pulp interview

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM & MAATSCHAPPELIJK VERANTWOORD
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Voorwoord
Een goed verstaander hee een half oog
nodig. Flauw natuurlijk maar uiteindelijk
raakt het wel precies de kern van de
boodschap die wij niet met zoveel woorden
willen uitdragen.
Om de klimaatdoelen te behalen zullen we
drassch moeten bezuinigen op het gebruik
van energie in wat voor vorm dan ook.
Daarnaast moeten we ons zo onderhand
gaan bezinnen op de hoeveelheid jd die wij
per dagen naar pixels willen kijken.
Daarom nemen we – zoals aljd – in dit
nummer het voortouw. We hebben gekeken
waar we kunnen schaven en het gebruik van
pixels. Immers al die pixels kijken kost bakken
energie die we niet hebben.
De cover hebben we extra groen gemaakt
door ons covermodel in 1 pixel te proppen.
Laat dit de opmaat zijn voor het minder
kijken naar beeldschermen en het gebruik
van minder energie.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Mr Janzini
Gebouwen hebben mij aljd al gefascineerd,
met name oude rommelige gebouwen. De Japanse
"storefronts'en de wall cies'lenen zich wat dat
betre perfect voor de tekeningen.
Ben nu aan het expermenteren met huizen in een
art deco/amsterdamse school-sjl. Al die designelementen
zijn geweldig. Leuk om dit lekker te
overdrijven en over-de-top-huisjes te tekenen.
Meer?
kijk op instagram: mr.janzini
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Ik denk niet dat ik de enige ben die zo denkt, ik
Denk
denk dat jij er ook zo over
denkt, ja, ik denk dat je
net zo denkt als ik, denk
je niet, ik denk het wel,
denk dat er nog wel meer
zijn die zo denken, het
moeten er veel meer zijn,
ja, ik denk dat het er veel
meer zijn die zo denken, denken als jij en ik, denk je
niet, wij zijn echt niet de enigen die zo denken, zij
denken ook zo, ik denk dat het niet anders kan dan
dat zij ook zo denken, echt, als ik er goed over na
denk, denken we toch allemaal hetzelfde, hoe zou
iemand er anders over kunnen denken dan hoe wij
er met zijn allen over denken, ik denk dat dat niet
kan, denk je niet, ja, jij denkt dat ook, denk ik, denk
je niet, we denken allemaal hetzelfde, nee, we zijn
vast niet de enigen die zo denken, dat denk jij ook,
toch?
Peter Veen
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

De Jobster
Op veler verzoek terug van weggeweest; de vermaledijde Jobster dewelke iedereen die ‘m
krijgt extra glans op z’n blazoen zal doen ontluiken. De Jobster is er voor die mensen,
organisaes, instellingen en enteiten die zich op een of andere manier posief hebben
ingezet voor een duurzame, vrolijke en inclusieve samenleving.
De Jobster draag je in je hart en doet jou omgeving extra shinen.
De een hee de Televizier ring de ander hee een Jobster……..
Brenda van Veldhuizen
Wietse Boersma
Willem Alkema
Gooitske Zijlstra
Vlada Visuals
Schng Meahuis
Erik Ros
Marco Slot
Janita Tabak
Gezina van der Ven
Roelie Vijverberg
Renata Schoneveld
Map Renes
Marieke van Bolderen
Bas van Dishoeck
Foeke Boersma
Ben Vulkers
Jobsterren:
Nieuwe Jobsterren:
Wilfreda van Domburg
Nora Kastein
Esther Soppe
Pascalle Kalf
Ilse Raanhuis
Jan Wolamp
Iris Kruller
Marieke Brouwer
Lucienne Yntema
Rolf van Olst
Alice van de Weerd
Carolien Jansen
Hair Today Zwolle
Fohn Zwolle
Robbie Delson
Glen Salvesen
Saskia Kwast
Kuie
Evert de Rooij
Maaike Blom
Pier Meindertsma
Inge de Jongh
Kijk goed wie er allemaal nog meer en dit mooie
rijtje staan. Je bent in goed - excellent - gezelschap.
Let wel; de Jobster is een onvervreemdbaar
kleinood dus weer er zuinig op.
Wilma Groot
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Kunst: Wilma Groot
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Psycho Kiy, Anthony Ross
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Gijs.
Op een avond kwam hij niet huis en we vreesden het ergste want hij was al een
poosje niet lekker. ‘s Ochtends had hij nog twee dooie muizen bij de deur
gelegd. Voor ons allebei eentje. ‘s Middags kwam hij nog een klein hapje eten
en daarna heb ik hem niet meer gezien. De dag erop bleek hij gestorven. Onze
eigenzinnige kat die juist terug was van een reis door Noorwegen, dood.
Mijn kat
is dood
en het
gewicht
van de
wereld.
En nu moet ik verder zonder... Mijn rode
kater. Ik zoek hem overal. Op Facebook
komen rooie kaen langs die ik
tegelijkerjd wél en niet wil zien. Ik kijk
aljd, op zoek naar Gijs. Ik weet dat hij
er niet meer is, verstandelijk weet ik.
Maar op een ander niveau zoek ik hem,
wil ik hem terugvinden. Ik had niet aan
zien komen hoe hard het verlies van
mijn kat erin zou hakken. Niks is nog
leuk. Het brengt me op die glibberige
helling naar depressie. Waar ik niet heen
wil. En dat is moeilijk. Op de een of
andere manier lijkt alle pijn van ooit
weer terug. Verdriet om wat ik eerder
verloor en nog aljd mis. Naakt en rauw.
‘s Nachts kan ik niet slapen. Piekeren
doe ik, als aljd, het best in het donker.
Existenële angst bekruipt me dan. En ik
kan maar ten dele zeggen waarvoor ik
angst heb. Het is een gevoel van
naderend onheil.
Toekomstangst. De rest begrijp ik
niet. Ik heb er geen woorden
voor. Als remedie tegen paniek
leid ik mezelf af. Verleg de focus.
Goeie p. Het werkt maar ten
dele. Er is teveel loos. De Aarde
staat in de fik. Er woeden grote
natuurbranden en de oerwouden
van de Amazone en de inheemse
bevolking zijn ernsg bedreigd. En
ik weet wat er daar gebeurt want
ik lees kranten. Veel kranten. En
de arkelen maken duidelijk wat
de samenhang is tussen de met
opzet aangestoken branden, de
weeloosheid, de grootgrondbeziers,
de vernieging van
oerwoud, het geld uit Europa
waarmee wegen gefinancierd
worden die het bos doorsnijden,
de handels-contracten tussen
Zuid-Amerika en Europa,
sojaproduce, vleesproduce,
dieronterend in massaliteit en
wreedheid, genocide jegens de
inheemse bevolking. Ik lees het
allemaal. Maar ik begrijp het niet.
Wie wil dit? De drie man en een
paardenkop die er financieel
beter van worden. De rest wil dit
niet. Waarom gebeurt dit?
Waarom doen ze er niks aan?
Waar is de VN-vredesmacht om
orde op zaken te stellen en de
wereld te redden?
De zomer van 2019 is al zo
verschrikkelijk heet en droog.
Hoeveel hiegolven krijgen we in
2020? Ik ben bedrukt en somber
gestemd. Hier is geen kwinkslag te
bedenken. Voor het eerst in mijn leven
hoop ik dat de klimaatontkenners en
spijbelpolici en andere idioten gelijk
hebben en dat het volgend jaar allemaal
vanzelf weer als vanouds is. Een lente
met lekker fris weer zonder droge harde
bodem en met sappig gras.
En een zomer waarin 25 graden warm
weer is in plaats van een verademing.
Een jaar waarin de herfst vanwege de
extreme droogte niet al in de zomer
begint en een winter met ijs. Gewoon.
Maaike Blom
.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Jehudi van Dijk, Staon Deventer, the Remix
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Estrella Egas.
Milieu?
Och jee, wat moet
je ermee...
Niet meer
Vliegen
Rijden
Eten
Leven,
minder, minder!
Enorm gedreven...
En hebben we daardoor iets minder te eten?
Eindelijk...:
Gezond diëten!
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Interview with Hugh Neil, Group Director Margin (Art & Media) bv
Interviewer: Job Boersma
Date: 27th August 2019:
Margin (Art & Media); The company
What sort of Art company is Margin ( Art & Media)?
As a leading dutch art company, we specialise in Art sales & exhibions, art porolio
management & Margin Art foundaon.
What makes you different from other art companies?
We operate in Asia ( Vietnam, Hong Kong), Europe & North America.
We are a client driven & a customer focused company. Our clients are culturally diverse
Is your work difficult?
I would replace the word difficult with challenging. Our clients are demanding. But for
us this is good. They force us to keep on our toes as we up our game.
Do you have future plans?
We are opening new operaons in Singapore & South Korea & our expansion in New
York.
These plans must take a lot of resources...
We have addional corporate shareholders. Their investment finances our expansion.
Are you happy with your private recepon in the UK House of Lord’s in September
2019?
It is an honour to be invited by this great Brish instuon. We are most grateful.
I am parcularly very pleased to support Nora Kastein. Nora is a special talent. The
Dutch naon has produced another exceponal arst.
Thank you for talking to Pulp de Luxe magazine.
Thank you for your coverage and support.
Margin (Art & Media) bv - www.margin-am.nl
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Nora, a legend in her own me
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Hi. What is your name?
My Name is Nora Kastein. Known as “Nora”. I am a
multidisciplinary artist from the Netherlands.
What type of artist are you?
In the 1889 Van Gogh painted his superb sun flower
painting. In those days art was placed on a wall &
admired. Since 2010 in the Tate modern Ai Wei Wei produces
“themes” for his art. Like sun seeds. Beautiful.
I am from a “new generation” of artists who use the
environment as part of my art work. This means that I
contribute to the final artistic piece working with the
limitations & excesses of nature. My art work in the
Sahara Desert is an example of this philosophical
approach.
Earlier In 2019 you did an exhibition in the Sahara
Desert. Can you talk more about this?
Art like life is constantly evolving.
Previous artists affect new ones.
My philosophy of working with nature in all its beauty &
cruelty gives me challenges & boundaries to work within.
Was it your intention to use the sand & sun in the desert?
Yes. Both elements form the dominant life forces in the
Sahara Desert. To exists there without them is a nonsense.
My art had to work with them in order to create a thing of
true raw “beauty”.
How did you get your private screening in London?
My thanks and appreciation goes to The Lord Desai ( UK
House of Lords) for his kind invitation.
There can be no finer honour than to have ones work
recognized & appreciated by such distinguished persons in
public life.
Do you have any upcoming exhibitions we should look out
for?
I am looking forward to exhibiting in the Guild Hall in
London, Berg Church in Deventer in the Netherlands and in
Hanoi in Vietnam.
Thank you for stopping by to talk to us.
Thank you for having me.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Nora Kastein is a muldisciplinaire and ethical arst.
Her project “Who is Nora?” expands the globe.
Her art interacts with the environment to create a new artpiece.
Guildhall
Hanze Exhibion. Group exhibion
London, May 2020
UPCOMING EXHIBITIONS
U.K. House of Lords.
screening "Who is Nora?"
London. 18/9.2019
Art Roerdam Week, locaon: WORM
Screening "Who is Nora?"
Roerdam, The Netherlands, 5-9 February 2020
Sculptures in the garden of Eden. Part II
Group exhibion.
Bergkerk Deventer, The Netherlands, 1/2-29/3 2020
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Indra Eendragt
(Amsterdam, 1991)
is een Surinaams-
Nederlandse
illustrator.
Indra werd geboren in Amsterdam en is de jongste
van vier zussen. Haar ouders ontvluchen Suriname
na de Decembermoorden in 1982, omdat Nelle
Eendragt, de vader van Indra, als diplomaat een
doelwit vormde voor de club rond Desi Bouterse.
Van 1996 tot 1999 woonde het gezin weer korte jd in
de hoofdstad van Suriname, Paramaribo. Ze werden
opnieuw geconfronteerd met vijandelijkheden vanuit
het kamp van Bouterse en zijn polieke beweging,
de Naonale Democrasche Parj (NDP). Daarna
vesgden zij zich in Den Haag, waar Nelle
Indragt nog aljd werkt.
Indra volgde haar opleiding aan de
Amsterdamse Hogeschool voor de
Kunsten van 2008 tot 2012. In die jd
volgde zij ook cursussen bij de
bekende Nederlandse schrijver en
tekenaar Joke van Leeuwen. Na haar
afstuderen in 2012 trok Indra naar
Suriname om als illustrator te werken
bij de krant De Ware Tijd. Daar
ontmoee zij haar vriend Reginald, die
er werkte als journalist. Nadat Indra's
illustrae 'Moiwana' - over het
bloedbad dat Bouterse in 1986
aanriche in het gelijknamige
Surinaamse dorp - gepubliceerd werd
in De Ware Tijd, werden ook zij en
Reginald bedreigd. Daarop verhuisde het
stel naar Amsterdam, waar ze nog steeds
wonen.
De hoofdthema's in het werk van Indra
zijn Suriname en de geschiedenis van het
land, de koloniale verhoudingen tussen
Suriname en Nederland en andere
onderwerpen als zwemmen, dromen en
haar vriend Reginald.
Indra Eendragt hee een blog met al
haar illustraes, geteld 'Eendragt
Illustraes'.
Je kunt haar ook volgen op
Twier.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Overheid
help mensen op weg
...en stort
hen niet de
afgrond in
een gezin met twee kinderen, een schuld van 50.000 euro, een traject voor
schuldhulpverlening, met goede voornemens. Het gezinshoofd pakt de strohalm voor de
schuldsanering aan. De opdracht lijkt simpel: de voorwaarde voor schuldhulpverlening: maak
gedurende een periode van drie jaar geen nieuwe schulden. Dus: niet meer rood mogen staan. Het gezin
houdt, wanneer de vaste lasten zijn ingehouden op hun uitkering, 50 euro aan leefgeld per week over.
Geld voor voedsel, kleding en vervoer. De leze begrijpt: dat is moeilijk rondkomen, zeker gezien de sjging
van kosten voor levensonderhoud. Desalnieemin gaan ze er met frisse moed tegen aan. Want deze
fvamilie is de schulden meer dan zat. En hee de duidelijke wens om een normaal, schuldenvrij, leven te
kunnen leiden over drie jaar.
Dan gebeurt er opeens iets bizars: een afschrijving van de belasngdienst van 500 euro op hun rekening.
Ingehouden van hun uitkering. Dit hee te maken met een aan te veel ontvangen toeslagen van een paar
jaar geleden. En plots staat het gezin rood op de betaalrekening.
Voor de schuldhulpverlening is dit voldoende reden
om het traject van dit gezin stop te zeen want zij
hebben zich niet aan de spelregels gehouden. Zij
moeten nu zelf uitzoeken hoe zij uit de schulden
moeten komen. Aan de ene kant hee dit gezin te
maken met een overheid die hen de mogelijkheid
biedt om uit de schulden te komen en aan de
andere kant een overheid die hen de afgrond in
stort. Een en dezelfde overheid, die gee met de
ene hand helpt en met de andere hand de afgrond
in stort. Dit valt niet te verklaren, of toch wel? Ik
denk het wel. Dit is namelijk een voorbeeld van
gecondioneerde solidariteit uitgevoerd door de
overheid die de afgelopen decennia gewoon is
geworden in Nederland. Gecondioneerde solidariteit
gaat gepaard met het pleidooi van eigen kracht,
zelfregie, netwerksamenleving, papier prikken in ruil
voor een uitkering of 4 sollicitaebrieven schrijven per
maand in ruil voor een uitkering, het klinkt allemaal
onschuldig maar het hee allemaal veel meer te
maken met het succes van rechts beleid. Hierbij hoort
de structurele ontmanteling van de overheid, het
overlaten aan de markt en het recht van de sterkst
dan we denken.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Het klinkt op het eerste gezicht logisch.
Immers, voor wat hoort wat. Als de
samenleving voor jou zorgt door het betalen
van belasngen dan mag daar wel iets voor
teruggevraagd worden door die samenleving.
Er is hier niets mis mee. Voor wat hoort
inderdaad wat, ware het niet dat de effecten
soms voor sommige mensen desastreus
kunnen zijn. Met name voor mensen die
soms, zoals het eenieder van ons kan
overkomen, pech hebben in het leven. Ze
willen wel maar kunnen simpelweg niet
beperkingen of onvoorspelbare
levensgebeurtenissen. En vaak denken we
onterecht dat dit een select groepje in de samenleving
tre en dat wij zelf hiervan gevrijwaard zijn. Het zijn
vaak in onze ogen de domme, luie, calculerende en
burgers die niet met geld kunnen omgaan, te lui zijn
om met hun kont van de bank te gaan werken en iets
van hun leven te maken. Kortom uitschot. Mensen die
door eigen schuld in de problemen komen. Die
mensen moeten we vooral hard aanpakken en
condies stellen voordat ze hulp krijgen van de
overheid. Dit is een misvang. Pech of
onvoorspelbare levensgebeurtenissen kunnen ons
namelijk allemaal overkomen. Denk aan de dood van
een partner, ziekte waardoor je niet meer kan werken,
of een ongeluk, een scheiding. Door ons meer te
verdiepen in de verhalen van mensen die dit zijn
overkomen weten we steeds beter dat armoede en
problemasche schulden die soms kunnen leiden tot
dakloosheid ons allen kunnen overkomen.
Ooit geloofde ik ook in het sprookje van
zelfredzaamheid, eigen kracht, zelfregie, de kracht van
de netwerksamenleving. Dit komt erop neer dat
mensen tot veel meer in staat zijn voor zichzelf te
zorgen dan we voor mogelijk houden. Dat de
samenleving te individualissch is geworden en dat
we meer moeten omzien naar elkaar. En dat de
overheid dit best wel mag afdwingen. Ook ik heb mij
zand in de ogen laten strooien. Maar ik ben nu
wakker en ben tot de conclusie gekomen dat we af
moeten van die gecondioneerde
solidariteit. Wat we ook doen, het
uitgangspunt van solidariteit moet zijn dat
wij het beste wensen voor eenieder die pech
hee in het leven en dat we
medemenselijkheid tonen wanneer we hen
weer uit de brand helpen. Zie het voorbeeld
hierboven. De overheid is er om mensen
weer op weg te helpen als het (even)
tegenzit. Daarbij hoort dat we dus niet
zeggen: zelfregie en eigen kracht zoek het
maar uit, maar dat naast mensen gaan staan
en gezamenlijk op zoek gaan naar
oplossingen voor hun problemen. Het
allerbelangrijkst blij wel: een degelijk
vangnet. Toegankelijke sociale voorzieningen
waar mensen die het nodig hebben, of het
nu jdelijk of levenslang is, gebruik van
kunnen maken zonder dat ze het gevoel
krijgen dat ze uitschot zijn. Of dat ze er op uit
zijn om misbruik te maken van de door
anderen opgebrachte belasngcenten.
Zonder dat zij zich schuldig moeten voelen
dat ze aangewezen zijn op colleceve
ondersteuning. Dit vraagt om een aceve,
betrokken en sterke overheid. En of dit nu
een kleine of grote overheid moet zijn laat ik
in het midden. Hoe groot of hoe klein dan
ook: de overheid moet vooral begripvol, ondersteunend
en medemenselijk zijn. Een overheid die een gezin met
een schuld van 50.000 euro helpt en hen tegelijkerjd de
afgrond instort staat daar dus heel ver vandaan. Het
wordt jd om het j te keren en terug te gaan naar de
vraag: wat is de funce van de overheid?
Amma Asante
Voorzitter Landelijke Cliëntenraad.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Steck
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Terwijl in de hele wereld alle
groen wordt weggekapt en in
de brand staat, zijn er twee
vrouwen die het laatste stukje
groen op aard beschermen.
Anke Jansen en Annemarie Zijl
hebben zich de zware taak
opgelegd om het kleine beetje
groen dat we nog hebben te
bewaren voor toekomstige
generaties. Mensen die hen
willen helpen met het in stand
houden van groen, kunnen
zich melden bij Steck.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

An adventure hiking Toubkal, the highest mountain in North-Africa
By Nicholas Bertrand
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

I looked in front of me and all I could see
was an endless chain of craggy snowcovered
mountain peaks. The air felt thin.
Breathing was difficult, almost painful. The
cold wind was freezing my face and I
couldn't move my lips anymore.
I thought I was ready to hike Mount
Toubkal, the highest peak in Morocco,
standing tall at a whopping 4100 meter
above sea level. I wasn’t. My whole body
was aching.
As much as I didn’t feel ready when I hiked
up the trail to reach this majesc Moroccan
mountain, I felt exhilarated. In every
direcon I looked, I could see some
of the most prisne landscape I had
ever witnessed.
My legs were shaking. I felt
desperately unprepared and
unequipped. The crampons that
were supposed to give me a steady
grip on the ice-covered slope of the
mountain had just broken and I was
slipping backward.
How had I made it so far? That same
morning I was having tea in a small
Moroccan village kilometers away.
That warm tea seemed so far away
now. Before I could think about
anything else I felt my body falling
backwards down the snowy slope of
the mountain.
That was going to be my end. Falling
into a precipice on the side of the
highest mountain in North-Africa,
Mount Toubkal.
An unlikely mountain guide
and two German companions
That day started like any other
beauful day in the High Atlas
mountains of Morocco. The sun was
shining on the mountain peaks
surrounding Imlil, the small village
where I was staying with my
girlfriend. I could hear birds singing
from the blossoming apple trees
that filled the valley and the air was
filled with the delicate perfume of
spring.
Nothing that morning seemed to indicate that
I would be dangling for my life that same
evening on the highest mountain in Morocco.
A man was walking towards me up the poorly
maintained road. He had the rugged tanned
face of a man who had spent most of his life
exposed to the cold mountain-winds. He
smiled at me and said good morning in Arabic.
I instantly recognized him and we shook
hands. He was the man who would lead me all
the way up to the summit of Toubkal. We had
met a few days earlier and he had agreed to
guide me up the 4200 meters of treacherous
icy paths. Although he must have been in his
late fiies, he seemed to have the energy of a
young man and his eyes were sharp and full of
life.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

We started walking towards the
mountain in the cold crisp morning air.
When we arrived at the outskirts of
town, he pointed to a small restaurant
where a Moroccan man was waving at
us with a ig smile. A couple of young
foreign backpackers were sing at an
old wooden table on the porch of the
restaurant.
They smiled uneasily when my guide
extended his hand for a handshake
and greeted them. "Will you be our
guide?", the young man asked. The
young girl, by all appearances his
girlfriend, was sipping on a glass of
Moroccan tea with a slightly worried
look in her eyes.
I could understand why they were
preoccupied. Ahmed, our guide,
seemed like a man who's best days
were behind him. I shook hands with
them, enjoyed a warm tea and discovered
they had come from Germany especially to
climb this mountain.
Aer enjoying our last hot drink for the day,
we started walking towards the cloud
covered peak of the highest mountain in
north-Africa.
A broken crampon and a highaltitude
mountain rescue
The air became thinner and thinner as we
were climbing up. My companions couldn't
stop looking around and taking pictures with
the expressions of sasfied kids in a
playground. Our guide was leading the way
with the gusto of someone who had
threaded these rocky paths countless mes.
Aer hours of climbing on a steep gravel
trail, we finally reached an altude where
everything was covered in a deep layer of
snow. The path became icy and
slippery and in certain areas was
completely invisible.
Ahmed signaled it was me to install
the sharp metal crampons we had
brought to the boom of our boots.
We had a few hours le before sunset
to reach the summit of the mountain.
Aer a few hours of climbing up, I felt
something snapping under my le
foot. My crampon had just broken and
I started slipping backwards. I was
sure this would be my end. My heart
was pounding and I felt blood rushing
to my head as I started tumbling
down.
Before I could realized what was
happening, I felt a hand grabbing my
leg. I gulped with relief as I realized
Ahmed was holding on to me. I
wouldn't die on this beauful mountain. Oh
no, this wouldn't be my last day.
My two German friends were looking at me
in shock. Ahmed helped me get back on my
feet. He looked at me with a smile and
pointed with one finger to the top of the
mountain. The summit was in plain sight. I
put on a new pair of crampons he had
brought along and I was ready to hike
towards the top again.
Finally reaching Summit
My hands were freezing body was aching
once I reached the and my summit but the
trial had been worth it. I had started this hike
full of apprehension but my heart was now
filled with euphoria as I could see mountains
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

extending for thousands of kilometers around
us.
It's a hike I will never forget. Every inch of the
trail tested me but as I reached the top I
remembered a quote by Glenville Kreiser: -
“By constant self-discipline and self-control,
you can develop greatness of character.” It
was a fantasc feeling to realize just how
much these words are true.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Spaar ze allemaal
Job Boersma
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

De Reisgenoot
bezingt de
mensen
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Muzikant Maarten van Veen, de Reisgenoot, hee een missie. “Ik wil met mijn
muziek eraan bijdragen dat we elkaar een beetje meer gaan zien.” En dus gaat
hij als stadstroubadour op zoek naar bijzondere mensen en hun verhaal. Want
de Reisgenoot zingt ergens over.
Waar veel muzikanten dromen van uitverkochte concertzalen, optredens op grote
fesvals en duizenden hits op Spofy, liggen de ambies van Maarten ook nog
ergens anders. “Ik ben op zoek naar contact en verbondenheid. Maar laat ik
eerlijk zijn, tuurlijk, iedere muzikant droomt van succes, ik ook. En ook ik wil een
zo groot mogelijk publiek bereiken. Maar niet omdat ik wil dat ze mij toejuichen,
maar omdat ik denk dat ik iets kan bijdragen aan de wereld. Daar wil ik succesvol
in zijn.”
Aljd op zoek naar verbinding
Maarten zoekt naar verbinding en verhalen. Zo riep hij met
zijn muziek jongeren op te gaan stemmen jdens de
Statenverkiezingen en deed hij mee met het levenslied
project van de schng Fit-Art. Bij dat laatste project schijven
muzikanten een lied geïnspireerd op het levensverhaal van
een oudere buurtbewoner. Maarten: “Die generae is vaak
superbescheiden, maar de mensen hebben een
indrukwekkend levensverhaal. Het is zo mooi om dat verhaal te
vertellen in een liedje. Niet alleen voor de oudere zelf, maar ook
voor het netwerk om die mensen heen. Het is erkenning.”
Eerste stadstroubadour
Het is slechts één voorbeeld van de entallen iniaeven waar
Maarten de afgelopen jaren een bijdrage aan leverde. Hij schreef
liedjes op maat voor buurtprojecten, groene schoolpleinen en
stadsgenoten. Alle verhalen die hij onderweg tegenkwam, zijn
liefde voor zijn woonplaats Deventer en zijn missie om iets bij te
dragen aan een socialere samenleving komen samen in zijn nieuwe
funce: stadstroubadour.
Maarten: “Als eerste stadstroubadour van Deventer ga ik liedjes
maken over mijn stadsgenoten en hun verhaal. Ik zoek daarbij
bewust naar de mensen die uit zichzelf niet zo snel in de
schijnwerpers staan. De slle krachten op de achtergrond, waar
onze maatschappij op drij. Die mensen ga ik de komende jaren
bezingen.”
Eigen werk
Maar voordat dit project van start gaat, staat er voor Maarten nog
een belangrijke mijlpaal in de agenda. De release van zijn nieuwe
EP dit najaar. “De EP heet Staon omdat die plek een belangrijk
onderdeel is van de reis. En als reisgenoot ben ik natuurlijk aljd
onderweg en nieuwsgierig naar de toekomst. De eerste liedjes kun
je al beluisteren via de bekende streaming kanalen en straks dus
ook gewoon ouderwets op cd.”
Ben je benieuwd naar de muziek van Maarten? Of wil je meer
weten of zijn projecten? Volg de Reisgenoot op social media of
schrijf je in voor zijn nieuwsbrief op www.dereisgenoot.nl.
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM

Colofon PulpdeLuxeMagazine
Nr. 41
Redace: Job Boersma, Nico
Joosng Bunk, Richard Vermijs
Vormgeving: Bas van Dishoeck,
Ijgenweis, Artnic creaef in
communicae,
Fotografie: PinPointFactory, Job
Boersma, Nera Strand, Nelle Boer
Tekst: Peter Veen, Wilma Groot,
Nelle Boer, Job Boersma, Estrella
Egas, Maaike Blom, Janita Tabak,
Amma Asante
Modellen: geen[Text Wrapping
Break]
Covermodel: nvt
Website: Ijgenweis
Styling en kapsels: afwezig
Illustraes: Lode Devroe
Dank aan: De wereldbevolking
door de eeuwen heen.
Rekeningnummer :
NL69RABO034147800
www.pulpdeluxe.com
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM
MAGAZINE
KUNST, CULTUUR, GRAPPIG, DUURZAAM