IW Apeldoorn vindt een klavertje-4 Stichting Hulphond - Inner Wheel ...

Nieuwsgierig kijk ik over de rand van
het bed. Hè jammer, ze slaapt nog. Ik
heb zo’n zin om aan de dag te beginnen!
Maar zonder haar is er niet veel
aan, dus ik moet nog even geduld
hebben. Eindelijk gaat na een kwartier
kwispelen en ongeduldig wachten de
wekker. De dag is begonnen!
Mijn naam is Joep, ik ben een Golden
Retriever met een enorme werklust en een
hele kostbare opleiding. Ik ben namelijk
opgeleid tot hulphond. Na mijn 1,5 jaar
durende opleiding ben ik bij Marieke
geplaatst, die door een spierziekte in een
rolstoel is terecht gekomen. Door haar
ziekte kan ze niet meer lopen en haar
handen niet meer volledig gebruiken.
Voordat ik bij Marieke kwam, moest ze
continue anderen om hulp vragen en dat
vond ze echt verschrikkelijk. Het feit dat
ze nooit meer kan lopen wist Marieke na
een moeilijke periode te accepteren, maar
dat ze elke dag ontzettend afhankelijk was
van anderen, daar kon ze niet aan wennen.
Op een dag las Marieke bij toeval in een
tijdschrift een artikel over hulphonden en
ze was meteen verkocht! Ze heeft toen
contact opgenomen met Hulphond Nederland,
die al 25 jaar ervaring heeft met
het opleiden van honden voor mensen met
een lichamelijke beperking en voor mensen
met epilepsie. Hulphond Nederland
heeft toen op basis van onze karakters mij
aan Marieke gematcht en dat bleek een
schot in de roos! Nu zijn we al twee jaar
samen en we hebben het samen heel fi jn.
De dag is begonnen en ik doe de gordijnen
open. Er is een touwtje aan vast gemaakt
zodat ik ze gemakkelijk kan opentrekken.
Gisteravond heb ik Marieke’s kleding al
klaar gelegd voor de ADL-hulp (hulp bij
activiteiten van het dagelijks leven) dus
dat hoef ik nu niet meer te doen. De bel
gaat, dat zal de ADL-hulp zijn. Ik loop naar
de deur en druk op een knop om deze
te openen. Ze zegt me vriendelijk gedag,
maar aait me niet. Dat vond ze in het begin
heel moeilijk, maar toen Marieke haar
kon uitleggen dat een aai eigenlijk mijn
salaris is, begreep ze het meteen. Als ik
namelijk van iedereen salaris zou krijgen,
zou ik een stuk minder goed naar Marieke
luisteren, dat kunt u vast wel begrijpen. De
ADL-hulp helpt Marieke bij het aankleden.
En dat is ook nog maar één van de weinige
dingen waar Marieke hulp van anderen
voor nodig heeft, want het meeste kan ik
Joep en Marieke
Uit het dagboek van een hulphond
voor haar doen. Vandaag gaat Marieke naar
haar werk en ik ga net als altijd lekker met
haar mee. Toen ze mij nog niet had, was het
voor haar moeilijk om werk te vinden. Dankzij
mijn hulp hoeft zij niet steeds een collega
te vragen haar pen op te rapen, of de deur
open te houden, daardoor kon zij bij zijn huidige
werkgever meteen aan de slag.
Als de ADL-hulp weg is, geef ik mijn riem
aan, die ik samen met Marieke bij me om
doe. We gaan naar het werk en daar krijg
ik alle tijd om me voor te bereiden op ons
optreden van vanavond. We gaan namelijk
naar een Inner Wheel Club, om daar
een lezing te verzorgen over mijn werk als
hulphond. Dat vinden we allebei ontzettend
leuk om te doen. Marieke vertelt haar
verhaal, over hoe zij door haar spierziekte
in een rolstoel terecht kwam en natuurlijk
over hoe blij ze was met mijn komst. Als
ze vertelt dat ze dankzij mij eindelijk weer
zelfstandig kan zijn en dat ze zoveel meer
vrijheid heeft dan voorheen, zie ik altijd dat
mensen erg onder de indruk zijn. Daarna
laten we samen zien wat ik zoal voor haar
doe; ik trek haar schoenen uit, haar jas, ik
LANDELIJK
raap de post op en ik geef haar sleutels
aan. Een groot aantal dingen kunnen we
helaas niet laten zien, bijvoorbeeld dat ik
ook de was uit de wasmachine haal, of dat
ik bij de supermarkt de boodschappen uit
het rek haal en de portemonnee aangeef
bij de kassa. De dames van de Inner Wheel
Club zijn erg onder indruk van wat ik voor
Marieke beteken, en vice-versa. Ook het
feit dat een hulphond wel € 80.000,- bespaart
op reguliere zorgkosten en zich dus
meer dan ruim terug verdient, oogst veel
enthousiasme. Met een voldaan gevoel
gaan we naar huis, waar ik voor de vierde
keer vandaag nog even lekker uitgelaten
wordt. Het regent pijpenstelen, maar dat
maakt ons allebei niet uit. Als we thuis
komen, doe ik namelijk de lamp aan en
help ik Marieke uit haar natte jas. Voordat
ik bij haar was geplaatst, zat ze soms wel
een half uur met een natte jas aan in het
donker te wachten tot de ADL-hulp haar
jas kwam uittrekken, nu hoeft dat dus
gelukkig niet meer. Ook kan Marieke zelf
weer bepalen hoe laat zij naar bed gaat,
omdat ik haar daarbij help en zij daar dus
geen hulp van anderen meer voor nodig
heeft. Als Marieke in bed ligt, trek ik de
deken over haar heen en geef ik haar de
afstandsbediening van de tv. Ik mag even
naast haar op bed en ik leg mijn hoofd op
haar schoot. Samen kijken we nog wat TV,
totdat Marieke mij vraagt het licht uit te
doen. Dit doe ik en daarna kruip ik lekker
in mijn mand. Het was een fi jne dag en
ik ben blij dat ik weer veel voor Marieke
heb kunnen doen. Samen kunnen we de
hele wereld aan en voelt zij zich een stuk
minder gehandicapt. Ik hoop dat Hulphond
Nederland nog veel meer honden
op kan leiden voor mensen zoals Marieke.
Gewoon omdat ieder mens recht heeft op
vrijheid en zelfstandigheid.
PS. Marieke en ik komen ook heel graag
kosteloos bij uw Inner Wheel Club vertellen
over ons leven. Voor een afspraak
kunt u bellen met Hulphond Nederland
tel.: 0486 422723. Op de website
www.hulphond.nl vindt u meer informatie.
Hulphond Nederland organiseert op
2 april 2011 een open dag, waar u van
harte welkom bent. Als u graag komt,
wordt een aanmelding erg op prijs gesteld,
via 0486 - 41 18 78 of per e-mail:
info@hulphond.nl.
kroniek MAART 2011
7