Gerrit Droom - Gedicht

INLEIDING
GEDICHT
Ik heb gekozen voor het gedicht ‘Droom’ van de schrijver ‘Gerrit Komrij’.
2. Gerrit Komrij, Droom uit: ‘52 Sonnetten bij het Verglijden van de Eeuw’, 2000.
Ik woonde in een speelgoedstolp van glas.
Zo’n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke
En trage vlokken, als een kind hem pas
Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken.
Het gras stak stil en hoog boven mij uit.
De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken
Van iemand vinger, zonder één geluid.
Er waren sterretjes, als speldenprikken.
Toen werd ik wakker. Languit in het gras
Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen,
De sterretjes nog steeds oneindig klein.
Een wind stak op. Het gras begon te rillen.
En ergens klonk, niet ver van waar ik was,
Het huilen van een hogesnelheidstrein.
EIGEN INTERPRETATIE
Het beeld wat ik voor mij zie bij het lezen van het gedicht is:
Een jongetje in een speelgoedstolp, deze word omgedraaid door een hand van een kind.
Dan komen er sneeuwvlokken te voorschuin in de stolp deze drawleren langzaam naar
beneden.
Door het omdraaien valt de bol naar beneden, de personage in de bol schrikt door de val.
De bol is in het gras gevallen, het gras steekt hoog boven de bol uit. Je ziet dat de lucht blauw
geverfd wordt, iemand tikt de lucht aan alsof de lucht een soort van doek is. Door de tik begint
de lucht te trillen. Dan vallen er spelde prikken naar beneden met een kop in een vorm
van een ster. Daarna wordt de persoon in de bol wakker, de droom wereld verdwijnt en hij
bevindt zich niet meer in de bol maar in het gras. De personage kijkt naar de lucht en ziet het
bewegen. Er steekt een wind op, waardoor het gras begint te bewegen. Je hoort een geluid
van een opkomende trein, deze zoeft langs de personage voorbij.
AVID 5