onzeker gebied
De bundel onzeker gebied is de vierde in een serie ‘gebiedsbundels’, met gedichten die zijn ontstaan tijdens solo trektochten door ongerepte gebieden. Net als in schraal grondgebied, verwoord gebied en ongerieflijk gebied zijn de gedichten in deze bundel soms grimmig, overeenkomstig de landschappen waarin ze zijn ontstaan, en tonen ze openlijk littekens en wonden, maar soms ook een mooi vergezicht.
De bundel onzeker gebied is de vierde in een serie ‘gebiedsbundels’, met gedichten die zijn ontstaan tijdens solo trektochten door ongerepte gebieden. Net als in schraal grondgebied, verwoord gebied en ongerieflijk gebied zijn de gedichten in deze bundel soms grimmig, overeenkomstig de landschappen waarin ze zijn ontstaan, en tonen ze openlijk littekens en wonden, maar soms ook een mooi vergezicht.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
1
Adrie Krijgsman<br />
<strong>onzeker</strong> <strong>gebied</strong><br />
GEDICHTEN<br />
2
Copyright © 2018 Adrie Krijgsman<br />
<strong>onzeker</strong> <strong>gebied</strong> werd uitgegeven in eigen beheer<br />
en in een oplage van 50 exemplaren<br />
www.adriekrijgsman.nl<br />
3
“ … we need a paradoxical way of thinking;<br />
since the world drifts into delirium, we must<br />
adopt a delirious point of view. We must no<br />
longer assume any principle of truth, of causality,<br />
or any discursive norm. Instead, we must<br />
grant both the poetic singularity of events and<br />
the radical uncertainty of events.”<br />
Jean Baudrillard, The Vital Illusion (2000) "The Murder<br />
of the Real".<br />
4
QUEESTE<br />
verloop van tijd<br />
heeft eiland uitgebroed<br />
en eigen vlees en bloed<br />
op de nukkige kust laten stranden<br />
waar aangetroffen spoor<br />
mij leiden moet naar het verdwaalde<br />
nog niet aan oordeelsgrond gebonden<br />
kind<br />
maar hoewel bijna bedtijd<br />
is het nog nergens gevonden<br />
aanlandige wind<br />
femelt heerlijke geuren uit zee<br />
met zwemen van tevredenheid<br />
gedwee pik ik signalen op<br />
hoopvol en op goede gronden<br />
nu nachtval in het verschiet ligt<br />
omdat de nacht vaak leidt<br />
naar onbestaanbare paden<br />
naar daar<br />
waar buiten het vertrouwde<br />
nog onverwacht iets te vinden valt<br />
wat niet op voorhand al<br />
met barse dwang en drang<br />
van eigenheid vervreemd is<br />
5
CHER AMI<br />
(postduif uit de Eerste Wereldoorlog)<br />
noordwaarts<br />
weg<br />
voor een tijdelijk loodzwaar bestaan<br />
zit op het vertrekstation<br />
een zwetende broeder de Bijbel te lezen<br />
vleugellam<br />
een jaar of veertig<br />
in schroeipak uit de hel gekleed<br />
ik ken de Schrift een beetje<br />
geen enkel overdragen woord<br />
wordt er aan busof<br />
treinreizen besteed<br />
een karavaan van Bactrische kamelen<br />
een tochtje op een ezel<br />
of een boot<br />
en heel veel lopen<br />
van de plaag naar het beloofde<br />
dan is het wel gedaan<br />
ik weet niet of de prevelende man<br />
nog ergens heen wil gaan<br />
misschien wel niet<br />
en krijgt hij lezend slechts herinnering<br />
aan gillende granaten stil<br />
6
of het hardnekkig koeren van verdriet<br />
op zijn verdrekte boventil<br />
ik check mijzelf een bus in<br />
en lever na een rit van anderhalve dag<br />
mijn frontberichten af<br />
bij het natuurgezag<br />
7
HALFGAAR<br />
hoe vaak mijn maag<br />
in schrale tijden luid om leeftocht knort<br />
vandaag blijft de oorzaak<br />
diep in een domme gevolgvraag<br />
verborgen<br />
is dit een onverkapte meegereisde grap?<br />
een joke van zieke krotenkokers?<br />
om het traject terug te volgen<br />
bezitten mijn gedachten<br />
niet die essentiële eigenschap<br />
die als grondslag<br />
toereikend moet zijn<br />
ik ga te rade bij de strenge denkers<br />
die Zijn en Tijd<br />
in hier en nu verslonden<br />
de syllogistische methode<br />
het logische symbool als dan<br />
ontbijten met chagrijn<br />
dàt krijg je ervan<br />
het misverstand vreet zich<br />
droog brakend naar binnen<br />
kruipt met lichte buikspraak hongerholtes in<br />
druipt van de kin<br />
en bekwijlt het vertwijfelde land<br />
8
het voorgebakken brood<br />
lijkt op een natte kelderzwam<br />
en is nauwelijks te vreten<br />
en nee<br />
natuurlijk heb ik hier geen oven bij de hand<br />
om brood af te bakken<br />
halfgare gedachten<br />
9
SCHREEUW<br />
(Edward Munch, Ekeberg, Oslo)<br />
wijkende bloedrode wolken<br />
we schrapen de resturen af tot het koud wordt -<br />
een aanvullend nadeel<br />
van heldere lucht<br />
nu daglicht op de bergwand wankelt<br />
en libido van lieverlee<br />
in de stroom van luie neuronen verdord<br />
worden boven het luide stadsgedruis<br />
punctueel al de eerste sterren gestipt<br />
waar Nótt haar paard heeft opgepord<br />
verschrikt door het gestamp van een concert<br />
het landschap tettert voort<br />
door het dreigende kleurenpalet<br />
met toeters en bellen<br />
een excessief rètteketèt<br />
ik sluit mijn oren af<br />
en kruip als een latente zombie<br />
met schrik in gedachten<br />
beter bij Freya in bed<br />
10
ABSENT<br />
net om een bocht in de rivier<br />
ruist na slepende regen<br />
de aangezwollen waterval<br />
krachtiger<br />
in levenslange spankracht<br />
en druipen de bomen met dikke tikken<br />
nog na op het tentdoek<br />
ik denk aan het verdriet<br />
van de tachtigjarige Völva<br />
wachtend<br />
op haar tweelingbroer van ver<br />
de schrik toen hij niet uit de trein kwam<br />
toen hij niet kwam<br />
geen telefoon opnam<br />
en zij vergeefs de conducteur<br />
om een verklaring vroeg<br />
laat het maar regenen<br />
denk ik<br />
laat zonder verwijt<br />
al dat water<br />
maar altijd struikelen door de Gjöll<br />
die doden van levenden scheidt<br />
11
VASTGEPIND<br />
na drie dagen durende regen<br />
vandaag binnen mentaal bereik<br />
van hot naar her gesjouwd<br />
nergens<br />
ergens<br />
overal dwingend aanwezig<br />
in uitbundige zon<br />
verblind door het onwennig licht<br />
touwtrekkend aan lamlendigheid<br />
in de benen<br />
daarna<br />
gekeken hoe mijn spullen droogden<br />
geroken hoe kruidige geuren<br />
uit planten werden geperst<br />
geluisterd naar het klotsen<br />
van de golfjes tegen een balk<br />
trage gedachten kotsend<br />
over mijn fucking ledigheid deze dag<br />
terwijl een lange<br />
fysieke wandeling naar het verdwijn<strong>gebied</strong><br />
juist vandaag<br />
zo mentaal voor de hand lag<br />
12
NOORDELIJK<br />
donkere windvelden vluchten<br />
over de fjord naar het noorden<br />
ik kom er vandaan<br />
het wortelhout<br />
ligt aan mijn voeten bloot<br />
de onverstoorbare zwijgers<br />
die mij verwekten<br />
grijs wordend op een bankje nu<br />
verstopt in een windstille nis<br />
in de bosrand<br />
met uitzicht op wat lang verdwenen is<br />
ergens een huilende hond<br />
uit een film van Tarkovsky<br />
en boomkruinen die ruisen<br />
de kippenstront onder mijn opa’s klomp<br />
vergt hier verstopt<br />
nog zijn tol<br />
ik zou een dief zijn<br />
fluistert het<br />
wanneer ik nu dit kosteloos genot<br />
van het geringe hebben om ruimschoots te zijn<br />
omwille van de toekomst zou vergooien<br />
13
OMGEVINGSDEPENDENTIE<br />
zo’n regenwormpje<br />
dat even omhoog kruipt<br />
in het gras<br />
misschien wel nooit geweten<br />
dat er daglicht was<br />
en verder niets<br />
dan lange groene sprieten<br />
en van mijn saffie een kegeltje as<br />
het kroop weer snel terug<br />
in de vertrouwde aarde<br />
waar het leven uitbundiger was<br />
in die duistere wereld<br />
van essentiële ringwormige waarde<br />
zoals voor mij het bovengronds domein<br />
als leef<strong>gebied</strong> werd aangegeven<br />
en ondergronds alleen<br />
de speleologische mens wil leven<br />
14
HOOP<br />
de kalme berusting<br />
verankerd in een kloek<br />
taboe op de nostalgische beleving<br />
windluwe druilerige dag<br />
de stemming komt er niet in<br />
al dagen balanceer ik<br />
op de rand van doffe zijnsvergetelheid<br />
en voer een strijd<br />
tussen waarderingspolen<br />
ijs en vuur gescheiden door de kloof<br />
vliegen verzamelen zich<br />
in de nok van mijn tent<br />
als vale gieren<br />
wachtend<br />
op mijn geestelijk failliet<br />
zover komt het niet<br />
maar toch …<br />
tussen de bomen<br />
gloort in de verte het principiële licht:<br />
de hoop van Broch<br />
nog stevig verankerd in dromen<br />
nu om te zetten in daad<br />
15
OMSLAG<br />
zwaluwen vliegen zichtbare rimpels<br />
op spiegelglad water<br />
met ergens daaronder<br />
ruchtbaar nog het neusje van de zalm<br />
in een gekneusd momentje<br />
met droefheid doordrenkt<br />
te mismoedig om nu te gaan schijten<br />
reik ik mijzelf een lege hand<br />
is het tijd om de tegenzin te verbijten<br />
ik maak een kop koffie<br />
nu nog een draai aan de stilte<br />
met het spetten van bakkende eitjes<br />
ontbijt<br />
de kilte is aan het verdwijnen<br />
de zwaluwen weg<br />
ik pak mijn natte spullen in<br />
neem afscheid van het plus<br />
en het vervloekte min<br />
en zwaai vaarwel<br />
naar wat ooit was de schikgodin<br />
16
PLAATSBEPALING<br />
de duimendraaiende avondstemming<br />
multiculti-kleurig opgedist<br />
in mijn o zo fijne verdraagzaamheid<br />
bindt later de strijd aan<br />
met een laatste restje<br />
licht zwavelgele lucht<br />
en een koperen waas op de hogere bergen<br />
afgewisseld met nog helder slipjeswit<br />
op de flanken<br />
dan bedissel ik anachronistisch<br />
de ijle Morgenstimmung van Grieg<br />
met nog een laatste vogeltjilp<br />
het milde ruisen van de waterval in de verte<br />
dat is wat volgens Wittgenstein nu het geval is<br />
de wereld<br />
is alles<br />
wat<br />
nu de nacht weer langzaam ontwaakt<br />
ik ontwaak<br />
in haast prehistorische echo’s<br />
van ongekunsteld vermaak<br />
17
ROEIER<br />
verbolgd<br />
over verbale grollen<br />
die als cynische golven aanrollen<br />
tegen de rotskust<br />
dat is men soms<br />
wanneer verkeerd begrepen bitterheid<br />
geen ziens- maar een zijnswijze is<br />
en het bereik ervan<br />
nog slechts een negatief effect heeft<br />
door het duister<br />
roeit een roeier aan<br />
het bonken van de riemen<br />
het afdruipend water<br />
luister<br />
als erflater uit de Noordse sagen<br />
is hij geluidloos aan land gegaan<br />
de roeier<br />
was hij dan slechts een zwijgende bemoeier<br />
de grondwet van het land verachtend<br />
en met het vlammend zwaard van Surt<br />
in de vochtige hand?<br />
18
ALS EEN VOGEL<br />
het luide tsjak tsjak tsjak van een kramsvogel<br />
boven de fjord<br />
weerkaatst vanaf de bergwand<br />
aan de overkant<br />
veel vogels hier<br />
in dit brakke getijden<strong>gebied</strong><br />
waar twee rivieren<br />
met veel kabaal<br />
hun koude zoete water<br />
letterlijk in de fjord plonzen<br />
nu bij hoog water<br />
hebben vogels de foerageergronden verlaten<br />
de wind trekt aan<br />
en in de verte klaart de lucht op<br />
als elke vrijheidminnende malloot<br />
zou ik willen<br />
kunnen<br />
vliegen<br />
19
AVONDSTEMMING<br />
avond<br />
in de verte<br />
ruwt een school vissen<br />
het fjordwater op<br />
voor de meeuwen niet te behappen vermoed ik<br />
want die vliegen er rusteloos boven<br />
in de hoop<br />
dat een kleine snack<br />
de schooltraditie ontloopt<br />
en afdwaalt<br />
het licht is veranderd<br />
de halfopen hemel<br />
laat vrijelijk de laatste resten daglicht door<br />
contrasterend met diepzwarte bergen<br />
de wind is verdwenen<br />
de meeuwen<br />
alleen de waterval<br />
verder is het stil<br />
stilaan wat sterren<br />
stof<br />
tot scholastieke overweging<br />
hoewel ongelovig<br />
20
WANDELAAR<br />
(Caspar David Friedrich, Wanderer über dem Nebelmeer,1818)<br />
haast onmenselijk<br />
om zo’n doorrookt bejaard lichaam<br />
met zó weinig vlees op de botten<br />
tot boven de wolken<br />
een berg op te zeulen<br />
woorden als wilskracht<br />
daadkracht<br />
en geluk<br />
maken die het menselijk?<br />
ik moest denken aan een film<br />
waarin ze met een lijk op sjouw gaan<br />
zo erg is het gelukkig niet<br />
sterke genen en goed eten<br />
de blik tot weerkeer<br />
afgewend van holle zegetochten<br />
wordt hier de lege verte<br />
met levenslust bevochten<br />
21
RONDJES<br />
smachtend<br />
in de schaduw van een berg<br />
de tijd verloopt traag<br />
een wat verdoolde oude man<br />
sukkelt in slaap op een bankje<br />
het is koud<br />
en kniesoren letten daarop!<br />
het duurt met oud gestel te lang<br />
om nu de berg nog half te ronden<br />
naar waar de zon schijnt<br />
tegen die tijd<br />
zou de schaduw ook daar zijn<br />
vallend over afgewend gelaat<br />
het gitzwarte haar<br />
zo kun je krampachtig rondjes blijven lopen<br />
om door het zonlicht te worden geaaid<br />
of het feit accepteren<br />
en wachten tot de aarde<br />
een halve slag is gedraaid<br />
22
RESTANTEN<br />
onverwacht warm<br />
langs de gletsjerrivier<br />
het blauwwitte water<br />
murmelt en klotst aan mijn voeten<br />
in mijn maag<br />
is weinig te verteren<br />
vreemd genoeg de inhoud<br />
van een blikje bier<br />
dat wel<br />
een hongerdag voor een bejaarde hongerdichter<br />
met toch al zo’n mager gestel<br />
mijmerend<br />
over het kwijnende mos<br />
op de stenen<br />
als ecologisch lucratief product<br />
en ziet een parallel<br />
met wat verdwenen<br />
wordt<br />
in voorgefabriceerde nostalgie<br />
door de filisters opgesmukt<br />
23
TRAAG<br />
getemperd zonlicht<br />
speelt een lichtspel<br />
op vlietende gletsjermelk<br />
minder snel stromend dan tijdens hoogzomer<br />
ruist het naar een einddoel voort<br />
het ruisen geeft naar verluidt<br />
een rustgevend gevoel<br />
zo rustig zelfs dat het lui maakt<br />
om de haverklap wil ik stoppen<br />
verloochent mijn voet de bedoeling<br />
lopen<br />
verder niets<br />
dan de schaduwval van een wolk<br />
die meereist over de stenige vlakte<br />
waarop slechts een eenzame berk<br />
zich krampachtig te handhaven weet<br />
24
SCHADUW<br />
een snoeiberg takken<br />
op de afloop<br />
om oevererosie te stuiten<br />
een honingbij doet zich tegoed<br />
aan het zoet van een late seizoensbloem<br />
een doodgevlogen vogel kijkt vredig<br />
hoe ik secuur de omgeving ontrafel<br />
verschillende klaversoorten<br />
kleefkruid ganzerik gras<br />
een koude luchtstroom<br />
glijdt langs mijn rug<br />
rondom schijnt de zon<br />
maar ik word geheid<br />
in de schaduw gedoopt<br />
dankzij een oude bekende<br />
weet ik zo ongeveer wie ik was<br />
de wat verzuurde Zwarte Zwadderneel<br />
die constant onder een wolk loopt<br />
25
VERBINDING<br />
de rotsen worden donker<br />
onder het avondgebed<br />
in de staafkerk<br />
waar buiten in het houtsnijwerk<br />
Nidhogg nog altijd aan Yggdrasil knaagt<br />
en ik in schemerlicht<br />
nog deuvels in de gaten sla<br />
en zwaluwstaarten dicht<br />
om woorden te verbinden<br />
nooit sloeg men in de kerk<br />
de spijker op de kop<br />
denk ik gemoedereerd<br />
de zilverberken steken allengs scherper af<br />
tegen de streken vers geteerde lucht<br />
terwijl het landschap<br />
minzaam in duisternis wegzinkt<br />
en in de venijnboom<br />
onder Vidofnirs adelaarsvleugels<br />
een koele avondzucht<br />
het suja suja kindje zingt<br />
26
INZICHT<br />
een poosje woordcontact<br />
voordat<br />
oooh …<br />
zo’n dromerige<br />
poezeldoezeldonzige Duitse Kletterfrau<br />
ik had mijn woordkeus willen vervormen<br />
tot dat<br />
wat op mijn leeftijd<br />
in een skilift niet betaamt<br />
had wensgetrouw al plannen beraamd<br />
maar kreeg berouw<br />
geen daad zal gedaan<br />
waarvoor men zich schaamt<br />
27
WRAAK<br />
in gevecht met de zalm<br />
brak de visser zijn hengel<br />
na drie kwartier venijnig vals plat<br />
omhoog te hebben gelopen<br />
zag ik<br />
hoe de vanger<br />
uitgleed en viel<br />
de wraak van de zalm<br />
28
MYTHISCHE RESTEN<br />
in lotuszit over het ijskoel water<br />
naar de bergen staren<br />
nee<br />
geen heilige -<br />
ik zal dat ook nooit worden<br />
toch kietelen wattige wolken<br />
die als trage slakken<br />
over flanken kruipen<br />
en richtingloos lijken te zijn<br />
wel iets van heiligdom los in het brein<br />
de oude Noordse goden<br />
die er misschien nog wonen<br />
vereenzaamd<br />
en verbolgd wanneer weer eens een kruisschip<br />
het uitzicht vervuilt<br />
zo gaat dat<br />
het godendom werd vaker al<br />
voor aardse duiten ingeruild<br />
29
NATUUR<br />
toen ik jong<br />
en anderszins romantisch was<br />
had schoonheid der natuur<br />
de connotatie nog van hartstocht<br />
en orgastische verkleving<br />
kon warm in bed worden genoten<br />
nu moet ik mij moeizaam<br />
over paden begeven<br />
en waarom?<br />
vaak door de regen<br />
om na het lopen te kleumen van kou<br />
de lege retoriek<br />
van mooie jeugd en warme vrouw<br />
als toonbeeld der natuur<br />
dient mij niet van repliek<br />
30
ARMANDO<br />
i.m.<br />
de vogels zo ver<br />
in het noorden beseffen het niet<br />
en kwinkeleren er vrolijk op los<br />
in de schaarse bosschages<br />
Armando is dood<br />
geen spoor van Herenleed<br />
hier langs de Arctische kust<br />
geen schuldgeworden gedicht<br />
in de rust van het landschap<br />
dat kommer verlicht<br />
alleen op het zeeschap<br />
botsen de koppen<br />
een schuldig onschuldig<br />
onkundig van alle ervaring<br />
van alle gewicht<br />
met mijn altijd onwetende dodemansoog<br />
zoek ik bewust het schuld<strong>gebied</strong> op<br />
en dank ik (ongelovige) de heren voor hun leed<br />
nu ik mijn brood eet<br />
koffie drink<br />
het lege landschap opspreek<br />
als een stil gebed<br />
31
REGEN<br />
er is een waarschuwing gegeven<br />
voor zware regenval<br />
de Noorse variant van code geel<br />
het dal is grotendeels<br />
in grijs verdwenen<br />
en het geroffel van de regen op mijn tent<br />
klinkt als een suite uit Peer Gynt<br />
vanwege de kou<br />
leef ik grotendeels in mijn slaapzak -<br />
op huid en kleding na mijn kleinste woning<br />
wonderlijk<br />
hoe een bejaarde zich haaks houdt<br />
en zich verheugen kan op zo’n moment<br />
wellicht omdat de schoonheid van dit land<br />
door water wordt bepaald<br />
en hoe zich die in tijd<br />
herhaald<br />
naar mijn gemoed vertaalt<br />
32
THUIS<br />
los van woon- of pleisterplaats<br />
rijst in het kleine brein<br />
de bestaansvraag<br />
men roept een god aan<br />
gedraagt zich naar geboden van historische komaf<br />
of legt in allerijl een pelgrimsroute<br />
door het winkelcentrum af<br />
niets voorstellend hier in het Arctische noorden<br />
steekt bij buiige wind<br />
tussen bergen de vraag weer de kop op:<br />
wat doe ik hier?<br />
ook thuis zou het niet anders zijn<br />
en zou een tweede volgen:<br />
wat is thuis?<br />
de gevangenis van het alledaagse<br />
voor de nomade<br />
denk ik<br />
alleen in mijn tent ben ik thuis<br />
want wat er daar gebeurt<br />
gebeurt op mijn gezag<br />
in veilige nabijheid van een fraaie oreade<br />
hoe wreed het in haar echo soms<br />
bij onweersweer ook wezen mag<br />
33
KOERSWIJZIGING<br />
de windstille nacht is voorbij<br />
de oceaan lijkt uit te dampen<br />
en verre eilandbergen<br />
hebben hun toppen in wolken verstopt<br />
na slechts een paar uur zon<br />
steekt weer een kille noordenwind op<br />
die in een oogwenk naar het westen draait<br />
en aantrekt tot bivakker pesten<br />
verbeten blaast de opgezweepte zeelucht<br />
recht in mijn schuddende tent<br />
en bij de eerste geur van petrichor<br />
versloof ik mij nu haastig<br />
in het wel en wee<br />
draai windje mee de ingang van mijn tent<br />
naar achterliggend bergland<br />
dat even nog openlijk spreekt<br />
tot ook daar …<br />
het pad naar huis<br />
in hoosbuien verborgen wordt<br />
waarvan berustend akte<br />
34
ZIEN<br />
hier zie ik niet<br />
hoe vroeger vissers<br />
in hun kleine jollen<br />
hier zie ik niet<br />
de tranen van de vissersvrouw<br />
hier zie ik niet<br />
beschreven bloemenweelde<br />
bij de kaart van Blaeu<br />
hier zie ik niet<br />
mijn aangestuurde hand<br />
hier zie ik niet<br />
de zwarte eilandjes daar<br />
op het kwaadaardig water<br />
hier zie ik slechts<br />
het eindeloze<br />
tijdloze<br />
zien<br />
35
ORDENING<br />
beter je niet te verwarren<br />
met onherbergzame tijd<br />
vanwege onaangenaam weer<br />
lig ik weer<br />
vanonder mijn slaapzak<br />
desolaat in de voortent te turen<br />
koffie erbij<br />
sigaret<br />
en nergens in nabijheid aanspreekbare buren<br />
of lief<br />
om zwoel in de ogen te turen<br />
de tijdruimte houdt zich hier in gras<br />
en witte klaverbollen verborgen<br />
klaver die hier goed gedijt<br />
en ook de bijtjes erg verblijdt<br />
preluderend op het zoemen morgen<br />
breng ik schematisch al structuren aan<br />
want beland op de plaats van vertrek<br />
zal in bewoond <strong>gebied</strong><br />
het levensverloop wel op tijd gaan<br />
36
GELIJKBLIJVEND<br />
de nacht valt<br />
met een overdaad aan licht<br />
in de herinnering<br />
amorfe zachtroze wolken<br />
drijven landinwaarts<br />
dolende donzen dekentjes<br />
om van de bergen uitstraling tegen te gaan<br />
en ze warm te houden<br />
wij liggen plat op de buik<br />
vlak boven het gras<br />
en doen alsof er nooit<br />
iets anders was<br />
dan de vorm<br />
van aardwormen<br />
diep uit het donker<br />
toen wij nog klein waren<br />
zo op het eerste gezicht<br />
alleen was er ’s nachts<br />
geen overdaad aan licht<br />
37
VOORDE<br />
doorwaadbare plaats in een beek<br />
al uren niemand gezien<br />
ik laat me weerhouden<br />
drink wat meegenomen water<br />
en eet een boterham<br />
niemand<br />
iemand<br />
het reizende meisje uit Idaho<br />
joho!<br />
ik heb haar nog in gedachten<br />
joho!<br />
een buslading vol<br />
en zij sprong eruit<br />
ik had al mijn lippen getuit<br />
maar nee<br />
het water was veel te diep<br />
en breed tussen ons twee<br />
38
BRECHTIAANSE AVOND<br />
MET SCHADUW<br />
nog staan de hoogste<br />
bergtoppen in de zon<br />
en lijken witte sneeuwpakketten<br />
een magisch licht te stralen<br />
beneden is alles al schaduw<br />
beneden is alles al koud<br />
roept een buurmeisje nu<br />
voor de honderdste keer<br />
oh my god!<br />
ik kuier hier beneden rond<br />
door het kille dal der verdoemden<br />
en trek voorbarige conclusies<br />
uit alles wat een ander ziet<br />
een ander die in donker staat<br />
zo’n ander<br />
ziet het ook niet<br />
39
VIA FERRATA<br />
boven een luchtvolle leegte<br />
van honderdzeventig hoogtemeters<br />
hangt een voetgangersbrug<br />
om daar te komen moet je klimmen<br />
en jonger zijn dan ik<br />
ja, ooit was ik wel jonger<br />
heb menige berg beklommen<br />
maar kende deze brug nog niet<br />
de leeftijdsweg<br />
heb ik al grotendeels begaan<br />
toch zie ik mijzelf nog niet<br />
op die andere bergtop staan<br />
ik hang boven de Ginnungagap<br />
de mythische gapende leegte<br />
met lichte hoogtevrees<br />
moet ik dat ondergaan<br />
en kiezen<br />
voor wie weet<br />
welk onbestemd bestaan<br />
40
RECEPTUUR<br />
door wind geweven zilverpatronen<br />
dunne zilverstromen<br />
losgeraakt van de sneeuw<br />
het baken op de landpunt<br />
knippert een oude ballade<br />
gemengde salade<br />
met ruim aioli getopt<br />
in gedachten<br />
de koude nacht<br />
41
BUSHALTE<br />
een slak bergopwaarts<br />
door zompig grasland<br />
zeul ik mijn rugzak herwaarts<br />
om er weg te gaan<br />
de tijd verglijdt<br />
trager nog op mijn retour<br />
nu ik door stomme fout<br />
tot kluisterling gestraft word<br />
en schooljeugd vakantie geniet<br />
juist nu<br />
nu ik hier ben<br />
en waarom …<br />
al dat waarom weer<br />
waarachtig waarom<br />
is dan in strak verdienmodel<br />
de dienstregeling danig ontregeld?<br />
zodat ik hier<br />
op weg weer naar beneden<br />
mijn kosteloze tijd verspeel<br />
aan een achteloos tijdvretertje<br />
42
ECHO’S<br />
roerloos glad<br />
het water van de fjord<br />
toekomstige koeienkarkassen<br />
loeien in veelvoud<br />
het langgerekte mistroostige boe<br />
de klank weerkaatst tussen bergen<br />
en verderop<br />
tussen de muren van het slachthuis al<br />
waarmee het gekrijs van snavelaars<br />
als vanouds suprematie herkrijgt<br />
mijn gedachten tussen groenling toen<br />
en nu:<br />
de anderen<br />
bevrijd in echo’s van saaie dagelijksheid<br />
iets terug nog de heerlijke geur<br />
van rijpzuchtig dampende aardbeienvelden<br />
verderop het geluid<br />
van kermende schedels onder de beulsvoet<br />
mijn lichaam tussen toen en nu<br />
altijd vrijgevig aan de tijd geweest<br />
de tijd die uit verveling geeuwt<br />
ostentatief<br />
tegen alle karkassen<br />
43
DILEMMA<br />
politiek is het soms incorrect<br />
te vermoeden<br />
dat het leven goed is<br />
vandaag liep ik door bloemenweiden<br />
tussen alleraardigste koeien<br />
over een haast onzichtbaar paadje<br />
langs een heldere rivier<br />
at een broodje aan de oever<br />
van een blauw idyllisch meer<br />
tussen hoge oude bergen<br />
met een gulle gletsjertong<br />
die kostelijk fris water lekte<br />
hallo, ding-dong!<br />
denk je ook aan morgen?<br />
het leven is een puinzooi toch?<br />
zelfingenomen teringjong<br />
44
LUI<br />
op zelfde hoogte<br />
uitgelijnd<br />
langs een onverklaarbare weg<br />
kleven huizen tegen de bergwand<br />
een groepje koeien<br />
ligt op een vlak stukje grasland<br />
in stoffig zonlicht te herkauwen<br />
het is benauwd<br />
met kans op onweer en bosbrand<br />
lang niet geregend<br />
langs de fjordkant<br />
klotsen golfjes tegen grote blokken steen<br />
die heerlijk koel zijn<br />
tijdens het wachten<br />
op het ene voor het andere been<br />
45
JURASSIC<br />
het schemeruitzicht<br />
op de Sunnylvsfjorden<br />
met nog een laatste restje zonlicht<br />
op de hoogste bergtoppen<br />
liggend<br />
half bewolkt<br />
met na de regen luie nevelflarden<br />
beneden is alles duister<br />
magisch<br />
en majestueus<br />
niets doet er aan humane aanwezigheid<br />
denken<br />
en alles lijkt<br />
nog op de aardse oerstaat<br />
de ingang naar Jurassic World<br />
stel ik mij voor<br />
terwijl het oude Pangea<br />
langzaam uiteenbreekt<br />
gaat dit moment<br />
van het verleden losgeweekt<br />
er in de nacht vandoor<br />
46
LOS VAN HET HIER<br />
in verzet tegen het des<br />
in verzet tegen het ondanks<br />
in verzet tegen het vonnis<br />
en ethisch verstoppertje spelen<br />
je zoekt het steeds verder<br />
steeds verder<br />
zoek je<br />
over het rimpelend zwarte water<br />
op hoogte verscholen in wolken<br />
in diepte achter spiegeling<br />
dichtbij zijn duistere details<br />
ver weg is het vervaagde<br />
dichtbij is de eenvoud<br />
de klaarheid van het hier en nu<br />
veraf het onbekende<br />
van het daar en later<br />
trokken de zeevaarders weg<br />
migreerden wij naar hier<br />
toen er hier nog geen hier en geen nu was<br />
47
OP DE PROEF<br />
van sneeuw tot wit gebruis<br />
met na de sterke ruis<br />
het opgaan in transparant water<br />
naar deze waterval te staren<br />
tot de uren voorbij gaan<br />
voorbij zijn<br />
in gehate ledigheid<br />
rustgevend<br />
dit?<br />
laat me niet lachen<br />
het kreupele bestaan<br />
dringt ons nu eenmaal lege wachttijd op<br />
altijd het ene been dat voorwaarts wil<br />
terwijl het andere … nou ja<br />
niet kan, hoe sterk de wil ook is<br />
en door die traagheid bang<br />
dat ik de toekomst straks<br />
als erfenis van het verleden mis<br />
48
DENKBANKJE<br />
zoekend naar verkoeling<br />
voor ijsberende gedachten<br />
bij de bomen in een parkje<br />
met wat meegenomen water<br />
zie ik resten van een oude<br />
elfde-eeuwse kathedraal<br />
nu zo’n duizend jaren later<br />
krijgen dronkaards er geen kater<br />
dat station is lang verlaten<br />
in hun schreeuwen tegen niemand<br />
op een bankje in ’t bijzonder<br />
ooit stond hier een kathedraal<br />
vanwaar de bedevaart begon<br />
een tocht over het Olavspad<br />
waarop men zelfvertrouwen mat<br />
aan boetedoen en loutering<br />
terwijl men heiligen aanbad<br />
je zou toch echt niet zeggen dat<br />
ik slechts verkoeling nodig had<br />
maar inzicht op mijn levenspad<br />
wat?<br />
49
WEGSMELTING<br />
nu ik hier toch voorhanden ben<br />
in het heetst van de strijd<br />
de hitte van het moment<br />
de hitte om niks<br />
verlang ik naar de koude noordelijke bergen<br />
met hun koele waterstromen<br />
en de schrale vegetatie<br />
vechtend om het voortbestaan<br />
zelden was het mij gegeven<br />
een rustige reisgenote te strikken<br />
voor mijn hikingtochten<br />
praktisch ingesteld<br />
filosofisch doorkneed<br />
fysiek doorwrocht in overlevingsstrategie<br />
een mix die ik slechts zelden aantref<br />
toch had ik het geluk<br />
en ja<br />
geluk is als romige boter<br />
in de hitte van het moment<br />
de hitte om niks<br />
maar dan idioter<br />
50
EKEBERG<br />
(Oslo)<br />
ze hijgen zich<br />
op zaterdag naar boven<br />
de pezige fanaten<br />
op hun super mountainbikes<br />
met skistokken op skeelers<br />
rennend achter een verzwaarde kinderwagen<br />
of doodgewoon rennend um sonst<br />
dan zijn er nog de dikke idioten<br />
die toch al half kapot<br />
zich verder naar de kloten lopen<br />
de rare lichaamscultus<br />
om koste wat het kost<br />
het lijf tot sporter om te dopen<br />
de doodstraf voor wie dit verzon<br />
maar al met al<br />
toch stikjaloers<br />
ik wou dat ik het kon!<br />
51
ONGEWIS<br />
weinig wind<br />
een wazige spinaker trekt<br />
langzaam<br />
de wolkenboot voort<br />
aan zee bijna niemand<br />
een visser op een uitgeslagen rots<br />
geschreeuw van een paar meeuwen<br />
verder rust<br />
zelfs de zee<br />
houdt zich vandaag gedeisd<br />
voor wat er komen gaat<br />
wat dat is?<br />
weet niemand<br />
zei de hoogbejaarde visser<br />
toen ging het ook mis<br />
wat?<br />
dat bleef opnieuw ongewis<br />
52
ONDEUGD<br />
verre bergen vervagen<br />
nu er bij avond<br />
vochtige lucht vanaf zee binnenwaait<br />
de stad ligt onder een avondzondeken<br />
nog even in oranjegeel<br />
een laatste dagdroom<br />
waar te maken<br />
ik staar naar wat ik eerder deze dag<br />
als de sublieme vorm van schoonheid zag<br />
niet voor de heb<br />
niet om het aan te raken<br />
maar meer om con amore<br />
de prachtige dag af te maken<br />
53
STUDIE VAN EEN STIER<br />
(Francis Bacon, Study of a Bull)<br />
de meeuwen<br />
lijken bij dageraad ruzie te maken<br />
een briesende wind<br />
jaagt pluizige wolken laag door het dal<br />
en kolkend door een diepe slenk<br />
het leven zonder slaapzak<br />
zou nu ondraaglijk zijn<br />
denk ik<br />
buikliggend in mijn tentje<br />
een fijne regen schildert<br />
een schouwspel op het nylon doek<br />
als een kuikentje onder de kloek<br />
zo lig ik hier<br />
warm<br />
vredig<br />
te kijken in de gedachten<br />
van een getormenteerde Bacon<br />
en de studie van een stier<br />
het tobbende licht<br />
in de prachtige aardse arena<br />
54
DE GEUR VAN DROOG<br />
als een exoot<br />
in het Arctische bos<br />
de geur van een droge savanne<br />
stoffig<br />
kruidig<br />
door zon verwarmd dood hout<br />
geritsel van verkreukeld blad<br />
een rotte vis in opgedroogde poel<br />
draagt ook een geurtje aan<br />
voor dit bouquet garni<br />
een afgedwaalde<br />
bijna dood van tak gevallen mus<br />
houdt mij strak in het oog<br />
mensengeur<br />
de dorre ernst<br />
van de sterveling<br />
55
PUTJE<br />
telkens<br />
wanneer ik uit het noorden kom<br />
tref ik op het busstation van Hamburg<br />
weer het Duitse putje aan<br />
na radbrakende busreis<br />
draai ik daar in de nacht<br />
tijdens een lange overstap rond<br />
in een duizelig makende vortex<br />
van zwervers en verslaafden<br />
illegalen en mismaakten<br />
bedelaars en afvalbakkengraaiers<br />
en ruik ik<br />
van nepliberalen<br />
de stinkende nestgeur<br />
ondeugd<br />
onmacht<br />
onwil<br />
eenmaal thuis achter de voordeur<br />
is alles op de schone<br />
boventil weer pluis<br />
56
Change language