Birinci Bölüm - DEX Kitap

Tanrıokumayacağım kitaba gömdüm. Sadece bir çift göz gerçektenbeni etkilemişti. Gerisinin canı cehennemeydi.Olivia’nın bakışları ağır ve suçlayıcıydı.Neden, ah neden, yerlerimizi değiştiremiyorduk ki? Olanlardansonra onun yanında oturmak işkencelerin en büyüğüydü.Yanaklarım yanıyordu. Olivia benden nefret ediyor, Caleb’ınölümünün faturasını bana kesiyordu. Ama Caleb’ı ben öldürmemiştim;melez bir iblisti bunu yapan. Ben sadece sokağa çıkmayasağı olan bir kampüste onu gizlice dışarı çıkarmıştım; oyasağın boşu boşuna konmadığı da bu olayla anlaşılmıştı.Yani bir bakıma bu benim hatamdı. Bunun farkındaydım vetanrılar biliyor ya, o geceyi değiştirmek için her şeyimi verirdim.Herkesin göz ucuyla beni süzmesinin nedeni, muhtemelenOlivia’nın, Caleb’ın cenazesindeki patlamasıydı. Yanlış hatırlamıyorsamben ona bakarken bana, “Sen Apollyon’sun,” diyebağırmıştı.Catskills’teki New York Akiti’nde melez çocuklar acayip havalıolduğumu düşünmüşlerdi ama burada... durum pek öyledeğildi. Diğerlerinin gözlerine baktığımda bakışlarını, huzursuzluklarınıgizleyecek kadar çabuk kaçıramıyorlardı.Ders bitince kitabımı sırt çantama tıkıştırdım, Deacon’ındiğer derste benimle konuşup konuşmayacağını merak edereksınıftan hızla dışarı çıktım. Deacon’la Aiden neredeyse her konudazıt kutuplardı ama hem Aiden, hem de küçük kardeşi,melezleri denkleri olarak görüyorlardı ve bu, safkan ırkında enderrastlanan bir şeydi.Koridor boyunca fısıltılar beni takip etti. Duymazdan gelmeksandığımdan da güçtü. Vücudumdaki her bir hücre onlarlayüzleşmem için ısrar ediyordu. Ne yapacaktım peki? Gözüdönmüşçesine tepelerine çullanıp hepsini ortadan kaldıracakmıydım yani? Evet, bu bana pek hayran kazandırmazdı.15