30 GÜNDE KÜBA

Yaşamımıza belli bir mesafeden bakmak,
kendimizle ilgili şeyleri daha iyi görebilmek
ve hayatımızda nelerin gerçekten
önemli olduğunu bir kez daha fark etmek,
hatırlamak… Yollara düşmemizin
bir sebebi de bu olsa gerek…
İçinde yer aldığımız düzenden daha farklı,
daha insancıl ve daha eşitlikçi bir yönetim
şekline sahip olduğunu düşündüğüm
ve ayrıca doğası, melez kültürü, müziği
ve dansları nedeniyle yakından tanımak
istediğim Küba’ya yaptığım daha önceki
birkaç yolculukta, Havana ve Trinidad’da
bulunup ülke ve insanların yaşamlarıyla
(birtakım düş kırıklıklarıyla birlikte olsa da)
ilgili bir fikre sahip olmuştum.
2009’da gerçekleştirdiğim Küba fotoğraf
projeme ise Havana’ya indikten hemen
sonra 16 saatlik bir otobüs yolculuğuyla,
doğuya, başkent Santiago de Cuba’ya
giderek başladım.
Küba devriminin doğum yeri olan, Salsa
müziğinin öncüsü Son’un beşiği niteliğini
taşıyan ve kökleri nedeniyle de
en fazla Karayip kültürünün yaşatıldığı
Santiago de Cuba’dan, kiliselerle dolu,
ülkenin üçüncü büyük şehri ve en büyük
sığır eti üreticisi olan Camaguey’e, sonrasında
da, 1988’de Unesco tarafından
“Dünya Mirası Koruma Alanı” ilan edilmiş,
göz kamaştırıcı kolonyal evleriyle dikkat
çeken Trinidad’a geçtim. Daha sonra,
1800’lerde adaya gelen Fransız göçmenlerin
etkisini zarif mimari yapılarında görebileceğiniz,
şeker üreticisi, huzurlu şehir
Cienfuegos’u, Ché Guevara’nın mozo-
OBJEKTİF
30 günlük bu
yolculuk sırasında
bazen
kendimi zaman
içinde donmuş
gibi hissettim,
bazen karşılaştığım
yaşam
koşulları nedeniyle
hüzünlendim.
dergi ocak/şubat 2011 109