Hockeykrant Oost-Brabant najaar 2015

Hockeykrant Oost-Brabant 23
PHILIP KOOKE (STUDIO SPORT) OVER HET EK EN DE TOEKOMST VAN HET HOCKEY
'Speelwijze van Oranjemannen kwam
bevrijdend op mij over'
Philip Kooke (Studio Sport) is sinds
jaar en dag ons anker in de hockeyberichtgeving
op tv. Kundig en helder
kan hij zelfs niet-hockeyers
uitleggen, en dat waren er vorig jaar
velen tijdens het WK in Den Haag,
hoe het spel in elkaar steekt. Met
hem blikken we terug op zijn eigen
hockeyloopbaan en het EK van deze
zomer in Londen en kijken we vooruit
naar de toekomst van de hockeysport.
En die zou er wel eens anders
kunnen uitzien dan menigeen nu
denkt. Denkt Philip.
(door René Otterloo)
LATEN WE EENS BEGINNEN
MET JE EIGEN HOCKEYCARRIÈRE?
Kooke: 'Ik kom uit een echt hockeygezin.
Wij woonden in Bergum, op ongeveer vijftien
kilometer van Drachten waar ons
gezin betrokken was bij de Graspiepers.
Mijn vader is tien jaar bondsbestuurslid
geweest en hij was ook bestuurslid van de
Piepers. Ik speelde op een goed moment
samen met mijn twee broers in Heren 1,
waarmee we zelfs een jaar in de Overgangsklasse
hebben gespeeld. Dat was in
het seizoen 1986/87. Achteraf gezien waren
het in sportief opzicht de hoogtijdagen van
de club, want kort daarvoor speelde Graspiepers
nog een seizoen in de zaalhoofdklasse.
Zonder mij trouwens, ik was net
even te jong.'
HOE LANG HEB JE MET JE BROERS
IN HEREN 1 GESPEELD?
'Niet erg lang, want na de middelbare
school ging ik studeren aan de School voor
de Journalistiek in Utrecht. Ik maakte toen
de overstap naar Voordaan in Groenekan,
ook Overgangsklasse. Daar heb ik tot mijn
27-ste gespeeld, eerst op het middenveld,
later als voorstopper. Ik was een technische
speler, maar niet erg snel op de
eerste meters. Ik kreeg een aanbod van
het toenmalige Filmnet/Supersport om
elke week het liveverslag van een hockeywedstrijd
te verzorgen. Ik heb geprobeerd
het te combineren met het spelen in
Heren 2, maar dat lukte niet.'
WAS HET OOK JE DOEL,
DE SPORTJOURNALISTIEK?
'Nee, eigenlijk niet. Ik rolde er in toen ik als
student journalistiek stage liep bij AVRO's
Sportpanorama. Daar bleef ik hangen doordat
het programma uitbreiding van zendtijd
kreeg. Als freelancer werkte ik bovendien
voor Eurosport, Het Parool en Filmnet wat
later Canal Plus werd. Dat heb ik ongeveer
zeven jaar gedaan. In 2002 kreeg ik een
vaste aanstelling bij Studio Sport.'
MOET JE ZELF HEBBEN GEHOCKEYD OM
MET VERSTAND VAN ZAKEN VERSLAG TE
DOEN VAN EEN WEDSTRIJD?
'Ik denk het wel. In de eerste plaats moet
je journalist zijn, maar daarna is het zeker
van belang dat je zelf op enig niveau moet
hebben gespeeld om het te begrijpen en
om het goed over te brengen. Hockey is
namelijk een technische sport.'
MET HET EK IN LONDEN HEBBEN WE WEER
EEN GROOT TOERNOOI ACHTER DE RUG.
HOE HEB JIJ DAT EVENEMENT BELEEFD?
'Als uitermate verrassend.'
WANT?
'Verrast over de manier waarop de Nederlandse
mannen Europees kampioen werden.
De speelwijze van het team kwam
bevrijdend op mij over. Ze speelden een
realistisch spelletje. Eigenlijk was dit de
manier waarop ze ook het laatste halfjaar
onder Paul van Ass hadden willen spelen.
Met meer controle. Dat was echter tegen
de natuur van Van Ass in. Het draaide tijdens
het WK in Den Haag uit op een compromismodel
en dat werkt niet. Max
Caldas heeft de spelers met zijn tactiek en
zijn aanpak weten te raken.'
WAT IS HET VERSCHIL VOLGENS JOU?
'Caldas is niet erfelijk belast met oer-Hollandse
spelopvattingen. Hij gaat uit van
een hecht georganiseerde verdediging,
waarbij vervolgens het resultaat centraal
staat. En wanneer je dit goed ten uitvoer
brengt, kan het ook heel mooi zijn. Terry
Walsh was voor Caldas de laatste buitenlandse
coach die we hadden. Hij dacht ook
zo. Mooi spelen en niet winnen levert je
aan het eind van de rit niks op. We zagen
het tijdens de Olympische Spelen in Londen.
Nederland speelde een fantastische
halve finale, maar verloor het duel om
goud. Tijdens het Ek speelde Oranje een
hele slechte halve eindstrijd tegen Ierland,
het was niet om aan te zien. Maar ze wonnen
wel. En tijdens de finale tegen Duitsland
klopte alles.'
INTERESSANT OM ZO'N
PROCES TE VOLGEN?
'Absoluut. Maar om te begrijpen wat er
gebeurt, moet je wel een poosje langer
meelopen. Twee jaartjes zo'n ploeg volgen
en afgaan op de formele interviews na
afloop, levert je niets op. Om de rode lijn te
ontdekken moet je het Umfeld kennen en
de achterliggende filosofie. Sommige spelers
vertellen hier vertrouwelijk wel eens
iets over. Niet allemaal hoor, sommigen
lopen met een boog om mij heen. In mijn
vak kun je niet iedereen te vriend houden.
Als dat zo zou zijn, doe ik mijn werk niet
goed.'
ANDERE VRAAG: HOE LANG BLIJFT HOCKEY
NOG EEN OLYMPISCHE SPORT?
'Ik heb mij lang zorgen gemaakt over het
behoud van de Olympische status, maar ik
ben over deze vrees heen. Ik denk wel dat
wij er rekening mee moeten houden dat de
regels stukje bij beetje gaan veranderen,
juist om een Olympische sport te blijven.'
GUN ONS EENS EEN BLIK
IN DE TOEKOMST?
'Ik denk dat we over twintig jaar een hockeysport
zien op de Spelen in wedstrijden
van zes tegen zes of zeven tegen zeven
met een boarding rond het veld. Zie het als
een soort van ijshockey op kunstgras met
het publiek bovenop het veld en veel climaxen.
En wie weet is de strafcorner wel
afgeschaft.'
DAT ZOU EEN REGELRECHTE
CULTUURSCHOK BETEKENEN VOOR DE
HOCKEYSPORT?
'Dat denk ik ook. De vraag is hoeveel concessies
je als hockeywereld moet doen om
per se die Olympische status te behouden.
Dat is een kwestie voor de internationale
hockeyfederatie. Het kan zich zo ontwikkelen
dat we op topniveau andere spelregels
krijgen dan voor de breedtesport. Je ziet
het nu al een beetje. Internationaal spelen
we in vier kwarten. Ik heb nog niemand
gesproken die hier blij mee is, maar in landen
waar nog geld wordt verdiend aan
hockey - zoals India en Argentinië - levert
het extra commerciële breaks op. Voor de
mondialisering van het hockey is dat goed.
De hockeysport zal in Nederland altijd
overeind blijven, het is verankerd in onze
cultuur. Maar internationaal gaat de sport
dood als het wordt geschrapt uit het Olympisch
schema. Dat moet iedereen goed
beseffen.