157933 Pieter Kokkewieter - Boek_12Oct LOW RES[1]

Pieter Kokkewieter
en die hart op sy mou
MILAN MURRAY | CHARMAINE NOLTE | MARISA DU TOIT

Eerste Uitgawe 2015
Teks © Murray & Me 2015
Illustrasies © Murray & Me 2015
Hierdie uitgawe eerste gepubliseer in 2015 deur Murray & Me
Posbus 211, Kernkrag, 7441
www.murrayandme.co.za
Alle regte voorbehou.
Geen gedeelte van hierdie boek mag sonder die skriftelike verlof van die
uitgewer geproduseer of in enige vorm deur enige elektroniese of
meganiese middel weergegee word nie, hetsy deur fotokopieering, skryf-of
bandopname, of deur enige ander stelsel van inligtingsbewaring
of –ontsluiting. Enige persoon wat bogenoemde verontagsaam mag
krimineel vervolg word.
ISBN 978-0-620-68175-9
Uitleg deur www.nikidesign.co.za
Gedruk deur Boland Drukpers (EDMS) BPK

Vir Amélie, Sebastian, Steph, Lua, Phoebe en Zoé
Mag julle vir altyd julle harte vreesloos en moedswillig op die mou dra.

Pieter Kokkewieter
en die hart op sy mou
GESKRYF DEUR MILAN MURRAY
PRODUKSIE DEUR CHARMAINE NOLTE
ILLUSTRASIES DEUR MARISA DU TOIT

Iewers in ‘n gewone huis
op ‘n gewone dorp
het daar ‘n gewone klein seuntjie
saam met sy gewone pappa en mamma gebly.
Hy het gewone maatjies gehad
en
na ‘n gewone skool gegaan.
Maar sy ongewone naam was
P i e t e r K o k k e w i e t e r .

Hy het gewone speletjies gespeel
en na gewone liedjies geluister.
Hy het met ‘n gewone bril gelees
en
gewone wense gewens.
Maar vir nóg ‘n rede - behalwe sy vreemde naam
- was Pieter Kokkewieter baie ongewoon.
Wil jy raai wat dit kan wees?

Hy het met sy hart op sy mou geloop!
Jy sou dalk dink dis gevaarlik of sommer net
verspot om met so ‘n belangrike ding so
oop en bloot te loop.
Maar vir Pieter Kokkewieter was dit glad
nie vreemd nie.
Vandat hy kan onthou, het sy hart gesond en
gelukkig op sy mou geklop.

“Jou hart gaan seerkry”
het sy ma bekommerd gewaarsku.
“Sê nou dit kry ‘n stamp?
Of erger, sê nou net hy breek?”
“Ja, bêre hom veilig in jou bors, waar hy hoort” het
sy pa in ‘n diep stem gebrom.

Maar Pieter Kokkewieter het daarvan gehou
dat sy hart wys hoe hy voel.
Hy’t braaf sy breë glimlag agter sy ore ingehaak
en sy hart net daar gelos
- stewig op sy mou.

Almal het altyd geweet hoe hy voel,
omdat sy hart so gemaklik aan sy
buitekant sit.
Jy kon dadelik sien of hy
hartseer of kwaad is.
Maatjies het nie nodig
gehad om te wonder of hy
lus is vir speel, of dalk net alleen wil wees nie.
Sy hart het dit gewys - groot en duidelik,
daar op sy mou!
Maar eendag het die vreeslikste ding gebeur.

Op die speelterrein, toe sy juffrou
nie kyk nie, het Boelie Shmoelie
en sy trawante vir
Pieter Kokkewieter tromp-op
geloop.
Boelie Shmoelie is ‘n lang seun wat soos ‘n toring
bo Pieter staan. Hy het sy lang, dun skaduwee
stadig oor Pieter Kokkewieter se gesig geskuif.

“Siestog, het jy hierdie nodig om
beter te kan sien, my kind?”
het hy in Pieter Kokkewieter
se gesig gevra.
Hy het met sy knobbelrige
wysvinger op die raam
van Pieter se bril getik.
Pieter se oë het amper
groter as sy brilraam gerek.
Nog nooit het iemand
so met hom gespot nie.
Hy het altyd gedink die bril laat hom slim lyk.
Al sy maats het dan so gesê.

Pieter Kokkewieter het senuweeagtig sy bril
op sy neus reggeskuif.
“Uhm… uhm...”
Hy het woorde gesoek om te sê,
maar kon hulle nie kry nie.
Toe begin al die seuns lag.

Eers die een en toe die ander.
Harder en harder het hulle gelag en hulle
magies vasgehou.
Selfs toe hulle al aan die anderkant van
die sportveld is, kon Pieter hulle nog
hoor lag.
Toe almal uiteindelik
weg is, en Pieter
alleen bly staan,
sien hy...

… sy hart lê op die grond.
In twee stukke
g e b r e e k.

Daardie aand, toe die sterre helder deur die
kamervenster skyn, het Pieter Kokkewieter ‘n baie
groot besluit geneem.
Hy’t die twee stukke van sy hart versigtig opgetel
en, soos sy pappa gesê het,
diep binne-in sy bors gebêre.
Toe hy later met sy kop op sy kussing lê, kon hy
die dowwe doef-doef van sy hart net-net hoor.
En die hart se plekkie
op sy mou was
leeg.

Sy maatjies kon nie meer sy hart sien
om te weet hoe hy voel nie.
Van daardie dag af
het Pieter Kokkewieter se gesig altyd
dieselfde gelyk.
Amper soos ‘n masker.
Of hy nou hartseer of kwaad of
opgewonde was,
sy gesig het presies dieselfde gelyk.

Toe, op ‘n dag, tydens ‘n gewone pouse by sy
gewone skool, sien Pieter iets baie ongewoon.
Boelie Shmoelie het gebuk om ‘n sokkerbal op te
tel toe Pieter ‘n rooi hart onder sy broekspyp sien
uitsteek.
Boelie Shmoelie se hart was halfpad in sy skoen!

“Jou hart het in jou skoen afgesak”
fluister Pieter Kokkewieter vir hom sodat die ander
maats nie hoor nie.
Boelie Shmoelie het bloedrooi gebloos.
Dis iets wat Pieter nog nooit gesien het nie.

Toe die ander kinders ver aan die anderkant van
die veld met die sokkerbal speel,
het Boelie vir Pieter sy groot geheim vertel:
“Ek het nie die moed om vir mense te sê ek is eintlik
ongelukkig nie. Dan sak my hart af tot in my skoen.
Ek het altyd so gewens ek kan my hart op my mou
dra soos jy, maar ek is te skaam.
Daarom steek ek hom maar in my skoen weg.”

Laat daardie aand, toe almal in die huis al slaap,
het Pieter Kokkewieter nog aan Boelie Shmoelie se
woorde gedink. Hy kry vir ou Boelie jammer.
Dalk dink Boelie as hy so bo-oor almal toring sal
hulle nie die skaam hart in sy skoen raaksien nie.
Nee wat, dink Pieter, wie wil nou met sy hart in sy
skoen loop?
Dan loop ek liewer met myne trots op my mou.
En, vir die eerste keer in weke,
het ‘n groot glimlag oor Pieter se
gesig versprei. So groot dat hy
dit weer agter sy ore moes
inhaak.
Hy het finaal besluit.
Hy wil nooit ooit skaam wees om
te wys hoe hy voel nie.

Wie weet,
dalk eendag, as jy gaan
kuier op ‘n gewone dorp
met gewone huise
waar gewone maats buite speel,
sal jy vir Pieter Kokkewieter
tussen die kinders sien.
Die klein seuntjie,
met die groot bril en
die rooi hart op sy mou.

MURRAY & ME se idioomreeks
is ‘n heerlike hulpmiddel om kinders te help
om die brug tussen konkrete en abstrakte denke
oor te steek.
Grootmense dra selde hulle hart op hulle mou. Hulle steek dit
eerder weg. Hou dit geheim. Kinders, aan die ander kant, wys braaf
en eerlik hoe hulle voel.
Presies waneer word ons so selfbewus oor ons binneste? Op
watter oomblik vou ons beskermend ons hart toe en bêre dit weg?
“Nee wat, dink Pieter, wie wil nou met sy hart in sy skoen loop.
Dan loop ek liewer met myne trots op my mou.
En, vir die eerste keer in weke, het ‘n groot glimlag oor Pieter se
gesig versprei. So groot dat hy dit weer agter sy ore moes inhaak.
Hy het finaal besluit.
Hy wil nooit ooit skaam wees om te wys hoe hy voel nie.”
Milan Murray is ‘n akteur, skrywer & regisseur.
Haar eerste boek,
‘Koemelaat - ‘n sanity joernaal van ‘n nuwe ma’
is ook by Murray & Me beskikbaar.
Sy woon in Melkbosstrand
saam met haar man & twee kinders.
ISBN 978-0-620-68175-9
97 80620 681759