Verenigingsblad no. 2 / 2010 - Walboduin

FOtO: JOKE HAMMINK
vervolg van pagina 9
dactielid en zowel in de ene als in de andere functie heb
ik eindeloos veel samengewerkt met Ger Muller.
Alles overziende heb ik met veel plezier hard gewerkt
zowel in het bestuur als in de commissie ruimtelijke ordening
en in de redactie, waarbij wij er overigens voor
waakten onszelf of de wijkvereniging al te serieus te nemen.”
en Ger Muller vertelt verder
“Toen ik in 1992 met vervroegd pensioen ging, las ik in
het wijkkrantje een oproep om bestuursleden. Ik meldde
mij en voordat ik het wist, zat ik in het bestuur. Ik heb
van alles gedaan. Zo was ik secretaris van de commissie
ruimtelijke ordening; ik zat namens de wijkvereniging
in de Commissie Loosduinen; ik zat in de redactie. Het
secretariaatswerk lag mij goed, het was in het verlengde
van het werk dat ik heb gedaan. Ik was aan de Leidse universiteit
onder meer 18 jaar hoofd van het bureau van de
faculteit der godgeleerdheid.
Ik woon al sinds 1956 hier in de Narcislaan. Ik ben een
van de eerste bewoners en, denk ik, nu ook een van de
oudste bewoners. Ja, ik ben al 79 jaar. Toen ik hier kwam
wonen, was er nauwelijks bebouwing. Er stonden in
BOHEMEN WALDECK KIJKDUIN 11 VOORJAAR 2010 NUMMER 2
Kijkduin eigenlijk alleen wat noodwoningen. Waar jij nu
woont, in de Chinese Muur, daar speelden toen kinderen
in het witte duinzand.
Maar we hadden het over de wijkvereniging: met Gerard
de Kievit heb ik indertijd het speciale nummer van het
wijkblad voorbereid ter gelegenheid van het 50-jarige
jubileum. Ik weet niet meer zo heel precies wanneer ik
uit het bestuur ben gestapt, maar op een gegeven moment
is het wel genoeg en dan moet je ook niet meer
‘over je graf heen’ willen regeren. Ik kreeg heel sterk het
gevoel, dat ik maar eens moest gaan na alles wat er gebeurde
rond het verdwijnen van de Kijkduinschool. Er
was met de gemeente afgesproken dat een deel van het
oude schoolplein zou worden ingericht als een speeltuintje.
De buurtbewoners vonden dat een goed idee.
Dat was leuk voor hun kinderen en kleinkinderen. Dat
speeltuintje is door ons voor de poorten van de hel weggesleept.
Maar een paar jaar later toen het gerealiseerd
zou gaan worden, had niemand meer enige interesse in
dat speeltuintje. En de ambtenaren van de gemeente: ze
hadden werkelijk geen idee waar het over ging, het was
allemaal van ver voor hun tijd. Tijdens die bewuste informatiebijeenkomst
wist ik niet meer voor wie ik eigenlijk
aan het werk was.
Ik ben nog wel een tijdje actief geweest in de redactie.
Ik moet bekennen dat wij in het begin weinig professioneel
werkten, maar omdat er steeds meer vrijwilligers
kwamen met beroepservaring, werden de wijkbladen
steeds beter. We hebben ons nog beziggehouden met
de plannen voor het Chinese themapark, dat toenmalig
wethouder Bas Verkerk wilde doordrukken. We hebben
het te vuur en te zwaard bestreden. Hij ging er overigens
voor op studiereis naar China, ik ging naar Haren om te
zien hoe het daar was uitgepakt en de redactie heeft er
vervolgens een speciale wijkinfo aan gewijd. Daar was
onze toenmalige voorzitter Dries Boersma niet echt blij
mee. Overigens was de samenwerking met Boersma prima,
evenals later met zijn opvolger Hans Blankhart.
Mooie tijden om op terug te kijken.”
tiny Boekhout