Buiten de Orde 2017 #2

Geen burgerschrik maar burgerrechten
Abou Jahjah en de strijd tegen de macht
De brave Hollandse burgerij leerde Dyab
Abou Jahjah een paar jaar geleden kennen
als iemand met een Arabische naam die
verklaarde dat de tijd was aangebroken om te
radicaliseren. Hij had een interviewer tegenover
zich, die vooral focuste op de noodzaak
van ‘integratie’ van in Nederland wonende
vreemdelingen. Abou Jahjah antwoordde in
vloeiend Vlaams dat hij aan emancipatie de
voorkeur gaf en dat met emancipatiestrijd
radicalisering onvermijdelijk was. De verbijsterde
journalist stelde geen verdere vragen
meer en daarmee stond het Imaazje van
Abou Jahjah als radicale Arabier gelijk aan
de destructieve burgerschrik van Al Qaeda,
en dat is andere radicalen als aanhangers van
2.Dh5 en fanatieke lezers van dit blad vooralsnog
niet gelukt.
Toen hij dan ook op 9 februari op uitnodiging
van het steuncomité van de landelijke
partij Artikel 1 in de Haagse Schilderswijk
een spreekbeurt zou komen houden, kreeg
hij gratis reclame van de plaatselijke editie
van De Telegraaf: ‘Onrust in de hofstad!’ Een
afgeladen zaal van enige honderden mensen
in alle kleuren van de regenboog hoorde hem
toe en kon later het boekwerk kopen, dat hij
het jaar tevoren had uitgebracht, Pleidooi voor
radicalisering. Daarmee heeft hij waarschijnlijk
bereikt waarnaar de bestaande kaders
van de autonomie zozeer hebben gesmacht:
inspiratie van de jeugd.
Pleidooi voor radicalisering bevat op de eerste
plaats een definitie van de radicalisering die
hij beoogt, namelijk een hernieuwing van de
klassenstrijd tegen het kapitalisme, dat bij
hem gelijk staat aan de machtssystemen die
het heeft teweeggebracht. De accumulatie
van het kapitaal is tegenwoordig zover gekomen
dat het niet alleen de productie, maar
ook de consumptie dreigt te beheersen. Het
is verbonden aan politieke machtssystemen
en aan de media, waarbij vooral de moderne
sociale media een rol spelen. In het boek
wordt de nadruk gelegd op het globale systeem,
een imperium op wereldniveau, dat
door de grootste multinationals wordt beheerst.
Het is gegrondvest op het stelsel van
de grote internationale handelsverdragen
van het type TTIP, met de daarmee verbonden
internationale organisaties als WTO en
economische instellingen van de Verenigde
Naties. In het boek wordt de macht van het
globale systeem benadrukt, waarbinnen
zich een hiërarchie van klassen ontwikkelt,
die zich vooral op lokaal niveau tegen deze
ontwikkeling verzetten. De gangmakers van
deze vorm van klassenstrijd zijn de radicalen,
die opkomen voor lokale belangen en
vooral – lokale commons, die zich van onderop
organiseren en de voorafspiegeling
kunnen zijn voor de nieuwe maatschappij.
Opmerkelijk is hierbij dat niet alleen economische
factoren als uitbuiting, maar ook
buitensluiting van cultureel dominante systemen
een factor kunnen zijn. Zelf spreekt
Abou Jahjah van ‘een nieuw mondiaal nar-
4
Buiten de Orde