SAMEN VOORWAARTS NOODZAKELIJK VOORWOORD

Middenstip
Nou, als dat geen nostalgische blik is in de voorbije
wereld van onze club. Mijn rondgang over het veld
zat er op. In de kantine ontmoette ik weer een andere
steunpilaar: Theo Hoffman. Als ik hem zie, ben ik
met dankbaarheid vervuld dat hij nog altijd actief
mag zijn voor ons allen.
”Ik pak straks een schop en een kruiwagen uit de
schuur en dan haal ik de middenstip van het veld. Die
neem ik mee naar huis,” zei Theo, de man die 35 jaar
zijn beste krachten heeft gegeven voor het beheer van
onze sportvelden. Hij stond wel eens op zijn strepen,
veelal terecht, en we hebben het hem ook wel eens
moeilijk gemaakt. Met hulp van zijn gezin heeft Theo
jarenlang voor de terreinen gezorgd. Menigmaal legde
hij met vrouw en kinderen de sproei-installatie op het
veld in perioden waarin de regen op zich liet wachten.
Waardige woorden
“Theo, ik loop even met je mee,” zei ik. Hij haalde
de kruiwagen en zelfs twee schoppen. “We gaan
de middenstip eruit halen, we beginnen aan het
ontmantelen van het veld,” riep Theo en spontaan
sloot een groep mensen, jong en ouder, zich aan.
Theo begon en tegen Cas Vonk, die met zijn vader
was meegelopen, zei hij dat hij mocht helpen. En zo
werd de middenstip losgemaakt, opgetild en in de
kruiwagen gelegd. Theo gaf het gras als het ware een
kus en sprak optekenwaardige woorden: “Ik heb 35
jaar voor dit veld gezorgd en dit is het laatste wat ik
eraan doe.”
Geen tranen, maar wel emotie. Een emotie, die ik ook
voelde op een plek waar we het verenigingsleven met
alle hoogte- en dieptepunten hebben beleefd.
Regen en donder
Twee dagen later, om half zeven in de avond
verzamelde zich een grote groep mensen om het
hoofdveld te ontmantelen. Het regende flink en de
donder zwol aan. Zo zelfs dat er een verplichte pauze
moest worden ingelast. Toen het weer wat lichter
werd en de onweersbui naar elders was vertrokken,
werd het werk hervat, maar het regende niet al te
zuinig. Een van onze jonge werkers bracht zijn jas
binnen, zodat die droog zou blijven. Tegen een ander
lid zei ik: “Je wordt nat.” Hij antwoordde: “Als het
regent tijdens een wedstrijd dan spelen we ook door,
dat doen we hier dus ook gewoon”.
HET TWEEDE
Reclameborden werden weggehaald, de lichtmasten
waren al gestreken, de afrastering werd neergehaald,
de ballenvangers verdwenen.
Kunstgrasveld
Tijdens de eerste avonden van die week werd het
terrein gereed gemaakt voor het grote karwei: de
aanleg van een kunstgrasveld voor de Sportvereniging
Noordeloos, waarop onze meisjes en jongens, vrouwen
en mannen straks kunnen voetballen. In het groenwit-zwart,
om nog maar eens een nostalgische kreet
te laten horen.
Als je oud bent - en dat mag ik toch wel van mezelf
zeggen - dan kun je ver terugkijken en het perspectief
ligt in de toekomst verborgen. Ik hoop van harte dat
ik op zaterdag 27 augustus aanwezig kan zijn om te
zien hoe het nieuwe veld in gebruik wordt genomen.
Uiteraard hoop ik dat Theo Hoffman erbij is en
veel anderen, jong en oud, om aan te geven dat sv
Noordeloos leeft. Dat we vertrouwen hebben in de
toekomst!
Gevelsteen
Misschien kijken we allemaal nog even, als we
aankomen rijden, naar de gevelsteen in de muur van
het clubhuis. Op 18 juni 1983 metselden voorzitter
Gerrit Advokaat en de jeugdleden Michel van Oort
en Michael van der Valk de steen in. De tekst luidt:
Samen werken, voor elkaar, legt de toekomst open!
Dat was een feestelijk moment voor onze vereniging
en – zo zou later blijken- een zeer verdrietige avond
voor een Noordeloos’ gezin, voor ons gehele dorp,
toen een tienermeisje dodelijk verongelukte op de
Middenweg. Diepe, diepe rouw, werd het deel van die
familie in ons midden. Je ervaart, als je ouder wordt,
oud bent, dat vreugde en verdriet niet zelden zo dicht
bij elkaar liggen.
Lieve mensen van de Sportvereniging Noordeloos blijf
er met elkaar de schouders onder zetten! Geef steun
aan bestuur, trainers, commissieleden, aan allen die
in het clubhuis werken en allen die wekelijks klaar
staan voor ‘de binnen- en de buitenboel.”
Ik ben dankbaar dat ik al 56 jaar lid van onze groenwit-zwarte
familie mag zijn! Juist, we strijden voor
ons dorpje! ‘Dat het door ons roemrijk blijft’
Henk Bovekerk sr, erelid
Het seizoen zit erop en dus kan en geëvalueerd worden
wat er van het seizoen terecht is gekomen. Na een
totaal van 18 gespeelde wedstrijden kwam het seizoen
ten einde, en was er weer een voetbaljaar voorbij. De
vuurdoop in de 4e klasse bleek een zware.
Om maar meteen met het slechte nieuws te beginnen,
kan er niets anders van het seizoen gemaakt
worden dan dat het een verloren seizoen is geweest.
Het voetbal van een jaar eerder was in geen velden
of wegen te bekennen, wat uiteraard ook uit de ranglijst
opgemaakt kan worden. Met een totaal aantal van