0419_UTRECHT

Konijnen en knuffelen helpen
Jilles
door moeilijke tijd
Jilles zit lekker bij mama Stefanie op schoot, omringd door knuffelkonijnen in alle kleuren van de
regenboog. “Bij elke ziekenhuisopname krijgt hij een nieuwe van opa en oma”, vertelt Wesley. Met veertien
operaties achter de kiezen groeit de konijnenfamilie gestaag door.
Tekst: Linda Blankenstein, foto’s: Paulich Fotografie
Dat Jilles geboren zou worden met een slokdarmprobleem
wisten zijn ouders al, maar niet hoe erg het zou zijn. “Zijn
slokdarm bleek een stuk te missen, waardoor maagzuur direct
zijn longen in liep”, vertelt Wesley. “Ook was zijn luchtpijp
verkleefd met zijn slokdarm. Net vier dagen oud lag Jilles al
op de operatietafel van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Hij
woog maar 1.500 gram, de ondergrens voor of je zo’n operatie
kunt overleven.”
Kroelen
Vele operaties volgden om Jilles’ slokdarm op te rekken en te
dichten en alle verklevingen los te maken. “Ik dacht vaak dat
hij de ochtend niet zou halen”, verzucht Stefanie. “Pas na twee
weken mocht ik hem voor het eerst vasthouden, doodeng.”
Wekenlang konden ze alleen Jilles’ handje vasthouden. “Hij
lag drie maanden als een kasplantje aan de beademing, tot ze
een canule plaatsten. Dat gaf hem, en ons, letterlijk wat lucht.
Eindelijk hadden we echt een kind en mochten we met hem
kroelen en hem in bad doen.”
Knuffelmedicijn
Stefanie dacht altijd dat het onzin was: baby’s die zichtbaar
opknappen van knuffelen. “Maar het werkt echt! Als Jilles bij
mij lag, had hij geen zuurstof nodig en werd zijn hartslag
rustiger, tot we weer weggingen. Jilles is een enorme
knuffelkont, alsof hij alles wil inhalen. Nog steeds wordt hij
rustig van knuffelen en hij moet ’s avonds eerst een halfuurtje
op schoot zitten, anders slaapt hij niet.”
Het ziekenhuis was een halfjaar lang Jilles’ enige thuis. Zijn
ouders konden in die periode terecht in Huis Utrecht, maar
kozen na een paar weken toch voor pendelen. “We misten de
rust van ons eigen kleine dorp, al zaten we rond elke operatie
wel weer een paar weken in het Buitenhuis. Daar is het veel
rustiger dan in het Huis en ben je echt even uit het ziekenhuis.”
Konijn
Na anderhalf jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit zit het gezin nu
in rustiger vaarwater. Ze mogen de beademing afbouwen en
binnenkort leert Jilles eten. Maar hoe zit het nou met al die
konijnen? “Al vanaf dat hij op de ic zijn allereerste knuffel
mocht kiezen, wil
hij alleen maar
konijnen. Van
andere beesten wil
hij niks weten.”
Binnenkort moet
Jilles weer naar het
ziekenhuis voor
controle. Dat levert
vast weer een
knuffelkonijntje op.
[t]Huis 17