Magazine Denise

DeJaVu
Het spel
Ga je leven als spel zien en geniet volledig
Ciazaad, baarden en Mason jars
geniet jij stiekem ook wel is van die hipster dingen?
Open ogen
Mensen hebben de gewoonte om de natuur om hen
heen te negeren. Kijk is omhoog!
1

2

Inhoud
6 open ogen
We kijken te vaak omlaag, probeer is
omhoog te kijken en te genieten van
de omgeving.
8 Ciazaad, baarden en
Mason jars
Wat geven wij onze kinderen mee?
en is dit hoe wij willen dat de maatschappij
zich vormt.
10 Het spel
Zie je leven als een spel en geef niet
op, uiteindelijk zal je zien dat je elke
boss battle kan verslaan.
credits:
Fotografie:
René Romijn, Denise Jakoby
Over de schrijvster
Mijn naam is Denise en ik ben een 18
jarige student. Momenteel studeer
ik CMD, wat inhoud dat je crossmediaal
concepten kunt bedenken
en uitvoeren. Dejavu is voor jonge
mensen die een keer wat anders dan
de standaard bladen willen lezen.
Dit zijn een soort van uitgewerkte
hersenspinsels die mijn meningen over
bepaalde onderwerpen uitlichten. Ik
benhandel maatschappelijke problemen
en hoe de maatschappij ons als
mensen vormt. Ik zou mensen graag
willen stimuleren om een eigen mening
te vormen over onze hedendaagse
maatschappij en dingen ook vanuit
andere hoeken te zien. Ik ben Denise
en hoop dat dit blad je veel leesplezier
geeft,
XXX
Tekst:
Denise Jakoby
Eindredactie:
Denise Jakoby
3

4

"Ik probeer altijd met
open ogen naar de
wereld te kijken ."
5

op m’n telefoon, sommige programma’s boeien mij nou
eenmaal niet zoveel. Dan is mijn telefoon interessanter.
Noem het verslaafd zijn, noem het andere interesses. Ik
vind trouwens dat de oudere generatie wel veel zeurt
over de smartphone. Het ironische eraan is ondanks
de ze de smartphone als iets negatiefs zien, willen ze
wel allemaal de nieuwste telefoon hebben. Dan heb ik
het over de generatie van mijn ouders. Het is alsnog
wel jammer dat wij tegenwoordig de telefoon als ons
uitzicht hebben geaccepteerd.
Open ogen
Toen ik werd geboren keek ik met twee grote ogen
naar de wereld en toen vroeg ik mij af, wanneer
ben ik daarmee gestopt? Ik heb het dan wel
over vroeger maar dat is eigenlijk nog niet zo lang
geleden. Ik wandel namelijk inmiddels al achttien jaar
over deze wereld bol. Maar dan rust mij nog steeds
de vraag, wanneer zijn we gestopt met om ons heen
kijken, wanneer werd onze smartphone het uitzicht van
deze generatie?
Ik zit pas ongeveer een jaar in Utrecht op school
maar vind het een prachtige stad, het ademt cultuur.
Wat mij vooral opviel is het aantal jongeren in deze
stad, en dan vooral het aantal jongeren die niet zien
hoe machtig mooi deze stad is. Ben ik dan de enige
die merkt hoe mooi onze wereld kan zijn? Natuurlijk is
het lastig te zien met alle oorlogen en strijd tegenwoordig.
Toch zouden we elke dag even moeten stil
staan bij onze wereld en de dingen die ze voor ons
doet. Zelf ben ik ook vaak door mijn telefoon opgenomen
maar kan ook stil staan bij de mooie
momenten zonder meteen mijn telefoon erbij te pakken.
Iets wat voor sommige mensen in deze generatie erg
moeilijk lijkt.
"We moeten is wat meer omhoog
kijken in en n’wiet naar onze
smartphone."
Kijk bijvoorbeeld is naar de dom, een prachtig stukje
bouwwerk in een bruisende stad. Er lopen per dag
duizenden mensen langs, veel mensen merken dit
prachtige gebouw niet eens op omdat ze zo gewend
zijn aan het feit dat hij er is. Maar stel je is voor wat
als de dom er niet stond, was Utrecht dan wel zo
cultuurrijk als dat hij nu is. Dit is met veel plekken zo,
iedere stad of ieder dorp heeft wel iets wat kenmerkend
is voor die plek. Helaas worden die dingen
tegenwoordig veel minder gewaardeerd dan vroeger.
Dus probeer is stil te staan bij de prachtige dingen in
het leven en durf is om je heen te kijken.
We moeten is wat meer omhoog kijken en niet naar
onze smartphone. Ik betrap mezelf er ook vaak op,
in de trein zit ik alleen maar op m’n telefoon. Als ik
dat door heb dan zet ik hem wel is weg, maar nooit
helemaal want wat als ik iets belangrijks mis. Zelf is het
geen verslaving, ik zou het eerder aandachtsverdeling
noemen, want vaak zijn de dingen die op social
media gebeuren interessanter dan wat er allemaal in
de trein gebeurt. Ook vaak als de tv aanstaat zit ik
6

7

"soms ben ik best wel een
hipster, maar ik vind het
stiekem best wel leuk."
8

Ciazaad,
baarden en
Mason Jars
Vanaf mijn jeugd ben ik altijd al net iets anders
geweest dan de andere kinderen. Hier en daar
heb ik mijn emo-fase gehad en groeide op tot
de persoon die ik nu ben. Maar ik ben nog steeds
niet de meest normale persoon die mensen zullen kennen,
ik kleed mij net iets anders, doe dingen net iets
anders en heb verschillende meningen over dingen.
Sommige noemen mij een hipster, ik lach om die term
aangezien die gehaat wordt door de meeste mensen,
maar soms hebben ze gelijk. Soms ben ik best wel een
hipster, maar ik vind het stiekem best wel leuk. Stilletjes
geniet ik van Mason Jars en mannen met baarden, of
van alle nieuwe producten die populair worden zoals
ciazaad. Ik merk ook soms wel is dat ik een hipster kan
zijn, maar hebben we dat niet allemaal? Wij hebben
allemaal wel iets wat beschamend is, maar waar we
wel van genieten zoals; bepaalde nummers, hobby’s
of bepaald eten.
Natuurlijk is niet alles slecht, zo is moord iets wat niet
geaccepteerd wordt en dan ook echt heel verschrikkelijk
is. Maar nagestaard of gepest worden omdat
je jouw haar in een cool kleurtje verft, is dat echt
nodig? Wij leren onze kinderen hiermee dat je alleen
als groep geaccepteerd wordt en niet als individu,
je moet met iedereen meegaan anders zal je hier op
gestraft worden. Als je als klein meisje gepest wordt
omdat je er anders uitziet dan andere zal dat bij je
blijven, je wordt meteen al geleerd dat wat jij leuk
vindt niet geaccepteerd wordt. Tegenwoordig worden
mensen wel meer geaccepteerd dan vroeger, kijk
maar naar de legalisatie van het homo huwelijk en de
diversiteit van mensen die rondlopen in Amsterdam.
Maar nog steeds worden meisjes en jongens op jonge
leeftijd gepest omdat ze anders zijn. Het lijkt mij zo
leuk als iedereen in de wereld opgroeit als iemand
waar ze zelf ook blij mee zijn.
"Het lijkt mij zo leuk als iedereen
in de wereld opgroeit als iemand
waar ze zelf ook blij mee zijn."
Zullen we als maatschappij nu de kinderen leren lekker
zichzelf te zijn en daarbij te leren dat er niets mis mee
is, tenzij het natuurlijk illegaal is want ik herhaal: moord
is echt niet oké. Dus laten we onze kinderen opvoeden
met goede normen en waarde en vooral heel veel
zelfliefde.
"De maatschappij vormt ons en wil
dat we allemaal in een bepaalde
mal passen."
Deze guilty pleasures hebben we allemaal, maar
waarom houden we ze eigenlijk verborgen? We mogen
toch leuk vinden wat we leuk vinden, of mogen wij
dat niet omdat het niet sociaal geaccepteerd is? De
maatschappij vormt ons al sinds dat we heel klein zijn,
en leert ons wat we leuk en niet leuk moeten vinden,
en alles wat iemand leuk vind maar niet sociaal
geaccepteerd wordt is meteen iets negatiefs. De
maatschappij vormt ons en wil dat we allemaal in een
bepaalde mal passen.
9

het spel
Eigenlijk is iedereen een hoofdrolspeler in zijn eigen
verhaal, zijn eigen storyline. Ik zie mijzelf liever
als een heldin in mijn eigen video game, want ik
bedoel wat klinkt nou stoerder? Nou wil ik niet zeggen
dat ik daadwerkelijk een heldin ben want ik heb de
aarde nog niet gered, maar ik probeer hier en daar
een goede daad te doen. De wereld heeft namelijk
wat meer liefde nodig. Hiermee bedoel ik niet alleen
tegenover mensen, maar ook tegenover onze planeet.
"De wereld heeft namelijk wat meer
liefde nodig.."
Je leven vergelijken met een game klinkt al meteen
veel gaver dan als je het hebt over een verhaal,
want als je aan games denkt denk je aan het verslaan
van beesten, vijanden en nieuwe werelden ontdekken.
Je visualiseert het je beter omdat er al beelden
bestaan, daarbij kan je beter begrijpen wat er
wordt gezegd als mensen het hebben over obstakels
in je leven. Beschouw de obstakels in je leven als boss
battles, in het begin lijkt het onmogelijk ze te verslaan
maar als je echt gaat opletten is het makkelijker dan
je denkt.
Naarmate je ouder wordt krijg je steeds meer wapens,
je raakt meer bekend met de console en je level gaat
omhoog. Waardoor die boss battle van toen, die je
dacht nooit te kunnen verslaan nu een eitje lijkt. Maar
wat hierin vooral belangrijk is, blijf wapens verzamelen,
blijf oefenen tot je elk hoekje en gaatje van die console
kent en probeer altijd je level omhoog te krijgen.
Achteraf zal je blij zijn dat je niet de controller boos
in de hoek heb gegooid of het spel hebt uit gezet.
Niets voelt zo goed als het verslaan van een enorm
vervelende boss.
"Het is trouwens niet erg als je
een klein monstertje bent hoor, ik
ben er zelf namelijk ook een."
Als je het eerste obstakel hebt verslagen, of de eerste
boss battle heb gedaan. Heb je meer level, je skills
gaan omhoog en je wapens worden beter. Dus waarom
stoppen? Wordt de beste game held of heldin die
je wil zijn. De hoofdrolspeler in je eigen verhaal zijn is
leuk maar je eigen held in een videogame zijn klinkt
gewoon veel wreder. Je verslaat alle monsters, red hier
en daar een paar mensen en gaat weer door met je
trouwe sidekick. Ook al denk je dat het allemaal niet
uitmaakt met een klein woordje kan je iemands complete
dag maken. Dit betekent trouwens niet dat je
een perfect leven moet leiden, ik bedoel ik ben ook
totaal niet perfect. Het gaat erom dat je juist kan lachen
om je gekke trekjes en met die lach de monsters
verslaat die je tegen houden. Die monsters kunnen van
alles zijn, groot, klein of juist net zoals mensen. Je moet
jezelf accepteren als held of heldin en alles wat je
tegenhoudt overkomen. Het is trouwens niet erg als je
een klein monstertje bent hoor, ik ben er zelf namelijk
ook een.
10

1

12
FLY AWAY WITH US