Quintette maart 2017

INHOUDS-
OPGAVE
4
6
10
15
18
22
26
28
32
33
34
35
VOORWOORD
HCDF-CONCERTMIDDAG 14 MEI
DJANGO AMSTERDAM
DJANGO: DE FILM
CONCERTRECENSIE KIM HOORWEG EN
ROBIN NOLAN TRIO
SPOORLOOS: DE GITAAR VAN EDDY
CHRISTIANI
DJANGO REINHARDT
FESTIVAL SAMOIS-SUR-SEINE 2017
RECENSIES
THOMAS BAGGERMAN TRIO
QUATRE TICKETS DE SWING & INGE ALBERTS
JAZZTERDAYS
SEO MANOUCHE
TE KOOP / AANBOD
MEDEDELINGEN
DONATEUR WORDEN
AGENDA
2

3
Django met Louis Armstrong - 1946

BESTE HOT CLUB-LIEFHEBBERS,
En zo zit je als voorzitter van de Stichting
HCdF ineens op het politiebureau aangifte
te doen. Dat was wel even een bijzondere
ervaring. U leest in deze Quintette waarom
wij in contact met de politie waren. We zijn
op zoek naar een heel bijzondere gitaar, waar
Joseph Reinhardt op gespeeld heeft. Wellicht
weet u meer! Lees verder in deze Quintette
naar welke schat wij op zoek zijn. Zoekt u
mee?
En er is nog veel meer nieuws. Wat dacht u
van de bioscoopfilm over de oorlogsjaren
van Django Reinhardt. Een nieuwe film die
onlangs in première is gegaan tijdens het
filmfestival in Berlijn (of all places). Als
stichting hebben we besloten een apart
evenement te organiseren waar we deze film
voor donateurs en andere belangstellenden
gaan tonen. Gelardeerd met livemuziek en
mooie ontmoetingen. Zet zondagmiddag 11
juni in uw agenda; u leest er verder over in
deze Quintette!
Eveneens in deze Quintette: leuke
concertverslagen uit Amsterdam en Utrecht.
Verder hebben we een mooie set cd’s voor
u gerecenseerd en kijken we al vooruit naar
onze concertmiddag op 14 mei a.s. Een
mooi programma met vooral internationale
artiesten uit Canada, Griekenland, Ierland,
Frankrijk en België. Ervaren toppers en
nieuwe sterren, dat wordt weer een spektakel.
Niet in de minste plaats omdat de hoofdact
4

Tcha Limberger is, de meestervirtuoos
uit Vlaanderen. Dan is er nog informatie
over het festival in Samois-sur-Seine. En
vanzelfsprekend hebben we een goedgevulde
festivalagenda opgenomen.
Kortom, het is weer een actief hot clubjaar,
er gebeurt een heleboel. Met mooie,
uitdagende en inspirerende ontwikkelingen.
Wat dacht u van het opschonen van
ons archief? U leest er meer over in de
mededelingen van het bestuur en de rubriek
Vraag en aanbod. Tot slot treft een deel van
de donateurs een acceptgiro aan bij deze
Quintette. U heeft nog geen automatische
afschrijving met ons geregeld? Dat is over en
weer wel net zo fijn. Stuur gerust een e-mail
om dat even verder te regelen, dat scheelt
weer een heleboel administratief gedoe.
Tot slot verwelkomen we Martin Kersten
bij de stichting. Martin is de nieuwe
eindredacteur van de Quintette. Kwaliteit telt!
We hebben ook een nieuw redactiestatuut
opgesteld voor een groep nieuwe
redacteuren; er liggen mooie interviews in de
week. Dus tot gauw en geniet van deze eerste
Quintette van het nieuwe jaar!
Melvin Könings, voorzitter stichting HCdF
5

DE HCDF-
CONCERTMIDDAG
VAN 14 MEI 2017:
EEN VOORUITBLIK
D O O R : M E L V I N K Ö N I N G S
Tcha Limberger
Op zondagmiddag 14 mei a.s. vindt weer de
concertmiddag van onze stichting plaats. Vaste
locatie is grandcafé Le Mélangeur, deze is
gelegen aan het Marktplein in Geldermalsen.
Parkeren is gratis en reserveren voor dit
evenement is niet nodig. De zaal is open vanaf
13:00 uur en de concerten starten vanaf 14:00
uur. De entree bedraagt € 10,00. Donateurs
krijgen € 5,00 korting.
Twee keer per jaar organiseren we een
zondagse concertmiddag in Geldermalsen. We
hebben de afgelopen keren de allergrootste
Nederlandse toppers langs zien komen,
waaronder het Rosenberg Trio, Paulus Shäfer
met Mozes Rosenberg en het Fapy Lafertin
Quartet. De concerten zijn puur akoestisch
(zoals de muziek bedoeld was) en tussen de
concerten door kan er ook gejamd worden. Op
14 mei staan er weer twee topbands op het
programma.
6

Fable Quartet
Het Fable Quartet is een gloednieuw
internationaal Hot Club Quartet en bestaat
uit de Griek Chris Kosides op viool, de Ier
Diarmuid Lally op contrabas, op leadgitaar
Dennis Pol en Erik van der Velde op
slaggitaar. Deze muzikanten hebben elkaar
gevonden tijdens gypsy jazz jamsessies in
Amsterdam, waar de gypsy jazzmuziek hen
samenbracht. Violist Chris Kosides (uit 1991)
werd geboren in Thessaloniki en speelt
vanaf zijn zevende intensief viool. Eerst
klassiek, maar op zijn 16e begon hij ook met
improviseren, gitaarspelen en componeren.
Hij studeert op dit moment geïmproviseerde
muziek aan het conservatorium van
Rotterdam en Tilburg en laat daar al het vuur
zien van een vioolmonster in opleiding. Zijn
spel is speels, vernieuwend en uitdagend.
Diarmuid Lally is een jonge Ierse
meesterbassist. Hij heeft gestudeerd aan
het befaamde Berklee College of Music
in Boston (USA) en het conservatorium
in Amsterdam. Dennis Pol is een jonge
veelbelovende gitarist die op dit moment
een opleiding volgt aan het conservatorium
van Amsterdam. Dennis (toen nog Dionysis)
werd in 1995 geboren in Italië en groeide
op in Griekenland bij zijn Griekse vader
en Italiaanse moeder. Hij volgde eerst een
opleiding aan het conservatorium in Athene
(Nakas), daarna aan het conservatorium in
Groningen, om een jaar later te switchen
naar Amsterdam. Het spel van Dennis is
passievol en verrassend. Erik van der Velde
(tot slot) werd in 1972 geboren in Oirschot.
Hij verhuisde naar Noord-Holland en begon
in 2006 gitaar te spelen. Al na 1 jaar ging hij
als slaggitarist aan de gang bij de leukste
band uit Purmerend: Peu de Feu. Een paar
jaar later startte hij met zijn vader en violist
Jannes van der Velde de succesvolle gypsy
jazzband 2CV. The Fable Quartet is dus een
supranationale band met Griekse, Italiaanse,
Ierse en Nederlandse genen. Hun concerten
staan garant voor ‘groove, fun and magic
moments’.
De hoofdact op 14 mei vormt het optreden
van de internationale band Tcha Badjo
samen met grootmeester Tcha Limberger.
De band Tcha Badjo heeft roots in Canada
en Frankrijk. Oprichter en muzikaal leider is
gitarist Charles Fréchette. Geboren in 1988
7

in Montreal (Canada) heeft Fréchette al
op veel plekken in de wereld gewoond en
gewerkt. Hij is gitarist en mandolinespeler
en geschoold aan het conservatorium van
Montreal. Hij won onder meer de eerste
prijs in de zogeheten Montreal Guitar
Grand Prix in 2011. Charles woont op dit
moment in Berlijn, waar hij lesgeeft en veel
concerten verzorgt. Met zijn band Tcha Badjo
speelde Charles al in meer dan 50 landen,
en verzorgde hij meer dan 500 concerten.
Damien Levasseur komt net als Charles uit
Montreal (Canada) en speelt al vanaf zijn
11e gitaar. Ook Damien studeerde aan het
conservatorium van Montreal. Op zijn 16e
won hij al de eerste prijs op het Montreal
Jazzfestival en 3 jaar later zelfs de “Grand prix
de la guitare de Montréal”. In 2012 startte hij
met Charles Fréchette de band Tcha-Badjo. Ze
hebben tot nu toe drie albums opgenomen
en met grote muzikanten uit de gypsy
jazzwereld gespeeld, zoals Angelo Debarre,
Antoine Boyer, Bastien Ribot, Sebastien
Giniaux en Giacomo Smith. Damien Levasseur
woont een groot deel van het jaar in Parijs,
waar hij lesgeeft en optreedt. Jean-Baptiste
Guerrier is de contrabassist van Tcha Badjo en
hij werd geboren in 1982 in Noord-Frankrijk.
Gurerrier woont op dit moment in Brussel.
Hij begon met muziek maken op zijn 15e
en volgde lessen aan het conservatorium
in Lille. Als contrabassist is hij een actieve
en nieuwsgierige muzikant. Hij speelt in
jazzformaties, maar schuwt ook traditionele
muziek en geïmproviseerde muziek niet. Tcha
Badjo is dus met recht een internationale
smeltkroes van Canadese en Franse genen,
met bandleden die op dit moment in
Duitsland, België en Frankrijk wonen.
Speciaal voor dit concert werkt de band
Tcha Badjo samen met grootmeester Tcha
Limberger. Limberger (Brugge, 1977) is een
Belgische zigeunermuzikant die vooral
bekend is als gitarist, violist en zanger. Hij
is de kleinzoon van Piotto Limberger, de
orkestleider van de legendarische jazzmanoucheband
De Piotto’s. Als gevolg van
zijn te vroege geboorte verloor hij zijn
gezichtsvermogen. Het grote aantal projecten
waarbij hij betrokken is, wijst op zijn enorme
veelzijdigheid. Hij kreeg via zijn vader,
Vivi Limberger, die gitarist/zanger was, de
gypsy jazzstijl met de paplepel toegediend.
Vanaf zijn vroegste kindertijd was hij reeds
gefascineerd door muziek. Op zijn zesde
leerde hij zijn eerste gitaarakkoorden
van Koen De Cauter en koud twee jaar later
gaf hij zijn eerste solo-optredens. Rond
zijn tiende ging hij banjo spelen bij een
New Orleans amateurband, alwaar zich ook
zijn liefde voor de klarinet ontwikkelde.
8

Hij begon ook instrumenten te verzamelen
uit de hele wereld. Vanuit zijn interesse
voor de Hongaarse zigeunermuziek legde
hij op zijn zeventiende de klarinet opzij
om viool te leren spelen. Hij ging enkele
jaren in Boedapest wonen, waar hij vioolles
kreeg van Bela Horvath en Kallai Zsolt. Van
een andere Hongaarse violist, Neti Sandor,
leerde hij Magyar Nóta spelen, een gepolijste
liedstijl met Weense invloeden. Dankzij
intensieve studie in braille kreeg hij ook
de Hongaarse taal onder de knie voor de
zangpartijen. Tcha Limberger concentreert
zich anno 2017 met het Budapest Gypsy
Orchestra op de Magyar Nóta. Met het
Kalotaszeg Trio speelt hij Transsylvaanse
volksmuziek en met Les Violons de
Bruxelles speelt hij de muziek van Django
Reinhardt met drie violen.
Tcha Limberger is een multi-instrumentaal
talent. Het is een genot om hem te zien en
te horen als hij zijn publiek meeneemt op
een muzikale reis die zich uitstrekt van de
Gypsy roots van Hongarije naar de chique
cafés van Parijs. Tcha is een wandelende
en zingende pijler van Gypsycultuur en
-wetenschap. Hij combineert invloeden
van de talloze en verschillende stijlen
van zigeunerliederen even vloeiend als
hij beweegt tussen de zeven talen die hij
spreekt.
Tcha Limberger
Kortom, het wordt weer een spektakel op 14
mei. Vanzelfsprekend zijn er ook gitaarstands
en is er verkoop van muziek. Het thema is dit
keer: internationalisering. Na een flinke rij
Nederlandse toppers pakt de HCdF-stichting
uit met een geweldige internationale line-up.
Dit samenspelen van artiesten uit zoveel
verschillende landen en culturen belooft wat!
Tcha badjo
9

FESTIVAL
DJANGO
AMSTERDAM
2017
D O O R : R U B E N H E I M A N S , M E L V I N K Ö N I N G S E N
M E N N O V A N D E R R E I J D E N
Stochelo en Mozes tijdens
Django Amsterdam
Op 20, 21 en 22 januari vond de derde editie
van Django Amsterdam plaats. De organisatie
lag weer in handen van de Brits-Amsterdamse
gitarist Robin Nolan, samen met zijn broer
Kevin en hun vaste bassist Arnoud van den
Berg.
10

Het festival speelde zich af in het TOBACCO
Theater, een voormalige tabaksfabriek op
de Wallen in Amsterdam. De zaal is redelijk
groot, ziet er mooi uit en de akoestiek en
het geluid waren goed. Het publiek (zo’n
150 man) was zeer internationaal. Op
vrijdagavond 20 januari werd het spits
afgebeten door het Robin Nolan Trio met AC/
DC-bewerkingen. Dit trio speelde voor het
eerst (wereldpremière) nummers van hun
nieuwe cd ‘Sin City’.
‘Are you ready to rock?’ riep Robin Nolan
tegen het publiek, dat enthousiast reageerde.
Hij vertelde dat hij twee idolen had: Django
Reinhardt en Angus Young, de sologitarist
van de Australische hardrockformatie AC/DC.
Voor dit project had Nolan door gitaarbouwer
Leo Eimers een ‘devil’s guitar’ laten bouwen:
een rode akoestische gitaar met een soort
duivelshoorntjes. De gitaar was ‘Djangus’
gedoopt, een samentrekking van Django en
Angus.
De set opende met het nummer You
Shook Me All Night Long. Ook al was de
instrumentatie van twee semi-akoestische
gitaren en contrabas totaal anders dan het
origineel, het groovede en rockte behoorlijk
goed! Bij het nummer Whole Lotta Rosie
vroeg Nolan of het publiek ‘Djangus, Djangus!’
wilde scanderen na de beroemde riff en
dit deed het publiek vol overgave! Verder
klonken nog Beating Around The Bush en
het bluesy nummer The Jack, waarin Kevin
Nolan de gitaar tijdelijk verruilde voor de
mondharmonica, die hij met verve bespeelde.
In het laatste nummer klonken nog citaten
van Cream’s Sunshine Of Your Love en The
Beatles’ Norwegian Wood en liet Nolan zijn
gitaar als een sitar klinken door de snaren
tijdens het spelen te verstemmen. Al met
al een geslaagde mix van gypsy jazz en
hardrock, hoewel klassiekers als Highway To
Hell en Thunderstruck helaas ontbraken.
11
Robin Nolan Trio

Mozes en Stochelo Rosenberg
Na de pauze kwamen twee meestergitaristen:
de broers Mozes en Stochelo Rosenberg.
Ze traden dit keer speciaal als duo op.
Goede wijn behoeft geen krans en het was
absoluut weer smullen geblazen voor de
gypsy jazzliefhebber. Bij het eerste nummer
was het even wennen dat er geen contrabas
was om de basis te leggen, maar dat gevoel
was snel verdwenen. De setlist bestond uit
nummers als Stompin’ At The Savoy, Caravan,
de prachtige bossa Poinciana, Stevie Wonder’s
I Wish, Django’s Minor Blues en Nuages,
Chick Corea’s Spain en twee composities
van Stochelo zelf: Double Jeu en Blues For
Barney (Kessel). Wat opviel, was niet alleen de
duizelingwekkende virtuositeit, maar ook hoe
perfect de broers unisono loopjes speelden
én hoe solide en gevarieerd ze elkaar
begeleidden. Kortom: genieten!
Op zaterdagavond 21 januari was het
Braziliaanse trio van Bina Coquet als eerste
aan de beurt. Bina was al eerder in Europa
om te jammen op de camping in Samois,
maar dit was de eerste keer dat zijn trio
optrad in Europa. Het trio speelde alleen
maar Braziliaanse nummers, waaronder eigen
composities en Braziliaanse hits en het was
mooi om te zien hoe ze met blijdschap en
trots hun muziek maakten. Met charmante
bescheidenheid en toch ook met veel vuur en
spitsvondigheden.
12
Bina Coquet Trio

Bina Coquet Trio Tim Kliphuis, Arnoud van den Berg, Fapy Lafertin,
Paulus Shäfer en Robin Nolan
Uiteraard ontbrak de hit Brazil, die Django
zelf ook opnam, niet. Het trio speelde deze
evergreen in een vette swing uitvoering.
Het spel van Bina Cocket zit vol met ruwe
energie en het trio speelt puur en warm.
De bassist, Gilberto da Silvas, straalde een
enorme lol uit en stond met een grote grijns
naar het publiek te spelen. Mooie vent! Bina
Coquet en zijn slaggitarist Josef Fernando zijn
echter beiden vrij stugge gitaarnek-kijkers,
ze kijken elkaar of het publiek nooit aan. Dat
dempt dan weer het entertainment, maar de
bassist en de muziek maken alles goed. Aan
het einde zette de bassist vrolijk nog vocaal
een nummer in, in de volste verwachting dat
iedereen wel zou meezingen. Hij verwachtte
kennelijk een soort “Beetje Verliefd”-effect
uit een Amsterdamse kroeg. De parate
kennis van het Amsterdamse publiek van de
Braziliaanse hits was echter bijna nihil. De
verbaasde blik van de bassist (“waarom zingt
er nou niemand mee?”) was hilarisch.
De tweede band op zaterdag was een gypsy
jazz topkwartet, bestaande uit: Tim Kliphuis,
Paulus Shäfer, Fapy Lafertin en Arnoud van
den Berg. Startnummer was het gierende
Django-nummer R.Vingt-Six; dan zit de
stemming er meteen lekker in. Daarna een
vlammende uitvoering van Shine. Het was
alweer zeven jaar geleden dat dit kwartet
samen in deze formatie speelde, maar de
arrangementen zaten er nog goed in. Ze
volgden met de wonderschone klassieker
GUITARS
Wilderen 56
4817VG Breda/NL
06-11616062/076-5871111
www.moustacheguitars.com
13

Jamsessie bij Kapitein Zeppos
Clair de Lune, waarbij Fapy Lafertin een
magisch rubato intro verzorgde.
Mooi om te horen hoe ze dit nummer in
een relatief echt laag tempo speelden,
zodat de solisten vol overgave in 32e-noten
eroverheen konden gaan. Oftewel: 8 noten
per tel in de maat, dat is de opzwepende
manier van soleren in een ballad. Direct
aansluitend volgde een vlotte overgang van
Clair de Lune naar het opgewekte nummer
Coquette. Arnoud en Paulus maakten even
plaats, Fapy en Tim brachten een prachtig
duet met het nummer Souvenir of Toronto,
een Hongaars nummer uit de koker van
Fapy Lafertin. Zoek even op YouTube naar
dit adembenemende moment in het concert
(video van Irene Ypenburg, haar GJ Adventures
aflevering 248). Tim noemde Fapy vervolgens
“one of the most versatile musicians I know”.
Fapy Lafertin speelt immers ook harp, drums
en saxofoon. Het kwartet was weer compleet
en speelde de set weer uit met Je Suis Seul
Ce Soir, For Paps (van Titi Winterstein) en I
Wonder Where My Baby Is Tonight. Als toegift
volgde natuurlijk nog Minor Swing.
In de bar van Kapitein Zeppos ging het feest
vervolgens nog door tot in de late uurtjes,
mooie momenten op het jampodium aldaar.
Op zondagmiddag trof Menno van der
Reijden drie gitaristen aan op het podium
van Kapitein Zeppos: Robin Nolan, Paulus
Schäfer en Bina Cocquet. Deze middag was
voorbehouden aan deze drie gitaristen.
Allen voortreffelijk doorkneed in het gypsy
jazzmetier, zo bleek. Voor de nodige variatie
stelde Robin Nolan voor om hun setlist af te
wisselen door met twee of drie mensen te
spelen. Alleen gitaren dus. Elk een meester op
zijn eigen gitaar houden ze er wel een eigen
stijl op na. Robin is de meest veelzijdige,
Paulus (als bekend) de snelste en meest
trefzekere, maar Bina was een openbaring.
Zijn lyriek, interpretaties en interactie waren
fenomenaal. We mogen Robin Nolan van
harte feliciteren met het naar Amsterdam
halen van deze gitarist. Zoals hij zelf zei
was het zijn eerste keer buiten Brazilië en
derhalve alleen al daardoor een avontuur. Na
een twee uur durend concert in wisselende
samenstelling was het festivalgedeelte
voorbij. Op YouTube is nog e.e.a. na te
beleven op de pagina van Robin Nolan’s
Gypsy Jazz Secrets.
We danken kapitein Zeppos voor het
beschikbaar stellen van de locatie en Robin
en zijn kompanen voor de organisatie; het
was weer een ontzettend leuk gypsy jazz
weekend!
14

DJANGO: DE FILM
D O O R : M E L V I N K Ö N I N G S
Op donderdag 9 februari ging tijdens de
zogeheten Berlinale, het Internationaal
Filmfestival Berlijn, de film ‘Django’ in
wereldpremière. Deze Franse dramafilm gaat
over het leven van Django Reinhardt. De
muziek in de film wordt verzorgd door het
Nederlandse Rosenberg Trio. In mei komt
deze film in de Nederlandse filmhuizen.
Als Stichting Hot Club de France Nederland
organiseren we op 11 juni 2017 een
speciale vertoning, met livemuziek en fijne
gesprekken.
Regisseur van de film is Étienne Comar en
de hoofdrollen zijn voor Reda Kateb (als
Django Reinhardt), Cécile de France (als
Louise de Klerk), Bea Palya (als Naguine),
Johnny Montreuil (als Joseph Reinhardt) en
Raphaël Dever (als Louis Vola). De film gaat
vooral over de vlucht van Django Reinhardt
uit het door de nazi’s bezette Parijs in 1943.
Berlijns Filmfestivaldirecteur Dieter Kosslick
bestempelt de film als een “aangrijpend
overlevingsdrama”. Het is natuurlijk heel
bijzonder dat uitgerekend een film over de
Duitse bezetting in Frankrijk juist in Berlijn in
wereldpremière ging.
De film Django is een bewerking van het
geromantiseerde boek van Alexis Salatko.
Het is dus een wat aangedikte interpretatie
van een op zijn beurt aangedikt boek. Kijkers
moeten dus niet naar de film kijken alsof
het een feit-gedreven documentaire is.
Het verhaal en de geschiedenis is op vele
onderdelen simpelweg verzonnen. En dat
past ook een beetje in de magische sfeer
die rond de oorlogsjaren van Django (en de
Reda Kateb als
Django Reinhardt
15

est van zijn leven) hangt. Een recensent van de
IndieWire, die de film gezien had, schreef: “The
film is a bit patchy when it comes to negotiating
Reinhardt’s transition from dispassionate observer
to bonafide member of the resistance.” Of, volgens
een recensent van The Hollywood Reporter: “fairly
entertaining stuff but also too overcooked to be
true”. Een korte lijn van het verhaal uit dezelfde
recensie:
The year is 1943 and France is under German
occupation, although that doesn’t seem to bother
the suave if somewhat self-effacing Django, who
continues to play sold-out shows in Paris to a
crowd of young jazz fans and scowling SS officers.
Reinhardt is soon persuaded by his manager to
tour Germany under the supervision of “Doctor
Jazz” (Jan-Henrich Stahlberg), with the possibility
of performing for the Fuhrer himself. The guitarist
seems half-willing to do it — he claims that he isn’t
French and the war doesn’t really concern him —
until an old girlfriend, Louise de Clerk (Cecile de
France), pops back into the picture and warns him
of the risk for gypsies under the Third Reich, where
they suffered a fate similar to that of the Jewish
population. A plan is then hatched that will allow
Reinhardt, his wife Naguine (Beata Palya) and his
overbearing mother to escape over the Swiss border.
Van de persconferentie hebben we nog enkele
citaten van de regisseur en acteurs opgetekend:
Étienne Comar (regisseur): “Voor mij persoonlijk
gaat deze film over muziek met een overweldigende
vitaliteit en vrijheid. Het is muziek die mij telkens
raakt als ik er naar luister.”
Reda Kateb (speelt Django Reinhardt): “Ik wist
eigenlijk niet veel van Django Reinhardt, behalve
wat rokerige foto’s en een kleine snor. Ik kan ook
geen gitaar spelen. Ik vind het wel heerlijke muziek
en kende het wel uit de films van Woody Allen. Het
kostte me best veel moeite om een rol te spelen die
16

veel groter is dan ikzelf ben”.
En Stochelo Rosenberg (speelde de muziek in):
“We zaten net midden in de opnames voor deze
film toen ik mijn pink brak. We hebben de opnames
toen maar uitgesteld tot na mijn genezing, gelukkig
kon dat. Ik heb de hoofdrolspeler Reda Kateb, die
nog helemaal geen gitaar kon spelen, een beetje
gitaarles gegeven. Hij was toen best nerveus, maar
ik heb het wat gypsy stijl uitgelegd, dat ging prima.”
Voor het Nederlandse publiek draait de film vanaf
4 mei 2017 in diverse filmhuizen. Het is nog niet
duidelijk op hoeveel plekken en hoe lang de
film te zien is. De Stichting Hot Club de France
organiseert een “eigen” bioscoopvertoning in
samenwerking met filmclub Lingefilm in MFC De
Pluk in Geldermalsen op zondagmiddag 11 juni
2017. Een kaartje kost € 7,50 en we vertonen de
film twee keer. Er is livemuziek en de gelegenheid
te jammen (instrumenten mee!) en er is ook een
dansdemonstratie (lindy Hop & Swing Dance).
Het programma is als volgt:
12.00: deuren open en start van livemuziek
(lunch is ook mogelijk)
13.00: eerste vertoning
15.00: livemuziek
16.00: tweede vertoning
18.00: korte nazit
Lingefilm heeft een eigen digitaal
reserveringssysteem, zie www.lingefilm.nl.
Reserveren wordt sterk aanbevolen; u krijgt dan
een e-ticket per e-mail. U vindt MFC De Pluk aan
de Rijksstraatweg 64 te Geldermalsen; parkeren
is gratis.
17

VEELZIJDIG EN
VIRTUOOS
CONCERTRECENSIE KIM HOORWEG EN
ROBIN NOLAN TRIO
D O O R : R U B E N H E I M A N S
Kim Hoorweg - zang
Maarten Hogenhuis- altsaxofoon
Robin Nolan - sologitaar
Kevin Nolan - slaggitaar
Arnoud van den Berg - contrabas
De pas 24-jarige zangeres Kim Hoorweg is
absoluut geen beginner. Als dochter van pianist
Erwin Hoorweg (De Houdini’s), begon ze haar
professionele zangcarrière al op haar 13e en
maakte op haar 14e haar debuut-cd bij Universal.
Ze is opgegroeid met jazz, maakte een cd met
nummers van Peggy Lee, maar doet ook andere
projecten, zoals een Amy Winehouse-coverband.
18

Gitarist Robin Nolan is ook geen onbekende
in de gypsy jazzscene, maar toch hierbij
een korte introductie. Deze Engelsman
groeide op in Hong Kong, begon op zijn
zesde met gitaarspelen en speelde tien jaar
als straatmuzikant in Amsterdam. In 1991
bezocht hij het Django Reinhardt Festival
in Samois-sur- Seine en raakte in de ban
van gypsy jazz. Toen de tuinman van George
Harrison op straat een cd van Nolan kocht
en deze aan Harrison liet horen, zei de ex-
Beatle: ‘Bring ‘em up, and let’s have a party’.
Nolan werd bij Harrison thuis uitgenodigd
en er ontstond een lange vriendschap. Over
zijn eigen speelstijl zegt Nolan: ‘I was always
pretty unorthodox in my approach to gypsy
jazz. I’ve always done it my own way’. Naast
wereldwijd optreden is Nolan ook zeer actief
als online docent van gypsy jazz.
Het eerste zangnummer was The Boulevard
of Broken Dreams, de titelsong van haar
gelijknamige cd uit 2015. Dit tangonummer
uit de jaren ’30 (niet het Green Day-nummer!)
werd gebruikt in de oude film Moulin Rouge
en werd door onder meer Bing Crosby en
Nat King Cole gecoverd. De uitvoering van
Hoorweg was lekker pittig en met scherp
aangezette ritmes. Hoorweg vertelde tussen
de nummers verhalen over de achtergrond
van de muziek en haar eigen belevenissen.
Bij veel andere concerten duren die verhalen
tussendoor vaak te lang, maar Hoorweg
verstaat de kunst om naast goed te zingen
ook vermakelijk te vertellen. Dat ging over
haar jeugd in Vianen en het uitmaken met
Het concert op 15 december 2016 vond
plaats in Cloud Nine, de jazzzaal van Tivoli
Vredenburg op de 9e verdieping. De zaal
is bijzonder, aangezien het podium in de
breedte van de zaal is, waardoor het publiek
zich nooit heel ver van het podium bevindt.
Het was een zitconcert met zo’n 150 man
publiek.
Het Robin Nolan Trio opende instrumentaal
met de moderne ‘gypsy jazz standard’ Paquito
van Ninine Garcia. Daarna kwam Kim
Hoorweg op, gehuld in een lange, zwarte jurk
en hakken. De hakken gingen overigens na
het eerste nummer al uit, maar ze vond het
niet stijlvol om op blote voeten op te komen,
lichtte ze toe.
Robin Nolan & Kim Hoorweg
19

Kim Hoorweg
haar eerste vriendje via Skype uit New York,
tot haar liefde voor Woody Allen-films. De
jazzmuziek uit Allens films is een grote
inspiratiebron voor Hoorweg en dan vooral
de films Annie Hall en Midnight in Paris. Zo
zong ze Sidney Bechet’s Si tu vois ma mere,
dat meermaals te horen is in Midnight in
Paris.
Op muzikaal gebied zijn Duke Ellington
en Ella Fitzgerald vormend geweest voor
Hoorweg. Van Ellington zong ze drie
nummers: I Ain’t Got Nothing But the Blues,
Mood Indigo en Solitude. Voor haar ex
(die van het uitmaken via Skype) zong ze
toepasselijke de bossa How Insensitive met
de zin ‘What can you say when a love affair
is over?’
Op Hoorweg’s cd speelde saxofonist
Benjamin Herman mee. Hij werd bij de
concerten echter waardig vervangen
door Maarten Hogenhuis (1986). Deze
jonge meester op de sax studeerde cum
laude af aan het Conservatorium van
Amsterdam en maakt furore met zijn
eigen trio en met de band BRUUT!. Hij
is een muzikale alleskunner op de sax;
van fluisteren tot duizelingwekkende
beboploopjes. Hij speelt heel muzikaal met
dynamiek en met een perfect swinggevoel.
Bovendien speelt hij niet alles vol, zoals
sommige saxofooncollega’s plegen te doen.
Hoogtepunt was Hogenhuis’ bluesy solo in I
Ain’t Got Nothing But the Blues.
Robin Nolan is eveneens een alleskunner,
maar dan op gitaar. Zijn stijl is een
mengelmoes van invloeden, van blues, pop,
jazz en gypsy jazz. Als geen ander weet hij
wat er nodig is om een nummer goed te
laten klinken. Zijn virtuositeit staat altijd in
dienst van de muziek en hij heeft een groot
melodisch gevoel. Als tussendoortje speelde
het Robin Nolan Trio een verrassende cover:
Tainted Love van Soft Cell uit de jaren ’80.
Leuk bedacht en goed uitgevoerd! Een ander
verrassend nummer was La mamma van Corry
20

Brokken, de in 2016 overleden zangeres voor
wie Hoorweg veel bewondering heeft. Of je
ervan houdt, is een kwestie van smaak, maar
de uitvoering was vol overgave. Dit nummer
droeg Hoorweg op aan haar moeder, die in de
zaal zat.
Na deze uitstapjes keerde men terug naar
Django’s repertoire met Les Yeux Noirs met
Franse tekst. Het intro was ontleend aan
de versie van Tchan-Tchou Vidal. Hoewel de
meeste luisteraars de inhoud van de snel
gezongen Franse tekst zal zijn ontgaan, was
het leuk dit overbekende nummer eens met
zang te horen. Als toegift speelden alleen
Kim en Robin een ballade van Ellington:
Solitude. Een mooie, intieme uitvoering.
Kim Hoorweg is een veelzijdig zangeres, met
vooral een mooi middenregister, hoewel haar
uithalen in de hoogte ook loepzuiver zijn.
Ze zong met evenveel gemak in het Engels,
Nederlands, Frans en Spaans. Het concert
bestond uit één set van 1,5 uur en was goed
opgebouwd. Snelle en langzame nummers
wisselden elkaar goed af, verschillende
stijlen en grooves, en ook qua bezetting was
er genoeg variatie. Bassist Arnoud van den
Berg kwam er met slechts één solo in Paquito
bekaaid vanaf en Kevin Nolan speelde alleen
slaggitaar, maar samen vormden ze wél een
zeer swingende tandem.
Het was, kortom, een sterk concert met jazz
en uitstapjes naar andere genres. Ook viel er
voor de niet-puristische gypsy jazzliefhebber
veel te genieten.
DG-350: Jan Akkerman Modele,
D-shaped Soundhole
• Indian rosewood back and sides
• Walnut neck designed to Jan Akkerman’s
specification with ebony fingerboard
14-fret dovetail neck/body joint
• Modele Jan Akkerman in gold script
• Ebony peghead overlay
• Moustache bridge with movable center
• Tortoise body binding
• Inlaid wooden rosette with tortoise
centerrings
• Deluxe 14:1 gold engraved tuners with
grained ivoroid buttons
• Gold plated tailpiece with wooden insert
• Natural finish w/ aging toner
Kim Hoorweg
21
www.hboetzkes.com
Boetzkes snaarinstrumenten
Tel.nr. +31 (0)492 55 63 36
Faxnr. +31 (0)492 55 63 39

SPOORLOOS: DE
GITAAR VAN EDDY
CHRISTIANI
D O O R : M E L V I N K Ö N I N G S
Sinds kort heeft onze HCdF-stichting een
belangrijke erfenis gekregen. Uit het legaat
van de recent overleden Eddy Christiani
hebben we niet alleen een groot aantal
vinylplaten verworven, maar ook een
originele Selmer/Maccaferri gitaar (D-hole),
waar Joseph Reinhardt (de broer van Django)
jarenlang op gespeeld heeft. Dit is dus een
gitaar met een enorme cultuurhistorische
waarde. Probleem alleen is dat de gitaar
ontvreemd is. De stichting HCdF is actief op
zoek naar deze gitaar (serienummer 378).
In dit artikel leest u daar meer over. Helpt u
ons?
Eddy Christiani
In de laatste Quintette van 2016 meldden
we al dat gitarist, zanger en HCdF-erelid
Eddy Christiani op 24 oktober 2016 was
overleden op de gezegende leeftijd van 98
jaar. We schreven een passend In Memoriam
in de Quintette. Christiani was één van de
meest populaire artiesten van Nederland,
met vele tophits in de jaren ’50 en ’60. Hij
had een nadrukkelijke klik met de muziek
van Django Reinhardt. Zelf had hij Django
Reinhardt maar één minuut live zien spelen
rond 1935 (als 17-jarige tussen een eigen
optreden door). Toch was dit wel een minuut
die zijn leven getekend heeft. We weten
ook dat Christiani in 1937 van zijn eerste
opbrengsten van een concert een Selmer-
Maccaferri D-hole gitaar heeft gekocht.
22

Christiani
In 1997 werd Eddy Christiani ere-lid van
de stichting HCdF. Hij vertrouwde toen al
(mondeling) toe aan de toenmalige voorzitter,
Georg Lankester, dat mocht hij komen te
overlijden, er een mooie verrassing op de
Stichting HCdF zou liggen te wachten. De
verbazing van het bestuur van de stichting
was toch groot toen op 10 februari 2017
bleek wat die beloofde verrassing was. De
executeur van het testament meldde ons
dat Christiani aan de Stichting HCdF zijn
Selmer/Maccaferri gitaar nummer 378 had
nagelaten. Dit is de gitaar waar Joseph
Reinhardt jarenlang op speelde. Gypsy jazz
slaggitaristen beschouwen deze gitaar ook
wel als “the holy grail”. Zo liet topgitarist
Nous’he Rosenberg zich eerder in een
interview ontvallen: “One of my dreams is to
play once a concert on the guitar of Joseph
Reinhardt, which is in the possession of the
Dutch Artist, Eddy Christiani.” Als Nous’he
Rosenberg dat zegt, dan hebben we het dus
echt over een hele belangrijke gitaar!
Maar naast de cultuurhistorische waarde is er
natuurlijk ook “gewoon” de financiële waarde.
Dit is namelijk een gitaar (in welke staat dan
ook) met een verzamelaarswaarde van meer
dan € 25.000. En dat is voor de Stichting Hot
Club de France Nederland een groot bedrag
(circa 10x de jaaromzet). Daar zou de club
onwijs gave dingen mee kunnen doen, zoals
het organiseren van een groot festival, want
met een dergelijk bedrag als buffer wordt dat
ineens mogelijk.
Maar tot zo ver het goede nieuws. Want wat
blijkt? Deze gitaar is van de aardbodem
verdwenen! De executeur kan de gitaar in
de inventaris niet meer vinden. De gitaar
is ontvreemd in de periode dat Christiani
verhuisde naar een zorgcentrum. Tot niet
lang geleden stond deze gitaar jarenlang
te pronken in de woonkamer van Eddy
Christiani. Hij had deze gitaar al heel lang
in bezit. Volgens diverse getuigen wel meer
dan 60 jaar. We weten nog niet precies of
het de Selmer/Maccaferri gitaar is die hij in
1937 kocht (dat is 80 jaar geleden!), of dat
hij op een later moment deze gitaar heeft
gekocht of verworven. Eddy heeft een keer
in de media de uitspraak gedaan dat hij
deze gitaar geruild zou hebben met Joseph
Reinhardt. Hoe dan ook was deze gitaar een
belangrijk pronkstuk voor Eddy Christiani
en hij vertelde zijn gasten er vaak over met
grote bewondering.
De betreffende Selmer/Maccaferri-gitaar
is genummerd 378 en (nog) onbekend op
internet. Logisch ook, want deze gitaar is
waarschijnlijk meer dan 60 jaar en misschien
wel bijna 80 jaar niet in de handel geweest
(en dus onder de radar van liefhebbers
en specialisten). Er zijn minder dan 1.000
Selmer-gitaren ooit gebouwd, waarvan
er nog circa 200 op de radar staan. Deze
gitaren zijn dus buitengewoon zeldzaam.
De gemiddelde prijs is in de internationale
handel circa € 25.000. Er zijn overigens ook
veel vervalsingen in omloop. Deze gitaar
met nummer 378 werd waarschijnlijk in
1934 gebouwd. Dat was ook het jaar dat
Django met zijn broer Joseph het Quintette
Hot Club de France begon. Joseph was vaste
slaggitarist in het kwintet tot en met 1937,
maar speelde daarna ook nog vaak met zijn
broer Django in concerten en opnames. We
hebben gelukkig een foto van de gitaar in
hoge resolutie (helaas mogen wij deze niet
23

De Selmer bij Christiani thuis
publiceren). Op de foto is niet alleen goed het
genummerde binnenwerk te zien, maar we
hebben ook een gedetailleerd beeld van het
voorblad van de gitaar en dit laat zich lezen
als een unieke vingerafdruk.
Bijgaande foto dateert uit 2008. Eddy staat
op zijn 90ste verjaardag vol trots met deze
gitaar op de foto in zijn tuin in Amstelveen.
Eddy Christiani heeft in 2009 zijn testament
laten opmaken bij een notaris. Hij was toen
91 en nog heel goed bij de pinken. Daarna
echter ging hij meer kwakkelen met zijn
gezondheid en had hij ook meer moeite
om zaken te onthouden. Begin 2014 kwam
Christiani ten val in zijn huis, brak zijn
heup en verhuisde naar een zorgcentrum
in Aalsmeer. Hij overleed in het zorgcentrum
in Aalsmeer op 24 oktober 2016 op 98-jarige
leeftijd.
We weten voor dit moment dat Eddy
Christiani in de periode 2011-2016 (5 jaar)
een broze gezondheid had (lichamelijk
en geestelijk) en dat er in 2014 een
definitieve verhuizing uit Amstelveen naar
een verzorgingshuis in Aalsmeer heeft
plaatsgevonden. Ergens in die periode is
de Selmer/Maccaferri-gitaar ontvreemd. De
kans is groot dat iemand er mee is gaan
lopen, zo’n instrument verdwijnt immers
niet bij het afval. De rest van de inboedel
is namelijk wel netjes overgebleven,
alleen deze kostbare gitaar is vermist. En
het is ook onwaarschijnlijk dat Eddy deze
gitaar heeft weggegeven of verkocht. Zijn
boekhouder heeft in ieder geval geen enkele
verkooptransactie geconstateerd.
Door het gebrek aan familie, vrienden,
kennissen en buren is er volgens de
boekhouder en executeur niemand die nu
weet waar de Selmer/Maccaferri is gebleven.
Als Stichting Hot Club de France Nederland
hebben we verklaard geen afstand te
willen doen van deze gitaar. En gezien het
vermoeden van onrechtmatige vervreemding
(diefstal) hebben we ook aangifte gedaan
bij de politie. Niet dat Baantjer, Derrick en
CSI daar dan direct op gaan duiken, maar
24

administratief is in ieder geval goed geborgd
dat deze gitaar niet de handel in kan. En dat
de huidige (vermeende) eigenaar deze gitaar
dient terug te geven (tenzij er onomstotelijk
bewijs is dat de gitaar toch is weggegeven of
verkocht door Christiani).
Het is al een grote teleurstelling dat deze
gitaar nu verdwenen lijkt, de teleurstelling
zou nog groter zijn als deze gitaar (toch) in
de handel opduikt en er mensen zijn die zich
daarmee verrijken. We zijn dus een stevige
en openbare speurtocht gestart naar deze
gitaar. We hebben een beloning van € 2.000
uitgeloofd voor de gouden tip. En we hebben
het gypsy jazz ecosysteem geïnformeerd,
zodat ook iedere handelaar weet dat handel
in deze gitaar naar alle waarschijnlijkheid
heling is.
De gitaar is ook aangemeld bij Interpol.
Verder overwegen we mediakanalen in te
schakelen (met programma’s als Opsporing
Verzocht) om deze gitaar op te sporen.
De stichting treedt graag met bekenden van
de heer Eddy Christiani in gesprek om uit
te vinden wat de scenario’s zouden kunnen
zijn, wat er nu eigenlijk gebeurd is. Wat is
nu precies de geschiedenis van deze gitaar
en hebben we aanknopingspunten om uit
te vinden wat er aan de hand is? Zit hier
misschien een verzamelaar achter, criminelen
of boze, vermeende familieleden? Of heeft
Eddy Christiani de gitaar in wat verwarde
toestand (verminderd toerekeningsvatbaar)
weggegeven? Als u ook maar enige tip of
vermoeden heeft, neem dan direct contact
met ons op! Uw tip kan ook een heleboel
waard zijn. De gouden tip levert namelijk
€2.000 op! En vanzelfsprekend houden we u
op de hoogte van het vervolg.
25
Christiani met zijn Selmer

DJANGO REINHARDT
FESTIVAL SAMOIS-SUR-SEIN
D O O R : M E L V I N K Ö N I N G S
Het grootste gypsy jazzevenement ter wereld wordt jaarlijks
in de laatste woonplaats van Django Reinhardt georganiseerd,
namelijk in Samois sur-Seine (Frankrijk, niet ver van Parijs). Al
vele jaren wordt hier een meerdaags festival georganiseerd,
vlak bij de plek waar Django de laatste jaren van zijn leven
woonde en ook vlak bij zijn begraafplaats. De grootste namen
uit het gypsy jazzgenre zijn hier aanwezig. Je ziet toppers op
het podium, maar ook in het publiek en op de campings. Het
festivalterrein is een belevenis, maar de allermooiste muziek
wordt vaak spontaan gemaakt op de twee nabijgelegen
campings, waar veel muzikanten verblijven en elkaar
ontmoeten. Voor veel liefhebbers is het festival het muzikale
hoogtepunt van het jaar.
In 2016 voltrok zich echter een kleine ramp. Het eiland in de
Seine bij het dorpje Samois, waar dus al decennialang het
festival resideerde, was door overstromingen ondergelopen en
kon simpelweg de mensenmassa niet aan. De festivaldirectie
moest noodgedwongen naar een andere locatie verhuizen.
Dat werd de kasteeltuin van het dichtbijgelegen
Fontainebleau. Het was wat improviseren, maar nood breekt
wet en in deze situatie van overmacht was er (toch) een
prima festival. De intieme sfeer van het eiland was wel wat
verdwenen. Het festival zelf wordt de laatste jaren sowieso
steeds meer een bontgekleurd muziekfestival, waarbij gypsy
jazz steeds verder naar de achtergrond verdwijnt. Uit oogpunt
van commercie is dat misschien niet helemaal onlogisch, maar
het is wel jammer voor de echte gypsy jazzfans.
Vlak na het Samois-festival in 2016 voltrok zich een nationale
ramp in Frankrijk. Een terrorist pleegde een zelfmoordactie
in Nice en reed met een truck door een mensenmassa.
Verschrikkelijk natuurlijk, maar aansluitend maakten de Franse
26

INE 2017
autoriteiten de veiligheidseisen voor publieksevenementen
veel strenger. De combinatie van commercie (opschalen en
breder publiek trekken) en de strengere veiligheidseisen bood
in december 2016 een lastig dilemma voor de festivaldirectie.
De lokale autoriteiten verboden het simpelweg om nog
verder een festival op het eiland in Samois te organiseren.
De kasteeltuin in Fontainebleau was wederom beschikbaar,
alleen niet in het traditionele weekend van het festival
eind juni. Daarop besloot de festivaldirectie het festival
twee weken te verplaatsen naar 6 tot en met 9 juli en nu
permanent voor de locatie Fontainebleau te kiezen.
Op internet barstte daarna een felle discussie los. “Ze pakken
ons festival af!” en “Zijn ze nou helemaal gek geworden”.
Niet onlogisch, want vele fans hebben over een lange tijd
een traditie opgebouwd (ook in hun muzikale jaarritme),
dat kun je niet zo maar omkeilen. Een ander nadeel is dat
half juli de campings al vol beginnen te lopen met normale
vakantiegasten, die zo na 22 uur wel een beetje stilte wensen
op de camping. Terwijl tijdens de festivalweek de akoestische
livemuziek gewoon 24 uur per dag doorgaat. Dat kan dus
gaan knellen. De festivaldirectie heeft nog wel bedacht dat
er op zaterdag 1 juli een gypsy jazzmiddag in Samois zelf
plaatsvindt (op het marktplein), maar of dit nu een handige
oplossing is? Want waar moeten de liefhebbers nu heen?
Niet iedereen kan meer dan acht dagen uittrekken voor het
festival (inclusief reistijd) Zo werk je versnippering in de hand.
De festivalorganisatie zal proberen de camping van Samois
zelf, le Petit Barbeau, weer te openen tijdens het festival.
Deze camping is technisch redelijk afgeschreven, maar wordt
tijdens het festival vaak weer geopend.
De liefhebbers die op de camping van Samoreau willen
verblijven, raden we aan snel hun reservering te maken op
camping.de.samoreau@orange.fr.
Voor meer informatie over het festival, volg:
www.festivaldjangoreinhardt.com.
Al met al wordt het weer een bijzonder jaar voor de Samoisliefhebbers.
Volg via Facebook het laatste nieuws en reistips.
27

R E C E N S I E S
THOMAS BAGGERMAN TRIO
LIVE SESSIONS
“EEN WARME ZOETHEID”
Het Thomas Baggerman Trio bestaat uit de
broers Thomas en Max Baggerman op gitaar
en Machiel Willemsen op contrabas. Samen
met zangeres Eva Scholten vormen ze ook de
succesvolle formatie Eva Sur Seine, hoewel
in die formatie bassist Machiel Willemsen in
2016 werd vervangen door Breno Virícimo.
Hoe dan ook, als trio zijn de Baggermanbroers
en Machiel ‘still going strong’ en ligt de focus
op instrumentaal en geïmproviseerd. De in
2016 gelanceerde cd ‘Live Sessions’ is een
bonte collectie, ontstaan uit samenwerking
met altsaxofonist Maarten Hogenhuis,
violist Tim Kliphuis en vibrafonist Frits
Landesbergen. Een spannende mengeling
ook van gypsy jazz met bebop, Latin, bossa
nova, tango, klassieke muziek en eigen
grooves. Deze cd werd live opgenomen in de
Badcuyp in Amsterdam; de spanning en inzet
spatten ook uit je speakers. Doorgewinterde
jazzprofessionals Hogenhuis, Kliphuis en
Landesbergen laten zich graag door de jonge
frisse gypsy-honden op sleeptouw nemen.
De cd biedt een wervelende liveshow met
standaardnummers van Django Reinhardt
en Chick Corea, waarin alle stemmingen
en sferen opgezocht worden. De viool en
saxofoon zijn al vrij bekend in het gypsy jazz
repertoire, maar de vibrafoon zal voor velen
nieuw zijn en voegt een warme zoetheid toe.
Mooi ook hoe de gitaarsnaren een contrast
maken met de vibrafoon en andersom.
28

QUATRE TICKETS DE SWING
& INGE ALBERTS:
PARIS, JE T’AIME
“MAGNIFIEKE NOSTALGIE”
In het najaar van 2015 was het Rosenberg
Trio te gast bij onze HCdF-stichting. In
het voorprogramma stond de band van
medeoprichter van HCdF, Georg Lankester:
Quatre Tickets de Swing. Deze formatie ging
in 1999 van start in Zwolle en omgeving
met als verbindende factor de ‘Hot Club de
France’-stijl. De bezetting van het kwartet
is: Peter Swart op klarinet en saxen, Georg
Lankester op (solo)gitaar, Arthur Siero op
slaggitaar en Eric van Buijsen op contrabas.
In december 2016 verscheen hun nieuwe cd,
getiteld ‘Paris, je t’aime’ met zangeres Inge
Alberts. We horen sfeervolle Franse chansons,
composities van Sidney Bechet en ook werk
van Charles Trenet en Charles Aznavour.
Alberts zingt ook Engelse klassiekers,
die aansluiten bij het bandrepertoire.
De muziek heeft een hoog nostalgisch
gehalte en biedt een ruime blik op het rijke
gypsy jazzrepertoire. Het kwartet brengt
ook instrumentale nummers als ‘Danse
Norvégienne’, ‘Songe d’automne’ en ‘Place du
Tertre’. De titel van het slotnummer: ‘C’est
magnifique’ vat de cd mooi samen. De cd is te
bestellen via georglankester@gmail.com.
29

JAZZTERDAYS
STILL KICKIN’
“PLAT GRONINGS”
De vijf leden van de formatie Jazzterdays
wonen allemaal in het hoge noorden van
Nederland in de omgeving van Delfzijl (en
één in de stad Groningen). Het zijn allemaal
ervaren muzikanten uit verschillende
muziekstijlen met dezelfde passie voor jazz en
swing. De bezetting is als volgt: zang, Yvonne
Stoppels; accordeon Henk Puister; sologitaar
Bert Klok; slaggitaar en zang Wim Sleeboom;
basgitaar Tjark Kuiper en Willem Stoppels doet
de percussie. Het eerste nummer op hun cd is
een vrolijke wals (Balajo) waar de accordeon
goed tot zijn recht komt. Het tweede nummer
heet: ‘Ik denk weer an die’ en is een bewerking
van de jazzstandard ‘I Thought About You’. En
dat is dan weer leuk gedaan, nu eens niet in
standaard Nederlands, maar in plat Gronings.
‘Lulu Swing’ is instrumentaal en prettig en
‘Route 66’ heeft een vrolijke, Maleisische
twist (waar ‘Route 66’ meer klinkt als ‘Loute
66’). ‘Things Have Changed’ is nogal bluesy
en heeft weinig met gypsy jazz te maken. Het
slotnummer, ‘Triste’, is een klassieke bossa
nova, met een wat nerveuze cajon. Al met al
een fijne cd, mooi dat de formatie Jazzterdays
met regelmaat jazz en gypsy jazz ook in het
noorden van het land live ten gehore brengt.
30

SEO MANOUCHE
J Á QUE TÁ QUE FIQUE
“PRET MET HOOFDLETTERS”
Tijdens Django Amsterdam drukte
contrabassist Gilberto de Syllos (met
pretogen) een cd in de handen van voorzitter
Melvin Könings (zelf ook contrabassist). Deze
cd van de Braziliaanse band Seo Manouche
draagt de naam ‘Já Que Tá Que Fique’. Gilberto
de Syllos heeft in meer dan 30 jaar tijd een
grote professionele carrière opgebouwd als
bassist en muziekleraar. Sinds 2002 is hij
contrabasprofessor aan Berklee College Souza
Lima in São Paulo (het conservatorium). Hij is
ook auteur van de boeken: ‘Drums and Bass in
de Braziliaanse populaire muziek’, ‘Technieken
voor Electric Bass in de Braziliaanse Muziek’
en ‘Baiao + Nordestinos Rhythms’; deze twee
laatste uitgaven zijn ook in Europa en in de
VS uitgegeven (Advance Music).
‘Já Que Tá Que Fique’ is een gypsy jazz cd uit
2015 uit de krochten van Sao Paulo, gemaakt
met hoofdletters PRET in de productie. De cd
bevat 7 nummers; het zijn deels klassiekers,
maar ook gypsy jazz bewerkingen van
bekende popclassics als ‘I Feel Good’ van
James Brown en ‘Seven Nation Army’ van de
White Stripes (harde rock). En dat allemaal in
een vrolijk jasje, in het Engels door Gilberte
de Syllos zelf gezongen met een vrij vet
Braziliaans accent. Op deze cd speelt ook
gitarist Bina Coquet mee en tevens horen
we Daniel Grajew op accordeon en Ernani
Teixeira op viool. De titelsong van de cd,
‘Já Que Tá Que Fique’, is een Braziliaans-
Russische versie van ‘Les Yeux Noir’ en is
ronduit hilarisch. Zonder meer een echte
musthave voor de liefhebbers.
31

V R A A G & A A N B O D
ALGEMEEN
AUDIO
Als stichting hebben we in de loop der tijd
talloze lp’s, cd’s, dvd’s, VHS-tapes, boeken en
lesboeken verzameld. Ook kregen we onlangs
een collectie vinylplaten uit het legaat van
Eddy Christiani. Dit is een behoorlijk grote
verzameling, die op dit moment achter slot
en grendel zit en waar zo goed als niets mee
gebeurt. Juist daarom heeft de Stichting
HCdF besloten om het archief (voor zover
het de Nederlandse gypsy jazz betreft) te
doneren aan het Nederlandse Jazz Archief.
Hiermee blijft dit belangrijkste deel van het
archief bij elkaar en bereikbaar voor mensen
die informatie nodig hebben of bijvoorbeeld
studie willen doen. Voor meer informatie, kijk
op www.jazzarchief.nl.
Tijdens het voorjaarsconcert op 14 mei en
de filmvoorstelling op 11 juni zullen we een
heuse “HCdF Hot Club Winkel” inrichten met
meer dan 150 vinyl lp’s, meer dan 300 cd’s,
meer dan 50 dvd’s en diverse lesmaterialen.
Niet alleen leuk om te luisteren, maar ook
voor aan de wand of als verzamelobject.
Cd’s: van diverse bands, nu voor € 5 per stuk;
5 stuks voor € 20.
Lp’s (vinyl): een enorme Django
Reinhardtverzameling plus andere hot clubbands,
nu voor € 5 per stuk; 5 stuks voor € 20.
DVD’S
(€ 2,50 per stuk; 5 voor € 10)
Dubbel dvd 2007 met Trio Sonnekai (2e
deel met Jan Limberger) en het Lollo Meier
Quartet.
Dubbel dvd 2008 met Swinc en zangeres
Mariange, Robin Nolan Trio en het Nomy
Rosenberg Trio.
Dubbel dvd 2011 met Smoots, Trio De
Rijke en Eddy Grünholz Trio.
Dubbel dvd uit 2013 met Pigalle 44 met
Jelle van Tongeren, Swinc en het Paulus
Schäfer Trio met Tim Kliphuis
Wil je meer informatie over deze
aanbiedingen? Neem dan contact op via:
contact@hcdf.nl
www.wegenpicks.com
32

MEDEDELINGEN
Op onze eigen openbare Facebookpagina staan vaak leuke links naar
aankondigingen, wetenswaardigheden, live-opnames en documentaires.
Echt een tip om dat regelmatig in de gaten te houden. Zo stond er laatst een
leuke link naar een uitgebreide radiodocumentaire, luister op
https://www.mixcloud.com/FiveFeet/django-a-portrait-by-ken-sykora/
Bianca en Michel, de uitbaters van ‘Het Wapen van Bloemendaal’ in Haarlem,
hebben helaas recent besloten de sessieavonden met Fiel van der Veen te
stoppen. Er wordt gezocht naar een oplossing; zodra er nieuws is, laten we
het u weten.
Gitaarbouwer en donateur van onze stichting Bert Peters uit Den Bosch is op
46-jarige leeftijd plots overleden tijdens zijn vakantie in de Dominicaanse
Republiek begin februari 2017. Er was een muzikaal afscheid in Den Bosch
in café André. We herinneren Bert als een zeer enthousiaste gitaarbouwer.
Tijdens het HCdF-concert met het Rosenberg Trio (oktober 2015) liet Bert
vol trots zijn eerste bouwwerk zien aan Nous’he Rosenberg. We wensen de
familie en vrienden veel sterkte met dit plotselinge verlies.
Op 14 februari overleed oud-HCdF-bestuurslid Henk Karman. Henk is 92 jaar
geworden en was voor onze stichting lange tijd actief als bestuurslid tot
einde 2005. We danken Henk Karman voor zijn sterke interesse en inzet.
Het bijeenhouden van onze club, het faciliteren van de concertmiddagen,
het maken van de Quintette, het gaat allemaal niet vanzelf. Daar zijn
heel veel vrijwilligers voor nodig, waarbij iedereen in zijn of haar
kracht kan en mag staan, want de één kan goed rekenen, de ander leuk
schrijven en de volgende heeft weer goede ideeën. Vrijwillig, maar niet
vrijblijvend. Vele handen maken licht werk; u kent alle uitgangspunten
vanzelfsprekend. Graag treden we in contact met liefhebbers die de
missie van onze stichting van harte ondersteunen en daarvoor ook enige
bestuursverantwoordelijkheid willen dragen. Doe mee en hou deze stichting
sprankelend en springlevend!
33

DONATEUR WORDEN
Vindt u het ook belangrijk dat gypsy jazz in Nederland bekendheid geniet en dat zoveel mogelijk
mensen hiervan kunnen genieten? Steun ons dan in dat doel en word donateur! Iedereen
kan donateur worden en ondersteunt daarmee het bekend houden en maken van gypsy jazzmuziek
in Nederland. Als donateur ontvangt u vier keer per jaar de Quintette per post thuis en
krijgt u flinke korting op de entreeprijs van de concertmiddagen (twee keer per jaar).
De minimumdonatie bedraagt € 20,00 per jaar. Let wel: dit is een minimumbedrag, met name
bedoeld voor studenten of donateurs met een bescheiden inkomen. Liefhebbers die een modaal
of hoger inkomen genieten, worden vriendelijk verzocht jaarlijks een donatie van € 50,00 te
doen; daarmee houden we de club financieel gezond. En let op: al het bestuurswerk binnen de
stichting is onbetaald vrijwilligerswerk; de donaties zijn uitsluitend bedoeld voor de druk- en
verzendkosten van de Quintette, de gagekosten van de concertmiddagen en kleine onkosten,
zoals de website.
Persoonlijke gegevens:
Aanspreektitel (dhr. / mevr.)
Achternaam:
Voornaam:
Voorletter(s):
Straat en huisnummer:
Postcode en plaatsnaam:
Telefoonnummer:
E-mailadres:
Wij verzoeken u uw donatie elk jaar in de maand januari over te maken. Handiger is echter het
gebruik van een automatische machtiging. Per jaar wordt dan (meestal in februari) het door u
gekozen bedrag automatisch van uw bankrekening afgeschreven. We sturen u graag een
incassoformulier toe waarmee dat eenvoudig mogelijk is.
Meer informatie:
Stichting Hot Club de France Nederland, IBAN: NL83 INGB 0005311022
E-mail: contact@hcdf.nl, Telefoon: 06-42627976, www.hcdf.nl
34

AGENDA
FESTIVALS
28 - 30 APR
Django Reinhardt Memorial Augsburg
www.hotclubnews.de
13 - 14 MEI
Django@Liberchies (BE),
www.djangoliberchies.be
14 MEI
Voorjaarsconcert Stichting HCdF Geldermalsen
www.hcdf.nl
6-9 JUL
Festival Samois sur Seine (FR)
www.festivaldjangoreinhardt.com
7-8 JUL
Hildesheim Festival
www.festival-django-reinhardt.de
3 - 9 JUL
Paris Django Festival
JAMSESSIES
1 E DI V/D
MAAND
Gypsy Jam Sessie
Café ’t Molentje in Amsterdam aan de Singel 278.
Organisator is Michael Hills (op te zoeken via Facebook).
1 E WO V/D
MAAND
Gypsy Sessions
Cafe de Kroon, Daalseweg 361, Nijmegen.
info: www.manito.biz
3 E DI
V/D
MAAND
Gypsy Jazz
Jam
Café Langereis, Amstel 202, Amsterdam.
o.l.v. Irene Ypenburg website: www.cafelangereis.nl
11 JUN
Django Mélange
Jam
Grandcafé Le Mélangeur, Geldermalsen.
Van 13:00 tot 17:00 uur.
info: 06-42627976 (Melvin Könings)
35