Artikel in de Motor Rijder (belgisch motorblad - V-Max Club Holland

REPORTAGE DRAGRACEN MET DE ZZR1400
UURD
Je eerste gele lamp licht te vroeg op terwijl een zweetdruppel net nu in
'TIijn oog prikt. De ZZR1 400 jankt als een greyhound in z'n ren. Hij wil
'/ég. Tweede geel. Hij móet weg. Derde lamp en de klok biept. Kot open.
Geschreven door Rik Van Gerwen
~ Mijn wekker grijpt me bij
~ mijn nekvel en ik schiet recht
- een hark in een tekenfilm. De helm die
net nog op had, is een kussensloop en
en mijn benen klem ik het kussen zélf.
Oef. De Kawa is vervlogen, enkel dat koude
Z','eet blijft achter. Toch eens dubbelchec-
--~n. Ik strompel in pyjama de trap af, de
~ge in, waar de gitzwarte ZZR1400 mij
muit een donkere hoek recht in de ogen
ijkt. Dus toch. Stilaan word ik wakker.
Szilaan herinner ik me weer hoe Renaud
idens de redactievergadering vertelde
r zijn 'lumbago'. Puntje bij paaltje: hij
de titel van Motorrijder niet verdedi-
_ op de dragrace van het VMAX -treffen
int-Niklaas. Ik lijk hem het geknipte
:;lzn B. Ik, die sinds mijn dagen op een
: efokte Aprilia RS50 geen sprintkoers
-eer heb gereden? Oké, ik bash nog wel
een GTI aan de verkeerslichten, maar
- - : de humor! Een ZZR1400 is trouwens
- ;:> wat anders dan een snelle cilinderkit
Polini-uitlaatje. Ik voel een domme
topkomen ...
~ Eerst koffie. Mijn ontbijt
~ bestaat voorts uit yoghurt en
: u'Iube-filmpjes. Ik krijg geen hap door
- keel, Als ik die gasten zo bezig zie op
- pc blijken de echt goede coureurs over
~ bovenmenselijk tijdsgevoel te beschik-
~ Oefening, concentratie, timing: daar
Foto's Peter Naessens
komt het op aan. los (The Boss) verpakte
het geheim in één mysterieuze zin: "Gas
open wanneer 't laatste geel uitgaat." Huh,
laatste geel?
aI:J Ik st~ verweesd op "" verlaten
parking, twee oranje verkeers-
kegels in de klamme hand. Tom, de orga-
nisator van het treffen, vertelde me dat
we omwille van veiligheidsredenen slechts
honderd meter zullen sprinten. Ik neem
dus honderd grote stappen en plant mijn
tweede kegeltje neer. Om meteen de strui-
ken in te duiken. Met een lege stressblaas
rijd ik even later de Kawa warm, stop ik
aan de kromme krijtlijn van mijn kunstig
in elkaar geflanste oefenstrip en probeer
me een lichtboom in te beelden. Ik doe de
YouTube-mannen na: voldoende toeren,
koppeling een beetje vieren en wanneer ik
een groen licht meen te zien, spurt ik weg.
Nu ja, spurten; mij lijkt het niet zo erg snel
en de dikke 1400 moet er al helemaal om
grijnzen. Breedsmoel. Misschien moet ik
eerst een burn-out maken? Rem in, gas
open, koppeling uit. De ZZR verslikt zich
van het lachen in z'n tractie controle. Dit
wordt niks. Ik schakel - foert! - het elek-
tronische vangnet uit, brand de Bridgestone
genadeloos in en 3, 2, 1.. .GO! Gooo!
Allez, ga dan! Alsjeblieft? Pas wanneer ik
de kegeitjes voorbij vlam, schiet de vonk
- whoaa - erin en stormt hij op zijn rode
zone (en mijn remzone ) af. Veel te laat naar
mijn zin. Uiteindelijk toont de trekkracht
van de Kawa pas bij zo'n 7.500 toeren z'n
scherpste tanden, hoewel hij daarvoor ook
niet bepaald moeite heeft om z'n rubber te
slijten, maar die échte afterburners heb ik
een pak vroeger nodig; 100 meter is niet
lang, en de concurrentie rijdt op legenda-
rische tijdbommen, raszuiver gekweekt
om zo snel mogelijk zo recht mogelijk te
gaan. Explosies in vier verbrandingskamers
met samen minimum 1.200cc branden het
origineel uit 1985 voort, maar tegenwoor-
dig zijn ze in deze kringen vaak opgekie-
teld, opgeboord of zelfs opgejaagd door
een turbo. De nieuwste VMAX stárt pas bij
1.679 cc. Beide modellen hebben koppel te
koop van bij de eerste vette uitlaatplof. Het
enige wat ik voorlopig bezit, is een teleur-
stellende tijd, een stinkende koppeling en
een koppige Kawa. Opnieuw!
cm~~~~
~:::::b~r;r~~ ~:j a~~:~
. immers toch een beetje fatsoenlijk op
de foto. Ik stel mij het ene lollige onder-
schrift na het andere voor: 'Kawagroentje
de grond in geboord door dikke VMAX.'
'Belg trendt op Twitter met de hashtag
#epicfail.' Hoofdschuddend spoel ik de
ZZR af. Dat ik hier en daar een stukje
verbrand rubber laat plakken > >
doet me niks; hij is het niet waard.
oktober 2012 lil Motorrijder

REPORTAGE DRAGRACEN MET DE ZZR1400
iIml Ik vertrek onder een brandende
middagzon. Rugbeschermer om,
lederen pak aan. In plaats van meteen de auto-
strade op te knallen, stuur ik mijn raketschip
richting E34. Op de expressweg Knokke-
Antwerpen staan bij mijn weten heel wat
verkeerslichten en ik kan nog wel wat oefening
gebruiken. Die komt in de vorm van een zwarte
BMW 130i aan het eerste rood. De bestuurder
van de dikke zes-in-lijn denkt wat ik denk.
Gaan! Ik probeer iets minder hoge toeren te
draaien om zonder steigeren te vertrekken en
draai zo snel mogelijk het gas open. Het blijkt
een goed recept, want de Beemer bijt zwaar in
het stof. Of is dat geen prestatie?
lI:EJl:J Ik volg de stroom VMAX'en in
de buurt van Sint-Niklaas en
rol een beetje beschaamd het terrein op. Ik
val uit de toon. Een stijlvolle knaap met een
MR-sjaaltje op z'n hoofd wijst me de achter-
ste parking aan. Mezelf een weg banend door
getatoeëerd mannelijk naakt, brede achter-
banden, nummerplaten uit gans Europa en
meer dan één verlengde achterbrug ontdek
ik snel waarom. Voor een klein, afgebakend
stukje veld staat een bord met daarop 'Niet
VMAX'en'. Komt in orde.
~ + ENKELE SECONDEN
~ Ik stabiliseer de Kawa met m'n
rechtervoet, ~erwijl ik m'n gewicht verplaats
om een wheelie in te tomen. Wanneer ik de
begrenzer in flikker is het rechte stuk verslon-
den en voel ik de luchtverplaatsing van mijn
medestrijder langs opzij. Ik keer de ZZR en
word begroet door een bende juichende
toeschouwers. Die duim van één van de mar-
shals doet mijn hart een slag overslaan. Ik heb
gewonnen!
C!ID ~~;:r~:n m~;~ t;~~e~r::d:~~l ~: lmI Helaas, door een technisch
zon kan het ook zijn, want ik ben in al mijn probleem was deze run niet
stress vergeten om andere kleren mee te getimed. Ik had er nochtans een goed gevoel
nemen. Ik zweet me te pletter in dat hemels- bij. Plots tikt iemand op mijn schouder.
blauwe leder. Ik hoor her en der 'Ocharrnel' "Zullen we?" vraagt de vriendelijke man met
en 'Kan je jezelf een beetje verwarmen?'. Ja, de niet-meer-zo-nieuwe achterband. Euhm,
vriendelijk zijn ze hier wel. De vriendelijkste ja, zeker?
van allemaal is organisator Tom Coussée.
Nadat ik met trillende pen het afstand van raIl + 5,26 SECONDEN
verhaal ondertekend heb, stopt hij me een
"Amai, die Kawa is snel! Stan-
berg drankbonnetjes toe. We starten om drie
uur, grijnst hij. Santé.
la::I "~andacht, aandac~t. Door technische
problemen IS de dragrace
een half uur verlaat." Doe mij nog maar een
water, alstublieft.
~ "Aandacht, aandacht. Deelne-
mers aan de dragrace, gelieve
zich te melden op de strip." All systems go.
Ik neem nog een laatste bruiswatertje en stap
naar mijn vreemde eend in de bijt. Onder-
weg loopt een vriendelijke man naast me
honderduit te babbelen over zijn grote trots:
een opgebaarde VMAX met splinternieuwe
achterband. "Straks wil ik eens tegen jou."
C8l Terwijl ik aan sta te schuiven, zit
Ik wat te lachen met het opschrift
Motorrijder _ oktober 2012
.»
op de rug van één van de deelnemers voor
me. 'Burn me, baby'. Die kerel van daarnet
slijt zijn nieuwe achterband vakkundig in en
werkt vlotjes een testsprintje van 5,45 secon-
den af. Of zoiets. Slik. Het stof op de baan
prikt in mijn keel. Ondertussen is het mijn
beurt en zie ik mijn familie halsreikend over
de hekken loeren. Ook dat nog. 'Klik!' doet
de fotograaf en ik zit meteen in the zone. Na
een burn-out de betere rookmachine waar-
dig floepen de staging lights aan en draait
mijn hart iets minder dan 6.000 toeren. Mijn
tegenstander doet ongeveer hetzelfde. Ik laat
de koppeling licht opkomen en de ZZR1400
spant z'n spieren. Er bonkt iets in mijn keel.
Het eerste geel licht op om meteen stapsge-
wijs groen te worden. De klok biept. Bang.
daard?" Ik knik triomfantelijk van ja, zeker.
!mIJ + 5,15 SECONDEN
. Snelste tijd van de dag voor de
MR Kawasaki. 'Burn me, baby.' •
BEDANKT!
Een dag is pas geslaagd als je eens iets
buiten je comfortzone doet. Tom Coussée
en z'n hartelijke VMAX club trapten die
deur wijd open, en daarom wil ik hen nog
natrillend de hand schudden. Heb je zin
om mij de volgende keer te kakken zetten
of wil je gewoon wat meer te weten komen
over deze sympathieke fans van de paar-
denkracht, bezoek dan gerust hun website:
www.vmax-club.be.
Burn.Kawa, burn!