In de Strengen

Tips van een doorgewinterde
fokker
Wim van der Linde heeft inmiddels al heel wat
veulens geboren zien worden. Tegenwoordig
geeft hij de veulens als ze net op de wereld
zijn allemaal een flesje biest en preventief een
klisma om problemen met darmpek te voorkomen.
“Dat klisma kan ik gewoon bij onze
dierenarts krijgen en het scheelt voor de
veulens een hoop getob. Als je ziet hoe hard
sommigen moeten werken om van dat pek af
te komen, dat is met een klisma geen enkel
probleem. Ik ben ermee begonnen nadat een
veulen van ons er zoveel problemen mee had,
dat hij ervoor naar een kliniek op het vasteland
moest. Toen het veulen opgeknapt was,
pikte de merrie een op de kliniek ronddwalend
virus op en vervolgens heeft het duo er vijf
weken gestaan. Een flesje biest geef ik, omdat
sommige veulens na de geboorte zo slap zijn
of van die waggelbenen hebben, waardoor het
best wel een poos duurt voordat ze stabiel
staan en kunnen drinken. Met zo’n flesje biest
geef je ze een goede start, vind ik.” Deze
acties mogen voor de veulens dan altijd goed
uitpakken, Wim heeft er wel eens pech mee
gehad. “Ik was bij een van de bevallingen van
Wonder Lady. Alles was goed gegaan en ik
wilde dat klisma pakken. Wonder Lady is altijd
gek met haar veulens. Ze ziet mij met het
flesje aankomen en tikte fors met haar been
naar achteren. Ik wist meteen dat het fout
was, daar zat ik dan met een gebroken been
in mijn ondergoed in de stal en de rest van de
huishouding was in diepe rust. En geen mobiel
bij me. Uiteindelijk ben ik toch thuis weten te
komen. De volgende dag ben ik op het vasteland
in het gips gezet. Onze paarden zijn nooit
gemeen, maar zo zie je maar dat zo’n merrie
zichzelf niet is en dan gekke dingen kan doen.
Ik heb met dit voorval wel het Texels Nieuwsblad
gehaald, maar goed dat er geen fotograaf
ter plaatse was!”
Doel: gezonde, grote paarden
met een geweldig karakter
In de fokkerij zijn er een paar zaken heel
belangrijk voor Wim: “Waar ik altijd sterk op
let is op gezondheid, hoogtemaat en grote
hoeven. In de beginperiode van onze
fokkerij miste ik een stukje ontwikkeling bij
onze veulens. Het leek wel of ze niet fijn in
hun vel zaten. Bij stal Roelofs waren ze
toen bezig met een experiment met meer
koper in het voer. Aan de hand van hun
ervaringen ben ik ook meer koper gaan
voeren. Het herstellend vermogen van een
paard dat meer koper gevoerd krijgt, is
inmiddels volgens mijn ervaring beduidend
groter. Voor de overige vitaminen en mineralen
plaatsen we overal van die speciale
blokken. Daarnaast krijgen de paarden hier
ruwvoer naar behoefte en gaan ze van jong
tot oud iedere dag, zomer en winter, de wei
in. Groot willen we omdat het commercieel
is. Niemand wil eigenlijk nog een klein
paard. Wat stokmaat aangaat, hou ik de
indexen scherp in de gaten. Als ze hier
1.65 m. zijn, noemen wij ze al een pony. Je
moet natuurlijk wel opletten dat de paarden
de bij hun maat behorende hoeven hebben.
Grote paarden op kleine hoeven is, ook na
mijn jarenlange ervaring als smid, vragen
om problemen. Overigens geef ik de
merries met de veulens in het zomerseizoen
iedere dag een nieuw stuk weide met
daarin lang gras. Dit om te voorkomen dat
de veulens te korte sprieten moeten
pakken en daardoor een graasvoet ontwikkelen.
Dit kunnen ze krijgen, doordat ze
steeds hetzelfde been naar voren en naar
achteren plaatsen om met hun neus bij de
grond te kunnen komen. Daarnaast proberen
we in de fokkerij hier steeds de mindere
onderdelen van een merrie te compenseren
met een hengst, die juist op die onderdelen
verbetert. Ik geloof niet zozeer in alleen
maar consolideren. Je kunt bijvoorbeeld
een geweldig voorbeen nog wel beter
willen maken, maar als je daarbij het
achterbeengebruik vergeet, dan komt zo’n
paard ook nergens. We gaan ieder jaar naar
de hengstenkeuring en daar zie ik meerdere
goede en mooie dressuurhengsten, maar
enkelen daarvan kunnen wel een sterkere
galop gebruiken. En groot draven is mooi,
maar ze moeten ook het vermogen hebben
om te sluiten. Vandaar dat ik in de uiteindelijke
hengstenkeuze regelmatig kies
voor springbloed, daar zit die goede
galop toch meer in verankerd en die
combinatie levert hier op het eiland fijne
paarden op. In de omgang zijn ze allemaal
relaxed en supermak.
Ik zal niet zeggen dat onze paarden louter
recreatiepaarden zijn, want hoewel heel
braaf zijn ze doorgaans in het zwaardere
werk toch iets branderig van aard. Maar ik
denk dat die branderigheid ook een
vereiste is voor een goed sportpaard.
Paarden die in de sport hebben gelopen
en daarin eigenlijk ‘klaar zijn’, worden ook
Jacob Melissen
Spitfire (Burggraaf x Concorde) springt in het 1.60m.
en komt regelrecht uit de lijn van Corieta waarmee
de familie van der Linde haar spraakmakende
fokkerij begon.
regelmatig ingezet als huurpaard voor
vakantiegangers en dat gaat eigenlijk altijd
probleemloos.” Wat verkopen aangaat,
houdt de familie er zo hun eigen ideeën op
na. “We willen graag weten waar onze
paarden terechtkomen. Natuurlijk is geld
verdienen in de fokkerij belangrijk, maar ik
heb onze paarden graag op een goede
plek. We hebben echt wel eens een potentiële
koper afgewezen, omdat we vonden
dat het uitgekozen paard niet bij de
persoon paste of er niet op zijn plaats
was. Eva rijdt iedere week mee in de clubles
op het eiland, als ik dan kijk met wat
voor een paarden sommige mensen de
baan in komen, ongehoorzaam of niet
goed opgeleid of niet gezond. Dat komt
natuurlijk ook omdat veel mensen graag
zo weinig mogelijk geld uitgeven aan een
paard, maar je kunt beter wat meer betalen
dan zo moeten tobben. Van sommige
mensen zijn de paarden hier op stal gebleven
en zij worden begeleid door Annemarie,
die ORUN-instructrice is en daarnaast
een heel ervaren amazone. Ze rijdt nu
op Ultra Large Texel in de klasse Z2.”
IDS25 • 23 december 2010 163