0419_NIJMEGEN

More documents

Recommendations

Info

Gastenverhaal ‘HET HUIS IS ECHT EEN EIGEN PLEK GEWORDEN, WAAR WE ONS EVEN KUNNEN TERUGTREKKEN’ 16 [t]Huis
Aaron krijgt elke dag een nieuw knuffelkonijn “We zien iets op de echo. Het is waarschijnlijk niets, maar kom voor de zekerheid over een weekje maar terug.” Vanaf die twintigwekenecho brak een onzekere tijd aan voor Geralda en Tijmen. Wekenlang konden de artsen geen uitsluitsel geven. Tot het vermoeden ontstond dat hun nog ongeboren kindje CHD had, een breuk in het middenrif. Tekst: Margot Bloemendal - Product Plus, foto’s: Rob Joseph Photography Deze zeldzame ziekte wordt in Nederland uitsluitend behandeld in Rotterdam en Nijmegen. “Onze keuze voor Nijmegen was een praktische: minder files”, vertellen de ouders. “Maar wat zijn we daar blij mee.” In slaap houden De artsen konden Geralda en Tijmen niet vertellen hoe ernstig de situatie van hun zoontje was. “Hiervoor gaven de echo’s eenvoudigweg te weinig duidelijkheid”, zegt Tijmen. “Er zat niets anders op dan te wachten tot een operatie na de geboorte. Een vreselijk onzekere tijd.” Op 11 september kwam Aaron na een razendsnelle bevalling ter wereld. Hij gaf direct een flinke brul, waarna Geralda hem heel eventjes mocht vasthouden. Daarna werd hij direct meegenomen voor verdere behandeling. Geralda: “Ze hielden Aaron kunstmatig in slaap, totdat hij stabiel genoeg was voor een operatie.” Te kleine long Vijf dagen na zijn geboorte was het zover. Aaron werd geopereerd. De bloedvaten bij zijn longen waren vernauwd, waardoor één long niet volledig tot groei was gekomen. Hierdoor kregen zijn darmpjes de ruimte om omhoog te komen en kon het middenrif zich niet sluiten. De vraag was of hij voldoende zuurstof in zijn bloed zou krijgen én houden om de operatie aan te kunnen. “Gelukkig verliep de operatie voorspoedig. Het duurde maar anderhalf uur, hartstikke snel hebben we begrepen”, vertelt Geralda. “Het is heel positief uitgevallen, dat is eigenlijk de hele tijd zo geweest. Het had zoveel erger kunnen zijn.” Tijmen vult aan: “En het blijft goed gaan. Zo goed zelfs dat we waarschijnlijk heel snel naar huis mogen.” Als geroepen Tijmen: “De eerste drie dagen pendelde ik elke dag op en neer tussen het ziekenhuis en ons huis in Tuil. Verre van ideaal. Ook omdat we nog een zoontje Daniël van twee hebben, een klein handenbindertje. Toen de optie kwam om in Ronald McDonald Huis Nijmegen te verblijven, kwam dat als geroepen. In de maand dat we hier wonen, is het echt een eigen plek geworden waar we ons even kunnen terugtrekken.” Knuffel voor Aaron De start van Aaron is voor de ouders zo anders dan die van Daniël. Geralda: “Ze adviseerden ons iets bij Aaron te leggen wat naar ons ruikt. We kozen voor knuffeldoekjes, konijntjes. Die hadden we gekocht voor Daniël, maar hij kijkt alleen om naar zijn Nijntje. De knuffeldoekjes dragen wij nu bij ons en iedere dag leggen we een nieuw konijntje bij Aaron. Zo kan hij wennen aan onze geur.” [t]Huis 17
Page 1 and 2: Winter 2019 Kelly: ‘Die eerste kn
Page 3 and 4: 5 vragen aan... In gesprek ROOS CUP
Page 5 and 6: Toen de arts hun vertelde dat het e
Page 7 and 8: Kleding maakt de man. Ook in het Hu
Page 9 and 10: Feiten op een rij jaar lang is de K
Page 11 and 12: Norahs enige focus was overleven Vl
Page 13 and 14: Kort nieuws uit Huis Nijmegen POLIT
Page 15: Kort nieuwsvan het Kinderfonds MOOI
Page 19 and 20: Winterpuzzel K N E T S O O R T S D

0419_NIJMEGEN

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?