Pdf - Nöropsikiyatri Arşivi Dergisi

More documents

Recommendations

Info

Noropsikiyatri <strong>Arşivi</strong> 2011; 48 Özel Say› 2: 46-55 Archives of Neuropsychiatry 2011;48 Supplement 2: 46-55 üstünlüğünü ortaya koyduğu bildirilmiştir. Çalışma süresince laboratuar parametrelerinde farklılık bulunmamış, sadece iki hastada injeksiyon sonrası reaksiyonu (immeadate post injection reaction) gözlendiği bildirilmiştir. Kronik progresif MS’te GA (1991) İlk çalışmalarda GA’nın etkileri kronik progresif MS’te de araştırılmıştır: GA’nın progresyon üzerindeki etkisinin plaseboya göre istatistiksel olarak anlamlı düzeye ulaşmadığı bildirilmiştir (17.6% karşı %25.5). Daha sonra primer progresif MS’te yapılan daha geniş ölçekli bir çalışmanında anlamlı sonuçlara ulaşmadığı bildirilmiştir. Çift-kör, plasebo kontrollü faz III çalışması (1995): GA ile yapılan pilot çalışmanın sonuçlarının olumlu olması güvenlik ve etkinliği doğrulamak üzere daha büyük bir faz III çalışması yapılmıştır. 251 hasta GA ve plasebo olarak randomize edilmiştir. Ortalama (mean) yıllık atak oranı GA ile tedavi edilen hastalarda 0.59, plasebo grubunda 0.84 olup, ataklardaki yıllık azalma oranı %29 (p=0.007), çalışmaya girerken EDSS puanı 0-2 arasındaki hastalarda yıllık atak oranındaki azalma %33 olarak bildirilmiştir. Çalışmanın başlangıcına göre ortalama (mean) EDSS değişikliği tedavi grubunda plasebo grubuna göre anlmalı derecede düşük bulunmuştur (p=0.023). GA ile tedavide hematolojik,metabolik, kardiyak ve üriner sistem ile ilgili bozukluk saptanmamıştır. İnjeksiyon yerlerinde hafif eritem, batma, sertleşme ensık karşılaşılan zıt etkilerdir. IPIR ilk kez pilot çalışmada , GA ile tedavi edilen hastaların %15’inde görülmüştür. İki yıllık “pivotal” çalışma günlük, cilt altı GA injeksiyonlarının RRMS’li hastalarda atak sıklığını azaltmada etkili olduğunu doğrulamıştır. İkincil “end-point” analizleri GA‘nın özürlülüğü yavaşlatmakta etkili olduğu bildirilmiştir. Yirmidört aylık verilerine göre FDA, GA (Copaxone)’yı RRMS’te kullanılmak üzere Aralık 1997’de onayladı. Faz III çalışmasının uzatılması (1998): Faz III çalışmasının erken döneminde kaydedilen son hasta 24 aylık izleme dönemini tamamlayıncaya kadar çalışmaya katılan bütün hastaların aldıkları çalışma ilacı konusunda kör kalınmaya devam edilmesi kararı alındı. 24 aylık çekirdek çalışma sonuçlarıyla uzatma çalışmasının sonuçları GA’nın güvenlik ve etkinliğini bildiren ikinci bir bildiride birleştirildi. Çekirdek ve uzatma çalışmasının verileri GA ile tedavi edilen hastalarda yıllık ortalama atak sayısının 0.67, plasebo grubunda ise 0.99, ve atak sıklığındaki yıllık azalmanın %32 olduğunu bildirmiştir. 24 aylık çekirdek çalışma Tab lo 1. Multipl skleroz tedavisinde İnterferonlar ve Glatiramer Asetat Mefkûre Eraksoy Dünden Bugüne, Multipl Skleroz’da Hastalık Sürecini Kontrol Eden Tedaviler 53 verileri karşılaştırıldığında özürlülüğün GA tedavisinden önemli bir yarar sağladığı belirtilmiştir. Karşılaştırma çalışmaları (2001): Prospektif bir çalışmada RRMS’de IFNB-1a (Avonex®®®), IFNB-1b (Betaseron) ve GA(Copaxone) karşılaştırılmıştır (32,33). Klinik pratiğe yönelik tasarlanan çalışmada 12- ve 18 aylık periyodlardaki değerlendirmelerle GA ve IFNB-1b’nin atak sayısını azaltmada IFNB-1a ‘dan daha etkili olduğu bildirilmiştir. Bu RRMS’te GA ile açık etiketli,uzun süreli izlem çalışması, GA ile faz III çalışmasının uzatma döneminin sonunda, 35 aydan beri GA ya da plasebo kullananlara açık etiketli bir çalışmada GA tedavisi önerilmiştir. Orijinal çalışmaya katılan 251 hastanın 208’i (%82.8) tedaviye devam etmeyi kabul etmiştir. Bu hastaların 108’i ≥ 10 yıl tedavide kalmıştır. Uzun süreli izlem sonucu modifiye “intention-to-treat (mITT)” grubunda atak sıklığında azalma sürerken, 10 yıl süresinde EDSS puanında hafif bir artma görülmüştür; uzun süre GA tedavisi alan grupta (Long-term Follow-Up,LFTU)ise EDSS’nin sabit kaldığı ya da düzeldiği belirtilmiştir (34). Ayrıca , önceki EDSS puanlarına göre EDSS’leri artan hasta grubunun oranının MS’in doğal seyrini inceleyen çalışma verileriyle karşılaştırıldığında küçük olduğu bildirilir. Bu çalışmanın açık etiketli olmasının ilaç etkinliğini gösterme bakımından bazı sınırlılıkları olduğuna dikkat çekilir. Plasebo kolunun olmaması önemlidir. GA’da MRG çalışması: RRMS’te GA ile yapılan faz III çalışmasında , etkinliğin ikinci göstergesi olarak, seri MRG incelemelerini içermemektedir. Çalışmaya katılan merkezlerden birinde 27 hastada MRG incelemeleri yapılmıştır. Görüntülerin analizi, GA ile tedavi edilen hasta grubunda ,plasebo ile tedavi edilenlere göre kontrast madde tutan lezyon yükünde ve atrofi artışında azalma bildirilmiştir (35). Uzatma çalışmasında MRG verileri, Amerikan açık-etiketli izleme çalışmasında, uzun süreli GA kullanımının MS aktivitesinin MRG belirteçleri ve lezyon yükü üzerindeki sonuçları incelendi. (36) .Orijinal çalışmaya katılan 251 olgunun%54’ünü oluşturan 135 olgu incelendi.MRG izlemi sonucunda, uzun süreli GA tedavisinin yineleyici MS’li hastalarda beyin parenkim kaybını önleyebileceği bildirildi. GA ile İtalyan MRG çalışması (1998) yineleyici MS’li 10 hastadan oluşan bir grupta aylık MRG değişiklikleri incelenmiştir. Hastalar GA ile tedaviye başlamadan 9-27 ay lık bir periyodda aylık Gd-DTPA’lı MRG ile izlenmiştir (37). GA ile tedavi edilen İlaç (Ticari isim, üretici firma) Doz İndikasyonları İnterferon- beta- 1b 250 μg SC günaşırı ABD ve Avrupa: RRMS, KİS,ataklı SPMS (Betaferon/Betaseron, Bayer Healthcare) (Extavia, Novartis) Türkiye: RRMS Avrupa ve ABD: RRMS İnterferon- beta- 1 a 30 μg İM hafta ABD ve Avrupa: RRMS,KİS (Avonex, Biogen IDEC) Türkiye: RRMS İnterferon- beta -1 a 22, 44 μg 3x1 SC/hafta ABD ve Avrupa: Türkiye: RRMS Glatiramer acetate 20 mg 1X1 SC/ gün ABD ve Avrupa: RRMS (Copaxone, Teva Pharma.) Türkiye: RRMS
54 hastalarda Gd-DTPA tutan lezyon yükü tedavi öncesi (aylık 2.20) görüntülerle karşılaştırıldığında azalmış (aylık 0.92) olarak bildirilmiştir. Avrupa- Kanada MRG çalışması (2001): 1997’de geniş, randomize, çift kör , plasebo kontrollü MRG çalışması Kanada ve Avrupa’da 35 merkezde başlatılmıştır (38). Hastalar 9 ay süreyle GA ya da plasebo’ya randomize edilmiştir; ve ardından ek 9 ay için açık etiketli fazda izlendiler. MRG ilk 9 ay ayda bir izleyerek 3 ayda bir yapıldı. Çalışma GA’nın MRG lezyon yükü ve yeni lezyon oluşması üzerindeki etkilerini araştırdı. GA ile tedavi edilen hastalarda plasebo alanlara göre sırasıyla (18.9 %,26.3%; p=0.04) 7. ve 8. aylarda (15.6%, 31.4%; p=0.002) daha az lezyonun karadeliğe dönüştüğü bildirildi. Avrupa- Kanada MRG çalışması verilerinin ileri analiziyle tedavinin beyin hacım değişiklikleri üzerinde etkileri değerlendirdi (38,39). Randomizasyondan sonra GA tedavisine devam etmekte olan bireyler için açık etiketli çalışma sırasında beyin hamcındaki azalma oranı daha düşüktü (%0.4 karşı %0.6 kayıp). Bir post hoc analiziyle “ Structural Image Evaluation of Normalized Atrophy (SIENA) yazılımı adı verilen tüm beyni kapsayan, tam otomatik, normalleştirilmiş bir teknik kullanarak veriler yeniden değerlendirildi (40). Bütün çalışma süresinde gruplar arası farklılık sürekli GA ile tedavi edilenlerde anlamlı bulundu. Atak oranı ve yeni MRG lezyon aktivitesi üzerindeki tedavi etkilerinin bu zaman çerçevesinde anlamlı olduğu bildirilmiştir (38). Sonuç Mefkûre Eraksoy Dünden Bugüne, Multipl Skleroz’da Hastalık Sürecini Kontrol Eden Tedaviler Sonuç olarak, MS’li bireyler bugün için tam iyileşme sağlayan bir tedavi yaklaşımı olmayan, yaşam boyu süren bir hastalığa sahiptir. Mevcut tedaviler atak sıklığını ve özürlülüğün ilerlemesini yavaşlatan sürekli etki gerektirir. Kronik bir hastalıkta herhangi bir tedavi için tahammül edilebilir olma ve risk/yarar oranı önemlidir. Bugün için hastalar ve hekimler aşikar olarak hastalık seyrini değiştiren; ve ilerlemeyi geciktirmekte gerçekçi umut veren onaylanmış tedavi seçeneklerine sahiptirler. Klinik kesin MS’i ve atak öyküsü olan hastaların çoğunluğunun, daha iyi tedavi seçenekleri ve tam iyileşme sağlayacak ilaçlarla ilgili çalışmalar sonuçlanana kadar bu ajanlardan biriyle tedavi edilmesi düşünülmelidir. Kaynaklar 1. Isaac A, Lindenmann J. Virus interferance I The Interferon. Proc R Soc Lond (Biol) 1957; 147:258-67. 2. Jacobs L, Johnson KP. A brief history of the use of interferons as treatment of multiple sclerosis. Arch Neurol 1994; 51:1245-52. 3. Jacobs L,O’Malley JA,Freeman A et al. Intratechal interferon reduces exacerbations of multiple sclerosis. Science 1982; 214:1026-28. 4. Jacobs L, O’Malley JA, Freeman A et al. Intratechal interferon in multiple sclerosis. Arch Neurol 1982; 39:609-15. 5. Interferon beta-1b is effective in relapsing-remitting multiple sclerosis. I. Clinical results of a multicenter, randomized, double-blind, placebo-controlled trial. The IFNB Multiple Sclerosis Study Group. Neurology 1993; 43:655-61. 6. Paty DW, Li DK. Interferon beta 1b is effective in relapsing-remitting multiple sclerosis. II. MRI analysis results of a multicenter, randomized, double blind, placebo controlled trial. UBC MS/MRI Study Group, IFNB Multiple Sclerosis Study Group. Neurology 1993; 43:662-7. Noropsikiyatri <strong>Arşivi</strong> 2011; 48 Özel Say› 2: 46-55 Archives of Neuropsychiatry 2011;48 Supplement 2: 46-55 7. Interferon beta-1b in the treatment of multiple sclerosis: final outcome of the randomized controlled trial. The IFNB Multiple Sclerosis Study Group and The University of British Columbia. Neurology 1995; 7:1277-85. 8. Khan OA, Tselis AC, Kamholz JA et al. A prospective, open-label treatment trial to compare the effect of IFN beta-1a (Avonex), IFNbeta-1b (Betaseron), and glatiramer acetate (Copaxone) on the relapse rate in relapsing-remitting multiple sclerosis. Eur J Neurol 2001; 8:141-8. 9. Khan OA, Tselis AC, Kamholz JA et al. A prospective, open-label treatment trial to compare the effect of IFNbeta-1a (Avonex), IFNbeta-1b (Betaseron), and glatiramer acetate (Copaxone) on the relapse rate in relapsing - remitting multiple sclerosis: results after 18 months of therapy. Mult Scler 2001; 7:349-53. 10. Durelli L, Verdun E, Barbero P et al. Independent Comparison of Interferon (INCOMIN) Trial Study Group Every-other-day interferon beta-1b versus once-weekly interferon beta-1a for multiple sclerosis: results of a 2-year prospective randomised multicentre study (INCOMIN). Lancet 2002; 359:1453-60. 11. O’Connor P, Filippi M, Arnason B et al. 250 microg or 500 microg interferon beta-1b versus 20 mg glatiramer acetate in relapsing-remitting multiple sclerosis: a prospective, randomised, multicentre study. Lancet Neurol 2009; 8:889-97. 12. Cadavid D, Wolansky LJ, Skurnick J et al. Efficacy of treatment of MS with IFNbeta-1b or glatiramer acetate by monthly brain MRI in the BECOME study. Neurology 2009; 72:1976-83. 13. Banwell B, Reder AT, Krupp L et al. Safety and tolerability of interferon beta- 1b in pediatric multiple sclerosis. Neurology 2006; 66:472-6. 14. Plosker GL. Interferon-β-1b: a review of its use in multiple sclerosis. CNS Drugs 2011; 25:67-88. 15. Jacobs LD, Cookfair DL, Rudick RA et al. Intramuscular interferon beta-1a for disease progression in relapsing multiple sclerosis. The Multiple Sclerosis Collaborative Research Group (MSCRG). Ann Neurol 1996; 39:285-94. 16. Noseworthy J,Miller D,Compston A. Disease modifying treatments in multiple sclerosis. In McAlpines Multiple Sclerosis. Eds Compston A,Lassman H,McDonald I,Miller D,Noseworthy J,Smith K,Wekerle H.Fourth Ed.Churchill Livingstone,Elsevier,2005 ,pp749-802. 17. Kappos L,Lindberg RLP. Interferons in Relapsing-remitting multiple sclerosis.In Multiple sclerosis Therapeutics. Eds Cohen JA,Rudick RA .Third Edition.Informa healthcare.2007,pp373-392 18. Placebo-controlled multicentre randomised trial of interferon beta-1b in treatment of secondary progressive multiple sclerosis. European Study Group on interferon beta-1b in secondary progressive MS. Lancet 1998; 352:1491-7. 19. Ann Marie R, Cohen J. Interferons in secondary progressive multiple sclerosis. In Multiple sclerosis Therapeutics. Eds Cohen JA, Rudick RA .Third Edition.Informa healthcare.2007,393-408. 20. Panitch H, Goodin DS, Francis G et al. Randomized, comparative study of interferon beta-1a treatment regimens in MS: The EVIDENCE Trial. Neurology 2002; 59:1496-506. 21. Kappos L, Weinshenker B, Pozzilli C et al. Interferon beta-1b in secondary progressive MS: a combined analysis of the two trials. Neurology 2004; 10:1779-87. 22. Jacobs LD, Beck RW, Simon JH et al. Intramuscular interferon beta-1a therapy initiated during a first demyelinating event in multiple sclerosis. CHAMPS Study Group. N Engl J Med 2000; 13:898-904. 23. Lebrun C, Bensa C, Debouverie M et al. Association between clinical conversion to multiple sclerosis in radiologically isolated syndrome and magnetic resonance imaging, cerebrospinal fluid, and visual evoked potential: follow-up of 70 patients. Arch Neurol 2009; 7:841-6. 24. Jafari N, Kreft KL, Flach HZ et al. Callosal lesion predicts future attacks after clinically isolated syndrome. Neurology 2009; 22:1837-41. 25. Sorensen Per S. Neutralizing antibodies directed against interferon beta. In Multiple sclerosis Therapeutics. Eds Cohen JA,Rudick RA .Third Edition.Informa healthcare.2007,409-430. 26. Cohen J A, Barkof F,Comi G et al. Oral Fingolimod or intramuscular interferon for relapsing multiple sclerosis. N Engl J Med 2010; 362:402-15. 27. Goodin DS, Frohman EM, Garmany GP et al. Disease modifying therapies in multiple sclerosis: report of the Therapeutics and Technology Assessment Subcommittee of the American Academy of Neurology and the MS Council for Clinical Practice Guidelines. Neurology 2002; 58:169-78. 28. Goldberg LD, Edwards NC, Fincher C et al. Comparing the cost-effectiveness of disease-modifying drugs for the first-line treatment of relapsing-remitting multiple sclerosis. J Manag Care Pharm 2009; 15:543-55.
Page 1 and 2: 46 Dünden Bugüne, Multipl Skleroz
Page 3 and 4: 48 Mefkûre Eraksoy Dünden Bugüne
Page 5 and 6: 50 Mefkûre Eraksoy Dünden Bugüne
Page 7: 52 Mefkûre Eraksoy Dünden Bugüne

Pdf - Nöropsikiyatri Arşivi Dergisi

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?