hayatimfutbol-172sayi

10NİSAN2015-SAYI172

Yayın Koordinatörü
İlker Yılmaz
Yazarlar
Bahadır Bozkurt
Emre Çelik
Fırat Topal
Sercan Ergün
Sercan Soykan
Serkan Akkoyun
Varol Döken
Trabzonspor - Fenerbahçe
Geçtiğimiz hafta Türk futbolu belki de bir faciaya tanıklık edecekti.
Fenerbahçe’nin Rize deplasmanı dönüşünde Trabzon’da otobüsünün
kurşunlanmasına kadar ileriye giden rekabet bizi geçmişe sürükledi.
Arşivlere bakarken geçmişten birçok benzer olaya tanıklık ediyorduk
ama en başına gittiğimizde bir sürpriz vardı. Fenerbahçe Trabzon’a ilk
gittiğinde kentte heyecanla karşılanmıştı. Yaşanan son olay kimine
göre normal bile geliyor. Bizim için ise acı! Futbol her ne kadar sadece
‘spor’ olarak sınıflandıramayacağımız bir endüstri haline dönüşse de
nihayetinde bu işin gerçek aktörleri birer sporcu ve sahada sözün büyüğü
her zaman onların. Sporcuların emeğine sahip çıkalım.
Hayatım Futbol’un 172’nci sayısında ayrıca; Bu hafta sonu Finlandiya’da
santrası yapılacak olan Veikkausliiga’yı ve ligin ‘hala’ yeni yıldız Adayı
Freddy Adu’yu, Neymar’ın milli takımdaki yeni partneri Firmino’yu, İran
İslam Cumhuriyeti’nin Hristiyan kaptanı Teymourian’ı ve Al Ain’in karanlık
sahiplerini bulabilirsiniz.
Keyifli okumalar,
İlker Yılmaz
iletisim@hayatimfutbol.com
team@mobilike.com

#172 BU SAYIDA
Trabzonspor-Fenerbahçe Rekabeti
Rekabet alkışla başladı, silahla devam ediyor!
Toplantı Masası
David Moyes ve Sociedad yazalım dedik, kararsız kaldık
Maç Bahane
Gözümüz maçta, ağzımız uykulukta
Firmino
Neymar partnerini buldu
Çöldeki Belalı Vaha
Al Ain, Manchester City, New York City, Melbourne City… Burada bir iş var
Ando Teymourian
İslam Cumhuriyeti’nin Hristiyan kaptanı
Veikkausliiga 2015
Finlandiya santraya hazır
Freddy Adu
Onun yeteneklerine Pele bile inanmıştı

Toplantı Masası
HF172
TOPLANTI MASASI
DAVID MOYES
Hayatım Futbol’un şu an okuduğunuz yeni sayısı için içerik toplantısı yaparken,
ortaya Real Sociedad ve David Moyes üzerine bir yazı yazma fikri atıldı. Bazıları beyin
fırtınasını sessiz gözlerle izlerken; sazı önce ‘Ada’daki oyuna hakim isimlerden Fırat
Topal aldı sonra İspanya futbolunun içinden Emre Çelik. İkili toplantı masasında
konuştu, tartıştı. Peki kazanan kim oldu? Biz karar veremedik, belki siz verirsiniz...
Fırat Topal: Bu hafta David Moyes ve Real
Sociedad yazılabilir. Moyes geldiğinde 15.’ydi
Sociedad, iki galibiyeti vardı. Takımı dokuzuncu
sıraya getirdi (17 maçta 7 galibiyet, 6 beraberlik, 4
mağlubiyet). Seneye de takımın başında kalacak.
Emre Çelik: Moyes’ten ekmek çıkmaz. Eleman
kötü. O takım çok daha iyi yerlerde olmalı.
Fırat Topal: İyi de adam takımı iki galibiyetle
aldı. Daha kötülerdi. Sociedad bu kadroyla neye
gelebilir ki?
Emre Çelik: Arrasate çok kötü olunca Moyes
istatistiksel olarak dikkat çekiyor. İlk deplasman
galibiyetini daha iki hafta önce alabildi. Bu takım
ilk altıya girmeli.
Fırat Topal: Valencia ve Sevilla önüne geçebilir mi
sence? Bence geçemez. Zaten alacağı en iyi yer
altıncılıktan başlar.
Emre Çelik: En kötü ucundan kaçırmalı.
Fırat Topal: Adam da dokuzuncu zaten?

Emre Çelik: Abi dokuzuncu ama arada uçurum
var. Sevilla ile kapışabilirdi. Emery çok istikrarsız
ligde. Hakeza Malaga falan da kalite olarak çok
alt seviyede. O uçurum olmamalı işte. Ki Moyes
takımın başına geçtiğinde biraz daha iyi olsaydı
bu kadar fark olmazdı.
Fırat Topal: Bence Moyes çok kötü bir hoca
değil, kötü hoca olduğu da tartışılabilir. (Roberto)
Martinez’i de göreceğiz, 13. sırada. Geçen sene
Everton beşinciydi. Bir Şampiyonlar Ligi vizesi
alacaklar mı bakalım. United kariyeri Moyes’i 6
ayda bitirdi gibi duruyor da bu adam Everton’da
saygı duyulan bir hocaydı. Nefis top oynadıkları
bir dolu maç hatırlarım.
Emre Çelik: Kötü hoca demiyorum ama bu sezon
öyle methiyeler düzülecek kadar bir performans
kesinlikle sergilemedi. Sociedad projedir. Ama
Moyes’in projesi değil. Daha önce yazdık, bunların
bir sportif direktörü var. 2009’dan beri takımın
başında. Griezmann’ı, Inigo Martinez’i, Pardo’yu
çıkaran hep Lorenzo Juarros Garcia (Loren).Takımı
ikinci ligden aldı zaten. Arrasate’yi denedi, çok
ısrar etti ama şimdi daha doğru ismi buldu. Ki
Griezmann’ı çıkar, aynı bu takım Arrasate’nin
hemen öncesi dördüncü oldu ligde.
Fırat Topal: Methiyeler düzülmeyebilir de 9
ay içinde sosyal medya ibişi olan bir adamın
bilmediği bir ülkede tutunabilmesi öyle ya da
böyle bence takdir edilmeli.
Emre Çelik: Moyes yazılacak şunu yapıyor,
sezonluk düşünmüyor. Rulli’yi koydu kaleye,
Pardo’yu monte etmeye çalışıyor, Yuri’yi
oynatıyor bol bol. Bu saydıklarımın hepsi büyük
potansiyel. Ama bu sezonki performansı
yazılmaz, şuradan aldı buraya getirdi diye.
Çünkü Arrasate dışında kim olsa üç aşağı beş
yukarı buralara gelecekti takim.
İlker Yılmaz: Sociedad projesi doğru yolda mı
Emre? Bence mesele bu daha çok. Moyes doğru
isim diyorsun?
Emre Çelik: Doğru hoca kesinlikle Moyes.
Real transferi öncesi Illarramendi yazmıştık
hatırlarsın, orada bahsetmiştim bu direktör
Loren’den.
İlker Yılmaz: Tamam, bu direktör ne düşünüyor?
Emre Çelik: Moyes’i Loren getirdi. Beklentiler
altyapıyı kullanarak 3-4 yılda yine Şampiyonlar
Ligi’ni zorlamak. Sociedad, İspanya’da ekonomik
durumu kötü olmayan nadir kulüplerden biri, tok
satıcı. Altyapıları da çok iyi. İsteseler parayı basıp
adam getirirler ama o işe girmemeye çalışıyorlar.
Hem Altyapı çalışsın, kendi oyuncumuzu
yaratalım, hem de başarılı olalım diyorlar. Bu
sezon başında Arrasate, Granero ile Canales’i
falan aldı da kadronun %60’ı, belki de daha
fazlası altyapıdan yetişmiştir. Moyes de doğru
hoca o açıdan.

İlker Yılmaz: Fırat’la çok da çelişmiyorsun bence.
Ben de Fırat gibi düşünüyorum burada. Adalı biri
İspanya’da bir projeye geliyor. Daha ilk senesinde
takır takır futbol oynayamaz ki? Takımla sezon
öncesi kampı geçirmedi mesela. Sociedad seneye
ilk 6 görür havası var mı sende?
Emre Çelik: Çok ekstrem bir durum olmazsa en
kötü kıl payı kaçırırlar. Sevilla, Villarreal, Sociedad
kapışır. Ama şu an iyi oynamıyorlar cidden,
potansiyelin %60-65’ini anca gösteriyor takım.
Moyes geleli 6 ay olacak neredeyse, Avrupa’nın
5 büyük liginde en geç deplasman galibiyeti alan
takım Sociedad :/
İlker Yılmaz: Ama sonuçlardan bağımsız
sana umut vermiş. Seneye ilk 6 demek zaten
Şampiyonlar Ligi zorlamak demek bir bakıma.
Emre Çelik: Bana Moyes değil takım umut
veriyor. Şu da var; Moyes’ın şu an üzerinde hiç
baskı yok. Hiç iddiası yok, kafasına göre çok
acayip şeyler deneyebiliyor ama seneye ne
yapacak? Şunu biliyorum ama; Moyes seneye
de gençlerin üzerinden gidecek, transfer
yapsa da gidip 30 yaşındaki adamı kolay kolay
aldırmayacak yönetim. Çok ekstrem durumlar
dışında yapacağını da düşünmediğim için doğru
hoca diyorum.
Emre Çelik: Bu arada Moyes baya komik
adammış. Maçtan atıldı, tribüne çıkıp
taraftarlarla cips yedi, İspanyolca konuşmaya
çalışıyor ama oyuncuların neredeyse tamamını
yanlış söyleyip kendi de gülüyor. Real’i
trolledi, Illarramendi dünyanın en iyi orta saha
oyuncularından biri diye. O yönü yazılabilir
ayrıdan mesela.

A’dan Z’ye
HF172
A’dan Z’ye
ALEX
Aziz Yıldırım
Çok şey yazıldı, çok şey konuşuldu. Alex’i
Fenerbahçe’ye getiren, ıslıklanırken ayakta
alkışlayan ve onu takımdan gönderen aynı isimdi.
‘Bir Alex değil’
Rıdvan Dilmen’in literatüre giren sözü. Dizilerde
replik olarak kullanıldı, tişörtlere basıldı.
Coritiba
Hem doğduğu şehir hem de futbola başladığı
ve bıraktığı takım. Onun sayesinde birçok
Fenerbahçeli Coritiba taraftarı oldu.
Duran toplar
Kornerleri yıllarca ‘3 korner 1 penaltı’ şeklinde kullandı.
Cepheden atılan serbest vuruşları penaltı gibi
kullandı. Penaltıları da zaten söylemeye gerek yok.
Eşi
Daianne de Souza çocukluk aşkıydı. Brezilya’da
başlayan hikâyeleri en güzel çağlarında da
İstanbul’da devam etti. Alex’in her golünden sonra
onu ayakta alkışlayan sağdık destekçisiydi.
Çocukları
Maria, Antonia ve Felipe… Alex’in vazgeçilmezleri,
birbirinden değerli çocukları. Özellikle İstanbul’da
doğan Felipe’nin Türkiye’de ciddi bir hayran kitlesi
var.

Fenerbahçe
Ayrılırken söylediği sözler aslında her şeyi
özetliyordu. Fenerbahçe bir futbolcu kaybetti ama
çok iyi bir taraftar kazandı.
Gözlük
Sahada milimetrik paslar atan Alex, saha dışında
ise gözlük kullanıyordu.
Hürriyer Gücer
Alex’in sahadaki en sert rakibiydi. Bacaklarında
hala onun izlerini taşıyor.
Instagram
Türkiye’de sosyal medyayı en etkili kullanan
futbolculardandı. Hatta instagram’ın
öncülerindendi.
İstanbulspor
Türkiye’deki ilk golünü sarı-siyahlı takıma atmıştı.
Öyle bir goldü ki herkes hayran kalmıştı.
Jübile
Türkiye’de jübilesini yapamadı. Yapabilecek gibi
de gözükmüyor. Brezilya’daki jübilesi ise efsaneye
yakışır güzellikteydi.
Kaptan
Sadece büyük oyuncu değil, aynı zamanda büyük
kaptandı.
Lefter Küçükandonyadis
Fenerbahçe’nin ordinaryüsü Alex’i çok severdi.
Alex Lefter’i adada ziyaret etti. Lefter de Alex’i
çubuklu formasıyla alnından öperek bir anlamda
taraftara halefini göstermiş oldu.
Milli takım
Büyük yeteneğine rağmen Rivaldo, Ronaldinho,
Kaka gibi yıldızlarla aynı dönemde futbol
oynamanın talihsizliğini yaşadı.
Nobre
Onun Cruzeiro’dan takım arkadaşı ve
Fenerbahçe’ye kazandıran Alex’ti. Nobre’nin 10
yılı aşkın süredir Türkiye’de kalmasının en önemli
sebeplerinden.
On numara
Klasik on numaralar neredeyse tarih oldu. Alex
ise bu neslin son ve en büyük temsilcilerinden
birisiydi.
Örnek
Futbolda örnek aldığı kişi annesiydi. Annesi de
bir futbolcu olan Alex, onun maçlarını izleyerek
futbola merak saldı.

Parma
Alex’in başarı serüveninin en zayıf halkası
Prandelli’nin Parma’sıydı. Fenerbahçe’ye ilk
transfer edildiğinde bu tecrübesi nedeniyle riskli
olarak görünmüştü.
Röveşata
Röveşata futbolun üstün beceri gerektiren
vuruşlarından. Hem üstün beceriye sahip olmak
hem de tutkuyla çalışmak gerek. Samsunspor’a
sağ ayakla attığı röveşata golünün sırrı da bu.
Samet Güzel
Alex’in Türkiye’de uzun yıllar tercümanlığını yaptı.
Zaman içerisinde arkadaş, hatta kardeş gibi
oldular.
Uyku Hapı
Palmeiras’taki lakabıydı. Bazen herkesi uyuttu
ama kendisi hiçbir zaman uyumadı.
Üç binici gol
Fenerbahçe’nin 3000’nci golünü attı. Golü attığı
forma ve kramponlar Fenerbahçe Müzesi’nde
sergilenmekte.
Van Hooijdonk
Fenerbahçe’deki ilk maçında Alex’e ilk pası veren
Van Hooijdonk’tu. İkili genç fenerbahçe’nin usta
isimleri olarak Fenerbahçe tarihine isimlerini
yazdırdılar.
Şükrü Saracoğlu
Attığı gollerle milyonlarca Fenerbahçeliyi mutlu
etti. Gollerden sonra koştuğu, ailesinin de yer
aldığı locanın altındaki tribün artık Alex tribünü
olarak anılıyor.
Twitter
Bir arkadaşına twitter’dan yazdıkları sonrasında
ortalık karışmıştı. Yaşanan malum süreçte Aziz
Yıldırım, Alex’le yaptıkları görüşmeyi ‘karşımda
bacak bacak üstüne atmış, elinde tivit’ sözleriyle
anlatmıştı.
Yoğurtçu Parkı
Fenerbahçeliler Alex’i çok sevdi. Taraftarlar, maç
öncesi uğrak yerleri olan Yoğurtçu Parkı’na da
Alex’in heykelini diktiler.
Zico
Alex’in hayattaki en büyük futbol figürü ve en
önemli idolü.

İlker Yılmaz
Ezeli Rekabet
HF172
ALKIŞLA BAŞLADI SİLAHLA SÜRÜYOR!
TRABZONSPOR-FENERBAHÇE REKABETİ
40 yılı bulan Trabzonspor-Fenerbahçe rekabetinde tansiyon hiçbir zaman düşmüyor.
Gün geliyor taş atılıyor, gün geliyor silah çekiliyor!
Liderin 2 puan gerisinde bulunan Fenerbahçe
Çaykur Rizespor’u yenerek ligde maç fazlasıyla
zirveye yerleşmişti. Takım otobüsünde zorlu
deplasmandan alınan 3 puanla beraber rakibe
atılan beş golün de morali vardı. Caner Erkin
kızının yolladığı sesli mesajları dinliyor,
Mehmet Topuz da Fenerbahçe Televizyonu’nun
kendisine uzattığı mikrofona “Mehmet
Can (oğlu) şu an uyumaz, bekliyordur beni.
Kamplardayken iki gün beni göremeyince
küsüyor” diyordu. Günün kahramanlarından
Mehmet Topuz’un golü otobüsün içinde
maçın en güzel golü seçiliyor, Topuz da golünü
annesine armağan ediyordu.

Fenerbahçe otobüsün içerisindeki mutluluk havası
ise kısa süre sonra bozulacaktı. Rize’den Trabzon
Havalimanı’na yaklaşık 120 km hızla giden otobüs
Sürmene yakınlarındaki viyadükten geçerken
birden silah sesleri duyuldu. Şoför mahallindeki
sol cam patladı, otobüsün kontrolünü yanındaki
Fenerbahçe kulübünün koruması zar zor sağladı.
Koruma, otobüsü durduramasa Fenerbahçe
kafilesi şarampole yuvarlanabilirdi. Kısacası
ölümden dönülmüştü.
***
“Hava açık, güneşli, ısı 8 derece… Saha toprak,
fakat son derece düzgün ve futbola elverişli…
Fenerbahçe’nin tarihinde ilk kez Trabzon’a gelmesi
nedeni ile seyirci ve hasılat rekoru kırıldı. Maçı 15
binden fazla seyirci izledi, 180.000 lira civarında
hasılat elde edildi…”
Bu sözler Rahmetli İlker Ateş’in 14
Şubat 1974 yılında Milliyet Gazetesine
yazdığı maç haberinden alıntı.
Karşılaşma golsüz bitmiş, o dönem
ikinci ligde bulunan Trabzonspor,
Türkiye Kupası mücadelesinde
Fenerbahçe’yi sahasında ilk kez
ağırlamıştı. Bugünlerde nasıl sarılacivertliler
Tokat’a, Bayburt’a
gittiğinde şehirde bir heyecan, bir
hareketlilik yaşanıyorsa o gün de aynı
heyecan ve hareketlilik Trabzon’da
yaşanmıştı. Stadyum hınca hınç
dolmuş, taraftarlar müthiş bir futbol
ziyafeti yaşamıştı. Gol atamamıştı
ama ikinci lig ekibi Trabzonspor
Fenerbahçe’ye kök söktürmüştü.
Bordo-mavililer gelecekte lige vuracağı
damganın işaretlerini vermişti.
Yaklaşık 7 ay sonra, 8 Eylül 1974’te ise Trabzonspor
ilk kez çıktığı 1. Lig’deki ilk sınavını evinde
Fenerbahçe’ye karşı verecekti. Yine tribünler
hınca hınç dolmuş ve yeni bir rekor elde edilmişti:
12 bine yakın seyirci 350 bin lira ödemişti. Buna
karşın ilk taş da atılmıştı: “Sinirli bir havada geçen
karşılaşmada Niyazi bir seyircinin attığı şişe ile
başından yaralandı” (Milliyet Gazetesi). Maçın
kritiğini yapan Kenan Şengül son cümlelerini ise
şöyle kaleme almıştı:
“Seyirciye de bir çift sözümüz olacak:
Kesin olarak inanıyoruz ki, kendini bilmez bir-iki
seyircinin dünkü davranışları gerçek Trabzonlu ve
Trabzonsporluları çok üzmüş olmalıdır…
Bu çok az sayıdaki spor alanlarında yeri olmaması
gereken kişileri centilmen Trabzon seyircisi yola
getirecektir…”
Trabzonspor 1. Lig’de ikinci sezonunu geçiriyordu.
Muhteşemdiler. Lakin o zamana kadar profesyonel
lig kurulduktan sonra İstanbul kulüpleri dışında
Türkiye şampiyonu olabilen yoktu. Eskişehirspor,
Göztepe ve Altay bu başarıya yaklaşmış ama
lig sonunda ipi göğüsleyememişti. Dönemin
gazeteleri bir yandan Trabzonspor’u
övüyordu ama diğer yandan da bu
örnekleri vermekten geri kalmıyordu.
Bitime sekiz hafta kalmıştı, Fenerbahçe
31 puanla liderdi. Trabzonspor ise 30
puanla ikinci. O dönemde galibiyete
iki puan verildiğini de hatırlatalım. O
zamanki adıyla Trabzon Şehir Stadı’nda
ilk düdük çaldı ve şampiyonluğun
en kritik mücadelesi başladı. Bordomavililer
Hüseyin Tok’un tek golüyle
sarı-lacivertlileri devirdi. Milliyet’teki
alıntıyla devam edelim:
“Maça ilgi çok büyüktü. Öyle ki, bilet
almak için maçtan tam 18 saat önce
kuyruğa girildi. Trabzonspor taraftarları
bilet almak için geceyi stadın önünde
geçirdiler. Tribünler de sabahın erken
saatlerinde doldu ve kapılar kapatıldı. Bu arada
maçı, civardaki evlerin balkonlarından ve tepelerden
de izleyen binlerce seyirci vardı. Bir Trabzonsporlu
bu manzara karşısında şöyle seviniyordu; “Bu
kadar senedir Trabzon’dayım daha böyle bir gün
yaşamadım.”

Trabzonspor 1975/76 sezonunu bitime bir hafta
kala şampiyon tamamladı. Ahmet Suat Özyazıcı
ve futbolcuları İstanbul hükümranlığını yıkmıştı.
Bir şeyler değişiyordu artık Türk futbolunda.
İstanbul dışından bir takım, parası olmasa da,
altyapıdan yetiştirdiği oyuncularla şampiyon
olunabileceğini kanıtlamıştı. Ligin hemen
ardından, ara verilmeden oynanan Başbakanlık
Kupası’nda da Fenerbahçe’yi devirdiler. Üç gün
sonra da Cumhurbaşkanlığı Kupası Galatasaray’la
oynanacaktı. Ahmet Suat Özyazıcı “İstanbul’un
prestijini Fenerbahçe kurtaramadı. Bakalım
Galatasaray kurtarabilecek mi? Hiç sanmıyorum…”
diyerek meydan okuyordu ki bunu da başardı.
Trabzonspor İstanbul büyüklerini eze eze yenerek
sezonu üç kupa ile tamamlamıştı. İstanbul
takımları artık Trabzonlular için şehre gelen büyük
takım değildi. Rekabet çok başka bir boyuta
gidiyordu. Trabzon, amiyane tabirle İstanbul’a kafa
tutuyordu.
***
Fenerbahçe 1974’te büyük takım olarak geldiği
Trabzon’da belki rakibini çok da ciddiye almadı. O
günden sonra oynanan birçok maçta da almamış
olabilir. Bordo-mavililerin şampiyon olduğu sezona
kadar oynanan maçlarda Fenerbahçe içeride
dışarıda kötü oynuyordu ama ya kazanıyordu
ya da berabere kalıyordu. Trabzonspor’a ilk
yenildiklerinde şampiyonluğu kaybettiler. İkinci kez
yenildiklerinde Başbakanlık Kupası’nı kaybettiler.
Üç, dört, beş derken sarı-lacivertliler 20 maçtır
Trabzonspor’u yenemez oldu. Bordo-mavililer
1975’ten 1984’e kadar olan dokuz sezonluk
süreçte altı kez şampiyonluğu elde etti. Bu
dönemde, kaybettiği iki şampiyonlukta zafere
Fenerbahçe ulaşırken, sarı-lacivertliler de dört kez
Trabzonspor’un ardından ikinci olabildi. İki takım
arasında sahada kıyasıya süren rekabet 90 dakika
ile sınırlı kalmıyordu.
1977/78’de Trabzonspor’un önünde ligi şampiyon
bitiren Fenerbahçe, ertesi sezonun dördüncü
haftasında rakibine konuk olmuştu. Sezona fırtına
gibi giren sarı-lacivertliler ilk üç maçını kazanmıştı.
Trabzonspor mücadelesinde de 80. dakikada attığı
golle eşitliği bozmayı başarmıştı. Golden sonra ise
olaylar patladı. Sahaya taşlar atıldı, elinde silahlıyla
bir taraftar sahaya girdi. Hakem iki kere oyunu
durdurdu, anons istedi.

Altı yıl sonra daha kötüsü oldu. Ligin bitimine
yedi hafta kalmıştı, Trabzonspor, lider Beşiktaş’ın
4, Fenerbahçe ise 2 puan gerisindeydi. Kaybeden
yarıştan kopabilirdi. Bu gerginlikte başlayan
mücadeleyi bordo-mavililer tek farklı önce
götürürken 88. dakikada İlyas Tüfekçi’den gelen
beraberlik golüyle artık alıştığımız görüntüler
sahnelenmeye başladı: Taş yağmuru! Öyle
veya böyle maç bitti, sarı-lacivertli kafile stant
otele dönüyordu ki bu kez silah sesleri duyuldu.
Fenerbahçe otobüsü yolda taşlanmakla kalmamış
silahların da hedefi halin gelmişti. Şükür yaralanan
olmadı. İki yıl sonra, 8 Şubat 1987’de oynanan
mücadelede de sahadaki futbolcular taşlardan
nasibini almıştı.
***
Trabzonspor - Fenerbahçe rekabetinde gerginlik
hep vardı, dönem dönem de kırmızı çizgi sık
sık geçildi. 1996 ilkbaharında ise rekabetin en
çetin mücadelesi oynanacaktı. Fenerbahçe 6,
Trabzonspor 11 yıldır şampiyon olamamıştı.
Bordo-mavililer 70’li yıllara ambargo koyan
kadroya yakın bir jenerasyon yakalamış, önceki
sezonu da Beşiktaş’ın ardından ikinci bitirmişti.
Olaylar daha maç başlamadan vuku bulmuştu.
Fenerbahçe kafilesi uçaktan inerken Trabzonsporlu
yöneticiler kendilerini çiçekle karşılaşa da kamp
için otobüsle Rize’ye giden kafileye taraftarlar
taş ve yumurta atarak merhaba demişti. İddiaya
göre Aygün Taşkıran’ın kafası yarılmış ve sargıya
alınmıştı. Yıllar sonra Tarık Daşgün bunun bir
düzmece olduğunu itiraf edecekti. Böylesine
bir gerginlikle başlayan maçı sarı-lacivertliler
unutulmaz bir zaferle 2-1 kazanmıştı. Tarık maç
sonrasını şöyle anlatıyor: “Maç bittikten sonra 3
saat sahada ve soyunma odasında mahsur kaldık.
Polis panzerleriyle havalimanına gittik ve askeri
bir tesiste uyuyarak sabah uçağıyla İstanbul’a
döndük.”

Şota Arveladze ise o günkü Trabzon’un havasını
her zamanki esprili tavrından farklı olarak anlattı:
“Fenerbahçe maçından sonra şehre çıkmaya
mecbur kaldım. Milli takıma çağırılmıştım ve
bilet almam gerekiyordu. Meydanda Türk Hava
Yolları’nın ofisi vardı, mecbur gittim. İnanın bana
şehir durmuş gibiydi. Sessiz, hareketsiz, ruhsuz,
renksiz… Bu şehri böyle hiç hatırlamıyorum. Ben
savaşı gördüm geldim, Gürcistan bile böyle değildi.
Trabzon’da ise Fenerbahçe maçından sonra hayat
yoktu.”
İki yıl sonra oynanan Türkiye Kupası
mücadelesinde bu kez taşlardan nasibini
Fenerbahçe Teknik Direktörü Otto Bariç almıştı.
Hırvat hoca maç sırasında beline taşla yere
yığılmış ve bir daha da ayaktan kalkmamıştı.
Başkan Ali Şen takımı sahadan çekti. Federasyon
3-0 Trabzonspor lehine mücadeleyi tescillerken
Fenerbahçe de 2 yıl Türkiye Kupası’na katılamama
cezası aldı.
3 Temmuz süreci ve Emre ile Zokora arasında
yaşanan ırkçılık polemiği yeniden alevli bir
Trabzonspor-Fenerbahçe dönemi başlattı.
Neticesinde büyük bir felakete dönüşecek kadar
ciddi bir boyuta ulaştı. Sorumlular veya suçlular
kim olursa olsun, çözüm için neler yapılırsa yapılsın
40 yıllık rekabetin Hüseyin Avni Aker Stadı’nda
tansiyonu pek değişmiyor. Belki de bu havayı yine
en güzel Şota Arveladze anlatıyor:
“İlk yarı 4-0 öndeydik, ikinci yarı 4-3 oldu. O
maçta seyirciyi durduramadık. Kaç tane ayakkabı
varsa herkes sahaya attı. Soyunma odası ölmüş
vaziyetteydi. 4-3 yendik daha ne yapacağız yani.
Sonra Lemi kalktı dedi ki ‘Beyler kalkın ya ne oldu,
niye mutsuz herkes? Fenerbahçe’yi yendik üç puan
değil mi? Üç puan işte, bu kadar’. İlk yarıda maç
oynanırken seyirci bizi tribüne çağırıyordu. Çağırılan
gidiyor tribüne. 2 numarayı çağırdı seyirci, geçti
bütün sahayı, gitti tribünü selamladı. Şenol Hoca
çıldırdı, ‘durun pozisyonunuzu koruyun’ diyordu.”

Serkan Akkoyun
Asya Futbolu
HF172
MÜSLÜMAN TAKIMIN
HRİSTİYAN KAPTANI!
‘Bu nasıl başlık şimdi?’ demeden önce yazıyı okumalısınız. Çünkü olay İran’da
geçiyor ve ben de dâhil yanlış bildiğimiz birçok şeye ışık tutan sözler içeriyor…
Nisan ayının ilk haftasında İran, Amerika Birleşik
Devletleri’nin başını çektiği P5+1 ülkeleri ile nükleer
çalışmalar konusunda tarihe geçecek
bir uzlaşmaya vardı. Kimsenin
tahmin bile edemeyeceği bir şekilde
uzlaşma hakkında açıklamalarda
ABD Başkanı Barack Obama’nın
konuşmasını canlı yayınla aktaran
İran Devlet Televizyonu, böylece
değişimin ne boyutta olacağına
dair sinyalleri de verdi. Evet,
İran’da değişim var. Ahmedinejad
sonrası İslam Cumhuriyeti’ne
başkan olan Hasan Ruhani, bundan 3-4 sene
önce baş müzakereci olarak yürüttüğü nükleer
görüşmelerini, Cumhurbaşkanı olarak bambaşka
bir boyuta taşıdı ve uzun vadede İran’ın dünyanın
en büyük ekonomisi olmasının
yolunu açtı. Bunu zaman gösterecek.
Ancak günümüze bakarsan İran’daki
değişimden payını futbolun aldığını
da görüyoruz. Nasıl mı? Yazıyı
okumaya devam edin…
İran futbolu, İran toprakları gibi eski
bir geçmişe sahip. 1920’de federe
hale gelen futbol, 45’te FIFA’nın
üyesi oldu. 1954’te Asya Futbol
Konfederasyonunun kurulmasının ardından 58’de
de buraya katıldı.

Zaman içerisinde özellikle 70’lerde aktif bir dönem
geçirdi. Arjantin’de düzenlenen 1978 Dünya
Kupası’na katılan İran, 1979’daki devrimden sonra
futbolda geri kaldı. Tüm toplum dinamikleri
bozulan İran’da futbol da tabii ki bundan etkilendi.
80’lerde Irak savaşı nedeniyle 4 yıl ambargo yiyen
İran, 1998 Dünya Kupası ile yeniden sahneye çıktı.
Hatta o turnuvada ezeli rakibi (!) Amerika Birleşik
Devletleri ile aynı gruba düştü ve maçı 2-1 kazandı.
Son olarak İran’ı 2014 Dünya Kupası ve 2015
Asya Kupası’nda seyrettik. Brezilya’daki Dünya
Kupası’nda işler iyi başlasa da, Arjantin maçında
penaltısı verilmese de, 90’da Messi’den gol
yese de olumlu bir etki bırakmıştı. Ancak Asya
Kupası’nda döküldüler. Bahreyn, Katar ve Birleşik
Arap Emirlikleri gibi kendisinden güçsüz rakiplerini;
sırasıyla 2-0, 1-0 ve 1-0 yenerek gruptan çıkabilen
İran, çeyrek finalde Irak’a penaltı atışları sonucu
elendi. Bu İran futbolunun gelişimi açısından
yıkımdı, çünkü kadrosundaki Javad Nekonam,
Karim Ansari, Reza Gucci, Alireza Bakhsh ve
Sardar Azmoun gibi oyuncular formlarının
zirvesindeydiler. Ancak alınan başarısız sonuç
sonrası değişim de kendisini gösterdi. Mart ayında
oynanan Şili maçında teknik direktör Carlos
Queiroz, Vahid Amiri, Hashem Beikzadeh, Varya
Ghafoori, Habib Gordani, Masoud Hasanzadeh,
Morteza Pouraliganji, Ramin Rezaeian ve Omid
Ebrahimi gibi isimleri kadroya aldı. Bu isimlerin
kimisi ilk defa milli takıma alınıyordu. En
tecrübelisinin sekizden fazla milli olmuşluğu bile
yoktu. Portekizli değişime başlamıştı. Bu yönde
attığı adımlar sadece kadro ve futbol mantalitesi
açısından olmadı. Queiroz, milli takımdan emekli
olan Javad Nekounam’ın yerine de yeni bir kaptan
belirledi. İşte bu kaptan seçimi, İran’daki sosyokültürel
değişimin de önemli basamaklarından
birisi olmaya adaydı…

İran Milli Takımı’nın 2015 Nisan ayında belirlenen
birinci kaptanı, 6 Mart 1983 yılında İran’ın Tahran
kentinde dünyaya gelen Andranik Timotian-
Samarani olarak belirlendi, yani dünya futbolunda
bilinen adıyla Ando Teymourian. Teymourian,
İran topraklarındaki Ermeni bir ailenin çocuğu
olarak dünyaya geldi. Futbola da İran’ın Ermeni
cemaatinin futbol takımı Ararat Tahran’da başladı.
Daha sonra Esteghlal’e geçti ve Oghab’la da
profesyonel oldu. Kariyerini 2006-2010 yıllarında
İngiltere’de geçirdi. Bolton ve Fulham formaları
giydi. Ali Daei, Mehdi Mahdavikia gibi isimlerin
ardından İran futbolunun en kariyerlilerinden
birisi... Şu sıralar 32 yaşında ve İran Milli
Takımı’nın kaptanı. Tüm bu bilgiler size bir şey
ifade etmediyse İslam devrimi sonrası İran
futbolunda, milli takımın birinci kaptanı olan
ilk Hristiyan olduğunu söylememiz yeterli
gelebilir. İslam Cumhuriyeti’nin, Hristiyan
kaptanı!
“Evet, Ermeni kökenlerim var
ancak İran’da doğdum ve İran
pasaportuna sahibim. Ermenistan
benim tarihimin bir parçası.
İran’da Ermenilere yardımcı
oluyorum. Milli takımda
oynamaktan ise gurur
duyuyorum” sözlerinin
sahibi olan Teymourian,
tamamı Müslüman olan
bir takıma kaptanlık
yapmanın kendisi
açısından normal
bir şey olduğunu
söylüyor.

Ona göre kaptan olmasının ya da olmamasının bir
önemli yok. Amacı sadece işini iyi yapmak. Ancak
İslam Cumhuriyeti’nin milli takımına kaptanlık
yapacak ismin bir Hristiyan olmasının öneminin
tabii ki o da farkında: “İran’la ilgili bilinen şeylerin
çoğu yanlış. İran’da tüm dinlere saygı vardır.
Ben inançlı bir Hristiyan’ım. İncilimi okuyorum
ve Müslümanlara saygı besliyorum. Bu da çok
ilginç bir şey değil.”
Teymourian aynı zamanda İslam Devrimi sonrası
milli takıma seçilen ilk Hristiyan futbolcu olarak
da tarihte yer alıyor. Yine kendisi gibi Ermeni
cemaatinden aynı zamanda adaşı da olan
Andranik Eskandarian, 1978’de milli olmuş ancak
devrim sonrası ülkeden ayrılmak zorunda kalarak
hala yaşadığı Amerika Birleşik Devletlerine
gitmişti. Eskandarian, 1978-1984 arasını New
York Cosmos’ta geçirmiş, Almanların efsane ismi
Franz Beckenbauer’le birlikte takımın defans
hattını oluşturmuştu. O takımın kalecisi ise Yasin
Özdenak’tı. İşte Teymourian, 1978’den sonra
2005’te İran Milli Takımı’na seçilerek 27 yıl sonra
milli formayı giyen ilk Hristiyan oldu.
İran’da işler değişiyor. Hem siyaset, hem kültür,
hem de spor bundan payını alıyor. Milli takımın
kaptanı artık bir Ortodoks Hristiyan ve kadınların
erkeklerin maçlarını izlemesine kısmen de olsa izin
çıktı. Önümüzdeki günler ne getirecek bilinmez
ancak Teymourian’ın kaptanlığı sürecince vereceği
mesajlar büyük önem taşıyor. Yaşayalım görelim…
“Birlikte kardeş gibi yaşamayı
öğrenmeliyiz, yoksa birlikte aptal
gibi öleceğiz.”
Martin Luther King

Bahadır Bozkurt
Büyüteç
HF172
Neymar’ın yeni asistanı:
ROBERTO
FIRMINO
“Brezilya’nın nesi meşhurdur?” sorusunun yanıtı çok basittir; futbolcusu. Pele’yle
beraber dünyaya nam salan bu ülkenin bizlere yeni armağanı Roberto Firmino.
Bundesliga’da yaptığı işlere kayıtsız kalamayan Brezilya teknik patronu Dunga,
Neymar’a yoldaş bulmanın keyfini sürüyor
Brezilya futbolunun üstlendiği en büyük
misyonlardan bir tanesi yeni yıldızları dünya
futboluna sunmaktır. Bu misyonu gerçekleştirirken
kullandıkları pazarlama alanı ise Brezilya Milli
Takımı’dır. Turnuvalar arasında oynadıkları hazırlık
maçlarında her sene ortalama 100 oyuncuyu
milli takıma çağırdıkları bir pazarlama stratejisi
benimsemişlerdir. Bu stratejiye göre matematik
bilimine ihanet eden Brezilyalı teknik heyet,
elmalar ile armutları bir araya toplayıp futbolcu
ihracatını gerçekleştirmektedir. Rahmetli Kazım
Kanat’ın Rico Paşası (Ricardinho) dahi bu projenin
bir ürünüydü. Brezilya kulüplerinden al, Avrupa
kulüplerine ver, ekonomiye can ver politikasında
bizim büyütecimize takılan isim ise; Roberto
Firmino. Takımın içerisindeki armutları zamanla
göreceğiz, fakat Firmino’dan bahsederken
Newton’un başına düşen elma gibi bir elmadan
bahsettiğim kanısındayım.
Roberto Firmino geçen sezon Bundesliga’da yıldızı
parlayan oyunculardan bir tanesiydi.

Hoffenheim taraftarlarını 16 kez ayağa kaldıran,
takım arkadaşlarına 11 gol hediye eden süper
yetenek, Brezilya teknik direktörü Luis Felipe
Scolari’ye güçlü sinyaller gönderse de, Brezilyalı
antrenörün açıkladığı 2014 Dünya Kupası
kadrosunda kendine yer bulamadı. Scolari, Fred-
Jo gibi kullanım tarihi çoktan geçmiş isimlere
ikinci baharını yaşatmak istese de yazın sonunda
beklenen bahar, cehennem azabına dönüştü.
göstermek, insanlara yapacaklarınızı hayal ettirir.
Naim Süleymanoğlu’nun altına girdiği ağırlığı,
Usain Bolt’un 100 metreyi koştuğu zamanı, Kobe
Braynt’ın bir maçta attığı 81 sayıyı gördükten
sonra beklenti en az bir kilo, bir saniye, bir sayı
daha fazla artar. Rekoru geliştiremeseler bile artık
tek rakip tarih sayfaları değil, beklentiyi bir üst
seviyeye çeken taraftarlardır.
Firmino futbolun kaybolan mevkisi forvet
arkasında görev alan bir isim. Genç yaşta
Figueirense kulübünden transfer edilen kadife
bilek, her Brezilyalı oyuncunun hayali olan sarı
formayı yazın sırtına geçirmek için müthiş bir
gelişim gösterdi. Öldürücü son vuruşlar, mest
eden kilit paslar, matkap gibi deldiği savunmalar,
Ronaldinho’ya saygı duruşunda bulunduğu
çalımlarla Alman futbolunda en büyük etkiyi
yaratan oyuncular arasına girmeyi başardı.
Mario Götze, Marco Reus, Patrick Herrmann
gibi yeteneklerin bulunduğu ligde bu saygıyı hak
etmek hiç de kolay bir iş değildi. Takımının attığı 72
golden, 28 tanesine direkt katkıda bulunan genç
yeteneğin başarısını rakamlarla da görebiliriz.
Başarı çıtasını yükseltmek tüm spor dallarında
üzerinizdeki baskıyı arttırır. Yapabildiklerinizi

Bir önceki sezon gösterdiği performansla
Firmino, Hoffenheim’ın 2014 sezonu başlarken
en büyük beklentisi haline geldi. Genç
Brezilyalı’nın takımı geçen seneye oranla hücum
hattında vitesi bir kademe geriye çekse
de, Firmino şu ana kadar attığı 6 gol ve 8
asistle taraftarını mutlu etmeyi başardı.
Firmino, özellikle oyun içerisinde üstlendiği
liderlik rolüyle başta “Büyük Birader”
Bayern Münih’in ve Brezilya’nın yeni
teknik direktörü Dunga’nın ilgisini
çekmeyi başardı. Oynanan hazırlık
maçlarında hayal ettiği milli
formayı bu sefer kapmayı başaran
yeni yıldız adayı, gösterdiği
performansla ülkesine
yeni karnavalların, özlenen kutlamaların
habercisi olduğunu kanıtladı. Şili maçında
attığı artistlik golle Neymar’a işaret
fişeğini çakan Firmino, takımın
hücum gücüne yapacağı katkılardan
bir resital sundu.
Hoffenheim
taraftarında ise
buruk bir sevinç hakim.
Geçen sezon takımda tutmayı
başarabildikleri Firmino’yu, bu
sezon sonunda büyük bir bonservis ile
uğurlamayı planlıyorlar. Daha önce takımda
ismini duyuran Demba Ba, Luiz Gustavo, Obasi
gibi oyunculardan bu tür ayrılıklara alışkın olan kulüp
yönetimi yeni yeteneklerin peşine düşecektir.
Firmino için şu anda Liverpool, Manchester
United, Arsenal gibi dev kulüplerin isimleri transfer
dedikodularına karışmış durumda. Türkiye milli
maçıyla başlayan pazarlama stratejisinin, Fransa ve
Şili maçlarında doruk noktaya ulaştığını belirtebiliriz.
Hoffenheim’da teknik direktör Gisdol’ün ellerinde
parlayan genç yıldızı hala izlemediyseniz, filmin
sadece başını kaçırdınız demektir.

Sercan Soykan
Kuzey Ligleri
HF172
2015
Finlandiya’da sezon 12 Nisan’da başlıyor. Veikkausliiga’da bu sezonki beklentileri
enine boyuna ele aldık

Finlandiya futbolunun en üst yapısı olan
Veikkausliiga son yıllarda tekdüze hale bürünmüş
durumda. Ligde rakiplerinin çok üstünde yatırımlar
yapan Helsinki, son altı sezonu şampiyon
tamamlamayı başardı. Mavi-beyazlı ekibin 107
yıllık tarihinde 27 Veikkausliiga şampiyonluğu
bulurken ülke futbolunda bu alanda çift hanelere
ulaşan ikinci bir takım yok. Haka ve HPS,
dokuz defa şampiyon olarak Helsinki’yi takibini
sürdürüyor.
Alka Superliga, Allsvenskan ve Tippeligaen’den
sonra kuzey futbolunun dördüncü büyük ligi olan
Veikkausliiga’da 12 takım bulunuyor ve takımlar
sezon içinde birbirleriyle üç kez karşılaşıyor. 2015
sezonu 12 Nisan’da başlayacak ve 33 haftalık
mücadelenin ardından aralık ayının ilk haftasında
tamamlanacak. 2014’te Helsinki, sezonu lig
ve kupa şampiyonluğuyla tamamlayarak
Şampiyonlar Ligi’nde ön eleme oynama hakkı
kazanmıştı. Seinajoki, Lahti ve Vaasa Avrupa
Ligi’nde boy gösterecekler.
Turku şehrinin iki büyük takımından biri olan TPS
Turku ikinci kademeye yani Ykkonen’e düştü.
Bu yıl lige yükselen takım ise HIFK Helsinki oldu.
Ekonomik sorunları nedeniyle lisans alamayan
MYPA Ykkkonen’e, Honka üçüncü kademe
yani Kakkonen’e düşürüldü. Bu iki takım küme
düşürülünce yerlerine Ykkonen’de geçen sezonu
ikinci ve üçüncü sırada tamamlayan KTP ile Ilves
yükseldi. Bu yıl ligden 1 takım düşecek, 1 takım da
play-out ile Veikkausliiga’ya tutunmaya
çalışacak.
Şampiyonluk yarışı
Geçen sezon elde edilen başarıya rağmen Helsinki
adına başlangıç iyi olmamıştı. Ligde beklentilerin
altında kalan Sixten Boström’ün görevine ilk beş
haftalık süreçte son verilirken, teknik direktörlük
koltuğuna Mika Lehkosuo getirilmişti. Lehkosuo,
45 yaşında, hocalığına seviye atlatmaya başlayan,
yetenekli bir hoca. Futbol mantalitesinin içerisinde
savunma sertliği başta geliyor. Dokuz yıllık
başarılı Honka serüveninde bunu temel almıştı.
Ariel Ngueukam
Guy Moussi
Moussi, Helsinki’den aldığı transfer ücretinin tamamını
Soma’ya bağışlamıştı.

Helsinki’ye gelmesiyle birlikte takımın savunma
zaaflarını giderdi. Bu süreçten sonra Helsinki ligde
üst üste dokuz maçta gol yemedi. O dönem kaleyi
koruyan Michael Tornes de Lehkosuo sayesinde bir
rekora sahip oldu.
Helsinki bu sezona da şampiyonluk parolasıyla
giriyor. Veikkausliiga öncesinde oynanan ve
oyuncu deneme şansı buldukları Lig Kupası’nı
kazanmaları da moral oldu. Kaleye Rosenborg’tan
ayrılan Daniel Örlund getirildi. Hücum hattını
geçen sezon toplam 17 gol atan Forssell, Konan ve
Kandji üçlüsüne ayırdılar. Alho ve Demba Savage’ın
kalması ise önemliydi. Orta sahadan ayrılan
önemli isimler Anthony Annan, Vayrynen ve
Mannström oldu. Bu bölgeye Birmingham’dan Guy
Moussi getirildi. Fransız oyuncunun aldığı paranın
tamamını Soma’ya bağışlaması ise uzun süre
unutulmayacaklar arasına girdi. Forvet hattında
sıkıntı yaşamak istemeyen Helsinki, bir dönem
ülkemizde Çaykur Rizespor formasını terleten
Ousman Jallow’u bir haftalığına denemeye aldı.
Gambiyalı oyuncu başarılı performans gösterince
de bir yıllık sözleşme imzalandı. Helsinki’de
bu sezonun adamı Hollanda asıllı Japon Mike
Havenaar olabilir. Japonlarla ortaklaşa iş yapan
ve sosyal medyada Japon dilinde Twitter hesabı
açan Helsinki’nin bir diğer Japon transferi de
Atomu Tanaka. Geniş ve kaliteli bir kadroya sahip
olan Helsinki, bu yıl da şampiyonluğun en büyük
favorisi.
Seinajoki, geçen sezon yükseldiği
Veikkausliiga’da ilk sezonunda büyük bir
başarı ile ligi ikinci olarak tamamladı. Bu sezon
gümüş madalya başarısını tekrarlamak bir yana
Helsinki’nin egemenliğine de son vermek adına
uğraşacaklar. Bir dönem Helsinki formasıyla
iyi işler yapan Akseli Pelvas attığı gollerle
takımı sırtladı. Tecrübeli Toni Lehtinen ona iyi
destek oldu. Bu ikiliyi kadroda tutan Seinajoki,
Lahti’nin forveti Ariel Ngueukam’ı kadroya kattı.
Kamerunlu golcü bir dönem Denizlispor formasını
da terletmişti. Malmö ve Celtic altyapısında
çıkan Bosna asıllı Bahrudin Atajic sezonun flaş
isimleri arasına girebilir. Finlandiya Milli Takımı
formasını da giymiş olan, İtalya Serie B’ye
transfer yapmış Mehmet Hetemaj sezon içerisinde
önemli kozlardan biri haline gelebilir. Seinajoki
geçen sezona göre güç kazandığı gibi rotasyonu
genişletmiş durumda. Zirveyi zorlayacaklardır.
Sürpriz takım: Lahti
Geçen sezonu Veikkausliiga üçüncüsü olarak
tamamlamış bir takım daha fazla neyin sürprizini
yapabilir? Lahti, bu başarıda büyük payı olan
Kamerunlu golcüsü Ngueukam’ı kaybederek
önemli bir kozundan oldu. 1997 ve 2007 yıllarında
Veikkausliiga gol kralı olan, Valeri Popovitch’ten
sonra lig tarihinin en skorer ismi olan Rafael ise
artık 36 yaşına geldi. Doğanın kanunları gereği
fiziksel olarak yıpranan Brezilyalı isim bu yıl benzer
performansı gösteremeyebilir. Salhi, Hertsi,
Klinga ve Tanska gibi önemli isimlerin ayrılması ve
yerlerine doğru takviyelerin yapılmaması işlerini
zorlaştıracak diğer etkenlerden. Güç kaybeden
Lahti bu sezonu beklentilerin altında geçirebilir.
Ligin yeni yüzleri
Jani Honkavaara

HIFK Helsinki, ülke futbolunun köklü
kulüplerinden birisi. Finlandiya futbolunu geçmiş
yıllarda Avrupa arenasında temsil etme gururunu
yaşamışlardı. Tam 43 yıl sonra Veikkausliiga’ya
dönüş yapacakları için şehre farklı bir heyecan
getireceklerdir. Önce Kakkonen’de şampiyon
olarak Ykkonen’e yükseldiler. Ardından Ykkonen’de
geriden gelip şampiyon olarak zoru başardılar. Bu
başarıda en büyük pay sahibi 39 yaşındaki teknik
adam Jani Honkavaara’ya ait. Geçen sezonki
kadrodan kaybettikleri en önemli isim orta saha
Antonio İnutele oldu. Lisans alamayan MYPA’dan
ayrılan Aho, Salmviki, Sihvola ve Vesela kadroyu
genişlettiği gibi kaliteyi de arttıracaktır. Lige iyi
bir kadro ile giriyorlar ki Veikkausliiga’ya tutunma
şanslarını oldukça yüksek.
İlves, lisans problemleri yaşayan kulüplerin
yerine lige dahil edildi. Ykkonen’de dahi fark
yaratamadıkları dönemler olmuştu. Menajerliğe
İngiliz Keith Armstrong getirildi. Finlandiya’da üç
defa yılın hocası olmuş tecrübeli ismin katacağı
olumlu etkenler olacaktır. Geçen sezon fazla
kullanmadıkları Bosna asıllı Vahid Hambo’yu İnter
Turku’ya gönderdiler. Hambo’nun Lig Kupası’nda
gösterdiği performansı izledikçe ‘kadroda tutsak
iyiydi’ diye iç geçiriyorlardır. Hazırlıksız yakalanan
ve yüksek bütçesi olmayan İlves, ufak rötuşlarla
kadrosunu yenilemeye çalıştı. Lahti’den orta saha
Eero Korte ve MYPA’dan stoper Koskinen dikkat
çeken takviyeler. Ligde kalmaya çalışacak olsalar
da işleri kolay değil.
KTP, geçen sezonun sonunda büyük bir travma
yaşamıştı. Son dört haftaya 11 puan önde
girmelerine rağmen HIFK Helsinki’ye averajla
şampiyonluğu vermeleri büyük bir hayal kırıklığına
neden olmuştu. Üstelik sezonun son maçında
ligden düşmüş JIPPO’yu yenememişlerdi.
Geçen sezon 25 gol atan Jussi Aalto’nun kiralık
sözleşmesinin bitip Seinajoki’ye dönmesi işlerini
zorlaştıracaktır. Yaptıkları en iyi transfer ise ligin
usta ayakları arasında yer alan Macar orta saha
Tamas Gruborovics’i almaları oldu. Lig Kupası’nda
savunma ağırlıklı oynayan bir yapıdalardı. Ligin
en zayıf kadrolarından birine sahipler. Düşme
adaylarının başında geliyorlar.
Vahid Hambo
İnter Turku & Mariehamn & Vaasa
Turku şehrinin iki temsilcisinden biri olan İnter
Turku, Veikkausliiga mücadelesini sürdürüyor.
Bu sezon da takımın başında Hollandalı menajer
Job Dragtsma olacak. 2007’nin başından bu yana
İnter Turku’yu çalıştıran Dragtsma, 1 lig ve 2 lig
kupası şampiyonluğu yaşadı. Geçen sezon orta
saha oyuncularından beklenen verimi alamayınca
kötü bir performans sergilemişlerdi. 3 yıl boyunca
forvetlerinde görev alan ve 2012’de gol kralı olan
Sirbiladze’yi Kuopion’a gönderdiler. 32 yaşına
gelen ve verimi düşmeye başlayan Gürcü forvet
ile yolları ayırmak doğru seçimdi. İlves’tan alınan
Vahid Hambo beklentilerin üstünde performans
gösterirken, eski oyuncuları Guy Gnabouyou da
hücum hattına güç katacaktır. Lierse’den gelen
Kamerun Milli Takımı’nın eski oyuncusu Eric
Matoukou ve Yunan Petros Kakakoudis de iyi
transferler. Güçlenen İnter Turku bu yıl daha iyi
işler yapabilir.
Mariehamn, Finlandiya’nın özerk bölgesi
olan Aland Adası’nın takımı. Bursaspor’un
büyük umutlarla transfer ettiği fakat gelişim
gösteremeyen Petteri Forsell’de Mariehamn
forması giymekte. Geçen sezon 14 gol atan Luis
Solignac’ı Arjantin ligine kiralık olarak gönderseler
de forvete eski oyuncuları Aleksei Kangaskolkka’yı
getirmeyi başardılar. Bu sezonda göze hoş gelen
bir futbol oynayacaklardır. Elde ofansif anlamda
iyi isimler olsa da başarıya götürecek savunma
kurgusunun olduğunu söylemek zor.

Vaasa’nın başında 2012’den bu yana Olli
Huttunen var. Futbol kariyerinde sadece Haka’da
oynamış, menajerliğinin tek şampiyonluğunu
yine Haka’da yaşamış ve milli takımda görev
almış önemli bir isim. Geçen sezonki dördüncülük
başarısının üstüne koymak hedefinde olsalar da
takımın sezon öncesi kupa maçlarında oynadığı
futbol iç açıcı değildi. Strandvall, Stewart ve
Nganbe ayrıldıktan sonra orta sahada dominant
karakterlerinden sapmalar olabilir. Yeni transferler
Abdulahi, Hertsi gibi isimlerin uyum sağlamaları
için zaman gerek. Vaasa bu yıl üst sıraların
heyecanından uzak kalabilir.
Ligin en genç takımları: Jaro ve KuPS
Jaro ligin en düşük yaş ortalamasına sahip takımı.
19 yaş altı takımından yedi oyuncuyu A takıma
çıkardılar. Bunların içinde en çok dikkat çeken isim
ise 1999 doğumlu 15 yaşındaki orta saha oyuncusu
Sergei Eremenko. Orta sahanın dinamolarından,
Almanya ve Brezilya vatandaşlığı da olan
Helmke’yi kaybeden Jaro’nun bu bölgede işi daha
zor. Kısıtlı kapasiteye sahip hücum hattının kilit
ismi Winchester’ı tutamamaları da handikaptı.
Gençleşen Jaro’nun azalan kadro kalitesiyle işi
daha zor olabilir. Geçen sezon 14 gol atan Jonas
Emet’e ayak uyduracak birileri çıkmazsa kendilerini
ateş hattında bulabilirler.
Kuopion son günlerde Finlandiya spor basınının
gündemini oluşturan kulüplerden. 25 yaşında
olmasına rağmen daha 11 yıllık kariyerinde 11 kulüp
gezen Freddy Adu’yu kadroya kattılar. Menajeri
İsveç’te kapı kapı kulüp arıyordu. Hatta Halmstad
bir süre Adu’yu denemeye alsa da Allsvenskan
için yeterli görmemiş ve yolları ayırmıştı. Adu’nun
Veikkausliiga’da Kuopion’a ne gibi katkıları olacak
zamanla göreceğiz. Ligin en genç ikinci takımı olan
Kuopion’un forvete ligin usta skoreri Sirbiladze’yi
getirmesi ise bir başka avantajı. Sarı-siyahlılar orta
sıralara aday takımlardan.
Uzak diyarlar takımı: RoPS
Rovaniemi, ligin tecrübeli ve standart
performans gösteren takımları arasında yer
alıyor. Son 10 sezonda altı defa Veikkausliiga’da
mücadele etseler de en iyi performansları lig
10.’luğu olmuştu. Rovaniemi konum olarak ülkenin
kuzeyinde yer almakta. En yakın deplasman
mesafeleri 345 km uzaklıkta. İçerde oynadıklarında
bunun avantajlarını görseler de deplasmana
giderken fiziksel yıpranmalar oluşuyor. Bu farkı en
iyi şekilde 2013 sezonunda yaşatmışlardı. Ligde
topladığı 34 puanın 23’ünü evinde alan Rovaenimi,
lige tutunmuştu. Lacivert-beyazlılar Kokko gibi
ligin seviyesine göre iyi bir golcüye sahip. Onun
da geçmişte çok kısa süren Türkiye macerası
olmuştu. Bir dönem Vaasa ve Orebro formaları
da giyen Kanadalı kaleci Tomer Chencinski ile
eldivenleri güvenilir bir isme bıraktılar. Honka’nın
Avrupa futboluna pazarladığı isimlerden olan
Mostagh Yaghoubi ve Vaasa’dan alınan Nganbe
de orta sahaya güç katacaktır. Rovaniemi’nin bu
sezon tehlikeli bölgeden uzak durabilir.

Sercan Ergün
Profil
HF172
FREDDY
ADU’NUN
TUHAF HİKAYESİ
Futbol dünyası her daim ‘veliaht’ arayışında oldu. Bunun en bilineni kuşkusuz ‘Yeni
Pele’ yakıştırmaları. Parlayan birçok Brezilyalı genç için yapılan bu atıf, bundan 12 yıl
önce 14 yaşındaki bir ABD’li için de yapılmıştı. Yeni Pele olması beklenirken kariyeri
dibe sürüklenen Freddy Adu, o parlak günlerden şimdi çok uzakta
1989 yılında Gana’nın liman kenti Tema’da doğan
Freddy Adu’nun hayatı 8 yaşındayken değişir.
Annesi Green Card lotaryasını kazanır ve ABD’ye
taşınırlar. 2003 yılında ABD vatandaşı olan Adu,
yaptığı her sporda dikkate değer bir başarı yakalar.
Henüz 10 yaşındayken ABD Olimpiyat Gelişim
Programı dahilinde oynadığı 14 yaş altı takımı ile
Lazio ve Juventus’un genç takımlarına karşı müthiş
bir performans sergiler, turnuvayı şampiyon
kapatan takımın en golcüsü ve turnuvanın en
değerli oyuncusu olur. Hatta İtalyan devi Inter’den
transfer teklifi bile alır ama reddeder.
Nike ile 1 milyon dolar değerinde bir sponsorluk
anlaşması imzaladığında henüz 14. yaşını
doldurmuştu. MLS ekiplerinden DC United ile
sözleşme imzaladığında ise ABD takım sporları
tarihinin en genç profesyonel atleti unvanını
kazanır. Ligin en çok kazanan oyuncusu -senelik
500 bin dolar-, bu anlaşmaların ardından
BBC Sports’a verdiği demeçte ‘’Annem erkek
kardeşim ve bana bakmak için aynı anda 2 veya
3 işte çalışıyordu. Bu yüzden Nike ve MLS bu
kontratları siz 14 yaşındayken sunduğunda, onlara
hayır diyemezsiniz.’’ Aynı sezon DC United ile

MLS şampiyonu olur. Alt yaş gruplarında ABD
forması ile çıktığı 59 maçta 37 gol kaydeder. Kimi
yorumculara göre henüz profesyonel düzeyde
oynamak için mental gelişime ihtiyaç duyan
genç Adu, 2006 Kasım’ında Manchester United
Akademisi ile deneme antrenmanlarına çıkar,
ancak çalışma izni alamadığı için bu transfer
gerçekleşmez. Kanada’da düzenlenen U20 Dünya
Kupası’nda -ki Aguero, Di Maria, Pato gibi isimlerin
görücüye çıktığı turnuvadır- ABD forması ile grup
maçlarında Polonya’ya karşı hat-trick yaparken,
Brezilya’yı 2-1 yendikleri maçta da Altidore’un
attığı iki golün de asistini kaydeder. Onun bu
performansına kayıtsız kalmayan takım ise 2007
yazında Benfica olmuştu, turnuvadan 8 gün sonra
Portekiz kulübü onun bonservisi için 2 milyon dolar
ödedi ve genç yıldız Yaşlı Kıta’ya adım attı.
Hayaller Benfica, gerçekler Belenenses
Ne olduysa, Freddy Adu Avrupa’ya transfer olunca
oldu. Benfica forması altında çıktığı 16 maçın
sadece birinde, o da Portekiz Lig Kupası’nda ilk
11 çıkan yıldız adayı sezonu üç golle tamamladı.
Takip eden yıl Monaco’ya kiralanması ile başlayan
süreç, Adu’nun kariyerinin yokuş aşağı gidişinin
başlangıcı oldu. Sırasıyla Monaco, Belenenses,
Aris’e kiralanan oyuncunun yolu, 2011’de ülkemize
Pele
Onun futbol
yeteneklerine Pele
bile inanmıştı.
düşmüş ve yine kiralık olarak Çaykur Rizespor
forması giymişti. Oynadığı hiçbir kulüpte kalıcı
olamayan Adu, bu kulüplerin hiç birinde bir
sezonda 13 maçtan fazla forma giyemedi. Üç
sezonda yalnızca beş gol atabilmiş, yaratması
gereken etkinin yakınından bile geçmemişti.
Artık Avrupa kariyeri sonuna gelmiş bir ABD’li
için yapılacak en doğru tercih nedir? Elbette ki
parladığı yere, MLS’e dönmek. Ağustos 2011’de
Philadelphia Union’a kiralık olarak imza attığında,
DC United ve ABD U23 Milli Takımı’nda birlikte
çalıştığı Piotr Nowak ile bir araya geldi. 11 maça
çıktığı sezonu iki golle tamamladı, takip eden
sezonda da 24 maçın 20’sinde ilk 11’e çıktı. Sonuç
mu? Hayal kırıklığı. Söylentilere göre soyunma
odasında takıma olumsuz bir etkisi vardı. BBC
Sports’a göre ise sahada kendi ağırlığını bile
çekebilecek durumda değildi.

Philadelphia onun sözleşmesini 2013 yılında
feshetti, o yılın Nisan ayında yönünü bu kez
Brezilya’ya çevirdi ve Bahia ile imzaladı; 23 yaşında
bir oyuncunun kariyerindeki 9.takım. Bu imzanın
ardından Washington Post’a konuşan oyuncu
‘’Artık daha büyük biriyim, daha olgun, daha iyi
bir profesyonel. Benim için burası büyük bir şans
ve ben bu şansı kullanmaya niyetliyim.’’ 22 dakika
süren bir kariyer için iddialı laflar, ne dersiniz?
Böyle mi olacaktı
“Eski günlerini mumla aramak” spor medyasının
klişelerinden biridir. Genellikle kariyeri bir dönem
zirvede olan, ancak daha sonra sakatlık gibi
nedenlerle düşüşe geçişi anlatan bu deyim
bile Freddy Adu’nun 2013 sonrası kariyerini
anlatmakta yetersiz kalıyor. Bahia tarafından
aynı yılın Kasım ayında serbest bırakılan ABD’li
oyuncu, 2014 yaz aylarına kadar kulüpsüz
kaldı. Blackpool, Stabaek ve AZ Alkmaar
ile deneme antrenmanlarına çıkan Adu,
en sonunda Sırp kulübü Jagodina ile anlaştı.
Eylül ayında Sırbistan Kupası’nda forma şansı
bulan oyuncunun kontratı henüz Aralık ayında
feshedildi.
Bütün bu hengame şimdilik son buldu.
Finlandiya Ligi ekiplerinden KuPS Kuopio ile
28 Mart’ta bir yıllık
sözleşme
imzaladı.
Jenerasyonunun en büyük yıldızlarından biri
olması beklenirken, tabir-i caizse patlayan bir
oyuncu Freddy Adu. Başlangıcı parlak, şu anki
durumu karanlık bir kariyer. Yetenekli olduğu
aşikar, ancak bugüne kadar -DC United dönemi
hariç- o yetenekleri sahada göstermekten uzaktı.
26 yaşında bir oyuncu olarak kariyerini toparlamak
için hala şansı var. Yapması gereken ise kendi
sözlerinde saklı: “Bir günü bile futbol oynamadan
geçirmedim, her zaman oynuyordum.”

Fırat Topal
Orta Doğu Futbolu
HF172
ÇÖLDEKİ BELALI VAHA: AL AIN
Miroslav Stoch’un sezon sonunda yabancı sınırındaki değişiklikle Fenerbahçe’ye
döneceği konuşulurken, takımı Al Ain’in ve arkasındaki karanlık güçlerin ilgi çekici
hikayesini Hayatım Futbol için derledik.
Miroslav Stoch, 2010 yılında ülke
basınına önce Galatasaray’la anlaştığı
yönünde iddialarla gündeme gelmişti.
Ancak birkaç gün sonra Fenerbahçe’ye
transfer oldu. Hatta Fenerbahçe’ye
transfer olduğu 10 Haziran tarihinin
sabahı gazeteler Slovak futbolcunun
Galatasaray’la anlaştığını yazmış, daha
sonra rotayı sarı-lacivertlilere çevirmişti.
Fenerbahçe kariyeri boyunca ilk 11’deki yeri
konusunda hep diken üstündeydi Stoch. Özellikle
Aykut Kocaman’ın oyuncu tercihlerinde zaman
zaman yedek kulübesine hatta tribüne mahkum
olan futbolcu, Fenerbahçe’nin Avrupa Ligi’nde
Borussia Mönchengladbach ile evinde oynadığı ve
3-0 kaybettiği maçta oyundan alınırken
tepkisini dışa vurmuş ve Kocaman da
onu maç sonrası basın toplantısında
alenen eleştirmişti. Yıldızının hiçbir
zaman tam olarak barışmadığı
Kocaman’la kaderi aynı oldu Stoch’un
ve hocası 2012/13 sezonunun sonunda,
kendisi de izleyen sezon başlamadan
kulüpten ayrıldı. PAOK’ta kiralık olarak
geçirdiği bir sezonda işler fena gitmedi, hatta
Fenerbahçe ile sözleşme bile yeniledi. Ama
devam eden yabancı kuralı ona İsmail Kartal’ın
takımında da yer açmayacaktı. Stoch Birleşik
Arap Emirlikleri Ligi’ne, Al Ain takımına kiralandı.
Gelecek sezondan itibaren yürürlüğe girecek

yeni yabancı düzenlemeleriyle onun İstanbul’a
döneceğini düşünüyoruz. Stoch’un takımındaki
performansına yazının sonunda değineceğiz, ama
gelelim yazının asıl konusuna. Arap yarımadasının
kanunsuz adamlarının futbol takımına.
Al Ain, Birleşik Arap Emirlikleri’nin doğusunda,
Umman sınırının hemen yakınında, sahip olduğu
bitki örtüsü sebebiyle Bahçeler Şehri olarak
adlandırılan bir şehir. Dubai ve Abu Dabi’ye 130’ar
kilometre uzaklıkta ve bu üç şehir kendi aralarında
bir üçgen oluşturuyorlar. Denize kıyısı olmayan
ve diğer iki şehre kıyasla en fazla yerli nüfusun
bulunduğu yer olan Al Ain buna rağmen turizmde
onlardan daha geride. Bu anlamda dünyaca üne
sahip Dubai ve Abu Dabi’nin gerisinde kalan şehir,
futbol sahasında ise ülkenin lideri durumunda.
Devlet erkanının takımı
Öncelikle izleyen satırlardaki kısmı okumadan önce
kafanızı biraz boşaltmanızı öneririm. Zira karmaşık
aile ilişkilerinden bahsedeceğiz. Birleşik Arap
Emirlikleri 1971 yılında İngiltere’den bağımsızlığını
kazandı. 1946’da henüz 28 yaşında Abu Dabi’nin
doğusunun valisi olarak atanan ve Al Ain’deki
Muwaiji kalesinde ikamet eden Zayed bin Sultan
Al Nahyan, 1966’da arkasına İngiliz desteğini
de alarak emrine verilen Umman ordusunun
da yardımıyla bir yönetim darbesi yaptı. Şiddet
olayları yaşanmadan yapılan bu darbe sonucunda
emirlikten indirdiği kişi, öz kardeşi Shakhbut
bin Sultan Al Nahyan’dan başkası değildi.
Darbenin kansız yapılmasının sebeplerinden birisi
kardeşlerin annesi Sheikha Salma bin Butti’nin
oğulları arasında kavga olmaması yönündeki
vasiyetiydi. Zayed, 2004 yılındaki vefatına kadar,
halkın büyük desteğiyle devlet başkanlığı görevini
yürüttü. Ölümü ardından görevi en büyük oğlu
Khalifa bin Zayed Al Nahyan (Şeyh Halife) aldı.
Bugün dünyanın en yüksek yapısı olan Burj Khalifa
onun adını almıştı.
Al Ain’in kuruluşu ise bağımsızlıktan üç yıl önceye
rastlıyor. Arap Emirlikleri’ndeki Sudanlı azınlık ve
Bahreynli bir grup değişim öğrencisinin bir araya
gelerek oluşturduğu kulüp kısa bir süre sonra, o
yıllarda devlet başkanı babası Zayed tarafından
Savunma Bakanı olarak atanan ve bakanlığın
resmi varisi olarak ilan edilen Şeyh Halife’nin
de desteğiyle ülkenin önde gelen kulüplerinden
birisi olmaya başladı. İlk desteklerden birisi, kulüp
yöneticilerinin rahat seyahat etmesi için tahsis
edilen bir Land Rover’dı. 1974’te Şeyh Halife
kulübün onursal başkanı ilan edildi. 1976/77
sezonunda ilk şampiyonluklarına ulaştılar. Şeyh
Halife, kulübün kuruluşundan 1980’lerin ortasına
Mohammed bin Zayed Al Nahyan

Mansour bin Zayed Al Nahyan
Mohammed bin Zayed Al Nahyan’ın kardeşi Mansour bin Zayed Al
Nahyan (ortadaki) Manchester City’in sahibi. Solda ise Manchester
City’nin başkanı Khaldoon Khalifa Al Mubarak var.
kadar, tesislerin geliştirilmesi ve yeni stadyum
inşaatı için 100 milyon dolara yakın para harcadı.
Tabii pratikte işin “onursal” tarafı da kalmamış, Al
Nahyan ailesinin üyeleri doğrudan kulüp başkanlığı
koltuğuna oturmaya başlamıştı. 1975’te, Zayed’in
ikinci karısından olan oğlu, Şeyh Halife’nin kardeşi
Sultan bin Zayed bin Sultan Al Nahyan (Şeyh
Sultan), kulüp başkanlığına seçildi. 19 Ocak 1979’da
koltuğu Mohammed bin Zayed Al Nahyan aldı
ki o sırada henüz 18 yaşını doldurmasına iki ay
vardı. Mohammed, babası Zayed’in üçüncü karısı,
sonradan ülkenin gelişmesinde büyük rol oynayan
devlet adamlarını yetiştirdiği için “Şeyhlerin
Annesi” lakabını alacak olan Fatima bint
Mubarak Al Ketbi’nin en büyük oğluydu. Başkanlık
koltuğuna oturmasından iki yıl sonra Al Ain ikinci
ülke şampiyonluğunu kazandı.
1997-2004 yılları arasında Al Ain yedi sezonun
beşinde şampiyonluk elde etti. 2001-2004 yılları
arasında üç kez üst üste şampiyon olarak da lig
tarihinde bir ilki gerçekleştirdiler. 2003 yılında
kulüp, başarılarına bir yenisini daha ekledi ve
Asya Şampiyonlar Ligi finalinde, Tayland’ın Tero
Sasana takımını iki maç sonunda mağlup ederek
bu kupayı kazanan ilk BAE takımı oldu. Onlara
bu dönemde ligde üst üste şampiyonluklar
ve Asya şampiyonluğunu kazandıran hoca,
2013 Ekim ayında aramızdan ayrılan Fransız
Bruno Metsu’ydu. 2003 yılında kulüp başkanı
Mohammed bin Zayed Al Nahyan, babası Zayed
tarafından tahtın ikinci sıradaki varisi ilan edildi. Bir
yıl sonra Zayed’in ölümü üzerine abisi Şeyh Halife
devlet başkanlığı görevini üstlenirken, kendisi de
BAE Silahlı Kuvvetleri’nin kumandanlığına getirildi.
Çölün derinindeki devlet
2009 yılında Al Ain kulübü ve Al Nahyan ailesi
çok ciddi suçlamalarla karşı karşıya kaldı. Zayed’in
beşinci karısı Amna bint Salah Al Darmaki’nin
oğlu, Mohammed’in kardeşi Issa bin Zayed Al
Nahyan’ın Afgan iş adamı Mohammed Shah
Poor’a çölün ortasında yaptığı işkencenin
görüntüleri dünya kamuoyuna bomba gibi düştü.
Issa bin Zayed, Afgan iş adamının kendisini
kazıkladığını düşündüğü için onu çölün ortasına
getirmiş, polislerin de yardımıyla ellerini ve
ayaklarını bağladığı talihsiz adamın çok yakınına
ateş ederek onu korkutmak, dövmek ve cinsel
organlarına zarar verici eylemlerde bulunmak
suretiyle bir dolu dehşet verici görüntüye imza
atmıştı. Videoyu ortaya çıkaran, Al Nahyan ailesine
bir süre boyunca danışmanlık yapan Bassam
Nabulsi’ydi. 2005 yılında kaydedilen bu video
sebebiyle Birleşik Amerika Genel Sekreteri Hillary
Clinton oldukça sert açıklamalar yaptı ve Issa bin

Zayed’in bütün vizelerini iptal ettiklerini açıkladı.
Aynı yıl BAE yetkilileri videodaki görüntülerde
açık bir insan hakları ihlali olduğunu, ancak
olayın Issa’nın kendi kişisel planı sonucunda
gerçekleştiğini ve Şeyh Halife’nin bundan haberi
olmadığını açıkladılar. Üstelik olayı ortaya çıkaran
Nabulsi elinde benzer işkencelerin yapıldığı 25
farklı kişiye ait farklı videoların olduğunu öne
sürerek durumun vehametini ortaya koymuştu.
Aralık 2009’da görülen dava sonucunda Issa
beraat ederken videoyu ortaya çıkaran Bassam
Nabulsi ve kardeşi Ghassan izinsiz olarak
kaydedilen görüntüleri şantaj yapmak için
kullanma suçundan beşer yıla mahkum oldular.
Tabii hatırlatalım, dava Birleşik Arap Emirlikleri’nde
görülmüştü. Yargıçları da elinde tutan Al Nahyan
ailesi, mahkemeden “olay sırasında uyuşturucu
etkisinde olan masum kardeş Issa’ya komplo
kurulduğu sonucu”na ulaşmıştı. Amerika
cephesinden mahkeme kararı ile ilgili eleştiri dolu
açıklamalar geldi, ancak elbette koskoca br ülkeyi
elinde tutan Al Nahyan ailesinin kanunlar önünde
diğer vatandaşlarla eşit seviyede tutulacağını
ummak hayaldi.
Kimin eli kimin cebinde
Al Ain, 2014 yılında Şeyh Muhammed’in öz
kardeşi, Ulusal Güvenlik Danışmanı Hazza bin
Zayed bin Sultan Al Nahyan’ın adını alan Hazza
Bin Zayed Stadyumu’nu hizmete açtı. Orta
Doğu’nun en modern stadyumlarından birisi
olarak gösterilen stadyum toplam 170 milyon
dolar’a mal olmuştu. Bu arada kulüp başkanı
Şeyh Muhammed de dünya politikasında giderek
sivrilen bir figür haline gelmiş dünya liderleriyle
ilişkiyi ilerletmiş bir adama dönüşmüştü. Ha
unutmadan Şeyh Muhammed’in annesi Fatima
bin Mubarak Al Ketbi’nin beşinci çocuğu Mansour
bin Zayed Al Nahyan, nam-ı diğer Şeyh Mansur…
Evet doğru tahmin ediyorsunuz, Manchester
City’nin sahibi durumunda olan Abu Dhabi
United Grubu’nun başındaki isim. Manchester
City’nin başkanı durumundaki Khaldoon Khalifa
Al Mubarak, yatırım firması Mubadala Grubu’nun
CEO’su. Bu grubun yönetim kurulu başkanı kim
peki? Şeyh Muhammed’den başkası değil. Kısacası
bütün ilişkiler birbirine bir şekilde bağlı. Şeyh
Mansur aynı zamanda New York City FC ve yine
BAE takımlarından Al Jazira’nın sahibi.
Al Ain bitimine beş hafta kalmış olan BAE Ligi’nde
en yakın rakibi, Şeyh Mansur’un takımı, Eric
Gerets’in çalıştırdığı Al Jazira’nın 4 puan önünde.
Asya Şampiyonlar Ligi’nde de üç maç sonunda
grupta lider durumdalar. Miroslav Stoch bu
sezon 8 gol ve 7 asistle oynuyor. Hırvat teknik
adam Zlatko Dalić’in en çok güvendiği isimlerden
bir tanesi. Takım yoluna devam ededursun,
hanedanın insan hakları ihlallerinin de ardı
arkası kesilmiyor. Son olarak Filistin asıllı Türkiye
vatandaşı Doktor Amer Al Shawa, İstanbul’dan
Abu Dabi’ye ayak bastığında havalimanında
göz altına alınmış, 135 gün hapishanede işkence
görmüş ve ailesiyle konuşması yasaklanmıştı.
135 günün sonunda Türkiye’ye gönderildiğinde
tutuklanma sebebi olarak hiçbir açıklama
yapılmamıştı ama iddialar Şeyh Muhammed’in bu
işte parmağı olduğunu ileri sürüyordu.
Miroslav Stoch Al Ain’i geride bırakıp Türkiye’ye
döndüğünde ne hissedecek bilmiyoruz ama
kendisinin karanlık bir coğrafyadan kurtaracağını
söylemek abartı olmaz.

Varol Döken
Maç Bahane
HF172
UYKULUK MEVSİMİ
Baharla birlikte coşan yazarımız Varol Döken, bu hafta bize Nuri Bilge
Ceylan’ın ölümsüz eseri Uykuluk Mevsimi’ni tanıtıyor
Hayır, Nuri Bilge Ceylan filmi değil, bayağı
bildiğiniz Sütlüce-Balat. Üstat oraları çok sever
ama konumuz sinema değil, yemek. Gerçi ben
sinemadan da anlarım, sinema mezunuyuz
neticede; görüyorum Twitter’da başkalarına
soruyorsunuz, bana neden sormuyorsunuz,
ben bostan korkuluğu değilim, ben büyük bir
sinemacıyım, en çok bana soracaksınız, en
çok bana! (toprağın bol olsun büyük usta Erol
Büyükburç)
Selamımızı da çaktığımıza göre konu dağılmadan
toparlayalım. Bu haftanın mekânı, Sütlüce’de bir
uykuluk mekânı; Çınaraltı. Ama mekândan önce
uykuluk nedir kısaca anlatalım:
Uykuluk, bir tür sakatat. Koyun ve dananın ciğer,
gerdan gibi belli bölgelerinden elde ediliyor; her
hayvandan az bir miktarda alındığı için de biraz
pahalı. Mevsimi Haziran denir, sanırım hayvanların
otlama sonrası gelişme mevsimi olduğu için. Daha
fazla ayrıntıya da girmeyelim, bu kadarı için bile
okuyan vegan arkadaşlardan özür dilerim.
‘‘Sütlüce yolu, uykuluk dolu’’
Uykuluğu belli başlı ocakbaşlarında (misal
Beyoğlu’nda Kenan Usta) bulabilseniz de
asıl başkenti Sütlüce hattıdır. Bu bölgedeki
onlarca uykulukçu arasında benim bugüne
kadar duyduğum en meşhuru Halıcıoğlu’ndaki
Sadrazam Mahmut’tu. Ona da bu satırları şu an
okuyan birçok arkadaşla gitmişliğimiz var. Buraya
yazmamam şanssızlık olmuş.
Ama bu sefer Halıcıoğlu’na değil Sütlüce’ye kadar
uzandım ve Çınaraltı Uykuluk’u denedim.

Nasıl gidilir?
Ayrıntılı tarif vermem zor olacak, çünkü akşam
vakti taksiyle Kasımpaşa’dan gittik mekâna.
Taksiyle de döndüm. Google Maps’te toplu
taşıma seçeneği de göstermiyor ama eminim
önünden geçen bir Eminönü-Sütlüce otobüsü
vardır. Kasımpaşa-Sütlüce dolmuşlarının da
geçtiğine eminim. Ayrıca Üsküdar-Eyüp vapur
hattı da Sütlüce’de duruyor. Fakat en emin yol
sanırım Beyoğlu’ndan bir taksi tutup Piyalepaşa
Bulvarı’ndan Sütlüce’ye ulaşmak. Çok tutacağını
sanmıyorum.
İçeride benim gördüğüm 3 tane dev ekran vardı.
Bizim gittiğimiz akşam Euroleague oynanıyordu
ama Digiturk üstünden mi NTV’de yayınlanan
maçlardan mı bilemedim. Sadece maç izlemeye
gidilecek bir yer değil zaten, maç işin bahanesi olur
olursa.
İmrahor Caddesi üstünde, deniz kenarındaki
mekânı çok zorlanmadan bulacağınızı tahmin
ediyorum.
Nasıl bir mekân?
1990’da kurulmuş Çınaraltı, sevdiğim salaş
mekânlar listesine ortasından giriveriyor. Ahşap
masalar, sade bir iç tasarım, eski garsonlar,
müdavimler, daha ne olsun? Bir yaşanmışlık
okumluyorum burada. Şaka bir yana güzel
mekân, tarihi olan mekân.
Düz ayak arkaya doğru uzanıyor. Ön salonda
12-14, arka salonda 8-10 masa kadar var. Yazın
açılan bahçesiyle toplamda 200-250 kişiye kadar
hizmet verebilir gibi geldi bana. Azı fazlası bana
günah yazsın.

Ne yenir, ne içilir?
Adı üstünde Çınaraltı Uykuluk. Fındık uykuluktan
gerdan uykuluğa, uykuluk soteden kavurmasına
uykuluğun kitabını yazmışlar. Ama bununla
bitmiyor tabii.
Öncelikle rakı mekânı burası. O yüzden her türlü
meze mevcut. Uykuluk bana gelmez diyenler için
Adana’sından tavuk şişine, ciğerinden pirzolasına,
işkembe çorbasından kuzu kokorecine bir sürü
çeşit de var. Rakı yerine bira da vurabilir, diğer içki
çeşitleri için garsonunuza danışabilirsiniz.
Ben işkembe ve fındık uykuluk denedim,
memnun kaldım. Uykuluğun daha iyisini yedim
ama burası da hiç fena değil. Ortamla birlikte
değerlendirdiğimde gayet başarılı diyebilirim.
Salatası falan taptaze, rakıyı da bırakmama
rağmen burada pek bir hoş geldi. Bu satırları şimdi
rakı tartışmasına boğmayayım ama Altınbaş,
Kara Efe, Kulüp dışında rakıya rakı demiyorum
ben artık. Şimdilik böyle bağlayalım ileride başka
bir yazıda boğarız (boğma rakıya gönderme kıps)
konuyu.
aldım sanmayın, kendi yağımızla kavrulmaya
devam ediyoruz elimizden geldiğince. Maksat
muhabbet olsun, maksat kadehler dolsun. Sizin
masada adımıza yaptığınız bir çınçın bizim için en
büyük sponsordan yeğdir. Sevgiler, saygılar bizden
olsun…
Not: Fotoğrafların bazıları Foursquare’dan
alınmıştır.
İletişim: twitter.com/dokenvarol
Çınaraltı Uykuluk: Sütlüce Mah. İmrahor Cad.
No:72, Beyoğlu 0212 210 35 14
Zemheriden sonrası bahar aylar
Daha tam anlamıyla hissedemesek de bahar
geliyor. Size baharın gelişini gönül rahatlığıyla
kutlayabileceğiniz bir mekân önermenin gönül
rahatlığındayım. Gönülception…
Uzun süre sonra yine mekân yazıları yazmak
güzel. Reklamcıyız diye bu mekânlardan reklam