Kek Mama editie 13

VVorige week zat ik weer eens doelloos op Facebook te gluren toen mijn oog viel op een
FOUTE LIEDJES, EEN BOOM, SISSI EN
BUNKEREN TOT JE ERBIJ NEERVALT:
ANNE IS GEK OP DE FEESTDAGEN.
“EN ALS JE DAAR ANDERS OVER DENKT,
BEN JE GEWOON EEN SCROOGE.”
tekst ANNE BROEKMAN foto ISTOCK
bericht van een oud-klasgenoot. Hij verhuurde voortaan zijn fantastische, retro ingerichte
huisje in de Duitse bergen exclusief aan vrienden en bekenden. Direct sloeg mijn fantasie op
hol. Zou het niet te leuk zijn dat huisje met kerst te huren? Om daar heerlijk een paar dagen
te vertoeven met man, kind en nog wat familieleden die ik langer dan een uur om me heen
verdraag? Het was niet de eerste keer dat die droom mij vanbinnen verwarmde als een knapperend
haardvuurtje. Ik was een snotaap van zeven jaar oud toen Last Christmas van Wham
uitkwam, met de bijbehorende videoclip van vrienden met woest geföhnde kapsels en oversized
skijassen in een houten chalet in de bergen. Ondanks de jolijt broeit er van alles tussen
een toen nog hetero George Michael en een dame aan wie hij het jaar ervoor zijn hart (plus
kitscherige broche) gaf. En sindsdien heeft deze kerstfantasie zich in mijn brein verankerd,
met maar één boodschap: Dat. Wil. Ik. Ook. Kneuterig hygge in een huisje met een grote
kerstboom en mistletoe. Minus de liefdesperikelen, want ain’t nobody got time for that.
Ik ben gewoon hartstikke gek op de feestdagen, toen al en
nu nog steeds. Betekent dat dat mijn ouders mijn diepste
wens honoreerden en zo’n rustiek chaletje huurden? Welnee,
want a) ze zijn gescheiden en b) er waren altijd andere
plannen. Dat hield in dat mijn vader zijn befaamde zalmmousse
maakte en een bizar groot stuk ossenhaas in de
braadpan gooide en een jus fabriceerde die het Voedings-
centrum zou doen steigeren. Familiebezoek hoorde er natuurlijk ook bij. Bij mijn grootouders
die een straat verderop woonden (blokjes kaas en glaasjes Zwarte Kip) en naar mijn
andere opa die op een boerderij bivakkeerde. Wij kleinkinderen zaten dan allemaal in de
keuken geduldig te wachten tot onze opa eerst een paar flauwe grappen maakte en ons dan
allemaal honderd gulden in de hebberige knuist duwde. Mooie tijden hoor, ondanks het
gebrek aan finesse.
Ik ben ook dol op de zomer, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar de feestdagen
blijven voor mij het toppunt van gemütlichkeit. Zeker nu ik zelf moeder ben. Meestal begint
het eind september, als de blaadjes aan de bomen langzaam verkleuren, bij mij te kriebelen.
Dan denk ik al na over het kerstmenu en mijn feestoutfit – elk jaar koop ik een nieuwe foute
>
KEKMAMA 61