Sandal Köyü (Tarsus) ve Çevresinde Keçilere Verilen ... - Milli Folklor

More documents

Recommendations

Info

Bunun yanında hayvan sahibinin ilgisine göre cinsiyeti gözetilerek oğlağa bazı özel adlar da verilebilir. Konuyla ilgili olarak özel adlar bahsinde yeterince bilgi verilecektir. İlk kıl kırkımından sonra yaşlarına ve cinsiyetlerine göre keçilere verilen adlar farklılaşır. Bir yaşını bitirip iki yaşından gün almasından itibaren erkek keçiye seyis denir. Bir erkek keçi seyis olmakla tekelik unvanını kaybetmez. Yukarıda belirttiğimiz gibi tekelik için verilen bu ad veya unvan teke oluncaya kadar devam eder ve bu bir nevi ona dokunulmazlık sağlar. Zira tekelik bırakılan bir keçinin en az dört yaşına kadar kesilme ve satılma durumu yoktur. Tabiri caizse, yeterince tohumu alındıktan sonra ya kesilir veya satılır. Üç yaşındaki erkek keçiye öveç teke veya yalnızca öveç denir. Dört yaşındaki tekeye kart, beş yaşındaki tekeye ise azman denir. Beş yaşından sonra çok farklı ve önemli bir özelliği yoksa teke elden çıkarılır. Hadım edilmiş erkek keçiye erkeç denir. Bu iş günümüzde hemen hemen yapılmamakla beraber 15-20 yıl öncesine kadar satılmak için beslenen erkek keçiler daha iyi et tutması (semizleşmek) için hadım (idiş) edilirdi. Genellikle iki yaşından üç yaşına girmek üzere olan seyislerin çiftleşmelerini engelleyip zayıflamamalarını sağlamak için testis bezlerinin bağları ya ağızla veya makineyle gevilerek ya da keserle dövülerek ezilir, çalışmaz hâle getirilirdi. Hayvanlara oldukça eziyet veren bu uygulama çok şükür ki son zamanlarda neredeyse tamamen terk edildi. 2. Dişilere verilen adlar: Tekeler nasıl oğlakken seçiliyorsa, dişi oğlak fazla ise keçi olması istenen oğlaklar da önceden belirlenir ve bunlara damızlık denir. Bu oğlaklar da rastgele değil, belli ölçülere göre damızlık bırakılırlar. Bun- Millî Folklor, 2007, Y›l 19, Say› 76 lar, tıpkı tekelik bırakılan oğlaklarda olduğu gibi, oğlağın ana-babasından ve kendi fiziki özelliklerinden (rengi, büyüklüğü, boynuzlu olup olmaması, memelerinin arasının açık olması) kaynaklanan hususlardır. Damızlık bırakılan dişi keçi, yazmış olup oğlak verinceye kadar bu unvanla yani damızlık olarak adlandırılır. Oğlak sahibi olduktan sonra bu unvanı artık kaybeder. Erkeklerde olduğu gibi dişilerde de damızlık bırakılan hayvanların bir nevi dokunulmazlığı vardır. Ancak kuzladıktan sonra bütün uğraşlara rağmen oğlağını almamak, sağdırmamak veya sürüyü bölmek gibi kötü özelliklere sahip olan keçiler ne kadar iyi olurlarsa olsunlar sürü içerisinde tutulmazlar. Bir yaşını bitirip iki yaşından gün aldıktan sonra dişi keçiye yazmış denmeye başlar. Dişi keçi ilk oğlağında yazmış olarak adlandırılırken ikinci ve üçüncü oğlaklarında yani üç, dört yaşlarında keçi olarak, dördüncü oğlağından, yani beş yaşından itibaren ise koca keçi olarak adlandırılır. Beş yaşından sonra keçiler ya satılarak veya kesilerek elden çıkarılır. Zira bu yaştan sonra keçi artık zayıf düşer, hem kışı çıkartamaz hem de oğlak besleyemez. Eğer keçi ikiz doğurmak, bol süt vermek, fiziki yapısı itibarıyla iyi olmak gibi önemli bazı özelliklere sahip ise bu tür hayvanlar özel olarak bakılmak suretiyle bir veya iki yıl daha elde tutulur. Bir keçi kısır kalmışsa yani oğlak vermemişse buna kısırna, eğer bu keçi iki yaşında yani yazmış durumunda ise kısır yazmış adı verilir. Bu tür keçiler pek sevilmezler. Bir keçi iki yıl üst üste kısır kalırsa ya kesilir ya da satılır. Çebiç, seyis, teke, kısır keçi, yazmış vb. gibi süt vermeyen hayvanların hepsine yoz denir. Yukarıdaki açıklamalarda görüldüğü gibi keçi ve teke olması istenen oğlak- http://www.millifolklor.com 141
Millî Folklor, 2007, Y›l 19, Say› 76 lar aynı ölçülere göre seçilmekte, dişiler üç yaşından itibaren keçi unvanını alırken, erkekler de üç yaşından itibaren teke unvanını almaktadırlar. B. FİZİKİ ÖZELLİKLERİNE GÖRE VERİLEN ADLAR Yukarıda da belirttiğimiz gibi kültür ve medeniyetimizin en eski örneklerini oluşturan eserlerde birçok hayvan adı zikredilmekle beraber bunlar daha çok cinsiyet ve yaşlarına bağlı olarak verilen adlardır. Böyle olmakla beraber keçilere verilen adların çok eski ve köklü bir geleneğin devamı olduğunu anlayabiliyoruz. Dede Korkut Hikâyeleri’nde birbirinden farklı birçok hayvan türüyle karşılaşıyoruz. Bu hayvanlar at, koyun, deve, arslan, kaplan vb. tür adlarıyla anıldığı gibi tek olarak ve özellikle belirtilen hayvanların değişik biçimlerde adlandırıldığını da görüyoruz. Bu adlar arasında keçilere verilen adlar da bulunmaktadır. Tür olarak keçi adı değişik yerlerde altı defa (Ergin 1997: 98, 99, 109, 125, 126), ögeç, üç defa (Ergin 1997: 102, 113) (Ergin her ne kadar iki yaşına girmiş koyun (Ergin 1997b: 241) dese de bu aynı zamanda bir erkek keçi adıdır.) ve keçilere ad olarak verilen kısırna kelimesinin kısır kısmı aynı anlamla hikâyelerde yedi defa geçmektedir (Ergin 1997: 122, 146). Ayrıca tür, yaş ve cinsiyete göre verilen adların dışında hikâyelerin birinde keçi bugünkü anlamıyla donuna göre de adlandırılmaktadır. Dresden nüshasının ikinci hikâyesi olan Salur Kazan’ın Evi Yağmalandığı Boy’da Kazan Bey’in koyun sürülerinin çobanı olan Karaçuk Çoban Şökli Melik’in adamlarına karşı soylarken “Ala başlı kiçimçe gelmez mana” (Ergin 1998a: 98) şeklinde bir ifade kullanır. Görüldüğü gibi çoban burada keçilerinden birini ala başlı olarak adlandırmaktadır. Bu hikâyeler içinde keçi sürüsünden hiç bahsedilmese de koyun sürülerinin içinde başı çekmeleri için her zaman birkaç keçi bulundurulur. Böyle bir adlandırmanın keçilere verilen adların geçmişini göstermesi bakımından manidar bir örnek olduğu kanaatindeyiz. Ayrıca bizlerin keçileri adlandırdığı gibi, yani hayvanların çeşitli fiziki özelliklerine göre, adlandırmaların develer, atlar vb. için yapıldığını birçok yerde görmekteyiz. Cinsiyetlerine göre genel olarak adlandırılan davarlar, fiziki özelliklerine göre özel olarak adlandırılırlar. Sayıları oldukça fazla olan bu adları hayvanların vücutlarında bulunan renklere ve başlarının görünüşlerine göre ikiye ayırabiliriz. Keçiler bu şekilde adlandırılırken, fiziki özellikleriyle ilgili ad söylendikten sonra cinsiyetleri ve yaşlarıyla ilgili ad da arkasına eklenir. Ak keçi, kır teke, …seyis, ... yazmış vb. gibi. I. RENKLERİNE (DONLARINA) GÖRE VERİLEN ADLAR Türklerin hayvanlarına dahi renklerle başlayan ad vermeleri, geçmişteki renklerle ilgili uygulamaların ve inançların günümüze olan yansımaları olsa gerektir. Özellikle geleneksel Türk kültürünün en bozulmamış örneklerini gördüğümüz Toros dağlarında yaşayan Yörüklerin hayvanlarını adlandırırken renk unsurunu öne çıkarmaları ve bu renkler arasında bazı renkleri (gök ve ger gibi ) daha fazla tercih etmeleri bu adlarda renk unsurunun başta gelmesi çok manidardır. a. Kara keçi (Kara davar): Her tarafı siyah olan keçilere genel olarak verilen bir addır. Ayrıca tüm kıl keçileri için kullanılan oldukça genel bir ifadedir. Çevrede sürünün tamamı için kullanılan en yaygın ifade kara davardır. b. Sarı keçi: Son zamanlarda evlerde bakılan Kilis ve Halep keçilerinden alınan damızlıklar sonucunda keçilerin 142 http://www.millifolklor.com
Page 1 and 2: SANDAL KÖYÜ (TARSUS) VE ÇEVRESİ
Page 3 and 4: Millî Folklor, 2007, Y›l 19, Say
Page 7: Millî Folklor, 2007, Y›l 19, Say
Page 15: Millî Folklor, 2007, Y›l 19, Say

Sandal Köyü (Tarsus) ve Çevresinde Keçilere Verilen ... - Milli Folklor

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?