Magazine Denise

op m’n telefoon, sommige programma’s boeien mij nou
eenmaal niet zoveel. Dan is mijn telefoon interessanter.
Noem het verslaafd zijn, noem het andere interesses. Ik
vind trouwens dat de oudere generatie wel veel zeurt
over de smartphone. Het ironische eraan is ondanks
de ze de smartphone als iets negatiefs zien, willen ze
wel allemaal de nieuwste telefoon hebben. Dan heb ik
het over de generatie van mijn ouders. Het is alsnog
wel jammer dat wij tegenwoordig de telefoon als ons
uitzicht hebben geaccepteerd.
Open ogen
Toen ik werd geboren keek ik met twee grote ogen
naar de wereld en toen vroeg ik mij af, wanneer
ben ik daarmee gestopt? Ik heb het dan wel
over vroeger maar dat is eigenlijk nog niet zo lang
geleden. Ik wandel namelijk inmiddels al achttien jaar
over deze wereld bol. Maar dan rust mij nog steeds
de vraag, wanneer zijn we gestopt met om ons heen
kijken, wanneer werd onze smartphone het uitzicht van
deze generatie?
Ik zit pas ongeveer een jaar in Utrecht op school
maar vind het een prachtige stad, het ademt cultuur.
Wat mij vooral opviel is het aantal jongeren in deze
stad, en dan vooral het aantal jongeren die niet zien
hoe machtig mooi deze stad is. Ben ik dan de enige
die merkt hoe mooi onze wereld kan zijn? Natuurlijk is
het lastig te zien met alle oorlogen en strijd tegenwoordig.
Toch zouden we elke dag even moeten stil
staan bij onze wereld en de dingen die ze voor ons
doet. Zelf ben ik ook vaak door mijn telefoon opgenomen
maar kan ook stil staan bij de mooie
momenten zonder meteen mijn telefoon erbij te pakken.
Iets wat voor sommige mensen in deze generatie erg
moeilijk lijkt.
"We moeten is wat meer omhoog
kijken in en n’wiet naar onze
smartphone."
Kijk bijvoorbeeld is naar de dom, een prachtig stukje
bouwwerk in een bruisende stad. Er lopen per dag
duizenden mensen langs, veel mensen merken dit
prachtige gebouw niet eens op omdat ze zo gewend
zijn aan het feit dat hij er is. Maar stel je is voor wat
als de dom er niet stond, was Utrecht dan wel zo
cultuurrijk als dat hij nu is. Dit is met veel plekken zo,
iedere stad of ieder dorp heeft wel iets wat kenmerkend
is voor die plek. Helaas worden die dingen
tegenwoordig veel minder gewaardeerd dan vroeger.
Dus probeer is stil te staan bij de prachtige dingen in
het leven en durf is om je heen te kijken.
We moeten is wat meer omhoog kijken en niet naar
onze smartphone. Ik betrap mezelf er ook vaak op,
in de trein zit ik alleen maar op m’n telefoon. Als ik
dat door heb dan zet ik hem wel is weg, maar nooit
helemaal want wat als ik iets belangrijks mis. Zelf is het
geen verslaving, ik zou het eerder aandachtsverdeling
noemen, want vaak zijn de dingen die op social
media gebeuren interessanter dan wat er allemaal in
de trein gebeurt. Ook vaak als de tv aanstaat zit ik
6