Januari 2007 - Uw Regio

More documents

Recommendations

Info

4 Journalist en schrijver Kees Slager ‘Ik voel me weer helemaal Hij werd in 1938 in Scherpenisse geboren en na veel omzwervingen keerde journalist en schrijver Kees Slager na 47 jaar terug naar zijn geboortestreek. In het voorjaar van 2004 streek hij neer in het oude gemaal aan de Schelphoekseweg. Achter de zeedijk tegenover zijn karakteristieke woon- en werkruimte ligt de Oosterschelde. Of eigenlijk beter gezegd: ‘zijn Oosterschelde’. ,,Ik heb er als klein jongetje leren zwemmen, vertoefde er graag en ben er ook nu nog aan verknocht”, zegt Slager terwijl hij over het woeste water uitkijkt. We laten de man die het liefst anderen over hun leven laat vertellen, nu zelf eens aan het woord. Kees Slager groeide op als oudste van een gezin van zes kinderen. Vader verdiende de kost als landarbeider, maar al snel werd duidelijk dat zoon Kees niet in zijn voetsporen zou treden. Hij was een uitmuntende leerling die veel in zijn mars bleek te hebben. Als tiener kwam de voorliefde en het talent voor het schrijversvak aan het licht. Toen hij als één van de winnaars van een schrijfwedstrijd van dagblad Het Vrije Volk werd uitverkoren om kennis te maken met de toenmalige minister-president Willem Drees, wist hij het zeker: de journalistiek, daar wilde hij in verder. Slager: ,,Ik besloot mijn kans te grijpen en vroeg aan de eindredacteur of ik bij de krant aan de slag kon. Vanaf mijn 18e werkte ik voor veel verschillende edities. Zo leerde ik de regionale journalistiek goed kennen, alleen was het jammer dat ik nooit in Zeeland terecht kwam. Het was een hele leerzame periode. Je ontmoette verschrikkelijk veel mensen en je moest over tal van onderwerpen een kort en bondig verslag maken.” Toch werd de dagbladjournalistiek begin jaren ’70 ingeruild voor een baan als radioverslaggever. ,,Radio maken kreeg steeds meer mijn interesse en toen ik voor het VARA actualiteitenprogramma ‘Dingen van de dag’ als verslaggever kon beginnen, werd Zeeland weer mijn thuisbasis. Omdat ik in de buurt van het zendstation in Goes moest wonen, was een terugkeer naar de gemeente Tholen toen echter nog geen optie. Na een aantal jaren wilde de VARA mij in vaste dienst nemen, maar dan moest ik wel in de buurt van Hilversum komen wonen. Dat zag ik niet zitten. In 1975 ben ik overgestapt naar de VPRO, een omroep waar ik alle vrijheid kreeg om de dingen te doen die ik zelf leuk vond. Na een periode waarin ik eigenlijk allerlei radiowerk deed, diende zich een nieuwe kans aan. De VPRO kreeg meer zendtijd en men bood mij de mogelijkheid om het radioprogramma ‘Het spoor terug’ te gaan maken. Ik liet daarin mensen aan het woord over de geschiedenis die zij zelf hadden meegemaakt. Het was een zeer populair programma en uiteindelijk vormde dit de basis voor mijn eerste boek ‘Landarbeiders’. Met dit boek kwam er zeker geen einde aan mijn werk als radiomaker, maar ik ben me daarnaast toen wel steeds meer schrijven bezig gaan houden.” Verhalen van gewone mensen In zijn werkkamer – met een schitterend uitzicht over het Thoolse polderlandschap – laat de 68-jarige schrijver zijn tot nu toe uitgebrachte boekwerken de revue passeren. Titels als Hongerwinter, Vissersverhalen, De Ramp, Zeven Zeeuwse vrouwen, Sakke de zeeratte, Het geheim van Oss en Armoede treedt binnen, schreef hij alleen of samen met anderen. Zonder uitzondering is de inhoud van de boeken gebaseerd op verhalen die de auteur uit de mond van gewone mensen heeft opgetekend. ,,Wanneer je alleen autoriteiten aan het woord laat over ingrijpende gebeurtenissen, krijg je een vertekend beeld van de geschiedenis. Als je zoveel mogelijk gewone mensen laat vertellen over hoe zij de Hongerwinter of de Watersnoodramp hebben beleefd, krijg je een reconstructie die van grote waarde is voor het nageslacht. Geschiedschrijving is, sinds ik met het maken van radioprogramma’s en het schrijven van boeken bezig ben, mijn passie geworden. Ik vond het dan ook jammer dat ik in 2000 moest stoppen met het presenteren van het door mij opgerichte radioprogramma Onvoltooid Verleden Tijd (OVT). Als 60-jarige moest ik met tegenzin met Tijdelijk Ouderdoms Pensioen (TOP). Ik deed mijn werk graag en zat nog boordevol ambitie. Je kunt dus eigenlijk zeggen dat ik op mijn ‘top’ moest stoppen”, grapt Slager. Het moet de schrijver van het hart dat het hem spijt dat het boekje dat hij in 1991 over Tholen geschreven heeft, nooit in de vrije verkoop is gekomen. ,,De gemeente Tholen heeft dit alleen aan haar relaties uitgedeeld. Jammer, want het was een mooi boek voor de inwoners of oud-inwoners van Tholen.” Nog immer actief Zoals het schrijven hem goed af gaat, zo is Kees Slager ook een boeiend verteller. Zijn jeugd, zijn loopbaan, de 15 verhuizingen die hij inmiddels heeft meegemaakt, de verbouwing en restauratie van het uit 1910 daterende gemaal, zijn nog immer aanwezige drang om de
thuis hier in Tholen’ rust genieten van de zalige kalmte van het leven op het platteland: het zou als het ware zo in een boek over de auteur zelf geschreven kunnen worden. Hij vertelt over het feit dat hij altijd zo jaloers was op zijn zus, die samen met haar man een eindje verderop in boerderij De Schelphoeve woont. ,,Ik wilde in mijn hart ook heel graag zo lekker rustig op het Thoolse platteland wonen. Zij wist dat en ik ben door haar getipt toen de vorige bewoners hier weg gingen.” De terugkeer naar zijn geboortestreek is hem prima bevallen. ,,De mensen zijn hier aardig en omdat ik redelijk bekend ben, spreekt men mij vaak aan. Sociale betrokkenheid bij verenigingen of instanties heb ik niet. Door mijn werk had ik daar eigenlijk nooit tijd voor. Ik houd me hier bezig met tuinieren en ik maak vaak een lekker wandeling. Bovendien neem ik bij goed weer dagelijks een duik in de Oosterschelde. Verder ben ik de laatste tijd druk bezig geweest met het afwerken van mijn volgende boek. Dat heet ‘Mijn Zeeland’. Het is een persoonlijk woordenboek waarin ik op alfabetische volgorde tal van typisch Zeeuwse onderwerpen behandel. Ik spreek in dit boek mijn liefde uit over de provincie Zeeland, maar er is ook hier en daar een kritische noot te vinden. Zoals de teloorgang van het dialect, het verdwijnen van de klederdracht en het vernielen van ons mooie landschap. Het boek is binnenkort te koop.” Tevreden mens Door de in authentieke staat teruggebrachte kleine raampjes tuurt Slager over de watergang achter zijn dijkwoning de polder in, terwijl hij de vraag herhaalt. ,,Wat ik nog graag zou willen in mijn leven? Ik zou wel iets meer tijd vrij willen maken om voor mijn plezier te lezen. Ik lees wel veel, maar dat is allemaal voor mijn werk. Verder kijk ik wel wat er nog op mijn pad komt. Aan biljarten of kaarten in de bejaardensoos ben ik nu nog niet toe. Wellicht dat dat nog komt. Gekscherend denk ik al wel eens na over het laatste boek dat ik zal schrijven. De titel heb ik al in mijn hoofd zitten: ‘Het verhaal van het gemaal’. Het spreekt voor zich dat ik in dat boek de boeiende geschiedenis van dit bijna 100 jaar oude gemaal en de polderbemaling in zijn algemeenheid zal beschrijven. Ik kan hier in alle rust werken en ontspannen. Als mijn gezondheid het toelaat wil ik hier graag mijn verdere leven doorbrengen. Zelfs over wat er met me moet gebeuren als ik dood ben heb ik al nagedacht. Ik wil begraven worden op het kerkhof in Scherpenisse. Als liefhebber en strijder voor het openhouden van de Oosterschelde heeft men mij wel eens voorgesteld om mijn as daar uit te laten strooien. Zelf kies ik dus voor begraven in plaats van cremeren. Waar praten we over? Ik hoop nog veel van het leven te mogen genieten. Tijdens de restauratie van de grote schoorsteenpijp van het gemaal heb ik bovenop een stoel laten plaatsen. Van bovenaf heb je een schitterend uitzicht over de natuur in de wijde omgeving. De serene rust, de zilte zeelucht en de gemoedelijkheid van de mensen, doen mij beseffen dat ik me hier na veel omzwervingen en een druk, maar enerverend bestaan, weer helemaal ‘thuis’ voel.” (RT) WONEN IN THOLEN Leven 5
Page 1 and 2: THOLEN WONEN Jaargang 3 • NUMMER
Page 3: vErbOuwd, maar vErTrOuwd! Hèt life
Page 7 and 8: Peet Uytdewilligen uit Oud Vossemee
Page 9 and 10: Van Meel Huesman Maes Accountants &

Januari 2007 - Uw Regio

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?