Giesbaergske Koleuren Gazette 21

5 de jaargang
nummero 21
26 oktober 2020
Redactie-adres
Buizemontstraat 19
9500 Geraardsbergen
Giesbaergen
Giesbaergske
koleuren gazette
giesbaergske gazette vordat de koleuren goe zoan vermingen
Onafhankelijk multicultureel gazetje ter verdubbeling van de integratie die niet enkelvoudig kan werken. Giesbaergske Koleuren Gazette is een realisatie en uitgave van Studio Schrever en Uitg. Eigenbegeer
Inhoudstafel
Editie Winter ‘21
1
2
3
4
6
10
11
12
15
16
19
23
24
26
27
28
29
30
32
34
36
37
38
40
Licht op de stad
Intussen in de wereld
Voorwoord
Korte inhoud
Stadsfietsers
Zelfplukboerderij:
Erwtjes&Knollen
Steven Vromman:
Stop met Klagen
Bioboeren in Hof ten
Muizenhole
Stefan Mintiens:
Free-Go
Frans Goetghebeur:
opinie
Fietscampagne
‘We Cycle this City’
Amir Hussein Jafari:
Afghaans hart
Frans De Clerck:
Triodos Bank België
Jessy Wyffels’ visie
Kruidenhoekje:
St.-Janskruid
Zen Sangha
Bertjan Oosterbeek
30 dagen Autovrij
Veggie recept
Think global, act local
Dirk Holemans:
Transitie
Maarten Olthof:
Vajra Academy
Nele De Winde:
Fietspraat
Delphine Eeckhout:
Mobiliteit
Fietscampagne
Superdiversiteitsdebat
Colofon
Dalai Lama
Licht op de stad
Intussen
in de wereld De stad
Aalst heeft zich voorgenomen
om 12.000 nieuwe bomen te
planten. Dat plan kadert in het
bestek van het Boomcharter,
dat een burgerinitiatief is
dat werd opgesteld door Jo
Maes, een man met een passie
voor bomen. Het charter
neemt zich voor om 1 miljoen
bomen te planten tegen 2024.
Onder meer Affl igem, Antwerpen,
Dendermonde, Gent en
Zottegem doen ook al mee.
Way to go, Aalst! De Premier
League-wedstrijd tussen
Newcastle en Manchester
United heeft meer dan 17.000
euro in het laatje gebracht van
Onlangs toefde ik nog ‘s in
een andere stad, op bezoek
bij een oude vriend, een
mentor eigenlijk. Enfin, dat
moet ik er niet bij zeggen:
kameraden zijn dat steevast,
inspirerend.
Naar gewoonte stond ik
voorafgaand aan onze afspraak
in de buurt even naar
de rivier vlakbij zijn huis te
turen, vanop een schoon stenen
bruggetje voor voet- en
fietsverkeer.
De stroom stond stil. Wat had
ik dan gedacht?
Enkel een straal van een wazige
zon die erin weerspiegelde.
Een stilstaande stroom, met
een luttele zelfreflectie. Meer
was het niet.
Het leven is een metafoor.
de plaatselijke voedselbank.
Misnoegde Newcastle-fans
gaven hun geld immers liever
aan het goede doel dan aan
de televisie. Om de match te
kunnen zien op de Engelse
televisie, moesten de supporters
ongeveer 16,5 euro
betalen. Uit protest deden ze
dat niet, maar schreven ze
exact hetzelfde bedrag over
op de rekeningnummer van de
voedselbank. Dat bracht meer
dan 17.000 euro op. De supportersfederatie
zei daarover
het volgende: “We
hebben al betaald voor
een abonnement dat we
door corona niet kunnen
gebruiken en dan zouden
we nog eens moeten betalen
om de wedstrijd op
© wim schrever
Ook in het Covid-tijdperk...
Achteraf, bij het weggaan,
keek ik nog even achterom,
naar zijn huis. In de ramen
zitten nieuwe ruiten.
Metafore, cari amici, metafore!
(WiSch)
tv te kunnen zien. Dan geven
we liever ons geld aan wie het
echt kan gebruiken in plaats
van aan de televisiezenders
en de Premier League”. Good
job, lads! De Gentse organisatie
Refu Interim is door
de Vlaamse overheid erkend
en krijgt een subsidie voor
hun werk met asielzoekers en
vluchtelingen. De organisatie
werkt als interimkantoor maar
biedt enkel vrijwilligerswerk
aan. Nieuwkomers kunnen via
een engagement een netwerk
uitbouwen en zo later makkelijker
zelf aan een job raken.
Schoon werk! (Bron: Het Internet)

V o o r w o o r d
Het is een tijdje geleden dat
we een editie van de kleurige
krant publiceerden. Meerbepaald
al van in 2016. Toen
rolde het zestiende nummer
van de drukpersen, bij manier
van spreken. Onze vereniging
voor superdiverse
samenleving ging intussen
niet stilzitten en bleef actief
in de straat, met activiteiten
en een communicatie via
onze Facebook-pagina.
Maar in de huidige maatschappelijke
toestand leek
het ons passend om de publicatie
nieuw leven in te blazen.
En dus scrolt, bladert, struint
u nu in deze pagina’s. Zoals
we dat van bij het begin deden,
werkt de redactie rond
hoopgevend en positiverend
nieuws, in en rond Geraardsbergen.
Niettemin blijven we
met een kritische blik kijken.
Er zijn verschillende artikels
en stukken over mobiliteit
en hoe we die duurzamer
(en slimmer zo je wil) kunnen
doen.En dat is geen toeval
dat we het vaak over mobiliteit
hebben. Verplaatsingen
zijn voor ieder mens een van
de basisactiviteiten die we
vaak de hele dag uitvoeren.
Expert in mobiliteit, Kris Peeters,
verwoordde het zo: ‘We
zijn eigenlijk de hele dag bezig
met mobiliteit. En als we
het nu nog niet aan het doen
zijn, denken we erover na om
het weer te doen.’
Als metafoor kan dat tellen...
Veel lees-, kijk- & bladerplezier
in de veertiende editie
van de Giesbaergske Koleuren
Gazette!
Wim Schrever,
hoofdredacteur.
Think global, act local:
bossensap uit Everbeek, p. 3
Dossier: Het oorspronkelijke traject van
de trambaan G’bergen-Herzele p 4.
Week van de Mobiliteit:
Verover de Ruimte, p. 10
Cursiefje
van Maja Hadzifejzovic p. 16
Workshop schrijven
voor anderstaligen, p. 21
Stadsontwikkeling:
geveltuinen in de stad, p. 12
Een andere kijk op de stad:
Het Kunstpleinplan, p. 17
Welkom in de quartier
van de Buizemontmartre, p. 24
Mobiliteit:
Autodelen in de modal shift p. 26
Culinair: nieuw wereldkookboek
door Herwig Deweerdt p. 27
Klimaat & Migratie: De klimaatcrisis
biedt de wereld een kans, p. 31
Burgerbewegingen:
Critical Mass Geraardsbergen, p. 36
2

Lokaal
Think global, act local
Bossensap
uit Everbeek
We vragen ons wel ‘s af hoe we verder
kunnen helpen om natuur en
leefmilieu weer beter te maken. Als
we om ons heen kijken zijn er in elke
stad of dorp vaak kansen te over.
Steeds meer mensen en organisaties
werken plannetjes uit ter verdere bescherming
en/of beheer van natuur
en milieu. Vaak zijn dat kleine initiatieven,
in gang gezet door enkele
bewoners, om bijvoorbeeld een stuk
natuurgebied te kunnen onderhouden.
Of om een bos te beschermen.
Ook in Everbeek gebeurt dat. Onlangs
‘brouwden’ ze hun lading bossensap
voor dit seizoen.
De Everbeekse Bossen
Natuurpunt Everbeekse Bossen is
de lokale werkgroep van Natuurpunt
Boven-Dender actief in Everbeek, de
meest zuidelijke regio van de Vlaamse
Ardennen.
De Everbeekse bossen bestaan uit het
Hayesbos, het Trimpontbos, het Steenbergbos
en Keelenberg. Het zijn oude
bossen, die gekenmerkt worden door
een weelderige voorjaarsflora met tapijten
van wilde hyacint en bosanemoon.
Het reliëf is er grillig. Er zijn talrijke bronnen
en kronkelende
bronbeken. Vooral
majesteuze beuken
domineren het zicht,
maar ook zomereiken,
haagbeuken en populieren
nemen een
belangrijke plaats in.
In de valleitjes vinden
we essen en zwarte
elzen. Op de valleiflank
van de Terkleppe
beek, die ontspringt
in het Trimpontbos,
liggen nog enkele
van die kleinere maar waardevolle bosjes.
Het zijn samen met de grotere boskernen
restanten van het uitgestrekte
Poodsbergbos, dat zich tot in de vroege
Middeleeuwen uitstrekte tussen Ronse
en Everbeek.
Dieren en planten
Het Everbeekse landschap oogt afwisselend
en verrast telkens weer. De
bossen baden in een kleinschalig landschap
met weiden, akkers en grazige
valleitjes, talrijke bomenrijen, kronkelende
en soms holle wegen. Geen wonder
dat hier nog zoveel planten- en
diersoorten standhouden die elders in
Vlaanderen sterk achteruitgaan of reeds
verdwenen zijn. Typische dieren voor de
streek zijn o.m. bosvogels zoals bosuil,
wespendief, havik, houtsnip en verschillende
soorten spechten. Sinds kort
is ook het ree terug in het gebied. Minder
opvallend, maar evengoed aanwezig,
zijn de eikelmuis en de eekhoorn.
Vooral de schitterende bronbeekjes
herbergen een verrassende fauna. Twee
zeldzame vissoorten komen hier nog
voor: de beekprik en de rivierdonderpad.
De beekjes zijn ook de woonplaats
van andere typische en in Vlaanderen
zeldzame diersoorten zoals de waterspitsmuis,
de vuursalamander en de
bronlibel.
Appelsap 2020
Le nouveau Everbeekse Bossensap est
arrivé! Het is grand cru appelsap van
onbespoten hoogstambomen uit Everbeek.
U kan het kopen bij Bakkerij Retro in
Everbeek-Boven of stuur een mail naar
everbeeksebossen@natuurpunt.be
voor een afspraak bij iemand van de
vrijwilligers thuis. De winst gaat natuurlijk
weer integraal naar het beheer
en de uitbreiding van het natuurgebied
Everbeekse Bossen. Dus hoe meer u
drinkt.... Santé!
(tekst en foto bovenaan:
Natuurpunt Everbeekse Bossen)
3

Slimmobiel
Trage wegen voor voet- en fietsverkeer
Het oorspronkelijke traject
van de trambaan G’bergen-Herzele
De voorbije maanden maakte
beweging voor klimaat en sociale
rechtvaardigheid Climaxi vzw
werk van de oude trambaan die
van G’bergen naar Herzele liep.
Met opzoekingswerk kon het oorspronkelijke
traject van de voormalige
tramverbinding hertekend
worden. Climaxi organiseerde
een gesmaakte fietstocht om het
vroeger spoor in het landschap te
zetten. Deelnemers waren een en
al oog en oor. Met het dossier en
hijhorende fietstocht wil Climaxi
de mogelijkheden van de nog bestaande
stukken duiden, een beleid
en publiek. Bij de laatste is
het in ieder geval goed bevonden.
Nu de respectievelijke overheden
nog...
‘De laatste jaren neemt het aantal fietsers
voor dagelijkse verplaatsingen toe. Sinds
de corona-crisis is dat nog vermeerderd.
Vooral voor de elektrische fietsen is dat het
geval. Dat is logisch: het gebruik van een
e-bike of speedelec maakt het voor meer
mensen haalbaar om vaker de fiets te gebruiken
voor dagelijkse verplaatsingen naar
werk, school of winkel. De toename van
het aantal fietsers zorgt voor een nijpender
vraag naar meer en veiliger fietsinfrastructuur.
Voormalige tramwegen -waar ze nog
bestaan- kunnen daarvoor vaak een autoloos
fietsalternatief zijn.
In recent onderzoek van Fietsberaad
Vlaanderen (tweejaarlijkse FietsDNA)
staat Vlaanderen met 16% op de tweede
plaats voor verplaatsingen per fiets.
We delen die tweede plaats met Denemarken.
De eerste plaats met 28% is
voor fietsland Nederland. Dat fietsers
betere en vooral bredere fietspaden wil,
komt in dit onderzoek ook duidelijk naar
voor. Volgens een ander onderzoek bij
Netwerk Duurzame Mobiliteit had de
fiets nooit een groter aandeel in onze
verplaatsingen (16,23 %), sinds de start
van het Onderzoek Verplaatsingsgedrag.
Hier wordt de toename door de
komst van de elektrische fiets bevestigd.
‘Ook bij het aandeel in de kilometers
zien we een toename, die we waarschijnlijk
mee kunnen toeschrijven aan
de opkomst van de elektrische fiets, die
goed is voor een vijfde van het aantal
kilometer. Dat past helemaal in de logica
dat snellere voertuigen voor verdere
verplaatsingen gebruikt worden’,
stelt het onderzoek op basis van cijfers.
Onze huidige wegeninfrastructuur is
voornamelijk op auto- en vrachtverkeer
gericht. Vaak ontbreekt de ruimte
om nog veilige fietspaden aan te vullen.
En dan kunnen bestaande trage wegen
een oplossing bieden, als autoloos fietsalternatief.
Ook in de regio Zuid-Oost-
Vlaanderen zijn daarvoor al stukken
oude trambaan gebruikt. In Zottegem
en Brakel zijn er enkele mooie voorbeelden
van, met o.a. het Mijnwerkerspad
(Brakel-Roborst). Recenter is tussen
Lessines en Ronse de voormalige
tramlijn ingericht als Ravel87 (deze ligt
grotendeels in Henegouwen; ze zorgt
voor veel fietsers in de regio echter voor
een belangrijke fietsweg, zowel voor recreatie
als voor woon-werk verkeer). In
Herzele ligt een mooi stuk oude trambaan
waar enkel voet- en fietsverkeer
zijn toegelaten. Aansluitend ligt daar
een tweede stuk in Steenhuize klaar om
verder afgewerkt te worden.
Van die voormalige tramverbinding tussen
Geraardsbergen en Herzele resten
nog meer stukken die als voet- en
fietsweg kunnen worden ingericht.
Te beginnen met het stuk trambaan
dat start aan de Astridlaan (N42): mits
kleine aanpassingen kan dat een ideale
autoloze verbinding zijn voor voetgangers
en fietsers tussen het stadscentrum
en de omliggende dorpen.
Voor Climaxi Zuid-Oost-Vlaanderen een
reden om de mogelijkheden van deze
weg aan te kaarten bij het lokale beleid
van de drie gemeenten waar de tramlijn
doorloopt: Geraardsbergen, Lierde en
Herzele. Met onze actie willen we hen
aanzetten om de vroegere trambaan
Het begin van de trambaan in
Geraardsbergen - Foto © Climaxi vzw
als een geheel verder af te werken.
Het gemeentebestuur van Herzele
stuurde vorig jaar al een schrijven aan
de burgemeesters van Lierde en Geraardsbergen,
met de vraag om samen in
te zetten op de verdere realisatie van die
verbinding voor voet- en fietsverkeer.
Daar kwam nog geen reactie op van de
4

buur-burgemeesters. Intussen besliste
het gemeentebestuur van Herzele in juni
l.l. nog voor de aanleg van een fietsverbinding
op het oude tramtrace tussen
Zonneveld en Steenhuizestraat.
Een half jaar geleden lanceerden ‘t Uilekot
en Climaxi een petitie voor het behoud
en inrichting van de trambaan in
Geraardsbergen. De petitie staat ook
online. Samen met de papieren handtekeningen
staat de teller hier op meer
dan 600 handtekeningen. Extra ondertekenaars
zijn welkom.
Het oorspronkelijke traject
We tekenden het oorspronkelijke traject
uit op oude stafkaarten. Dat gaf ons een
interessant document. Met dat plan onder
de arm, gingen we de oorspronkelijke
tramverbinding na: wat rest er nog?
Welke stukken zijn nog bruikbaar om in
te richten als voet- en fietsweg?
In Geraardsbergen start de trambaan
meteen authentiek: het stuk in Geraardsbergen
begint aan de Astridlaan
(N42) thv supermarkt Lidl en strekt zich
na een flauwe bocht naar rechts in een
rechte lijn uit door velden en akkers. De
ondergrond van de weg is zwarte verharding
en getuigt zo nog van de voormalige
tramweg.
Bij het ingaan van de openbare weg
van de voormalige tram, verlaat je de
drukte van de N42, de gewestweg met
het meeste verkeersongevallen in onze
regio. Je krijgt meteen een indruk van
open ruimte en een weids zicht.
Na de eerste 50 meter, wil een projectontwikkelaar
een appartementsgebouw
van 7 hoog plannen. Climaxi tekende in
juni l.l. bezwaar aan tegen deze bouwaanvraag,
die intussen geweigerd werd.
Maar een aangepast bouwplan is al ingediend.
We volgen het verder op: een
zevenlagig appertementsblok hoort hier
niet thuis. In de huidige maatschappelijke
en klimaat-context, dienen open
ruimte en groengebied zoveel mogelijk
bewaard worden. Het bouwplan zou
tevens een bedreiging vormen voor
de oude trambaan. De doorgang zou
verzekerd worden, zo heet het, maar
dat duurt tot iemand dat onmogelijk
maakt. Dan zijn we die trambaan
kwijt. Bovendien zet het bouwplan de
deur open voor nog meer verkavelingen
langsheen de trambaan, waardoor
5

Het einde van het authentieke stuk trambaan
die begint aan de N42 in Geraardsbergen -
De spoorwegbrug, in de volksmond ‘De Drei
Ollen’ in de Galgestraat.
nog meer open ruimte en natuur- en
landbouwgebied dreigt te verdwijnen.
Op het einde loopt het restant van de
tramweg dood op de dwarse Molendreef.
Daar verdwijnt het traject in weiden,
tot aan de spoorwegbrug in de
Galgestraat, waar de tram de treinsporen
overstak, naar de huidige N42 toe.
Enkel een verhoogde grasberm in de
Molendreef kan daarvan nog getuigen.
Anekdotes
De expeditie leverde ons ook interessante
verhalen op.
‘Met kameraden gingen we regelmatig
op stap langs de trambaan, van bij ons
op De Reep naar ‘De Drei Ollen’ (vokse
benaming voor de brug over de spoorlijn
G’bergen-Lierde) tot in het café Salamander
(waar nu een steenhouwerij is
gevestigd). Daar dronken we een kriek’,
vertelt Jo Cardoen. De trambaan lag in
het verlengde van de tuin van zijn ouderlijk
huis. ‘Onderweg zagen we enkel
velden en akkers. Er was toen niets anders.
We hadden de indruk in de weide
wereld te lopen.’
Cardoen betreurt dat de tramweg grotendeeld
verdwenen is. ‘Onze va heeft
dat zien gebeuren. Hij heeft dat nog
aangekaart bij mensen in het beleid.
Maar het kwaad was geschied: de trambaan
werd voornamelijk ingenomen
door landbouw.’
De Vier Wegen
Na het kruispunt (aan het huidige café
De Vier Wegen), liep de oorspronkelijke
6
trambedding naast de rijweg, waar nu
het afgescheiden fietspad van de N42
loopt. Hier rijden fietsers dus op de
oude trambedding.
Een landbouwer uit de Broekstraat getuigt:
‘De tramlijn lag hier vlak naast de
rijweg, naar Ophasselt toe. Toen de tram
opgedoekt was en de sporen waren verwijderd,
hebben we nog jarenlang de
bedding gebruikt om van hier te voet
naar Geraardsbergen te gaan. Die weg
was verhard en maakte het een makkelijker
voetweg. We gingen van in de
Broekstraat te voet naar de kermis op
De Reep. Dat waren tijden!’. Hij bevestigt
de restant van het traject naar Ophasselt
toe: ‘Van in Osseweide (een aarden
weg die uitgeeft op de N42), kan je
de glooiing van de vroegere tramberm
nog door de weilanden zien. Vandaar
ging het richting de Rapidelaan.’
Wat verder, na de Groene Weg, ligt de
oorspronkelijke trambedding middenin
een akker als een omheind, kortgemaaid
grasveld van ongeveer vijf meter
breed, over een lengte van ong. 500m.
Na de eerste 100m is de grasboord
breder: stond hier misschien een tramhalte?
De omheining is grotendeels
afgewerkt met trambalken (een bevestiging
van de oorspronkelijke weg?).
Korte stukjes bomenrij duiden het traject
van de vroegere tramverbinding.
(in fotogallerij op volgende pagina: 1. Het
begin van de aarden weg Osseweide; 2. De
glooiing van de gewezen tramlijn in Osseweide
- 3. Middenin de akker ligt het tracé in een
gemaaid grasveld - 4. De bedding is nog herkenbaar
- 5. Vanaf de Paddepoel uitkomende
op de Rapidelaan - 6. Na het kruisen van de
Rapidelaan is amper nog een gewezen tracé
zichtbaar).
Naar Steenhuize
Na Ophasselt kruiste de tramweg de
Breestraat. Hier was een tramhalte (nu
staat er een hangar van een vroegere
kippenkwekerij).
Een bewoner van Steenhuize vertelt:
‘Van ons huis in een doodlopende straat
van de Eikestraat, liep ik vaak naar de
tramhalte aan de Breestraat, mijn vader
tegemoet die met de tram uit Geraardsbergen
kwam. Het was dan een
mooie wandeling terug naar beneden.
De gewezen trambaan was tot enkele
jaren geleden nog goed onderhouden
en bewandelbaar. Dat is nu niet meer
zo. Enkel een smal wandelpad getuigt
er nog van.’ (zie onderaan video 4)
Zijn echtgenote voegt toe: ‘Toen de
trambanen er ongebruikt bij lagen zijn
veel van die wegen verkocht. Een aan-

nemer uit Zottegem, De Witte, kocht
veel van die ongebruikte trambanen op.
De ondergrond gebruikte hij voor de
aanleg van autowegen.’ Een deel van
de trambaan in Steenhuize zou onlangs
nog van eigenaar veranderd zijn, na het
overlijden van de vorige eigenaar, vulde
ze nog aan.
Armand Matthijs, actievoerder voor trage
wegen in Geraardsbergen, bevestigt
dat het pad vanaf de Breestraat nog
steeds staat aangeduid als bestaande
trage weg. ‘In het trage-wegen-plan
van Stad Geraardsbergen staat de
weg ook aangeduid om opgenomen te
worden in het netwerk van trage wegen.
Het valt nog af te wachten of dat
effectief zal gebeuren. Het lokaal beleid
moet hierover tenslotte beslissen.
Maar ze nemen het daar eigenlijk niet
zo nauw met trage wegen, meen ik.’
Matthijs voert allang actie om betere,
autoloze verbindingen te voorzien tussen
de onderlinge dorpen en naar het
stadscentrum toe. Met zijn wandel- en
sportvereniging Rebus vzw blijft hij inzetten
op verdere bewustwording, voor
veilige verplaatsingen te voet en per
fiets, in en rond de Oudenbergstad.
(in onderstaande fotogallerij: Vanuit
Ophasselt, loopt het tracé van de oorspronkelijke
trambaan dwars door een
akker, de heuvel op - In de Breestraat
was vroeger een tramhalte - Vanin de
Breestraat is van het oorspronkelijke
traject enkel nog een overgroeide grasberm
te zien en in de verte zien we de
watertoren van Sint-Lievens-Esse)
In Steenhuize staat de originele stramstatie
er nog, in een bocht van de Eikestraat
(er was tot voor kort een kapperszaak
in gevestigd). Op de zijkant van
de vroegere tramstatie is nog schriel
‘Steenhuize’ in geschilderde witte letters
leesbaar.
Van die tramstatie ging het dan langs
een doodlopend straatje richting Bergestraat.
7

Na het kruisen van de Bergestraat, resteert
enkel een smal wandelpad nog
van de oorspronkelijke trambaan. Even
verder is de oorspronkelijke bedding
weer goed zichbaar: de verhoging gaat
over in een zwarte ondergrond, die getuigt
van de oorspronkelijke tramweg
(zie onderaan video 5). De brede wandelweg
is er onverhard en loopt licht
bergop. De begroeiing door bomen en
struiken geven de weg een ingekapseld
gevoel.
(in onderstaande fotogallerij: De voormalige
tramstatie van Steenhuize -
Vanaf de Bergestraat is er eerst enkel
een smal wandelpad - Verderop wordt
het een bredere, onverharde weg bovenop
de vroegere trambedding (zie
ook video onderaan dit artikel))
Naar de Groenlaan
De tramweg komt dan uit in de Hekkestraat.
Hier liep de oorspronkelijke
tramverbinding naar boven loodrecht
langszij de Steenhuizestraat, tot ze
tweehonderd meter voor het kruispunt
rechtsaf draaide, in een verkorting
naar Zonneveld toe. Daar is de oorspronkelijke
weg volledig ingenomen
door de tuinen van de huizen in de
Steenhuizestraat. Een deel van de verhoogde
tramberm ligt vanaf de Steenhuizestraat
nog
zichtbaar in een
van die tuinen. Na
die tuin gaat de
berm over in een
onverharde wandelweg,
die aansluit
op de straat
Zonneveld.
Langs Zonneveld
volgde de tramweg
rechtdoor
(dwars door de
huidige speeltuin),
naar het
laatste rechte stuk
naar Herzele: de bestaande voet- en
fietsweg tot aan het cultureel centrum
De Wattenfabriek. De oorspronkelijke
trambaan is hier prima ingericht voor
wandelaars en fietsers. De geasfalteerde
weg loopt meer dan drie kilometer
lang nagenoeg kaarsrecht tot op Solleveld.
Een korte doorsteek geeft er
aansluiting bij het gewezen tramstation
op de Groenlaan, waar sinds vele jaren
‘t Uilekot vzw en Climaxi vzw gevestigd
zijn.
Wim Schrever
(foto’s: © Climaxi vzw)
Foto bovenaan: wat rest van het tramtraject
richting Steenhuize
Foto onderaan: een bomenrij in Ophasselt
bevestigt het voormalige traject van de
trambaan.
Op de rechterpagina:
het authentieke traject van de tramverbinding
Geraardsbergen-Herzele
Foto’s:
Langsheen het traject in Steenhuize.
8

9

Mobiliteit
Internationale Week van de Mobiliteit
Verover de ruimte,
ook in #Geraardsbergen
De jaarlijkse Week van de Mobiliteit
is ook in Geraardbergen niet
onopgemerkt voorbijgegaan. Enkele
wakkere burgers grepen de
kans om de langste straat van de
stad te voorzien van een fietsaanduiding.
Reportage ‘au krieke du
jour’...
Week van de Mobiliteit
& European Mobility Week
Niet alleen in Vlaanderen, maar in heel
Europa voeren mensen van 16 tot 22
september actie voor meer duurzame
mobiliteit. Tijdens de Europese Week
van de Mobiliteit kunnen mensen kennismaken
met alternatieve vervoersmogelijkheden:
carpooling, autodelen, fietsen,
bussen, rolschaatsen,...
De actie wil mensen aanzetten tot bewust
gebruik van de auto als verplaatsingsmiddel
en ons inspireren om verplaatsingen
duurzamer te doen volgens
het STOP-principe: voor verplaatsingen
kijken we eerst we het te voet kunnen
doen (Stappen), per fiets (Trappen) of
met de bus/trein (Openbaar Vervoer).
Pas als het voorgaande niet lukt, kunnen
we ervoor kiezen om de verplaatsing
met de auto te maken (Personenwagen).
Het jaarlijks inititatief wil daarmee de
evidentie van de auto-dominantie op de
openbare weg en in de openbare ruimte
aan de kaak stellen. Steeds meer mensen
zien die disproportinele opdeling
van de straat ook in en zetten een actie
op.
In Vlaanderen organiseert het Netwerk
Duurzame Mobiliteit de Week van de
Mobiliteit al sinds 1996 als campagne
voor duurzame mobiliteit en meer bewust
autogebruik.
Steden en gemeenten die in Vlaanderen
een actie opzetten of initiatief nemen tijdens
de Week van de Mobiliteit worden
automatisch ook geregistreerd op www.
mobilityweek.eu
De moderne koeienstal - Foto © Studio Schrever
De ruimte heroveren
Onder de hashtag #veroverderuimte
worden acties uitgerold om de door autoverkeer
ingenomen ruimte opnieuw
vrij te maken voor ander gebruik: zowel
de openbare weg als parkeerplaatsen
in de straat zijn niet enkel eigengdom
van de auto’s. Ze zijn van iedereen. En
dus ook van voetgangers en fietsers. In
onze autofiele samenleving wordt dat
wel ‘s vergeten.
Deze actie is een prima plan om dat
jaarlijks aan het licht te stellen en aan te
kaarten dat er zowel voor voetgangers
als voor fietsers niet voldoende ruimte
is, laat staan dat er een veilige infrastructuur
aanwezig is.
En dat wilden ook deze vroege vogels
in Geraardsbergen aantonen met een
guerilla-actie. Door het aanbrengen van
een fiets op het wegdek vragen ze aandacht
voor de fietsers in de straat.
Het werd meteen gesmaakt door menig
fietser jong en oud die die ochtend de
straat infietste.
(WiSch)
10

11

Stadsontwikkeling
Geveltuinen
In de straat
liever meer bloemen
Meer groen in stads- of dorpskern
heeft vele voordelen: het zorgt niet
alleen voor verkoeling en waterabsorptie.
Ook op de mentale gezondheid
van de bewoners en passanten
heeft dat een positieve invloed. Zelfs
een klein bloemenperkje in de straat
kan de mensen even laten verpozen.
In steden willen steeds meer mensen
een fleurige toets geven aan de
straatgevel, bv met planten in een
bakje. Niet in het minst is het voedend
voor degene die plantjes aanbrengt
en verzorgt. Het is een daad van zorg
geven aan en van solidariteit: ook andere
mensen kunnen ervan genieten.
Vaak genoeg zijn het kinderen die de
bloemen aanwijzen met ‘Kijk, mama,
mooi!’. Of een oudere persoon die even
halt houdt bij kleurige bloemen.
Studies
Groen in de stad verbetert het milieu,
zorgt voor een rijke biodiversiteit, vermindert
luchtvervuiling, zorgt voor waterberging,
dempt geluidshinder en
verkoelt in warme periodes. De mate
van het effect hangt uiteraard af van de
grootte van het aangebrachte groen,
of het aantal kleinere groene toetsen.
Technisch heet dat dan werken aan een
klimaatbestendige en duurzame omgeving.
Water-robuust is nog zo’n term,
om te duiden dat het groen zorgt voor
meer wateropname.
Daarnaast is er een aangetoond positief
effect op de gezondheid en sociale verbindingen
van mensen die in een groene
omgeving wonen, werken en recreëren.
Van Gent naar Geraardsbergen
Onder meer in de Arteveldestad wordt
allanger actief ingezet op groengevels,
zowel door organisaties zoals Gents MilieuFront
als door het stadsbestuur. De
Geveltuinbrigade is een project van het
GMF: per bakfiets worden werkmaterialen,
compost, planten en goesting aangebracht
om bij bewoners geveltuintjes
aan te leggen. Het team bestaat uit
vluchtelingen en mensen van de beweging
Gents MilieuFront.
Het inspireert ook mensen met een
actief engagement in de straat. Zoals
Mo dat doet, in volkswijken van Gent.
Al verschillende jaren legt hij vrijwillig
groengevels aan bij mensen met een
beperking, bejaarden of mensen die niet
zo handig zijn.
Zijn volledige naam is Mohamed Essakhi.
Hij is een geboren en getogen
Gentenaar met Marokkaanse roots,
werkt als elektricien voor Stad Gent en
in zijn vrije tijd wil hij mensen helpen. Hij
wil ook actief meewerken aan onze planeet.
‘Het is hoog tijd dat we haar helpen
genezen. En dat kan bijvoorbeeld
door het planten van bomen’. Zijn engagement
is dus uitgesproken solidair.
‘Geveltuinen maken niet alleen je straat
mooier, ze geven je een goed gevoel.
Onderzoek toont aan dat een groene
omgeving goed is voor je humeur en je
gezondheid. Zulke groene toetsen aan
de huisgevels brengen meer natuur in
de stad. Vogels en insecten vinden er
lekkers, maken er een nest of rusten er
uit op doortocht.’
Langs de bergflank
van de
Oudenbergstad
Ook in Geraardsbergen
willen mensen
meer groen in
de stad. Het stadscentrum
mag dan
omgeven zijn door
groene natuur, maar
dat mag de impact
van groene rustplaatsen
in de stad
niet ontkennen. In
de Buizemontstraat
werd een braakliggend
perkje omgetoverd
tot een
kleurig bloementuintje.
‘Dat maakt
de straat mooier. En
het doet wat met
Mohamed Essakhi aan het werk in de straat
bewoners en passanten. Vaak geeft het
aanleiding tot een praatje in de straat’,
zegt Osman Köksal. Hij woont in de
Molenstraat, vlakbij de kleine stadstuin.
‘Franchement, dat zou in elke straat zo
moeten zijn’.
Dat is intussen ook in de oren van het
stadsbestuur van Geraardsbergen geklonken.
Sinds september kunnen bewoners
van de stad de aanleg van een
12

13

14
14

geveltuin aanvragen via een aanvraagformulier
op https://www.geraardsbergen.be/geveltuin.
De aanleg van een geveltuin is gratis
en gebeurt op kosten van het stadsbestuur.
Het eerste geveltuintje werd
aangelegd bij Herwig en Marleen, op
de Vesten (zie foto). Intussen hebben
nog meer mensen een aanvraag
ingediend.
Het is een goede stap in een vergroening
van de stadsstraten. Tra-
Ger (Transitie Geraardsbergen) ziet
dat graag gebeuren en ondersteunt
het project.
Nu nog een Gevelbrigade zoals in
Gent! Ook een handige man met
een groot hart zoals Mo is meer dan
welkom! (G. Roeneman)
De geveltuinen inspireerden ook
Fietscampagne vzw voor een nieuwe
campagne:
‘In onze straat graag meer bloemen,
ipv vrachtwagens die er doorheen
vroemen!’
De campagne-slogan kan voor elke
straat in het stadscentrum gelden.
Wie een affiche aan het raam wil,
geeft een seintje aan Fietscampagne
vzw (via hun Facebook-pagina).
Amir Hussein Jafari - Foto © Studio Schrever
15
15
tekst kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
bodytekst
komt hier. bodytekst
bodytekst kom er hier
doorlopend
op tekst kom
in. body-
de hele er hier in.
paginaz bodytekst
komt hier. kom er hier
bodytekst in. body-
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier.
bodytekst
doorlopend
op
de hele
paginaz
komt hier. in. bodytekst
kom
bodytekst
doorlopend
er hier in.
op bodytekst
de hele kom er hier
paginaz in. bodytekst
kom
komt hier.
bodytekst er hier in.
doorlopend
bodytekst
op kom er hier
de hele in. bodytekst
paginaz kom
‘Een geveltuin is goed voor jou, de
stad én het klimaat:
Geveltuinen maken niet alleen je
straat mooier, ze geven je een goed
gevoel. Onderzoek toont aan dat
een groene omgeving goed is voor je
humeur en je gezondheid.’
-Mohamed Essakhi

Opinie
Maja Hadzifejzovic
Mens sana in corpore sano
tijdens een pandemie
Co-ro-na.
Hét woord van 2020, waarschijnlijk ook
van 2021 … en wie weet voor hoelang
nog.
Niemand van ons heeft van zo een virus,
dat op z’n beurt de oorzaak werd van
deze verschrikkelijke pandemie, durven
dromen. Over heel de wereld heeft corona
al enorm veel levens ontnomen op
korte tijd.
Vandaag zitten de ziekenhuizen terug
volgepropt met jammerende patiënten,
net als tijdens de eerste golf. Het is, blijft
en zal nog enige tijd een nachtmerrie
blijven.
De hele wereld is aan het hopen op de
reddende engel: het vaccin. Jammer
genoeg is deze nog steeds niet gerealiseerd.
Tevens zou dit zelfs nog enkele
jaren kunnen duren, aangezien het maken
van een goed vaccin, heel wat tijd
vraagt.
Daarnaast blijft het me fascineren dat
velen onder ons overtuigd zijn van bepaalde
complottheorieën.
Het ding is, niemand kan momenteel
echt verklaren waarom, wie, wat, waar,
wanneer of hoe dit is gebeurd.
Het enige waar men gezamenlijk over
eens kan zijn, is het feit dat iedereen in
eenzelfde situatie is beland. Hoe je het
ook draait of keert: we are in this together.
Verdeeldheid is duidelijk geen element
van het virus.
Wat men vaak uit het oog verliest, is
dat corona zowel de gezondheid, als
het mentale welzijn enorm aantast én al
aangetast heeft. De dagen worden nu
korter en kouder. Men heeft nood aan
sociale contacten. Men hoopte na de
eerste golf dat het nooit meer zou zijn
als toen. Jammer genoeg zijn we terug
in dezelfde situatie beland.
Men heeft toen geleerd dat mensen
geen volledige opsluiting meer aankunnen.
Het is zelfs zo dat deze crisis voor
een enorme stijging aan psychische
klachten en een opvallend groot aantal
zelfdodingen heeft gezorgd. Dit bij alle
leeftijdscategorieën. Men moet goed
beseffen dat deze crisis niet
enkel bestaat uit de dagelijkse
cijfers die meegedeeld
worden op sociale media.
Het probleem zit heel wat
dieper.
Om even een voorbeeld aan
te halen: onlangs publiceerde
een Gentse Dj een bericht
op sociale media dat
opvallend veel stilte veroorzaakte.
Het werd door heel
wat mensen gedeeld. In de
post deelde de Dj mee dat
tijdens deze coronaperiode
31 kennissen en vrienden
van hem zelfmoord pleegden.
Hij benadrukte het feit
dat dit meer mensen zijn dan
het aantal personen, die hij
kent, die besmet zijn met het
coronavirus.
Maja Hadzifejzovic -
Foto © Wim Schrever
Twee zaken zijn feiten: we
zijn niet gemaakt voor isolement.
We zijn niet gemaakt om aanraking
te vermijden.
In tijden waar men fysiek afstand moet
houden, moet men psychisch dicht bij
elkaar blijven. Het is belangrijk om elkaar
niet los te laten. Het is vanzelfsprekend
dat het voor de een, wat makkelijker
zal gaan dan voor de ander. We zijn
allemaal anders, allemaal uniek. Zoals
de premier onlangs aanhaalde: “Als je
zelf sterk genoeg bent, wees dan de
schouder waarop ander kan steunen.”
Het is hoog tijd voor solidariteit.
Maak tijd voor een goed gesprek. Lucht
je hart. Vraag hulp indien je er nood aan
hebt. Laten we leven van dag tot dag,
en genieten van de kleine dingen. Want
het zijn de kleine dingen die we voor altijd
zullen koesteren.
Maja, oktober 2020
16

Burgerinitiatief
In onze huidige samenleving zijn steden op
zoek naar een betere mobiliteit voor iedereen.
Autovrije straten zijn daarbij een vaak toegepaste
ingreep. Ook in onze wijde regio gebeurt
dat: Aalst, Ninove, Zottegem, Oudenaarde...
Allemaal steden die al stappen hebben gezet
naar een progressief leefplan voor de steden.
Hoog tijd dat ook onze stad daarop inzet.
Hoe het nu dagelijks is:
Fietscampagne vzw stelt samen met geëngageerde
burgers een eerste stap in leefbare
stadscentrum voor: het Kunstpleinplan.
Concreet komt het er op neer om een deel
van de Grotestraat thv de Stedelijke Kunstacademie
autovrij te voorzien: hoe zou het zijn
mochten hier geen auto’s mee rijden?
Door het idee uit te werken in enkele visuals
willen we bewoners en bezoekers aan het
denken zetten. Het kan een aanzet zijn om het
debat te openen, naar een onderbouwd mobiliteitsbeleid
van ons stadsbestuur.
Een initiatief van
Fietscampagne vzw
Fietscampagne vzw is
compagnon van Netwerk Duurzame Mobiliteit.
Het Kunstpleinplan - Fietscampagne vzw
..en hoe het zou kunnen zijn,
met minder autoverkeer
in het stadscentrum.
17

bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
Een idee & ontwerp van
in. bodytekst
kom
Fietscampagne vzw
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
kom er hier
in. bodytekst
kom
er hier in.
bodytekst
bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
doorlopend
op
de hele paginaz
komt
hier. bodytekst
door-
Hoe zou het zijn
om hier minder auto’s
te zien?
Het Kunstpleinplan - Fietscampagne vzw

“Elke stad kan doen wat fietshoofdstad
Kopenhagen gedaan heeft. Het is gewoon een kwestie
van beginnen.”
– Mortel Kabell (milieuburgemeester Kopenhagen)

De 7 sterke punten
In zeven punten sommen we nog even op waarom het voorstel makkelijk haalbaar is
en zowel voor de bewoners als voor de bezoekers van de stad een verademing kan zijn:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Geen infrastructurele maatregelen nodig.
Alle locaties in stadscentrum nog met de auto bereikbaar.
Kunstplein wordt gezellige ontmoetingsplaats
en veilig kruispunt naar de verschillende scholen.
Veiliger voor kinderen.
Meer ruimte en rust in de stad.
Aantrekkelijker om te winkelen.
Meer plaats voor voetgangers en fietsers.
Fotografie & Ontwerp: © Studio Schrever
Wat nu?
Ons voorstel wordt aan het stadsbestuur
overgemaakt en ook gecommuniceerd
via verschillende kanalen.
Het wil een aanzet zijn om ook in stad
Geraardsbergen eindelijk een stap
vooruit
te zetten in de nieuwe mobiliteit.
Je kan onze actie steunen, door ze verder
te communiceren of door deel te
nemen aan verder overleg hoe het kan
toegepast worden. Alle info en komende
acties via onze website www.fietscampagne.be
Fietscampagne vzw is ook op Facebook,
om leuk-tevinden
en verder
te delen.
Een idee & ontwerp van
www.fietscampagne.be
Volg ons op Facebook
20

Superdiverse samenleving
Bleri Lleshi
Workshop schrijven:
elk verhaal telt
Tijdens de maand oktober kregen 11
anderstalige (meertalige) volwassenen
van het Volwassenenonderwijs
Kisp in Geraardsbergen in totaal 7
verschillende workshops gegeven
door drie gastdocenten: Bleri Lleshi,
Veerle Ernalsteen en Chris Sterkens.
Wat een fijne ervaring om deze gastdocenten
te verwelkomen in Geraardsbergen.
Voor zowel de studenten
als mezelf als NT2-leerkracht een
verrijkende ervaring waar we positief
op terugblikken.
Bleri Lleshi: ‘Het verhaal van ‘de migrant’
wordt nauwelijks gelezen of gehoord.’
Toch hebben we een rugzak aan
ervaringen die inspirerend zijn om te delen
met elkaar.’
Deze workshops gingen door tijdens de
reguliere NT2-lessen. Dit project was
mogelijk dankzij de financiële steun van
Cultuurkuur via een Dynamoproject, de
samenwerking met de Kunstacademie
Geraardsbergen, Kisp Volwassenenonderwijs
- Oost-Vlaanderen en fotograaf
Wim Schrever van de Giesbaergske Koleuren
Gazette.
Het is altijd een bijzondere ervaring als
je letterlijk de NT2-groep openstelt voor
nieuwe sprekers en nieuwe samenwerkingen
opstart. Want een taal leer je zeker
ook door je comfortzone beetje te
verlaten op een veilige en creatieve manier.
De ontmoeting met de ander staat
centraal. Hierbij is het zo een meerwaarde
om een schrijver, of een uitgever of
verhalenverteller uit te nodigen. Maar
ook kunstenaars en acteurs kunnen iets
betekenen voor onze studenten tijdens
de NT2-les.
Bleri Lleshi organiseerde vier schrijfworkshop
en een boekvoorstelling. Gedurende
verschillende jaren komt hij regelmatig
in Okan- en NT2-klassen voor
een gesprek. Maar dit was de eerste
keer dat hij een langere tijd kon werken
met anderstalige volwassenen. In
het begin hadden sommige studenten
wat weerstand om hun verhaal neer te
schrijven. Hoe begin je daaraan? Hoe
doe je dat in het Nederlands, een taal
die niet jouw moedertaal is?
Bleri Lleshi: ‘Schrijven is afzien. Het
vraagt inspanning en moed om te beginnen.
Pas als het klaar is, kan je opgelucht
zijn. Maar het is de inspanning
waard. Laat je niet afschrikken door de
eerste stap!’
Maar met de motiverende gesprekken
en begeleiding van schrijver, filosoof
Bleri, lukte het om prachtige teksten
te schrijven. Tijdens de laatste sessie
deelden we de teksten met elkaar en
gaven feedback. We kozen ieder van
ons een andere schrijfstijl: (semi-)autobiografisch,
fictie, poëzie. Alles was
mogelijk, als het maar een tekst was
met diepgang.
Tijdens de boekvoorstelling stelde Bleri
Lleshi zijn nieuw boek voor ‘Wat na
corona?Brief aan Vlaanderen.’ We kregen
de kans om de huidige situatie in
onze samenleving te bespreken. We
kregen heel wat feiten te horen, maar
ook inspirerende voorbeelden om in tijden
van crisis toch solidair met elkaar
om te gaan. Enkele uren na de boekvoorstelling
kreeg ik dit berichtje van
een studente.
‘Ik heb vandaag al de helft van het
boek, ‘Inaya, Brief aan mijn kind’ gelezen.
Ik herken me in veel gedachten,
gevoelens, frustraties en reacties van
de schrijver. Dit is de eerste keer dat ik
een Nederlandstalig boek gekocht heb.
Bedankt voor deze unieke ervaring!’
Ook de workshop met Veerle Ernalsteen
was bijzonder fijn. Ze organiseert
inspirerende workshops en projecten
rond (volks)verhalen en de Nederlandse
taal. Veerle brengt al zestien jaar
sprookjes en volksverhalen uit verschillende
windstreken: Afrikaanse verhalen,
1001-nacht, Grimm, Decamerone,
Vlaamse verhalen, … Ze vertelt dit
steeds met humor en deugnieterij, met
emotie en plezier en altijd in interactie
met het publiek.
21
Op een speelse, vrolijke en creatieve
manier werkten we met onze eigen
verhalen, maar ook met verschillende
volksverhalen.Onze studenten vertelden
ook zelf een volksverhaal voor de
volledige groep.Wat een getalenteerde
groep! Ik zag acteer- en verteltalent bij
onze studenten.Deze workshop smaakt
naar meer! Tot snel! Tot ziens Veerle Ernalsteen!
We konden ook genieten van een online
workshop over meertalig voorlezen
door de enthousiaste uitgever Chris
Sterkens. We wisselden ervaringen uit
over meertalige opvoeding.Chris deelde
met ons ook enkele interessante feiten
en weetjes.We kregen ook veel informatie
over de meertalige kinderboekjes
Nik-Nak en het youtube kanaal boordevol
leuke meertalige filmpjes voor kinderen.Neem
zeker eens een kijkje op de
website voor meer informatie:https://
nik-nak.eu/tweetalige-kinderboekenshop-online/.
Ook heel fijn dat de taalcoach Tanja Sevenois
van Huis van het Kind Geraardsbergen
deelnam aan deze workshop.
Reacties van de deelnemers
‘Ik heb sinds de eerste workshop van
Bleri geprobeerd om voor de allereerste
keer mijn verhaal te schrijven. Ik maakte
vele verschillende versies. Ik kreeg het
advies van Bleri om in mijn eerste versie
wat meer emotie, meer details en mijn
persoonlijke visie te delen. Dat miste hij.
Hij miste diepgang. Dat was niet evident
voor mij om over een moeilijke periode
in mijn leven te schrijven; de emoties en
gedachten kwamen terug. Maar het is
me toch gelukt dankzij de begeleiding
van Bleri en Nele. ‘
‘Veerle vertelde een grappig volksverhaal,
ze bewoog,danste en zong tijdens
haar verhaal. Ik begreep niet alle woorden,
maar ik was helemaal mee met de
essentie van het verhaal. Ze trok wel
mijn aandacht. Ze speelde verschillende
rollen. Ik heb zelf ook geprobeerd om
een rol in een verhaal te spelen. Het was
plezant en leerrijk. ‘

22

‘Persoonlijke vind ik dat het uitgeven
van tweetalige kinderboeken een goed
en interessant initiatief is van Christine
Sterkens. Volgens mij is het belangrijk
dat kinderen met een migratieachtergrond
de basis van hun moedertaal leren
kennen zodat ze makkelijk nieuwe
en andere talen kunnen leren. Ik deelde
met mijn andere klasgenoten mijn persoonlijke
ervaringen.‘
(tekst: Nele De Winde)
De workshop schrijven verliep in verschillende fasen - Foto’s © Wim Schrever
23

Samenleving
Tekeningen in de straat
Welkom
in de
BuizeM
Voorbije zomer was er een project
met geveltekeningen in de stad. Wat
begon met tekeningen op en in de
etalages van winkels in het stadscentrum,
werd later ook verdergezet bij
bewoners.
In het kader van een lokaal kunstproject
werden er voor de zomervakantie raamtekeningen
aangebracht bij deelnemende
winkels en horeca-zaken. Het braxht
wat extra kleur in de straat. In de eerste
plaats was het een uitnodiging om in de
betreffende winkel naar een kunstwerk
te gaan kijken. ‘De bedoeling was om
een verscheidenheid van kunstwerken
aan te bieden tijdens het winkelen’, vertelt
schepen van cultuur Ann Panis.
Bij de mensen
De idee om met raamtekeningen
meer beleving
in de straat mogelijk
te maken, werd ook
opgepikt door Arne De
WInde. Als prof aan de
KU Leuven en kunstcritiicus
beschikt hij over
een breed netwerk van
jonge kunstenaars.
Met enkele van hen ging
hij aan de slag om ook
bij burgers tekeningen
op de ramen aan te
brengen. Het werd een project in samenwerking
met Huis van het Kind Geraardsbergen.
‘Het is in de eerste plaats
de bedoeling om dat te doen bij mensen
met een kleinenre sociale mobiliteit.
Bewoners die vooral in deze corona-tijden
nood hebben aan een extra steuntje,
om het leven van alledag wat meer
in te kleuren’.
jan in
de dochter van Rania en
Hazem. ZIj was heel blij
dat ook haar huisje werd
opgemukt met de raamdecoratie.
Met haar tips
en verbeelding gingen de
jonge artiesten aan het
werk. Voor Toujan zijn de
Verbeelding
De kracht van tekeningen
op de ramen van
de huizen kan niet onderschat
worden: zowel
voor de bewoners
als voor de passanten
prikkelen die creatieve
details in de straat. Het
zat aan tot denken, tot
dromen.
Ook voor dit gezin
in de
Molenstraat
was dat
zo .Tou-
kapel van de
Oudenberg en
de Dender heel
opvallend. Die
twee thema’s
werkten ze dan
ook graag uit
op de ramen
van het woonhuis
van het gezinnetje.
Buizemontmartre
Buurman Sven werd er meteen door
geïnspireerd. Hij zag een tekening ook
wel zitten. Om daar meteen op in te
spelen plaatste hij een grote cartoon
van Obelix (uit de stripreeks Asterix &
Obelix) voor zijn raam
En wat verder op de hoek lieten bewoners
een bloementekening aanbrengen
door een lokale kunstenaar Sylvie Janssens.
Het is een verlengstuk van de
bloembakken op de huisgevel.
Die extra ‘touch’ in de volkse wijk van
de Molenstraat/Buizemontstraat geeft
een ietwat andere, meer creatieve aanblik
in de straat.
Hier hoort een nieuwe naam bij. Misschien
groeit deze c“ôté van de stad uit
tot een nieuwe kunstwijk?
Onze stad trekt al langer artiesten en
kunstenaars aan: is dit de start van een
nieuwe Parijse quartier in Geraardsbergen:
de Buizemontmartre?... (tekst F. Leur)
24

ontMartre!
Raamtekeningen in de Molenstraat.
De kunstenaars gingen in
geprek met de jonge Toujan en
maakten met haar ook een wandeling
door de stad. Haar verhalen
en verbeelding werden uitgewerkt
in de raamtekieningen.
(Foto’s © Wim Schrever)
25

Mobiliteit
Modal shift
Autodelen is deel
van de mobilutie
Met ‘mobilutie’ bedacht bedenker
en voorman van Fietscampagne
vzw, Wim Schrever, een nieuw codewoord
in mobiliteitstermen. Zoals
het doorgaans het geval is, ligt
ook voor mobiliteit de oplossing in
een verbindend én-én verhaal: verschillende
deelaspecten van ons
verplaatsingsgedrag en de middelen
die we daarvoor gebruiken
kunnen best alle samen gebruikt
worden. We noemen dat de ‘modal
shift’. Het is het gebruik van verschillende
manieren van verplaatsen
samen, waarbij we afhankelijk
van het soort verplaatsing het geschikte
en meest duurzame verplaatsingsmiddel
gebruiken.
En autodelen is daar een belangrijk
deel van. ‘Om tot een mobilutie te
komen, kunnen we daar niet omheen’,
zegt Schrever als dageljkse
fietser. Hij geeft wat meer uitleg.
‘Ook in Geraardsbergen kunnen we de
modal shift nu ten volle toepassen: dankzij
de deelauto’s van Valckenier zijn verplaatsingen
per fiets, trein, bus en deelauto
makkelijk combineerbaar.
Je hoeft m.a.w. geen auto meer te kopen:
gebruik een auto voor de verplaatsingen
waar het niet anders kan, bv om die uitzonderlijke
boodschappen te gaan doen
die niet op je fiets kunnen, of voor een late
vergadering die je geen treinverbinding
huiswaarts meer geeft. Of om de oma ‘ns
mee uit te nemen. Easy as pie!’
‘In de theorie van de transitie was de ‘paradigmashift’
een veelgebruikt woord. Een
wetenschapper bij Philips legde het zo uit:
‘We moeten geen lampen meer verkopen:
we gaan licht verkopen’. Zo helder klonk
dat.
Ook wat mobiliteit betreft zitten we intussen
middenin de praktische toepassing:
dit is de paradigmashift in de praktijk.’
‘En jawel, dat kan voortaan ook in Geraardsbergen.
Het is een van de acht gemeenten
in Zuid-Oost-Vlaanderen waar
een autodeel-project is uitgewerkt door
intercommunales SOLVA en DDS ism de
gemeentebesturen. Particulier autodelen
werd reeds eerder (op beperkte schaal)
26
toegepast in onze Oudenbergstad. Met
Valckenier Share is een volgende stap gezet
in deze deeleconomie ter stede.
Als mobiliteitsbewuste Fietscampagne
vzw ondersteunen we het concept Autodelen.net
graag: bewust omgaan met
mobiliteit is steeds ons uitgangspunt
geweest; en dat blijft het (met een grote
voorkeur voor verplaatsingen per fiets..).’
(tekst Piet Focus)
Meer info over het project:
https://www.so-lva.be/autodelen
Alle info over Valckenier Share kan u vinden
via deze link:
https://www.valckeniershare.be
Foto © Wim Schrever

Culinair
Wereldkeuken
Koken met
Herwig Deweerdtt - Foto © Wim Schrever
Ook Herwig is een nieuwe Geraardsbergenaar:
enkele jaren geleden installeerde
hij zich op de flank van de
berg. Dat mensen uit de hele wereld
hier komen wonen vindt hij een grote
meerwaarde. De voordelen van een
superdiverse samenleving zijn bijzonder
voedend, vindt hij. En dat is
zeker zo in de keuken: hij werkt aan
een boek over culinaire gerechten uit
andere landen. Een voorsmaakje.
Proef de wereld
Je kan er niet langer naast kijken. Onze
steden worden steeds meer bevolkt
door een bonte mix van nationaliteiten
uit alle uithoeken van de wereld. Alleen
al in mijn straat wonen mensen met
Congolese, Armeense en Somalische
origine. Een paar straten verder woont
Barbara uit Cuba, en tijdens de voorbije
zomer kwamen kinderen met Roma
roots verkoeling zoeken in de stadsfontein.
Sommigen vinden die evolutie beangstigend
of bedreigend.
Uitspraken als: ‘ik ben zeker geen racist,
maar …’ of ‘zij komen hier onze sociale
zekerheid opsouperen’ zijn ons niet onbekend.
Anderen beschouwen die multiculturaliteit
net een pluspunt, een verrijking voor
onze eigen cultuur. Onder het moto: ‘Iedereen
is van de wereld en de wereld
is van iedereen’, worden er inburgeringsactiviteiten
georganiseerd en initiatieven
genomen om mensen met een
andere achtergrond beter te integreren
in onze samenleving.
Weer anderen stellen vast:
dit is nu eenmaal de realiteit,
laat er ons het beste van maken.
En als er al één positief
aspect is aan ‘de wereld in je
stad’ dan is het dat we –buiten
onze eigen super lekkere
keuken- leren proeven van al
het lekkers wat de wereld ons
te bieden heeft.
Italianen en Chinezen waren
al langer thuis in onze horecawereld,
en ook de Griekse,
Spaanse, Thaïse en Japanse
gerechten vinden vlot hun
weg naar Vlaamse monden
en magen.
27
Voedsel is echter meer dan
het verorberen van de levensnoodzakelijke
calorieën, mineralen en
vitaminen. Samen aan tafel zitten is ook
vertellen, lachen, lief en leed delen, keuken-
en andere geheimen uitwisselen.
In het geval van een bezoek aan een
‘allochtone’ inwoner van onze stad
betekent het ook een ontdekking van
geuren, kleuren, smaken, zeden en gewoontes.
Zo’n etentje wordt op die manier een
bron van spiritueel en cultureel voedsel,
het verbindt ons en helpt vooroordelen
uit de wereld te helpen.
Voor dit project bezoeken we een twintigtal
mannen en vrouwen met andere
origine. We laten hen vertellen over hun
land van oorsprong, we vragen hoe ze
nu net in Geraardsbergen terecht zijn
gekomen en proberen minstens één
typisch recept uit hun moeder of vaderland
mee naar buiten te smokkelen.
Zo wordt ‘Proef de wereld, kom naar
Geraardsbergen’ niet alleen een kijken
kookboek, maar vooral een verrassende
ontdekkingsreis in eigen streek !
Verschijnt begin 2021. (Herwig Deweerdt)

28
Op deze pagina’s
een serie foto’s als
een collage bij elkaar
gezet, uit de voorbije
en huidige tijden. Het
is belangrijk om uit te
kijken naar een nieuwe
lente, niet zonder een
filosofische blik.. ;-}

29

30

Mobiliteit
Fietscampagne vzw
Vaker de fiets
voor dagelijkse verplaatsingen
veel) plaats in, je stoort je medemens
met lawaai, gevaar, overlast, vervuiling
en bovendien stoor je ook jezelf, want
je raakt je auto niet kwijt’, vertelt de
fotograaf en maker van de campagne
Wim Schrever. ‘Bovendien sta je met
de auto voortdurend in de file temidden
van andere automobielen en word je er
heus niet blijgezind van, van dat autogedrag’,
gaat hij nog verder.
De fietscampagne van de k(l)eurige krant
wil meer mensen aanzetten om vaker de
fiets te gebruiken. ‘Zeker voor korte afstanden
is de fiets vaak een betere oplossing’,
rondt Schrever af.
De volledige campagne staat op de
website www.fietscampagne.be en op
de bijhorende Facebookpagina van
Fietscampagne vzw. (F.I. Ets)
Ook Fietscampagne vzw heeft intussen
niet stilgezeten. Wat begonnen
was als een ideetje om fietsverkeer
in de kijker te zetten, is uitgegroeid
tot een onderbouwde campagne om
meer mensen (weer) vaker per fiets
op weg te helpen voor dagelijkse verplaatsingen.
‘Het conceptidee van onze campagne
is om aan te tonen dat je beter niet met
de auto in de stad rijdt: je neemt (veel te
31

Samenleving
Kranten en tijdschriften
Superdiverse wereld
in een kleurige Gazette
Zijn kranten en tijdschriften old style
media? Ik weet dat niet zo zeker. De
huidige vormen van media zijn hip en
flashy, dat klopt. Maar in een oldfashion
gazette kan je toch ook heel
wat kleur samenbrengen, niet? Wel,
dat waren in ieder geval opzet en intentie
van deze Giesbaergske Koleuren
Gazette.
Een van de bedenkers vertelt hoe dat
allemaal zo gekomen is.
We spreken van de jaren 2010 en volgende.
In onze kleine provinciestad
helemaal in het zuiden van Vlaanderen,
aanschurkend tegen de grens met Wallonië,
ontbrak elke werking rond superdiversiteit.
Terwijl het straatbeeld wel al
een andere wereld toonde: Geraardsbergen
telde toen al rond de negentig
nationaliteiten (in Brussel waren het er
190, Gent telde er ongeveer 120).
Mijn echtgenote Nele de Winde en ik
waren toen pas betrokken bij de Zen
Sangha. Na enkele jaren shoppen in
boeddhisme, hadden we bij leraar Frank
Roshi een plek gevonden. We leerden
er opnieuw de warmte kennen van een
gemeenschap, van een groepje mensen
die hun verschillen deelden in een collectief.
Het gaf een gedragen gevoel,
zonder strikte binding. Het had ook iets
van wat we vroeger gekend hadden, als
kind in onze respectievelijke katholieke
families. Enfin, in onze kinderjaren hadden
we zoiets wel kunnen ervaren, een
soort collectivisme in het christelijke
Vlaanderen van toen. Intussen was dat
alle verwaterd -door een opgedrongen
neoliberalisering en dientengevolge
toenemende competitie, individualisme
en ongelijkheid, zoals in de rest van de
wereld. Een gedragen gemeenschapsgevoel
ontglipte ons vanaf het moment
dat Thatcher en Reagan op het toneel
kwamen. Uiteraard zien we nu pas in
wat er ons toen gebeurde. Zo gaat dat,
helaas.
aanwijzingen voor de kok
Terug naar Geraardsbergen, een stadje
in het drielandenpunt Denderstreek/
Vlaamse Ardennen, Vlaams Brabant en
sinds oudsher een strijdpunt geweest
tussen heersende machten -dat was
ook zo met de Koning van Oranje (maar
dat is een ander verhaal).
Met nieuwe boeken in onze tas, vanuit
de kennismaking met Zen, keken we
om ons heen. Er ontbrak iets in de straten
van onze leefstad: een angst sluimerde
tussen de mensen in, een ongenoegen
ontkleurde de gevels. Dit mag
een beetje highbrow prozaïsch klinken,
maar dat waren de feiten: het was geen
thuis meer.
En toen lazen we dat boek van Bernie:
Aanwijzingen voor de kok. Dat kwam
binnen. Het leek zo eenvoudig, net als
koken dat is, met wat je voor je hebt.
Een beetje later dachten Nele en ik: wat
kunnen we doen, hier in onze keuken
(lees: in de straat). Hoe kunnen wij als
kleine garnalen dat helpen veranderen?
Waarom lopen de mensen zo nukkig
in de straat? Enerzijds de autochtonen,
met angst voor verandering, en
anderzijds de mensen uit de wereld,
wier nieuwsgierigheid naar hun nieuwe
woonplaats werd in de hoek gedrumd?
Henegouwen. Door de ligging is de stad
‘We Cycle this City’ is een fietscampagne
32
van Giesbaergske Koleuren Gazette

Hoe kunnen we wat doen?
luttel
Ik runde toen een fotowinkeltje in de
stad, waar ik ook pasfoto’s maakte.
Daar kreeg ik de hele wereld over de
vloer. Meestal kenden ze onze taal niet.
Vaak behielpen ze zich met Engels of
Frans. Heel schuchter ook. Gaandeweg
leerde ik hun eerste probleem
kennen: hoe duidelijk te maken wat ze
nodig hebben. Geduldig keek ik toe.
Ik leerde hun taal – ofte toch enkele
woorden – en zag hoe ik daarmee een
brug bouwde. Ze deelden hun ervaring
en stuurden landgenoten naar me toe.
Het was bijzonder om te zien: mensen
uit de verschillende gemeenschappen
hernamen hun kracht, ze waren blij om
geholpen te worden, met soms een luttel
woordje uit hun moedertaal. In negen
andere talen (naast Engels, Frans,
Duits en Italiaans) kon ik goeiedag en
tot ziens zeggen. Mensen schrokken
soms wanneer ik in Tjetjeens of Albanees
dag zegde. Ze gingen stralen.
Heerlijk was dat.
Die ervaring wilden we verder zetten.
Deze mensen uit de wereld aan het
woord laten en in hun waarde zetten,
leek ons een goed idee. Ik had alle kennis
en tools in huis om een publicatie te
maken en uit te geven: de Giesbaergske
Koleuren Gazette was geboren. De
naam was me ingevallen tijdens een
sesshin. Om maar te zeggen.
De naam van het project was ook dubbel:
door de dialectische woorden verbonden
we het authentieke Geraardsbergen
(Giesbaergen) met de kleurige,
nieuwe wereld die de stad binnenvoer.
Het plan was om de mensen te gaan interviewen
in hun Geraardsbergse thuissituatie
en de gesprekken dan te publiceren
in de Gazette. Het krantje begon
met vier bladzijden, netjes opgemaakt
vakwerk. Al snel werden er dat veertig.
Met eigen middelen werkten we het af
in gedrukte vorm. De driemaandelijkse
edities kwamen ook online leesbaar via
onze website www.giesbaergskekoleurengazette.be.
Daarmee was de basis gelegd. Stilaan
maakten we onze (kleine, want we waren
vooral bottom-up en onafhankelijk)
werking groter: na de publicaties met
interviews startten we met het jaarlijkse
Koleurenfeest als straatfeest voor buren
en culturen. Het was grassroots.
Echt met niets, vanuit het niets: we
hadden zoiets nog nooit gedaan! We
deden het met wat er was, zoals de kok
in de keuken dus.
werking
Wat we toen al realiseerden, met een
klein groepje, kreeg een draagvlak en
netwerk om zich heen. Het was bewegingswerk
ten voeten uit. En ondanks
dat onze werking nu verminderd is, blijft
dat gedragen verder leven, hier in deze
kleine Oudenbergstad -zo wordt onze
woonplaats ook genoemd, vanwege de
kleine heuvel waartegen de kern is aangebouwd.
Want intussen is de publicatie verworden
tot een communicatie die we via
social media als Facebook voeren (het
vroeg te veel vrijwillig werk). Het Koleurenfeest
hebben we vier jaar na mekaar
met succes gerealiseerd. Er broeden
nu plannen om dat straatfeest weer op
te nemen. Tegelijk blijven we acties organiseren:
lezingen, een werking rond
vrouwen uit de wereld, een ramadanfeest.
Enkele jongeren startten onlangs een
platform om ook in Geraardsbergen
iets te doen aan racisme en discriminatie
waar ze mee af te rekenen krijgen,
omdat ze een andere huidskleur
hebben en een naam die moeilijk uit
te spreken blijkt. Vanuit onze werking
blijven we zulke initiatieven steunen en
uitbouwen.
Nogmaals, het verhaal mag misschien
prozaïsch en wat uptempo klinken,
maar kernachtiger kan ik het niet vertellen.
Wie mij kent, weet dat dat ik dat
graag doe, vertellen. Misschien is dat
wel een van mijn hoofdingrediënten, in
de keuken en daarbuiten.
Mogen we dat zeggen, dat die vertellingen
toch wat deden, in deze Denderstad
(zo wordt onze stadsplaats ook
genoemd, om de rivier de Dender die
erdoor loopt)? We
zien een rimpeling
op het watervlak.
Al kan dat
natuurlijk ook de
wind zijn. De wind
waait...
(tekst: WiSch)
(Bron:
https://zenpeacemakers.nl)☺
33

Klimaat & Migratie
Mensen uit de wereld aan het woord
De klimaatcrisis
biedt de wereld een kans
De gevolgen van de klimaatopwarming
worden ook in ons land steeds
meer merkbaar. Maar de klimaatverandering
houdt al decennia lelijk huis
in de rest van de wereld. Eind vorig
jaar publiceerde Climaxi ‘Klimaat en
Migratie - mensen uit de wereld aan
het woord’. Ze gingen 22 mensen uit
de wereld interviewen, die intussen
in België wonen. Hen werd gevraagd
hoe zij het klimaat in hun geboorteland
hebben ervaren, welke impact
dat had op hun leven en hoe ze vanuit
hun nieuwe thuisland kijken naar de
klimaatverandering.
In de komende edities van de Gazette
publiceren we enkele afzonderlijke
interviews. Deze keer is Richard
‘Lukanga’ Omanga aan het woord.
Hij is een belangrijke persoon in de
Congolese gemeenschap van Geraardsbergen.
Het werd een mooi en
filosofisch gesprek.
Richard is geboren in Kinshasa (Congo).
Lukanga is zijn Afrikaanse naam.
‘Cherche-moi’ is de onderliggende betekenis.
Zijn tweede naam gebruikt hij
om het voor westerlingen makkelijker
te maken. Zijn moeder was een topambassadrice.
Daardoor heeft hij al op
veel plaatsen in de wereld gewoond. Als
jong kind, later als adolescent en jong
volwassene kon hij meteen ervaren hoe
belangrijk een globale migratie is.
Klimaatmigratie_climaxi_20
‘Eigenlijk zijn we allemaal migranten.
De hele wereldbevolking is voortdurend
aan het migreren. En dat is heel belangrijk:
het is de essentie van een wereld
waar iedereen zich kan thuisvoelen.’
‘Mensen migreren om drie redenen: oorlog,
honger of schulden. Een hongerige
buik denkt niet na: dan komt onze instinctieve
overlevingsdrang boven. Het
is pure logica dat, wanneer een mens
die bedreigd wordt, hij op zoek gaat
naar een andere plek, waar het veilig is.’
‘Door de klimaatcrisis wordt het voor
meer mensen duidelijk dat een totale
vermenging noodzakelijk en nodig is.
Het kan de solidariteit onder de mensen
helpen vergroten. De klimaatveranderingen
bieden ons daarvoor het nodige
instrument: het is de crisis die we nodig
hebben, om dat te kunnen inzien.’
‘Het klimaat is een
gevolg van het systeem.
Je kan niet verwachten
dat we leven
volgens een bedreigende
ideologie zonder
dat dat gevolgen
heeft. Het systeem is
bovendien elitair, niet
iedereen kan daar aan
deelnemen. En dat
moet ten gronde veranderen.
We moeten
komen tot een betere wereld voor iedereen,
met meer gelijkheid en eerlijkheid.
Er is een herverdeling van alle rijkdom
noodzakelijk.’
‘De klimaatcrisis is dus een buitenkans.
Niet enkel op industrieel/economisch
vlak maar ook om het op humanitair
vlak beter te doen. Ook deze crisis -net
als elke andere crisis- draagt iets positiefs
bij: het biedt ons als mensheid de
kans om een definitieve omslag te maken.’
Wim Schrever
(tekst en foto: © Climaxi vzw)
Info:
Het formaat van het boek is A5, het telt 64 blz en een zachte cover
in vierkleurendruk. Het kost 10 euro/ex. Het boekje kan met
verzendingskosten (voor adres in België) besteld worden door
overschrijving van 13 euro op rekeningnummer BE40 0016 3236
1163 van Climaxi vzw, met vermelding ‘klimaatboek’.
Voor meer info of vragen: stuur een mail naar info@climaxi.be
34
‘We Cycle this City’ is een fietscampagne van Giesbaergske Koleuren Gazette

35

Opinie
Fietsersbond
Critical Mass
Geraardsbergen
De voorbije jaren was er ook in Geraardsbergen
een Critical Mass.
Maandelijks op de laatste vrijdag van
de maand, fietste de groep gezamenlijk
door de stad. Het was een mooi
allegaartje van leeftijden: van heel
jong over jongvolwassen tot wat ouder
fietsten mensen mee.
Wat is een Critical Mass?
Critical Mass is een fietsersbeweging
die opkomt en strijdt voor de rechten
van de stadsfietsers. Het wil de fiets
als ecologisch en duurzaam transport
in een stadscentrum promoten. Onze
moderne levenstijl en leefbaarheid in de
steden komt onder druk te staan door
een zeer agressief, overheersend en absoluut
niet milieuvriendelijk verkeer. De
auto overheerst het publieke terrein. Dit
is een globaal, internationaal probleem
waardoor Critical Mass een globale beweging
is.
Als bottom-up beweging organiseert
Critical Mass daarom maandelijks een
publieke samenkomst voor stadsfietsers
op een plaats in het centrum van
de stad. Fietsers rijden dan als massa
doorheen de stad met belgerinkel, slogans,
muziek. Zowel kinderen als volwassenen
fietsen mee met elk type
fiets, zoals de bak-, race-, stads- en
elektrische fiets. Fietsers zijn onderdeel
van het verkeer en zijn niet ondergeschikt
aan de auto.
De oorsprong van de Critical Mass?
In de jaren 70´ ontstonden enkele fietserbewegingen
in Europa maar de allereerste
Critical Mass werd in 1992
in San Francisco (USA) georganiseerd.
Tijdens de eerste samenkomst waren
er slechts 58 deelnemers maar in een
korte tijd verspreidde deze activiteit zich
snel tussen stadsfietsers. Elke maand
kwamen er meer en meer fietsers op de
straten van San Francisco en verspreidde
zich over andere steden in de USA
en geleidelijk aan ook in Europa. De
fietsersbeweging “Critical Mass” is al
26 jaar oud en momenteel bestaat deze
in meer dan 500 steden in 68 verschillende
landen!
In België kan je in meerdere steden één
keer per maand deelnemen aan de Critical
Mass! In de meeste steden zou dat
doorgaan op de laatste vrijdag van de
maand. Dat is (voorlopig was) dat ook
zo in Geraardsbergen. Helaas heeft de
huidige covid-crisis dat sinds maart van
dit jaar onmogelijk gemaakt.
Dit stukje geeft u een korte blik op de
fietsbeweging en hoe we de fietstochten
hebben beleefd. Wie wil mee doen
is heel erg welkom. Eens de covid-crisis
onder controle, hopen we weer te kunnen
hernemen met onze maandelijkse
stadsfietstocht.
Hasta la véloruçión! ;-)
(tekst: Adrian Uria)
De Critical Mass in
Geraardsbergen -
Foto’s © Wim Schrever
36
‘We Cycle this City’ is een fietscampagne van Giesbaergske Koleuren Gazette

37

Colofon
Hoofdredactie:
Wim & Nele
Eindredactie:
Erika Tierra
Wim Schrever
Redactie:
Wim Schrever
Erika Tierra
Nele De Winde
Maja Hadzifejzovic
Fotografi e & Vormgeving:
© Wim Schrever -
All rights reserved
Tekst:
Wim Schrever
Nele De Winde
Maja Hadzifejzovic
Érika Tierra
Adrián Uría Arranz
Herwig Deweerdt
Boniface Agboka
Productie:
Studio Schrever
Uitgeverij:
Uitg. Eigenbegeer
Redactie-adres:
Buizemontstraat 19
9500 Geraardsbergen
Vanochtend op mijn fietsrit naar het werk,
achttien kilometer verderop, staat tuinman
Vic in ‘zijnen hof’. Naar goede gewoonte
groeten we elkaar hartelijk, over de haag
heen die zijn lochting scheidt van de
autoweg. Bovenal is Vic een filosoof: hij
kweekt groenten en wijsheden bij de vleet.
Zelf noemt hij dat in beide gevallen gezond
boerenverstand.
-’Goeiemorgen, Vic. Ik ben een beetje laat
vandaag; om er nog op tijd te raken zal ik
precies een beetje harder moeten fietsen’.
Met zijn tevreden blik sloft hij naar me
toe. Hij heeft een glimlach die muren kan
verzetten.
Ik vraag hem nog vlug naar de toestand
in de tuin. En wat er vandaag te planten
staat. In enkele minuten tijd neemt hij me
mee in een bucolisch verhaal, over waar
welke groenten het best kunnen gedijen
en hoe hij dat natuurlijk spel naarstig
opvolgt met het oog op het lekkers in de
keuken. Ik luister aandachtig en droom
even weg in de lokale bucolica...
‘De tijd loopt niet weg.
Die is er, en die zal er
straks ook nog wel zijn.’
– ‘Met mijn tussenstop zal ik nu zeker
te laat zijn’, zeg ik gehaast. Ik veins een
bezorgde blik.
– ‘Ha maar, jongen, ge moet u niet haasten.
De tijd loopt niet weg. Die is er, en
die zal er straks ook nog wel zijn. En we
moeten daar niets voor doen’.
Hij lacht en gaat nog even verder:
– ‘Je haasten is dus nergens voor nodig.
We moeten leren de tijd gebruiken. Dat
moeten we doen’.
Het zal dus nog wel effe duren, met die
tijd... (tekst: WiSch)
U kan de werking van de vrijwillige,
onafhankelijke en interculturele
Giesbaergske Koleuren
Gazette ondersteunen via een
vrijwillige bijdrage:
alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer
BE03 9733 6696
5784 van Uitg. Eigenbegeer,
Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen,
met vermelding
‘bijdrage Gazette’.
Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen
“Sometimes a small harsh action can be helpful
in averting or overcoming a greater disaster. For
example, a small amount of a toxic substance
can have medicinal value. So, to achieve the greater
good or to control otherwise difficult people,
taking some tough action may be helpful, but it is
important that it should be motivated by kindness
and compassion, not by anger or contempt.”
H. H. Dalai Lama
38