Binding 6 jul-aug '20

Binding 6 juli / augustus 2020
Oom
Twee jaar nadat mijn moeder was
overleden hertrouwde mijn vader en
omdat de verstandhouding met zijn
schoonfamilie altijd prima was
geweest bleef hij ook met z'n
tweede vrouw naar diverse feestjes
van mijn moeders kant gaan.
Aangezien dit een uitgebreide
familie was moest m'n vaders
echtgenote heel wat gezichten,
indrukken en informatie verwerken.
Ze deed erg haar best en iedereen
raakte op haar gesteld.
Op een dag kwam ze thuis met de
mededeling, dat ze een broer van
Levenskunst
mijn moeder in de trein had
getroffen en dat ze gezellig met
hem opgereisd was. "Alleen was ik
blij dat het niet zo'n lange reis was",
zei ze. 'k Moest zo hard tegen hem
schreeuwen boven het geratel van
de trein uit, omdat hij immers bijna
doof is."
Het bleek dat de informatie verkeerd
was blijven hangen; mijn oom was
n.l. bijna blind en had gedurende de
reis verbluft naar haar geschreeuw
zitten luisteren!
Margriet Ph. Visser
Het leven dat is accepteren,
dat niets blijft zoals het is.
Het leven is opnieuw steeds leren
dat alles hier maar tijdelijk is.
Wij allen zijn hier maar passanten,
reizen hier, pauzeren daar.
Begroeten wie wij tegenkomen,
nemen weer afscheid van elkaar.
En onderweg van nu naar morgen
zien wij naar de horizon
verlangend uit, wat is verborgen
en kijken dankbaar achterom.
Wie zo op de weg door 't leven
de goede dingen ziet als gunst
en het verlies een plaats kan geven
verstaat de echte levenskunst.
Teunis Schol
29