Kontakt nr. 1 2009 - Meland kyrkjelyd

Det levande gudstenestelivet gjorde inntrykk på Anders Magne Tolås Wendel då han kom til Meland. Her deltok folk i alle aldrar. Det siste biletet er frå ”duett-preika” på avskilsgudstenesta for prestane Sverre Langeland og Anders Magne Wendel Tolås (foto: Arve Kjell Uthaug).
Fargerike Anders på plass hjå søta bror
To preiker på første veka, to dagar på å kjøpa nytt
hus. Komminister Anders Magne Tolås Wendel i
Björlanda Församling har hatt ei travel første
veke i sin nye prestestilling i Sverige.
Kontakt har telefonintervjua Anders Magne Tolås
Wendel som no er komminister (svensk for kapellan)
i Gøteborg. Han har alt hatt ei travel startveke,
med dåpsgudsteneste og ei høgmesse, og 1. mars var
han med og delte ut nattverd. Søndag 8. mars, på den
internasjonale kvinnedagen, tala han over Matteusevangeliet
15, 21-28, om den kananeiske kvinna. Han
merkar at det krev mye ekstra å førebu preikene på
svensk. - - Men her gjer dei lydopptak av gudstenestene,
fortel han, så her er det mogleg å læra raskt.
Til Meland
Anders Magne kom til Meland hausten 2005. Han
fekk stillinga 16. februar same året, to dagar etter
fødselsdagen sin, men eit halvt år før ferdig studium!
Han var den einaste i sitt kull som hadde jobb å gå
til før bestått eksamen. - Utruleg motiverande, seier
han: - Eg fekk gjort eit års arbeid på eit halvt år!
Så han har hatt det travelt før, forstår me.
I prestestudiet hadde han stiftspraksis i Alversund,
og møtte både Helge Hitland, Rune Minde - og Idar
Simonsen, som han kjente frå eit år på Nordhordland
folkehøgskule 94/95.
Intervjuaren hugsar godt ”duett-preika” Anders
Magne og Sverre Langeland heldt i lag frå preike-
stolen på den felles avskilsgudstenesta for dei to. Dei
samtala og svara kvarandre på spørsmåla: Kva hugsar
du frå starten av tenesta di i kyrkjelyden? Kva
tek du med deg vidare? Kva utfordringar ser du for
Meland kyrkjelyd? For ei interessant og spennande
preike det vart! Då tenkte eg: Dette skulle alle i kyrkjelyden
høyrt! (No tenkjer eg: Ingen dum idé å gjera
lydopptak frå gudstenestene!?)
Eit levande gudstenesteliv
Det levande gudstenestelivet i Meland kyrkje var det
som slo Anders Magne då han kom hit:
- Det skjedde så mykje, seier han. - Der var folk i
alle aldrar på gudstenestene, mange barn, også små
barn som gjekk til nattverd, og det heilt naturleg. Det
var ei sterk oppleving for meg. Eg såg heilskapen i
kyrkjelyden, det naturlege i at alle døypte kan gå til
nattverden, ein treng ikkje tenkje eller føle at ein har
gjort seg fortent til det.
Open for ulikskap
Noko av det Anders tek med seg frå åra i Meland
er verdien av ulikskap og dei unike møta med menneske
det kan gi:
- Som prest i den norske kyrkja møter ein alle
typar menneske, alle ”gruppene”, menneske med
ulik grad av tru, ulik tilknyting til kyrkje og prestar.
Og når eg då - i presterolla - har fått vera meg sjølv,
vera ærleg på den eg er, slik eg føler det naturleg å
vera, trur eg det har ført til tillit mellom meg - presten
- og folk. Folk har opna seg. Det har gitt nokre unike
møte - verdifullt å ta med seg, både som menneske
og prest.
Han er veldig glad for at folk har vore rause, folk
i kyrkjelyden og alle i staben i kyrkja.
- Når eg har fått vera meg sjølv, naturleg og tydeleg,
nær folk ærleg med mitt liv, har det ført til ein
tillit som har gjort det mogleg for meg å vera å tydeleg
også med evangeliet.
Utfordring til kyrkjelyden
Her kjem Anders attende til det levande gudstenestelivet
han opplevde då han kom, og utfordringa å
utvikle det vidare mot gudstenester som omfattar alle
aldersgrupper. Om ikkje alt treffer alle, kan alle få
noko, frå song og salmar, frå liturgi, preike og andre
innslag. Og - alle gir kvarandre noko, om så berre
kjensla av fellesskap ved sitt blotte nærver. Eller så
lite og enkelt, men likevel så mykje - eit nikk, eit
smil. Gleda det er, og fellesskapet det gir, å sjå og
oppleva at gudstenesta gir, ikkje berre til mi gruppe,
men til barna, til ungdommane, til vaksne, til eldre.
Han nemnder samtale- og presentasjonsgudstenestene
for konfirmantane som døme, der konfirmantane
og foreldra etter kvart er trekte inn i planlegging
og gjennomføring, med alle generasjonar til stades i
kyrkja under sjølve gudstenesta. Han ønskjer gudstenester
der ”dei som er innom ein gong iblant” opplever
noko som gjer at dei ønskjer å komma att.
- Det har med innstilling å gjera, kvifor me går
til gudsteneste. Kva gir det meg? Kva opplever eg?
Men det er viktig også for andre at nett eg er der.
Sjølv om ein ikkje er like fortruleg med alt som skjer,
og ikkje alt er etter min smak, slik eg er vant med,
eller ønskjer. Nokre må berre gå, det er så viktig for
dei å vera der.
Anders nemner positive undersøkingar frå Meland
Kyrkjelyd. Ein auke frå 50 til 70 % svarer at gudstenestene
gir inspirasjon, og pregar livet deira.
Suverene ungdomsleiarar
- Du må seia litt om konfirmantleirane.
- Eg har vore med på fire konfirmantleirar. Det har
vore utruleg, fantastisk! Dei mange ungdomsleiarane
har vore suverene og har gjort at konfirmantane har
fått mykje ut av leiropphaldet. Anders er overstrøymande
Ja, reportasjane i Kontakt har vist oss det - og ein
Anders prest som har fått ”vore seg sjølv, sitt naturlege,
fargerike sjølv!”
Siste preika
Søndag 18. februar preika Anders over teksten frå 1.
Kor 13, om Kjærleiken. Det var sterkt, både for han
sjølv og for oss som hadde gleda av å høyra på.
Takk Anders Magne, Guds signing, og lukke til hos
Søta bror!
Av Leif Johnsen
6 7