krantje 43-2 Augustus, ergens op de vlakte

Inhoud
Pater familias en drankorgel Beverly Weston is vermist waardoor de ganse familie samenkomt in
het ouderlijke huis in Oklahoma. Violet, de vrouw van Beverly, zit aan de pillen en jaagt iedereen
moeiteloos de gordijnen in door te wijzen op elk zijn kleine kantjes en ze uit te vergroten.
“August, Osage County” is een modern Amerikaans drama vol gitzwarte humor over generatiekloven,
cultuurkloven en - hoe kan het ook anders - familiestrubbelingen. Het wereldvermaarde gezelschap
Steppenwolf won met deze indringende tekst talloze theater-awards waaronder de Pulitzer
Prize en 5 Tony Awards.
In 2015 wisten Olympique Dramatique/Toneelhuis, KVS en NTGent voor uitverkochte zalen te bewijzen
dat de vertaling naar het Nederlands geen enkel obstakel vormde, en ook hier regende het
lovende kritieken. Voeg daarbij dat het – atypisch voor hedendaags theater – een echt ensemblestuk
is met een grote cast en u begrijpt waarom Uilenspiegel dit stuk niet links kan laten liggen.
Auteur:
Regie:
Spel:
Productie:
Tracy Lets
Sofie Truyen
Carine Cools, Sien Degelin, Gert Mertens, Jan Nackaerts, Selien Pasteyns,
Hilde Van Dam, Els Van Thienen en Brecht Verstraeten
Lief Theyskens en Ellen Van Gelder
de camera de zool van zijn schoen aflikte. Daar
wordt nu nog steeds over gepraat! Op begrafenissen
of wakes vind ik het meest treffende altijd
het scherpe contrast tussen de koffietafel en de
begrafenis zelf. Mag ik lachen of luidop spreken
tijdens de koffietafel?
Hoe uit dit familiesamenzijn zich in het stuk?
Gert: Men zegt steeds ‘over de doden niets dan
goeds’ en dat is volgens mij toch ook wat hier
grotendeels gebeurt. De dochters komen terug,
Violet (gespeeld door Hilde Van Dam) spot af en
toe wel met haar echtgenoot, maar verdedigt hem
ook en haalt de goede dingen naar boven.
Sien: In het stuk is er een bepaald moment aan
de tafel dat een echt keerpunt is in het stuk, de
confrontatie wordt aangegaan en de toon verandert.
Frustraties, venijnigheden en woede komen
naar boven, de maskers vallen dan een beetje af.
Ik hoop heel erg dat dit moment niet herkenbaar
is voor het publiek omdat het op dat moment echt
wel hard wordt.
Is er sprake van een typische zatte nonkel zoals
wel eens gebeurt op familieaangelegenheden?
Sien: Nee, eigenlijk niet. Er is wel sprake van dé
nonkel, je weet wel, zo de nonkel die op ongemakkelijke
momenten probeert om toch nog een
grapje te maken, die zit er wel in, maar wederom
op een pijnlijk grappige manier. Dit typeert het
hele stuk, mag ik lachen of is het te schrijnend?
Ik hoop dat dit ook zo overkomt op het publiek:
“Oeh dit is pijnlijk, maar ook grappig.”
Welke rol speelt de jukebox in het stuk?
Gert: ‘Augustus, ergens op de vlakte’ is eigenlijk
een Amerikaans stuk. Aangezien we hier geen
woestijn hebben en de regisseuse er toch graag
een Amerikaans element wou inbrengen, is het de
jukebox geworden, hij werkt trouwens nog ook.
Sien: Ik hoop dat de mensen goed op de jukebox
letten, de nummers zijn een hele goede keuze van
onze regisseuse. Ze staan in sterk contrast met wat
de sfeer op de scène is op dat bepaalde moment.
De tekst gaat meestal over wat er geweest is of
nog zal komen, maar de teksten klinken meestal
nogal vrolijk en dat komt over als een tang op
een varken. Dat breekt wel, maar op een goede
manier.
Is het stuk ergens herkenbaar voor het publiek?
Sien: We zijn allemaal mensen met emoties en
gemene kantjes die we proberen te verbergen en
onder controle houden, het zal niet herkenbaar
zijn omdat het een extreem complexe familie is
met complexe geheimen, dit is hopelijk niet bij
iedereen het geval. Het zal wel herkenbaar zijn,
omdat het menselijk is.
Gert: Het is niet zoals het er bij ons thuis aan toe
zou gaan, gelukkig maar. Bij ons zijn erfenissen
bijvoorbeeld nooit een heikel punt geweest. Een
koffietafel met pistolets en koffie is dan net wel
weer heel herkenbaar.
Waarom zou je zelf komen kijken?
Gert: Wij houden het publiek een moeilijke spiegel
voor van hoe het kan zijn, maar dit is in het
7