2021.05.01-PROJECT-7-BLAD-NIEUWSBRIEF-08-LV1

Vlaggen voor (on-)vrijheid
Dodenherdenking en Bevrijdingsdag 2021 zijn voor mij twee zeer memorabele dagen geworden, maar
helaas niet in de positieve zin. Op 4 mei ging het overdag nog wel, omdat ik bij het herdenken van alle
overledenen in de Tweede Wereldoorlog meer gefocust was op de mensen dan op het systeem, waardoor
ik al die ‘halfstok-vlaggen’, net als voorgaande jaren, een mooie toevoeging vond. Maar tijdens
de nationale plechtigheid op de Dam begon het behoorlijk te wringen.
Qua de maatregelen werd ik hinderlijk afgeleid door de militair die in het begin pontificaal in close-up
met groen mondkapje in beeld kwam en ik irriteerde me aan het feit dat de kransleggingen niet door
de betrokkenen, maar door twee scouts en twee kadetten gedaan werden; waarbij Jeroen Overbeek
van de NOS uitlegde dat dit uiteraard logisch was, gezien de huidige omstandigheden. Hoezo logisch?
Alsof het virus tijdens het leggen van de kransen actiever zou zijn bij de betrokkenen dan bij de opgetrommelde
scouts en kadetten. En de close-up van de militair was absurd, omdat hij in de frisse buitenlucht
stond en de rest van de aanwezigen (terecht!) geen mondkapje droeg. Maar dit allemaal even
terzijde.
Het begon bij mij vooral te wringen toen ik de uitgestreken gezichten van ons koningsechtpaar, onze
premier en de burgemeester van Amsterdam zag. Ik kon alleen maar denken: “Wat gaat er nu écht
door jullie heen?”
En dan te bedenken dat ik deze vier mensen, toen ik nog niet beter wist, best wel ‘hoog had zitten’,
waarbij ze als overeenkomst hadden dat ik het alle vier frisse verschijningen vond op hun eigen terrein.
Femke Halsema vond ik destijds als lijsttrekker van GroenLinks een verademing in de politiek, Mark
Rutte vond ik, hoewel ik nooit een VVD’er ben geweest, verfrissend als jonge goedlachse ministerpresident
en van de combinatie Willem-Alexander & Maxima werd ik, na een stijve en afstandelijke
Beatrix, best wel vrolijk, waarbij de hoofdrol duidelijk voor Maxima was weggelegd.
37