Kefken kampımız rekora koşuyor... - Beyoğlu Belediyesi

SAYI: 7
de kendisine ‘şövalye’ unvanı
ve recektir.
“İlkokula başlayıncaya kadarki
zamanımı Asmalı mescit’te,
sonraki yirmi üç yılı Kallavi
Sokağı’nda, otuz altı yılı
Postacılar Sokağı’nda geçirdim.
Son olarak da Beyoğlu Belediyesi’ne
ait lojmanın bulunduğu
Gümüşsuyu Bol Ahenk Sokak’ı
mesken tuttum. Bütün öğrenimimi
Beyoğlu’ndaki İtalyan
okullarında yaptım, Giuseppe
Garibaldi İlkokulu’nda ve İtalyan
ortaokulu ile lisesinde. Yani
Tomtom sokağındaki, İtalyan
Baş kon solosluğu’nun bitişiğindeki
I.M.I.’de, bizim deyimimizle
İtalyan Makarna İmalat
ha ne si’nde. Kısacası bunca
yıllık hayatım boyunca Beyoğlu’ndan
hiç ayrılmadım.” diye
özetleyiveriyor koskoca yaşamını,
şu anda 83 yaşında olan
ve hâlâ kitap yazmaya devam
eden Scog namillo… Sinema
anılarını yazıyor şu anda, bir
sonraki hedefi ise Beyoğlu’nun
tarihini yazmak…
“Sinema bir mikroptur,
bulaşır”
Giovanni’nin sinemayla olan
serüvenini ise kendinden dinleyelim
istiyorum: “Çocukluğumdan
beri kitap kurduydum. İlk
işim de kitapçılık oldu zaten.
(Beyoğlu Löbon Pasajı-İtalyan
Kitabevi) Ancak hedefi mde yazarlık
ya da sinema vardı. Tabii
para da kazanmak zorundaydım.
Bunun için muhasebe yardımcılığı,
dekoratör yardımcılığı
gibi işler yaptım. 23 yaşında
dış basında yazılarım çıkmaya
başlamıştı ancak karnımı doyurmuyordu.
Daha sonra bir
İtalyan Bankası’na memur olarak
girdim. İlerleyen dönemlerde
Akşam Ga ze tesi’nde yazmaya
başlamıştım. Ayrıca Tokyo’da
İngilizce olarak yayınlanan bir
sinema-tv dergisinin muhabirliğini
yapıyordum. Sinema çev-
Sinema ile geçinen bir ailede
büyüyüp de bu mikrobu
kapmamak olanaksızdır.
Anılarım film kareleriyle dolu.
resine de iyice girmiştim. Senaryolar
yazıp, çevirmenlik yapıyordum.
Banka işleri yoğun
olmadığından bunları aynı anda
yürütebiliyordum. Ancak
bankacılık serüvenim sadece 13
yıl sürdü, sinemaya geçtim. İstifa
etmeme babam çok üzülmüştü
ancak ben artık özgür olmak
istiyordum.
Sinema ile geçinen bir ailede
büyüyüp de bu mikrobu
kapmamak olanaksızdır. Anılarımda
sinemaya dair o kadar
çok şey var ki… Babam yabancı
fi lmler ithal eden Star
Film’de çalışıyordu. Eniştem
Fox Türkiye Şubesi’nin satış
müdürlüğündeydi. Eniştemin
verdiği ziyafetlerde o yılların
sinemacılığını temsil edenleri
toplu halde görmek mümkündü.
Bu tür bir çevrenin içinde
sinema benim için olağan bir
uğraşıydı. İlk izlediğim fi lmleri
sorarsanız, Emek Sineması’nda
izlediğim King Kong, Elhamra
Sineması’nda izlediğim Th e Island
of Lost Souls (Kayıp Ruhlar
Adası) diyebilirim. Sinema
salonunda yaşadığım ilk ve
son korku ise bu söylediğim
fi lmdir. Kayıp Ruhlar Adası,
beni bir korku sineması ve
edebiyatı tutkunu haline getirmiştir.
Özetlemek gerekirse;
sinema o yıllardan bu yana benim
adeta yaşam biçimim.”
“İçimde hırs uyandıran
tek şey yazarlık”
60’lı yılların ikinci yarısından
itibaren Türkiye’de çekilen
İtal yan, Fransız, İspanyol
fi lmlerinde yapım görevlisi ve
yönetmen yardımcısı olarak
çalıştı Scognamillo… Senaryolar
yazdı. Bir yandan sinema
eleştirmenliği yapıyordu.
Oyuncu olarak kamera önüne
de geçti pek çok defa.
Yeşilçam’ı hep sevdi… Reklamcılık
yaptı bir dönem. Ancak
bu sürecin sonun ulaştığı
noktayı şöyle ifade ediyor Giovanni:
“Sinema tutkum olduğu
için sinemada çalıştım.
Ama aradığımı bulamadım.
Reklamcılık parantez oldu. Yazarlık
ise gerçekten bağlandığım,
neredeyse içimde bir hırs
uyandıran tek şey….”
Çocukluğundan beri hep
bir şeyler yazdığını hatırlıyor
Giovanni. İlk yazıları yurt dışında
bazı dergilerde yayınlanıyor,
sinema ile ilgili tabii ki.
Öykücülük geliyor ardından.
Fantastik ögeleri seviyor. Ve bu
durum onu bilim-kurgu, korku
edebiyatı ve okültizm üzerine
yazılar yazmaya itiyor. Vampirlere
ilgisi yoğun, öyle ki röportajımız
esnasında evi çepeçevre
saran vampir resimleri dikkatimizi
çekiyor. Çoğu Gio vanni’nin
çizimleri. Öğreniyoruz
ki yazar, Türkiye’nin ilk vampir
kütüphanesinin de sahibi…
Scognamillo, yazılarıyla ilk
olarak yurt dışında tanınıyor,
Türk basınında yer alması ise
ancak 1961 yılını buluyor. Akşam
gazetesi, Yön dergisi ve diğerleri…
Yıl 1973, ilk yayınlanan
kitabı ‘Dünyamızın Gizli
Sahipleri’. Ardından aynı yıl
‘Türk Sinemasında Altı Yönetmen’…
1977’de ‘benim kitabım’
diyebileceğim ‘Türk Sine-
ma Tarihi’ni hazırlamaya başlıyor,
ancak ne yazık ki 10 yıl
sonra yayınlanabiliyor. Çok severek
okuduğum ‘Bir Le vanten’in
Beyoğlu Anıları’ndan
başka ‘Batı’nın İnanç Temelleri’,
‘Cadde-i Kebir’de Sinema’,
‘İstanbul Gizemleri’, ‘Dehşetin
Kapıları’, ‘Amerikan Sineması’,
‘Batı Sinemasında Türkiye ve
Türkler’, ‘Korkunun Sanatları’,
‘Yeşilçam’dan Önce, Ye şilçam’dan
Sonra’, ‘Dünya Sinema
Sanayi’, ‘Dracula Sonsuz
Mitos’, ‘Fantastik Türk Sine-
SÖYLEŞİ 9
Ellinin üzerinde
kitap yazan,
yurt içinde ve
dışında sayısız
yayına imza
atan Giovanni
Scognamillo,
Türkiye’nin ilk
vampir
kütüphanesinin
de sahibi.
Ayrıca
vampirlerle
ilgili çok sayıda
çizimi var.
ması’, ‘Beyoğlu Kabusları ve
Diğer Öyküler’, ‘Erotik Türk
Sineması’, ‘Ziyaretçiler’, ‘Bay
Sinema Türker İnanoğlu’,
‘Türk Sinemasında Şener Şen’,
‘Canavarlar / Yaratıklar / Manyaklar’
ve ‘Dehşet Öyküleri’ gibi
çok sayıda kitabın yazarı Giovanni…
2006 yılında
"Beyoğlu'nda Bir Levanten: Giovanni
Scognamillo" adında
belgeseli de çekilen yazarın yeni
kitabını merakla bekliyor,
büyük ustaya en içten saygılarımızı
sunuyoruz. ■