere sociale bijeenkomsten(anders dan 50’s events) draag je gewoonlijkgeen 50’s kleding! Maar die 50’s haardracht,die neem je wel overal mee! Zelfs naar hetkleine intieme huisje (tegenwoordig zonderhartje erin en vroeger stonden die dingennog buiten het huis in de kou, maar dat iseen ander 50’s thema). Dat die 50’s haardrachtook die vorm heeft, die je juist zo opeen rock ‘n’ roll-liefhebber laat lijken komtdoor, tadaa: brillantine (althans voor de jongens,haarspray voor de meiden)! Daar ikzelf een jongetje ben en alles weet van dejongenswereld, maar niks van de meisjeswereld,begeef ik me liever op het redelijkveilige pad van een artikel over brillantine.Rockabellas worden bij deze uitgedaagd eenartikel over haarspray te schrijven!Juist omdat ik een glanzende doorzichtigehaardos heb, een heerlijke plaat (geen 45toeren overigens), ben ik de meest aangewezenredacteur om iets over dit smeerseltje teschrijven Het doet me weemoedig verlangennaar de jeugd, toen er wel nog iets was datde prikkende zonnestraaltjes tegenhield.Niettemin, ik mocht van mijn moeder geenhaarvet gebruiken, want ze wist nog uit haareigen jeugd (de golden 50’s) dat die rotzooiniet uit de kussenslopen te krijgen was, tja…dan maar zo min mogelijk haren wassen enelke dag een klodder water in het haar… enhet werkte!WAT IS BRILLANTINE?Een vettige geparfumeerde haarvulling. Of,volgens onze goeie ouwe “Dikke Van Dale”:“smeersel om haar glanzend te maken”. Tja.Klopt dus niet helemaal, want glanzend makenis één ding, de haarsprieten bij elkaarhouden is een andere uitdaging voor hetvettige goedje. Zeker bij wilde rock ‘n’ rollparties wordt het smeersel op de proef gesteld.Het kenmerk van brillantine is evenweldat het niet uitdroogt.WAT ZIT ER IN BRILLANTINE?Ja, wat smeer je je eigenlijk allemaal op jebol, dag in, dag uit? Het hoofdbestanddeel ispetroleumgelei (in de volksmond aangeduidmet de merknaam Vaseline) met daarnaast(merendeels): mineraalolie, dierlijk vet, bijenvet(ook bijen zijn diertjes, maar toch is ditgeen dierlijk vet, is immers niet van de bijtjeszelf, maar wordt door hen uitgespuugd),hars, parfum en kleurstof. Tja, dat sleep jedus allemaal mee!Een heel opmerkelijke waarschuwing las ikop een (hoe kan het ook anders) Amerikaansesite met betrekking tot het gebruik vanbrillantine. Vermijd contact met condooms,omdat het petroleum de latex aantast.Hmm… wie trekt er nu een condoom overzijn hoofd heen?Of heb ik het dan toch altijd verkeerd gedaan,toen ik dit kleinood zorgvuldig aangebrachthad, alvorens de grote jump in hetverleidelijke te wagen?HET WOORD BRILLANTINE EN HAAR SY-NONIEMENBetekenis:Het woord brillantine is afkomstig van hetFranse brillant (hetgeen briljant, schitterend,betekent). Ook brillantine is glanzend c.q.schittert, daarvandaan de naam. Ofschoonwe in het Nederlands het woord briljant kennen,schrijft men toch volgens de correctespelling brillantine (dus van het Frans afgeleid)en niet briljantine!Nederlandse synoniemen:pommade, haarvet (ook wel brylcreme, enwel foutief geschreven dus).Buitenlandse benamingen:Afrikaans: pommade, vet, shea botter, bryllcreamAlbanees: pomadëAmerikaans: grease, brylcreem, pomade,(ook wel: hair wax)Deens: brilliantine, brylcreme, pomadeDuits: Brillantine, Haarpomade (of gewoonPomade)Fins: hajuvoideFrans: brillantine, pommadeHongaars: brillantin, pomádéIndonesisch: minyak rambutItaliaans: brillantina, pomataIJslands: ilmsmyrslJapans: kouyuPools: brylantyna, pomadePortugees: brilhantina, pomadaRussisch: pomadaSpaans: brillantina, pomadaTsjechisch: briliantina, pomádaTurks: briyantin, pomat sürmekVietnamees: sáp chai tóc, sáp tho’m boi tócZweeds: briljantin, pomade, brylcremeOpmerking: let op de feitelijk verkeerdeschrijfwijze van brylcreem in het Afrikaans,Deens en Zweeds.Gerelateerde termen:Door brillantine ontstonden nieuwe woorden.Want door het gebruik ervan kreeg/krijg je een (vet)kuif (aan de voorkant) ofeen eendenkontje, eigenlijk eendenstaart(aan de achterkant).Afrikaans: kuif: kuif, eendenstaart: eendstertAmerikaans: kuif: coif, eendenstaart: ducktailof da (duck’s ass). Joe Clay zong al in 1956:Don’t Mess With My Ducktail (knoei niet metmijn ducktail).Duits: kuif: Schmalztolle, eendenstaart: Entenschwanz.Engels: kuif: quiff (vrij vertaalt, zie haarstijlenhierna), eendenstaart: ducktail.Frans: kuif: mèche, eendenstaart: queue decanardItaliaans: kuif: ciuffo di capelli, eendenstaart:coda dell’anatraSpaans: kuif: tupé, eendenstaart: cola delpatoTurks: kuif: alindaki bukleZweeds: kuif: pannlock, eendenstaart: andestjärtenOpmerking: de term coif wordt opvallendgenoeg ook gebruikt voor de aanduidingvan een eind jaren vijftig vrouwelijke haarstijl,zoals die toen door oudere vrouwengedragen werd.HAARSTIJLENMet brillantine konden diverse haarstijlenworden gemaakt. Hier staan volledigheidshalvealle voor de rock ‘n’ roll typische man-40

nelijke haarstijlen vermeld. (Brillantine werd/wordt evenwel gewoonlijk alleen voor Pompadouren Quiff gebruikt).Crew cut: kort gesneden haar, zoals gebruikelijkin het leger in de 50’s. De Canadesedoo-wopgroep The Crew Cuts (hit: Sh-Boom,1954) vernoemde zich naar deze haarstijl.Flattop: net als crew cut, kort gesneden,echter aan de bovenkant langer en vlak afgeknipt.In 1955 zong Boyd Bennett nog eenode hieraan: My Boy Flat Top.Pompadour: een haarstijl die haar naamdankt aan Madame de Pompadour, de metressevan koning Louis De 15de van Frankrijk.Het was de haarstijl die we kennen vanJames Dean, Marlon Brando (in the WildOne), Elvis, Johnny Cash etc.Quiff: een combinatie van pompadour enflattop. De Deense Jumpcats zongen in 2006nog eens nostalgisch hierover: Where’s MyQuiff?Als je nog meer wilt weten over 50er jarenhaarstijlen en hoe deze te maken, zowelvoor mannen als voor vrouwen, dan is dezewebsite een must: http://www.rockabillyhairstyle.com/BRILLANTINE ALS HERKENNINGSWOORDNatuurlijk wordt het woord brillantine ofafgeleiden ervan veelvuldig gebruikt in 50’sgerelateerde producten en marketing. Tochzijn er twee bijzondere voorkomens van hetwoord, en dan meer bepaald de Amerikaanseafgeleide ervan: grease.- Zoals wij de rebelse tieners in de 50’s en early60’s aanduidden als nozems, zo werden zein Amerika Greasers genoemd (zie ook mijnartikel over nozems, uitgave 69, september2006).- Vaste kledij: denim jeans broek met omgeslagenpijpen, zwart leren jasje, wit T-shirten… een (stalen) kam in de broekzak (om degrease door de haren heen te trekken)!- In 1978 luidde de musical Grease het beginvan een rock ‘n’ roll revival in.BEKENDE BRILLANTINEMERKEN- De oudste brillantine fabrikant is Murray’sSuperior Products Company (wat eenbedrijfsnaam!), in 1925 opgericht door C.D.Murray in Chicago (USA). Murray’s produceerdeniet alleen brillantine onder haar eigennaam, maar ook onder de merknaam NuNile! De Spaanse rockabillyband Nu Niles uitBarcelona heeft zich hiernaar vernoemd.- Daarentegen de oudste brillantine fabrikantwiens merknaam nog steeds gebruiktwordt, is evenwel County Chemicals uit Birmingham(Engeland). In 1928 werd doordeze fabrikant namelijk het overbekendeBrylcreem op de markt gebracht.- Daarnaast is er nog een ander populairmerk sinds 2000: Dapper Dan. Dit is feitelijkeen pseudo-merk dat in de film “O Brother,Where Art Thou?” (O broeder, waar bent u?)gebruikt werd.- Uit New York is het merk Duke afkomstig,dat een handelsnaam is van Supreme Products/Spartan Brands Inc.- Een ander Brits brillantine merk is uit huizeMorgan’s Pomade Company uit SwalecliffeWhitstable Kent en heet Morgan’s.BRILLANTINE EN RECLAMEIk prijs me de gelukkige eigenaar te zijn vaneen aparte LP uit 1961 van Connie Francis(mijn ‘all time favorite’ zangeres): “Brylcreempresents: sing along with Connie Francis” (begeleiddoor The Jordanaires!). Connie Francisals wandelend reclamebordje voor eenhaarvetfabrikant. Op die LP staat trouwenseen aardige reclamespreuk: “Brylcreem, alittle dab’ll do ya! Brylcreem, you’ll look sodebonair! Brylcreem the gals’ll all pursue ya.They’ll love to get their fingers in your hair!”(Vertaling: “Brylcreem, een beetje zal je algoed doen! Brylcreem, je zult zo hoffelijk uitzien!Brylcreem, de meisjes zullen je allemaalachtervolgen. Zij zullen het heerlijk vindenom hun vingers door je haar te laten gaan”.Tja, of die laatste twee zinnen waarheid zijngeworden voor alle mannen valt te betwijfelen).Er is in datzelfde jaar precies eenzelfdeLP met Connie Francis verschenen voor Silvikrinshampoo. Overigens, Fred Flintstone’soerkreet Yabba Dabba Doo is direct afgeleidvan “dab’ll do ya!”. Connie had trouwens in1961 een door Brylcreem gesponsorde TVspecialKicking Sound Around op TV-zenderABC.Daarnaast bezit ik nog een superzeldzamerock ‘n’ roll-opname van een Nederlands reclamespotjeuit begin jaren zestig, bedoeldvoor de radio en gemaakt door Benny VredenProdukties (BVP): Cheseline.Trouwens alle reclames ten spijt: degene diegeen geld hadden voor echte brillantine gebruiktengewoon… boter!Henri Smeets, Heerlens Int. R&R Archief:http://dutch.rockabilly.nlrockandroll@home.nl41

Aha, u dacht dat de surfrevival op gang werd geblazen toen Dick Dale’s Misirlou door de boxenknalde tijdens de begingeneriek van Pulp Fiction? Vergeet het: dat gebeurde reeds eind jaren ‘70 inCalifornia door bands als The Evasions, The Surf Raiders, The Wedge, The Malibooz, The Belair Bandits,The Surf Punks en vooral Jon & The Nightriders, de bekendste en meest succesvolle neo surfgroep, die in die dagen platen uitbracht op Rockhouse en ook in Nederland optrad. Sinds de CD Undercover(2000) is het stil rond Jon & The Nightriders. Hoogste tijd om groepsleider, meestergitaristen surfhistoricus, -auteur en -autoriteit John Blair op te sporen (dank u, Ingrid) en aan de tand tevoelen. Surf’s up in dit exclusieve Boppin’ Around interview!Dag John! De heleNightriders geschiedenisstaat uitgebreidbeschrevenin het booklet vande cd Banished ToThe Beach (1994),dus daar hoeven wein Boppin’ Aroundniet dieper op in tegaan. Maar verteleens iets over je muzikaleachtergrond?Ik ben opgegroeidin Zuid-Californiaen kreeg toen ik 10jaar was een goedkopeakoestischegitaar als kerstcadeau.Dit was eindjaren ‘50 in de tijdtoen op de radioregelmatig gitaarinstrumentalste horenwaren. Ik leerdespelen door naar deradio te luisteren ente proberen mee tespelen met alles watik hoorde, maarvooral met instrumentals.Mijn eersteleraars waren dus deplaatjes van groepenals The Fireballsen The Ventures enwat later Dick Dale.Ik voelde me directsterk aangetrokken tot surfmuziek toen die eind 1962 opkwam omdat ik op de highschoolzat in de tijd toen kids die op school zaten platen maakten die gedraaid werdenop de radio! Veel van die kids speelden in instrumentale surfbands. Het was makkelijkerinstrumentals te spelen dan gitaar te spelen en tegelijk te zingen. Voor diegenen onderons die niet zongen maar toch een band wilden waren instrumentals ideaal.42Weinig mensen weten dat je vóór Jon & TheNightriders lid was van The Rockabilly Rebels,de band die Ray Campi begeleidde nadat RonnyWeiser Ray had herontdekt. Je speelde zelfsgitaar op Ray’s eerste twee LPs, Born To Rock(1977) en Rockabilly Rocket (1977, beide op Rol-

lin’ Rock). Hoe kwam je bij Ray Campi terecht? Er staat ook één John Blair track, Slidin’Grades, op de Rollin’ Rock verzamelaar Rollin’ The Rock Vol. 2: California Rockabilly(1977). Hoe eindigde je associatie met Rollin’ Rock? Heb je nog contact met Ray ofRonny?Ik heb Ray en Ronny al jaren niet meer gezien. Ik kan me niet meer herinneren hoe ikRay ontmoette, maar ik herinner me wel dat ik hem vertelde dat ik gitaar speelde eninto rockabilly was, toen meer dan nu. Kort daarop belde hij me op om te vragen ofik ritmegitaar wou spelen bij een optreden. Zijn toenmalige ritmegitarist was opgestapten hij had dringend een vervanger nodig. Ik deed niet liever dan hem te helpen,wat leidde tot de Rollin’ Rock opnames. Ik kan me niet herinneren waarom of onderwelke omstandigheden ik uit zijn band stapte, maar ik heb uiteindelijk niet langerdan een paar maanden bij hen gespeeld. Goeie herinneringen aan overgehouden,dat wel. Interessant is dat Ray Campi optrad op hetzelfde festival in Eindhoven dathet allereerste concert van de allereerste Europese toer van Jon & The Nightriderswas. Het leven heeft soms verrassingen in petto.Toch was Rollin’ Rock niet je opnamedebuut. Op internet vond ik een interview metje uit 1995 waarin je zegt “ik speelde ritmegitaar op een obscurebluegrass plaat uit1973 van een gehuwd duo uit Missouri”. Euh?Dat is een lang verhaal. Laat ik zeggen dat ik meespeel op verschillende nummersvan de LP Lake Of The Ozarks van The Procks, opgenomen in Fresno, California dooreen duo uit Missouri dat bestond uit een man en zijn echtgenote. Tja, iedereen moetergens beginnen...Je richtte Jon & The Nightriders op in 1979 in Riverside, California met drummer DustyWatson, gitarist Eddie B. Gianni en bassist Jeff Nicholson alias Niki Syxx. Waar leerdeje hen kennen?In Riverside zelf. Ik hielp Jeff met het boeken van bands voor zijn nachtclub TheSqueeze in Riverside. Dusty zat in een punkband uit Corona genaamd The Press diein die club had gespeeld. Ik had besloten een groep op te richten, enkele surfinstrumentalsop te nemen en een plaat te laten persen. Jeff was de eerste die ik beldeen aannam. Daarna kwam Dusty. Ed Black was een sessiegitarist uit Los Angeles dieme had geschreven in verband met de surfdiscografie die ik een jaar of zo daarvoorin eigen beheer had gepubliceerd. Zijn manier van spelen was sterk beïnvloed doormensen als Duane Eddy, en ik dacht dat hij een goeie ritmegitarist zou zijn voor deplaat die ik in gedachten had. Hij vond het een unieke kans, maar wou voor dit projecteen andere naam gebruiken dan voor zijn sessiewerk voor de grote labels in L.A.Eddie B. Gianni was een soort combinatie van zijn voornaam en de gitaarspelendehoofdpersoon in Chuck Berry’s Johnny B. Goode. Het was niet mijn bedoeling omverder te gaan met de band nadat we de vier tracks van de California 101 EP haddenopgenomen, maar ik werd gecontacteerddoor Bomp Records die een volledig album metsurf instrumentals wilden uitbrengen, dat uiteindelijkSurf Beat ‘80 werd. Ook daarna was hetniet mijn plan om verder nog iets te doen met deband, maar toen kregen we aanbiedingen vooroptredens. Ed kon dat niet combineren met zijnwerk, en Jeff stelde voor om een vriend van hem,Dave Wronski, erbij te halen als ritmegitarist. Zokwam Dave erbij, en hij is door de jaren heenaltijd in de band gebleven.Wat ik me altijd afvroeg: waarom wordt jouwnaam in de groepsnaam als “Jon” gespeld inplaats van “John”?Ik dacht simpelweg dat het de aandacht wat vanmijn naam zou afleiden en een groepsidentiteitzou aanduiden in plaats van een frontman meteen begeleidingsband. Het gaf ook een Britsedraai aan de groepsnaam. Ik vond het wel eenleuk idee dat de naam ons niet direct in stereotiepesixtiesstijl bestempelde als surfband. Ik wouzeker niet dat Jon & The Nightriders een ‘surfrevival’-bandzou worden, zij het door de implicatievan de naam, zij het om andere redenen.De eerste LP, Surf Beat ‘80, verscheen in 1980 opVoxx, een onderdeel van new wave label BompRecords. Hoe kwam je daar terecht?Greg Shaw, de eigenaar van Bomp, belde me nade California 101 EP. Hij zei dat als ik een volledigsurfalbum wou opnemen, hij het zou uitbrengen.Hoewel ik geen plannen had met Jon& The Nightriders na die eerste single, kon ik dataanbod niet weigeren.Als ik me goed herinner was er een heel verhaalverbonden aan de woodie, de auto met houtenzijwanden op de hoes van Surf Beat ‘80?Die auto was van een vriend van me en reed nietmeer. Ik denk dat er zelfs geen motor meer inzat. Ik liet hem naar een droge rivierbeddingslepen door een garagist. We zaten trouwenskilometers ver van het dichtstbijzijnde strand. Desurfplank leende ik van een andere vriend. Hetskelet in het zand kwam van de plaatselijke universiteiten was geleend door een vriend die daarop het college werkte. De fotograaf was ook eenkameraad. Die hoes is gemaakt met meer dan ‘alittle help from my friends’.In 1981 namen jullie een live LP op in de wereldberoemdeWhisky A Go Go club in Hollywood.Hoe was de sfeer daar toen? Bestaat de Whiskynu nog?Jazeker, de Whisky staat er nog. Een echt Hollywoodinstituut tegenwoordig. Toen was noger nog weinig veranderd sinds de late jaren ‘60.Geen go go-danseressen meer in kooien, maarde rest was hetzelfde. Om diverse redenen wasde Whisky een fantastische plek om te spelen,43

en je kon niet anders danstilstaan bij het feit hoeveelgeweldige bands en artiestener door de jaren heen op debühne stonden.Die twee LP’s én de Splashbackvinyl EP (1982) verschenen inNederland op Rockhouse. Hoekwam je daar terecht?Bomp had een distributiedealmet Rockhouse, het label vanBert en Frances Rockhuizen.Zij promoten en sponsordenook onze eerste Europesetour. Geen slecht woord overde Rockhuizens, want ik kijkmet veel genoegen terug opheel die ervaring.Waarom promoten jullie deband als “the world’s number9 surfing band”?Dat hebben we enkel gebruiktals opdruk op de Stampede LP.De hoes was ontworpen in destijl van een LP van The LivelyOnes op Del-Fi uit 1963 (red.:de LP Surfing Drums). De opdrukbovenaan die elpeehoesis “the world’s number 1 surfingband”. Onze ‘claim’ de9de beste surfband te zijn wasenkel een geintje.Jon & The Nightriders zijn gesplit in 1982. Waarom?Tot 1982 ging het geweldig. We speelden inalle grote clubs in L.A., onze platen hadden eengoeie distributie, we toerden in Europa, en gingenin zee met producer Shel Talmy (The Kinks,The Who...) om een album op te nemen in deGold Star Studios (red.: Gold Star was de studioop de hoek van Santa Monica Boulevard en VineStreet in Hollywood waar ondermeer Eddie Cochran(Summertime Blues), Ritchie Valens (LaBamba, Donna), The Champs (Tequila), DuaneEddy, Dick Dale, Bobby Darin en The Beach Boysopnamen en Phil Spector zijn Wall Of Sound ontwikkelde.Gold Star sloot in 1984 en is ondertussengesloopt). Toen ging een aantal clubs dichten de nightclubscene veranderde helemaal. Erwas een dispuut tussen Bomp Records, Shel Talmyen Gold Star waardoor het een jaar duurdeeer het album uitkwam. Zonder nieuwe plaat enmet minder optredens viel de band stil. Daar komt bij dat ik in 1982 ben gehuwd,en een flink deel van mijn aandacht en tijd ging naar mijn huwelijk. Al die zakensamen zetten flink de rem op de band. Het enige dat we in die jaren deden wasStampede opnemen, de LP waar ik het daarnet al over had. Op dat moment haddenwe geen contract met Bomp, dus ging ik rechtstreeks naar Rockhouse en diebrachten het probleemloos uit (red.: Stampede verscheen origineel op Rockhousesublabel Kix4U).In Amerika verscheen Stampede in 1990 met twee bonustracks (Shaften en Anesthesia)op Norton Records. Vertel eens iets over Billy Miller en Miriam Linna van Norton.Ik heb hen jaren geleden ooit gesproken bij een optreden van hun toenmalige bandThe Zantees, en ze leken mij de vriendelijkste mensen die je je kan inbeelden, meteen onwaarschijnlijke passie voor muziek.Ik kende Billy en Miriam al jaren en het was fantastisch met hen samen te werkenaan de heruitgave van Stampede. Ze zijn inderdaad nog steeds gepassioneerd doorrock ‘n’ roll, en daarenboven gezegend met een geweldig gevoel voor humor. Meerdan wie ook op deze planeet begrijpen ze dat rock ‘n’ roll muziek inherent fun is.Op Stampede introduceerde je sax, een instrument dat niet zo vaak voorkomt insurf, en waarvan sommigen vinden dat het niet eens thuishoort in surf. Waarom dandie sax, en wie speelde sax op jullie albums?Variatie kruidt het leven. Ik kende GeorgeWhite, de saxofonist van The Tornadoes (vanhet nummer Bustin’ Surfboards), en ik vroeghem op een paar tracks van Stampede sax tespelen. Enkel voor de afwisseling. Idem voorhet album Fiberglass Rocket, waarop Bill Swansonvan The Eliminators meespeelde.Jon & The Nightriders kwamen opnieuw bij elkaarmidden jaren ‘90. Waarom?Dat was rond 1996. Het was gewoon een beslissingvan mijnentwege om opnieuw bij elkaarte komen en een nieuw album te maken. Opdat moment was er een grote surfrevival in deStates en in Europa, en dat inspireerde me. Hettoeval wou ook dat ik in 1992 scheidde en eennieuw Nightriders project me goed uitkwam.Het resultaat was onze eerste CD, FiberglassRocket.44

Sinds Fiberglass Rocket (1996) verschenen er drie nieuwe CD’s: het live album Raw AndAlive ‘98 (1998), Moving Target (1999) en Undercover (2000). Daarop speelden ondermeerPaul Johnson van The Bel Airs en George Tomsco van The Fireballs mee. Hoe krijgje legendarische gitaristen van dat kaliber als gast op je CD? Hoe is het met hen samen tewerken?Ik probeer altijd dingen te vinden die iets extra toevoegen aan een album, om ze op eenbepaalde manier anders te maken. Ik ken Paul al jaren, dus dat was gewoon een kwestievan vragen of hij wou meedoen. George Tomsco leerde ik kennen toen ik de linernotesschreef voor de Cowabunga CD-box op Rhino Records. Toen we Moving Target opnamenwou ik Rik-A-Tik coveren, een oude tune van The Fireballs die door veel sixties surfbandswerd gespeeld. Dat gaf me het idee om George erbij te betrekken omdat hij mijn eigengitaarspel erg heeft beïnvloed. George is een van de sympathiekste en warmste mensendie ik ken, en het was een eer dat hij wou meedoen. Hij nam zijn lead voor onze covervan Rik-A-Tik op in New Mexico waar hij woont, en uiteindelijk stonden we nooit samenin dezelfde studio.Wie is Richard Blair, de opnametechnicus van Moving Target?Richard is mijn jongere broer en een uitstekend rock- en bluesgitarist. Hij is ook een primatechnicus en heeft al enkele jaren zijn eigen studio, Operation Robot.Laat ons het even hebben over versterkers, gitaren en snaren. Op wat voor materiaal speelje? Wat is het best geschikt voor surf?Om op te treden en op te nemen gebruik ik altijd gitaren en versterkers van eind jaren‘50 tot midden jaren ‘60, voornamelijk omdat ik geen recenter materiaal heb. Mijn favorieteversterkers zijn de Fender Dual Showman en de Fender Super Reverb. In het beginspeelde ik op een Fender Jaguar, daarna ben ik overgestapt op een Fender Stratocaster.Zowel de Strat als de Jaguar hebben nog steeds hun originele pick-ups uit de fabriek. Bijalle opnames en alle concerten heb ik ook een Fender Reverb gebruikt voor de splashy,poppy surfgitaar sound. Je kan niet echt stellen dat er versterkers of gitaren zijn die ‘hetbeste’ zijn voor surf, maar met de combinatie Showman-Stratocaster-Reverb zit je altijdgoed. Belangrijk is daarentegen, in ieder geval voor mij, het gebruik van zware flatwoundsnaren. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar D’Addario 13’s.Wat is het geheim om surf te spelen ?Ik denk niet dat er een geheim is, maar je moet je wel bewust zijn van de uitdagingen.Als instrumentale vorm wordt het al snel routine en vervelend, dus is het belangrijk omnieuwe manieren te bedenken om elk nummer interessant te maken zonder de basiselementenvan het genre uit het oog te verliezen.Je schreef twee boeken: The Illustrated History Of Surf Music (1978) en The IllustratedHistory Of Hot Rod Music (1990). Hoe begin je aan zo’n gigantisch werk?Wat moet ik daarop zeggen? Het grootste deel van mijn leven heb ik gewerkt als schrijver,wat zoals elke beroepsdiscipline kennis en ervaring vereist. Ik ben technisch schrijver, doorde jaren heen heb ik voor verschillende firma’s gewerkt, en dat had altijd te maken metschrijven over computertoepassingen, software en hardware. Het bedrijf waar ik nu werkmaakt computerchips die gebruikt worden in mobiele telefoons. Ik schrijf elektrische entechnische handleidingen voor die chips. En ik heb ook geschreven voor magazines, en linernotesvoor LP’s en CD’s. Ik heb ook heel mijn leven platen verzameld, en de combinatievan mijn ervaring als schrijver en verzamelaar was essentieel bij de totstandkoming vanbeide boeken. Overigens zijn ze momenteel beide niet meer voorradig. Ik ben bezig aanheruitgaven, die hopelijk in de nabije toekomst zullen verschijnen.Beide boeken behandelen de periode 1961-1965. Waren dat de gloriejaren van de surf?Ja. Het jaar 1963, meer bepaald de zomer van 1963, was het hoogtepunt van de populariteitvan de surf als je er de hitlijsten op naslaat. Ik koos voor 1961 als begin omdat erdat jaar eenhandvol opnameswarendie dicht in debuurt kwamenvan de sounden de stijlvormvan surfnog voor hetgenre werkelijkwerd gecreëerddoorDick Dale.Tegen 1965werd er nietveel surf meeropgenomenen was de stijlzo goed alsverdwenen.Dick Dale schreef trouwens een inleidingvoor The Illustrated History Of Surf Music.Hoe vraag je Dick Dale om een goedwoordje?Ha ha! Gewoon vragen. Ik ken Dick sindsik hem in 1975 interviewde voor een stukin Bomp Magazine. Ik ben trots en blij dathij niet alleen het voorwoord schreef voordat boek maar ook de linernotes voor deeerste plaat van Jon & The Nightriders, SurfBeat ‘80.Als je op Dick Dale moet afgaan heeft zijngitaarspel een haast mythologische dimensie.Heb jij ook zo’n surf-‘filosofie’?Ik ben er niet zo zeker van dat ik een mythischedimensie kan toeschrijven aan mijngitaarspel. Maar ik breng wel in de praktijkwat Dick Dale me ooit vertelde over hetspelen van die muziekstijl. Het moet uit jeziel komen en je moet er je hele lichaambij betrekken, niet alleen je twee handen.Dat begrijp ik volkomen. Ik denk ook dateen publiek het aanvoelt wanneer dat hetgeval is... Het betekent het verschil tusseneen opwindende en betrokken uitvoeringdie spontaniteit inhoudt, en een die meermechanisch en ‘gerepeteerd’ is.Wat is je all time favoriete surfplaat?Ik vind het altijd moeilijk slechts één favoriette geven, eender waar het over gaat.Maar Bad News van The Trashmen is eenvan mijn favoriete platen omdat het allesheeft wat een goed surfnummer moethebben: het is snel en erg luid, fantastischdrumwerk, massa’s reverb op de gitaar, enmet gevoel voor humor. Onmogelijk ernaarte luisteren en niet te glimlachen.Platen verzamelen! Ik ga niet vragen hoeveelplaten je hebt, maar ik verondersteldat je het grootste deel van je leven alplaten verzamelt en dat je een indrukwekkendecollectie bezit. En de meeste platenverzamelaarshebben fantastische verhalente vertellen...Ik denk niet dat ik het meest ongelooflijkeverhaal kan vertellen, of de meest ongewoneplaats waar ik platen vond. Enkeleherinneringen die me te binnen schieten:ik vond een heel zeldzame surf verzamelelpeebij iemand die thuis een yard salehield, wat ze in Europa een rommelmarktnoemen. Op een plank in de garage stondenhonderden LP’s, maar die surfverzamelaarwas de enige die ik uiteindelijk kocht.En ooit vond ik voor 50 cent een first stateBeatles butcher cover op een openluchtruilbeurs! Die heb ik nog steeds (red.: hetbetreft hier de Amerikaanse Beatles LPYesterday And Today uit 1966 in de originelehoes waarop The Beatles poseren inwitte slagersjassen met onthoofde speelgoedpoppenen slachtafval. De foto was inEngeland al gebruikt voor het hoesje vande single Paperback Writer maar veroorzaaktein de States zo’n controverse datCapitol de LP onmiddellijk terugriep naarde fabriek en de hoes overplakte met eenandere foto. De originele hoes is dan ookuiterst zeldzaam).Naast je twee boeken schreef je ook liner-45

notes voor CD’s en colums voor rock ‘n’ roll bladenals Kicks en The Dumb Angel Gazette. Is ernog iets dat je zou willen doen?Ik prijs me gelukkig dat ik heb kunnen verwezenlijkenwat ik tot nu toe allemaal heb gedaan.Wat ik nog zeker wil doen is de nieuwe editiesvan mijn surf- en hot rod-discografieën afwerken.En ik wil nog enkele andere muziekgerelateerdeboeken schrijven. Als ik dat nog allemaalkan zal ik bijzonder tevreden zijn.Wat heb je gedaan sinds Undercover?Privé kreeg ik het op een bepaald ogenblik ergdruk, en Jon & The Nightriders zijn gestopt metoptreden op regelmatige basis. Een jaar of vierterug brak ik verschillende ruggenwervelstoen ik iets optilde, en de volgendetwee jaar liepik alle dokters af,maar niets hielp.Daardoor hebik sommigezaken moetenopgeven,en bepaaldedingen die ikdeed moetenveranderen. Ikvrees dat ikniet langermet zware gitaarversterkerskanrond zeulen. Maareind 2005 heb ik samenmet Marty Tippens,die in verschillendesurfbands speelde(red.: ondermeer bij TheFabulous Planktonesen Banned From TheBeach), besloten een CDmet akoestische gitaarinstrumentalsop te nemen.De tracks zijn zo goed als af en ik benaan het uitkijken naar een label om hetbinnenkort uit te brengen. Het is geen surf, maarer zitten wel surfachtige elementen in. Het gaatom covers van vroege rockgitaar instrumentalsvan bands als The Fireballs en The Ventures eneigen nummers.Liggen Jon & The Nightriders momenteel stil?Ik veronderstel dat je het zo zou kunnen noemen.Ik zie ons op korte termijn ook niet opnieuwopnemen of optreden.Je hebt verschillende keren in Nederland en Belgiëgespeeld. Speciale herinneringen?Ik heb dierbare herinneringen aan die tours.Zowel Nederland als België liggen me na aanhet hart omdat we er door de jaren heen veelvrienden hebben gemaakt. Ik denk terug aanenkele speciale optredens, zoals de Paradiso inAmsterdam. De sfeer in dat oude gebouw wasverbazingwekkend. Een heel speciaal optredenwas voor mij ook ons allereerste in 1980 op deRockhouse Meeting.Zowat alle Nightriders spelen momenteel in anderesurfbands: Pete Curry (red.: de latere bassistvan Jon & The Nightriders) bij Los Straitjackets,Dusty en Dave bij Slacktone, Dusty drumtsinds 1997 ook bij Dick Dale. Ben je trots dat zijde traditie voortzetten waar jij hen eigenlijk bijbetrok?46Natuurlijk. Ik denk dat ik meer verantwoordelijk ben voor Dave en Dusty’s bekering tothet surfgenre dan voor Pete Curry. Pete zat al lang in de surf toen ik hem vroeg om tebassen bij Jon & The Nightriders.Volg je de huidige wereldwijde surfscene? Veel bands vermengen vandaag de dag surfmet 60’s garage trash en creëren een soort surfpunk. Wat vind je van die evolutie?In de jaren ‘90 volgde ik de surfscene. Daarna is ze overal ter wereld geëxplodeerd enik heb het al lang opgegeven om te proberen álles te volgen. Voor een instrumentaalgenre is er zeker en vast heel wat variatie in de manier waarop sommige bands demuziek benaderen. Naar mijn mening werkt dat soms, en soms ook niet. Ik ben meestalmeer onder de indruk van bands die oog hebben voor melodie en stijl dan van bandswaarvan de opnames voornamelijk lawaai bieden. Als dat lawaai daarentegen melodieen stijl heeft...Ken je Nederlandse of Belgische surfbands?Ik volg de scene al een aantal jaar niet meer van echt dichtbij, noch hier noch in Europa.Toch heb ik het gevoel dat de laatste jaren uit beide landen verschillende prima surfbandsen zelfs rocka-billy bands komen.Zijn er opd edit moment in de States bands die we ingaten moeten houden?Waarschijnlijk een heleboel, alleen kanik er geen noemen! Ik twijfel er niet aandat er bijna elke dag nieuwe surf- en instrobandsbijkomen. Maar voor zover ik hetvan op afstand bekijk, heb ik de indruk dat depopulairdere bands die in de kijker lopen diebands zijn die al een tijd meedraaien. Met anderewoorden: weinig ‘nieuw bloed’ aan de top. Ik hoop dat ikniemand te kort kom door dat te zeggen.De enige persoon die volgens mij evenveel kent van surf,op zijn minst over ‘moderne’ surf, is Phil Dirt van de ReverbCentral website. Ken je hem? De enige info over hem die ikvond op internet wijst op een soort beatnik...Ja, ik ken Phil al jaren. Vriendelijke kerel en inderdaad een enormekenner van surfmuziek. Hij weet een pak meer dan ik wat betreftmoderne surfbands. Ik vind hem helemaal geen beatnik. Meer eensoort relaxte prof misschien.Surf jij eigenlijk zelf?Nee. Het zal wellicht een aantal mensen verrassen, maar je hoeft niet tesurfen om surf te kunnen spelen.Ik ben altijd gefascineerd geweest door de titels van surf tunes. Neem bijvoorbeeldKuk van The Trashmen, waarvan ik geen idee heb wat het betekent. In de Egyptischemythologie is Kuk een god, maar wat betekent het in surf?‘Kuk’ is slang, een andere manier om ‘kook’ te spellen. Een ‘kook’ is iemand die slechtkan surfen of een idioot.Wat betekenen de volgende Jon & The Nightriders titels: Grommet? Stringer?‘Grommet’ is slang voor een kid die op het strand rond de surfers hangt. Een wanna besurfer of een jonge surfer. Een ‘stringer’ is een stuk hout dat in de lengte langs een rubberensurfplank loopt. Een surfplank heeft er meestal twee.Waarom vind ik geen Jon & The Nightriders website?Is er nooit van gekomen. Een aantal jaren waren er wel enkele pagina’s over Jon & TheNightriders op de site van Cat en Charlie, twee longtime fans van de band. Momenteelwerk ik aan een eigen website. Ik heb een webdesigner ingehuurd en hoop de site zosnel mogelijk online te krijgen. Een flink deel zal gewijd zijn aan Jon & The Nightridersen aan mijn andere muzikale projecten. Check out www.johnblair.us!Wat brengt de toekomst voor John Blair?Als ik dat eens wist. Geen idee. Ik wil de nieuwe uitgaves van The Illustrated DiscographyOf Surf Music en het bijhorende boek over hot rod muziek (geschreven samen metStephen J. McParland) afwerken. En nog een tweetal boeken schrijven en uitgeven dieook te maken hebben met 60’s surf muziek. Ik moet de CD met Marty Tippens afwerkenen uitgegeven krijgen, hopelijk een beetje snel. Later dit jaar verschijnt de Stampede LPvoor het eerst op CD. De volledige info komt op de website, maar er zouden zes bonustracksopstaan. Verder zie ik wat elke dag in petto heeft.Nog een boodschap voor onze lezers?Jawel: vrede. Wees lief voor mekaar.Frantic Franky

BLACKBOARD JUNGLEWarner Bros, DVD Z9 66903Blackboard Jungle (1955) was de allereerstefilm met rock ‘n’ roll op desoundtrack, al bleef dat beperkt totéén enkel liedje, Rock Around TheClock van Bill Haley, in de bekendehitversie (zij het twee keer lichtjesanders ge-edit) schallend over begineneindgeneriek. Instrumentale flardenRock Around The Clock zijn ookte horen vermengd met jazzthemastijdens een vechtpartij. De legendewil dat Rock Around The Clock pasnummer 1 werd in juli 1955 nadáthet in Blackboard Jungle te horenwas, want toenhet origineel verscheenin mei 1954als B-kantje vanThirteen Womenhaalde het slechtsde 23ste plaats vande hitparade. Enje kan het je hedenten dage nietmeer voorstellen,maar anno 1955was dit zo nieuwdat opgewondenjongeren ten gevolgevan dit enenummer heelwat bioscopensloopten! Al helemaalonwaarschijnlijkis datje tijdens RockAround TheClock jongensziet jiven metelkaar...B l a c k b o a r dJungle, gebaseerdop degelijknamige roman van detectiveschrijver Ed McBain, ook de manachter The Birds (1963) en teen delinquentmovie The Young Savages(1961), vertelt het verhaal van eenidealistische leraar (Glenn Ford)die wordt aangesteld op een highschoolin een verpauperde buurt,geregeerd door raciale en seksuelespanningen en geweld. In tegenstellingtot zijn collega’s glijdt Fordniet weg in cynische apathie: hij gelooftdat hij zijn studenten op hetrechte pad kan brengen, watgepaard gaat met een krachtmetingmet de tienerbendes diede plak zwaaien op school: eenindrukwekkende galerij nozems,knipmessen, Ford wordt in elkaargeramd, zijn vrouw krijgt eenmiskraam nadat ze dreigbrievenontving, een lerares wordt ternauwernoodgered van verkrachting.De zwart-wit fotografie accentueertdeze grimmigheid: Rebel WithoutA Cause (1956) met James Deanbracht jeugdmisdaad in technicolornaar de betere suburbs,Blackboard Jungle daalt af inhet ghetto. Onvergetelijk isde scene waarin de 78-toerencollectie van de wiskundeleraaraan flardenwordt geslagen.Gelukkig waren hetmaar jazzplaten!De film wordt gekenmerktdoor eentypische 50’s moraal(het individu overwinthaat en agressie;lesgeven is creëren, vormgeven aan leven), maar het acteerwerkis uitstekend, met name vande mensgeworden rechtschapenheidGlenn Ford, Sidney Poitier ineen van zijn eerste rollen als nozemdie tot inkeerkomt, en VicMorrow (enkelejarenlater in KingCreole) in zijnfilmdebuut alspsychopatischkrapuul. BlackboardJungleis prima kijkvoervoor wiehet teen delinquentthemana aan het hartligt en voor wiehoudt van dramatischezwartwitfilms uit dejaren ‘50, omdatie gemaakt werdmet een grootbudget door eengrote studio endus geen pulpquickie is. Datblijkt ook uit devier Oscarnominatiesdie de filmscoorde voor Best Adapated Screenplay,Best Editing, Best Cinematographyen Best Art Direction. Maarvanuit een rock ‘n’ roll standpuntblijf je natuurlijk op je honger zitten,want de enige muziek naastRock Around The Clock is jazz vanStan Kenton en Bix Beiderbecke.Wel komt er nog een mooi stukjegospel in de film, gezongen doorenkele zwarte studenten.Extra’s blijven beperkt tot hetDroopytekenfilmpjeB l a c k b o a r dJumble (1957)dat buitenh e t onderwerp (driekleine Droopy’s maken de leraar hetleven zuur op school) geen verbandhoudt met Blackboard Jungle en deTex Avery magie ontbeert (Droopywas toen al in handen van Hanna-Barbera), en een niet ondertiteldecommentaartrack van assistent-regisseurJoel Freeman, acteurs PaulMazursky en Jamie Farr (in deze filmheette hij nog Jameel Farah) diebijrolletjes vertolkten als nozems,en de zoon van Glenn Ford die tentijde van de opnames amper 9 jaarwas maar wel een uitgebreide kennisvan de film heeft. Hij vertelt ookhoe Rock Around The Clock in BlackboardJungle terecht kwam nadatregisseur Richard Brooks hem hetplaatje hoorde opleggen. Lees hethele verhaal in detail op peterford.com/ratc.html! De commentaartrackis best interessant maar verliest zichaf en toe te veel in anekdotes dieniets met Blackboard Jungle te makenhebben. Ach, je leert nog eenswat. Of wist u dat Rafael Campos,ook een van de nozems, ooit noggehuwd was met Dinah Washington?De DVD kwaliteit is erg goed, meteen ruime voldoende voor scherpteen zwart-wit contrasten, en filmgrainen andere beschadigingenbeperkt tot een minimum. Beeldformaatwidescreen 16:9 1.85:1 (topen bottom chopped), Dolby digitalbetekent voor DVD’s dat simpelweghet originele monospoor werd gebruikt.(Frantic Franky)47

Antwerpen (B), 4 mei 2007verslag & foto’s: Frantic FrankyBelgian Roots Night 13Kon de Belgian Roots Night in de Antwerpseconcertzaal Hof Ter Lo qua grotenamen Dick Dale en Wanda Jackson overtreffen?Jazeker: Bo Diddley staat nog net eentrapje hoger in de geschiedenisboeken, pakwegin de Top 10 der rock ‘n’ roll pioniersen in de Top 5 van de nog levende pioniers.Big Bad Bo, de enige mens ter wereld naarwie een ritme werd genoemd, de man diezo tegendraads was dat hij speelde op eenvierkante gitaar. Ik had hem nog nooit liveaanschouwd, hoewel ik daar vaak de kanstoe had: Bo toert vrijwel onafgebroken dewereld rond. Maar toen ik pas in het wereldjekwam had ik nauwelijks interesse inde zwarte roots van de rock ‘n’ roll, en laterkwamen de berichten die ik las over Bo’sconcerten er steevast op neer dat hij enkel dablues predikte dan wel alle knoppen op zijnnieuwe gitaren uitprobeerde. Wijsheid komtevenwel met de jaren, en tegenwoordig kanik Bo’s weirde jungle geluiden ten zeersteappreciëren. Meer zelfs: nummers als DownHome Special (1956) of The Story Of Bo Diddley(1959) klinken ronduit buitenaards. Enlaten we wel wezen: Bo heeft ondertussende gezegende leeftijd van 78 jaar bereikt,is pas overgrootvader geworden (de RootsNight had bij wijze van presentje een hot rodbabypakje gekocht) en zal geen eeuwigheidmeer blijven toeren. Als de man op ampereen kilometer van mijn woonstede audiëntiehoudt, twijfel ik daarom niet, en begeef48me spoorslags richting Hof Ter Lo gewapendmet fototoestel, de Bo bio Living Legend vanGeorge White uit 1998 en nog wat extra signeerbaregoodies, al had ik geen flauw ideewat ik muzikaal kon verwachten.De Roots Nights staan erom bekend datze goochelen met genreconventies, en Bodeelde de affiche met de jonge bluesabilliesThe Baboons, de surfers van Speedball Jr, enbluestijger Don Croissant, een man die zijncarrière begon eind jaren ‘50 in een rock‘n’ roll bandje genaamd Little Jimmy & TheRobots, daarna (de geschiedschrijving vermeldthet jaar 1964) de hort optrok met deVlissingse Indo-rockers The Sharks, en alsgrootste claim to fame mag rekenen dathij in maart 1966, het jaar waarin ze de singleLove At First Sight/ All I Need opnamen,in het Brusselse Sportpaleis mocht openenvoor The Rolling Stones. Little Jimmy Claeystimmert tegenwoordig nog steeds aan deweg als Don Croissant (hij is dan ook de zoonvan een bakker!), helemaal op z’n eentje meteen afgetrashte elektrische gitaar, zijn voethet ritme tappend op een houten plankjedat ook versterkt wordt. Het resultaat, makkelijkheidshalveals bluesbop omschreven,beperkt zich tot het bijzonder luid en scherpafstellen van de gitaar en het eindeloosblijven hangen in hetzelfde akkoord. Tochmeer blues dan bop, me dunkt. In het eerstenummer brak al een snaar, die niet werd vervangen:blijkbaar speelt 5 snaren even goedals 6. Best interessant om eens een keertjete zien, maar toch be- kroop mehet gevoel dat ik meers t o n dte kijken naar d egimmick van eenoude man in eengek pak. Don Croissantzounog 2 x20 minutenspelen in de bar tijdens de podiumwisselsin de zaal, maar toen ik ‘s anderdaags uitmijn roes ontwaakte bleek dat ik die allebeihad gemist.Het gaat ontzettend snel voor de TurnhoutseBaboons: in no time spelen ze - zonder zelfseen CD uit te hebben - op de Rave en openenze Peer, het grootste rhythm and blues festivalin België. Echt vaak ben ik ze nog nietgaan kijken, daar ze mijns inziens hun rock‘n’ roll net iets teveel kruiden met blues enSeatsniffers-invloed, wat nog versterkt wordtdoordat ze dezelfde opstelling mét sax bezigen.Dat is evenwel geen kwaliteitsoordeel,en heeft enkel met mijn persoonlijke smaakte maken. Toch kan ik niet ontkennen dat ervandaag magie in de lucht hing en hun setgevarieerd was: ze openden met een erg sixtiesHave Love Will Travel, speelden zwarterock ‘n’ roll als 30 Days, Number Nine en OneScotch One Bourbon One Beer, en haddenhet lef Bo Diddley te coveren, Can’t Judge ABook. Daarnaast veel eigen songs, luisterendnaar titels als Tic Tac, Drinking Gasoline, RockYour Baby, Boogie Curse, Make Up Heart, AtEase, Lawn Dogs en Teasing Girl. Denk ik.Ze konden rekenen op enthousiast applaus.Nota aan mezelf: eens een keertje vaker TheBaboons gaan kijken om achter hun geheimte komen.Vielen The Baboons goed in de smaak bij demodale concertbezoeker die enkel was opgedaagdomdat hij weleens had gehoord vanBo Diddley, Speedball Jr. deed daarentegenveel wenkbrauwen fronsen. Dit was immerstoch geen blues, maar keihard gitaarlawaai!Nee, beste bluesliefhebber,dit was surf. Harde en stevigeen trashy garagesurf. Gitarist FréLanduyt hoort niet graag de vergelijkingmet Fifty Foot Combo, maarkan daar niet onderuit, zekerniet sinds ze óók beschikkenover een orgeliste.De surffanaatkan ongetwijfeldeen gedetailleerdeopsomming gevenvan alle verschillentussenSpeedball en Fifty

Foot, maar daar heb ik geen behoefte aan. Iklaat me onbekommerd meesleuren door detsunami van geluidsgolven. Doe uw voordeelmet die vergelijking, Fré, en vul het gat in demarkt dat Fifty Foot door hun split naliet. Hetgrootste deel van de set van Speedball Jr. hebik niet gezien, wel gehoord, want ik bevondme achter de coulissen op jacht naar Bo Diddley.Een half uur voor zijn loge gewacht inhet goede gezelschap van Baboons drummerGust Van Gils, die Bo’s derde LP Have GuitarWill Travel (1959) bij zich had, de LP met Boop een scooter die eruit ziet als een raket,een schril contrast met het feit dat de mantegenwoordig naar verluidt in een rolstoelwordt verplaatst. Ook wachtende: een cameraploegdie Bo wilde interviewen voor hetlaatavondnieuws op BRT televisie. Uiteindelijkgeen Bo gezien: de Amerikaan Die HetVoor Het Zeggen Had deelde mede dat Bovoorlopig niemand ontving maar misschienna het optreden een handtekeningsessie zouhouden. Misschien. Zou van Bo zelf afhangen.Waarna het tijd was voor de man die aangekondigddiende te worden als “the rock ‘n’roll Hall Of Famer, the man who put the rockin rock ‘n’ roll, the mighty Bo Diddley”. Dathoort Bo namelijk graag. Eén opluchting wasalvast dat Bo gelijk zelf het podium ophobbelde,ik had gevreesd dat we eerst 20 minutenDebby Hastings Band, Bo’s vaste Amerikaansegroep,z o u d e nm o e t e nondergaan.Dat wasgelukkig niet hetgeval: Bo zettezich neer op eenstoel in het middenvan het podium,omgordezijn - inderdaad- vierkante rodegitaar, en liet zichhet gejuich welgevallen.Gitaaren versterker waren al tijdens de soundcheckafgesteld door de Amerikaan Die HetVoor Het Zeggen Had, maar toch hield Bozich tijdens de eerste twee songs voornamelijkbezig met frutselen aan gitaar, versterkeren microstatief. Het geluid dat hij het heleconcert produceerde was een soort wahwah dat veel weg had van de gitaarsoundop een nummer als Crackin’ Up (dat ie alsmijn memorie me niet bedriegt inderdaadbracht), maar echt veel lead speelde Bo niet:de meeste solo’s liet hij over aan zijn band.Mijns inziens liet hij zich te vaak leiden doorde band in plaats van zelf het initiatief tenemen, en meer dan één keer zag ik hemhulpeloos richting bassiste Debby Hastingskijken. Als hij zijn capodaster (een klemmetjeom de stemming van de gitaar te verhogen)vastklikte, telde Bo het benodigde aantalhokjes meermaals zorgvuldig na. The DebbyHastings Band bestond uit twee dames entwee heren op leadgitaar, basgitaar, drumsen keyboards. Die keyboards bleven gelukkigop de achtergrond, wat helaas evenzeergold voor de marracca’s die keyboardisteMargo Lewis bijhad. Alles welbeschouwdvond ik Debby en co een soort blues-/rockbalorkest op leeftijd. Een goeie zaak was dater weinig blues gespeeld werd: alle tragenummers leken wel... ska! Goeie ouderwetsein rhythm and blues gedrenkte ska, niet hettoeristische equivalent genaamd reggae.Voor de rest: Road Runner, Little Girl, eenpaar trages (I’ve Seen Them All, een soorteerbetoon aan iedereen van Elvis totStevie Ray Vaughan die het podiumdeelde met Bo), een - jawel -rapsong getiteld Old Folks Rap,en drie keer Hey Bo Diddley.Wellicht waren dat drie verschillende nummersmaar begon het publiek spontaan destrijdkreet “Hey Bo Diddley” te scanderentelkens de Diddley beat werd ingezet. Bogenoot zichtbaar, vertelde honderduit, enspeelde de rol van zwarte pooier (Stay OutOf My Pocket?) met brio. Op het einde stondBo op, wankelde richting drumstel, en gingeen potje meetrommelen op floortom. Ikheb het er al veel zien doen, maar nog geen78-jarige. Tussen de meute Amerikanen enverrassend veel Nederlanders die tot Bo’sgevolg behoorden, ontwaarde ik een jongeeboniehouten schoonheid die het concertfilmde met een handycam en eruit zag alsofze elk ogenblik kon beginnen go go dansen.Ik sprak haar aan, want ik wil op de valreepbest nog Bo’s blanke schoonzoon worden.Uit haar antwoord kon ik niet opmaken of zezou dansen, wel verstond ik dat ze haar enkelhad verzwikt. Of ze familie van Bo was?Nee, ze was zijn personal assistant. Alles watik haar heb zien doen was op het einde Bo’sgitaar aannemen, boven haar hoofd torsen,triomfantelijk aan het publiek tonen, en inhet gitaarstatief te plaatsen. Het belang vandie taak mag niet onderschat worden. Of erbissen volgden zou opnieuw helemaal vanBo afhangen, maar hij had er blijkbaar zin in,want we kregen er niet minder dan drie: WhoDo You Love, Bad Seed en I’m A Man.De handtekeningsessie in de foyer daarentegenging uiteindelijk niet door. Bo ontvingde lucky few met een backstagepasje in zijnloge, één per één graag. Fré liet zijn gitaartekenen, Gust zijn LP, en zelfs de kok van HofTer Lo stond klaar met zijn fototoestel, nooiteerder vertoond. Mijn bio bleek een slechtezet, want die ontlokte Bo een furieuze uitvaldie erop neer kwam dat hij zijn hele levenaan George White had verteld en White vervolgenseen boek vol leugens had geschreven.Bo wou alles tekenen, tot het papierentafelkleed toe, maar niet dat boek. Gelukkighad ik nog ander spul bij. Ook de jongsteaanwezige mocht op de foto: Brent is 14 jaaren 100% rockabilly. Er is nog toekomst vooronze scene. Blij dat ik Bo op de valreep tochnog gezien heb. Twee weken later kreeg ietijdens een concert een beroerte en diendehij afgevoerd naar intensive care.Breda, 13 mei 2007Een oud maar wijs Boppin’Around spreekwoord zegt:“Is er slecht weer daags voorhet evenement, dan blijvenrock ‘n’ rollers thuis zittenop hun krent”. Dit gaat vandaagook op voor de FiftiesDay hier in Breda. Jammernatuurlijk, maar het is niet anders.Vandaag zijn hetdus de die-hards en verdwaaldetoeristen die we op dit gratisrock ‘n’ roll evenement kunnenverwachten. Ik ben eens een keerextra vroeg, men is nog bezigverslag: Charlie Discountfoto’s: Doo-wop Fraasie v. DAmerican Fifties Daymet het opzetten van de kraampjes ende muzikanten laden hun instrumentenuit en brengen ze naar het podium. Vanwegede vandaag te verwachten regenis het podium niet het al sinds jaar endag vertrouwde frivole ronde tentje inde open lucht maar is er nu een grootpodium met dak dat praktisch het geheleplein overkapt. Ook “nieuw” en handigis de ronde tap die men op het pleintjeheeft opgesteld. Niet nieuw maar naareigen zeggen nog steeds in nieuwstaatverkerend is de presentator van hetevenement, onze eigen, in opvallendkostuum gestoken Frantic Franky. Met49

“in nieuwstaat”vermoeden wijdat hij hiermee zijn gepoetste brillenglazenbedoeld. Niettemin een goedekeus van de organisatie dunkt me wanteen oud maar wijs Boppin’Around spreekwoordzegt immers “Elkewillekeurige sprekeris zilver, FranticFranky als sprekeris goud”. Of hetmet de bands ookallemaal goed zit,moeten we afwachten.Voor de eersteband The Bi-50zznizzmen Of Rock‘n’ Roll is het hier inBreda hun allereersteoptreden. Menheeft al driekwartjaar gerepeteerden nu kunnen wedan horen watdat heeft opgeleverd.Helemaalongerust overhoe dit gaatklinken hoevenwe trouwens niet tezijn want iedereen heeft zijn sporen inde muziekwereld al ruimschoots verdient.Ronnie Pietersma neemt de akoestischegitaar en de zang voor z’n rekening,Dick Otten de rhythmgitaar, WillyPieters de staande bas en tenslotte Janvan Leeuwen op drums. Ze beginnenmet een onbekende cover: Weary BluesGoodbye van Bob Perry. Dit is een goednummer, echter zonder de ‘bluesy’ sfeerzoals bij het origineel. Met hun volgendenummer, Crying Blues blijven we nogeven in de ‘blues’ maar White Weddingvan Billy Idol is dan weer andere koek.Als er dan toch uit recent materiaal gecoverdmoet worden, vind ik dit nu eenseen goede keuze. Het wordt minder snelgespeeld maar wel net zo spannend alshet origineel door het goede gitaarwerk.Het vierde nummer vind ikerg goed klinken maar is voormij geheel onbekend. Het volgendenummer herken je bijde eerste noten direct: AllOver Now van The RollingStones, de sound klinktzelfs ook zoals bij deStones. Op de samenzangmoet bijdit nummer nogwat geoefendworden want datgaat hier en daarde mist in. Meer‘hedendaagse’nummers vanondere andere T-Rex (op de titel kan ik zo gauw niet meeropkomen) en verder het ‘oude’ werkvan onder meer Joe Poovey en DaleHawkins. Na de afkondiging van FranticFranky spelen ze nog een keer het nummerwaar ze mee begonnen zijn: WearyBlues Goodbye. We zullen ze beslist nogvaker tegenkomen, maar dan met eenrepertoire dat aangevuld is met eigencomposities (dat is de bedoeling tenminste).Als dat het geval is, hebben weer ongetwijfeld weer een interessanteband bij. Door het uitdelen van dollarbiljettenprobeert drummer Jan sneleen grote schare fans voor de band teregelen maar bij nader inzien zit overaleen (onverwachte) keerzijde aan: de dollarblijkt maar een halve dollar waardte zijn, maar zoals een oud, wijs maarniet Boppin’ Around’s spreekwoord zegtmoet je een gegeven paard niet in z’nbek kijken.Disc jockey Fred Talle zorgt voor demuziek tussen de optredens. Hij draaitalleen vinyl, géén CD’s heb ik me latenvertellen. Maakt voor mij niet uit, zolangde sfeer maar lekker fifties blijft.Ook de volgende band is wederom Nederlands.The Trash Hombres zijn nog versmaar zij hebben in tegenstelling tot deBizznizzmen al menig optreden achterde rug. Ze staan hoog op mijn verlanglijstjewant ook deze jongens draaienal langer in het muziekwereldje meeen ben ik dus razend benieuwd wat zete bieden hebben. Hun optreden vandaagkomt dus voor mij goed uit. TheTrash Hombres worden gevormd doorde uit de blueswereld afkomstige MarcKamphuis die zang en mondharmonicavoor zijn rekening neemt, Wil Sypkemaop gitaar, Mark Verschoor op contrabasen Rasyif Kremer op drums. De muziekdie ze maken noemen ze ‘spankabilly’en waar dat op slaat, gaan we straksmeemaken. De aftrap begint met RoyBrown’s Hip Shakin’ Baby. Het I’m ComingHome zal iedereen ook bekend in deoren klinken. Verder werk van onder andereRonnie Dawson en The Seatsniffers(Loudmouth), ouder werk met Linda Lou,

The Crawl (een dans net zoiets als TheTwist), Hey Good Looking, Hot Rod Rockin’,Black Slacks en het in onze kringenontelbaar gecoverde Move It On Over.De set is over voor je het weet maar inieder geval is mijn eerste kennismakingmet hen prima bevallen. Met wat diemannen in huis hebben, kan er eigenlijkook niets mis gaan. Maar ook hier geldt:hoe meer eigen nummers, hoe aantrekkelijkerde band.Tussen de optredens wordt er natuurlijkweer vinyl gedraaid waarop de dansersvan Double U uit Elsloo naar hartelustuit hun tentdak konden gaan vandaagen is er natuurlijk de prijsuitreiking voorde mooiste oldtimer. De laatste uit Gentafkomstige band Slowclub The Luxe hierop het plein kennen we nog van vorigjaar toen ze als after partyband in caféCatch 22 optrad. Er is echter één verschil,de toevoeging The Luxe betekentdat er naast deze Elvis tribute band nogeen heuse groep met blazers komt opdraven. Het The Luxe extraatje was bijnavoor nop meegekomen want in hetbegin waren de blazers amper te horen,gelukkig werd dit later rechtgetrokken.Zangeres Nathalie“MysterieTrien” isgeboren voorhet podium endaarvan laat zedan ook géénvierkante centimeteronbenut.Een repertoirevan louter Elvisnummersvraagt ommoeilijkheden.Dodelijk is natuurlijkom Elvisexact te imiteren,dat doenze dan ook niet,bij hen blíjftElvis leuk enboeiend! Ditkomt vooraldoor Nathalie:een vrouw dieElvis covertligt natuurlijkniet voor dehand en zorgtvoor het verassendeeffect,tel daarbij ophaar tomelozeenergie enenthousiasmeen succes is verzekerd. Eigenlijk geheeloverbodig maar om het verhaaltjecompleet te maken een greep uit watwe voorgeschoteld kregen: HeartbreakHotel, Return To Sender, Baby I Don’tCare, King Creole, Money Honey, BurningFlame, Devil In Disguise, All ShookUp, In The Ghetto en uiteraard Viva LasVegas. De drummer blijkt net zo energiekals de zangeres want deze Belg gafeen meer dan toffe solo weg. Als toegiftwerd Hound Dog gespeeld, alleen danbloedjesnel.De meesten keren huiswaarts maar ‘savonds is er nog de al eerder vermeldeafter party. Organistor Cees Matthijsenzorgt dan altijd voor een verrassing.Deze keer is dat bluegrass muziek van deAmerikaanse band Oakhurst. Op het veelte kleine podium staan opgeteld: drums.staande bas, akoestisch gitaar, banjo en(volgens kenners) een mandoline. Nu isbluegrassniet echtmijn ding,door eenzangeresin ruste,moet ik bijeen mando l i n em e t e e naan hetG r i e k s ee i l a n dN i c o s i ad e n k e n .Ko r t o m ,ik weetvan bluegrassnetzo veelals Elvisover denieuwsteiPod. Allenummersd u r e nminstenstwee keerzo lang als een rock ‘n’ rollnummer met vaak twee mandolinesolo’serin verwerkt.De vaart wordt er goed ingehoudenen elk nummer klinktvrolijk door het geluid van demandoline en van de banjo.Enkele nummers die ik konnoteren: Sittin’ On The TopOf The World en BluegrassBreak. Leuk om deze muziekook eens te horen. Normaalgesproken ga ik niet speciaalnaar een bluegrass band kijkenmaar als ‘toegift’ op hetrock ‘n’ roll programma is ditmooi meegenomen en wordtje in de gelegenheid gesteldom eens in een andere keukente kijken. Of het spreekwoord“Verandering van spijs doeteten of “Wat de boer nietkent, dat eet ie niet” van toepassingis, hangt natuurlijkvan je smaak af.51

Brussel (B), 26 mei 2007verslag: Frantic FrankyBrussels Jazz MarathonIk hou niet van jazz. Tussen de 125gratis jazz (traditioneel en modern),blues, rock, funk, world en latinoconcerten die verspreid over drie dagenressorteerden onder de noemervan de 12de Brussels Jazz Marathon(eigenlijk een gigantische kroegentocht),waren er zegge en schrijvetwee die een belletje deden rinkelen: het Pat Nylon Swing Quartet enSqueeze Me. De namen zeggen uwellicht niets, maar Pat Nylon is eenpseudoniem van Patrick Ouchène enin Squeeze Me zat Renaud Patigny.Brussel mag dan wel de hoofdstadvan Europa zijn, mij viel vooral opdat classisistische voorgevels van luxehotelszij aan zij staan met pornoshops,zowat alle grote kruispuntenrichting centrum bezet waren doorstand by oproerpolitie (later hoordeik dat er voetbalrelletjes waren geweest)en de grote hoeveelhedenbedelaars, zwervers, dronken, gedrogeerde,krankzinnige, luidruchtige enbaldadige lowlifes die aangetrokkenworden door de neonlichten van hetnachtleven. Het is geen jungle outthere, het is een dierentuin.Het Pat Nylon Swing Quartet speeldein de lobby van het Marriott Hotel(een pint: 2,50 euro) en bestond uitPatrick Ouchène en Big Ben, allebeiRunnin’ Wild, aangevuld door gitaristChristophe Astolfi (eerder al inPatrick’s wereldmuziekproject AlgoMas), de jonge jazzpianist MatthieuVandenabeele, en een drummer eneen later op de avond komen meetoeterendesaxofonist, allebei conservatoriumstudentenwaarvan Patrickme enkel de voornaam wist temelden, respectievelijk Max en Urs.Geen spoor van de in het programmaboekjevermelde ex-Domino’s drummerMarco De Meersman of vioolspelerRenaud Crols die ik reeds zagbij Runnin’ Wild en de gecomebackteDomino’s. Gelukkig was de muziekminder boring dan deze inleiding, enwel een soort swingende boogie metde gypsy touch die opduikt in álleswat Patrick doet, aangevuld met delosse en luchtige jazzy feel van deboogie woogie piano en vooral deDjango Reinhardt-achtige gitaar. Hetgeheel leek wat improvisatorisch,maar dat spontane zijn we gewoonvan Patrick, en alle muzikanten haddengenoeg talent in huis om ermeeweg te raken en het publiek te overbluffen.De set kwam uit de typischeRunnin’ Wild hoek: een bluesje als SoGlad You’re Mine, veel ouderwetseswing als Dinah en Sweet Sue JustYou, wat croonerstuff. Zet hier hetstevige drumwerk van Koen Verbeekachter, en je hebt Runnin’ Wild deluxe.Interessant om Patrick op dezemanier bezig te zien, want het toontzijn invloeden.Boogie woogie, het vooroorlogse pianogetingeldat zijdelings zijn wegkruiste met rock ‘n’ roll, is een heel eigengenre met zijn eigen scene, concerten,festivals en artiesten, en deBelgische hopman van die scene is dein 1959 geboren Renaud Patigny diein het stampvolle Grand Café (colalight: 2,60 euro) moest optornen tegendomme mensen die zich een wegbaanden dwars door de muzikantenheen (drumcymbalen én de contrabassistvielen om) en nóg dommeremensen die luidkeels hun afkeuringlieten blijken toen hij een verhaalbegon te vertellen. Ik kende Patignyvan naam maar had deze magere Alvermanmet zijn geitensikje en gekkehoedje nog nooit live gezien. In 2002bracht hij een live-CD uit samen metCarl Sonny Leyland (ex-Big Sandy) enin de States, waar hij regelmatig tegast is op festivals (twee weken nadeze jazzmarathon staat ie op hetChicago Blues Festival), wordt ie beschouwdals een van de beste boogiewoogie pianisten van Europa. Daarbleek geen woord van gelogen, wantwat Patigny met zijn vaste kompanenJohn Valcke (contrabas) enBob Dartsch (drums, allebei heren opleeftijd) vertoonde op zijn aftandsepiano was van een ontzettend hoogniveau: eindeloze geraffineerdevariaties met een vingervlugheid diehet deed lijken alsof hij niet met tienmaar met twintig vingers speelde,in een volledig instrumentale set dievooral steunde op het werk van AlbertAmmons, wellicht omdat 2007de honderdste verjaardag van Ammons’geboorte is. Eind dit jaar haaltPatigny trouwens zangeres Lila Ammons,Albert’s kleindochter, naar hettweedaags boogie woogie festivaldat hij organiseert in Brussel. Titelsmoet ik u schuldig blijven (ik kan geeninstrumentals uit elkaar houden, watmij betreft hadden ze vanavond allemaalBoogie Woogie Stomp kunnenheten), ook al lagen Patigny’s partituren(die hij met kauwgum aan zijnpiano kleefde) vlak voor mijn neus.Al is de term transcriptie hier wellichtbeter op zijn plaats: Patigny schrijftzijn eigen partituren kwartnoot voorachtste noot zelf neer aan de handvan de 78 toerenplaten, voorwaareen nobel levenswerk. Als u de pianoeen warm hart toedraagt en RenaudPatigny nog niet kent, maak dan alsde gesmeerde bliksem kennis op88boogie.com52Amsterdam, 16 juni 2007D-DayVoor rock ‘n’ rollers blijft D-Day hét buitenevenementin Nederland waar menjaarlijks naar uitkijkt. Met tweeëntwintigjaargangen op de teller is het ookeen van de langst lopende festivals. Eenhele prestatie om het iedere keer maarweer geregeld te krijgen! De toegang is,en dat kan maar niet vaak genoeg gezegdworden, nog steeds gratis dus iedereenmet interesse voor de rock ‘n’ rollkan komen kijken en luisteren. Grootstevijand van een buitenevenement blijfthet weer en regenbuien dreigden deboel dit jaar flink in de war te schoppenverslag: Charlie Discountfoto’s: Peter Ruttenmaar in de loop van de middag bleefhet droog en kon je zelfs zonder jas toten met de laatste band buiten blijven endan is het toch al rond middernacht. Hetviel dus allemaal reuze mee. Bekendeingrediënten deze dag: kraampjes metfifties spullen, kleding, vinyl en CD’s,oldtimers, motoren en bikes, patatkraam,geïmproviseerde buitenbar ennatuurlijk de truck met oplegger als podium.Als buiten het programma is afgewerkthoef je nog niet naar huis wantbinnen gaat het feest nog door met talvan DJ’s. Nu ben ik dit jaar wel op tijdom het grootste deel van D-Day mee temaken maar D-Day verloopt voor mij altijdanders dan andere festivals. Ik komop deze dag veel bekenden tegen dieik lange tijd niet gezien heb en waar je

dan wat mee bijkletst, watspulletjes mee uitwisselt ofhun Amerikaanse techniekop twee of vier wielen bewondert.Op zich altijd leukom weer wat bij te pratenmaar de tijd vliegt danvoorbij en voor je het weetheb je de meeste bands gemist.Je hebt de bands welgehoord maar je hebt nietgeluisterd (dat zijn tweehéél verschillende dingen)zodat je thuis tot de conclusiekomt dat je eigenlijkalleen over een paar bandsiets zinnigs kan schrijvenwant uiteindelijk gaat het natuurlijk omde muziek. Gelukkig treedt de band dieik écht niet wil missen als laatste op: delegendarische Sonny Burgess & the Pacers,bekend van het al even legendarischeplatenlabel Sun. Van de zes bandsheb ik Annita & the Starbombers, RandyRich & The Poor Boys en de Three BadJacks om eerder genoemde reden nietecht bewust meegemaakt, te druk dusmet socializen...Van de Duitste bandCherry Casino & the Gamblers heb iknog wel het één en ander meegekregen.In mijn aantekeningenboekje staat: erggoed! Een band met een saxofoon vindik ook al gauw aantrekkelijker. Nummersdie ze gespeeld hebben kan ik zoéén twee, drie niet meer ophoesten.Met deze info over Cherry Casino zul jehet dan mee moeten doen. In ieder gevalzullen ze van mij een volgende keermeer aandacht krijgen. Voor wat de volgendeband betreft, Matchbox, moet ikhet ook doen met slechts een paar aantekeningen.Het aantal keren dat ik zegezien heb, kan ik al niet meer tellenen hun show vanavond is dan ook geenverrassing, hoewel volgens mij de GeneVincent hommage-act niet is opgevoerd.In ieder geval heeft Graham Fenton enzijn maten weer een goede, professioneleshow weggegeven. Het einde vanhun optreden liet zich raden: het lijfliedRockabilly Rebel werd door iedereen uitvolle borst meegezongen en na hun hitMidnight Dynamos zat het er op.Na Matchbox zorg ik dat ik vooraan hetpodium kom te staan want hoewel SonnyBurgess nog regelmatig optreedt, zieik hem vanavond voor het eerst live. Zoalsbekend, behoort Sonny Burgess tothet clubje rockers van het eerste uur vanhet legendarische Sun Label. Wat Sonnyin die beginperiode opnam was rauwe,ongepolijste muziek, rockabilly zoalsniemand het gehoord had en zoals niemandhet speelde. Toen Sam Philips zevoor het eerst hoorde, wist hij meteenhoe uniek hun sound was en wilde hijdirect een plaat met hen maken waarbijvolgens hem het gevoel van het nummerop de plaat belangrijker was daneen foutloze opname! Daarmee sloegSam de spijker op z’n kop en wie hetwerk van Sonny Burgess & the Pacerskent (en wie kent dat niet?) zal zich danook net als ik afvragen hoe dat dan hiervanavond gaat klinken. Het dilemma isduidelijk: een stel oude mannen op hetpodium die zichzelf gaan imiteren gaatnatuurlijk niet, hoe vitaal ze ook mogenzijn. Dan de ruwe ongepolijste sounddie ze zelf voortbrengen in combinatiemet de primitieve opnametechniekenvan destijds, hoe creëer je in godsnaamdie sfeer van hun platen hier op het podium?Als ze opkomen dan zie ik nogvitale mannen, zeker Sonny Burgessziet er voor zijn leeftijd nog goed uit. Inde loop der jaren zijn er nogal wat wisselingenin de band geweest dus water nog van de ‘original’ Pacers is overgeblevenzou ik niet kunnen vertellen,ik heb het ook nagelaten om me daarinte verdiepen, shame on me! Sonny opleadgitaar, de drums, basgitaar en elektrischepiano zijn ook bemand maar ikmis iemand voor de trompet of zou dezelater komen? Niet dus. Als er gestartwordt is het eigenlijkeen grote teleurstelling.Dat het niet klinkt zoalsde opnamen uit de jarenvijftig, daar had ik welop gerekend maar dit…zelfs de stem van Sonnyklinkt anders. Men speeltveel nummers van collegaSun-artiest Elvis enpas op het moment datje je gaat afvragen of heteigen werk ook nog aanbod komt, komen ze metonder andere Hole In MyBucket, Red Headed Womanen We Wanna Boogie.Het is Sonny Burgess,maar dan heel anders!Bij één lang nummer,ik weet niet meer welknummer dit was (of washet een medley?), liet dedrummer zien dat hij geblinddoektook nog eenflinke, foutloze solo kanweggeven. Héél spectaculairallemaal, maar ikvraag me wel af of opdie leeftijd het gezichtsvermogenmet of zonderblinddoek nog veel zouuitmaken. Nu even zondergekheid, het mag daneen teleurstelling zijn datje de typische sound mistdie Sonny Burgess en z’nPacers zo uniek maakte maar alsje die teleurstelling vergeet danwordt hier door een stel oudemannen op voortreffelijke wijzemodern klinkende, maar vooralook krachtige rock ‘n’ roll gebracht.Let wel: hier treedt géénoude rocker op die weer in despotlights wordt gezet met eengitaar voor de show rond zijnnek en waarbij de begeleiding,het échte werk dus, door eenband uit de huidige scene wordtgedaan. Nee, hier staat niet alleenSonny Burgess te zingen ende leadgitaar voor z’n rekeningte nemen, maar de héle band bestaatoude rotten van het vak die er nogeens tegenaan gaan. Want dat doenze zeker, daar kan menig ‘jonge’ bandnog een puntje aan zuigen! Hun laatstenummer is een extra lange uitvoeringvan Let It Roll waarbij Sonny nog niette moe is om hier flinke gitaarsolo’sweg te geven. Het zal je niet verbazendat mijn teleurstelling gaandeweg hunoptreden veranderde in acceptatie omdaarna over te gaan in bewondering enuiteindelijk eindigde in euforie! Dit hebik nog nooit gezien!Hierna is het feestje buiten over maarkan er binnen nog volop genoten wordenvan diverse DJ’s. Ik blijf ook noglang hangen vanwege de lekkere muziekdie gedraaid wordt en zodoende ishet al volop licht als ik terug naar huisrijd. Weer een gedenkwaardige D-Dayis voorbij.53

Geldrop, 23 juni 2007verslag: Frank Nelissen25 Jaar Ronnie Nightingale & the HaydocksTer gelegenheid van 25 jaar RonnieNightingale & The Haydocks werd erop 23 juni jl. een rock ‘n’ roll-avondgehouden in muziekkaffee De Kroegin Geldrop, waar naast Ronnie Nightingale& The Haydocks ook TheWildcats uit Nederland/ Duitsland enFoggy Mountain Rockers (Duitsland)optraden. Na een prima optreden vanThe Wildcats gaven Ronnie Nightingale& The Haydocks zich helemaal ineen twee uur durende set voor het ingrote getale opgekomen publiek, bestaandeuit binnen en buitenlandsefans (van zelfs ver uit Europa). Tijdenshun vooral up-tempo set passeerdenveel oude en nieuwe nummers de revue,wat onbekendere songs van hunsingles en elpee voor Mac Records,maar natuurlijk ook de gebruikelijketeddy boy rock ‘n’ roll van hun tweeCD’s, waardoor ze tegenwoordig nogbekender zijn en nog meer gewaardeerdworden. Op die manier werdde set een soort dwarsdoorsnede vanhun muzikale kunnen van de begintijdin 1982 tot het jubileumjaar 2007.Ontzettend leuk om die oude nummersook nog eens te horen met degebruikelijke herinneringen aan defancluboptredens in en rond Nijmegen.Wat een fantastisch feest washet dankzij de hierboven genoemdedrie leuke rock ‘n roll- bands en hetenthousiaste publiek die samen zorgdenvoor een geweldige ambiance!Op die manier was het dus het eenfeest voor iedereen, dus voor zowelde band(s) als het publiek. Naast livemuziek en van DJ Willie ‘The Kid’Storm was er nog meer te genieten,namelijk van unieke live beelden uit,dacht ik, de jaren ‘80 en ‘90 via eenzogenaamde slide-show. Op die livebeelden waren nog oude bandledenals Ton ‘Sledgehammer’ Telkamp enJames Abalain te zien. Deze twee sympathiekebandleden waren natuurlijkook door de band uitgenodigd. Zewaren allebei aanwezig en werdenapart genoemd. Ere wie ere toekomtnatuurlijk, want zij maken ook deel uitvan die illustere historie van de band.Ik heb zelf als fan en vriend van deband de historie en ontwikkeling vande band van heel nabij meegemaakt,zoals de tijden van hun eigen studioCheap Sound Recording Service ende overgang van een allround rock‘n’ roll-band uit de tijd van hun elpee(waarbij afwisselend met contrabasen basgitaar werd gespeeld en ookeen mix van rock ‘n’ roll en rockabillyte horen was) naar de huidige teddyboy rock ‘n’ roll sound (in de Engelsestijl met basgitaar). In welke periodeof stijl dan ook, ik ben altijd een grotefan geweest van hun energieke enenthousiaste optredens en dat geldt25 jaar na dato nog steeds zo. Dat deband nog steeds die power en drivevan de begintijd heeft vind ik na 25jaar een groot compliment waard. Debandleden razen namelijk nog steedsover het podium als in hun nog jongerejaren en de band kent in zangerRonnie en bassist Charles twee wildefrontmannen die de zaal in no timeop zijn kop kunnen zetten. Wie jarigis geeft een feestje en krijgt cadeautjes,zoals een fraaie spandoek vande fans om bij elk optreden achter deband op te kunnen hangen en op heteind van hun optreden van een buitenlandsefan nog een fraai presentje.De avond werd in stijl besloten doorde bekende collega sfeermakers enallround rock ‘n’ roll-formatie FogyyMountain Rockers uit Duitsland.Ter gelegenheid van 25 jaar RonnieNightingale & The Haydocks is er speciaalvoor de fans in eigen beheer eenecht collectors item uitgebracht, een1-track single genaamd 25 Years Ago.25 Years Ago is een eigen nummer eneen muzikaal klankbeeld van het welen wee van een rock ‘n’ roll-band 25jaar on the road met natuurlijk alle insen outs. Het is natuurlijk het perfectevisitekaartje van de band, zeer vetterock ‘n’ roll die bijna van de singleafspat met Jeroen in zijn onnavolgbarewilde gitaarstijl en de ‘broer’van Lyndon Needs met de bekendejajaja-kreten op de achtergrond (ikdacht dat Charles wel weer eens doorhet lint is gegaan). Inmiddels is dezesingle, misschien net als hun tweedeCD uitverkocht, maar anders zou jekunnen proberen de band te benaderenvia Charles Heyse op 024-3559948(na 19.00). Ik zou bijna zeggen: nog25 jaar erbij, want rock ‘n’ roll houdje jong en dat geld nog steeds vooralle bandleden en hun onafscheidelijkesteun en toeverlaat Dick. RonnieNightingale & The Haydocks, bedanktvoor 25 fantastische jaren, de zeerswingende muziek en de geweldigeoptredens. Ga zo door, naar de volgendejubilea!Amsterdam, 7 juli 2007 verslag: Emiel Maierfoto’s: Diana Hofmeijer en Jan KunkelerElvisdisco #10(...the guy withthe Elvis-looks...)de band heeftverlaten. Zijnplaatsvervangereen slaggitarist (wat Ramon wel was),maar meer een tweede lead-gitaristnaast zanger Rogier. Het heeft de bandmeer muzikaler gemaakt. Ik heb mijnmening over The Reno Brothers hier-Ik zeg het niet gauw, maar deze 10eElvisdisco gaat voor mij de boeken inals de beste en gezelligste. Helaas nietzozeer zo druk bezocht als voorgaandejaren. Dat lag natuurlijk aan het Sjockfestivalwat tegelijkertijd plaats vondin het Belgische Gierle en de nodigebezoekers afsnoepte van de Cruise Inn.Aan de andere kant gaf dat ook welweer meer lucht en ruimte op de dansvloer.En dat was een geluk want debands van de avond swingden de panuit!De openings-act van de avond warenThe Reno Brothers. De grote verrassingwas dat slaggitarist Rockin’ Ramon54is Rolf, die ook desnaren bespeelt bijThe Haystack Hightones.Ten tijde vande Elvisdisco zat hijpas zes weken bijde band, en dit wasvoor hem tegelijkertijdook het eersteoptreden met deband. En ik moetzeggen dat dezebezettingswisselingde band goedheeft gedaan. WantRolf is niet zozeer

door moeten bijstellen. Daar waar TheReno Brothers in mijn oren nogal harden ruig waren, zijn ze nu veel melodieuzergaan klinken. Vooral wanneerde lead-gitaristen elkaar ‘uitdagen’ ishet een waar notenfestival, en neigtde band naar countryrock. De band (dieéén set speelde) bracht een vrolijke mixvan Elvis en Reno Brothers-nummers. Zospeelde ze de speciaal ingestudeerde Elvis-nummers:U.S. Male, Big Boss Man,You Gave Me A Mountain (in een zelfgeschreven arrangement), PromisedLand, Burning Love en als toegift zelfsIf I Can Dream.Na een korte pauze was het om klokslagmiddernacht dan toch echt tijdvoor de hoofdact van de avond: onzeZuid-Engelse vrienden van Hullabaloo(oftewel The Keytones aangevuldmet een saxofonist). Het was voorhet eerst dat zij een complete Elvissetspeelden. Door hun drukke tourschemawas er maar weinig tijd geweestom nummers in te studeren. Ik geloofdat ze maar 1,5 dag de tijd gehad hebbenom het allemaal voor elkaar tebreien. Maar dan zie je ook wel hetprofessionalisme van de band. Ik denkdat niemand in het publiek het in degaten heeft gehad!Ze opende met Good Rockin’ Tonight,gevolgd door Such A Night. En als ikhet allemaal nog goed onthouden hebvolgden er daarna onder andere I GotA Woman, Lawdy Miss Clawdy, JustBecause, Return To Sender, Ain’t ThatLoving You Baby, Fools Fall In Love, ReaddyTeddy (een regelrechte copy vanElvis’ Ed Sullivan versie!). Het enigerustige nummer uit de set was YouDon’t Know Me. Het meest verrassendenummer vond ik de bluesversievan Anyplace Is Paradise. Het wasvolledig omgeturnd in een fifties stripteasenummer, en de meiden vooraanbij het podium lieten zich ook helemaalgaan: nog nooit zoveel draaiende heupenbij elkaar gezien…Het meest ontroerende nummer was(en iedereen zal het met me eens zijn),de acappella versie van Bridge OverTroubled Water. Een kippenvel momentomdat alle kelen open gingen. Dit nummerhad ik speciaal aangevraagd omdatik het jaren geleden al eens hoorde bijeen Keytones-optreden. Achteraf hoordeik van manager Monique dat ditnummer het favoriete nummer was vanJarrod’s overleden broer. Ietswat ik niet wist! Het moetvoor Jarrod confronterendzijn geweest om dit nummerte zingen maar hij deed hetmet overgave. Wat niet wegnam dat zijn vader – die deband vergezelde in Amsterdam– tijdens dit nummernaar buiten is gelopen... Tegenhet einde van de set verruildeJarrod zijn staande basvoor een elektrische basgitaar.Dit luidde het tijdperk vande sixties en seventies in. Deband vervolgde met Little Sisteren C’mon Everybody watde dansvloer deed schudden.De keeltjes van de bezoekersgingen open op The Wonder Of You.Tenslotte deelde de band de knock-outuit met Way Down en Burning Love. Iedereenwas het eens: we waren getuigegeweest van een memorabele Elvissetvan Hullabaloo. De duimen gingenomhoog! Er was slechts een kort intermezzovan de goed draaiende DJ toende band terugkwam voor hun tweede‘gewone’ Hullabaloo set. Een set die volstond met swing en jive (Just A Gigolo,My Blue Heaven). Wat verderop in deset werd het wat ruiger met een superstrakkeLonesome Train van JohnnyBurnette en Lucille van Little Richard alsafsluiter. De band kwam gelukkig terugvoor een toegift, maar na Twist AndShout viel ook voor hen het doek.Conclusie: Wie er niet bij was, heeft eengedenkwaardige avond gemist. En watjammer om te zien dat de gemiddeldeElvisfan zich niet laat verleiden omnaar Elvisdisco toe te komen. Het lijktwel alsof die alleen maar naar fanclubgerelateerdeevenementen gaan. Dat isiets waarop ik me ga bezinnen voor dekomende edities. Ik heb ideeën genoeg,alleen word de spoeling qua bands welsteeds dunner. Je wilt toch steeds weeriets nieuws aanbieden, maar waar vindje nog een band die het Elvis-repertoireeer aan doet en koestert? Om met eenElvis-nummer te spreken: “Make MeKnow It!”, maar kom alsjeblieft nietmet een imitator aan zetten, want danheb je de filosofie van de Elvisdisco nietbegrepen.55

Gierle (B), 7 en 8 juli 2007verslag: Frantic FrankySjockfoto’s: Peter RuttenIn de stille Kempen ligt een vreedzaamdorpje waar één weekend perjaar de koeien van het veld wordengejaagd om plaats te maken vooreen kudde rockers ten behoeve vanSjock, dat merkwaardige festival dateen hoofdpodium in openlucht metlawaaierige rockbands combineertmet een rockabilly tent. Even merkwaardig:zaterdag begint Sjock inde vooravond, des zondags gaat debeuk er al in vanaf het ontieglijkvroege uur van 12h30. Historischzo gegroeid, naar het schijnt. Of isde kerk dan uit? Een normaal menszou zaterdag vroeg beginnen enzondag afbouwen. Maar misschienis er beterschap: er gaan stemmenop om volgend jaar de zaterdag exclusiefte reserveren voor rockabilly.Proberen, zou ik zeggen, en kijkenwelke invloed dat heeft op het bezoekersaantal.De eer om het festival te openen(lees: de moeilijke openingspositie)ging dit jaar naar de Brugse BigBayou Bandits. Cajun rock ‘n’ roll inBelgië, kan dat? Jazeker: Brugge ishet Venetië van het noorden, duswater hebben ze er in overvloed.Contrabas, trekzak en afwisselendleadgitaar en dobro, meer hebbende Bandits niet nodig om eenfeestje op gang te trekken, en zebrachten de sfeer er meteen inmet een resem onbekende covers(tenzij u weet van wie Lache PasLa Patate, Je Suis Content D’êtreCajun, Skip To My Lou en Convict56Two Step zijn) en één eigennummer, Paddle On The Bayou.Beginnende bands uit eigenland die we steeds beterzien worden, zo hebben weze graag.Tijd voor de eerste buitenlanders,Truly Lover Trio uitHollywood, gelijk een groepmet een apart geluid, early60’s rock ‘n’ roll met elektrischebas beïnvloed doorband als The Bobby FullerFour. Het timbre van destem van zanger-gitaristMarcel Riesco heeft watweg van de jonge RoyOrbison, dus het wektegeen verbazing dat MeanLittle Mama en Dominoin deset stonden.Specialegastewas DawnS h i p l e y ,niet verwonderlijk,want alsik me nietvergis zijnShipley enRiesco gehuwd.Ded r u m m e rwas trouwensTonyDe Herreravan The Vaqu e t o n e sen Shipley’seigen SharpShooters, en ook Riescospeelt wel eens gitaar bij The SharpShooters. Met Shipley erbij switchtede muziek naar rockabilly (SentimentalFool, haar eigen Bear WithMe Baby), al zong Shipley zelf nietecht veel beter dan op haar CD’s.Sjock is er altijd als de kippen bijom de beste nieuwe Belgische groepeneen duwtje in de rug te geven,en dus mochten The Baboons nietontbreken. Hun stomende set gingerin als koek en zette de toon voordeze editie: alle Belgische bands dedenhet erg goed dit jaar. Waaromwas me niet helemaal duidelijk.Ze hebben kwaliteit in huis, zeker,maar konden evenzeer rekenen opde onvoorwaardelijke steun vanhun schare fans. Ligt het aan deherkenning, in tegenstelling toteen groepje uit pakweg Spanjewaarvan het merendeel van defestivalgangers nog nooit heeftgehoord? Of het groeiende besefin binnen- én buitenland dat er inhet kielzog van The Seatsniffersnóg goeie rock ‘n’ roll wordt gefabriceerdin eigen land? Laat ikme er het hoofd niet over breken:alle Belgische bands kunnen enkelbeter worden van deze aandacht.Voor rockabilly oud en fijn moet jebij The Mad Men zijn, zo luidt eenKroatische woordspreuk, maar opmij maakten ze vanavond een matteindruk. Ze haalden alle showtrucsuit de kast, gingen op de knieën,balanceerden met de contrabasen hebben zonder enige twijfelheel wat in huis, alleen kwam dathic et nunc niet uit de verf, en daar

kon geen Mean Little Mama, MoveOn Down The Line, All Night Long,Whistle Bait, Till The Law Says Stop,Bop Sweet Suzie of Rhythm AndSin iets aan verhelpen. BooHoo...Afsluiter vanavondom 2 uur des nachtswas de band waarnaarik het meestuitkeek wegens bezittervan twee schitterendeCD’s van henmaar nog nooit meteigen ogen gezien:Ray Collins Hot Clubuit Duitsland. Bovendienheb ik enkel positievecommentaargehoord over hunlive shows, behalvedan van die ene kritikasterdie meendedat hun prestatiesnogal schommelennaargelang het aantalmuzikanten dat zemeebrengen. Nu ja, alshet aantal muzikanteneen graadmeter is, dan kwam hetwel snor, want RCHC beklom hetpodium met maar liefst acht man:drums, contrabas, piano, gitaar,sax, baritonsax en trombone (waaris hun trompet gebleven?),allemaal strak in maatpaken stropdas (en even belangrijk:allemaal kuiven,niemand met een verdokenpaardenstaart of zo. Nietdat het een must is, maarhet zegt veel over hun toewijding.Of over Ray Collins’strenge hand), onder dedeskundige leiding vanCollins die beurtelings nog eenextra gitaar of sax ter hand nam.Eindelijk tijd voor muziek! Mijnverwachting was hooggespannen,maar werd nietteleurgesteld: ditswingde, dit jivede,dit groove-de,dit rockte en rolldevan start tot finishin een gevarieerdeshow die werkelijkeen show was, ergvisueel uitgevoerdmet bijzonder veelshowmanship ensaxofonist Pukyin de hoofdrol.Of wanneer hebtu nog eens eensaxofonist op deboxen zien klimmen?Was ditGierle 2007 ofChicago 1947?Ook RCHC hadeen zangeresbij als specialguest, Little Louuit Parijs, die duetteerde op ComeOn Over To My House Baby Ain’tNobody Home But Me. Wat mijn betreftwas RCHC het hoogtepunt vanSjock 2007 en hadden de heren nogenkele uren mogen doorgaan.Helaas: 3 uur was de curfew, enomdat ze tot exact 3 uur speeldenkregen ze geen toelatingvoor een bisnummer, alle Barefootinsen Honk My Horns nogaan toe.En de volgende ochtend stondenwij na een deugddoendenachtrust, een verfrissende douche,een hoogstnoodzakelijkescheerbeurt en een copieus vezelrijkontbijt om 12h30 al weermonter paraat op de eerste rij.Not! Of ten dele waar: we stondener, de rest was achterwegegebleven. Ik heb niemand zienachteruitdeinzen, dus zo hardzullen we niet gestonken hebben.Maar terzake, naar LawenStark & The Slide Boppers, die erom 12h30 opvallend vrolijk, monter,wakker en nuchter bijliepen. Ookvoor hen gold de wet der Belgischebands: puike prestatie, goeie respons;was het festivalterreinvijf minuten voor zeopmoesten nog leeg, drakwam het publiek uit allehoeken en gaten gekropenom te genieten van40 minuten top white rocken Sun-rockabilly. Wat ikme herinner: My Big FatBaby, We Wanna Boogie,Tomorrow Night, PleaseDon’t Leave Me, Sea OfHeartbreak, San FranciscoBay. Ik val in herhaling:Stark heeft de looks,de presence, de stem, demoves en de kleren: neemeen zwart-wit foto en diekan zo in een Bear Family-CD boekje. Was dit Gierle2007 of Memphis 1957?Al & The Black Cats (USA) betradenhet podium zonder Al maar stondenerop toch als Al & The Black Cats aangekondigdte worden. Ik had ze nognooit gezien, ondanks hun drukketoerschema: volgens mij léven dezejongens in hun busje. Een oranjebusje dat in België gebruikt wordtbij wegenwerken, inclusief zwaailicht,handig in de file. Continu onderweg,jong en onbezonnen denkje dan, maar gelijk hebben ze. Iederetiener zou in een band moeten spelen(liefst rockabilly, dat spreekt),want ‘t is een unieke ervaring. Jekomt op plekken waar je andersnooit zou komen en je leert massa’smensen kennen. Gaan werken voorde kost kan je altijd nog. Ik was gewaarschuwddat Al & The Black Cats57

tegenwoordig een pak harder gaan,en dat was het minste wat je kanzeggen: dit was uitermate stevige‘billy met een flinke scheut psychoen zelfs een aantal punksongs.Maar wat een energie! Als een bandopkomt en als een gek begint rondte springen verwachtje dat zena eennummerof drie,vier watgas terugne m e n ,maar neehoor: ditwas 45 minutennonstop actiezonder zelfsmaar hun colbertjasjerespectievelijklederen vestuit te doen, zijhet gebrachtmet meer enthousiasmeeninzet dan techniek.Overigensde eerste keerdat ik een rechtopstaandedrummerzie spelenterwijl hij de gita- rist in zijnnek torst! Een band die luidens dereacties die ik sprokkelde toch flinkwat indruk maakte.Ook de volgende band bevond zichaan de moderne kant van het rock‘n’ roll spectrum, en daar schrokkenheel wat mensen van. De SpaanseNu-Niles stonden nog geen 10 jaargeleden immers bekend als een vande betere authentic rockabilly bands.Ondertussen zijn ze - overduidelijkvoor wie hun recentste CD’s DestinationNow en You Didn’t ComeTo My Funeral kent - veranderd ineen groep die hedendaagse muziekbrengt. Op zich niks mis mee (men-58sen evolueren, of je dat leuk vindtof niet), maar daarom hoef ik hetnog niet goed te vinden. Een stukof vijf goeie songs gehoord, de restwas rock met een contrabas. En wieleden van rhythm and blues bandThe Lazy Jumpers meende te herkennenhad gelijk: ditzelfde trio onderleiding van Mario Cobo had devorige dag inderdaad inEngeland opgetredenals The Lazy Jumpers!Nee, voor het authentiekewerk moest je bijde volgende band zijn:na The Mad Men hadSjock met Spo-Dee-O-Dee (Duitsland) opnieuween grote naamnaar Gierle gehaald. Ennet zoals The Mad Menspeelde Spo-Dee-O-Deeeen prima set met alleserop en eraan, maarslaagden ze er niet inhet vuur aan de lont testeken. Had misschienmet die herkenningte maken waar ik hetdaarstraks al overhad. Ike Stoyewas er niet bij,maar ze warenzo slim geweestRandy Rich meete brengen opleadgitaar. Hadik het geweten,dan had ikook zijn CD’ster handtekeningmeegebracht. Randymocht uiteraard enkeleliedjes de leadzang opzich nemen, en zongverdorie beter dan deeigenlijke zanger AndyWarner! Tipvoor volgend jaar: boek Randy metzijn eigen Poor Boys. Hopende datwe dan niet dezelfde groep als vandaagzien onder een andere naam,hahaha.Paniek te Sjock: Portugese divaRuby Ann zat in Duitsland vast in defile (zeker geen zwaailicht op haarbusje) en kon onmogelijk op tijd arriveren.Tja, wat doe jedan als je geen DJ hebt(niet nodig aangeziende bands in de tent enbuiten elkaar naadloosopvolgen) en de bandná Ruby Ann, Los FabulousFrankies, nogniet voltallig aanwezigis? Improviseren, metbehulp van de gitarist,contrabassist en drummervan de Frankies,samen Moonshine Reunion.Wan, Clark en Jorisstelden hun instrumentenop die ze tochnodig hadden voorlater en schudden totaalonvoorbereid eenuitstekende rockabillyset uit de mouw, hogelijkgeapprecieerd doorhet publiek. Een sympathiekegeste, wantvoor zover ik weet zijnze er geeneens voor betaald!Waarna het tijdwas voor mijn eigenband, maar aangezieneigen lof stinkt, ga ikmezelf niet bespreken.Dat laat ik liever over aan een ander,in casu Jantje Bluecap. Toegegeven,een fan, maar ik ben toch benieuwdwat hij er van vond....vervolg Sjock door Jantje Bluecap…Lang heb ik moeten wachten maardaar waren ze dan weerThe Fabulous Frankiesin hun origineleen hun beste bezetting.En vlak voordatdeze superband begon,werd deze bandzeer bescheiden doorFranky zelf aangekondigdals gewoon “debeste band van de wereld”.En dat was danook te merken want huneigen fans waren metgrote getallen vooraanbij het podium gekomenom niets van deze Tequilaband te missen. Ze speeldeeen repertoire dat intussenzo herkenbaar is gewordendat het net eigen nummerslijken. Daartussen mochtennatuurlijk Speedy Gonzalesvan Pat The Cat en I Ain’t GotNo Home van The Frogmanniet ontbreken, beiden ge-

zongen door Frankie DelRio die al 25 jaar niet naarde kapper was geweest.Maar ook andere bekendenummers kwamen ineen hoog tempo voorbij.Nummers die nogalvan elkaar verschillendzijn. Van stevige rockabillytot nummersmet veel samenzang,van nummers metveel humor tot Latinorock ‘n’ roll,van gitaarsurf tot,noem maar op ende Frankies spelen hetwel. Maar de Frankies zijn natuurlijkniet alleen om naar te luisterenmaar ook om te zien. Zo waren erook vier knappe meiden in schaarsgekledekostuums, maarmet veel tattoes regelmatigop het podium te bewonderen. Erwas weer een limbodans contest ennatuurlijk veel Tequila met confetti.Kortom: er was weer feest!Toch is er me één ding bijgeblevenen dat is eigenlijk iets wat niet hadmoeten gebeuren. Helemaal op heteinde, bij de toegift sprongen FranticFranky en Frankie Del Rio hetpubliek in. En Dell Rio weegt tegenwoordigwel 100 kilo, dus je begrijptwel het verpletterende effect datdat kan hebben. Toen deze terug ophet podium wilde werd hij door eenwat enthousiaste en aangeschotenfan tegengehouden waardoorDell Rio zijn zelf beheersing verloorwaar weinig reden voor was en zelfseen gevecht voor aanging. Jammer,Koen (wat zijn echte naam is), ikvind je altijd zo’n geweldige showmanen kijk altijd vol bewonderingnaar je optredens maar dit had jeniet mogen doen. De Frankieszijn een show- enf e e s t -b a n d ,die Tequilametw a t e r p i -stolen hetpubliek inspuit.(ookal doenze dat welvoorzichtig,toch komtdeze bijtendeTequila weleens in deogen van hetpubliek). Danspuiten ze confettihet publiek59

keer lollig, maar wordt na verloopvan tijd bijzonder vervelend als dekwaliteit van het optreden eronderbegint te lijden. Toen Koen na eenduik in het publiek opnieuw hetpodium beklom vond dit individuhet nodig van de gelegenheid misbruikte maken om hem een mouwvan het hemd te scheuren. Het isreeds gebeurd dat de kleren onsvan het lijf werden gerukt, meestaldoor mooie meisjes, maar nooituit vandalisme en vernielzucht.Dus besloot Koen deze persoonduidelijk te maken dat zijn gedragde regels van het fatsoenoverschreed. Tot een vechtpartijis het daarbij niet gekomen.Door de koelbloedigheid en tegenwoordigheidvan geest vanin zodatde sfeerer echt inkomtenper slot vanr e k e n i n gspringt erook nogeens een100 kilow e g e n d ezanger ophet publiek.Alsje zo metje publieko m g a a t ,en begrijpme goed,ik vind heta l l e m a a lgeweldig,dan mag je zelf niet je zelfbeheersingverliezen als er iets gebeurdwat je zelf niet zo fijn vind. Door ditvoorgeval kreeg een goed optredenvan de Frankies toch een nare nasmaaken dat is wel erg jammer.vervolg Sjock door Frantic Franky…Hey Jan, fijn dat je het zo leuk vond!Bedankt voor de lovende woorden,en bedankt voor de voorraad confetti!Daarmee kunnen we weereen paar jaar voort!Toch een korte reactie op wat jijKoen’s ‘gevecht’ noemt. Ik zou hethoogstens bestempelen als een incidentdat slechts enkele secondenduurde en door de meeste aanwezigenniet eens werd opgemerkt.Jij zag het natuurlijk wel, want alstrouwe fan stond je vooraan. Tochmaak ik me sterk dat je niet gezienhebt wat er aan voorafging. Kijk,als wij een koekje van eigen deegkrijgen en ons publiek ons bekogelt60met confetti, tequila en bier, vindenwij dat helemaal niet erg. Als wedaar niet tegen konden, zouden LosFabulous Frankies al lang niet meeroptreden. Dat onze sombrero’s vanons hoofd worden getrokken eneen rondedans beginnen door dezaal en beschadigd of helemaal nietmeer terugkomen, is ondertusseneen beroepsrisico geworden. Datonze podiumversiering wordt gejat,ach, volgende keer kopen we welnieuw spul. Minder aangenaam isdat er bij concerten (en heus nietalleen bij onze concerten) te vaakmensen zijn die menen dat in deprijs van een toegangskaartje hetrecht is inbegrepen het optredente verstoren en de band lastig tevallen. Tijdens onze set was er éénpersoon die zichzelf (en enkel zichzelf)de hele tijd amuseerde met hetwegtrekken van de microstatieven,het trekken aan onze broekspijpen,en het trekken aan de ketting aanmijn portemonnee. Zoiets is éénzowel Koen als enkele aanwezigenvooraan tussen het publiek die depotentieel gevaarlijke situatie correcthadden ingeschat. Ik heb allesmet eigen ogen zien gebeuren envond het niet nodig te reageren,in te grijpen of zelfs maar een opmerkingte maken, aangezien desituatie de hele tijd volledig ondercontrole bleef.Het is niet mijn gewoonte te reagerenop wat over de Frankies geschrevenwordt, ik wil hier enkel de juiste contextvan het gebeurde schetsen om eenverkeerde voorstelling van de feiten tevermijden voor wie er niet bij was en ditverslag leest...Rest mij nog te vermelden dat Ruby Annarriveerde tijdens de set van Los FabulousFrankies, helaas te laat om nog tekunnen optreden: einduur is einduur,zelfs op Sjock. Ook hier was een oplossingsnel gevonden: Ruby Ann trad náSjock op in Tiki’s, tot vreugde van defans. Afterparty! Afterparty! Afterparty!En Franky dronken af…

Gemert, 27 juli 2007verslag: Frantic Frankyfoto’s: Lucy Schuurmans1st Car & Rockabilly RoundupKijk, dit is nu het soort initiatief waarwij 100 % achter staan: een weekendjerock ‘n’ roll annex autotreffenin eigen land. En niet zomaar omdathet rock ‘n’ roll is, maar omdathet wordt georganiseerd vanuit hethart, niet voor het geld. John enLucy, al járen bekende gezichten inonze scene (ze gaan dan ook overálnaartoe, zie hun regelmatige fotobijdragenin dit blad), organiseerdendit evenement uit liefde voor demuziek en om een alternatief te biedenvoor het wegvallen van de Car& Rockabilly Rumble Landgraaf. Hetprincipe was eenvoudig: een groteweide om je tent op te stellen,een grote tent voor de optredens(9 bands uit Nederland en België),rock ‘n’ roll kraampjes, een kuivenkapper,en dan maar hopen op voldoendeinteresse, ook al omdat zegeen cent verdienden op de dranken dus volledig moesten draaien opsponsoring en de inkom. Een uitdaging,zeker omdat er zaterdag evenverderop in Eindhoven een gratisrock ‘n’ roll-festival plaatsvond. Eenimpressie van de vrijdagavond, toener al aardig wat volk was, zij het zekerniet de grote toeloop.De groep die later zal kunnen zeggendat ze de allereerste bandop de allereerste Car & RockabillyRoundup was, waren Three FarmerBoys uit Fryslân om 20h30. Geenmakkelijke opgave, want op datuur is iedereen nog aan het binnenkomen,uitpakken, tentje opstellenen socializen. Ronnie, Peter enSierk lieten het niet aan hun hartkomen en brachten een coole setkort afgemeten rurale rockabillyzonder drums waarin heel wat favorietenlangskwamen: Blue JeansJeans And A Boy’s Shirt, Rockin’ Rollin’Stone, Get Rhythm, I Was ThereWhen It Happened, Sneaky Pete,Long Gone Daddy (Pat Cupp), TrueBlue (Frankie Miller), Boppin’ Bonnie.Let ook op hun bij momentendriestemmige zang. Buitenbeentjenaar het einde toe was bluesbopperShake Your Hips. Goeie band, goeieopener. Ronnie was zondag nogsteeds aan het feesten…Next up: The Buckshots uit TikitownGierle. Het was alweer veel te langgeleden dat ik ze nog zag en zeleken me heden een pak twangier.Klonken ze vroeger 50’s hillbilly, nuklonken ze 60’s country. Maakt nietuit, zolang ze Johnny Cash, JohnnyHorton, Jack & Johnny, Jimmy& Johnny en nog een pak andereJohnny’s coveren, met opnieuw veelaandacht voor de stemmen. Eenlosse greep: Love Bug, The Race IsOn, White Lightning, Play The MusicLouder, Hot Rod Lincoln, TennesseeBorder, tot mijn genoegen opnieuwTrue Blue, Stand Up Sit Down ShutYour Mouth, Watch Dog. Daarnaastzijn The Buckshots de enige banddie Carl Perkins’ State of Confusionuit 1969 kunnen laten klinken als1959.Afsluiter was Junior Marvel & CatRhythm oftewel de Nederlandsedeken van de authentieke rockabillybegeleid door (ex-)Mad Fred’sManiacs, een combinatie die nietfout kan. Muzikaal vuurwerk volHi-Fly Bop was gegarandeerd metde songs die we graag van JuniorMarvel horen: Bop ‘56, Looking ForA Woman, Hold Me Hug Me, LiesLies Lies, Go Man Go, Sneaky Pete.Solide band, podiumpresence, talenten stijl.DJ Harry van de Westerlo mochtnog plaatjes draaien tot 1 uur,waarna het tijd werd om onze tentop te zoeken voor een onrustigenacht met te weinig slaap wegenste veel regen. Zachtjes tikt de regentegen ‘t vensterraam, maar opeen tentzeil klettert en ratelt ie alseen mitrailleur. Sommigen warenslimmer geweest dan uw dienaaren hadden een hotelletje geboekt.Hoe op John en Lucy’s site een linkkwam naar een hotel in Polen bleefeen raadsel. Mijn warrige gedachtendwaalden af naar El Cheapo dievanuit België was komen gekardmet een ‘41 Chevy zonder zijruitenof ruitenwissers...Tijd voor ontbijt, tot plots dehemelsluizen dichtgingen, de luchtopentrok, en de zon haar goudenstralen richtte op een respectvol uiteenwijkendemensenzee. Een enkelingwiste een zweetdruppel. Alleogen waren gericht op één man.Boppin’ Around sterredacteur CharlieDiscount reed het terrein op inzijn Chevy Two-Ten Four Door HardtopSport Sedan ‘57…Gemert, 28 juli 2007vervolg...Hoera, we hebben er weer een evenementbij: de Roundup in het BrabantseGemert. Voor vijfentwintig eurode man kan er heel het weekend ophet buitenterrein van de Kokshoevegerockt en gerollt worden: driebands op vrijdag, vier op zaterdagen twee bands op zondag waarbijde DJ’s de gaten opvullen. Wietussendoor nog wil slapen, kon deverslag: Charlie Discountfoto’s: Lucy Schuurmans1st Car & Rockabilly Rounduptent of caravan meenemen. Volgensde organisatoren is de Roundup deopvolger van het inmiddels gestopteevenement te Landgraaf. Dit wasook een meerdaags festival waargekampeerd kon worden. De vrijdaglaat ik voor wat die is en mis ik dusde Three Farmer Boys, Backshot enJunior Marvel samen met Catslappin’Crissy maar met nog zes anderebands in twee dagen te gaan, moetik het weekend toch ook goed doorkunnen komen. Het enige dat ik vanGemert weet is… dat er een rock ‘n’roll evenement wordt gehouden,dus heb ik de ouderwetse kaart ermaar eens bijgehaald om te zien hoeer gereden moet worden. De Kokshoeveligt op het platteland, buitenGemert. Hoewel het aan een doorgaandeweg ligt, is het voor mij tochnog even zoeken maar arriveer ikruim op tijd voordat de eerste bandvanmiddag optreedt. Nog wat tijdover dus om de boel eens te verkennen.Op een groot grasveld is er naasteen solide feesttent een handjevolkraampjes voor kooplustigen, eenmobiele snackbar, het noodzakelijke61

sanitair en genoeg ruimte voor hetparkeren van je vervoermiddel metde eventueel meegebrachte tent ofcaravan.Het trio The Rumba Kings bijt despits af maar niet voordat de inmiddelsveelgevraagd presentatorFrantic Franky ze heeft aangekondigd.Ik moet goed kijken want ervinden nogal wat wisselingen in deband plaats, alleen zanger/ drummer/contrabassist Mark Spreckleyherken ik direct want alle keren datik ze heb zien optreden, en dat zijner ondertussen al aardig wat, was hijaanwezig. Veel coverwerk zoals Rock‘n Roll Ruby of Brand New Cadillac.De basis is stevige rockabilly,maar laat je daardoorniet misleiden want doorhun onvoorspelbaarheid isieder optreden anders. Dieonvoorspelbaarheid maaktze in mijn ogen aantrekkelijkmaar de tijd zal lerenof dat het gevolg is van dewisselingen in de band ofdat het de band eigen is. Zespelen maar een uurtje enna de toegift neemt DJ Rudyhet over. Zijn smaak is mijnsmaak, dus zonder RhumbaKings vermaak ik me dusook opperbest. Hoewel hetvandaag op diverse plaatsenin het land nog flinkheeft geregend, is het hiergoed toeven, het zonnetjeprikt aangenaam en er komennog steeds mensennaar dit festival. De echteslimmeriken onder onswaren vanmiddag eerst nogeven naar de gratis R&Rmeetinggegaan in het centrumvan Eindhoven, slechtseen vijftiental rock ‘n’ rollnummers lang rijden uit jeautoradio hier vandaan. Zijdruppelen nu binnen, op62tijd voor de drie bands die vanavondnog optreden. Voor het zover is, doeik nog een rondje over het veld. Eris genoeg te zien, van een met alledenkbare luxe voorziene ‘57 Lincolnhardtop, dus inclusief begeerlijkeairco, tot een gestripte ‘40 jaren hotrod van de Belgische Scrapers CarClub. De eigenaar hiervan moet eenrasoptimist zijn want de gestriptehardtop mist niet alleen de zijramenmaar ook de ruitenwissers. Wat ikvernomen heb, zijn de voorruitenvanochtend met een speciaal goedjeingespoten waardoor regendruppelsniet blijven hangen. Bij harderegen moet er tijdens het rijden afen toe toch nog met een wisser inde hand over de ruit gewreven wordenen dan is het wel zo handig alsde zijruiten ontbreken. Echte motorrijdersof beter gezegd rijdsters treftmen hier ook aan: Caroline is er éénvan en ze is druk bezig om naast haareigenhandig gereanimeerde Harleyhaar tentje op te zetten. Voordat deoptredens weer beginnen ga ik nogwat eten. Het was de bedoeling datde band Catslappin’ Crissy hier vanavondhun (eerste) CD presentatiezou houden maar dat feestje moethelaas tot september uitgesteld worden.Rockabillybands met een vrouwelijkezangeres zijn er maar weinig,dat was vroeger ook al zo en het isdan ook niet zo verwonderlijk datzangeres Kristel de mosterd haalt bijJanis Martin: ik telde drie nummers:Bang Bang, William en My Boy Elvisdie we vanavond voorgeschoteldkregen. Een prima cover is ook GottaLot Of Rhythm van Patsy Cline.Ook wordt er druk gewerkt aan eigenmateriaal, het Bop Stop dat zevanavond ook spelen, laat zien datze heel wat in hun mars hebben. AlsFrantic Franky ze afkondigt, moet ernatuurlijk nog een toegift komen,het nummer Mercy van The CollinsKids leent zich goed voor een spetterendeind.Zo te zien wordt er aardig strak aanhet schema gehouden en hoeven weniet lang te wachten op The Barnstompers.Ik loop deze jongens vaakmis, laatste keer was dat in Turnhoutomdat ik veel buitenlandse bandswilde zien en tja… dan laat je al sneleen band van eigen bodem schieten.Voordat je het weetzijn er dan zomaarweer een paar jaarverstreken. Nu moetik ook zeggen datmijn voorkeur bijrockabilly ligt en TheBarnstompers meer inde country en western-hoekzitten dusals ik moet kiezen,delven zij bij mij vaakhet onderspit. Hoeonterecht dit eigenlijkis, blijkt vanavond.Het is net of ik ze ‘herontdek’.Je kent hetgevoel wel, het is netzo iets als je na jarenweer eens die LP vanLittle Richard opzeten realiseert hoegoed die nummerseigenlijk zijn. Zo’n ervaringheb ik nu ookmet The Barnstompers.Wat klinkt elknummer toch lekkerzoals Behave Be Quiet,I’m Tired en Whirlpoolen wat heeft dieKees toch een mooiedonkere stem. Geen

wonder dat enkele Duitse vrouwelijkefans er een fikse autotocht voorover hebben om hen hier te zien. Nade eerste toegift die ze opdragen aantwee van de organisatoren, John enLucy, volgt hun laatste nummer: IceCold Baby.Daarna is het wachten op de laatsteband van vanavond: Mischief! Alszij optreden, spelen ze gelijk huntroef uit: Justine klinkt het luid doorde feesttent. Met zo’n intro heb jegelijk ieders aandacht te pakken!Het nummer mag dan een coverzijn, zelf kunnen ze er ook wat van.Hun In Dreams is in mijn ogen ookzo’n ijzersterk nummer: een goedemelodie, de opgebouwde spanningdoor die paar simpele tikken vanRichards drumsticks en het lekkeregitaarwerk in de solo. Tegenover ditsoort hoogenergieke nummers staansmartlappen zoals From A Jack To AKing, want ook dat is Mischief!, eenband van uitersten! Uiteraard vraagtpresentator Frantic Franky aan heteind van de set of we nog meer willenhoren. Natuurlijk willen we datmaar het feest mag niet langer danklokslag één uur duren want danmoet er vreemd genoeg hier in demiddle of nowhere (we bevindenons letterlijk midden op het platteland)complete stilte in acht wordengenomen. Achteraf horen we dat ditmet vergunningen te maken heeft.Jammer, want ik kreeg juist nu zinom met één van de DJ’s eens flinkde zolen van m’nschoenen te boppen.Ik blijf tochnog anderhalf uurhangen om watbij te kletsen voordatik naar huisrijd, kamperen isnamelijk niets voormij en de nacht iste koud om lekkerbuiten te blijven.Onderweg naarhuis ben ik nogverrassend fit enluister ik naar mijnoude Motorolaautoradio. Plotseling wordt de ontvangstslechter en hoor ik nummersals Teenager In Love en Chapel OfLove er op de achtergrond doorheenklinken… ik probeer handmatig af testemmen, maar vreemd genoeg kanik de zender met rock ‘n’ roll niet vinden.Als ik de dag erop weer naar deRoundup ga moet ik via planken hetterrein op rijden. Het heeft namelijkflink geregend vannacht en een enkeleauto heeft men al met een tractoruit een ongewenste graspollenburn out moeten bevrijden. Het valtallemaal nog mee, in ieder geval isde organisatie goed voorbereid.Vanmiddag staan er twee bands ophet programma. Wie vrijdag en/ ofzaterdag is geweest heeft hiervooral de intree betaald, wie alleen vandaagde Roundup bezoekt, betaaltvijf euro. Ik parkeer mijn automobielen loop al snel Frantic Franky tegenhet lijf. Hij is vannacht hier geblevenen lost het mysterie van mijn autoradioop. Vannacht heeft men met eengroepje rockers na de optredens samengezeten en heeft Mischief! nogeens een staaltje van haar kunnenten gehore gegeven, alles accapellagezongen en niets werd afgeraffelddoor de drie heren, nee, er werd uiterstserieus gewerkt! Professionaliteitten top, verzekerde Franky mij,ondanks dat het een spontaan optredenvoor klein publiek was. Dezedrie zendelingen van de rock ‘n’ rollbrengen de boodschapgoed over! Het mysteriemet mijn autoradiois hiermee opgelost,het bewijst weer eensdat rock ‘n’ rollers opeenzelfde golflengtezitten.Intussen is het tijdgeworden voor heteerste optreden.Een nog jonge bandChannel Red met nogjonge leden mag onsgaan vermaken. Dittrio speelt rockabillyen dat doen ze methéél veel enthousiasme,vooral bij drummerErik is dit van zijngezicht af te lezen. Zijn gezwaai vanzijn slungelige armen heeft wel watweg van een orang-oetang. Hij trektzo wie zo de aandacht met z’n basedrumwant er zit een prachtig logovan de band op. Pas na het optredenhoor ik dat gitarist Michael grafischontwerper is, vandaar. Het meestedat gespeeld wordt zijn covers zoalsRonnie Dawsons’ Rockin’ In TheGraveyard en Mercy van The CollinKids. Alles prima uitgevoerd en naargelang de aard van het nummer,speelt Michael op semi-akoestischeof op elektrische gitaar. Met eigennummers is men ook bezig, we horenhet verdraaid goed klinkende Colt45. Dit instrumentale nummer is voormij een schot in de roos. Ze sluiten afmet de toegift Rock This Town. Meer,wat zeg ik, véél meer Stray Cats enBrian Setzer coverwerk krijgen webij de volgende band Dice Rebels tehoren. Ook meerdere Eddie Cochrannummers zitten in hun repertoire.Een cover van Carl Perkins kan ookniet uitblijven en men zoekt rustigervaarwater op met de evergreenMona Lisa. Met twee toegiften wordter afgesloten: Jeanie Jeanie Jeanieen speciaal voor de vrouw van dezanger die binnenkort een kleine verwacht:That’s All Right Mama. ZowelChannel Red als Dice Rebels leverenmuzikaal goed werk af. Opvallend bijbeide bands vind ik de zang: ze hebbenniet alleen een goede stem, zekerbij de laatste band is die ook zeerhelder en duidelijk. Hoevaak is dit niet anders?De basis is bij beidebands solide en metmeer onbekende coversof met eigen werk, moethet ze in ons verwenderock ‘n’ roll wereldje welgaan lukken.Voor de organisatie ishet nu opruimen geblazen,de boel evaluerenen plannen maken voorvolgend jaar want dat ervolgend jaar een tweedeRoundup komt, staat inieder geval al vast!63

BE THERE!© is de agenda van het R&R-magazine Boppin’ Around en wordt met zorg samengesteld. Echter, Boppin’ Around kan nooit aansprakelijk gesteld worden voor eventuele onjuistheden.Alle agendapunten zijn altijd onder voorbehoud! Boppin’ Around plaatst alle relevante informatie die zij ontvangt. (In beknopte vorm! Wil je meer kwijt, plaats dan een advertentie!) Tenzijanders vermeld, vindt het gebeuren in principe ’s avonds plaats. De beste manier om info in te winnen of te checken is om de organisatie van het evenement, of de zaal waar het plaatsvindt,te bereiken. Eventuele veranderingen (of toevoegingen) zijn ons wellicht bekend. Kijk daarvoor op onze internetsitewww.boppinaround.nlNote voor R&R bands en organisatoren: stuur of e-mail je agendapunten naar de hoofdredactie. Het telefonisch aanleveren van agendapunten heeft niet onze voorkeur. Dit in verband met degrotere kans op communicatiefoutjes. Vanwege tijdgebrek kunnen we niet naar de betref fende internetsites surfen voor data van optredens!SEPTEMBERza 15-9 € 8,- 20:00 Den Bosch, W2, Boschdijkstraat 100 (073-6123422 www. Pine Box Boys (USA), Satelliters, Biarritz Boys (Club Rockula)w2.nl)za 15-9 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Ragtime Wranglers + surprise actcom)za 15-9 22:00 Maarssen, Café Floris, Nassaustraat 68 Reno Brothersza 15-9 Almelo, Hokfeest Killer Bananazzza 15-9 18:30 Opwijk (B), Gemeentelijk Park, Processiestraat Arve Haalands Cajun Band (N), Swamp (NL), Blind Cajun Dateza 15-9 19:00 Antwerpen (B), Cajun Queen Restaurant, Grote Markt Big Bayou Banditsza 15-9 21:00 Gierle (B), Tiki’s, Singel 17 Rhumba Kingszaen15-9 en 16-9 Lommel (B), Maatheide (www.allamericanweekend.be) Hi-Tombs (NL), Hometown Gamblers, Clearwater (All American Weekend)zozo 16-9 15:00 Tilburg, Little Devil, Stationsstraat 27 (013-5452140 www.littledevil.nl)zo 16-9 16:00 Amsterdam, Cantine, Rietlandpark 373 (020-4194433) Lil’ Esther & the Tin Stars (3rd Rockabilly Art Exhibition)zo 16-9 18:00 Oelegem (B), Taverne De Linde, Kerkhoflei 2 Wieners (NL)zo 16-9 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. El Rio Triocom)zo 16-9 14:00 Hoeilaart (B), Jeugdhuis Phobos Slick Beavers (Nerorock Festival)zo 16-9 20:00 Arendonk (B), Café ‘t Stekske Clark & the Aceszo 16-9 20:00 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Pine Box Boys (USA)zo 16-9 Moerkerke-Sint Rita (B), Little Saloon (www.freeridersmc.be) Big Bayou Banditswo 19-9 Lier (B), Jeugdcentrum Moevement, Aarschotsesteenweg 1 Seatsniffersdo 20-9 € 30/60,-20:00 Eindhoven, Frits Philips Muziekcentrum, Heuvel Galerie 140(00-32-14314440 www.elvis-2007.com)do 20-9 21:00 Amsterdam, Paradiso, Weteringschans 6-8 (www.paradiso.nl) Hackensaw Boys (USA)do 20-9 22:00 Hengelo, Café De Cactus, Pastoriestraat 37 (074-2426259 Trash Hombreswww.cafedecactus.nl)vr 21-9 21:00 Heerenveen, Café Stocks Eightball Boppersvr 21-9 € 5,- 21:30 Tilburg, 013 (Batcave), Veemarktstraat Alkali Flats (USA)vr 21-9 23:00 Amsterdam, Maloe Melo, Lijnbaansgracht 163 (www. A Band Named Cashmaloemelo.com)vr 21-9 Merksem (B), Zaal Bart, Bartholomeusstraat 9a (www. Fabulous 40’s Orchestraradiomodern.be)vr 21-9 Heule (B), JC Den Ast Big Bayou Banditsza 22-9 € 12,50 14:00 Westerhaar, Terrein Sibculoseweg 5 (06-25366266 www.vvk/ € americanevents.nl)17,50zaalBrent Amaker & the Rodeo (USA) A Band Named Cash en meer (Johnny CashMemorial)TCB Band (USA) feat. James Burton, Glen D. Hardin, Jerry Scheff, Ronnie Tut,Terry Mike JeffreyShadows Tribute Band, Sparks, Flying Arrows, JPR Strinxband, Yeah Baby, 57Fairlane, Ed & the Fretman, Not Fade Away, Shannah, Vagrants (AUS) (BenefietMusic Festival Kika)za 22-9 15:00 Sliedrecht, Elektra, Stationsstraat 4 Reno Brothersza 22-9 20:00 Tilburg, Kaffee Lambiek, Wilhelminapark 66 (013-5364351 Boppin’ Rhyhtm Boozerswww.kaffeelambiek.nl)za 22-9 Axel, MVC Rattlesnakes, Sportlaan 9a (http://kingpin.skynetblogs.be)Lucky Devils (F), Dunlop Devils (B), El Rio Trio en meer (Rock ‘n’ Roll Earthquake)za 22-9 € 15,- 12:00 Wilrijk (B), Skipiste Aspen (www.flamesfestival.be) Milwaukee Wildmen (NL), Moonshine Reunion, Tuxedo Weasels en meer(speedrock)za 22-9 18:00 Binkom (B), Tiensesteenweg 61 Baboons en meer (Bluesfestival)za 22-9 21:00 Gierle (B), Tiki’s, Singel 17 Alkali Flats (USA)za 22-9 22:00 Geel (B), Het Podium, Markt 79 Catslappin’ Chrissyza 22-9 22:00 Waregem (B), Bobsled, Olmstraat 25-29 Sin Alleyza 22-9 Lodelinsart (B), Place Du Gros-Fayt 1 Lunar Tiki’s en meer (Rocksten-Panse 60’s Festival)zo 23-9 € 7,50 14:00 Oss, Café-zaal De Jong Lennerockers (D)zo 23-9 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Trenchcoatcom)zo 23-9 20:00 Veldhoven, Lava Lounge Bang Bang Bazookado 27-9 21:30 Eindhoven, Café Wilhelmina Mary Jean McCall (USA), Mississippi Delta Brothersvr 28-9 € 5,- 21:30 Tilburg, 013 (Batcave), Veemarktstraat Thee Andrews Surfers (B)vr 28-9 Haarlem, Patronaat T-99 (garagefestival)vrt/mzo6428-9 t/m30-9Kewstoke-Weston Super Mare-North Somerset (GB), SandBay Holiday Village, Beach RoadBig Bad Shakin’ (D), Lennerockers (D), Darrel Higham & the Enforcers, WildBob Burgos, Firebirds, Flying Saucers, Matchbox, Starcats, Something Else,Bernie Woods & the Forest Fires, The Lady & the Sax, T. Jay & the BellevueBombers, Muskrats, Revolutionaires, Lee Scott’s Jive Mob, Keep It Cash enmeer (Eddie Cochran Festival)

vrt/mzo28-9 t/m30-9Dusseldorf-Heerdt (D), Carizzo Springs Ranch, Freizeitpark,Aldekerkstrasse 17 (www.hillbilly-events.de)Barnstompers (NL), Lost Hound (NL), Charlie Thompson (GB), Randy Rich &the Poor Boys (D)za 29-9 19:30 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www. Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)newland.nl)za 29-9 € 12,50 20:00 De Rijp, Hotel De Rijpereilanden (075-6426274 www. Surphonics, Cat Yanks, Torello’s Jive Bugs + meer w.o. standsvvk/ €15,-zaalsrrmanagement.nl)za 29-9 20:30 Reeuwijk, Zalencentrum De Brug (06-53146263) Shakin’ Arrows (Back To The Golden Years)za 29-9 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Smooth & the Bully Boys (B), Spo-Dee-O-Dee (D)com)za 29-9 21:00 Dongen, Zaal De Viersprong, Kanaalstraat 1 (0162-312054) Explosion Rocketsza 29-9 Westerhoven, Zaal De Buitengaander, Dorpsstraat (06-10888597)Jets (GB), Bad Boys (GB), Rhumba Kings (B), Stacy Cats (Westerhoven RocksIV)za 29-9 Borculo, Zaal Kerkemeyer Yeah Baby en meerza 29-9 16:00 Sint Lenaerts (B), Dijkrock Festival Baboonsza 29-9 20:00 Teuven (B), Radio Modern, Dorpstraat 7 (www.radiomodern. Star Shooters + DJ Kaiser L.be)za 29-9 Stekene (B), Gildenhuis, Dorpstraat 42 (00-32-497434076fullmetaldany@pandora.be)Mark Harman & Hot Rockin’ (GB), Baboons, Slipmates, Grave Brothers, HornyHorses, Psycho Bones + DJ Rudy (Nasty Rock ‘n’ Roll Night)zo 30-9 14:00 Berkel-Enschot, Hotel De Druiventros Silhouets, Danny & the Rockers, Lefties, Driftin’ Five, Ron de Vriesband & TonyAdams (Cliff & the Shadows Fanmeeting)zo 30-9 15:30 Geldrop, De Kroeg, Bogardeind 203 (040-2856049 www. Smooth & the Bully Boys (B)mk-de-kroeg.nl)zo 30-9 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner.com)Mary Jean McCall (USA), Mississippi Delta Brothers + Jerry Lee Record Hop +Piano Jam Session (Jerry Lee Lewis Int. Fanclub Convention)zo 30-9 21:00 Antwerpen (B), Koningin Elisabethzaal (00-32-14314440www.elvis-2007.com)TCB Band (USA) feat. James Burton, Glen D. Hardin, Jerry Scheff, Ronnie Tut,Terry Mike Jeffreyzo 30-9 Eindhoven, Café Wilhelmina T-99zo 30-9 20:00 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Alkali Flats (USA)OKTOBERvr 5-10 Oud-Turnhout, Kroegentocht Clark & the Aces en meerza 6-10 20:00 Berkel-Enschot, De Druiventros, Bosscheweg 11 Explosion Rockets, Straight (Country Meets Rock ‘n’ Roll)za 6-10 21:00 Eindhoven, Musis Sacrum Partycentrum, Leenderweg 67 Shadows Tribute Band65

za 6-10 € 10,- 21:00 Hoorn, Manifesto, Holenweg 14c (0229-249839 www.kizmiaz.nl)za 6-10 23:00 Amsterdam, Maloe Melo, Lijnbaansgracht 163 (www.maloemelo.com)zaenzoJack Face & the Vulcanoes (F), 49 Special (P) en meer (Rockabilly Festival)Trenchcoat6-10 en 7-10 Rosmalen, Autotron (www.jukeboxfanaat.nl) Good Rockin’ Tonight (GB), Of Course, Riem de Wolff, Shannah, Big Caz &the Four Bobs (Rock Around The Jukebox: ‘s werelds grootste jukeboxbeurs, mettevens snuisterijen, platen, cd’s, memorabilia etc.)za 6-10 Montegnée (B), Salle Culturelle De Montegnée William Smulders (NL) en meer (14ème Soirée Rock And Roll)za 6-10 Hamburg (D), Knust Im Schlachthof Frenzy (GB), Termites (GB), Asmodeus (NL), Colu (GB), Heartbreak Engines,Sewer Rats (Kings Of Psychobilly 7)zo 7-10 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Jailbirds (D)com)zo 7-10 Alkmaar, Café De Pilaren Golf-O-Ramazo 7-10 20:00 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Zydepunks (USA)ma 8-10 € 15,- 20:00 Verviers (B), Spirit Of ‘66, Place Du Martyr 16 (00-32- Dale Watson (USA)87352424 www.spiritof66.be)di 9-10 19:30 Amsterdam, Paradiso, Weteringschans 6-8 (www.paradiso.nl) Dale Watson (USA)dot/mzo11-10 t/m14-10Hemsby (GB), Pontin’s Holiday Camp, Beach Road (www.hemsbyrocknroll.co.uk)vr 12-10 23:00 Amsterdam, Maloe Melo, Lijnbaansgracht 163 (www.maloemelo.com)vr 12-10 t/mBerkel-Enschot, De Druiventros, Bosscheweg 11 (www.t/m 14-10 rocknrollfestival.eu)zoza 13-10 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn.com)Alvis Wayne (USA), Art Adams (USA), James Intveld (USA), Nick Willet(USA), Ervin Travis (F), Fancy Dan & the High Shouters (S), Kick ‘Em Jenny(NL), Seatsniffers (B), Slapbacks (A), Keytones, Gene Gambler & the Shufflers,Infernos, Sureshots, Topkatz, Mojo Kings, Itchy Feet Trio, Midnight Swift(Hemsby R&R Weekender)El Rio TrioBig Caz & the Four Bobs, Rockin’ Clockwise, 57 Fairlane, Guitar Syndicate,Rockin’ Kofferband, Chris Watson (B), Vikings (B), Blue Moon Rockers (RosesRock ‘n’ Roll Weekend)Jack Rabbit Slim (GB), Rocka-T-Bonesza 13-10 23:00 Almere, Grandcafé Seventies-Eighties, Noordeinde 92 Stone Town Frogsza 13-10 € 7,- 20:00 Lille (B), Frontstage, Gierlebaan 26b (www.front-stage.be) O’Hara’s, Legendary Johnny Trashza 13-10 Antwerpen (B), Antwerp Bowling, Vorstermanstraat (www.antwerpbowling.be)Be-Bop’s, Charlie Roy & his Ukelele Girls (Presentatie: Frantic Franky) (Rockin’Bowl 5)zo 14-10 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Moonshine Reunion (B)com)zo 14-10 € 15,- 16:00 Helmond, Muziekcafé, Zuid Koninginnewal 39 (0492-532669 Dale Watson (USA), Hi-Tombswww.muziekcafe-helmond.com)zo 14-10 20:30 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Quakes (USA)nl)zo 14-10 Beerse (B), Kafee Beatnik, Vrijwilligerstraat (www.beatnik.be) Slipmatesvr 19-10 Herentals (B), Scountsdomein, Wijngaardstraat Moonshine Reunion, Legendary Johnny Trash (Fantastic Friday)za 20-10 11:00 Cuijk, Vrije Markt William Smuldersza 20-10 € 30,- 17:00 Roermond, De Donderie, Donderbergweg 47-49 (06-17307396)Billy Lee Riley (USA), Wayne Hancock (USA), Black Raven (D), Sunset Boppers(B), Bellhops (American Roots 3)za 20-10 € 21,- 20:00 Utrecht, Jacobi Theater (0411-677456 www.octantdirect.nl) Jet Harris (GB) & Shadow Faction plus Danny Davisza 20-10 20:00 Midwoud, Café De Post, Triptouw 28 (06-51608022) Explosion Rockets, Pipeline ‘61za 20-10 21:00 Tilburg, Kaffee Lambiek, Wilhelminapark 66 (013-5364351 Trash Hombreswww.kaffeelambiek.nl)za 20-10 21:00 Tilburg, Little Devil, Stationsstraat 27 (013-5452140 www. Al & the Blackcats (USA)littledevil.nl)za 20-10 21:30 Eindhoven, Café/ Theaterzaal ‘t Rozenknopje, Hoogstraat 59 Shadows Tribute Bandza 20-10 Lier (B), Jeugdcentrum Moevement, Aarschotsesteenweg 1 Seatsniffersza 20-10 Antwerpen-Borgerhout (B), Hof Ter Loo, Noordersingel 30 Batmobile (NL), Rochee & the Sarnos (GB), Spellbound (GB), Milwaukee Wildmen(NL), Swampys (Old Skool Psychobilly Nite)zo 21-10 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Bizznizzmen Of Rock ‘n’ Rollcom)zo 21-10 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. El Rio Trionl)zo 21-10 17:00 Asten, Café Spektakel, Prins Bernhardstraat 44 Catslappin’ Chrissyzo 21-10 Zuidwolde, Podium Zuiderhof Blue Grass Boogiemenzo 21-10 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Mofos (USA), Dunlop Devilsdienwo23-10 en24-1020:30 Brussel (B), Koninklijk Circus, Rue De L’Enseignement 81 (00-32-22182015 www.cirque-royal.org)The King: The Musical (USA)do 25-10 20:00 Luik (B), Forum (www.ticketnet.be) The King: The Musical (USA)vr 26-10 22:00 Winterswijk, Café De Boemel (0543-518397) Trash Hombresvr 26-10 Amsterdam, RAI, European Road Transport Show Boss Hoss (D)vr 26-10 20:00 Charleroi (B), Palais Des Beaux Arts (www.ticketnet.be) The King: The Musical (USA)vrenza26-10 en27-10Hohenems (A), Tenniseventcenter (www.bombardeers.com)Miss Mary Ann & the Ragtime Wranglers (NL), Billy Lee Riley, Rosie Flores,Go Getters (S), Cherry Casino & the Gamblers (D), Randy Rich & the Poor Boys(D), Stampeders (D), Harbour Pearls, Pinstripesza 27-10 19:30 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www. Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)newland.nl)za 27-10 20:00 Venray, De Witte Hoeve, Gasstraat 5 (0478-580624 l-linders@home.nl)Seatsniffers (B), Big Four (NL/B), T-Bird Rhythm, Don’t Lose iT (Hoeve BluesRoots Rock Festival)za 27-10 21:00 Tilburg, Kaffee Lambiek, Wilhelminapark 66 (013-5364351 Yeah Babywww.kaffeelambiek.nl)za 27-10 21:00 Gemert, Zaal Verhappen (06-13388260 ven01941@planet.nl) Shakin’ Arrows (Back To The Sixties)66

za 27-10 21:00 Heesch, Café Pellus, ‘t Dorp 1 (0412-451261) Blue Moon Rockersza 27-10 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Bang Bang Bazooka, Daltonics, Tazmania Devils (D) (Halloween Party)com)za 27-10 Wijk Aan Zee, Hotel Sonnevanck El Rio Trioza 27-10 20:00 Geel (B), Cultureel Centrum De Werft Velvetone (D), Orange Blossom Special, Slipmates (Boppin’ Mad)za 27-10 20:00 Teuven (B), Radio Modern, Dorpstraat 7 (www.radiomodern. Ray Collins Hot Club (D), Domino’s + At’s Crazy Record Hop (NL)be)za 27-10 € 5,- 20:30 Hermalle Sous Argenteau (B), Salle Debruche, Rue Du Perron Lawen Stark & the Slide Boppers + DJ Rudy1 (www.myspace.com/bullykris)zo 28-10 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. R.J. & the Phantoms (NL/RUS)com)zo 28-10 20:30 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Klingonz (GB), Hollywood Suicidenl)NOVEMBERdo 1-11 t/mBenidorm (E), Gran Hotel Bali (www.myspace.com/ubangi_ Ubangi Stomp Festivalt/mzo4-11stomp)za 3-11 22:00 Roosendaal, De Heksenketel, Molenstraat 60 Eightball Boppersvoorverkoop 12,50 euro27 Oktober: Hoeve Blues Roots Rock NigHtVenray ~ De Witte Hoeve ~ Gasstraat 5Info & ReserveringBel 0478-580624 / 581626 ofmail: l-linders@home.nl /of: info@dewittehoeve.comthe seatsniffers [B] the Big Four [B/Nl]t Bird Rhythm [Nl] Dont lose it [Ned]avondkassa 15,00 euroaanvang 20.00 uurOok arrangementen mogelijk!Meer info? Zie ookwww.dewittehoeve.comza 3-11 € 18,- 20:00 Oberhausen (D), Jugend- & Kulturzentrum Druckluft, AmFörderturm 27 (www.westsideruhrpott.de)Seatsniffers (B), Junior Marvel & Cat Rhythm (NL), Smokestack Lightning + DJWilly “The Kid” Storm (NL)za 3-11 Torremolinos (E), Buensol Apartments (00-44-1702390916www.sexguitar.co.uk)Roddy Radiacion & the House Band (GB), Steve Hooker Trio (GB) en meer +Tattooed Lady Burlesque (Tattooed Lady Rock ‘n’ Grind)zo 4-11 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Lil’ Esther & the Tin Starscom)vr 9-11 Haarlem, Patronaat Dick Dale (USA)za 10-11 21:00 Vught, Zaal Schoonveld, Van de Pollstraat 6 (06-45928586) Explosion Rocketsza 10-11 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Highway 54, Bizznizzmen Of Rock ‘n’ Rollcom)za 10-11 21:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Al & the Blackcats (USA) + support actnl)za 10-11 Rijkevorsel (B), Jeugdhuis Spiraal Seatsniffers (B)za 10-11 € 18,- 21:00 Leffinge (B), Zaal De Zwerver, Dorpsstraat 95 (www.leffingeleuren.be)Dick Dale (USA)zo 11-11 Codognan-Vergeze (F), Café De La Place, Place De La RépubliqueJoe Clay (USA), Furious (GB), Prison Band (H), Dan Whyms & the Rock Island(00-33-466351023)Line (GB), Arnold Backer, Rockin’ Squads, Teddy Boys Band, Rockhouse Trio(Vergeze 2008)za 17-11 Deurne, Café Bright Side, Blasisustr. 11 (0493-313470) Panhandlers (B) en meerzo 18-11 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Rambler Rockabilly Sundays live bandnl)zo 18-11 € 39,- 20:00 Tilburg, 013 (0900-3001250 www.ticketservice.nl) Chuck Berry (USA) UITVERKOCHT!zo 18-11 14:00 Gent (B), Vooruit (www.vooruit.be) Million Dollar Sunrise feat. Sue Moreno (NL)vr 23-11 Amsterdam, Maloe Melo, Lijnbaansgracht 163 (www. Yeah Babyvrenza23-11 en24-11maloemelo.com)Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn.com)vr 23-11 21:00 Aarschot (B), JC De Klinker, Demervallei 14 (www.jcdeklinker.be)Wildfire Willie & the Ramblers (S), Big Sandy (USA) & the Fly-Rite Boys(USA), Carl & the Rhythm All Stars (F), Pep Torres (USA), Chessnuts, RonnieNightingale & the Haydocks, El Rio Trio, Barnstompers, Mischief! (25 JaarCruise-Inn)Seatsniffers67

vrt/mzo23-11 t/m25-11Camber Sands-Rye (GB), Pontin’s Holiday Centre (www.rhythmriot.com)Janis Martin (USA), Earl ‘Cadillacs’ Carroll (USA), Eugene ‘Jive Five’ Pitt(USA), Harvey ‘Moonglows’ Fuqua (USA), Herb ‘Cleftones’ Cox (USA), DennisBinder (USA), Roscoe Chenier (USA), Sugar Chile’ Robinson (USA), Daddy’sRebels (I), Big Four (NL), Domestic Bumblebees (S), Pete Anderson (LV),Boogie Machine (FIN), Stinky Lou & the Goon Mat (F), Spikebones (F), SmokyJoe Combo (F), King Pleasure & the Biscuit Boys, Ponchartrain, Little Victor,Houserockers, Juke Joint Jump (Rhythm Riot)Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)za 24-11 19:30 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www.newland.nl)za 24-11 21:00 Son, Zaal De Zwaan, Markt 9 (0499-472960) Explosion Rocketsza 24-11 21:00 Tilburg, Kaffee Lambiek, Wilhelminapark 66 (013-5364351 Ten Horned Devilswww.kaffeelambiek.nl)za 24-11 20:00 Teuven (B), Radio Modern, Dorpstraat 7 (www.radiomodern. 5 In Love (A) + DJ Boppin’ Benvis Brothersbe)za 24-11 Peer (B), Zaal Pavilioen Seatsniffers (Blues Night)zo 25-11 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Departure Levelcom)zo 25-11 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Carl & the Rhythm All Stars (F)nl)zo 25-11 Antwerpen-Borgerhout (B), Hof Ter Loo, Noordersingel 30 Boss Hoss (D), Ratmen, Moonshine Reunion, Slipmates + DJ Rudy (Presentatie:Frantic Franky)(Belgian Roots Night)di 27-11 € 18,- 20:00 Verviers (B), Spirit Of ‘66, Place Du Martyr 16 (00-32- Webb Wilder (USA)87352424 www.spiritof66.be)vr 30-11 en 1-12 Etterbeek (B), Collège Saint Michel, Théatre Saint Michel, Rue Lila Ammons (USA), Axel Zwingenberger (D), Christoph Rois (A), JP BertrandenPère Eudore Devroye 2 (00-32-26492116 www.88boogie. (F), Eeco Rijken (NL), Renaud Patigny, Baptiste Coppens, Marc Herouet, Filiepzacom)Ketels (Brussels Boogie Woogie Piano Summit)VOORUITBLIKza 1-12 20:00 Boekel, ‘t Boekels Ven Boppin’ Rhyhtm Boozersza 1-12 € 8,- Malden, De Muse, Kerkplein 12 William Smulders, Ruud Kuijpers (Explosion Rockets), Ad Swart (NederlandseRoy Orbison) (R&R Is King V)za 1-12 Antwerpen, Kavka Legendary Johnny Trashzo 2-12 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Highway 54com)zo 2-12 20:00 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Steve Hooker Trio (GB)vr 7-12 € 19,- 20:30 Opwijk (B), Doortstraat 4 (00-32-52356165 www.nijdrop.be) Dick Dale (USA)za 8-12 21:00 St. Michielsgestel, Zaal Overberg, St. Michielstraat 1 (073- Explosion Rockets472960)za 8-12 21:00 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Starliters (I)com)za 8-12 Verviers (B), Spirit Of ‘66, Place Du Martyr 16 (00-32- Dick Dale (USA)87352424 www.spiritof66.be)za 8-12 Lessines (B), Centre Culturelle, Rue de La Déportation 37 Renaud Patigny(00-32-68250600 www.ccrenemagritte.net)zo 9-12 14:00 Eindhoven, Stadspaviljoen, Alberdingk Thymlaan 1 Shadows Tribute Band en meer (Back To The Sixties)zo 9-12 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Rambler Rockabilly Sundays live bandnl)zo 9-12 € 16,50 19:30 Eindhoven, Effenaar, Dommelstraat 2 (www.effenaar.nl) Dick Dale (USA)za 15-12 20:30 Poeldijk, Zaal Partycentrum ABC, Veiling Noord (06- Explosion Rockets12151381)za 15-12 21:00 Baexem, Café De Oude Smitse Eightball Boppersza 15-12 Gemert, Zaal ‘t Ridderhof (06-13388260 www.backtothesixties.nl)57 Fairlaneza 15-12 21:30 Ottenburg (B), Zevende Zegel Rhumba Kingszo 16-12 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. Miss Mary Ann & the Ragtime Wranglerscom)zo 16-12 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Rambler Rockabilly Sundays live bandnl)zo 16-12 Terneuzen, Kalaschnikov Dunlop Devils (B)vr 21-12 22:00 De Pinte (B), Café De Bar-On, Baron de Gieylaan 12 (00-32- Trash Hombres (NL)93298090)za 22-12 € 12,- 19:00 Tilburg, Feesterij ‘t Ridderhof, Leharstraat 110-114 (013-4551118 www.riddershof.nl)Charlie Thompson (GB), Pipeline ‘61, Barnstompers en meer + DJ Ad vd Nieuwenhuijzenen stands (Let’s Go Rock ‘n’ Roll 4 - Christmas Party)za 22-12 19:30 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www. Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)newland.nl)za 22-12 Amsterdam, Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www.cruise-inn. Ocean Seven (GB), Big Shampoo & the Hairstylers (X-Mas Swingparty)com)za 22-12 Tilburg, Kaffee Lambiek, Wilhelminapark 66 (013-5364351 2-Toneswww.kaffeelambiek.nl)za 22-12 22:00 Geel, Café Bacchus, Rozendaal 2 (00-32-14583483 www. Trash Hombres (NL)bacchuscafe.be)zo 23-12 16:00 Eindhoven, The Rambler, Stationsplein 12 (www.therambler. Rambler Rockabilly Sundays live bandnl)zo 23-12 20:00 Rumst (B), Ace Café, Hollebeekstraat 4 (www.acecafe.be) Trash Hombres (NL)zo 23-12 22:30 Zonhoven (B), Evenementenhal (www.teutrock.be) Seatsniffers en meer (Teutrock)di 25-12 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www. Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)newland.nl)wo 26-12 Klaaswaal, Newland, Rijksstraatweg 30 (0186-571312 www. Hillbilly Boogiemen, Blue Grass Boogiemen (diner reserveren gewenst)newland.nl)do 27-12 Beerse (B), Kafee Beatnik, Vrijwilligerstraat (www.beatnik.be) Moonshine Reunion68

za 29-12 20:00 Venray, De Witte Hoeve, Gasstraat 5 (0478-580624 l- Dixie Aces, Mods, Clearwater (B) (Sixties Night)linders@home.nl)za 29-12 Rosmalen, Café D’n Beer Rockin’ Kofferbandma 31-12 22:00 Leuven (B), American Bar Celebrities, Bondgenotenlaan 145 Rhumba Kingsdi 1-1 20:00 Gendringen, Het Kroegje, Ir. Sassenstraat 33 (www.hetkroegje.nl)Trash Hombresza 5-1 14:00 Geel (B), Jeugdhuis De Bogaard, Diestseweg 135 (www. Hillbilly Moon Explosion (CH), Runnin’ Wild en meer (Monster Mash 8)rock-n-roll-outlaw.be)zo 13-1 16:00 Beerse (B), Kafee Beatnik, Vrijwilligerstraat (www.beatnik.be) Trash Hombres (NL)za 19-1 Londen (GB), Rockers Reunion Johnny Powers en meerza 26-1 Wellen (B), Sporthal De Bloken, Kortestraat 12 Lennerockers (D) en meer (Golden Memories Party)zo 27-1 Den Bosch, Brabant Hallen Lennerockers (D) en meer (Western Experience)vrenza8-2 en 9-2 Torremolinos-Malaga (E), Palacio De Congresos (www.rockinrace.com)Bill Haley’s Comets (USA), Barrence Whitfield (USA), Seatsniffers (B), SpaceCadets (GB), Riverside Trio (GB), Four Dots (P), 49 Special (P), Orientals (D),Beerbelly’s (D), Montesas (D), Smokestack Lightning (D), Hip Shakin’ Trio(Rockin’ Race Jamboree 14)za 16-2 21:00 Aalst, Halostabar, E.P. Ooijenstraat 7 (0418-671595) Explosion Rocketsza 16-2 Alkmaar, Parkhof, Victoriapark 3 (www.parkhof.nl) Jacks ‘R’ Better, 69Beavershot en meer (Raw Rockabilly Party)vr 22-2 23:00 Amsterdam, Maloe Melo, Lijnbaansgracht 163 (www. 69Beavershot (live-DVD-presentatie)maloemelo.com)zo 24-2 16:00 Purmerend, Caddy’s Diner, Verzetslaan 3 (www.caddysdiner. 69Beavershotcom)za 1-3 Wetteren (B), Rock ‘n’ Roll Festival Rhumba Kings en meerza 16-3 21:00 Udenhout, Zaal Theater ‘t Plein, Tongerloplein 1 (013- Explosion Rockets5112173)za 22-3 € 10,- 19:00 Vught, Zaal Schoonveld, Van de Pollstraat 6 (06-27540102www.brboozers.nl)Lil’ Esther & the Tin Stars, Eightball Boppers, ‘57 Fairlane, Boppin’ RhythmBoozers (Rock ‘n’ Roll For KIKA = kinderkanker)za 29-3 Kaatsheuvel, De Werft Lennerockers (D), Clearwater (B), Shakin’ Arrows, Tremeloes (GB) (11e RockAround The Werft)za 5-4 Bakel, Zaal De Zwaan, Dorpsstaat 22 Jets (GB), Flames (GB), ‘57 Fairlanedot/mzo10-4 t/m13-4Las Vegas (USA) (www.vivalasvegas.net) Viva Las Vegas 11za 19-4 21:00 Dronten, Nirwana, Het Kamp 4 Wienerszo 11-5 21:00 Cromvoirt, Camping De Leuvert, Loverensestraat 11 Explosion Rocketsdot/mzo15-5 t/m18-5Hemsby (GB), Pontin’s Holiday Camp, Beach Road (www.hemsbyrocknroll.co.uk)Sonny Burgess (USA), Dale Hawkins (USA), Rhumba Kings en meervrenza16-5 en 17-5 Austin, Texas (USA), Stubb’s Outdoor Amphitheatre (www.texasrockabilly.com)Rockabilly Revival Festival Austinza 17-5 Hoorn (0229-249839 www.kizmiaz.nl) Rock ‘n’ Roll Festival Hoornza 14-6 14:00 Amsterdam, in en bij The Cruise-Inn, Zuiderzeeweg 29 (www. D-Day 23cruise-inn.com)vrt/mzo11-7 t/m13-7Newark (GB), Americana FestivalRay Campi (USA), Rosie Flores (USA) en meermat/mwo14-7 t/m16-7Kewstoke-Weston Super Mare-North Somerset (GB), SandBay Holiday Village, Beach Road (www.hepcatsholiday.com)Ray Collins Hot Club (D), Hep Chaps, Gents en meerBassist zoekt enthousiaste, gedreven en ervaren muzikanten voornieuwe band. Stijl: stevige roots en americana met R&R, honky tonk enbluesinvloeden. Voor info of reacties: Eric van Spreuwel 013-5336734of vanspreuwel@soudal.comDe plaatsing van een Boppertjeis aan voorwaarden gebonden.70