pers vers update

Annabel

Inhoudsopgave
Inhoudsopgave
Geen inhoudsopgavegegevens gevonden.

Inleiding
“Ik moest één trap omhoog voor
mijn eerste kennismaking met de
academie voor muziekeducatie…”
Annabel Kuiters
Studente muziekeducatie
V
roeger zongen mijn
ouders elke avond voor
het slapengaan een
liedje met ons. Ik kan
me niet anders me herinneren. niet Al anders voor
ik wist wat herinneren. ze betekenden, Al voor ik
misschien zelfs wist wel voor ik écht kon
praten, zong ik ze van A tot Z mee.
Je zou wel kunnen zeggen dat dat
liedjes zingen is blijven hangen. Ik
ben opgegroeid in een familie van
zes. Mijn kleine broertje, twee
oudere broers en ik zijn opgevoed
door twee muzikale ouders. Daar
komt mijn liefde voor muziek
voornamelijk vandaan. Alhoewel
die liefde er altijd in heeft gezeten,
is deze er nog niet echt uitgekomen
tot ik naar de middelbare school
ging. In de eerste klas schreef ik me
namelijk in voor de schoolmusical.
Daar landde ik onmiddellijk een
mooie rol. Naast het vele zingen
bracht die rol ook wat acteerwerk
met zich mee. Ik had dit nog nooit
eerder gecombineerd of misschien
überhaupt geprobeerd, maar ik
vond het fantastisch. ik begon het
zingen serieuzer te nemen als
hobby en zong elke dag. Toen ik 15
werd kreeg ik voor mijn verjaardag
mijn eerste instrument: een
Ukelele. Ik had me nog nooit
beziggehouden met instrumenten,
dus wilde ik een relatief makkelijk
instrument uitproberen. Het
bespelen van de ukelele kreeg ik
zodanig snel onder de knie dat ik
hem al snel weer was vergeten, en
het was niet tot zo’n anderhalf jaar
later dat ik kennis maakte met het
spelen van een ander instrument.
Ik mocht het keyboard van een
vriendinnetje lenen. Dat keyboard
bezig was en hoe snel ik simpele
ben ik een week niet uit het oog
verloren. Toen mijn vader merkte
hoeveel ik ermee bezig was en hoe
snel ik simpele deuntjes kon
spelen, kochten we een ware
digitale piano voor in de
woonkamer. Echter was er één
grote rem op mijn muzikale
vooruitgang:
“ik kon
geen
bladmuziek
lezen.”
Ik hoefde nog nooit bladmuziek te
lezen en wist niet hoe en waar ik
dat kon leren. Daarom heb ik altijd
volledig op mijn gehoor gerekend.
Ik zong en nam in mijn eentje
complete meerstemmige a capella
stukken op, maar kon het niet
opschrijven.
Toen ik 17 werd en mijn
eindexamen jaar begon brak de tijd
aan om me in te schrijven voor een
vervolgopleiding. Ik wist al wat ik
wilde doen, muziektheater. Ik
deed op dat moment voor de
zesde keer met de schoolmusical
en wist zeker dat ik dat wilde
blijven doen. Dus bezocht ik met
mijn vader de FHK open dag om te
kijken naar de muziektheater
opleiding. Ik hoefde geen tien
minuten te luisteren, ik wist het
meteen. Muziektheater was niet
de opleiding voor mij. Ik voelde me
niet thuis tussen de mensen. We
keken verder, misschien was er
een andere muzikale opleiding die
me aan zou spreken.

Ik moest één trap omhoog voor mijn eerste kennismaking
met de academie voor muziekeducatie maar hoefde niet
veel stappen verder te zetten voordat ik wist dat ik me
daarvoor in ging schrijven. Daar wilde ik tussen zitten. En
hoewel mijn muziektheorie niet veelbelovend was, was ik
vastberaden daar terecht te komen. Het heeft me een
tweede auditie en extra theorie lessen gekost, maar ik ben
er gekomen. En in het halve jaar dat ik deze opleiding heb
mogen meemaken heb ik geleerd hoe ik mijn muzikaliteit
omzet in muzikale vaardigheden. In een rap tempo heb ik
een basis gelegd in muziektheorie en mijn vaardigheden
op zowel de piano als de gitaar. Hoewel ik misschien
begonnen ben met een achterstand, ik ben vastberaden
er niet mee te eindigen.
~ Annabel

Toekomstplannen?
Maar wat wil ik nu daadwerkelijk met deze
opleiding bereiken? Wat is mijn toekomstplan?
Waarom spreekt de richting educatie me aan?
Niet alleen hecht ik ontzettend veel waarde aan
samen musiceren, ik vind het ook een heel
belangrijk deel van de opvoeding. Een deel dat,
kwam ik laatst achter, bij te veel kinderen mist. Ik
vind veel plezier in het stagelopen op de
basisschool, maar mis de één op één tijd die je
met een leerling nodig hebt om een echte band
op te bouwen. Deze één op één tijd vind ik wel in
het geven van zanglessen, dit is dan ook een grote
passie van me. Maar ook bijvoorbeeld
bandcoaching lijkt me erg leuk om te doen,
muzikaal leiderschap bij een musical, of een koor
dirigeren. Ik wil het allemaal wel doen.
Daarnaast heb ik me altijd erg thuis gevoeld in de
zorg, het helpen van mensen. Het lijkt me
geweldig om met ouderen te kunnen werken, of
kinderen met een beperking. Zoals ik eerder al
zei, hecht ik ontzettend veel waarde aan muzikale
toevoeging in de opvoeding. Dit kan nog veel
belangrijker zijn wanneer een kind bijvoorbeeld
moeite heeft met de sociale ontwikkeling.
Muziek is een uitlaatklep en een effectieve brein
stimulatie voor veel van die kinderen, maar niet
elk kind komt hier mee in aanraking.
“Muziek
is
een
uitlaat
klep”

Omdat mijn interesses duidelijk
erg breed zijn binnen deze
specifieke vraag, wil ik kiezen
voor een onderwerp waar ik de
meeste passie voor heb: zangles
geven.
Vandaar mijn onderzoeksvraag:
Wil ik later
zangles geven?
En aan wie?
O
n
d
e
r
z
o
e
k
s
v
r
a
a
g

Hoe kan ik
dit gaan
Onderzoeken?

Allereerst zal ik mijn kennis
op het gebied van
zangdocent zijn moeten
verbreden. Hiervoor zal ik
interviews houden met
verschillende zangdocenten.
Voor mijn interviews bereid
ik een aantal vaste vragen
voor over het lesgeven en
wat daarbij komt kijken. Ik
ben benieuwd welke
antwoorden er uit dit
onderzoek zullen komen en
wat mijn conclusie zal zijn. Ik
voorspel dat mijn conclusie
positief zal zijn, maar nog
steeds veel geleerd te
hebben van het onderzoek.