Buiten de Orde 2011 lente

BUITEN de ORDE Lente 2011
vaststellen. Het eerste jaar moesten we als collectief zelf alle ruis
rond 1 mei veroorzaken, maar dit jaar konden we terughoudend
zijn om Indymedia niet te veel te belasten met 1 meipraatjes.
Ook de verslagen en analyses achteraf nemen alleen maar toe.
Dus dat zit wel goed, zou je denken. Toch lijkt het erop dat we
een groot deel van het potentieel niet gemobiliseerd krijgen. 250
mensen is niet verkeerd, zeker niet als je in beschouwing neemt
dat een groep mensen niet meer is terug gekomen na het politiegeweld
in Nijmegen. Het moet toch mogelijk zijn dat nog meer
mensen 1 mei in hun agenda noteren.
In Nederland is de antikapitalistische strijd erg versnipperd.
Tegen de verschillende uitwassen van het kapitalisme zoals racisme,
uitbuiting, paternalisme, sociale afbraak, enzovoorts, wordt
door veel verschillende groepen en mensen strijd gevoerd. Naast
verschillende initiatieven die bruggen proberen te bouwen tussen
de verschillende thema’s en de kwaliteitsvolle discussies die
verschillende groepen met elkaar voeren, is er nog te weinig aandacht
voor een totaalkritiek, totaalstrijd of laten we het een kader
of frame noemen waarbinnen of waarmee verschillende groepen
kunnen werken. Zo’n frame of kader hoeft niet alleen een theoretisch
kader te zijn, zoals een antikapitalistische analyse, maar
moet net zo goed praktisch zijn. Denk daarbij aan het initiatief
om ‘basisgroepen’ te promoten door middel van propaganda en
regelmatige momenten van overleg. Ook een 1 meidemonstratie
leent zich goed voor zo’n frame.
Daarvoor hebben we geprobeerd verschillende groepen te
betrekken in de demonstratie. Zo konden we tijdens de demonstratie
aandacht besteden aan de verschillende deelstrijden en
uitleggen hoe die zich verhouden tot het kapitalisme. Verder
hebben we door middel van het publiceren van teksten en het
aanwakkeren van discussies zowel in de aanloop van de demo als
daarna, geprobeerd de verschillende speerpunten te verbinden.
Discussies als ‘connecting the dots’ en initiatieven als het 2.Dh5-
festival en het basisgroepenoverleg geven aan dat die verzuchting
naar een kader of frame breder gedragen wordt. We hebben niet
de illusie dat deze demonstraties hieraan ten grondslag liggen,
maar we hebben wel de pretentie dat we daaraan onze steen hebben
bijgedragen en dat we met de 1 meidemonstratie dit streven
in de praktijk proberen uit te werken. Niet als dé manier om dat
te doen, maar wel als onderzoek naar een van de vele manieren
waarop dat zou kunnen.
Toen we drie jaar geleden besloten om een 1 meidemonstratie in
Nederland te organiseren was dat deels ook ingegeven door het
gebrek aan aandacht voor arbeidsstrijd. In de laatste decennia
van de vorige eeuw is de strijd rond arbeid voornamelijk gevoerd
rond het recht op luiheid, en het in vraag stellen van het huidige
arbeidsethos. Hierdoor was er maar weinig aandacht voor de
strijd voor ‘brood en boter’, voor de voorwaarden waaronder we
onze geest en ons lichaam verkopen. We willen ons lijf en onze
geest niet verkopen, maar gezien de huidige machtsverhoudingen
en om ons niet te vervreemden van die mensen die ziel en lijf
verkopen om zichzelf en hun nageslacht te onderhouden, zijn
we ervan overtuigd dat we ons ook moeten mengen in conflicten
over die arbeidsvoorwaarden. Voorwaarde is evenwel dat zo’n
participatie altijd gebeurd binnen een radicale kritiek op het kapitalisme,
en dat niet een radicaal reformisme wordt nagestreefd,
maar de onvoorwaardelijke vernietiging van het kapitalisme en de
daaruit voortvloeiende sociale relaties.
Ook op het gebied van arbeidsstrijd stellen we vast dat daar de
afgelopen jaren steeds meer aandacht aan wordt besteed. En
ook hier zou het onjuist zijn om te stellen dat de 1 meidemonstraties
daar de grondslag van waren. Net zoals wij vaststelden
dat arbeidsstrijd een blinde vlek was binnen de antiautoritaire
en anarchistische beweging, hebben verschillende groepen zoals
Doorbraak en de Anarchistische Groep Amsterdam gedurende
meerdere jaren op dit terrein een eigen actiepraktijk ontwikkeld
en is de ASB (Anarcho-Syndicalistische Bond) ontstaan.
Daarnaast waren er verschillende discussie- en infomomenten
zoals het 2.Dh5-festival in 2009 en de daaruit voortvloeiende
infodag met de WSM uit Ierland en de SAC uit Zweden. De 1
meidemonstraties zijn echter een relatief eenvoudige manier om
arbeidsstrijd in de belangstelling te zetten. Ze bieden een plaats
waar deze groepen zich kunnen profileren en het belang van deze
strijd benadrukt kan worden.
We hebben ook gepoogd om deze strijd uit het duffe en oubollige
imago te sleuren, geïnspireerd door de Euromayday collectieven.
De veranderingen die zich de laatste vijftig jaar hebben doorgezet
in de maatschappij en in het arbeidsproces, schreeuwen om een
andere aanpak. Er ontbreekt elke vorm van klassenbewustzijn in
Nederland en het arbeidsproces is in verre mate geflexibiliseerd
waardoor weinig mensen lang op dezelfde werkplek blijven, veel
wisselende collega’s hebben en weinig binding hebben met hun
6