Cinsellik, Sevgi ve Aşkın Diyalektiği - Flsf-Felsefe ve Sosyal Bilimler ...

Çetin VEYSAL 65
olarak ortaya çıkışının, yani cinselliğin ontik yapısının içerilerek
aşılmasının varsayılması konur. Sentez olarak ise, kendinden bilinçli bir
geçişle, başkaya bağlanarak ve onu özgürleştirerek kendi olmak, ilk iki
aşamayı içererek olumsuzlayıp aşan, köklerini yadsıdığı başka tasarılarla
yeniden gerçekleştiren, doğal durumun daha üst bir biçemde ortaya çıkışı
olarak aşk’ın gerçekleşmesi söz konusudur.
Varoluşun diyalektiğinin bu üç önemli belirleyici aşaması, hem
aynı sürecin bir parçası olup hem de birbirlerinden başkalıklar içerir. Bu
durum, bir yandan aynı sürecin başka başka anları olarak aynı duruma
farklılıklarla işaret eder. Birbirlerini olumsuzlarken taşır ve farklılıklar
katarak yeniden olumlarlar. Cinselliğin ontik, sevginin epistemik
yanlarını hem içeren hem aşan ama başka bir alana, tinsel alana taşıyan
aşk, bu bağlamıyla dayandığı köklerden en uzaktadır. Aşk belirlenmiş
köklerinden öyle uzaklaşmıştır ki, bu uzaklık köklere geri
götürülemediğinde görülmesi de olanaksızlaşmaya başlamıştır.
Yanılsamalı aşk yaklaşımlarının ortaya çıkmasının nedeni de budur
denebilir.
Bu da demektir ki, aşk henüz daha cinsellik ve sevgi gibi kendini
gerçekleştiremediğinden sıklıkla ortaya çıkamamaktadır. Bu nedenle o,
gerçekleştirilmeyi beklemektedir. Söz konusu gerçekleştirme yoluyla aşk
da kendine özgü bağımsız, elle tutulabilir bir bağımsız alan
oluşturabilecektir. O zaman hem ontik hem de epistemik yapısı üzerinde
durmayı becererek, bunların ötesini gösteren varlık alanında görülecektir.
Henüz aşkın, ne ontik ne de epistemik yapısının aşıldığı varlık alanı
tespit edilebilir. Söz konusu tinsel süreçlerin kökleri olan ontik ve
epistemik yapılar aşkta somutlanarak gösterilebilir olduğunda, o da
kendini cinsellik ve sevgi gibi açıkça hem varlıksal hem de bilgisel
olarak açacaktır. Aşkın kendini bütün açık seçikliğiyle göstermesi ya da
bakan gözlerin onu görmesi için daha hayli zaman geçeceğe benzer.
Kısaca yeniden değinilirse, CSA’ın varoluşunun diyalektiğinde, kendini
gerçekleştirmeye yönelen insanın, içerisinde bulunduğu cinsellik, sevgi
ve aşk olgularında, öncelikle yabancılaşmanın aşılması gerekir ki, hakiki
sürece geçilebilsin. Ancak bundan sonra hakiki anlamda; ontik sfer
üzerinde epistemik sfer ve buradan da henüz tinsel olarak görülen sfere
geçilmesi umulabilir.
İnsanın ontik yapısı epistemik yapısını belirlerken, bu gelişme
tersine etkiyle sürmekte, ontik yapıyı olumsuzlayan epistemik süreç