H O R I Z O N - Volkssterrenwacht Burgum

Ik su wel met dei ruile wille, ik oppe boerderij en dou
bij onzes. Dat liekt mie toch sô mooi toe met al die
koeien, bargen en knienen. Daar hȇ’k nou suver
aardigheid an. Maar moeke wil et helemaal niet
hewwe, dat ik bij her fut gaan. Dat ken’k mie oek wel
begriepe, want se ken me nou best inne
huushouding bruke, nou ik van skoal af kommen
bin. Hest dou dien moeke met moederdag oek een
boske bloemen geven? Ik niet. Mien moeke sei, ’t is
gau Hemelvaartsdag en dan kenst mij beter een
boske bloemen kope. Ik sei ja, moeke het geliek.
Mien vrindinsje Grietsje sei, ik hè mien moeke niks
geven met Moederdag, want ik vien dan ken je wel
an de gang blieve. Vleden week binnen we bij tante
Hennie op e brulloft weest. We binnen om twaalf uur
naar huus gaan en we hè skreeuwt man. Ik kan van
’t seumer niet naar de Grote Wielen te swemmen
want ik hev vleden jaar mien fiets kepot jakkert en
om daar elke dag heen te tippelen, dat valt niet met.
We hewwe Vrijdag morregen oek vier jonge katsjes
kregen. Twee griese en twee swatten. Se binne niet
grôter dan een muuske. Een griesse houwe we en
de andere geve we weg. Sak je oek een sture, dan
verveul je niet so erg. Nou must es hore, ik had
guster een kropke slaad haald en ik betaalde
netuurlijk nar nou seid dat mȇns teugen mie, se seit,
nou mutte jou mie nog betale. Ik sei Nee juffer, ik hè
’t al betaald. Wel alle deksels, seid dat mȇns, jou
hewwe nog niet betaald. Ik bin mar fut gaan met
mien kropke onder de arm. Later komt se bij ons
anne deur en seid teugen mie, jou hewwe wel
betaald hoor, ik hè ‘t vonnen.
25
Guster riep mien moeke onder anne trap: Nienke,
onder komme je, de must naar ’t distributiekantoor.
Ik sei Hè wat vervelend, we hewwe krek vanmorgen
handwerken. Nou hier hest een B-bontsje, dan mut
je maar sien a je wat lekkers krije kenne.
Ik was netuurlijk al lang blied. It is een rare tied
mette distrebuusje hé.
Kenne jimme nog brune skuunpuuts krije? A je ’t
krije kenne nim dan een paar doaskes met a je
hierheen komme. Hewwe jimme oek soms van die
lekkere eerpels, se stinke de panne uut. Kest vanne
bonnen nog een bitsje sat wurde? Het spant er met
mie wel is om. Grootvader had niks te roken. Hij
kauwde op kalmoeswuttel. En toen kwam sien ouste
seun tuus met een pakje pruumtebak. Wat was die
ouwe man blied. Onze tonneman liet laast de
tonnen valle, een gestink. Bij onze buffre had ie de
tonnen skeef onder de trechter set. Mar ie krijt de
vollende week een flinke uutbrander. We wone hier
so mooi bij ’t sportterrein. Vanmorgen hèk mie kapot
lacht. Der waren Duutse soldaten an ’t oefenen en
die hadden allegaar pluumkes en graspollen an hur
lief. Krek kleine kiendes die an’ t speulen waren. Is’t
swembad bij jimme alweer open? Bij ons al, want
dat is een overdekt en dat is winters oek open.
Suuk inne vacansje oek bij dei komme kenne. Dan
kenne we weer es keet beleve met die prefesters
(?). Ik sal de bonnen wel metnimme. Nou besjoer
dan maar. Ik hoop dastou mie nou es een mooie
lange brief skriefst dan ken ik er teminste antwoord
op terug skrieve. Nou bin ‘k leeg.
Dien vriendin Nienke”
Door Age Tolsma