2018/6 november-december

van de firma indachtig, nietwaar. Maar
nu heeft iedereen daar begrip voor en
word ik vaak positief onthaald… met een
warm drankje.
Ik geloof in de mobiliteitsmix. Er is
geen ideaal vervoermiddel voor iedere
omstandigheid. Wanneer een massa
mensen in dezelfde richting moet, dan
is openbaar vervoer veruit de beste
oplossing. Openbaar vervoer is echter
niet gratis en dan bedoel ik niet de
peulschil die je als gebruiker betaalt. Het
openbaar vervoer wordt immers met
miljarden euro's gesponsord door de
staat, door ons allemaal dus. Eigenlijk
is die grote kost normaal, want het
openbaar vervoer is een soort massa
taxidienst waar je je laat rijden door
beroep te doen op anderen, die dus
moeten betaald worden. Het grote
voordeel is dat je heel veel volk kan
vervoeren op een vrij ecologische manier.
Eerder een politieke vraag is of je dat
openbaar vervoer ook moet aanbieden
op momenten en in streken waar die
ecologische voetafdruk niet verminderd
wordt door openbaar vervoer, maar
eerder toeneemt. Je doet dit dan als
service naar de (vooral oudere) burger
toe.
Misschien is dat op een andere –
meer ecologische en budgettair meer
vriendelijke – manier op te lossen. In
vele landen bestaan er privé-initiatieven,
zoals gedeelde taxi’s en busjes of Uber,
enz. Ik bedoel maar, je moet niet alles
willen oplossen door massa-openbaar
vervoer. Vaak zijn er ook andere, meer
efficiënte mogelijkheden. Er is geen
ideaal antwoord, want zelfs als we
ons elektrisch verplaatsen, is er een
ecologische voetafdruk.
En de motor in dit verhaal? Wel, die hoort
thuis in die mobiliteitsmix als één van
de mogelijkheden. Voor mij persoonlijk
voor 70% van de af te leggen km de
ideale oplossing. Daarnaast nog 20%
bestelwagen, 5 % auto en af en toe –
jawel –
het openbaar vervoer. We kunnen velen
uit hun blikken doos halen en op een
motor zetten. Mochten we erin slagen
om 10 % autobestuurders op een motor
te zetten, dan zouden de files met 40 %
dalen. En dat heeft zijn voordelen:
België, en zeker Vlaanderen, blijkt te
beschikken over de meest gestresseerde
bestuurders van Europa (studie VIAS).
Niet verwonderlijk als je ziet hoeveel files
er zijn en hoe er geklungeld wordt bij het
ontwerp en uitvoering van onze wegen.
Maar, om een of andere reden voelt dat
toch allemaal minder erg aan als je met
de motor onderweg bent. En dus trek ik
ook tijdens het late najaar en de winterse
dagen mijn motorpak aan.
Ondanks al die stresserende files zijn er
nog niet zoveel motoren onderweg.
Het blijft tot nu toe een beperkte groep.
Zo beperkt dat zij vaak vergeten wordt
wanneer over mobiliteit gesproken wordt
door onze overheid. Dat heeft zo zijn
voor- en nadelen. Het grote voordeel is
dat we – de motorrijders – grotendeels
onder de radar blijven. De reden hiervoor
is dat de motorrijder in de mobiliteitsmix
niet opvalt, want hij stoort niemand.
Die enkele motoren die in de stad
geparkeerd staan, nemen vrijwel
geen ruimte in beslag. Ze stoten
ook vrijwel geen fijn stof uit, want de
dieselmotorfietsen kan je letterlijk op één
hand tellen. We verbruiken ook minder
dan de auto’s en dus stoten we minder
5