Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Mijn<br />
levensverhaal<br />
Het praten is meer fluisteren geworden en het kost de<br />
85-jarige af en toe moeite om zijn gedachten te ordenen.<br />
Wies Hendriks, met wie hij in 1961 trouwde, staat hem bij.<br />
“We hebben een moeilijke periode achter de rug”, zegt ze.<br />
“Van het ziekenhuis naar Het Borsthuis, even weer naar<br />
huis tot de definitieve opname hier. Het went nooit…<br />
Maar wij leven als in de titel van het boek dat over Wim is<br />
geschreven; Niet Omkijken. Dat zei zijn moeder vlak na de<br />
bombardementen op Doetinchem. Ze liepen tussen de<br />
puinhopen en lijken door. Wim’s vader kwam er ook bij om.<br />
Wim was toen tien jaar en ontsnapte ternauwernood.”<br />
Wim van Oostrom<br />
schildert tot hij niet<br />
meer kan<br />
Nadat hij in mei 2015 werd getroffen door een herseninfarct<br />
belandde de bekende kunstenaar Wim van<br />
Oostrom in november vorig jaar in woonzorg centrum<br />
Het Hof in Hengelo. Zijn woonkamer is een atelier, waar<br />
toevallig ook een bed staat. Daar laat hij zijn oude maar<br />
vrije geest de loop. Geschonden maar niet gebroken,<br />
al beseft hij dat terugkeer naar zijn geliefde kunstgalerie<br />
De Pook niet mogelijk is.<br />
Markant<br />
Voor wie bij Het Hof niet bekend is met of in de wereld<br />
van de kunst, was Wim van Oostrom bij binnenkomst<br />
gewoon een nieuwe bewoner. Inmiddels weten ze dat ze<br />
met Van Oostrom een bekende beeldend kunstenaar en<br />
kunstschilder in huis hebben. Zijn ooit gitzwarte haren<br />
zijn grijs maar nog even lang en maken hem met zijn brede<br />
krullende snor en sik tot een markante verschijning.<br />
Een gewone ongewone bewoner, die zich volgens Wies<br />
het liefst in zijn woonatelier terugtrekt om er te werken.<br />
Medewerking<br />
“Dat doen we dus niet”, zegt Wies. “Ik ben hier vrijwel elke<br />
ochtend en dan gaan wij naar het restaurant. Onder de<br />
mensen zijn. Maar Wim is geen man van spelletjes. Hij kan<br />
een klaveraas nog niet eens onderscheiden van een<br />
hartenaas. Sjoelen, bingo of bloemschikken? Hartstikke<br />
goed dat het allemaal wordt georganiseerd, maar niet voor<br />
hem. Hij wil kunst maken. Het is ontzettend fijn dat hij er<br />
hier alle medewerking voor krijgt.”<br />
Emotie<br />
In zijn woonatelier wordt één wand bijna volledig gevuld<br />
door een lange tafel. Er staan potten verf op, kwasten en<br />
een doek waaraan nog wordt gewerkt. “Elke middag en<br />
avond zit ik aan deze tafel”, fluistert hij. “Dan leef ik”.<br />
Hij kijkt even naar het onvoltooide kunstwerk, pakt een<br />
kwast en zet aan om te ‘verdwijnen’ in zijn eigen wereld.<br />
“Zijn laatste serie is anders”, zegt Wies. “Ik zie er<br />
opstandigheid in, chaos en emotie. Precies zoals hij zich<br />
vaak voelt. Maar hij gaat door tot het echt niet meer kan.”<br />
12 13 3<br />
<strong>juni</strong> <strong>2019</strong>