2020.08-PROJECT-7-BLAD-NIEUWSBRIEF-AUGUSTUS 2020-LV

Beste vrienden
Via Janneke Monshouwer
Het is van begin april geleden dat ik nog iets van mij heb laten
lezen. Wie zich daarover wat zorgen maakte kan ik geruststellen:
het is al die tijd goed met me blijven gaan. Mijn hartslag, bloeddruk,
cholesterolspiegel, fysieke conditie, enz.: dat lijkt allemaal
behoorlijk in orde. Ook mentaal-emotioneel bevond ik mij al die
tijd in een evenwichtige toestand. Nu nog steeds. En vooral: de
resultaten van alle virale screenings zien er tot dusverre positief
uit!
Maar in alle ernst: ik kan noch wil ontkennen dat ik met toenemende verwondering en verbijstering
net als jullie getuige ben geweest van de bizarre, surreële ontwikkelingen op het
wereldtoneel tot en met in onze onmiddellijke omgeving. Alles begon met 'dat dingetje', dat
eind vorig jaar op een Chinese vismarkt uit een vleermuizensoep is gefloept om zich razendsnel
wereldwijd te verspreiden als een potentiële bedreiging van 7 miljard menselijke levens.
Dit is het officiële verhaal, dat ons door wetenschap, media, politiek en quasi alle mainstream
instanties wordt voorgehouden.
Om ons daartegen te beschermen werd heel onze samenleving omgevormd tot een soort concentratiekamp,
geheel in navolging van de Chinese voorbeeldstaat. De WHO ging daar op 24
februari op inspectie, zag hoe goed het functioneerde en besloot om het universeel op te leggen.
De kudde liet zich gedwee in deze fascistische koraal opsluiten, instemmend mekkerend:
prettig is anders, maar het is voor onze veiligheid, gezondheid en zekerheid!
Dit alles was dermate ongezien en ingrijpend dat ik mij in een soort instinctieve reactie gedeisd
gehouden heb. De voornaamste reden is dat het mij belangrijk leek om eerst een goed en
volledig inzicht te krijgen van wat zich hier aandient om dan ten gepaste tijde op gepaste wijze
de gepaste actie te ondernemen. Te vroeg, te onbesuisd, te weinig onderbouwd reageren zou
als een boomerang kunnen terugkeren en alle geloofwaardigheid ondermijnen. Bovendien
heb ik ook leren luisteren naar mijn innerlijke stem. Deze maande mij duidelijk aan om rustig
te blijven en wat af te wachten.
Op de drempel van de negentiende week van de lockdown en de van in het begin aangekondigde
tweede golf lijkt het moment aangebroken om de radiostilte te verbreken. De verplichting
van mondmaskers heeft zich als doorslaggevend aangediend. Deze knieval was er te veel
aan. En dit soort toekomst willen we toch niet voor onze (klein)kinderen?
Ik heb in ieder geval voor mezelf beslist: ik laat me niet muilkorven. In bijlage mijn motivatie.
Deze spreekwoordelijke schop onder de kont deed mij besluiten terug in actie te schieten en
jullie de komende weken te informeren over mijn visie en de plannen waarop ik gebroed heb.
Inzake organiseren van voordrachten ben ik realistisch. Lezingen zoals we die gewoon waren
zullen nog lange tijd niet kunnen binnen 'het nieuwe normaal'. In alle zalen, zowel privé als
openbaar, zijn de beperkingen en verplichtingen dermate hallucinant dat ik mezelf en jullie
hiertoe niet wil verlagen. Maar ik zoek naar alternatieven.
30