Survival Wesepe krant 2016

S c h i l d e r s b e d r i j f W o l t e r s S u r v i v a l r u n 2 0 1 6
Volle armen – opnieuw? Of speelt er meer?
Tsja, volle armen horen nu éénmaal
bij een survival. Dat schreven
we vorig jaar ook al. En na
dit artikel hebben we veel van
jullie op de bank gehad. Voor
een armmassage, voorafgaand
en ook na de loop. Alhoewel, ná
de run vele benen ook om aandacht
smeekten.
“every step is an achievement”
met deze woorden gingen 20
mannen en vrouwen uit Salland
en Twente op pad in Afrika. Dit
gemêleerde gezelschap ging
na maanden van voorbereiding
in Tanzania de “moeder van
Afrika” de Kilimanjaro beklimmen.
En wat als je na weer een jaar trainen
nog steeds die volle armen
hebt? Natuurlijk blijven de tips van
vorig jaar staan:
• in de warming up besteed je
aandacht aan het losdraaien van
de gewrichten, óók van vingers,
pols, elleboog en schouder
• een massage voorafgaand aan de
run om doorbloeding in schouder-
en armregio te verbeteren.
Let op, een massage komt nooit
in plaats van een warming up
• tijdens de run zorg je voor warmte
(bv. voetbalsok over de onderarmen)
en voor ontspanning
middels rekken.
• ná de run is verantwoord rekken
een must: het versnelt het herstel.
Oók een massage zorgt voor
een sneller herstel.
Zou er meer kunnen spelen?
Er van uitgaande dat je regelmatig
traint, kun je je afvragen of je
technisch op het goede spoor zit:
haal je de kracht niet te veel uit je
armen? Gebruik je je benen wel
voldoende? Je kunt je aan je armen
omhoog trekken, maar kun je je
BE Adventurous; the 2016 Kilimanjaro Expedition
één lachend de andere huilend,
de een brakend de andere totaal
van de wereld door uitputting.
Dat we allemaal de top hebben
gehaald komt mede door de
niet beter via de benen omhoog
duwen in de hindernis?
Misschien nog wel veel belangrijker:
is jouw rompstabiliteit wel op
orde? Verminderde rompstabiliteit
maakt dat teveel krachten van
spieren en gewrichten in benen
en armen wordt gevraagd. Een
aanzienlijk deel van de blessures
is te voorkomen door voldoende
stabiliteit en kracht in de kleinere
rompspieren inclusief bekken(bodem)spieren.
Veel runners trainen
vooral de grote rompspieren (en
vooral de buikspieren) en vergeten
de kleine, dieperliggende rompspieren.
Wat betekent dit voor de
balans in de romp? Door de dieperliggende,
kleinere rompspieren
te trainen neemt de basisbalans
en basiskracht toe: een sterker en
meer stabiel spierrompcorset. Dit
scheelt enorm in de hindernis. Het
vraagt wel een andere trainingsaanpak:
fijner en kleiner trainen!
Wie durft?
We testen graag joúw rompstabiliteit
en geven je suggesties mee.
Ontmoet ons bij de massagebanken.
Ook als je tips wilt over verantwoord
rekken van (arm)spieren,
een verantwoorde warming up of
cooling down.
Misschien ligt de oorzaak niet eens
in de kwaliteit van de training,
maar juist in de kwaliteit en duur
van je herstelperiode. Volgend jaar
meer hierover!
De Sportmasseurs van OSNO
zien u graag voor en/of na de
survivalrun op één van de banken.
Ook zij willen deze dag hard
aan het werk. OSNO verzorgt in
Deventer en Zwolle de opleiding
tot Sportmasseur NGS met diverse
vervolgcursussen. Voor meer info
zie www.osno.nl of vind ons op
steeds positieve stimulans van
Bilal en Christal Durmaz en John
Wiggerman, Zonder deze drie had
een groot deel van de groep het
zeker niet gehaald , wat de ervaren
gidsen eigenlijk hadden verwacht.
Wat levert deze expeditie je op
• Breath-taking view
Facebook. Tijdens de survival in
Wesepe is OSNO met vijf banken
en zeven sportmasseurs aanwezig.
• Een gezellige groep nieuwe
vrienden
• Een vinkje op de bucket list
• Boven jezelf uit stijgen
Volgend jaar heb je weer de kans.
We liepen door verschillende klimaat
zones met ieder zijn eigen
ontberingen. Vijf dagen niet
douchen, je behoefte doen in
een gemeenschappelijk gat vergezeld
van niet te beschrijven
luchten (daar bedoel ik niet de
wolken mee), totale uitputting,
geen honger en dorst gevoel
maar een lichaam dat schreeuwt
om hier mee te stoppen, dit alles
zijn de ideale ingrediënten om
je zelf tegen te komen en boven
jezelf uit te stijgen. Toch hebben
we allemaal de top gehaald; de
Jut op eenzame hoogte, Jul bleef thuis
Hééél soms gaan Jut en Jul niet
samen op pad. Laatst ging Jut
boven zijn eigen grenzen door
de hoogste berg van Afrika,
de Kilimanjaro, te beklimmen.
Jul bleef thuis met het slechte
excuus dat hij een huis had
gekocht. Maar Jul wist dat op
de top weinig zuurstof is en Jut
daardoor nog vreemder gaat
doen in zijn slaap.
Helaas waren er alleen tweepersoonskamers
in de verblijfplaatsen
en ondanks dat de expeditie groep
uit zo’n 20 deelnemers en 50 gidsen
en dragers bestond, was er niemand
die zich opofferde om bij Jut
te gaan slapen in één bed.
Onder grote groepsdruk kreeg ik
de keuze of buiten tussen de knobbelzwijnen
slapen of bij Jut in één
bed. U begrijpt dat ik uiteraard
voor de eerste optie ben gegaan,
maar na twee nachten tegen de
rug van een knobbelzwijn gelegen
te hebben en lek gestoken te
zijn door muggen en allerlei ander
rondvliegend gespuis, besloot ik
toch maar mijn kansen te wagen
met Jut in één bed.
Maar halverwege de nacht ben ik
gillend naar buiten gerend en weer
veilig tussen de knobbelzwijnen
gaan liggen.
Jut maakt s’nachts allerlei erotische
geluiden en denkt dat ik zijn
vriendin ben, hij begint allerlei
dingen in mijn oor te fluisteren die
ik niet durf op te schrijven. s’Ochtends
ontkent hij dit ten stelligste,
maar na een spoed chat met Jul,
weet ik dat dit elke nacht steeds
erger wordt totdat Jut je in zijn liefdesgreep
gevangen neemt. Dus ik
ging maar weer veilig buiten slapen
tussen het wild.
Ps: Wim ‘the Iceman‘ Hof heeft leuke
Hawaii shirts en korte broeken;
leuk contrast met de berg.
Ps: doordat de dragers zich meer
dan een week niet wassen ruik je
ze eerder aankomen dan dat je ze
hoort.