Spuit11zomer2019-web

voor zijn de drie afzonderlijke organisaties
nu nog te klein, terwijl we iedere keer weer
moeten opboksen tegen groeiende bezoekersaantallen.
De afgelopen vier jaar is het
aantal bezoeken bij de MDHG verdubbeld;
de afgelopen tien jaar is dat aantal zelfs
vier keer over de kop gegaan. Dan kun
je twee dingen doen. Je kunt iedere keer
weer naar de gemeente gaan om te vragen
of je er alsjeblieft nog iets bij kunt krijgen,
en dat is op dit moment ook hard nodig, of
je kunt kijken wat de totale benodigde capaciteit
is en daar dan voldoende aanbod
voor creëren. Dat laatste willen we met de
Straatalliantie realiseren.”
MDHG, de Daklozenvakbond en Bureau straatjurist
tekenen samenwerkingsovereenkomst
De Straatalliantie wil geen “computer says no”.
De afgelopen tijd is goed besteed om de
drie partijen nader tot elkaar te brengen,
wat aan het einde van het symposium
werd beklonken door de voorzitters van de
drie organisaties. Ze ondertekenden een
samenwerkingsovereenkomst en onthulden
het logo van de Straatalliantie. Maar
dat moment was vooral ook een startschot
voor een nieuwe fase, waarin daadwerkelijk
aan de uitbreiding van capaciteit
gewerkt kan worden en zo snel mogelijk de
deuren van het Daklozenkantoor geopend
kunnen worden.
Voldoende kwalitatief hoogwaardige
cliëntondersteuning voor alle dak- en
thuislozen in Amsterdam. Dat is het
streven van de Straatalliantie, een samenwerking
tussen de MDHG, de Daklozenvakbond
en Bureau straatjurist. De
drie partijen onderstreepten hun pact
met een symposium, het ondertekenen
van een overeenkomst en de presentatie
van het Straatalliantie-logo. “Ons doel is
om binnen enkele jaren een Daklozenkantoor
in het centrum van Amsterdam
te realiseren.”
“Het klinkt misschien absurd, maar dit
soort dingen maken wij dus dagelijks
mee,” vertellen Tessa Stout en Willemijn de
Nooijer van Bureau straatjurist. De deelnemers
van het symposium in de goedgevulde
collegezaal hebben zojuist een absurdistisch
filmpje van Little Britain gezien.
Daarin bekt een ziekenhuisreceptioniste
een meisje van 5 af dat volgens afspraak
haar amandelen moet laten knippen. Maar
“computer says no”. In de computer staat
dat het meisje een dubbele heupprothese
kan krijgen, of ze dat misschien wil?
“Daarom willen we een Daklozenkantoor
waar de deuren open staan voor iedereen.
Waar je je verhaal kunt vertellen en waar
cliëntondersteuners vanuit jouw perspectief
kijken wat er mogelijk is,” vertellen
Tessa en Willemijn. Op het scherm is een
plattegrondje te zien waarop kantoren,
computers, spreekkamers, een leestafel en
een koffiebar zijn te zien. Via van internet
geplukte foto’s wordt de sfeer geschetst:
gezellig ingerichte ruimtes, waar het toch
goed werken is. Geen plek waar de sfeer
ondergeschikt is aan hygiënische efficiëntie,
maar waar je met een thuisgevoel kunt
werken aan de situatie waarin je verkeert.
“Als je wilt zelfstandig, maar met voldoende
mensen die je direct te woord staan als
je advies wilt.”
“Er zijn onderzoeken waaruit
blijkt dat slechts 20 procent
van de mensen weet wat
cliëntondersteuning is.”
Even daarvoor hadden Reinier Schippers
van het Groot MO/GGz-overleg en Rina
Beers van Federatie Opvang al onderstreept
hoe belangrijk cliëntondersteuning
kan zijn. Zeker bij dak- en thuislozen,
omdat die problematiek vaak vele malen
gecompliceerder is. “Men gaat er van uit
dat je sociale omgeving je kan ondersteunen,
maar wat nou als je helemaal
geen sociale omgeving meer hebt?” vroeg
Reinier zich af. “Of zelfs onderdeel van je
problemen is?”
Hulpverlening op zich is daarbij niet voldoende,
zo onderstreept het verhaal van
ervaringsdeskundige Sikko Riedstra. Samen
met Jan de Vries van het College voor
de Rechten van de Mens, MDHG-directeur
Dennis Lahey en Marinka Wildeman van
het ministerie van VWS neemt hij deel
aan een paneldiscussie. “Er waren zoveel
mensen voor me bezig, maar op het eind
van het liedje wist niemand eigenlijk wat
er gaande was en gebeurde er daardoor
niets.” Cliëntondersteuning wist uiteindelijk
alle neuzen dezelfde kant op te krijgen,
met Sikko zelf als centraal punt. Dat hij
met cliëntondersteuning in contact kwam
was toeval: hij werd toevallig door iemand
meegenomen naar de MDHG.
Marinka Wildeman van VWS herkent dat.
“Er zijn onderzoeken waaruit blijkt dat
slechts 20 procent van de mensen weet
wat cliëntondersteuning is.” Er zal dus nog
wel een en ander moeten gebeuren om
daar iedereen attent op te maken.
Volgens Dennis Lahey is dat ook de reden
voor de oprichting van de Straatalliantie.
“We willen dat alle dak- en thuislozen in
Amsterdam een aanbod krijgen om gebruik
te maken van kwalitatief hoogwaardige
passende cliëntondersteuning. Daar-
6 7