Peri Lüdivin'in krallığı - Organic-E-Publishing-International

Bütün küçük çocuklara
Günün veya gecenin bazı saatlerinde, periler krallığın kapılarını açarlarmış ve insanlar orada
gezebilirlermiş.
Bir gün küçük Çiçek için bu gerçek olmuş !
Anne ve babasının bahçesinde saklambaç oynarken güzel bir fundanın arkasına saklanmış.
Işte bu orada olmuş !
Bir dakika sonra, nasıl olduğunu anlamadan kendini tanımadığı bir ormanda, düz bir taşın
üstünde otururken buluvermiş.
Burada ne yapıyormuş
Kesinlikle yolunu bulmalıymış, yerinden kalkmış ve yürümeye başlamış.
Ağaçların arasında küçük bir yol varmış ; bu yol şüphesiz anne ve babasının evine gidiyor
olmalıymış.
Çiçek, çok güzel olan bu esrarengiz ormana bakarak yavaşça ilerlemiş ; önceden anne
babasıyla dolaşırken gördüğü ormanların rengi yokmuş bu ormanda.
Her şey farklıymış, meselâ, kendisine tatlı gözlerle bakan ve gülümseyen bu kendinden
büyük harika sümüklü böcek !
« Kimsin sen », demiş sümüklü böcek.
« Benim adım Çiçek… Ya sen »
Sümüklü böcek tiz bir gülüşle adının Lülü olduğunu söylemiş.
« Sana yardım edebilir miyim », diye sormuş kibarca Lülü.
« Evet lütfen ; sanırım kayboldum ve annemle babamı bulmak istiyorum », demiş Çiçek içini
çekerek, çünkü ağlıyormuş.
« Ah, demek böyle ! O zaman sana nasıl yardım edeceğimize bakalım. Gel, seni biriyle
tanıştıracağım. Çık sırtıma. »
Çiçek Lülü’nün sırtına tırmanmış ve yola çıkmışlar. Yolda, Lülü ona rastladığı bütün
arkadaşlarının adını söylüyormuş, ağaçlar, çiçekler, hâlâ uyuyan baykuş, evine gitmek için
karşıya geçen tavşan…
Görünüşe bakılırsa Lülü’nün bir sürü arkadaşı varmış ! Hepsi Çiçek’e kibar kibar merhaba
diyor ve ona gülümsüyormuş. Böylece Çiçek kendini daha az üzgün hissediyormuş.
Lülü ve Çiçek, ortasında gözkapakları inik, gürültüyle horuldayan büyük bir kayanın
bulunduğu bir dört yol ağzına gelmişler.

« Hey ! Marta ! Uyan ! »
Kaya homurdanarak, çok uzun muhteşem kirpiklerle çevrili mavi gözlerini açmış.
« Ah, sen misin Lülü ! Yolu iyi biliyorsun, öyleyse neden beni uyandırıyorsun »
« Hanımefendinin bugün nerede olduğunu bilmem gerek… Sırtı ma bak ! Bu Çiçek !
Kaybolmuş ve biz de ona evini bulmakta yardım etmeliyiz ».
« Ah öyle mi ! Anladım ! Hanımefendi ametist çağlayanında ».
Lülü Marta’ya teşekkür etmiş ve yola düşmüş.
« Marta biraz yaşlı ve sağırdır, ama yolu çok iyi korur ! », diye açıklamış Lülü.
« Oraya bak, Hanımefendiyi görüyor musun O Peri Lüdivin’dir. Sen onun krallığına girdin
ve evini bulmanda sana ancak o yardım edebilir ».
Çiçek’in gözleri faltaşı gibi açılmış ! Ona perilerin gerçek olduğunu söylemişlermiş, ama bir
gün bir peri göreceğini hiç düşünmemişmiş !
Peri garip ikilinin geldiğini görmüş : Lülü’nün sırtında Çiçek !
5
« Sevgili Lülü » demiş, « Bugün kimi kurtardın bakalım »
« Hanımefendi, krallığımızda kaybolmuş küçük bir kızı ! »
« Iyi, teşekkür ederim Lülü ; onunla ben ilgilenirim. Çiçek, Lülü’nün sırtından inebilirsin. »
Peri Çiçek’in karşısına diz çökmüş. Ne kadar güzel bir periymiş bu ! Çiçek ona hayran kalmış
! Hayatında hiç bu kadar güzel bir kadın görmediğini düşünmüş !
« Merhaba Çiçek ! Ben Peri Lüdivin ! Merak etme, evin benimkine çok yakın, seni bahçenin
kapısına götüreceğim. Bir şey yeyip içmek ister misin Bir şey yememişsindir, değil mi »
« Hayır, kaybolmadan önce bir şey yememiştim », demiş Çiçek.
Lüdivin narin ve sedef renkli elini uzatır uzatmaz, yiyecek içecek dolu bir masa ortaya çıkmış.
Peri başka bir hareket daha yapmış ve bu defa koltuklar ortaya çıkmış. Çiçek Lüdivin’in
yanına oturmuş.
Nefis pastalar yeyip süt içerken, periler ve onların ülkeleri hakkında konuşmuşlar.

Lüdivin ona bir peri olarak çocukları koruması gerektiğini söylemiş. Üzgün veya mutsuz hiç
bir çocuğu o halde bırakamazmış.
O zaman Çiçek ona, bir çocuğun ağladığını duyduğu veya mutsuz olduğunu hissettiği zaman
ne olduğunu sormuş.
« Beni görmeden onun yanına giderim, çünkü krallığımın dışındayken çok az kişi beni
görebilir (ama çocuklar beni büyüklerden daha çok görür, çünkü büyükler artık perilere
inanmıyorlar). Onu okşar ve üzüntüsünü hafifletmek için kulağına güzel sözler söylerim.
Bazen beni duyar ve gülümser, bazen de beni duymaz ve mutsuz olmaya devam eder ».
Lüdivin üzgün üzgün başını önüne eğmiş ; sonra başını kaldırarak Çiçek’e şöyle demiş :
« Çiçek, eğer bir gün mutsuz olursan, beni çağır, beni görmesen bile ben hep senin yanında
olurum.
Çocukların kulağına fısıldadığım gizli kelimeleri söylerim sana : her çocuk değerli bir
hazinedir ; eğer buna inanırsan, hiç bir şey ve kimse sana zarar veremez. Bunu sakın
unutma, çünkü hayatının değerli olduğuna inanırsan, hayatınla kendin ve başkaları için
harikalar yaratırsın. Anladın mı »
Çiçek başını « evet » anlamında sallamış. Bu kelimeleri kalbine yazmış ve onları asla
unutmayacağını da biliyormuş. Böylelikle, perinin sözleri ihtiyacı olduğu anda ona yardımcı
olacakmış.
Lüdivin Çiçek’in düşüncelerini okumuş, ona gülümsemiş çünkü en önemli mesajını aktardığı
için mutluymuş.
« şimdi seni bahçenin kapısına kadar götüreceğim. Hazır mısın »
Beyaza boyanmış küçük bir kapıya gelinceye kadar perinin güzel ormanında el ele
yürümüşler.
« Seni burada bırakmalıyım Çiçek ; kapıdan geçince bahçende olacaksın ».
Yanağına kocaman bir öpücük kondurarak, « Görüşmek üzere, Çiçek » demiş.
Çiçek kapıdan geçmiş ve arkadaşı periye el sallamak için geri döndüğünde Lüdivin’in
krallığının, anne babasının bahçesinde kaybolmuş olduğunu görmüş.
Peri Lüdivin gibi bir arkadaşının olması ne kadar da güzelmiş !
Kalbi sevinçle dolu olan Çiçek, anne ve babasının evine doğru koşmuş, çünkü şimdi artık
kendisi için her şeyin güzel olacağını biliyormuş.
Her hakkı mahfuzdur
Metin ve resimler Loar Zour
http://loar.zour.free.fr
2009