bildiri özet kitabı - Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Derneği

8. ULUSAL TRAVMA VE CERRAHİ KONGRESİ 14-18 EYLÜL 2011, ANTALYA, TÜRKİYE
[P-201]
Kesici delici alet yaralanması nedeniyle opere
edilen 201 ardışık hastanın analizi: travma
paternleri negatif ve non-teropatik laparatomi
oranları
Mustafa Atabey, Ali Kağan Gökakın, Atilla Kurt, Ömer Topçu,
Ayhan Koyuncu, Gündüz Akgöl, Cengiz Aydın
Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı,
Sivas
GİRİŞ: Karın bölgesindeki kesici delici alet yaralanmalarına yaklaşımda,
laparatomiden, klinik izleme kadar pek çok değişik seçenek
söz konusudur. Peritoneal iritasyon ve şok gibi geçerli olan laparatomi
endikasyonu ortaya çıkaran bulguların varlığının yanı sıra
son üç dekatta eğilim, negatif (NL) ve non teropatik (NTL) laparatomilerin
önüne geçmek amacıyla seçici yaklaşım yönündedir.
Biz burada kliniğimizde 1999 - 2010 yılları arasında kesi delici alet
yaralanması nedeniyle non operativ takip etmeyip cerrahiye aldığımız
hastaların travma paternlerni, NL ve NTL oranlarımızı ortaya
koymayı amaçladık. MATERYAL ve METOD: Kliniğimizde 1999
- 2010 arasında kesi delici alet yaralanması nedeniyle opere etitiğimiz
hastaların dosyaları incelendi. Hastalar 3 gruba ayrıldı. Grup
I: Teropatik laparatomi; Grup II: NL, Grup III: NTL yapılan hastaları
kapsıyordu. Yaralanma bölgeleri, yaralanan organ ve/veya organlar,
yapılan ameliyatlar; NL ve NTL oranları incelendi. BULGULAR:
Toplam 201 hasta dahil edildi.Nonoperatif takibi yapılan hastalar
çalışma dışı bırakıldı. Grup I (n=155), Grup II (n=24), Grup III (n=22)
için erkek/kadın oranı; yaş aralık ortalama medyan değer sırasıyla;
138 (%89)/17 (%11), 22 (%91,7)/2 (%8,3), 19 (%86,4)/ 3 (%13,6);
16-75 (31,73±28,00), 17-51 (32,20±35,00), 18-85 (43,10±37,00) idi.
NL ve NTL oranları sırası ile 24 (%11,9), 22 (%10,9) idi. Yaralanma
bölgesi açısından sırasıyla %80, %75 ve %72 olarak her grupta anterior
yaralanma en sık olarak tespit edildi. Tüm yaralanmalarda
solid, lümenli,her ikisi birlikte oranları ise sırası ile; 42 (%27.09), 86
(%55,49), 27 (%17,42). İzole organ yaralanmalarda solid orgalar
içinde en fazla karaciğer (%8,5), içi boş organlar içinse ince bağrısaklar
(%9,3) en fazla olarak tespit edildi. Kombine yaralanmalarda
ise (%6,2) en fazla ince ve kalın bağırsak birlikteliği gözlendi. Yıllar
içinde NL ve NTL oranlarının dağılımına bakıldığında istatistiki
açıdan anlamalı bir fark gözlenmedi. Toplam operatif mortalite 4
(%2,5) olarak tespit edildi. TARTIŞMA: Her ne kadar hemodinamik
olarak stabil ve periton hassasiyeti olmayan hastaların takibi giderek
popüler olmuş ve geçerlilik kazanmışsa da bu durumda olmayan
ve acil cerrahi kararı verilen hastalarda hangi injuri ile karşılaşılacağını
bilmek günümüz cerrahları için önemlidir. Anahtar Kelimeler:
Kesici delici alet yaralanmaları.
[P-204]
Travma sonrası tekrarlayan kanamalar ile
seyreden nadir görülen bir kanama diatezi
olgusu: Faktör XIII eksikliği
Kerim Bora Yılmaz 1 , Melih Akıncı 1 , Vedat Aslan 2 , Bahattin Bayar 1 ,
Gaye Ebru Şeker 1 , Engin Ölçücüoğlu 1 , Hakan Kulaçoğlu 1
1
Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 4. Genel
Cerrahi Kliniği, Ankara
2
Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hematoloji
Kliniği, Ankara
Faktör XIII, fibrin stabilizan faktör olarak bilinen transglutaminaz
olup çok nadir karşılaşılan otozomal resesif kanama bozukluğudur.
Koagülasyonun son basamağını oluşturan enzimin eksikliği,
plazmadaki fibrin monomerlerinin çapraz bağlanmasında yetersizlikle
sonuçlanmaktadır. Burada, travma nedeniyle başvurmuş
FXIII eksikliği olan bir hasta sunulmuştur. FXIII eksikliği olan 33 yaşında
erkek hasta ev içinde düşme nedeni ile acile başvurdu. Defalarca
kanama nedeni ile hastaneye yatma öyküsü olan hastanın
son altı aydır intraabdominal hematom nedeni ile farklı kliniklerince
takip edildiği öğrenildi. Hipotansif ve taşikardik olan hastaya,
tomografilerinde hematomun progresyonu nedeni ile laparotomi
uygulandı. İntraoperatif olarak hastanın faktör XIII eksikliğinin yeterince
replase edilemediğinin düşünülmesi, hematomunun büyüklüğü,
aort, vena cava, dalak ve böbreği içine alması nedeni ile
kalp damar, üroloji ve genel cerrahi bölümü ortak kararı ile laparotomi
sonlandırıldı. 24 saat içinde hastaya taze donmuş plazma,
eritrosit süspansiyonu ve kriyopresipitat uygulanarak hasta genel
cerrahi bölümünce relaparotomiye alındı. Longitidunal ve vertikal
kesi uygulanarak hematom boşaltıldı. Splenektomi sonrası packing
uygulandı. 48 saat sonra depacking işlemi yapılan hasta, postoperatif
dokuzuncu günde hematoloji bölümü önerisiyle destek
tedavisi uygulanmasına rağmen tekrar kanama başladı. Relaparotomi
uygulanan hastanın belirgin bir kanama odağı saptanamadı.
Yaygın sızma şeklinde kanamaları olan hastanın rektus kılıfı yüzeylerine
ve cerrahi alana jelatin matriks trombin yapıştırıcısı (FloSeal®)
uygulandı. Yoğun bakım takibi sonlandırılıp servise alınan ve
yara bakımı yapılan hastanın ilk ameliyattan 30 gün sonra tekrar
kanaması başlayınca anjiyografi eşliğinde müdahale denendi. Hemostaz
sağlanamamakla birlikte, kateterin uygulandığı sol uylukta
20 cm’lik hematom oluşan hastaya laparotomi uygulandı. Fibrin
yapıştırıcı sprey (Tisseel®) uygulanan hastaya FXIII konsantresi
uygulandı. Hasta postoperatif 45. günde sorunsuz olarak taburcu
edildi. FXIII eksikliği klinikte nadir karşılaşılmakla birlikte cerrahi
uygulanan hastalar için önem taşımaktadır. Uzun kesilerden ve
gereksiz invaziv girişimlerden kaçınılması gereklidir. Bu olgu; nadir
görülen bir kanama diatezi olması, kanamanın beklenenden
daha fazla olması ve uzun sürmesi, TDP ve kriyopresipitat tedavisine
yanıt vermemesi, ancak FXIII replasmanı ile tedavi edilebilmesi
nedeni ile sunuldu. Anahtar Kelimeler: Faktör 13 eksikliği, travma,
kanama diatezi.
108
POSTER BİLDİRİLER