Stenen zwijgen, maar stenen hebben een verhaal ... - Blik op Oneindig (1)

2. DE VLOEK VAN DE STEENMENSEN
Er staan stenen bij de Kampong Penan Muslim Batu in Sarawak, een
provincie van het Borneo gedeelte van Maleisië.
Die stenen lijken, volgens de plaatselijk bevolking, op mensen, en ze
zijn taboe. Men is er daar van overtuigd dat de stenen, en de grond
waarop ze staan, vervloekt is.
Niemand weet wanneer de legende is ontstaan, maar het verhaal wordt
al generaties lang doorverteld. De dorpelingen geloven dat ze de
afstammelingen zijn van voorouders die de goden hebben
uitgedaagd...en daarvoor zijn gestraft.
Hoewel de meeste dorpelingen allang zijn overgegaan tot de Islam,
heeft dat het geloof in de oude goden en geesten niet uitgewist.
Maar wat is er nou voor verschrikkelijks gebeurd?
De voorouders hadden zich te
goed gedaan aan verboden
vlees, waaronder het vlees van
eekhoorns. Ze hadden zich
oneerbiedig uitgelaten over de
dieren en de kwaliteiten van de
verschillende vleessoorten
luidruchtig met elkaar vergeleken.
Toen werd de heldere hemel opeens zwart.
Een harde wind stak op en een onweer barste los met hevige regen. En toen
het over was, waren de dorpelingen in steen veranderd. Die stenen worden nu collectief 'Batu Rasak' genoemd.
Ze staan even buiten het dorp, en worden door de inwoners gemeden, omdat ze geloven dat de oude goden daar
nog steeds verblijven en over de stenen waken. Een misstap en straf kan niet uitblijven.
Over de vloek wordt alleen fluisterend gepraat.
Er was een teenager die door de spirits van de stenen was bezeten. Maar gelukkig was hij weer normaal geworden
nadat er een ceremonie was gehouden waarbij een gekookte kip in een van de holtes van de stenen was
achtergelaten, als offer aan de goden.
De stenen zijn verweerd en bedekt met mossen en plantengroei. Omdat niemand zich in de buurt van de stenen
waagt is er geen pad, en moet men zich een weg banen door de dichte begroeiing om er te komen.
Maar voor wie durft: het is de moeite waard, want de stenen lijken inderdaad op mensen.
De Chief van het dorp, Raini Piee ◄, komt uit een geslacht van Chiefs en kent de legende
beter dan wie ook. "Sommige stenen zien eruit als een mens die staat, andere als een
zittende figuur.. Er is er zelfs een die sprekend lijkt op een vrouw met een kind op haar
arm.
Raini denkt dat de overlevering dient
om mensen eraan te herinneren dat
ze geen verboden vlees mogen eten.
De voorouders geloofden dat wilde
dieren aan het oerwoud toebehoren
en dat op sommigen van hen een
taboe rust. Die moeten met rust
gelaten worden en kunnen niet
worden gejaagd of gegeten.
Hijzelf gelooft in de vloek.
Maar, zegt hij, de mensen die nu in het dorp leven zijn
afstammelingen van de overlevenden, de mensen die op
jacht waren buiten de kampong toen het dorp werd getroffen
door de vloek. Hun voorouders zijn niet onder de stenen te
vinden.
Maar blijkbaar nemen de dorpelingen toch liever het zekere
voor het onzekere....
4