henriskrant-2017-2

Een vleugje romantiek
Ondanks het feit dat meneer hun verhaal niet romantisch vindt, hangt er toch
een vleugje romantiek vast
aan hun ontmoeting en het
verdere verloop van de relatie
van Lea Hendrickx en Lucien
Heremans.
Ze woonden beiden in
Bogaarden. Hun eerste
ontmoeting vond plaats in het
jaar 1943 tijdens een
toneelopvoering van de
fanfare van Bogaarden. Dit in
het zaaltje achter het café dat
tegenwoordig Ter Kammen
heet. Daar heeft hij haar voor
het eerst gezien. Hij 13 jaar oud, zij 15 jaar. Hij wist dat hij te jong was, maar hij
bleef haar volgen. Hij had geduld. Alleen de zondag was hij thuis. Dan zag hij
haar in de vroegmis. De rest van de week zat hij op internaat in St. Victor te
Alsemberg. Om haar zondag te kunnen zien moest hij wel zien dat hij op
zaterdagavond de enigste bus naar huis niet miste. Daar konden juist 44
mensen op en dan ging de deur dicht en was het 4 uur stappen naar huis. Vanaf
zijn 17é jaar mochten hij en Lea elkaar elke zondagavond zien bij haar thuis. Dit
deden ze gedurende de jaren 1947 tot en met 1954.
Na zijn schooljaren moest Lucien zich eerst nog inwerken in het boerenbedrijf
van zijn ouders. Bovendien moest hij nog een jaar in dienst naar Duitsland. In
deze periode schreven ze elkaar elke dag een brief. De brieven zijn jammer
genoeg verloren gegaan.
In het jaar 1954 zijn ze dan eindelijk getrouwd, na vele jaren van wachten. Ze
hebben nooit ruzie in de 63 jaar dat ze nu al getrouwd zijn, vertelt mevrouw.
Nooit een onvertogen woord, nooit oog gehad voor een ander, alleen voor
elkaar. Nooit gingen ze op vakantie. Er was nog teveel werk op hun boerenhof
‘Ter Kammen’. Tot ze in 1962 hun eerste kleine tractor kochten, werd alles
bovendien met de hand gedaan.
Lea ging wel regelmatig naar de KVLV. Lucien won verschillende prijskampen
met zijn “blauw- wit” koeien. Verder was hij ook jarenlang jurylid bij het keuren
van de beesten op prijskampen.
Samen hebben ze 3 kinderen, 7 kleinkinderen en tot nu toe 8
achterkleinkinderen.
Interview
p.27