HOCALI KATLIAMI

HOCALI KATLIAMI
değildi. Bu çocuk bir an bile o korkunç geceyi unutamıyor.
Hatırladıkça gözyaşlarını tutamıyor ve babası ile veda
sahnesini anlattığında bir çocuğun yaşadığı o ıstırap insanı
canevinden vuruyor. Hemayil o zamanları şöyle anlatıyor:
“O günler benim hafızama ebediyen silinmeyecek şekilde
kazındı. Biz üç kız kardeştik. Ailemizle birlikte ormana
kaçtık. Babam benim elimden tutmuştu. Kız kardeşimin
birini annem, diğerini ise ninem götürmüştü. Vakit
biraz ilerledikten sonra çocuklar ağlamaya başladılar.
Gece olmasına rağmen atılan mermilerden dolayı
her taraf aydınlıktı. Havan mermileri gökten yağmur
gibi yağıyordu. Bir hayli koştuktan sonra annemden,
ninemden ayrı düştük. O gece sanki tabiat kan ağlıyordu.
Çok kar yağmıştı, hava buz gibiydi. Babam kâh benim
elimden tutuyor kâh savaşıyordu. Sabah oluncaya kadar
koştuk. Yüksek bir tepenin üstünde Ermeniler babamı
kurşunla yaraladılar. Durumu giderek kötüleşiyordu,
sürünemiyordu bile. Ermeni silahlıları çok yakındaydı.
Ben babamın yanına oturdum, ağrıyan bir yerinin olup
olmadığını sordum, ‘Hayır, hiçbir bir yerim ağrımıyor’
dedi. Ama yere uzanıp kalmıştı. Yakınımızda olan Kemal
dayı babama yardım etmek istedi, ancak o da ayağa
kalkamadı. Babam ona beni de alarak Ağdam’a gitmesini
rica etti, ‘Kıyma ona, buralarda kalmasına müsaade etme,
yakalanırsa öldürürler’ dedi. Ben biraz uzaklaşmıştım
ki, babam “Peki sen babanı öptün mü?” diye beni yanına
çağırdı. Aman Allahım… Geri dönerek babamın boynuna
sarıldım, onu yanağından öptüm. O da beni yanağımdan
öptü ve “Git kızım, ben de geleceğim” dedikten sonra bana
son kez sarıldı. Bu benim babamı son görüşüm oldu. O
sahne gözümün önünden hiçbir zaman gitmiyor…”
Hocalı’ya gereken önemi Ulu
Önder Haydar Aliyev verdi. 1994
yılında hayatta kalan, o tüyler
ürpertici geceden kurtulan
insanlarla görüştü. Onların
derdine ortak oldu. Onların tüm
sorunlarının çözümünü devletin
himayesine aldı. 26 Şubat’ı ulusal
yas günü ilan etti.
Bütün bu hatıralar çok taze ama Hocalı soykırımına
önem verilmedi. Hocalı’ya gereken önemi Ulu Önder
Haydar Aliyev verdi. 1994 yılında hayatta kalan, o tüyler
ürpertici geceden kurtulan insanlarla görüştü. Onların
derdine ortak oldu. Onların tüm sorunlarının çözümünü
devletin himayesine aldı. 26 Şubat’ı ulusal yas günü ilan
etti. Dünya devletlerine müracaat edip Azerbaycanlıların
20. yüzyılda soykırıma ve sürgüne maruz kalması ile ilgili
beyanatlar verdi. Bu beyanatlarda halkımızın başından
geçen musibetlerin unutulmaması gerektiğini vurguladı.
Hocalı faciasının üzerinden 24 yıl geçti. Daha da
çok yıllar geçecek ancak ne Hocalı zulmü, ne de
Hocalılıların acıları hafızalardan silinmeyecek, bu acı
küllenmeyecek. Gelecek nesiller, o tüyler ürpertici 26
Şubat gecesini asla unutmayacak.
36 ŞUBAT 2016 SAYI 39