Trauma-georienteerde-hulp-voor-kinderen-met-complex-trauma

8. Secundaire traumatisering
De opvoeding van een kind met complex trauma is een zware taak. Het kan bij professionals en
opvoeders zelfs leiden tot secundaire traumatisering. Dit is de emotionele belasting die kan ontstaan
wanneer de professional of opvoeder uit eerste hand hoort van de traumatische ervaringen van een
ander. De symptomen lijken op die van een post-traumatische stressstoornis (PTSS). Dat houdt in
dat de jeugdzorgprofessional onder andere last kan hebben van herbelevingen, een permanente staat
van verhoogde spanning, slaapstoornissen, prikkelbaar of emotioneel reageren op dingen die
herinneren aan het trauma en het vermijden van zaken die geassocieerd worden met het trauma
(Coppens & van Kregten, 2012; National Child Traumatic Stress Network, 2011). Naast de
persoonlijke gevolgen voor de jeugdzorgprofessional, kan secundaire traumatisering nadelige
gevolgen hebben voor de hulp aan de kinderen. Zo kan onder invloed van secundaire traumatisering
van de pleegouder het wonen in een pleeggezin onder druk komen te staan.
Door geregeld stil te staan bij wat het gedrag van de kinderen waarmee ze werken bij hen oproept,
kunnen jeugdzorgprofessionals een buffer vormen tegen secundaire traumatisering. Het is voor hen
van belang is om tijdens intervisie en supervisie geholpen te worden bij het reguleren van heftige
emoties naar aanleiding van situaties waar zij in hun werk mee te maken hebben gehad en oog te
hebben voor de invloed van de eigen hechtingsontwikkeling en de eigen meegemaakte
gebeurtenissen. Zoals Al Killen van het Chatwick Center in de USA zegt: ‘Het ondergaan van
intervisie en supervisie is voor medewerkers hetzelfde als voor een chirurg het schoonmaken van zijn
instrumenten’ (persoonlijke mededeling, 2012). Daarnaast is het belangrijk dat de professionals
voldoende ruimte krijgen om te herstellen van heftige emoties. Meditatie, yoga en mindfulness op de
werkvloer kunnen hieraan bijdragen. En door te werken aan teambuilding kunnen collega’s elkaar
beter in de gaten houden en zo nodig zorg en steun bieden (National Child Traumatic Stress
Network, 2011).
26