MENSEN

VOORWERPEN VAN HOOP
VOORWERPEN VAN HOOP
Robot
Anker
KENZI (15): ‘Robot heb ik al vanaf dat ik heel
klein was. Ik kreeg hem van mijn moeder. Andere
knuffels had ik niet, het was altijd robot. Van poppen
hield ik ook al niet, daar had ik gewoon niets
mee. Robot was voor mij genoeg. Ik speelde met
hem, praatte met hem. Nog steeds trouwens.
Dan zeg ik tegen hem dat alles goed komt. Nee,
hij praat niet terug. Maar dat hoeft ook niet, het
gevoel is genoeg.
Robot doet me denken aan thuis, aan mijn
familie. Als ik herinnerd wordt aan alles wat er is
gebeurd, pak ik robot op. Dan voel ik me veilig.
Als ik hem vasthoud, voelt het als thuis. Ik ben nu
al twee jaar van huis, het is gewoon fijn dat robot
bij me is.’
SERESIA (15): ‘Mijn ankertje helpt me. Als ik het
moeilijk heb, kijk ik ernaar, pak ik het vast. Dan
voel ik de kracht. Het is een soort bijgeloof, maar
ik voel me er prettig bij. Ik heb dat anker nodig.
Liefde voel ik, van de mensen om mij heen,
geloof heb ik. Nu nog dat anker. Een anker kan
verschillende betekenissen hebben. Soms zit het
vast in de aarde, zoals je zelf vast kunt zitten in
het leven, soms is het anker los en dwarrelt het
vrij door de zee.
Mensen die veel voor me betekenen geef ik een
ankertje met de tekst ‘Never give up’. Dat is een
boodschap die ik ook aan mezelf wil meegeven.
Als je veel dingen aan je hoofd hebt is het soms
lastig om vol te houden. Maar het komt wel goed
met mij. Met steun van m’n anker en mensen om
me heen.’
© Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel
Fotocredit: Renske de Boer
20 | mensenhandel
mensenhandel | 21