Wascabi 2017

perspectief wel heel erg van overtuigd
dat mensen hun lot in eigen
handen moeten nemen. Het hangt
uiteraard niet alleen van hen af,
er is ook nog zoiets als de sociale
context. Maar als je maakbaarheid
vertaalt als samen werken om iets
te veranderen, dan geloof ik wel in
maakbaarheid. ”
SMET:
“Maakbaarheid
is niet een
uitgewerkt model toepassen, want
dan zit je al snel in een autoritair
systeem. Maar ik geloof wel dat we
een samenleving kunnen maken.
Daarbij is verbinding belangrijk.
Het sociaal-cultureel werk verbindt
mensen, en de politiek moet dat ook
doen. Mensen verbinden is waar
klassieke politieke partijen vandaag
falen. ”
GATZ: genoeg zijn er ook
“Jammer
politici die net succes hebben door te
verdelen. ”
SMET: Maar op de lange termijn
“
zijn het degenen die verbinden, die
winnen. En dat is voor mij de grote
breuklijn en het grote verschil:
degenen die via angst de samenleving
naar beneden halen en
degenen die ze via hoop en verbinding
optillen. Als ik zie wat het
“
Op de lange
termijn zijn
het degenen
die verbinden,
die winnen
”
PASCAL SMET
sociaal-cultureel werk doet, wat
jeugdverenigingen doen, als je kijkt
naar al die energie en die wil om
te verbinden, dan zie ik het niet zo
zwart in. Het enige wat we moeten
doen is onze samenleving opnieuw
helpen te geloven in morgen. In
Europa heerst er op dit moment
zo’n ongelofelijk wantrouwen: zal
het morgen nog beter zijn? En dan
denken mensen in louter materiële
termen. Terwijl het ook beter kan
zijn op een ander niveau: cultuur,
samenleven, geluk. Daar moeten we
in blijven geloven. ”
GATZ:
“Jongeren
geloven wel
nog in de toekomst. Je ziet hoe zij
steeds vaker in cruciale debatten
het verschil maken. Zij zijn niet zo
behoudsgezind. Wij kijken door een
achteruitkijkspiegel, zij kunnen
alleen vooruitkijken. Die kracht is er
nog steeds. ”
SMET:
“Het
komt allemaal goed.
(lacht)
”
→ www.burgerkabinet.be
→ Vragen of reacties?
hannes@fov.be of liesbeth@fov.be
Wat moet je in Brussel zeker
gedaan of gezien hebben?
SVEN GATZ: Magrittehuis,
“Het
in Jette. De plek waar Magritte
gewerkt heeft. En de Villa Empain,
vlakbij de ULB. Een prachtig
art-decogebouw dat in ere is hersteld,
en waar nu mooie tentoonstellingen
worden gehouden. Dat
zijn twee verborgen parels. ”
PASCAL SMET:
“De
wijk van de
Vismarkt en de Kaaien, waar ik
ook woon. Dat is echt Brussel,
grootstedelijk en kleinschalig
tegelijk, een dorp in de grote
stad. Het is een wijk voor de echte
Brusselaar, al zie je er ook wel
eens een verdwaalde toerist. En
de abdij van Terkameren, een
prachtig rustpunt in de stad. Je
daalt af van op de Louizalaan en je
waant je plots ergens anders. ”
Welke Brusselaar verdient een
plekje in de Brusselse Walk of
Fame?
PASCAL SMET: Plaizier,
“Wijnand
over wie er nu een expo loopt in
Bozar. Hij maakte postkaarten
van Brussel. Geen klassieke
toeristische postkaarten, maar
verrassende foto’s die de geest en
de ziel van de stad vatten. Mensen
als Wijnand zijn te weinig gekend,
maar ze kruiden de stad. ”
SVEN GATZ:
“Stromae.
Omwille
van de muziek en de mode. Maar
zeker ook omdat hij het nieuwe
Brussel vertegenwoordigt in zijn
persoon, zijn manier van zijn en
doen, zijn kosmopolitisme. Hij
woont overigens niet ver van Wiels
in Vorst, waar met hardnekkige
vasthoudendheid een prachtig
museum is ontwikkeld, waar nu
galerijen de deuren openen en
artiesten neerstrijken. Het is fijn
om zien dat de stad altijd verandert
en nooit af is. Stromae is
daar een levend voorbeeld van. ”
2017 I 17