0419_ZOBRABANT

“Mijn buik voelde opeens raar aan”, verklaart Henny. “Ik dacht Kinderen zien opgroeien
dat er iets was met mijn darmen, maar het bleek dat de Floor werd na zes weken weer overgeplaatst naar het
placenta los was gekomen.” Het was niet verantwoord om die ziekenhuis in Den Bosch. Het contact met de mede-gasten in
avond nog naar het Máxima MC in Veldhoven te rijden voor de Huis Zuidoost-Brabant bleef. “Sommigen hebben we maar
bevalling. Er stonden drie
mensenlevens op het spel.
Daarom werd er met grote
spoed een keizersnede
uitgevoerd in het ziekenhuis in
Den Bosch.
Urgentst
Na 26 weken zwangerschap werden Floor en Sebas geboren.
Omdat Den Bosch niet gespecialiseerd is in zo vroeg geboren
kinderen, kwam er direct een professor uit Veldhoven om
Floor te halen. Zij werd dezelfde avond nog in een couveuse
met de ambulance overgebracht. “Floor was het urgentst.
Daarna kwam de professor weer terug naar Den Bosch om
Sebas op te halen. Later op de avond volgde ik zelf met de
ambulance. Sebas is na acht uurtjes overleden op de NICU in
Veldhoven.”
Na een emotionele en hectische week verhuisden Henny en
Richard van het ziekenhuisbed naar het naastgelegen Ronald
McDonald Huis. “Voor ons was dat een fijnere plek dan thuis.
Thuis let je op zoveel dingen: de klok, melk kolven, staat er
file?” De rust en focus die het gezin nodig had, vonden ze in
het Huis.
‘De andere gasten in het
Huis voelen écht wat wij
ook voelen’
een paar dagen gezien, maar
in die tijd bouw je al wel een
band op.” Elk jaar spreken ze
met elkaar af om ervaringen te
delen, de kinderen te zien
opgroeien en samen leuke
dingen te beleven. Elke keer
organiseert iemand anders het uitje. “Soms gewoon bij
iemand thuis, een andere keer lekker uitwaaien op het strand.
En als echte bourgondische Brabanders horen daar lekker
eten en een gezellig muziekje bij.”
Kracht
“Een heel mooi lied vinden wij ‘You raise me up’ van Josh
Groban. Muziek doet veel met je. Als je verdrietig bent, geeft
het je ook troost.” Henny en Richard halen de meeste kracht
uit hun mooie dochter, maar ook de momenten samen met
de groep geven steun. “Als je de andere gezinnen ziet, denk ik
soms dat ik haar wat meer los kan laten. Ik ben misschien te
beschermend. Maar het gaat goed met Floor en daar zijn we
dankbaar voor.”
Hetzelfde schuitje
In de ruim zes weken dat Henny en Richard in het Huis
verbleven, zagen ze veel gezinnen komen en gaan. “Je
ontmoet allemaal mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Een
praatje tijdens het koffiezetten of eten koken is snel gemaakt.”
Juist het contact op de kleine momenten blijkt van grote
waarde. “Familie en vrienden kunnen zich er misschien een
voorstelling van maken, maar deze mensen voelen écht wat jij
ook voelt.” Al snel had Richard contact met een vader van wie
het kindje bij Floor in het ziekenhuis lag. “Dan praatten we
over voetbal en ging het gesprek ook even over iets anders”,
legt Richard uit. “Via hen is ook het contact met de andere
stellen ontstaan.”
[t]Huis 5